(Ειδικός αριθμός κατάθεσης …)

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

(Ειδική Διαδικασία Εργατικών Διαφορών)

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Κωνσταντίνα Τσέκου, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε το Τριμελές Συμβούλιο Διεύθυνσης και από τη Γραμματέα Ουρανία Γκίζα.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στον Π., στις 27 Σεπτεμβρίου 2016, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ Η. … του Α., κατοίκου Π. ( Υ., . …), με ΑΦΜ … Δ….., ο οποίος παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου του Μαρίας Σαξώνη, κατοίκου Π. (Λεωφ. Χατζηκυριακού, αριθμ. 15-17) με ΑΜ/ΔΣΠ 1594, η οποία κατέθεσε προτάσεις.

ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1) Της εταιρείας με την επωνυμία …, που εδρεύει …. Π. ( Κ., . …) και εκπροσωπείται νόμιμα, με ΑΦΜ … Δ.Ο.Υ. Π. Π. και 2) Της εταιρείας με την επωνυμία «… που εδρεύει … Μ. Λ. ( Ε. Β., …. και διατηρεί υποκατάστημα και ….. Π. ( Κ., . …) και εκπροσωπείται νόμιμα, με ΑΦΜ … Δ.Ο.Υ. Π. Π., οι οποίες εκπροσωπήθηκαν δια της πληρεξουσίας δικηγόρου τους Βαλασίας Γκιγκιλίνη, κατοίκου Π. (Ηρώων Πολυτεχνείου, αριθμ. 73) με ΑΜ/ΔΣΘ 10012, η οποία κατέθεσε προτάσεις.

Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 30-06-2016 αγωγή του, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού, με αύξοντα αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου …, προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφηκε στο πινάκιο.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης στο ακροατήριο οι πληρεξουσίες δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την κρινομένη αγωγή ο ενάγων εκθέτει ότι δυνάμει προσυμφώνου ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου, που καταρτίστηκε στις 16-05-2014 στον Π., μεταξύ αυτού και της πρώτης εναγομένης, εφοπλίστριας του υπό ελληνική σημαία Ε/Γ-Ο/Γ πλοίου, με το όνομα …», κ.ο.χ. … Νηολογίου Μ. (αριθμ….., του οποίου κυρία τυγχάνει η δεύτερη εναγομένη, προσελήφθη και ναυτολογήθηκε στο ανωτέρω πλοίο, το οποίο εκτελούσε καθημερινά τα αναλυτικά αναφερόμενα στην αγωγή δρομολόγια ως θαλαμηπόλος, της συμβάσεως εργασίας του διεπόμενης από την ελληνική ΣΣΝΕ Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Π.. Ότι εξακολούθησε να εργάζεται στο πλοίο των εναγομένων με την ανωτέρω ειδικότητα έως τις 22-07-2015, οπότε και απολύθηκε στο λιμάνι του Λαυρίου λόγω κλεισίματος ναυτολογίου. Ότι κατά το χρονικό διάστημα της εργασίας του από 1-01-2015 έως 30-04-2015, εργαζόταν επί επτά ημέρες την εβδομάδα και επί 17 ώρες την ημέρα, ότι δεν του χορηγούνταν οι προβλεπόμενες από την εφαρμοστέα συλλογική σύμβαση διανυκτερεύσεις, ενώ το πλοίο εκτέλεσε τα αναφερόμενα στην αγωγή δρομολόγια εξπρές. Ότι από την εργασία του στις εναγόμενες οφείλονται σε αυτόν πρόσθετη αμοιβή υπερωριακής εργασίας, επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα, αποζημίωση για μη χορηγηθείσες διανυκτερεύσεις, αποζημίωση αδείας και πρόσθετη αμοιβή δρομολογίων εξπρές, όπως κάθε κονδύλιο ειδικότερα προσδιορίζεται στην αγωγή, ανερχομένου του συνολικά οφειλόμενου ποσού από τις αιτίες αυτές σε ποσό 26.131,35 ευρώ. Με βάση τα προεκτεθέντα, μετά την παραδεκτή, εν μέρει τροπή του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, με σχετική δήλωση της πληρεξουσίας δικηγόρου του ενάγοντα, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, πριν την προφορική συζήτηση της ουσίας της υπόθεσης (άρθρα 223, 294, 295 και 297 σε συνδυασμό με το άρθρο 591§1 ΚΠολΔ) και αναλύεται στις προτάσεις που κατέθεσε, επικαλούμενος έννομο συμφέρον, ζητεί: α) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες ευθυνόμενες εις ολόκληρον, να του καταβάλουν το συνολικό ποσό των 19.576,89 ευρώ και β) να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενες οφείλουν να του καταβάλουν ευθυνόμενες εις ολόκληρον, το συνολικό ποσό των 6.554,46 ευρώ, τα ανωτέρω ποσά δε, με το νόμιμο τόκο από την επομένη ημέρα της απολύσεώς του, άλλως από την επίδοση της κρινομένης αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση, να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστούν οι εναγόμενες στα δικαστικά του έξοδα. Επιπλέον, τα ανωτέρω ποσά τα αιτείται και σύμφωνα με τις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού, καθόσον οι εναγόμενες κατέστησαν πλουσιότερες σε βάρος της περιουσίας του ενάγοντα, χωρίς νόμιμη αιτία, ο δε πλουτισμός σώζεται μέχρι σήμερα. Η αγωγή με το ανωτέρω περιεχόμενο και αιτήματα, παραδεκτά φέρεται προς εκδίκαση στο Δικαστήριο αυτό, που είναι καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο (άρθρα 7, 8, 9, 10, 12, 13, 14 παρ. 2, 16 περ. 2, 25§2, 33 και 37του Κ.