ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

   Αριθμός αποφάσεως  2926/2018

(ΓΑΚ/ΕΑΚ …)

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

(τακτική διαδικασία)

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αντωνία Κοντογεωργάκη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, και από τη Γραμματέα Σπυριδούλα Βαλλιανάτου.            Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 28 Νοεμβρίου 2017 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:            ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: Της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «…» και τον διακριτικό τίτλο «ΜΑΡΙΝΑ ΖΕΑΣ ΑΕ», που εδρεύει στον Π………. (Μ. Ζ.), όπως νόμιμα εκπροσωπείται, με ΑΦΜ …, για την οποία προκατέθεσε προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος της, δυνάμει του υπ’ αριθ. … πληρεξούσιου της συμβολαιογράφου Αθηνών Αγγελικής Παντελάκη, Νικόλαος Λύγουρης του Γεωργίου (ΑΜ/ΔΣΑ …), που υπέβαλε το Νο … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών & ενσήμων ΔΣΠ, κάτοικος Α., οδός … και η οποία κατά τη συζήτηση της υπόθεσης δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.             ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1) Της ναυτιλιακής εταιρίας πλοίων αναψυχής με την επωνυμία «…», που εδρεύει στον Π………, οδός …, νόμιμα εκπροσωπούμενη από τον Μ. Μ. του Ξ. και της Π., κάτοικο Π……., οδός Χ. Σ. αριθ. .. και 2) του Μ. Μ. του Ξ. και της Π., κατοίκου Π….., οδός Χ. Σ. αριθ. .., νομίμου εκπροσώπου της άνω εταιρίας, για τους οποίους προκατέθεσε προτάσεις η πληρεξούσια δικηγόρος τους, δυνάμει αντίστοιχα των από 17.10.2017 και 18.10.2017 πληρεξουσίων, Διονυσία Λυκούδη του Ευαγγέλου (ΑΜ/ΔΣΑ …), που υπέβαλε το Νο … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών & ενσήμων ΔΣΠ, κάτοικος Α., οδός …, και οι οποίοι κατά τη συζήτηση της υπόθεσης δεν εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο.             Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 23.5.2017 αγωγή της, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου υπ’ αριθ. κατάθεσης … και, μετά το πέρας των προθεσμιών που προβλέπει το άρθρο 237 ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 4335/2015, προσδιορίστηκε να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης, η οποία ορίστηκε δυνάμει της από 21.11.2017 πράξης ορισμού δικαστή και συζήτησης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης, οπότε και γράφτηκε στο πινάκιο με πρωτοβουλία του αρμόδιου Γραμματέα του παρόντος Δικαστηρίου, σύμφωνα με τα οριζόμενα στη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 237 ΚΠολΔ.