ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης
2498/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(ειδική διαδικασία περιουσιακών – μισθωτικών διαφορών)
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευλαμπία Καπελούζου, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου και τη Γραμματέα Χρυσούλα Σαχίνη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, την 9η Μαΐου 2023, για να δικάσει την υπόθεση:
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ – ΥΠΕΡ ΗΣ Η ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία … που εδρεύει στο … και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία υπέβαλε προτάσεις δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Δέσποινας Λοΐζου (ΑΜ ΔΣΑ …, κατοίκου Αθηνών, … και εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από την ίδια ως άνω πληρεξούσια δικηγόρο.
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ – ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης με την επωνυμία … που εδρεύει στη … και εκπροσωπείται νόμιμα από το διαχειριστή της …, η οποία υπέβαλε προτάσεις δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Βασίλειου Οπλατζάκη (ΑΜ ΔΣΑ …, κατοίκου Αθηνών, … και εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από τον ίδιο ως άνω πληρεξούσιο δικηγόρο.
ΤΗΣ ΠΡΟΣΘΕΤΩΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΣΑΣ: Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία … η εταιρεία με την επωνυμία … και προηγούμενη επωνυμία … όπως αυτή είχε μετονομαστεί δυνάμει του άρθρου 47 παρ. 2 του ν. 3943/2011, η οποία συστάθηκε με το άρθρο 12 του ν. 2636/1998 με αρχική επωνυμία … και στη συνέχεια … ως καθολική διάδοχος της εταιρείας με την επωνυμία … δυνάμει συγχώνευσης δια απορρόφησης της δεύτερης από την πρώτη, που εδρεύει στην Αθήνα, επί της οδού … και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία υπέβαλε προτάσεις δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Παναγιώτη Παππά (ΑΜ ΔΣΠ … κατοίκου Αθηνών, … και εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από τον ίδιο ως άνω πληρεξούσιο δικηγόρο.
Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 28-12-2022 αγωγή της, που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 12302/6137/30-12-2022, προσδιορίσθηκε να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο της 7-3-2023, ότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και εγγράφηκε στο πινάκιο.
Η προσθέτως παρεμβαίνουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 24-4-2023 πρόσθετη παρέμβαση, που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 4290/2165/26-4-2023, προσδιορίσθηκε να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και εγγράφηκε στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και στις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Νομίμως εισάγονται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου η από 28-12-2022 και υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης 12302/6137/30-12-2022 αγωγή και η από 24-4-2023 και υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης 4290/2165/26-4-2023 πρόσθετη παρέμβαση, οι οποίες πρέπει να ενωθούν και να συνεκδικασθούν, λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας, καθόσον έχουν μεταξύ τους σχέση κυρίου και παρεπομένου και υπάγονται στην ίδια διαδικασία, αλλά και διότι έτσι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης, επιπλέον δε επέρχεται και μείωση των εξόδων της (άρθρα 31 § 1, 246 και 591 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Η σύμβαση ελλιμενισμού σκάφους είναι σύμβαση μίσθωσης ακινήτου διεπόμενη από τις περί μίσθωσης διατάξεις του ΑΚ (ΕφΑθ 10868/1988-ΑρχΝ 1989/426) και από τον Γενικό Κανονισμό Λειτουργίας Τουριστικών Λιμένων, που περιέχεται στη με στοιχεία Τ/9803/5-9-2003 ΚΥΑ των Υπουργών Ανάπτυξης και Εμπορικής Ναυτιλίας, εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 38 ν. 3105/2003, που αφορά την «Τουριστική εκπαίδευση και κατάρτιση, ρυθμίσεις για τον τουρισμό και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄29/10-2-2003) και δημοσιεύθηκε νόμιμα (ΦΕΚ Β΄ 1323/16-9-2003) και έχει, επομένως, ισχύ νόμου (ΕφΠειρ 605/2010-ΔΕΕ 2011/220), οι από αυτή δε απορρέουσες διαφορές εκδικάζονται από το κατά τις διατάξεις των άρθρων 14 § 1 περ. β΄, 16 αρ. 1 και 29 § 1 ΚΠολΔ αρμόδιο δικαστήριο, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών-μισθωτικών διαφορών των άρθρων 614 και 615 – 620 ΚΠολΔ. Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 574, 595 και 596 ΑΚ προκύπτει ότι ο μισθωτής υποχρεούται να καταβάλει το μίσθωμα που συμφωνήθηκε από την παράδοση σ’ αυτόν της χρήσης του πράγματος, εφόσον έχει την δυνατότητα χρήσης αυτού, ανεξαρτήτως αν πράγματι το χρησιμοποιεί (ΑΠ 585/1997-ΕλλΔνη 39/112, ΕφΛ 95/2012-Δικογραφία 2012/494, ΕφΠειρ 481/2001-ΕΔΠ 2003/352). Ως μίσθωμα, η καθυστέρηση καταβολής της οποίας ιδρύει για τον εκμισθωτή όλα τα δικαιώματα που του παρέχονται και από την καθυστέρηση του μισθώματος, θεωρείται και η αναλογία των κοινοχρήστων δαπανών που βαρύνουν το μίσθιο, εφόσον ο μισθωτής έχει με τη μισθωτική σύμβαση αναλάβει, μεταξύ άλλων συναφών υποχρεώσεων, την υποχρέωση να καταβάλει και την αναλογία αυτή (ΑΠ 902/1996-Δνη 1997/108, ΕΕΝ 1998/142, ΕφΠειρ 392/2020, δημοσιευμένη στον ιστότοπο του Πρωτοδικείου Πειραιώς, ΕφΠειρ 126/2017-ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 8882/2006-Δ/νη 2008/283, ΕΔΠ 2007/170, ΕφΑθ 8813/2002-Δ/νη 45/1502, ΕφΑθ 2988/2001-Δ/νη 42/1402, Ι. Κατράς, Πανδέκτης μισθώσεων και οροφοκτησίας, 2007, § 7, σελ. 83). Τέλος, η αποζημίωση χρήσης του άρθρου 601 ΑΚ είναι ειδική μορφή αποζημίωσης, η οποία προσδιορίζεται αφηρημένα, από το καταβαλλόμενο μέχρι εκείνη τη στιγμή μίσθωμα αλλά και συγκεκριμένα, από την παραπέρα συγκεκριμένη ζημία που δύναται να αποδείξει ο εκμισθωτής. Σε κάθε περίπτωση όμως το ύψος της οφειλόμενης ως άνω αποζημίωσης θα πρέπει να είναι επαρκώς ορισμένο και να μη χωρεί αμφιβολία ως προς το ύψος της, γι’ αυτό και θα πρέπει να ζητείται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για το οποίο ο μισθωτής παρακρατεί παρανόμως το μίσθιο και όχι για αβέβαιο ή αόριστο χρόνο (ΜΠΣαμ 85/2002-ΑρχΝομ 2002/823). Στην προκείμενη περίπτωση, με την υπό κρίση αγωγή, η ενάγουσα εκθέτει ότι δυνάμει της από 31-12-2002 σύμβασης μίσθωσης και παραχώρησης δικαιωμάτων εκμετάλλευσης του Τουριστικού Λιμένα Φλοίσβου, μίσθωσε από την εταιρεία με την επωνυμία … τον τουριστικό λιμένα (Μαρίνα) Φλοίσβου και ανέλαβε τη διαχείριση και εκμετάλλευσή του για σαράντα έτη. Ότι κατόπιν αυτού κατέστη από 1ης-1-2003 δικαιούχος των οφειλόμενων τελών ελλιμενισμού και λοιπών δικαιωμάτων όλων των ιδιωτικών και επαγγελματικών σκαφών αναψυχής που ελλιμενίζονται στον παραπάνω λιμένα. Ότι μεταξύ των σκαφών που ελλιμενίζονται στον εν λόγω τουριστικό λιμένα συμπεριλαμβάνεται και το υπό ελληνική σημαία επαγγελματικό σκάφος αναψυχής με το όνομα … με αριθμό νηολογίου Πειραιώς … μήκους κατά μεν το έγγραφο εθνικότητας 34,28 μέτρων κατά δε την από 5-8-2003 δήλωση της πλοιοκτήτριας 39,60 μέτρων και πλάτους 7,88 μέτρων, πλοιοκτησίας της εναγόμενης εταιρείας. Ότι μεταξύ της ως άνω δικαιοπαρόχου της, εταιρείας … (ΕΤΑ ΑΕ), και της Ένωσης Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών Τουρισμού (ΕΠΕΣΤ), μέλος της οποίας είναι η εναγομένη με το ανωτέρω σκάφος της, είχε καταρτισθεί το από 19-4-2002 Μνημόνιο Συνεργασίας, με το οποίο συμφωνήθηκε μεταξύ των συμβαλλόμενων ειδικό, ευνοϊκό καθεστώς ελλιμενισμού σε τουριστικούς λιμένες για σκάφη ανήκοντα σε μέλη της ΕΠΕΣΤ και ειδικότερα, αναφορικά με τη Μαρίνα Φλοίσβου, συμφωνήθηκε ότι θα εφαρμόζονται οι τιμές ελλιμενισμού της Μαρίνας Ζέας, ενώ με βάση τον ισχύοντα κατά το έτος 2002 τιμοκατάλογο της τελευταίας τα μηνιαία τέλη ελλιμενισμού του ως άνω σκάφους ανέρχονταν σε ποσό 660 ευρώ. Ότι μεταξύ των διαδίκων υπάρχει μακρά διαμάχη σχετικά με το ύψος των οφειλόμενων τελών ελλιμενισμού, καθότι η εναγομένη εξακολουθεί μέχρι σήμερα να καταβάλει το ως άνω ποσό των 660 ευρώ, όταν τα αντίστοιχα μηνιαία τέλη ελλιμενισμού για την κατηγορία του σκάφους … ανέρχονταν στη μεν Μαρίνα Ζέας τον Ιούλιο του 2022 στο ποσό των 4.460 και στη δε Μαρίνα Φλοίσβου έως τον Οκτώβριο του 2022 στο ποσό των 4.260 ευρώ και από την 15-10-2022 κι έπειτα στο ποσό των 4.897,99 ευρώ. Ότι προκειμένου να επιτευχθεί εξομάλυνση της διαφοράς η ενάγουσα γνωστοποίησε στην εναγομένη ότι τα τέλη ελλιμενισμού για το σκάφος … θα ανέρχονταν από 1-1-2020 στο ποσό των 1.512,73, πλην όμως η εναγομένη αρνήθηκε κακόπιστα να καταβάλει το ως άνω εύλογο ποσό και συνεχίζει να εμμένει να καταβάλει μόλις το ποσό των 660 ευρώ. Ότι πλέον των τελών ελλιμενισμού στη Μαρίνα Φλοίσβου προβλέπεται ήδη από τον Ιούλιο του 2005 χρέωση πάγιων τελών υπηρεσιών προς τα ελλιμενιζόμενα σκάφη, σύμφωνα με τον εκάστοτε ισχύοντα τιμοκατάλογο, τα οποία (τέλη) περιλαμβάνουν υπηρεσίες όπως πρόσδεση με σκάφος (βοηθητική λέμβο) της Μαρίνας, διαχείριση αποβλήτων, πετρελαιοειδών, λυμάτων, ανακύκλωση, τεχνική υποστήριξη, ασφάλεια λιμενικής εγκατάστασης κ.λ.π. Ότι το σκάφος της εναγομένης ελλιμενιζόταν στη Μαρίνα Φλοίσβου ήδη πριν την 1η-1-2003, οπότε ανέλαβε την εκμετάλλευσή της, και συνεχίζει να παραμένει ελλιμενιζόμενο μέχρι σήμερα, απολαμβάνοντας τις παρεχόμενες από αυτήν υπηρεσίες ελλιμενισμού, ηλεκτροδότησης, υδροδότησης και πάγιες υπηρεσίες, πλην, όμως, η εναγομένη καταβάλλει τμήμα μόνο των τελών ελλιμενισμού, ενώ αρνείται πεισματικά και αδικαιολόγητα να καταβάλει τα πάγια τέλη που αναλογούν στο σκάφος της. Ότι η ως άνω συμπεριφορά της συνιστά παραβίαση συμβατικής υποχρέωσης, παράβαση των διατάξεων κανονιστικού χαρακτήρα που εμπεριέχονται στο Γενικό Κανονισμό Λειτουργίας Τουριστικών Λιμένων και στον Ειδικό Κανονισμό Λειτουργίας του Τουριστικού Λιμένα Φλοίσβου, καθώς και σπουδαίο λόγο για την καταγγελία της ένδικης σύμβασης ελλιμενισμού που συνήφθη μεταξύ των διαδίκων. Ότι για τους λόγους αυτούς προβαίνει σε καταγγελία της εν λόγω σύμβασης από και δια της άσκησης της ένδικης αγωγής. Ότι για το χρόνο μετά την ισχύ της ανωτέρω καταγγελίας η εναγομένη οφείλει να καταβάλει για κάθε μήνα (ή τμήμα μηνός), κατά τον οποίο το σκάφος … θα παραμένει ελλιμενιζόμενο στη Μαρίνα Φλοίσβου και μέχρι την οριστική αποχώρησή του, ως αποζημίωση