ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης
1363/2016
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τo Δικαστή Νικόλαο Σταυρόπουλο, Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίσθηκε νόμιμα από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα Σοφία Δέδε.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 10 Νοεμβρίου 2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της καλούσας – ενάγουσας: εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στo Λ. και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε διά του πληρεξουσίου δικηγόρου της, Μιχαήλ Πατεράκη.
Της καθ’ ής η κλήση – εναγομένης: Ν. Κ., κατοίκου Α. Αττικής, η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου της, Γεωργίου Μελισσάρη.
Η καλούσα – ενάγουσα με την από 15-7-2014 κλήση της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με αριθμό κατάθεσης δικογράφου …, προσδιορίστηκε για να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο, επαναφέρει προς συζήτηση την από 27-10-2010 αγωγή της ενώπιον του Ειρηνοδικείου Α., που κατατέθηκε στη Γραμματεία του ως άνω Δικαστηρίου με αριθμό κατάθεσης δικογράφου …, μετά την έκδοση της υπ’ αριθ. 865/2014 απόφασης του Ειρηνοδικείου Α., με την οποία παραπέμφθηκε η αγωγή στο Δικαστήριο αυτό προκειμένου να συνεκδικαστεί με την αντίθετη από 21-3-2007 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου … αγωγή.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις προτάσεις τους.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρεται προς συζήτηση με την από 15-7-2014 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου … κλήση της ενάγουσας, η από 27-10-2010 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου … αγωγή της ενώπιον του Ειρηνοδικείου Α., μετά την έκδοση της υπ’ αριθ. 865/2014 απόφασης του ανωτέρω Δικαστηρίου, το οποίο, δικάζοντας αντιμολία των διαδίκων παρέπεμψε «την αγωγή στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά για να συνεκδικαστεί μετά της αντίθετης από 21-3-2007 αγωγής της Ν. Κ. κατά 1) της εταιρείας «…», 2) της εταιρείας «…», 3) του …, 4) της εταιρείας «…» και 5) του Π. Χ., η οποία μετά την έκδοση της με αριθ. 3445/2008 μη οριστικής απόφασης με την από 22-1-2014 κλήση της ενάγουσας προσδιορίστηκε να συζητηθεί με αριθμό πινακίου …».
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 291 ΑΚ και 6 παρ. 1 Ν.5422/1932, που εξακολουθεί να ισχύει και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα (άρθρο 20 ΕισΝΑΚ), επί χρηματικής οφειλής σε αλλοδαπό νόμισμα πληρωτέας στην Ελλάδα, ο οφειλέτης υποχρεούται να την καταβάλει και ο δανειστής δικαιούται να την ζητήσει από 1-1-2001 μόνο σε ευρώ (μετά την αντικατάσταση της δραχμής ως εθνικού νομίσματος με το κοινό αυτό ευρωπαϊκό νόμισμα, σύμφωνα με το άρθρο 1 Ν.2842/2000), με τη συναλλαγματική ισοτιμία αυτού (ευρώ) προς το αλλοδαπό νόμισμα κατά την ημέρα εξοφλήσεως. Οι διατάξεις αυτές, που προϋποθέτουν έγκυρη σε ξένο νόμισμα συμβατική οφειλή, εφαρμόζονται και στις αποζημιωτικές από ενδοσυμβατική ευθύνη αξιώσεις (ΕφΠειρ 145/2011 δημ. ΝΟΜΟΣ)
Με την υπό κρίσιν αγωγή, κατ’ εκτίμηση του δικογράφου της, η ενάγουσα εκθέτει ότι τυγχάνει παραγγελιοδοχική εταιρεία διεθνών μεταφορών, που εδρεύει στο Λ., συνεργαζόμενη με παραγγελιοδοχικές εταιρείες του εσωτερικού και εξωτερικού καθώς και με μεμονωμένους μεταφορείς. Ότι στο πλαίσιο της ως άνω εμπορικής δραστηριότητάς της και δυνάμει συμβάσεως παραγγελίας μεταφοράς που κατήρτισε με την εναγομένη περί τα μέσα Ιουνίου του 2006, ανέλαβε τη μεταφορά της οικοσκευής της τελευταίας από το Ηνωμένο Βασίλειο στην Ελλάδα με αρχικώς συμφωνηθέντα τόπο παράδοσης το λιμένα του Πειραιά. Ότι αυτή (ενάγουσα), σε εκτέλεση της ως άνω σύμβασης, την 1η Νοεμβρίου του 2006 και