ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

 

 

 

 

 

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ    4821/2017

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

(Τακτική Διαδικασία)

………………………………………

 Αποτελούμενο από τον Δικαστή Χαρίλαο Παππά, Πρωτοδίκη, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και την Γραμματέα Αθανασία Πουλοπούλου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 6 Ιουνίου 2017, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: Εταιρείας με την επωνυμία ……… και με το διακριτικό τίτλο … που εδρεύει στον …….. νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξούσιού της δικηγόρου Νικολάου Μαχαιριώτη.

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: Εταιρείας με την επωνυμία … που εδρεύει στα  Μ. (… και έχει εγκαταστήσει γραφείο δυνάμει του Ν.27/75 και του Ν.89/67 στον Πειραιά, νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία δεν παραστάθηκε.

Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 7-5-2014 αγωγή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με γενικό αριθ. κατάθ. … και με αριθ. κατάθ. …, προσδιορίσθηκε, μετά από αναβολές κατά τις δικασίμους της 25^ης Νοεμβρίου 2014 και της 23^ης Φεβρουαρίου 2016, για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφηκε στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ο πληρεξούσιος δικηγόρος της ενάγουσας ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις της.

 ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

           Από την υπ’ αριθ. … έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών, Ν. Τ., που νομίμως προσκομίζει και επικαλείται η ενάγουσα, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση αγωγής με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο της 25^ης Νοεμβρίου 2014, κατά την οποία η υπόθεση αναβλήθηκε για τις 23-2-2016, οπότε αναβλήθηκε εκ νέου για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στην εναγόμενη εταιρεία (άρθρα 126 παρ. 1 περ. δ΄, 128 παρ. 4, 129, 228 και 229 ΚΠολΔ), οι ως άνω δε αναβολές και η αναγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο κατά τις μετ’ αναβολή δικασίμους επέχουν θέση νόμιμης κλήτευσης της ανωτέρω εναγομένης (άρθρο 226 παρ. 4 εδ. δ΄ ΚΠολΔ). Η τελευταία, όμως, δεν εμφανίσθηκε κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και, επομένως, πρέπει να δικαστεί ερήμην [άρθρο 271 παρ. 1 και 2 εδ. β΄ ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο 29 του ν. 3994/2011 (ΦΕΚ Α΄ 165/25-07-2011)].                                 Από τις διατάξεις των άρθρων 291 και 292 ΑΚ και 6 παρ. 1 του Ν. 5422/1932, συνάγεται ότι, όταν συνομολογήθηκε νόμιμα οφειλή σε ξένο νόμισμα, ο δανειστής, ενασκώντας με την αγωγή την αξίωσή του, μπορεί να ζητήσει να του καταβληθεί το ισάξιο σε δραχμές (ήδη σε ευρώ) του αλλοδαπού νομίσματος κατά την ημέρα κατά την οποία πράγματι γίνεται η πληρωμή, όχι δε και κατά το χρόνο της λήξης ή κάποιον άλλον χρόνο. Μετά την αντικατάσταση της δραχμής, ως εθνικού νομίσματος, με το ευρώ, η οποία έλαβε χώρα την 1η Ιανουαρίου 2002, σύμφωνα με το άρθρο 1 του ν. 2842/2000, οι ανωτέρω οφειλές εξοφλούνται σε ευρώ με τη συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ και αλλοδαπού νομίσματος κατά την ημέρα της εξόφλησης. Οι διατάξεις αυτές εφαρμόζονται στις αξιώσεις που στηρίζονται απευθείας στο νόμο και στις έγκυρες συμβατικές οφειλές σε ξένο νόμισμα, ενώ δεν έχουν εφαρμογή στις περιπτώσεις των αξιώσεων αποζημίωσης από αδικοπραξία, που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο (βλ. ΑΠ 678/2010, 698/2006 αμφότερες σε ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», 1349/1997 ΔΕΕ 1998. 