χρήσης, το ποσό των 1.863,20 ευρώ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που ειδικότερα εκτίθενται στο δικόγραφο. Ότι περαιτέρω ο όρος 7 του Μνημονίου Συνεργασίας, δυνάμει του οποίου ορίστηκε ότι «στη Μαρίνα Φλοίσβου θα εφαρμόζονται εφεξής οι τιμές ελλιμενισμού της Μαρίνας Ζέας αποκλειστικά και μόνο για τα εναπομείναντα είκοσι ένα (21) επαγγελματικά σκάφη της ΕΠΕΣΤ, ως συνημμένη λίστα…», έχει παύσει να ισχύει από πολλών ετών και πάντως από την έναρξη της ισχύος της διάταξης της ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ ΣΤ15, παράγραφος 6β του Ν. 4254/2014, δυνάμει της οποίας καταργήθηκε η προηγουμένως ισχύουσα έγκριση των τιμοκαταλόγων τελών ελλιμενισμού με υπουργικές αποφάσεις και θεσπίστηκε ότι αυτοί χρήζουν πλέον έγκρισης μόνον από το φορέα διαχείρισης. Ότι επικουρικώς και σε περίπτωση που η καταγγελία της σύμβασης ελλιμενισμού κριθεί άκυρη, θα πρέπει να προσδιοριστούν τα οφειλόμενα από την εναγομένη μηνιαία τέλη ελλιμενισμού, κατά δικαία κρίση και κατ’ εφαρμογή των διατάξεων 200 και 288 ΑΚ, στο ποσό των 4.897,99 ευρώ, άλλως στο ποσό των 3.490 ευρώ που αντιστοιχεί στα τέλη ελλιμενισμού που καταβάλλει σήμερα σκάφος της ίδιας με το επίδικο κατηγορίας στη Μαρίνα του Αγίου Κοσμά, η οποία είναι γειτονική μαρίνα που παρέχει ομοειδείς υπηρεσίες με τη Μαρίνα Φλοίσβου. Με βάση το ιστορικό αυτό, η ενάγουσα ζητεί: α) να αναγνωριστεί (κατά προσήκουσα εκτίμηση) ότι είναι έγκυρη η καταγγελία της μεταξύ των διαδίκων συναφθείσας σύμβασης ελλιμενισμού, η οποία έλαβε χώρα από και δια της άσκησης της κρινόμενης αγωγής, β) να υποχρεωθεί η εναγομένη να της αποδώσει το μίσθιο, ήτοι τη θέση ελλιμενισμού που καταλαμβάνει το σκάφος … γ) να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει, ως αποζημίωση χρήσης, για κάθε μήνα (ή τμήμα μηνός) που το σκάφος παραμένει ελλιμενιζόμενο στη Μαρίνα Φλοίσβου μετά την καταγγελία της σύμβασης ελλιμενισμού, το ποσό των 1.863,20 ευρώ μηνιαίως και δ) να αναγνωριστεί ότι η ισχύς του όρου 7 του από 19-4-2002 Μνημονίου ΕΤΑ-ΕΠΕΣΤ έχει παύσει τουλάχιστον από την 7-4-2014. Επικουρικά και σε περίπτωση που κριθεί άκυρη η καταγγελία της σύμβασης ελλιμενισμού η ενάγουσα ζητεί να καθοριστούν, για το διάστημα από την άσκηση της ένδικης αγωγής και για το μέλλον, τα μηνιαία τέλη ελλιμενισμού, σύμφωνα με τον εκάστοτε ισχύοντα τιμοκατάλογο του Τουριστικού Λιμένα Φλοίσβου, στο ποσό των 4.897,99 ευρώ, άλλως στο ποσό των 3.490 ευρώ που είναι η κατώτερη χρέωση τελών ελλιμενισμού για σκάφος ίδιων διαστάσεων στη Μαρίνα Αγίου Κοσμά το έτος 2022 και να προσδιοριστεί ετήσια αναπροσαρμογή των τελών αυτών, ίση προς την αναπροσαρμογή που θα αποφασίζεται κάθε φορά από το αρμόδιο όργανο της ενάγουσας, ως φορέα διαχείρισης, για τα τέλη ελλιμενισμού στη Μαρίνα Φλοίσβου. Τέλος, ζητεί να καταδικαστεί η εναγομένη στην εν γένει δικαστική της δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η κρινόμενη αγωγή αρμοδίως καθ’ ύλην και κατά τόπον εισάγεται στο Δικαστήριο αυτό (άρθρα 7, 8, 9, 10, 12 παρ. 1, 13, 14 παρ. 1 περ. β΄ και 2, 16 αρ. 1, 29 ΚΠολΔ σε συνδυασμό με το άρθρο 51 του Ν. 2172/1993 ως εκ του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς), προκειμένου να εκδικασθεί κατά την προκείμενη ειδική διαδικασία των περιουσιακών (μισθωτικών) διαφορών των άρθρων 614 επ. ΚΠολΔ, απορριπτομένης της ένστασης της εναγομένης περί έλλειψης κατά τόπον αρμοδιότητας με βάση ρήτρα παρέκτασης της αρμοδιότητας υπέρ των Δικαστηρίων των Αθηνών που περιλαμβάνεται στην από 27-5-2002 σύμβαση, που καταρτίσθηκε μεταξύ αυτής και της δικαιοπαρόχου της ενάγουσας, εταιρείας …, διότι, ακόμη κι αν ήθελε γίνει δεκτό ότι οι όροι της σύμβασης αυτής δεσμεύουν την ενάγουσα, η εκ του άρθρου 51 Ν. 2172/1993 λειτουργική αρμοδιότητα του Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του Πρωτοδικείου Πειραιώς για υποθέσεις τοπικής αρμοδιότητας όλης της Αττικής δεν μπορεί να μεταβληθεί με συμφωνία των διαδίκων (βλ. ΜΠρΠειρ 899/2021 δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα www.protodikeio-peir.gr, Αθ. Πανταζόπουλο, Η λειτουργική αρμοδιότητα – ειδικότερα η λειτουργική αρμοδιότητα του τμήματος ναυτικών διαφορών, του τμήματος πνευματικών διαφορών και του τμήματος κοινοτικών σημάτων, του κτηματολογικού δικαστή, καθώς και του τμήματος οικογενειακών υποθέσεων, σε ΕΠολΔ 2011, σελ. 572 επ.). Περαιτέρω, η ένδικη αγωγή είναι ορισμένη, πλην του αιτήματος περί καταβολής αποζημίωσης χρήσης για όσο χρόνο το σκάφος … παραμένει ελλιμενιζόμενο στη Μαρίνα Φλοίσβου μετά την καταγγελία της σύμβασης ελλιμενισμού του, το οποίο κρίνεται απαράδεκτο και ως εκ τούτου απορριπτέο, λόγω αοριστίας αυτού, καθόσον, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην ως άνω νομική σκέψη, η επιζητούμενη αποζημίωση αποτελεί την ειδική μορφή αποζημίωσης του άρθρου 601 ΑΚ η οποία, όπως και κάθε αποζημίωση, για να τύχει δικαστικής εκτίμησης θα πρέπει να είναι ακριβής και ορισμένη ως προς το ύψος της, η εν λόγω όμως απαίτηση, όπως εκτίθεται στην υπό κρίση αγωγή, δεν είναι ορισμένη ως προς το ύψος της, αφού δεν προσδιορίζεται επακριβώς το χρονικό διάστημα της παράνομης παρακράτησης του μισθίου (θέσης ελλιμενισμού), για το οποίο οφείλεται αυτή (η αποζημίωση), αφού είναι αβέβαιος και απροσδιόριστος ο χρόνος απόδοσης της θέσης ελλιμενισμού. Ομοίως απορριπτέο ως απαράδεκτο λόγω αοριστίας τυγχάνει και το αίτημα περί αναγνώρισης της παύσης ισχύος του όρου 7 του από 19-4-2002 Μνημονίου Συνεργασίας, αφού η ενάγουσα δεν επεξηγεί κατά τρόπο σαφή και ορισμένο για ποιο λόγο η αντικατάσταση της παραγράφου 6 του άρθρου 31α του ν. 2160/1993, με την υποπερ. 