Κατά τη δημόσια συνεδρίαση, η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 14 παρ. 1 περ. β΄, 16 αριθ. 1 και 614 παρ. 1 ΚΠολΔ, όπως ισχύουν μετά την αντικατάστασή τους από το άρθρο 1 άρθρο πρώτο παρ. 3,2 και άρθρο τέταρτο του Ν. 4335/2015 αντίστοιχα, συνάγεται ότι το μονομελές πρωτοδικείο είναι αρμόδιο (εφόσον λόγω ύψους συμφωνημένου μηνιαίου μισθώματος δεν είναι αρμόδιο το ειρηνοδικείο) να δικάσει κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρα 591, 614 εδ. α΄, 615-620 ΚΠολΔ, όπως ισχύουν μετά την αντικατάστασή τους από το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του Ν. 4335/2015), κάθε μισθωτική διαφορά, ήτοι τις κύριες ή παρεπόμενες διαφορές από μίσθωση κάθε είδους πράγματος ή άλλου προσοδοφόρου αντικειμένου ή από επίμορτη αγροληψία. Περαιτέρω, η διά­ταξη του άρθρου 591 παρ. 6 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά τον Ν. 4335/2015 και εφαρμόζεται επί αγωγών και λοιπών ενδί­κων βοηθημάτων που κατατέθηκαν μετά την 1.1.2016, εφαρμόζεται όχι μόνο όταν η υπόθεση εισήχθη εσφαλμένα σε διάφορη ειδική διαδικα­σία, αλλά και όταν έχει εισαχθεί στην τακτική διαδικασία, ενώ έπρεπε να εισαχθεί σε κάποια ειδική ή αντιστρόφως. Κατά το περιεχόμενο της διάταξης αυτής το δικαστήριο έχει μεν την ευχέρεια να διακρατήσει την υπόθεση και να τη δικάσει το ίδιο με την προσήκουσα διαδικασία και με γνώμονα την αρχή της οικονομίας της δίκης, πλην όμως για να συμβεί αυτό πρέπει να έχουν τηρηθεί οι προϋπο­θέσεις της προσήκουσας διαδικασίας και δη αναφορικά με την προδικασία των ειδικών διαδικασιών, παρά­στασης κατά τη συζήτηση, κατάθεσης προτάσεων και αποδεικτικών μέσων επί της έδρας,αμεσότητας της απόδειξης και προφορικότητας της διαδικασίας, τις οποίες το Δικαστήριο ερευνά ακόμη και μετά την εκδίκαση της υπόθεσης, κατά την έκδοση της απόφασης [βλ. σχετ. ΕφΠατρ 157/2002 ΑχαΝομ 2003.256, ΕφΑθ 1999/2000 ΕΔΠολ 2002.182, ΜΠρΣυρ 136/2016 ΕλλΔνη2016.1740, ΜΠρΤρικ 70/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ· Κ. Οικονόμου, Οι ειδικές διαδικασίες κατά τον ΚΠολΔ, ΕλλΔνη 2016.34 επ., ιδίως σελ. 40, Χρ. Σεβαστίδη, Οι ειδικές διαδικασίες στον νέο ΚΠολΔ (ν. 4335/2015), ΕλλΔνη 2016.73 επ., ο οποίος διαπιστώνει το περιορισμένο πλέον πεδίο εφαρμογής της διάταξης της παρ. 6 του άρθρου 591 ΚΠολΔ, με συνέπεια να απομένει περίπτωση εφαρμογής της μόνο μεταξύ δύο ειδικών διαδικασιών]. Εφόσον το Δικαστήριο είναι καθ’ ύλην αρμόδιο αλλά δεν μπορεί να κρατήσει την υπόθεση και να τη δικάσει με την προσήκουσα διαδικασία, υποχρεούται να παραπέμψει την υπόθεση σε άλλη συνεδρίασή του, προκειμένου να εφαρμοστεί η προσήκουσα διαδικασία (βλ. Σ. Μούζουρα, Οι γενικές διατάξεις των ειδικών διαδικασιών – Οι διαφορές από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση – Περιουσιακές διαφορές, ΕλλΔνη 2016.78 επ., ιδίως σελ. 83).Εξάλλου, στο ειδικό τμήμα ναυτικών διαφορών που συστάθηκε στο Πρωτοδικείο Πειραιά με βάση το άρθρο 51 παρ. 1, 2 και 3 του Ν. 2172/1993, εκδικάζονται οι ναυτικές διαφορές, που είναι οι ιδιωτικές διαφορές  που πηγάζουν από πράξεις του θαλασσίου εμπορίου καθώς επίσης και τη χρησιμοποίηση λειτουργία ή ναυσιπλοΐα πλοίου ή την παροχή εργασίας σ’ αυτό και που προσδιορίζονται μεν, ορισμένες από αυτές, αλλά κατά τρόπο απλώς ενδεικτικό και όχι περιοριστικό (άρθρο 51 παρ. 3 Β Ν. 2172/1993). Η διατύπωση στην παράγραφο 3Α του άρθρου 51 είναι ευρύτατη. Αναφέρεται σε όλες τις ιδιωτικές διαφορές οι οποίες πηγάζουν από πράξεις του θαλασσίου εμπορίου κ.