729). Στην προκείμενη περίπτωση, με την υπό κρίση αγωγή της, η ενάγουσα εκθέτει ότι, δυνάμει της υπ’ αριθ. … σύμβασης παροχής προϊόντων και υπηρεσιών που συνήφθη στον Πειραιά μεταξύ αυτής και της εναγόμενης εταιρείας, ενεργούσης υπό της ιδιότητάς της ως διαχειρίστριας των πλοίων «…» και «… συνεφωνήθη η παροχή από την ίδια (ενάγουσα) υπηρεσιών δορυφορικής τηλεπικοινωνίας από και προς τα προαναφερόμενα πλοία, μέσω του δορυφορικού σταθμού Θερμοπυλών του Ο.Τ.Ε., του οποίου τυγχάνει εμπορική αντιπρόσωπος, αλλά και μέσω άλλων συνεργαζόμενων με αυτή (ενάγουσα) δορυφορικών σταθμών ανά την υφήλιο˙ ότι, με την εν λόγω σύμβαση, συνεφωνήθη επίσης η πώληση δορυφορικού τηλεπικοινωνιακού τερματικού εξοπλισμού, καθώς και η παροχή υπηρεσιών messaging και υπηρεσιών εκκαθάρισης λογαριασμών των ανωτέρω πλοίων, αναφορικά με τα τηλεπικοινωνιακά τέλη που οφείλονται για τα ως άνω πλοία προς τους τηλεπικοινωνιακούς οργανισμούς και τις τηλεπικοινωνιακές εταιρείες ανά την υφήλιο˙ ότι, σε εκτέλεση της ένδικης σύμβασης, παρέδωσε στα προεκτιθέμενα πλοία τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που περιγράφονται στα αναφερόμενα στο δικόγραφο τιμολόγια, για τα οποία οφείλεται στην ίδια (ενάγουσα) το συνολικό ποσό των 27.722,35 δολ. ΗΠΑ και το ποσό των 124,75 ευρώ. Με βάση αυτά τα πραγματικά περιστατικά, ζητεί, όπως παραδεκτά περιορίστηκε με τις νομίμως κατατεθείσες έγγραφες προτάσεις της, κατ’ άρθρο 223 εδ. β΄ του ΚΠολΔ, το καταψηφιστικό αίτημά της σε αναγνωριστικό, να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της εναγομένης να της καταβάλει το οφειλόμενο υπόλοιπο της αξίας των εκδοθέντων από την ίδια (ενάγουσα) ως άνω τιμολογίων και ειδικότερα το συνολικό ποσό των 27.722,35 δολ. ΗΠΑ και το ισόποσο αυτού σε 21.978,05 ευρώ, σύμφωνα με την ισοτιμία Δολ. ΗΠΑ σε Ευρώ κατά την ημερομηνία πληρωμής ενός εκάστου των ως άνω αναφερόμενων τιμολογίων, καθώς και ποσό 124,75 ευρώ, ήτοι το συνολικό ποσό των 22.102,80 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από τότε που έκαστη επιμέρους οφειλή κατέστη ληξιπρόθεσμη και απαιτητή, άλλως από την επίδοση της αγωγής. Με τα ανωτέρω ως περιεχόμενο και αιτήματα, η αγωγή παραδεκτώς εισάγεται προς εκδίκαση, κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, το οποίο είναι αρμόδιο καθ’ ύλην (άρθρα 9, 10, 12 παρ. 1 και 14 παρ. 2 ΚΠολΔ) και κατά τόπον (άρθρο 33 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 51 παρ. 1 και 3Β περ. ε, ι΄ Ν. 2172/1993, ως εκ του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς) και, συνεπώς, έχει και διεθνή δικαιοδοσία προς εκδίκαση της υπό κρίση διαφοράς (άρθρα 3 παρ. 1 και 4 ΚΠολΔ). Περαιτέρω, η κρινόμενη αγωγή, η οποία αφορά σε ιδιωτική διαφορά από διεθνή έννομη σχέση, ήτοι σχέση με στοιχεία αλλοδαπότητας (Σ. Βρέλλη, Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, 2001, σελ. 1-2, Ηλ. Κρίσπη, Ιδ. Διεθνές δίκαιο, σελ. 12), είναι ερευνητέα, δεδομένου ότι δεν γίνεται επίκληση σχετικής ειδικότερης συμφωνίας, κατά το ελληνικό ουσιαστικό δίκαιο, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1, 2, 3, και 4 παρ. 1 και 2 της από 19.6.1980 Διεθνούς Σύμβασης της Ρώμης για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές, η οποία κυρώθηκε από την Ελλάδα με το ν. 1792/1988 (ΦΕΚ Α΄ 142/24.6.1988), διότι, εκ της ευρισκόμενης