6α της υποπαρ. ΣΤ15 της παρ. ΣΤ του πρώτου άρθρου του Ν. 4254/2014 (ΦΕΚ Α΄ 85/7-4-2014), δυνάμει της οποίας απαλείφθηκε η υποχρέωση έγκρισης των τιμολογίων ελλιμενισμού και λοιπών παρεχόμενων υπηρεσιών από την αρμόδια υπηρεσία της Γενικής Γραμματείας Τουρισμού, όπως προηγουμένως προβλεπόταν και πλέον δεν απαιτείται ούτε έγκριση των εν λόγω τιμολογίων, ούτε γνωστοποίηση τους στο υπουργείο, καθιστά ανίσχυρο τον όρο 7 του παραπάνω Μνημονίου Συνεργασίας. Κατά τα λοιπά η ένδικη αγωγή είναι, ως προς την κύρια βάση της, νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 174, 180, 361, 574, 587, 595, 597, 599 εδ. α΄ του ΑΚ, 70, 176 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, με την επισήμανση ότι δεν συνιστά σπουδαίο λόγο καταγγελίας, κατ’ άρθρο 608 ΑΚ, η παράβαση συμβατικών όρων, την οποία επικαλείται η ενάγουσα, καθόσον ο θιγόμενος δεν χρειάζεται την καταγγελία αυτή και διαθέτει λ.χ. την ΑΚ 594 ή τις συνέπειες που η ίδια η σύμβαση προβλέπει ή την ΑΚ 584 (βλ. Α. Γεωργιάδης, Σύντομη Ερμηνεία του Αστικού Κώδικα, Τόμος Ι, άρθρο 608, σελ. 1169). Περαιτέρω, η ένδικη αγωγή είναι, ως προς την επικουρική της βάση, νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 200, 288, 361, 574, 595 ΑΚ, 1, 8 παρ. 1 περ. α΄ ν. 2859/2000, 29 και 31α ν. 2160/1993, 2 και 13 του Ειδικού Κανονισμού Λειτουργίας του Τουριστικού Λιμένα Φλοίσβου που εγκρίθηκε με την υπ’ αριθμό 12099/1-7-2009 απόφαση του Υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης (ΦΕΚ Β΄ 1559/30-7-2009), σε συνδυασμό με άρθρα 1, 2 και 9 του Γενικού Κανονισμού Λειτουργίας Τουριστικών Λιμένων, που περιέχεται στην υπ’ αριθμό Τ/9803/5-9-2003 κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Εμπορικής Ναυτιλίας (ΦΕΚ Β΄ 1323/16-9-2003), 176, 219 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ. Πρέπει, συνεπώς, η ένδικη αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσία, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της συζήτησής της προσκομίζεται η από 27-12-2022 έγγραφη ενημέρωση του νόμιμου εκπρόσωπου της ενάγουσας από την πληρεξούσια δικηγόρο της για τη δυνατότητα επίλυσης της ένδικης διαφοράς με διαμεσολάβηση, κατ’ άρθρο 3 Ν. 4640/2019.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 80 ΚΠολΔ, αν σε δίκη που εκκρεμεί μεταξύ άλλων τρίτος έχει έννομο συμφέρον να νικήσει κάποιος διάδικος, έχει δικαίωμα, μέχρι την έκδοση αμετάκλητης απόφασης, να ασκήσει πρόσθετη παρέμβαση για να τον υποστηρίξει. Από το συνδυασμό της διάταξης αυτής προς εκείνη του άρθρου 68 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση της πρόσθετης παρέμβασης είναι η ύπαρξη στον παρεμβαίνοντα τρίτο αμέσου εννόμου συμφέροντος, το οποίο πρέπει να προσδιορίζεται με σαφήνεια στο δικόγραφο της παρέμβασης κατά τη ρητή διάταξη του άρθρου 81 § 1 εδ. β΄ ΚΠολΔ. Τέτοιο έννομο συμφέρον για πρόσθετη παρέμβαση υφίσταται όταν με αυτή μπορεί να προστατευθεί δικαίωμα του παρεμβαίνοντος, το οποίο απειλείται από τη δεσμευτικότητα ή την εκτελεστότητα της απόφασης που θα εκδοθεί ή για τον οποίο υπάρχει κίνδυνος προσβολής του από τις αντανακλαστικές συνέπειές της (ΑΠ 214/2000-ΝοΒ 2001/398). Στην προκείμενη περίπτωση, με την ασκηθείσα πρόσθετη παρέμβασή της υπέρ της ενάγουσας, η προσθέτως παρεμβαίνουσα εκθέτει ότι συνεστήθη αρχικά, δυνάμει του ν. 2636/1998, με την επωνυμία … και στη συνέχεια, μετονομάσθηκε σε …, με σκοπό τη διοίκηση, διαχείριση και αξιοποίηση της περιουσίας και των επιχειρηματικών μονάδων του ΕΟΤ, ενώ ακολούθως μετονομάσθηκε σε … κατόπιν σε … και ήδη σε … δυνάμει των αναφερόμενων σε αυτήν διατάξεων. Ότι, ειδικότερα, περιήλθε αυτοδικαίως σε αυτήν η διοίκηση και διαχείριση της περιουσίας του ΕΟΤ και επομένως, υπεισήλθε σε όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του στη Μαρίνα Φλοίσβου, ενώ στη συνέχεια, απέκτησε και την κυριότητα και νομή όλων των ακινήτων του, με βάση τα αναφερόμενα σε αυτήν νομοθετήματα. Ότι κατά το έτος 2002, μετά από δημόσιο διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό, ο συνολικός χώρος (χερσαίος και θαλάσσιος) του τουριστικού λιμένα Φλοίσβου εκμισθώθηκε και παραχωρήθηκε στην υπέρ ης η παρέμβαση, η οποία πλέον είναι ο φορέας διαχείρισής του. Ότι πέραν από την ιδιότητα της εκμισθώτριας, έχει και την ιδιότητα του μετόχου στο μετοχικό κεφάλαιο της υπέρ ης η παρέμβαση με ποσοστό 22,77%. Ότι η αντισυμβατική συμπεριφορά της καθ’ ης η παρέμβαση προκαλεί πραγματικές δυσχέρειες στην εύρυθμη λειτουργία του λιμένα και προσκόμματα στην εν γένει υλοποίηση του σχεδίου εκμετάλλευσης και αξιοποίησής του από την υπέρ ης η παρέμβαση, η οποία αφενός καταβάλλει σε αυτήν υψηλό ετήσιο μίσθωμα και αφετέρου διατηρεί υψηλού επιπέδου παροχές υπηρεσιών τόσο στα ελλιμενιζόμενα σκάφη, όπως το ένδικο πλοίο της καθ’ ης, όσο και σε όλους τους επισκέπτες και χρήστες, καταβάλλοντας ετησίως μεγάλα ποσά σε έξοδα συντήρησης, ασφάλειας των εγκαταστάσεων και των υποδομών, καθαριότητας κ.