Πoλ.Δ. και άρθρο 51 παρ.3^Α του Ν.2.172/1993, λόγω του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς), κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών – εργατικών διαφορών (άρθρα 614 και 621 επ. ΚΠολΔ., σε συνδυασμό με το άρθρο 82 του Κ.Ι.Ν.Δ.) και είναι νόμιμη, στηριζόμενη, κατά την κύρια βάση της στις διατάξεις των άρθρων 340, 341, 345, 346, 361, 648, 652, 653, 655 ΑΚ, 68, 70, 74 περ. 1, 176, 907 και 908 παρ. 1 περ. ε΄ ΚΠολΔ, άρθρα 1, 2, 53, 54, 60, 72 επ., 82, 84, 105 και 106 του ΚΙΝΔ, άρθρο μόνο της Υ.Α. 70109/8008 (Εμπορικής Ναυτιλίας) της 14.12.81/7.1.82. «Προϋποθέσεις χορηγήσεως επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα στους δικαιουμένους ναυτικούς» (ΦΕΚ Β΄1/1982), της από 8-04-2014 Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Π. έτους 2014, που κυρώθηκε με τη με αριθμό 3525.1.1.5/01/2014 απόφαση του Υπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου (ΦΕΚ Β΄ 1664/24-06-2014) με έναρξη ισχύος από 1-01-2014 και λήξη αντίστοιχα στις 31-12-2014 (βλ. άρθρο 3§2 της υπ’ αριθμ. 3525.1.1.5/01/2014 απόφαση του Υπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου), κατά την επικουρική δε βάση της, στις ανωτέρω διατάξεις και στις διατάξεις των άρθρων 3, 174, 180, σε συνδυασμό με το άρθρο 904 επ. ΑΚ. Στο σημείο αυτό πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι όταν υπάρχει απαίτηση από την εκμετάλλευση του πλοίου κατά του εφοπλιστή, δηλαδή εναντίον εκείνου που εκμεταλλεύεται ξένο πλοίο, μπορεί ο δανειστής να στραφεί κατά του εφοπλιστή και κατά του κυρίου του πλοίου, ο οποίος ευθύνεται παράλληλα με τον πρώτο, αλλά μόνο δια του πλοίου μετά των συστατικών και παραρτημάτων του. Ειδικότερα, από το συνδυασμό των προαναφερθεισών διατάξεων 105 και 106 του ΚΙΝΔ, προκύπτει ότι για τις απαιτήσεις από τον εφοπλισμό, ευθύνεται απεριορίστως ο εφοπλιστής, ενώ παράλληλη ευθύνη υπέχει και ο κύριος του πλοίου (νόθος παθητική εις ολόκληρον ενοχή), η οποία, όμως, είναι πραγματοπαγής και περιορισμένη, εφόσον ο τελευταίος ευθύνεται μόνον δια του συγκεκριμένου πλοίου και μέχρι την αξία αυτού, μπορεί δε να στραφεί και κατά του τελευταίου ο δανειστής του εφοπλιστή, για να αποκτήσει εκτελεστό τίτλο και κατ’ αυτού. Ο δε τελευταίος είναι υποχρεωμένος να δεχθεί την αναγκαστική εκποίηση του πλοίου για την ικανοποίηση των απαιτήσεων από τον εφοπλισμό (ΑΠ …9/2006 ΕλλΔνη 2006.436, ΑΠ 799/2001 ΕΝαυτΔ 2001.361, ΕφΠειρ 795/2010 ΕΝαυτΔ 2010.385, ΕφΠειρ 747/2005 ΕΝαυτΔ 2005.441, ΕφΠειρ 1081/2000 ΔΕΕ 2001.307). Ωστόσο πρέπει να γίνει μνεία ότι το παρεπόμενο αίτημα, περί κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, μετά τη μερική τροπή του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, τυγχάνει νόμιμο μόνο ως προς το καταψηφιστικό σκέλος της, ενώ πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμο, ως προς το αντίστοιχο αναγνωριστικό, καθόσον με προσωρινή εκτελεστότητα εξοπλίζονται οι καταψηφιστικές και όχι οι αναγνωριστικές αποφάσεις, η ενέργεια των οποίων εξαντλείται από το δεδικασμένο που απορρέει από αυτές (ΕφΠειρ 1014/1992 ΑρχΝ 1993.63, ΕφΑθ 3702/1986 ΕλλΔνη 1986.706). Κατόπιν των ανωτέρω, η αγωγή πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι μετά τον μερικό περιορισμό του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, δεν απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου, αφού το αιτούμενο καταψηφιστικώς ποσό, δεν υπερβαίνει το όριο της υλικής αρμοδιότητας του ειρηνοδικείου [άρθρο 71 ΕισΝΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 6 παρ. 17 Ν. 2479/1997, σε συνδυασμό με το άρθρο 14 παρ. 1α ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 Ν.3994/2011 (ΦΕΚ Α 165/25-7-2011)], ενώ σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 61 παρ. 4 Ν. 4194/2013, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 7 παρ. 8β΄ Ν. 4205/2013 και ισχύει από 1-11-2013 σύμφωνα με τα άρθρα 165 παρ. 11 Ν. 4194/2013, όπως προστέθηκε με το άρθρο 7 παρ. 13δ΄Ν. 4205/2013, προσκομίστηκαν από τις πληρεξουσίες δικηγόρους των διαδίκων τα οικεία γραμμάτια προκαταβολής εισφορών (βλ. τα με αριθμ. … και … γραμμάτια του ΔΣΠ).

Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 614, 621 επ. και 591§1 περ. δ΄ ΚΠολΔ, στις υποθέσεις που δικάζονται κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών (και συγκεκριμένα των εργατικών) διαφορών, οι διάδικοι οφείλουν να προτείνουν όλα τα περιεχόμενα στις προτάσεις τους μέσα επίθεσης και άμυνας συνοπτικά και προφορικά, κατά την συζήτηση στο ακροατήριο και επί πλέον αυτά να καταχωρίζονται στα πρακτικά, διαφορετικά είναι απαράδεκτα για έλλειψη προδικασίας και το απαράδεκτο αυτό λαμβάνεται υπόψη και αυτεπαγγέλτως (ΟλΑΠ 2/2005, ΑΠ 884/2014, ΑΠ 156/2014, ΑΠ 1043/2010, ΑΠ 1275/2009, ΑΠ 1966/2008 όλες δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εν προκειμένω, οι εναγόμενες με τις κατατεθείσες προτάσεις τους, προβάλλουν όλως αορίστως ισχυρισμό περί εξόφλησης του ενάγοντα. Ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί ένσταση, η οποία όμως εμπεριέχεται μόνο στις προτάσεις που κατέθεσαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, χωρίς να έχει υποβληθεί προφορικά και να έχει καταχωρηθεί, έστω και συνοπτικά, στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του και πρέπει, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην παραπάνω μείζονα πρόταση, να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Σε κάθε δε περίπτωση, η ανωτέρω ένσταση τυγχάνει απορριπτέα λόγω αοριστίας. Ειδικότερα, κατά το άρθρο 262 ΚΠολΔ, η ένσταση ως αυτοτελής πραγματικός ισχυρισμός που περιέχει πραγματικά περιστατικά διάφορα από εκείνα που αποτελούν την ιστορική βάση της αγωγής και με τα οποία επιδιώκεται η προσωρινή ή οριστική απόρριψη της αγωγής ή η αναβολή της απάντησης σε αυτή, πρέπει να περιλαμβάνει ορισμένη αίτηση και σαφή έκθεση των γεγονότων που θεμελιώνουν (ΑΠ 1502/2001 ΕλλΔνη 2003 σ. 1604, 783/2001 ΕλλΔνη 2002 σ, 1379, ΕφΘεσ 706/2004 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Δηλαδή για να κριθεί ότι επιδέχεται δικαστική εκτίμηση, πρέπει να περιέχει στοιχεία ανάλογα με εκείνα που είναι αναγκαία για την τυπική παραδοχή και συνακόλουθα δικαστική εκτίμηση της αγωγής. Αν τα γεγονότα που αποτελούν την ιστορική βάση της υπό δικονομική έννοια ενστάσεως είτε συνιστούν το πραγματικό ουσιαστικού είτε το πραγματικό δικονομικού κανόνα, δεν εκτίθενται κατά τρόπο πλήρη, η ένσταση απορρίπτεται ως αόριστη. Η παράλειψη αναφοράς των περιστατικών αυτών δεν μπορεί να συμπληρωθεί με την απλή μνεία του εγγράφου στο οποίο τυχόν αναγράφονται (οράτε ΕφΘεσ 706/2004 ό.π., 1150/1992 Αρμ ΜΣΤ σ. 484, ΕφΑθ 7048/1990 ΕλλΔνη 1990 σ. 1518, Β. Βαθρακοκοίλη ΚΠολΔ 1994 υπό άρθρο 262 σ. 189 πλαγ. 5). Έτι περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 416 ΑΚ, η οποία ορίζει ότι η ενοχή αποσβήνεται με την καταβολή, συνάγεται ότι στοιχεία της ένστασης εξόφλησης είναι το ποσό που καταβλήθηκε, η αιτία και ο χρόνος καταβολής. Επομένως, για να είναι ορισμένη, ειδικότερα, η υποβαλλόμενη από τον εργοδότη ένσταση εξόφλησης των πάσης φύσεως αποδοχών και αξιώσεων του εργαζομένου από