λπ. Ο όρος «πηγάζουν» παραπέμπει στις ανωτέρω πράξεις ως συμβάντα του κοινωνικού βίου από τα οποία πηγάζουν άμεσα ή έμμεσα ναυτικές διαφορές. Δεν έχει σημασία ποια είναι η νομική βάση της αξίωσης της οποίας ζητείται δικαστική προστασία, αρκεί για τη δικαστική εκτίμηση της διαφοράς ότι πρέπει να κριθούν και ζητήματα τα οποία συνδέονται με τις ανωτέρω πράξεις και απαιτούν εξειδίκευση στις ιδιαιτερότητες του θαλασσίου εμπορίου, του πλοίου και της ναυτιλίας και μπορεί να προέρχονται από σύμβαση, εταιρική σχέση, αδίκημα ή εκ του νόμου. Συνεπώς, οποιαδήποτε και αν είναι η νομική βάση της διαφοράς, εφόσον η διαφορά αυτή πηγάζει υπό την ευρύτατη έννοια η οποία εκτέθηκε ανωτέρω ή έχει ως αιτία ένα από τα νομικά γεγονότα που απαριθμούνται στην παράγραφο 3Β του άρθρου 51 του Ν. 2172/1993, η διαφορά αυτή αποκτά χαρακτήρα ναυτικής διαφοράς και υπάγεται στην αρμοδιότητα των ναυτικών τμημάτων των Δικαστηρίων του Πειραιά και πρέπει να εκδικασθεί από αυτά, ώστε να κριθεί από Δικαστή με αντίληψη των ιδιαιτεροτήτων των εν λόγω διαφορών και δυνατότητα να κρίνει και τις υπόλοιπες διαστάσεις της διαφοράς (βλ. ΕφΠειρ 253/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, με παραπομπές σε θεωρία). Τέλος, η σύμβαση για την παραχώρηση θέσης σε λιμένα, δηλαδή τμήματος του χώρου αυτού, για την πρόσδεση του πλοίου, έναντι χρηματικού ανταλλάγματος, διέπεται από τις διατάξεις για τη σύμβαση μίσθωσης πράγματος (άρθρα 574 επ. του ΑΚ) και οι συναφείς με αυτή διαφορές είναι ιδιωτικού δικαίου (βλ. ΑΠ 998/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ303/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ734/2013 ΔΕΕ 2014.984, ΕφΠειρ 605/2010 ΔΕΕ 2011.220). Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό κρίση αγωγή η ενάγουσα εκθέτει ότι δυνάμει της από 23.12.2002 συμβάσεως μίσθωσης και παραχώρησης δικαιωμάτων εκμετάλλευσης του Τουριστικού Λιμένα Ζέας, μίσθωσε από την εταιρία με την επωνυμία «…» τον τουριστικό λιμένα Ζέας και ανέλαβε τη διαχείριση και εκμετάλλευσή του από την 1η.1.2003 και για σαράντα έτη, με το δικαίωμα να εισπράττει και τα τέλη ελλιμενισμού από τα σκάφη που ναυλοχούν εκεί. Ότι μεταξύ των σκαφών που ελλιμενίζονταν στον τουριστικό λιμένα Ζέας συμπεριλαμβανόταν και το υπό ελληνική σημαία επαγγελματικό σκάφος αναψυχής «…», υπ’ αριθ. νηολογίου Ελευσίνας …, το οποίο μέχρι τις 23.11.2016 ανήκε στην πλοιοκτησία της «…», νομίμως εκπροσωπούμενης από τον Ε. Γ.. Ότι κατόπιν εκδόσεως της 86/2010 αποφάσεως του Ειρηνοδικείου Πειραιώς επέβαλε αναγκαστική κατάσχεση επί του σκάφους, συνεπεία της οποίας απαγορεύθηκε ο απόπλους του, ενώ στις 23.11.2016 το σκάφος εκπλειστηριάσθηκε και κατακυρώθηκε στην πρώτη εναγόμενη, νομίμως εκπροσωπούμενη. Ότι κατά το χρονικό διάστημα από τις 23.11.2016 έως τις 24.2.2017, οπότε η πρώτη εναγόμενη απομάκρυνε το σκάφος από τον τουριστικό λιμένα Ζέας, η ενάγουσα παρείχε υπηρεσίες ελλιμενισμού του ως άνω σκάφους, καθώς και ρεύμα και νερό, έναντι μηνιαίων τελών ορισθέντων στο ύψος