ο.κ. Με βάση τα ανωτέρω εκτιθέμενα ως προς τη νομιμότητα και βασιμότητα της παρέμβασής της και κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σε αυτήν ως προς την ουσία της υπόθεσης, παρεμβαίνει προσθέτως υπέρ της ενάγουσας εταιρείας, αιτούμενη την ευδοκίμηση της αγωγής της, καθώς και την καταδίκη της καθ’ ης στην εν γένει δικαστική της δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα, όμως, η κρινόμενη πρόσθετη παρέμβαση, μολονότι κατατέθηκε παραδεκτά και επιδόθηκε στην καθ’ ης και στην υπέρ ης τουλάχιστον δέκα (10) ημέρες πριν από τη συζήτηση της κύριας υπόθεσης (βλ. τις με αριθμούς … αντίστοιχα εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, …), σύμφωνα με τα άρθρα 81 § 1 και 591 § 1 περ. β εδ. α΄ ΚΠολΔ, απορριπτομένου του περί αντιθέτου ισχυρισμού της καθ’ ης, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη ελλείψει άμεσου εννόμου συμφέροντος της παρεμβαίνουσας (άρθρο 80 ΚΠολΔ), δεκτού γενομένου ως βάσιμου του και αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενου ισχυρισμού της καθ’ ης, δεδομένου ότι η ιδιότητά της ως εκμισθώτριας και μετόχου της υπέρ ης η παρέμβαση εταιρείας (βλ. ως προς την άσκηση πρόσθετης παρέμβασης από μέτοχο ΕφΠειρ 710/2014, ΕφΠειρ 131/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟS), σύμφωνα με την προπαρατεθείσα νομική σκέψη, δεν θεμελιώνει το αναγκαίο άμεσο έννομο συμφέρον της. Δικαστικά έξοδα σε βάρος της προσθέτως παρεμβαίνουσας και υπέρ της καθ’ ης η παρέμβαση δεν επιδικάζονται, εφόσον δεν προκλήθηκε στην τελευταία καμία πρόσθετη δαπάνη απ’ αυτή (ΑΠ 21/1985, ΕφΑθ 6642/2020, ΕφΑθ 137/2007, όλες δημοσιευμένες στη ΝΟΜΟΣ).
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 215, 221 παρ. 1 εδ. α΄, 222, 308 παρ. 1 και 522 ΚΠολΔ , συνάγεται ότι η άσκηση της αγωγής μεταξύ άλλων συνεπειών επιφέρει και την εκκρεμοδικία, η οποία εμποδίζει την έναρξη και εξέλιξη μεταγενέστερης δίκης με το ίδιο αντικείμενο. Προϋποθέσεις της εκκρεμοδικίας είναι η ταυτότητα της διαφοράς, ήτοι η ταυτότητα ιστορικής βάσης και νομικής αιτίας, η ταυτότητα του αιτήματος και η ταυτότητα των διαδίκων. Επομένως είναι απαράδεκτη η διεξαγωγή νέας δίκης όταν αυτή έχει ως αντικείμενο διαφορά η οποία ταυτίζεται με προγενέστερη, η οποία δημιουργήθηκε από αγωγή που ασκήθηκε προηγουμένως και έχει, εκτός των άλλων, την ίδια ιστορική και νομική αιτία. Σε περίπτωση όμως κατά την οποία η διαφορά, για την οποία γίνεται η νέα δίκη, δεν θεμελιώνεται στους ίδιους κανόνες, έχει δηλ. άλλη νομική αιτία από εκείνη της διαφοράς που εκκρεμεί, δεν έχει εφαρμογή η ως άνω διάταξη του άρθρου 222 § 1 ΚΠολΔ και δεν υπάρχει κατά συνέπεια απαράδεκτο της εκδίκασής της, (πρβλ. ΑΠ 1165/2015, ΕφΑθ 423/2022, ΕφΠειρ 332/2015, δημοσίευση όλων στη ΝΟΜΟΣ). Στην προκείμενη περίπτωση, η εναγομένη με τις νομίμως κατατεθείσες έγγραφες προτάσεις της ισχυρίζεται ότι η ενάγουσα έχει ασκήσει εναντίον της ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου τη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 4889/2422/2022 αγωγή, με την οποία βάσει της ίδιας μισθωτικής σύμβασης ζητεί πάγια τέλη υπηρεσιών και αύξηση του μισθώματος και για το λόγο αυτό συντρέχει λόγος εκκρεμοδικίας. Περαιτέρω, με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου της που καταχωρίστηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά, αλλά και με την προσθήκη των προτάσεών της, επικαλείται ότι η ενάγουσα έχει ενεργήσει καταχρηστικώς και τούτο διότι η άσκηση του δικαιώματος, όπως αναφέρεται στην υπό κρίση αγωγή, προφανώς υπερβαίνει τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή και ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος και ως εκ τούτου απαγορεύεται. Ο πρώτος από τους παραπάνω ισχυρισμούς περί ύπαρξης εκκρεμοδικίας συνιστά δικονομική ένσταση, η οποία όμως πρέπει να απορριφθεί ως νομικά αβάσιμη, αφού σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν, ελλείπει εν προκειμένω η συνδρομή της προϋπόθεσης ύπαρξης τόσο ταυτότητας νομικής αιτίας, όσο και ταυτότητας αιτήματος, ενώ σε κάθε περίπτωση η πρώτη δίκη που ανοίχθηκε με την επικαλούμενη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 4889/2422/2022 αγωγή της ενάγουσας σε βάρος της εναγομένης αποδεικνύεται ότι δεν παραμένει εκκρεμής, αφού εκδόθηκε επ’ αυτής η προσαγόμενη υπ’ αριθ. 1489/2023 οριστική απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, χωρίς να προκύπτει από τους ισχυρισμούς των διαδίκων και τα προσαγόμενα αποδεικτικά μέσα ότι έχει ασκηθεί κατ’ αυτής έφεση, ούτως ώστε να αναβιώσει η λήξασα με την ως άνω οριστική απόφαση εκκρεμοδικία. Περαιτέρω, ο δεύτερος ως άνω ισχυρισμός, ο οποίος συνιστά ένσταση, η οποία επιχειρείται να στηριχθεί στη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, είναι απορριπτέος πρωτίστως ως απαράδεκτος διότι δεν προτάθηκε γραπτώς με τις προτάσεις της εναγομένης, κατ’ άρθρο 591 παρ. 1 εδ. δ΄ ΚΠολΔ, και δευτερευόντως ως απαράδεκτος λόγω αοριστίας, αφού η εναγομένη επαναλαμβάνει απλώς τη διάταξη του νόμου, χωρίς να επικαλείται μακρόχρονη αδράνεια της ενάγουσας στην άσκηση των ένδικων αξιώσεών της, ούτε άλλες ειδικές συνθήκες και περιστάσεις από τις οποίες να προκύπτουν δυσμενείς επιπτώσεις στην ίδια από την άσκηση των αξιώσεων της ενάγουσας.