στην Ελλάδα (Πειραιάς) κύριας εγκατάστασης της ενάγουσας, από όπου έπρεπε σύμφωνα με την επίδικη σύμβαση να εκπληρωθεί η παροχή, τεκμαίρεται ότι το δίκαιο αυτό (ελληνικό) συνδέεται στενότερα με την ως άνω σύμβαση. Εντούτοις, η αγωγή κρίνεται, σύμφωνα και με τα διαλαμβανόμενα στην αμέσως προηγηθείσα μείζονα πρόταση της παρούσας, απορριπτέα ως νόμω αβάσιμη, ως προς το αίτημά της περί αναγνώρισης της υποχρέωσης της εναγομένης να καταβάλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των 27.722,35 δολ. ΗΠΑ και το ισόποσο αυτού σε 21.978,05 ευρώ, σύμφωνα με την ισοτιμία Δολ. ΗΠΑ σε Ευρώ κατά την ημερομηνία πληρωμής ενός εκάστου των επίδικων ως άνω τιμολογίων, διότι από τις διατάξεις των άρθρων 291, 292 ΑΚ και 6 παρ. 1 του Ν. 5422/1932 συνάγεται ότι, εφόσον εν προκειμένω συνομολογήθηκε νόμιμα οφειλή σε ξένο νόμισμα, η ενάγουσα (ο δανειστής) δικαιούται το ισάξιο σε ευρώ του προεκτιθέμενου συνολικού ποσού δολαρίων Η.Π.Α. με βάση τη συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ και δολαρίου Η.Π.Α. κατά την ημέρα κατά την οποία πράγματι γίνεται η πληρωμή και όχι κατά τη συμφωνηθείσα δήλη ημέρα πληρωμής εκάστου των ανωτέρω τιμολογίων, όπως διαλαμβάνεται στο δικόγραφο της κρινόμενης αγωγής (βλ. και ΕφΠειρ 35/2014 σε ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Σημειώνεται ότι δυνατότητα του Δικαστηρίου να εκτιμήσει ότι στο αγωγικό αιτητικό εμπεριέχεται, εμμέσως ή σιωπηρώς, και το νόμιμο αίτημα για υπολογισμό της ισοτιμίας κατά το χρόνο της πληρωμής της οφειλής – υπό την έννοια ότι στο μείζον περιέχεται το έλασσον κατ’ άρθρο 223 εδ. β΄ ΚΠολΔ – θα υπήρχε μόνο αν ήταν δεδομένο ότι κατ’ αυτόν (χρόνο της πραγματικής πληρωμής) η έναντι του ευρώ αξία του δολαρίου θα είναι μικρότερη από εκείνη που υπολογίζει η ενάγουσα, το οποίο όμως είναι αβέβαιο (βλ. και ΑΠ 1381/1997 ΕλλΔνη 1998. 326, ΕφΠειρ 145/2011 ΠειρΝομ 2011. 194). Περαιτέρω, η αγωγή, ως προς το έτερο αίτημα περί αναγνώρισης της υποχρέωσης της εναγομένης να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 124,75 ευρώ, τυγχάνει ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης και εντεύθεν απορριπτέα ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας, καθόσον στο δικόγραφο αυτής δεν διαλαμβάνεται σαφή και συγκεκριμένη αναφορά της έκδοσης των αντίστοιχων τιμολογίων παροχής υπηρεσιών και πώλησης προϊόντων εκ μέρους της ενάγουσας (βλ. και ΑΠ 1629/2001 ΕλλΔνη 43. 418, 365/2000 ΕλλΔνη 41. 301, ΕφΑθ 2855/2008 σε ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Τέλος, πρέπει να ορισθεί το νόμιμο παράβολο ερημοδικίας (άρθρα 501, 502 παρ. 1 και 505 παρ. 2 ΚΠολΔ), για την περίπτωση της εκ μέρους της εναγομένης άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας, σύμφωνα με όσα ειδικότερα ορίζονται στο διατακτικό της, διάταξη δε περί επιβολής δικαστικής δαπάνης εις βάρος της ηττηθείσας ενάγουσας δεν θα διαληφθεί, διότι λόγω της ερημοδικίας της εναγομένης δεν υποβλήθηκε από αυτήν σχετικό αίτημα (άρθρο 191 παρ. 2 ΚΠολΔ).

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην της εναγομένης.

ΟΡΙΖΕΙ το παράβολο ερημοδικίας στο ποσό των διακοσίων (200,00) ευρώ.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στο ακροατήριό του και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση, στις        -11-2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιών τους δικηγόρων.

 

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                        Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