τη σχέση εργασίας, με την επίκληση σχετικής έγγραφης απόδειξης του μισθωτού περί πληρωμής όλων των απαιτήσεών του, δεν αρκεί να διαλαμβάνεται κατά τρόπο γενικό το συνολικό ποσό που καταβλήθηκε στον μισθωτό για την παρεχόμενη εργασία του, εκτός αν πρόκειται για μία και μόνη απαίτηση και προσδιορίζεται το ποσό και η αιτία της καταβολής, αλλά και τα επιμέρους ποσά που καταβλήθηκαν για κάθε αιτία και ο χρόνος καταβολής αυτών, διότι έτσι μόνο προστατεύεται ο εργαζόμενος από τυχόν καταστρατήγηση των εργατικών νόμων που απαγορεύουν τον περιορισμό των δικαιωμάτων του για την απόληψη των ελαχίστων ορίων αποδοχών. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, με το άρθρο 18 § 1 του Ν. 1082/1980 επιβάλλεται στον εργοδότη η υποχρέωση να χορηγεί, κατά την εξόφληση των αποδοχών του προσωπικού του, εκκαθαριστικό σημείωμα ή σε περίπτωση εφαρμογής μηχανογραφικού συστήματος ανάλυση μισθοδοσίας που θα απεικονίζουν αναλυτικά τις πάσης φύσεως αποδοχές του προσωπικού και τις επ’ αυτών κρατήσεις (οράτε ΑΠ 178/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, 1828/2008 ΔΕΝ 2009 σ. 628-ΕΕργΔ 2009 σ. 1336, 1320/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 1826/2011 ΕλλΔνη 2013 σ. 1066, 721/2011 ΕλλΔνη 2012 σ. 209). Σημειώνεται δε ότι ο εργοδότης διατηρεί τη δυνατότητα να αποδείξει την προβαλλόμενη από αυτόν ένσταση εξόφλησης των αποδοχών του εργαζομένου με άλλα αποδεικτικά μέσα που δεν πληρούν τους όρους του νόμου. Αντίστοιχα δε και στην απόφαση που δέχεται τον περί εξόφλησης ισχυρισμό, δεν αρκεί να αναφέρεται ότι όλες γενικά οι αξιώσεις του ενάγοντος εξοφλήθηκαν, αλλά πρέπει να προσδιορίζεται το δικαιούμενο, καθώς και το καταβληθέν για κάθε αξίωση ποσό. Ειδάλλως καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος, αφού ενδέχεται το καταβληθέν συνολικό ποσό να αφορά και σε άλλες αξιώσεις μη ασκούμενες με την αγωγή ή και να υπερκαλύπτει ορισμένες και άλλες να μη τις καλύπτει ή να τις καλύπτει εν μέρει (οράτε ΑΠ 318/2010 ΕλλΔνη 2012 σ. 1289, με παρατηρήσεις Χρίστου Π. Φίλιου). Οι εναγόμενες υποστηρίζουν ότι έχουν εξοφληθεί όλες οι νόμιμες αποδοχές του ενάγοντα, διότι όπως ισχυρίζονται, αυτός έχει λάβει δυνάμει της υπ’ αριθμ. 2242.6/40349/2015/24-11-2015 υπουργικής απόφασης το ποσό των 12.197,08 ευρώ και δυνάμει της υπ’ αριθμ. 3526.2/11.2015 υπουργικής απόφασης το ποσό των 4.723,11 ευρώ. Ο ισχυρισμός αυτός, με το περιεχόμενο αυτό και αίτημα, είναι απορριπτέος ως αόριστος και μάλιστα για δύο λόγους. Κατά πρώτον, διότι δεν διαλαμβάνονται τα αναγκαία για το ορισμένο του στοιχεία, αφού αναφέρεται μόνο το συνολικό ποσό που καταβλήθηκε στον ενάγοντα για την παρεχόμενη εργασία του το επίδικο διάστημα, χωρίς όμως να αναφέρονται τα επιμέρους ποσά που καταβλήθηκαν για κάθε αιτία και ο χρόνος καταβολής αυτών, ενώ ωσαύτως, αλυσιτελώς επιχειρείται η αναπλήρωση της παράλειψης αυτής με την παραπομπή σε έγγραφα, ούσης αυτής ανεπαρκούς προς τούτο σε αρμονία με όσα στην ανωτέρω μείζονα πρόταση αναφέρθηκαν.

Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρος απόδειξης Γ. Χ. του Α. στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, καθώς και των εγγράφων, τα οποία οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, είτε για να ληφθούν υπόψη ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για να χρησιμεύσουν ως δικαστικά τεκμήρια, για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά παρακάτω, χωρίς όμως να παραλειφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της παρούσας διαφοράς, κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου, το οποίο μπορεί να λάβει υπόψη του, κατά την προκείμενη διαδικασία, και αποδεικτικά μέσα που δεν πληρούν τους όρους του νόμου (άρθρο 340 § 1 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει προσυμφώνου ναυτικής εργασίας, που καταρτίστηκε στις 16-05-2014 στον Π., μεταξύ του ενάγοντα, Έλληνα απογεγραμμένου ναυτικού και της πρώτης εναγομένης, εφοπλίστριας του υπό ελληνική σημαία Ε/Γ-Ο/Γ πλοίου, με το όνομα …», κ.ο.χ. … Νηολογίου Μ. (αριθμ….), του οποίου κυρία τυγχάνει η δεύτερη εναγομένη, ο ενάγων προσελήφθη και ναυτολογήθηκε στο ανωτέρω πλοίο, ως θαλαμηπόλος, στο οποίο εργάσθηκε έως τις 22-07-2015, οπότε απολύθηκε στο λιμάνι του Λαυρίου λόγω κλεισίματος ναυτολογίου. Καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της ναυτολόγησής του οι όροι της εργασίας του και ιδίως το ύψος των καταβαλλόμενων σε αυτόν αποδοχών, κατά ρητή συμφωνία των μερών, διεπόταν από τους όρους της από 8-04-2014 Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Π. έτους 2014, που κυρώθηκε με τη με αριθμό 3525.1.1.5/01/2014 απόφαση του Υπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Β΄ 1664/24-06-2014. Κατά τη διάρκεια της ναυτολόγησης του ενάγοντα, το παραπάνω πλοίο εκτελούσε τα κάτωθι δρομολόγια: Κατά το χρονικό διάστημα από: 16-05-2014 έως 28-09-2014: Κάθε Δευτέρα αναχωρούσε από Λαύριο στις 18.00 το βράδυ με προορισμό τον Άγιο Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη 11.00 της Τρίτης) και αναχωρούσε εκ νέου από Καβάλα στις 13.00 προς Λαύριο, όπου έφθανε την Τετάρτη στις 06.30 το πρωί. Κάθε Τετάρτη αναχωρούσε από Λαύριο στις 18.00 το βράδυ με προορισμό τον Αγ. Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη στις 11.00 της Πέμπτης) και επιστροφή (αναχώρηση από Καβάλα στις 13.00 της Πέμπτης) μέσω των ίδιων λιμένων και άφιξη στο Λαύριο την Παρασκευή στις 6.30 το πρωί. Κάθε Παρασκευή αναχωρούσε από Λαύριο στις 10.00 το πρωί με προορισμό τον Άγιο Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη στις 03.00 του Σαββάτου) και αναχωρούσε εκ νέου από Καβάλα στις 05.00 το πρωί του Σαββάτου προς Λήμνο, Αγ. Ευστράτιο και έφθανε στο Λαύριο, στις 22.00 του Σαββάτου. Αναχωρούσε εκ νέου από Λαύριο στις 01.00 το πρωί της Κυριακής προς Αγ. Ευστράτιο, Λήμνο και έφθανε στην Καβάλα στις 18.00 της Κυριακής. Αναχωρούσε εκ νέου από Καβάλα στις 20.00 της Κυριακής προς Λήμνο, Αγ. Ευστράτιο και έφθανε στο Λαύριο, στις 13.00 της Δευτέρας. Κατά το χρονικό διάστημα από: 29-09-2014 έως 31-10-2014: Κάθε Δευτέρα αναχωρούσε από Λαύριο στις 18.00 το βράδυ με προορισμό τον Άγιο Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη 11.00 της Τρίτης) και αναχωρούσε εκ νέου από Καβάλα στις 13.00 προς Λαύριο, όπου έφθανε την Τετάρτη στις 06.30 το πρωί. Κάθε Τετάρτη αναχωρούσε από Λαύριο στις 18.00 το βράδυ με προορισμό τον Αγ. Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη στις 11.00 της Πέμπτης) και επιστροφή (αναχώρηση από Καβάλα στις 13.00 της Πέμπτης) μέσω των ίδιων λιμένων και άφιξη στο Λαύριο την Παρασκευή στις 6.30 το πρωί. Κάθε Παρασκευή αναχωρούσε από Λαύριο στις 20.00 το βράδυ με προορισμό τον Άγιο Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη στις 13.00 του Σαββάτου) και αναχωρούσε εκ νέου από Καβάλα στις 13.00 της Κυριακής προς Λήμνο, Αγ. Ευστράτιο και έφθανε στο Λαύριο, στις 06.30 της Δευτέρας. Κατά το χρονικό διάστημα από: 1-11-2014 έως 10-05-2015: Κάθε Δευτέρα αναχωρούσε από Λαύριο στις 18.00 το βράδυ με προορισμό τον Άγιο Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη 11.00 της Τρίτης) και αναχωρούσε εκ νέου από Καβάλα στις 13.00 προς Λαύριο, όπου έφθανε την Τετάρτη στις 06.30 το πρωί. Κάθε Τετάρτη αναχωρούσε από Λαύριο στις 18.00 το βράδυ με προορισμό τον Αγ. Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη στις 11.00 της Πέμπτης) και επιστροφή (αναχώρηση από Καβάλα στις 13.00 της Πέμπτης) μέσω των ίδιων λιμένων και άφιξη στο Λαύριο την Παρασκευή στις 6.30 το πρωί. Κάθε Παρασκευή αναχωρούσε από Λαύριο στις 18.00 το βράδυ με προορισμό τον Άγιο Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη στις 11.00 του Σαββάτου) και αναχωρούσε εκ νέου από Καβάλα στις 13.00 της Κυριακής προς Λήμνο, Αγ. Ευστράτιο και έφθανε στο Λαύριο, στις 06.30 της Δευτέρας. Κατά το χρονικό διάστημα από: 11-05-2015 έως 22-07-2015: Κάθε Δευτέρα αναχωρούσε από Λαύριο στις 18.00 το βράδυ με προορισμό τον Άγιο Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη 11.00 της Τρίτης) και αναχωρούσε εκ νέου από Καβάλα στις 15.00 προς Λαύριο, όπου έφθανε την Τετάρτη στις 07.00 το πρωί. Κάθε Τετάρτη αναχωρούσε από Λαύριο στις 18.00 το βράδυ με προορισμό τον Αγ. Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη στις 11.00 της Πέμπτης) και επιστροφή (αναχώρηση από Καβάλα στις 13.00 της Πέμπτης) μέσω των ίδιων λιμένων και άφιξη στο Λαύριο την Παρασκευή στις 6.00 το πρωί. Κάθε Παρασκευή αναχωρούσε από Λαύριο στις 10.00 το πρωί με προορισμό τον Άγιο Ευστράτιο, Λήμνο, Καβάλα (άφιξη στις 03.00 του Σαββάτου) και αναχωρούσε εκ νέου από Καβάλα στις 07.00 το πρωί του Σαββάτου προς Λήμνο, Αγ. Ευστράτιο και έφθανε στο Λαύριο, στις 23.20 του Σαββάτου. Αναχωρούσε εκ νέου από Λαύριο στις 01.00 το πρωί της Κυριακής προς Αγ. Ευστράτιο, Λήμνο και έφθανε στην Καβάλα στις 18.00 της Κυριακής. Αναχωρούσε εκ νέου από Καβάλα στις 20.00 της Κυριακής προς Λήμνο, Αγ. Ευστράτιο και έφθανε στο Λαύριο, στις 12.00 της Δευτέρας (βλ. προσκομιζόμενους σε φωτοαντίγραφο, πίνακες δρομολογίων του ως άνω πλοίου). Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κατά το χρονικό διάστημα της ναυτολόγησής του στο ως άνω πλοίο, εργαζόταν ως θαλαμηπόλος σε αυτό, απασχολούμενος καθημερινά, με ανατιθέμενα σε αυτόν καθήκοντα συναφή με την ειδικότητά του. Ειδικότερα απασχολείτο κυρίως στο μπαρ του πλοίου, σερβίροντας τους πελάτες καφέ, αναψυκτικά και φαγητό, ενώ φρόντιζε και για τη μεταφορά των διαφόρων προμηθειών από την κεντρική αποθήκη του πλοίου στο μπαρ. Μετά το τέλος του ταξιδιού αναλάμβανε την καθαριότητά του, καθώς και την καθαριότητα του σαλονιού του πλοίου. Σημειωτέον δε ότι στο ανωτέρω μπαρ εργαζόταν και έτερος θαλαμηπόλος, ο οποίος μοιραζόταν τις βάρδιες και τις ανωτέρω εργασίες με τον ενάγοντα. Επίσης απασχολείτο στη ρεσεψιόν και στην υποδοχή επιβατών κατά την επιβίβασή τους στο πλοίο. Τα ανωτέρω αποδεικνύονται από τη σαφή και αναλυτική κατάθεση της μάρτυρος του ενάγοντα Γ. Χ., η οποία εργάσθηκε το επίδικο διάστημα μαζί με τον ενάγοντα στο ανωτέρω πλοίο. Η καθημερινή διάρκεια της απασχόλησης του ενάγοντος δεν ήταν επακριβώς καθορισμένη, ενόψει του είδους αυτής και της ιδιαιτερότητας εξωγενών παραγόντων, συνδεόμενων προς τη φύση της ναυτικής αποστολής του πλοίου, της εξυπηρέτησης των συγκεκριμένων δρομολογίων και της παρουσιαζόμενης κίνησης των επιβατών, ανάλογα με τη χρονική περίοδο. Από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κατά τη διάρκεια της ένδικης ναυτολόγησής του επί του ανωτέρω πλοίου, απασχολούνταν πέραν του νομίμου ωραρίου, υπερωριακώς (ήτοι, πέραν του οχταώρου τις καθημερινές και τις Κυριακές και καθ’ όλη της διάρκεια της εργασίας του κατά τα Σάββατα και τις αργίες). Βάσει των προεκτεθέντων και ιδίως ενόψει: α) των συνθηκών και περιστάσεων που επικρατούσαν κατά την απασχόληση του ενάγοντος επί του πλοίου, το οποίο ήταν δρομολογημένο στις ως άνω ακτοπλοϊκές γραμμές, με προσέγγιση σε ενδιάμεσα λιμάνια, β) των χρονικών περιόδων, κατά τις οποίες ήταν ναυτολογημένος ο ενάγων, γ) της φύσης και του αντικειμένου της απασχόλησής του και