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων (ενός από κάθε πλευρά), που νομότυπα εξετάσθηκαν στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου αυτού, καθώς και από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν, τα οποία μπορούν να χρησιμεύσουν είτε προς άμεση απόδειξη είτε ως βάση για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 παρ. 3, 339 και 395 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα συστάθηκε την 6-12-2002 υπό την προηγούμενη επωνυμία της … και έχει ως ειδικό σκοπό την εκτέλεση εξειδικευμένων λιμενικών εργασιών, έργων αναβάθμισης υποδομών και εγκαταστάσεων του θαλάσσιου και χερσαίου χώρου και έργων ανάπτυξης και αξιοποίησης της χερσαίας ζώνης του Τουριστικού Λιμένα Φλοίσβου, καθώς και την εκμετάλλευση αυτών. Περαιτέρω, την 31η Δεκεμβρίου 2002 υπεγράφη μεταξύ της ενάγουσας και της προσθέτως παρεμβαίνουσας εταιρείας με την επωνυμία τότε …, ήδη μετονομασθείσα σε …, σύμβαση μίσθωσης και παραχώρησης δικαιωμάτων εκμετάλλευσης του Τουριστικού Λιμένα Φλοίσβου, δυνάμει της οποίας η τελευταία εκμίσθωσε στην πρώτη τον παραπάνω τουριστικό λιμένα με τη χερσαία και θαλάσσια ζώνη του, τα επ’ αυτού κτίσματα (κύρια ή βοηθητικά), τα συστατικά τους μέρη και τα παραρτήματά τους, καθώς και τις εγκαταστάσεις του, για χρονικό διάστημα σαράντα ετών, με έναρξη της μίσθωσης από την κατάρτιση της σύμβασης (βλ. άρθρα 2 και 4 της σύμβασης μίσθωσης), και υπό τους ειδικότερους όρους που διαλαμβάνονται στην εν λόγω σύμβαση. Έτσι η ενάγουσα κατέστη φορέας διαχείρισης του άνω τουριστικού λιμένα, στον οποίο ελλιμενίζονται ιδιωτικά και επαγγελματικά σκάφη αναψυχής, είναι δε από 1-1-2003 δικαιούχος των οφειλομένων τελών ελλιμενισμού και λοιπών δικαιωμάτων (βλ. σχετ. τα άρθρα 1.2 και 13.3 του Ειδικού Κανονισμού Λειτουργίας του άνω Τουριστικού Λιμένα). Για κάθε σκάφος που ελλιμενίζεται στον ανωτέρω τουριστικό λιμένα μισθώνεται μια θέση ελλιμενισμού, για τη χρήση της οποίας υποχρεούται να καταβάλει ο εκάστοτε μισθωτής ως αντάλλαγμα ένα «μίσθωμα», αποκαλούμενο «τέλος ελλιμενισμού», το ύψος του οποίου, έως την 6-4-2014, οριζόταν με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του φορέα διαχείρισης και στη συνέχεια τύγχανε έγκρισης με υπουργική απόφαση, ενώ έκτοτε (δηλαδή από την 7-4-2014 και εφεξής) καθορίζεται μόνο με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του φορέα διαχείρισης, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε εγκριτική υπουργική απόφαση [Υποπαράγραφος ΣΤ. 15, παράγραφος 6β’ του Ν. 4254/2014 (Φ.Ε.Κ. 85’/Α/7-4-2014)]. Το Ε/Γ-Τ/Ρ σκάφος … πλοιοκτησίας της εναγομένης, σημαίας ελληνικής, με αριθμό νηολογίου Πειραιώς … μήκους κατά μεν το από 16-7-1998 έγγραφο εθνικότητας 34,28 μέτρων, κατά δε την από 5-8-2003 αίτηση – δήλωση της πλοιοκτήτριας προς την ενάγουσα 39,60 μέτρων, πλάτους 7,88 μέτρων, ολικής χωρητικότητας 304 κόρων, βυθίσματος 2,80 μέτρων, έτους ναυπήγησης 1961, ελλιμενίζεται στη Μαρίνα Φλοίσβου από τον Ιούνιο του 2002 μέχρι σήμερα. Ο ελλιμενισμός του στη Μαρίνα Φλοίσβου ξεκίνησε δυνάμει της από 27-5-2002 αίτησης – δήλωσης ελλιμενισμού της εναγομένης προς την εταιρεία … (… η οποία έγινε αποδεκτή από την τελευταία, ενώ στη συνέχεια, υπεγράφη μεταξύ τους και η από 27-5-2002 σύμβαση ελλιμενισμού, με ενιαύσια διάρκεια από 1-6-2002 έως 31-5-2003. Ακολούθως, αφού η ενάγουσα κατέστη φορέας διαχείρισης της Μαρίνας Φλοίσβου, η εναγομένη, μέσω του νόμιμου εκπροσώπου της, υπέβαλε την από 5-8-2003 αίτηση – δήλωση ελλιμενισμού προς την ενάγουσα, την οποία η τελευταία αποδέχθηκε σιωπηρά, με συνέπεια να καταρτισθεί άτυπα μεταξύ τους νέα σύμβαση ελλιμενισμού με ενιαύσια διάρκεια από 1-6-2003 έως 31-5-2004, η οποία παρατάθηκε σιωπηρά και κατέστη αορίστου χρόνου. Ενόψει δε του ότι η εναγομένη είναι μέλος της Ένωσης Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών Τουρισμού (ΕΠΕΣΤ), το περιεχόμενο της άνω σύμβασης ελλιμενισμού διαμορφώθηκε και από το από 19-4-2002 Μνημόνιο Συνεργασίας που είχε υπογραφεί μεταξύ ΕΤΑ και ΕΠΕΣΤ, το οποίο προέβλεπε ότι, ειδικά για επαγγελματικά σκάφη ανήκοντα σε μέλη της ΕΠΕΣΤ, τα καταβαλλόμενα τέλη ελλιμενισμού θα διαμορφώνονταν στο ύψος των τελών ελλιμενισμού της Μαρίνας Ζέας, που ανέρχονταν για το σκάφος … σε ποσό 660 ευρώ μηνιαίως [βλ. την υπ’ αριθ. Τ/7537/2002 απόφαση του Υφυπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ Β΄ 1468/21-11-2002) με την οποία εγκρίθηκε η υπ’ αριθ. 90/19-9-2002 απόφαση του Δ.Σ. της …]. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, σε εκτέλεση της άνω σύμβασης ελλιμενισμού, η ενάγουσα παρείχε στο άνω σκάφος της εναγομένης υπηρεσίες ελλιμενισμού, ηλεκτροδότησης, υδροδότησης και λοιπές υπηρεσίες, έναντι ανταλλάγματος που καθόριζε η ίδια (ενάγουσα), εκδίδοντας μηνιαίως σχετικά νόμιμα παραστατικά για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, σύμφωνα με το εκάστοτε ισχύον τιμολόγιο τελών ελλιμενισμού και λοιπών παροχών για την Μαρίνα Φλοίσβου, σε συνάρτηση με το προαναφερθέν από 19-4-2002 Μνημόνιο Συνεργασίας, δυνάμει του οποίου η εναγομένη απολάμβανε προνομιακού τιμολογίου. Ειδικότερα, αποδείχθηκε ότι μέχρι την 31-12-2019 η χρέωση των τελών ελλιμενισμού γινόταν με το προβλεπόμενο από το άνω Μνημόνιο Συνεργασίας εκπτωτικό τιμολόγιο, με βάση το οποίο η σχετική μηνιαία χρέωση ανερχόταν στο ποσό των 660 ευρώ (βλ. το υπ’ αριθ. … τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της ενάγουσας), ενώ από 1-1-2020 τα ως άνω τέλη ελλιμενισμού αναπροσαρμόστηκαν με απόφαση της ενάγουσας στο ποσό των 1.512,73 ευρώ (βλ. την υπ’ αριθ. πρωτ. … επιστολή της ενάγουσας προς την εναγομένη). Πιο συγκεκριμένα, η ενάγουσα, στα πλαίσια εξεύρεσης μιας συναινετικής λύσης στο πρόβλημα που είχε ανακύψει από την εξακολούθηση εφαρμογής του παραπάνω Μνημονίου Συνεργασίας, μιας και τα μηνιαία τέλη ελλιμενισμού στη Μαρίνα Ζέας για την κατηγορία του σκάφους … ανέρχονταν τον Ιούλιο του 2022 στο ποσό των 4.460 ευρώ και τα αντίστοιχα τέλη στη Μαρίνα Φλοίσβου ανέρχονταν έως τον Οκτώβριο του 2022 στο ποσό των 4.260 ευρώ και από την 15-10-2022 και εντεύθεν στο ποσό των 4.897,99 ευρώ, εφάρμοσε μία ετήσια αναπροσαρμογή 5% επί των αρχικών τελών ποσού 660 ευρώ από το 2003 και εφεξής, από την οποία προέκυψε το ποσό των 1.512,73 ευρώ. Ωστόσο, η εναγομένη, παρά τη γνωστοποίηση της ως άνω αναπροσαρμογής, συνέχιζε και συνεχίζει μέχρι σήμερα να καταβάλει στην ενάγουσα ως τέλη ελλιμενισμού το ποσό των 660 ευρώ, με βάση το προαναφερθέν εκπτωτικό τιμολόγιο. Η ενάγουσα εκθέτει με την ένδικη αγωγή ότι η ως άνω συμπεριφορά είναι αντισυμβατική και συνιστά λόγο καταγγελίας της ένδικης σύμβασης ελλιμενισμού, πλην όμως ο εν λόγω αγωγικός ισχυρισμός τυγχάνει απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος. Τούτο διότι, η εναγομένη υπήρξε συνεπής ως προς τη συμβατική υποχρέωση καταβολής των τελών ελλιμενισμού που είχαν προσδιοριστεί με βάση το εκπτωτικό τιμολόγιο και δεν παραβίασε τον όρο 2 του εν λόγω Μνημονίου Συνεργασίας, που προέβλεπε ότι η καθυστέρηση εξόφλησης των τελών ελλιμενισμού πέραν του τριμήνου θα είχε ως συνέπεια την απώλεια του δικαιώματος μόνιμου ελλιμενισμού και την εφεξής χρέωση του σκάφους χωρίς το ευεργέτημα του εκπτωτικού τιμολογίου. Συνεπώς, δεν απώλεσε το προνόμιό της που συνέχεται με την ιδιότητά της ως μέλους της Ένωσης Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών Τουρισμού (ΕΠΕΣΤ), δηλαδή δεν εξέπεσε από το συμβατικό της δικαίωμα να τιμολογείται προνομιακά κι ως εκ τούτου η ενάγουσα δεν είχε το δικαίωμα να αναπροσαρμόσει μονομερώς το ύψος των τελών ελλιμενισμού, δεδομένου ότι το Μνημόνιο Συνεργασίας που καταρτίστηκε μεταξύ της δικαιοπαρόχου της και της ΕΠΕΣΤ εξακολουθεί να επενεργεί και να διαμορφώνει το περιεχόμενο της ένδικης σύμβασης ελλιμενισμού, επιβάλλοντας ενιαία και ομοιόμορφη εφαρμογή των όρων του περί καθορισμού του ανταλλάγματος με την ιδιότητα του μέλους της άνω Ένωσης, με συνέπεια οι όροι του να έχουν καταστεί όροι της ένδικης σύμβασης ελλιμενισμού (βλ. ΜονΕφΠειρ 395/2020, δημοσιευμένη στον ιστότοπο του Πρωτοδικείου Πειραιώς). Αντίθετα, εάν η ενάγουσα επιθυμούσε να αναπροσαρμοστεί η συμφωνία της με την εναγομένη ως προς την καταβολή προνομιακών τελών ελλιμενισμού, λόγω του ότι παρήλθαν περί τα είκοσι έτη από τότε που καταρτίστηκε η εν λόγω συμφωνία, όφειλε, επικαλούμενη τις ειδικές περιστάσεις της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ, να απευθυνθεί στα αρμόδια πολιτικά δικαστήρια και να ζητήσει αναπροσαρμογή του μισθώματος (ήτοι των τελών ελλιμενισμού). Συνεπώς, η μη καταβολή εκ μέρους της εναγομένης των αναπροσαρμοσμένων τελών ελλιμενισμού που επικαλείται η ενάγουσα ποσού 1.512,73 ευρώ μηνιαίως, από την 1-1-2020 και εντεύθεν, δεν είναι αντισυμβατική και δεν συνιστά λόγο καταγγελίας της ένδικης σύμβασης ελλιμενισμού. Όμως αποδείχθηκε περαιτέρω ότι η εναγομένη καθ’ όλο το χρονικό διάστημα από τον Αύγουστο του 2005 έως τουλάχιστον και το Μάρτιο του 2022 δεν κατέβαλε στην ενάγουσα τα πάγια τέλη για την παροχή (πέραν του ελλιμενισμού, υδροδότησης και ηλεκτροδότησης) υπηρεσιών καθαρισμού της θαλάσσιας και χερσαίας ζώνης, φύλαξης (security) της λιμενικής εγκατάστασης, περισυλλογής απορριμμάτων – αποβλήτων – ανακύκλωσης, διαχείρισης πετρελαιοειδών, παροχής χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων, εξυπηρέτησης των ελλιμενιζόμενων στη Μαρίνα σκαφών κατά τον απόπλου και κατάπλου αυτών με βοηθητικές λέμβους, τεχνικής υποστήριξης, ελεγχόμενης κυκλοφορίας κλπ (βλ. άρθρο 2 του Ειδικού Κανονισμού Λειτουργίας του Τουριστικού Λιμένα Φλοίσβου). Τα ως άνω πάγια τέλη, ως προς τον υπολογισμό των οποίων δεν ισχύει κάποιο ειδικό εκπτωτικό τιμολόγιο, αλλά εφαρμόζεται το γενικό τιμολόγιο, όπως αυτό καθορίζεται με βάση τον εκάστοτε ισχύοντα τιμοκατάλογο του Τουριστικού Λιμένα Φλοίσβου, προσδιορίστηκαν με την υπ’ αριθ. 1489/2023 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου για το προαναφερθέν