μετά τη διαπίστωση των επιφορτισμένων με το έργο της φόρτωσης υπαλλήλων ότι η ως άνω οικοσκευή δεν χωρούσε σε ένα εμπορευματοκιβώτιο των 20 ποδών με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα 46 κομμάτια/κιβώτια να φορτωθούν σε έτερο εμπορευματοκιβώτιο η παραλαβή του οποίου θα γινόταν στη Βάρη Αττικής, συνήψε σύμβαση με την εταιρεία «…», σύμφωνα με την οποία η τελευταία ανέλαβε ως θαλάσσιος μεταφορέας, την μεταφορά των ως άνω εμπορευματοκιβωτίων με το πλοίο της, «…», εκδοθείσας της υπ’ αριθ. TF 101/8-11-2006 σχετικής φορτωτικής. Ότι το ως άνω πλοίο αφίχθη στον Πειραιά στις 18-11-2006 και το μεν εμπορευματοκιβώτιο των 20 ποδών εκφορτώθηκε στο λιμάνι και τοποθετήθηκε στις αποθήκες του ΟΛΠ τα δε 46 υπόλοιπα κομμάτια/κιβώτια τοποθετήθηκαν σε αποθήκες στη Βάρη Αττικής. Ότι η εναγομένη, μολονότι, μετά και από την έκδοση της υπ’ αριθ. 1863/2007 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, παρέλαβε την οικοσκευή της που μεταφέρθηκε δυνάμει της ως άνω φορτωτικής, δεν κατέβαλε το ποσό των 3.113,75 λιρών στερλινών, το οποίο αφορά στο ναύλο για την ως άνω μεταφορά, εκδοθέντος του υπ’ αριθ. … τιμολογίου, για την πληρωμή του οποίου η ενάγουσα όχλησε το πρώτον την εναγομένη στις 18-11-2006. Ότι η εναγομένη, η οποία κατονομάζεται ως παραλήπτρια στην ως άνω φορτωτική, υποχρεούται να της καταβάλει το συνολικό ποσό των 3.113,75 λιρών στερλινών, πλην όμως, παρά τις επανειλημμένες προς τούτο οχλήσεις της, αρνείται την καταβολή αυτή. Με βάση αυτό το ιστορικό, η ενάγουσα ζητά να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει για την ανωτέρω αιτία το συνολικό ποσόν των 3.113,75 λιρών στερλινών ή όπως το αίτημά της διορθώθηκε με τις προτάσεις, το ισόποσο, κατά την ημέρα συζητήσεως της αγωγής, σε ευρώ των 3.113,75 λιρών στερλινών, το οποίο η ίδια υπολογίζει σε 4.571 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την ως άνω ημερομηνία εξωδίκου οχλήσεως της εναγομένης προς πληρωμή (18-11-2006) και επικουρικά από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση. Περαιτέρω, ζητά να κηρυχθεί η εκδοθησομένη απόφαση προσωρινώς εκτελεστή, να απαγγελθεί εναντίον της εναγομένης προσωπική κράτηση ενός (1) έτους, ως μέσον εκτελέσεως της εκδοθησομένης αποφάσεως και να καταδικασθεί η εναγομένη στην καταβολή των δικαστικών της εξόδων.
Με αυτό το περιεχόμενο και αυτό το αίτημα, η υπό κρίσιν αγωγή, για το αντικείμενο της οποίας καταβλήθηκε το απαιτούμενο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες υπέρ τρίτων προσαυξήσεις του (βλ. το υπ’ αριθ. 13718397/2015 διπλότυπο είσπραξης Δ.Ο.Υ. Γ΄ Πειραιά με τα επικολλημένα σε αυτό κινητά ένσημα), παραδεκτώς εισάγεται προς εκδίκαση κατά την προκειμένη τακτική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, το οποίο τυγχάνει καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο (άρθρα 22, 31 παρ. 3 και 46 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 51 του Ν. 2172/1993 ως εκ του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς) και, συνακόλουθα, διαθέτει και διεθνή δικαιοδοσία (άρθρα 3 παρ. 1, 4 ΚΠολΔ σε συνδυασμό με τα άρθρα 2 παρ. 1, 60 παρ. 1 του Κανονισμού 44/2001 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) της 22-12-2000 (L 12/16-1-2001) «Για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις», ο οποίος ισχύει στην Ελλάδα, όπως και σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, από την 1η Μαρτίου 2002 και ο οποίος αντικατέστησε τη Διεθνή Σύμβαση των Βρυξελλών, κυρωθείσα στην Ελλάδα με το Ν. 1844/1988). Περαιτέρω, ενόψει του ότι εισάγεται προς επίλυση ιδιωτική διαφορά από διεθνή έννομη σχέση, δηλαδή σχέση με στοιχεία αλλοδαπότητας (βλ. Κρίσπη, Ιδιωτ. Διεθν.Δικ., Γεν.