δ) τέλος από τα διδάγματα της κοινής πείρας, το Δικαστήριο οδηγείται στην κρίση ότι ο μέσος όρος της συνολικής ημερήσιας απασχόλησης του ενάγοντος ήταν 14 ώρες. Επομένως, σύμφωνα με τα ανωτέρω αποδειχθέντα, ο ενάγων δικαιούται, για υπερωριακή αμοιβή, τα κάτωθι ποσά εκ της εργασίας του, ήτοι: κατά το χρονικό διάστημα από 1/01/2015 έως 30/04/2015, απασχολήθηκε με την ειδικότητα του θαλαμηπόλου υπερωριακά έξι (6) ώρες όλες τις καθημερινές και Κυριακές και συγκεκριμένα 78 καθημερινές και 17 Κυριακές, ήτοι 95 ημέρες και συνολικά 570 ώρες (95 Χ 6 ώρες), οπότε δικαιούται για την υπερωριακή εργασία του κατά τις καθημερινές και τις Κυριακές το ποσό των 4.770,90 ευρώ (570 ώρες Χ 8,37 ευρώ/ώρα). Επίσης εργάσθηκε υπερωριακά δεκατέσσερις (14) ώρες όλα τα Σάββατα (συνολικά 17) και τις αργίες (συνολικά 7, ήτοι 1.01.2015, 6.01.2015, 23.02.2015 (Καθαρά Δευτέρα), 25.03.2015, 10.04.2015 (Μ. Παρασκευή), 13.04.2015 (Δευτέρα του Πάσχα), 23.04.2015), ήτοι 24 ημέρες και συνολικά 336 ώρες (24 Χ 14 = 336 ώρες), οπότε δικαιούται για την υπερωριακή εργασία του κατά τα Σάββατα και τις αργίες το ποσό των 3.373,44 ευρώ (336 ώρες Χ 10,04 ευρώ/ώρα). Συνολικά επομένως δικαιούται το ποσό των 8.144,34 ευρώ (4.770,90 € + 3.373,44 €) έναντι των οποίων ουδέν έχει λάβει. Επιπροσθέτως, ο ενάγων έπρεπε να λάβει για επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα τα παρακάτω αναφερόμενα ποσά και συγκεκριμένα: α) για επίδομα εορτής Πάσχα 2015, για την εργασία του κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-2015 έως 30-04-2015, το ποσό των 2.342,77 ευρώ [1.157,99 € μισθός ενεργείας + 254,76 € επίδομα Κυριακών + 35,22 € επίδομα βαριάς και ανθυγιεινής εργασίας + 190,96 € επίδομα άγονης γραμμής + 576,30 € αντίτιμο τροφής 30 ημερών (19,21 € Χ 30) + 417,12 € επίδομα αδείας μετά τροφοδοσίας (1.157,99 € μισθός ενεργείας + 254,76 € επίδομα Κυριακών = 1.412,75 € Χ 1/22 = 64,21 € Χ 5 ημέρες = 321,07 € + αντίτιμο τροφής 5 ημερών 19,21 Χ 5 = 96,05 €) + 2.053,19 € μέσος όρος υπερωριών (σύνολο αμοιβής υπερωριών του ενάγοντος για το έτος 2015: 8.144,34 : 119 ημέρες εργασίας = 68,43 ευρώ Χ 30 ημέρες = 2.053,19 €) = 4.685,54 € : 2 = 2.342,77 ευρώ, βλ. σχετ. άρθρο μόνο παρ. 3 της Υ.Α. 70.109/8.008 (Εμπορικής Ναυτιλίας) της 14.12.81/7.1.82. «Προϋποθέσεις χορηγήσεως επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα στους δικαιουμένους ναυτικούς», σε συνδυασμό με άρθρο 14 της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Π. έτους 2014 και ΕφΠειρ 526/2012 ΕΝαυτΔ 2012. 381], έναντι του οποίου ουδέν έλαβε και β) για αναλογία επιδόματος εορτής Χριστουγέννων 2015, για την εργασία του κατά το χρονικό διάστημα από 1-05-2015 έως 22-07-2015, το ποσό των 1.634,30 ευρώ [4.685,54 € πάγιες μηνιαίες αποδοχές όπως προσδιορίστηκαν ανωτέρω Χ 2/25 = 374,84 € ανά δεκαεννεαήμερο Χ 4,36 δεκαεννεαήμερα (83 ημέρες : 19) = 1.634,30 €, βλ. σχετ. ο.π.], έναντι του οποίου ουδέν έλαβε. Όσον αφορά στο αίτημα επιδίκασης υπέρ του ενάγοντος αποζημίωσης για 13 μη χορηγηθείσες διανυκτερεύσεις για το χρονικό διάστημα από 1-01-2015 έως 22-07-2015, σύμφωνα με το άρθρο 16 της προαναφερόμενης συλλογικής συμβάσεως ναυτικής εργασίας, σημειώνεται ότι η κατάθεση της μάρτυρός του, ότι ποτέ, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της απασχόλησης του ενάγοντος, δεν χορηγήθηκαν σε αυτόν διανυκτερεύσεις, δεν κρίνεται πειστική, λαμβανομένης υπόψη της διάρκειας της συμβάσεως ναυτολόγησής του, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το πλοίο κατά το χρονικό διάστημα από 29-09-2014 έως 10-05-2015, διανυκτέρευε μια φορά την εβδομάδα (κάθε Σάββατο) στο λιμάνι προορισμού (Καβάλα). Άλλωστε ο ενάγων δεν επικαλείται ούτε αποδεικνύει για ποιο λόγο δεν του χορηγήθηκαν οι αναφερόμενες στην αγωγή διανυκτερεύσεις. Συνεπώς, το αιτούμενο κονδύλιο πρέπει ν’ απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο. Ακολούθως, αποδείχθηκε ότι κατά το χρονικό διάστημα ναυτολόγησης του ενάγοντος, το ένδικο πλοίο πραγματοποιούσε τακτικά κυκλικά δρομολόγια την