χρονικό διάστημα στο ποσό των 71.068,38 ευρώ, το οποίο υποχρεώθηκε η εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα, με το νόμιμο τόκο από την παρέλευση 30 ημερών από την έκδοση του αντίστοιχου παραστατικού για κάθε επιμέρους ποσό. Η μη καταβολή των παραπάνω παγίων τελών, η οποία εξομοιώνεται με μη καταβολή μισθώματος, συνιστά παράβαση συμβατικού όρου και δίνει στην εκμισθώτρια ενάγουσα όλα τα δικαιώματα που παρέχονται στον εκμισθωτή από την καθυστέρηση του μισθώματος, συνεπώς και αυτό της καταγγελίας (άρθρο 597 ΑΚ), ενόψει του ότι η εναγομένη είχε με τη μισθωτική σύμβαση αναλάβει, μεταξύ άλλων συναφών υποχρεώσεων, την υποχρέωση να καταβάλει και τα παραπάνω πάγια τέλη, αφού στην από 5-8-2003 αίτηση – δήλωσή της προς την ενάγουσα συμφώνησε ανεπιφύλακτα, αποδέχθηκε και ανέλαβε να τηρεί τους όρους και τις προϋποθέσεις του Γενικού Κανονισμού Λειτουργίας Μαρίνων του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και του Ειδικού Κανονισμού Λειτουργίας της Μαρίνας Φλοίσβου, όπως εκάστοτε ισχύουν, στους οποίους προβλέπεται η παροχή των εν λόγω υπηρεσιών (βλ. α) άρθρα 12.1 και 14.2 του Κανονισμού Λειτουργίας Μαρίνων που είχε εγκριθεί με την ΚΥΑ 515316/22-04/11-05-1981 των Υπουργών Προεδρίας Κυβέρνησης, Οικονομικών και Εμπορικής Ναυτιλίας, όπου προβλέπεται ότι για τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς τα σκάφη η Μαρίνα εισπράττει τα ανάλογα δικαιώματα ή τέλη, διακρινόμενα σε τέλη ελλιμενισμού και προσορμίσεως … και λοιπών εξυπηρετήσεων, καθώς κι ότι η μη καταβολή από τους υποχρέους των βεβαιωθέντων εις βάρος τους τελών αποτελεί παράβαση του Κανονισμού Λιμένος, β) άρθρο 9.1 του Γενικού Κανονισμού Λειτουργίας Τουριστικών Λιμένων που περιέχεται στην υπ’ αριθ. Τ/9803/2003 ΚΥΑ των Υπουργών Ανάπτυξης και Εμπορικής Ναυτιλίας, όπου προβλέπεται ότι τα ελλιμενιζόμενα σκάφη οφείλουν να εξοφλούν τα δικαιώματα για τις παρεχόμενες υπηρεσίες εξυπηρετήσεις εμπρόθεσμα και σύμφωνα με όσα προβλέπονται στους Ειδικούς Κανονισμούς Λειτουργίας και στις Υπουργικές Αποφάσεις έγκρισης των τιμολογίων, άλλως επιβαρύνονται με τους νόμιμους τόκους υπερημερίας ανεξάρτητα από άλλες κυρώσεις που μπορεί να προβλέπονται και γ) άρθρα 13.1, 13.2, 13.3 και 13.11 του Ειδικού Κανονισμού Λειτουργίας του Τουριστικού Λιμένα Φλοίσβου που εγκρίθηκε με την υπ’ αριθ. 12099/1-7-2009 απόφαση του Υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης, όπου προβλέπεται ότι τα ελλιμενιζόμενα σκάφη υποχρεούνται να καταβάλουν προσηκόντως και εγκαίρως τα αναλογούντα δικαιώματα ελλιμενισμού και λοιπών παρεχομένων υπηρεσιών, καθώς κι ότι για τις λοιπές παρεχόμενες υπηρεσίες, ήτοι παροχή τηλεφώνου, συλλογής λυμάτων κ.λπ., οι χρήστες υποχρεούνται να καταβάλουν τα αναλογούντα δικαιώματα σύμφωνα με το ισχύον τιμολόγιο). Κατόπιν τούτων, η ενάγουσα κατήγγειλε την από 1-6-2003 σύμβαση ελλιμενισμού που συνήψε με την εναγομένη με την άσκηση της ένδικης αγωγής, που επιδόθηκε στην τελευταία την 31-1-2023 (βλ. την υπ’ αριθ. … έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, …). Η ως άνω από 31-1-2023 καταγγελία είναι, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, έγκυρη και ισχυρή και επέφερε την άρση της μεταξύ των διαδίκων μισθωτικής σχέσης για το μέλλον, κατόπιν δε τούτου η εναγομένη υποχρεούται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρο 599 εδ. α΄ ΑΚ, να αποδώσει στην ενάγουσα τη χρήση του μισθίου, ήτοι της θέσης ελλιμενισμού που καταλαμβάνει το σκάφος … στη Μαρίνα Φλοίσβου.
Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει η ένδικη αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσία ως προς την κύρια βάση της, να αναγνωριστεί ότι είναι έγκυρη η από 31-1-2023 καταγγελία της από 1-6-2003 σύμβασης ελλιμενισμού που συνήφθη μεταξύ των διαδίκων και να υποχρεωθεί η εναγομένη να αποδώσει στην ενάγουσα τη χρήση του μισθίου, ήτοι της θέσης ελλιμενισμού που καταλαμβάνει το σκάφος … στη Μαρίνα Φλοίσβου. Τέλος, πρέπει η εναγομένη να καταδικαστεί σε μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, ανάλογα με την έκταση της ήττας της (άρθρα 178 παρ. 1 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ την από 28-12-2022 και υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης 12302/6137/30-12-2022 αγωγή και την από 24-4-2023 και υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης 4290/2165/26-4-2023 πρόσθετη παρέμβαση αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την πρόσθετη παρέμβαση.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι είναι έγκυρη η από 31-1-2023 καταγγελία της από 1-6-2003 σύμβασης ελλιμενισμού που συνήφθη μεταξύ των διαδίκων αναφορικά με το υπό ελληνική σημαία Ε/Γ-Τ/Ρ σκάφος … με αριθμό νηολογίου Πειραιώς …
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγομένη να αποδώσει στην ενάγουσα τη χρήση της θέσης ελλιμενισμού που καταλαμβάνει το σκάφος … στη Μαρίνα Φλοίσβου.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγομένη στα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων πενήντα (350) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, την 26-7-2023 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