Μερ. παρ. 2), λόγω του διεθνούς χαρακτήρα της προκειμένης θαλάσσιας μεταφοράς, τίθεται θέμα εφαρμοστέου δικαίου που διέπει την επίδικη διαφορά. Σχετικά με το ζήτημα αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι, εν προκειμένω, εφόσον δεν γίνεται επίκληση συμφωνημένου τέτοιου από τα συμβαλλόμενα μέρη, εφαρμοστέο δίκαιο τυγχάνει το ελληνικό ουσιαστικό δίκαιο, κατ’ άρθρο 4 παρ. 1 και 5 εδ. β΄ της Κοινοτικής Σύμβασης της Ρώμης του 1980 «περί του εφαρμοστέου δικαίου στις συμβατικές ενοχές», που κυρώθηκε και ισχύει στην Ελλάδα με το Ν. 1792/1988, ως το δίκαιο της χώρας με την οποία η επίδικη σύμβαση παραγγελίας μεταφοράς συνδέεται στενότερα, καθ’ όσον ο παραγγελέας είναι Έλληνας και στην Ελλάδα ευρίσκεται τόσο ο λιμένας εκφορτώσεως ήτοι ο τόπος εκπλήρωσης της επίδικης σύμβασης θαλάσσιας μεταφοράς, όσο και ο τόπος της εγκαταστάσεως του παραλήπτη σε διαταγή του οποίου εκδόθηκε η σχετική φορτωτική (ήτοι της εναγομένης), αλλά και ο τόπος καταβολής του οφειλομένου ναύλου, σε κάθε περίπτωση δε, το ίδιο (Ελληνικό) δίκαιο είναι εφαρμοστέο λόγω μετασυμβατικού καθορισμού του (ελληνικού δικαίου), εφόσον τις διατάξεις αυτού επικαλείται η ενάγουσα και δεν αντιλέγει η εναγομένη, υφισταμένης έτσι σιωπηρής μετασυμβατικής συμφωνίας αυτών σχετικά με την εφαρμογή του (άρθρο 3 παρ. 2 του ως άνω Ν. 1792/1988 σε συνδ. με άρθρο 25 εδ. α΄ Α.Κ., ΕφΠειρ 269/2008, ΔΕΕ 2008. 292, βλ. σχ. ΕφΠειρ 18/1998, ΕΕμπΔ 1998.836, ΕφΠειρ 128/1994 ΕΝΔ 22.457, Δ. Ευρυγένη, Αρμ. 24, 1057 επ., ιδ. 1066). Ωστόσο, δεδομένου ότι, όπως προελέχθη, με την υπό κρίσιν αγωγή η ενάγουσα αλλοδαπή εταιρία επιδιώκει την αποκατάσταση της προκληθείσας από τη μη προσήκουσα εκπλήρωση της συμβάσεως παραγγελίας μεταφοράς, περιουσιακής ζημίας της, αποκλειστικώς βάσει της ενδοσυμβατικής ευθύνης της εναγομένης, εν όψει των προαναφερθεισών νομικών σκέψεων, με την επίκληση έγκυρης από σύμβαση οφειλής σε αλλοδαπό νόμισμα, έπρεπε να ζητηθεί η καταβολή του ισαξίου σε ευρώ του ως άνω ποσού λιρών στερλινών, με βάση την ισοτιμία τους κατά το χρόνο της πληρωμής και όχι η καταβολή του ποσού σε λίρες στερλίνες ή του ισαξίου σε ευρώ του ως άνω ποσού λιρών στερλινών με την ισοτιμία του προγενέστερου χρόνου συζήτησης της αγωγής, όπως μη νομίμως αξιώνει η ενάγουσα, τόσο με το κύριο όσο και με το επικουρικό (κατόπιν της διόρθωσής του με τις προτάσεις της) αντίστοιχο αίτημα της. Σημειώνεται ότι δυνατότητα του Δικαστηρίου να εκτιμήσει ότι στο αγωγικό αιτητικό εμπεριέχεται, εμμέσως ή σιωπηρώς, και το νόμιμο αίτημα για υπολογισμό της ισοτιμίας κατά το χρόνο της πληρωμής της οφειλής υπό την έννοια ότι στο μείζον περιέχεται το έλασσον, κατ’ άρθρο 223 εδ. β΄ ΚΠολΔ, θα υπήρχε μόνο αν ήταν δεδομένο ότι κατ’ αυτόν (χρόνο της πραγματικής πληρωμής) η έναντι του ευρώ αξία των λιρών στερλινών θα είναι μικρότερη από εκείνη που ίσχυε κατά το χρόνο της άσκησης ή συζήτησης της αγωγής, το οποίο όμως είναι αβέβαιο (βλ. ΑΠ 1381/1997 ΕλλΔνη 39.325) (ΕφΠειρ 145/2011 δημ. ΝΟΜΟΣ). Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η υπό κρίσιν αγωγή θα πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμη, γενομένου δεκτού και του σχετικού ισχυρισμού της εναγομένης, η ενάγουσα δε, θα πρέπει να καταδικαστεί λόγω της ήττας της (άρθρο 176 ΚΠολΔ) στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της εναγομένης, κατ’ αποδοχήν σχετικού νομίμου (άρθρο 191 παρ. 2 ΚΠολΔ) αιτήματός της τελευταίας, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμολία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αγωγή.
Καταδικάζει την ενάγουσα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της εναγομένης, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων πενήντα ευρώ (350€).
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, στις …..
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