των1.264 ευρώ, πλέον του αναλογούντος ΦΠΑ 24%, για τα χρονικά διαστήματα1.1.2016 έως 31.12.2016 και 1.1.2017 έως 31.12.2017. Ότι οι εναγόμενοι, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις τους, αρνούνται να καταβάλουν το οφειλόμενο για το χρονικό διάστημα 23.11.2016 – 24.2.2017 ποσό τελών ελλιμενισμού ύψους 5.172,29 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, ήτοι ποσό 3.604,93 ευρώ για το χρονικό διάστημα 23.11.2016 – 31.1.2017 και ποσό 1.567,36 ευρώ για το χρονικό διάστημα 1.1.2017 – 28.2.2017, όπως αυτά προκύπτουν και εξειδικεύονται στα αναφερόμενα στο αγωγικό δικόγραφο τιμολόγια που έχει εκδώσει η ενάγουσα. Με βάση αυτό το ιστορικό, ζητεί να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, με προσωρινά εκτελεστή απόφαση, να τής καταβάλουν εις ολόκληρον, η μεν πρώτη εναγόμενη ως πλοιοκτήτρια ο δε δεύτερος εναγόμενος ως νόμιμος εκπρόσωπος αυτής, το συνολικό ποσό των 5.172,29 ευρώ, νομιμοτόκως από την πάροδο του πρώτου πενθημέρου κάθε αντίστοιχου μήνα ελλιμενισμού, κατά την επικαλούμενη ορισθείσα δήλη ημέρα για την καταβολή των οφειλομένων τελών, άλλως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, καθώς και να καταδικαστούν στη δικαστική δαπάνη της. Με το ανωτέρω περιεχόμενο και αίτημα η υπό κρίση αγωγή, η οποία επιδόθηκε εντός της 30νθήμερης προθεσμίας που προβλέπεται στο άρθρο 215 παρ. 2 ΚΠολΔ (βλ. σχετ. τις υπ’ αριθ. … και … εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών Β. Π.) και για το καταψηφιστικό αίτημα της οποίας καταβλήθηκε το προσήκον τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες υπέρ τρίτων προσαυξήσεις (βλ. το με κωδικό … e-παράβολο), ερείδεται, κατ’ ορθή εκτίμηση του περιεχομένου της, σε αξιώσεις που απορρέουν από καταρτισθείσα σύμβαση μίσθωσης (άρθρα 574 επ. ΑΚ), διότι, κατά τα επικαλούμενα στο αγωγικό δικόγραφο, βασική υποχρέωση της ενάγουσας έναντι της πρώτης εναγόμενης, νομίμως εκπροσωπούμενης από τον δεύτερο, από τότε που η τελευταία κατέστη πλοιοκτήτρια του πλοίου «…» και το τελευταίο εξακολούθησε να ελλιμενίζεται στο λιμένα της Μαρίνας Ζέας, ήταν η παραχώρηση της χρήσης του χώρου της Μαρίνας Ζέας για τον ελλιμενισμό του σκάφους και όχι η φύλαξη αυτού (σκάφους) ή η παροχή επιπρόσθετων υπηρεσιών εκ μέρους της (βλ. και ΕφΠειρ 847/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 734/2013 ό.π.,ΕφΠειρ 605/2010 ό.π., ΕφΑθ 10868/1988 ΑρχΝ 1989.426, ΔΕΚ 428/2002 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως,η υπό κρίση αγωγή εσφαλμένα εισάγεται για συζήτηση σ’ αυτό το Δικαστήριο κατά την τακτική διαδικασία, καθώς πρόκειται για μισθωτική διαφορά, σύμφωνα με τη νομική σκέψη που προηγήθηκε, με συνέπεια να εκδικάζεται κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών – μισθωτικών διαφορών των άρθρων 591, 614 παρ. 1 και 615-620 ΚΠολΔ, όπως ισχύουν μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 4335/2015, από το αρμόδιο Μονομελές Πρωτοδικείο, με βάση το ύψος του συμφωνημένου μισθώματος, που υπερβαίνει κατά τ’ ανωτέρω το ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως (άρθρο 14 παρ. 1β, 2 ΚΠολΔ). Σημειώνεται ότι τη φύση της προκείμενης διαφοράς ως μισθωτικής συνομολογεί η ενάγουσα με την προσθήκη στις προτάσεις της, προς αντίκρουση της προταθείσας από τους εναγόμενους ένστασης καθ’ ύλην αναρμοδιότητας του παρόντος Δικαστηρίου. Συνακόλουθα, η συζήτηση έπρεπε να διεξαχθεί προφορικά (άρθρο 591 παρ. 2 ΚΠολΔ), με κατάθεση των προτάσεων και προσαγωγή των αποδεικτικών μέσων των διαδίκων κατά τη συζήτηση, καθώς και ανάπτυξη των εκατέρωθεν ισχυρισμών τους προφορικά στο ακροατήριο με καταχώριση στα πρακτικά (άρθρο 591 παρ. 1 γ΄-ε΄ ΚΠολΔ). Μολονότι δε με το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς αντίστοιχη περίπτωση (άσκηση αγωγής κατά την τακτική διαδικασία, ενώ αυτή εκδικάζεται κατά την ειδική) δεν θα αποτελούσε κώλυμα για το Δικαστήριο στην εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης κατά την προσήκουσα ειδική διαδικασία, υπό το ισχύον δίκαιο, ενόψει των προβλέψεων που εισάγει ο Ν. 4335/2015 αναφορικά με τη διαδικασία συζήτησης των υποθέσεων της τακτικής διαδικασίας, με την καθιέρωση της έγγραφης καταρχήν διεξαγωγής της δίκης, βάσει των προτάσεων και των περιεχόμενων σ’ αυτές ισχυρισμών των διαδίκων, με τυπική συζήτηση στο ακροατήριο, χωρίς να είναι αναγκαία η παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξούσιων δικηγόρων τους και χωρίς την εξέταση μαρτύρων (άρθρο 237 παρ. 1, 2, 4 ΚΠολΔ), κρίνεται ότι δεν υφίσταται δυνατότητα αυτού του Δικαστηρίου να εφαρμόσει την προσήκουσα ειδική διαδικασία, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 591 παρ. 6 ΚΠολΔ. Επομένως πρέπει, κατ’ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 46 ΚΠολΔ και κατ’ εφαρμογή της αρχής της καλόπιστης διεξαγωγής της δίκης, με πρωτοβουλία των διαδίκων, η υπόθεση να παραπεμφθεί για συζήτηση σε άλλη συνεδρίαση του τμήματος ναυτικών διαφορών αυτού του Δικαστηρίου, καθόσον, σύμφωνα με τ’ ανωτέρω εκτεθέντα στη μείζονα πρόταση, η υπό κρίση διαφορά είναι ναυτική, κατά την έννοια του άρθρου 51 Ν. 2172/1993, ανεξαρτήτως της νομικής βάσης στην οποία ερείδεται, το οποίο θα δικάσει κατά την προσήκουσα ειδική διαδικασία των περιουσιακών – μισθωτικών διαφορών. Διάταξη για δικαστική δαπάνη δεν θα περιληφθεί, διότι η απόφαση δεν είναι οριστική, αφού με αυτή το Δικαστήριο δεν απεκδύεται από την εξουσία του για την κρίση της διαφοράς, αλλά επιφυλάσσεται να την ερευνήσει με άλλη διαδικασία [Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας (-Ποδηματά), ΚΠολΔ ΙΙ (2000) 591 αριθ. 11].

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

            ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ την υπόθεση για να δικαστεί σε άλλη συνεδρίαση αυτού του Δικαστηρίου από το τμήμα ναυτικών διαφορών, το οποίο θα δικάσει κατά την προσήκουσα ειδική διαδικασία των περιουσιακών – μισθωτικών διαφορών.

 

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                                                     Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