εβδομάδα, όπως αυτά περιγράφηκαν ανωτέρω, τα οποία διαρκούσαν πάνω από δώδεκα ώρες το καθένα, επεκτείνονταν δε και κατά τις νυκτερινές ώρες, απέπλεε δε από το λιμάνι προορισμού που ήταν η Καβάλα πριν τη συμπλήρωση παραμονής έξι ωρών σε αυτό. Κατά το χρονικό διάστημα από 1-01-2015 έως 30-04-2015 (αιτούμενο χρονικό διάστημα), κάθε Τρίτη και Πέμπτη αναχωρούσε από το λιμάνι προορισμού την Καβάλα 4 ώρες προ της συμπληρώσεως 6ώρου, αφού έφτανε στις 11:00 και αναχωρούσε στις 13:00, οπότε κάθε εβδομάδα οι πρόωρες αναχωρήσεις ανήρχοντο σε 8 (2 Χ 4) : 8 = 1 δρομολόγιο την εβδομάδα. Επομένως η αμοιβή του ενάγοντα για τα δρομολόγια εξπρές για το διάστημα που απασχολήθηκε στο πλοίο από 1-01-2015 έως 30-04-2015 είναι η εξής: για το χρονικό διάστημα από 1-01-2015 έως 30-04-2015 απασχολήθηκε 16,7 εβδομάδες, ήτοι 16,7 δρομολόγια εξπρές (16,7 εβδομάδες Χ 1δρομολόγιο), για τα οποία δικαιούται το ποσό των 2.608,20 ευρώ (4.685,54 € : 30 = 156,18 € Χ 16,7 δρομολόγια εξπρές = 2.608,20 €, βλ. σχετ. άρθρα 1, 3, 10 και 33 της ως άνω Συλλογικής Συμβάσεως Εργασίας Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Π. έτους 2014, ΕφΠειρ 34/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), έναντι του οποίου ουδέν έλαβε. Δέον να σημειωθεί ότι το προβλεπόμενο, από τις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1 – 3 και 20 των ως άνω Συλλογικών Συμβάσεων επίδομα ιματισμού, του οποίου δικαιούνται οι ναυτικοί, οι οποίοι αποτελούν το κατώτερο πλήρωμα των επιβατηγών ακτοπλοϊκών Π., προς αντιμετώπιση των δαπανών της καθιερωμένης στολής του Εμπορικού Ναυτικού, την οποία υποχρεούνται να φέρουν, το οποίο, όμως, δεν οφείλεται, εάν η στολή παρέχεται από τον πλοιοκτήτη, δεν αποτελεί παροχή καταβαλλομένη ως αντάλλαγμα της παρεχομένης εργασίας, αφού, όπως σαφώς προκύπτει από τις προαναφερθείσες διατάξεις, η κυρία και βασική αιτία χορηγήσεως τούτου είναι η εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών του πλοίου, και συνεπώς δεν λαμβάνεται υπ` όψιν προς υπολογισμό των επιδομάτων εορτών, ούτε για τον υπολογισμό της αμοιβής των δρομολογίων εξπρές (ΑΠ 774/2003 ΑΠ 226/2003, ΕφΠειρ 434/2013, ΕφΠειρ 377/2011 όλες δημοσιευμένες στη ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως το ανωτέρω επίδομα δεν ελήφθη υπόψη από το παρόν Δικαστήριο κατά τον υπολογισμό των ανωτέρω επιδομάτων εορτής και της αμοιβής των δρομολογίων εξπρές, παρά τον περί του αντιθέτου ισχυρισμό του ενάγοντα. Αποδείχθηκε επίσης ότι ο ενάγων, δεν έλαβε την άδεια που δικαιούτο για το διάστημα από 1-09-2014 έως 22-07-2015, κι επομένως δικαιούται αποζημίωση αδείας πέντε ημερών ανά μήνα υπηρεσίας, κατ’ άρθρο 15 της ως άνω Συλλογικής Συμβάσεως Εργασίας Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Π. έτους 2014, συνολικού ποσού 4.859,53 ευρώ [1.157,99 € μισθός ενεργείας + 254,76 € επίδομα Κυριακών + 576,30 € αντίτιμο τροφής = 1.989,05 ευρώ : 22 = 90,41 € Χ 53,75 ημερομίσθια (5 ημερομίσθια Χ 10,75 μήνες) = 4.859,53 ευρώ]. Κατόπιν των ανωτέρω, αποδείχθηκε ότι οι εναγόμενες οφείλουν στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 19.589,14 ευρώ. Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει μνεία ότι καθόσον η υφιστάμενη μεταξύ των μερών σύμβαση εργασίας κρίθηκε έγκυρη, παρέλκει η εξέταση της βασιμότητας της ερειδόμενης στις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού, επικουρικής βάσης της αγωγής. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η κρινομένη αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα και οι εναγόμενες, ευθυνόμενες εις ολόκληρον, η δεύτερη όμως περιορισμένα δια του πλοίου …» και μέχρι της αξίας αυτού: α) να υποχρεωθούν να καταβάλουν στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 15.346,64 ευρώ για διαφορές πρόσθετης αμοιβής υπερωριακής απασχόλησης (8.144,34 €), επίδομα εορτής Πάσχα 2015 (2.342,77 €) και αποζημίωση αδείας (4.859,53 €) και να αναγνωριστεί η υποχρέωσή τους να του καταβάλουν το συνολικό ποσό των 4.242,50 ευρώ για αναλογία επιδόματος εορτής Χριστουγέννων 2015 (1.634,30 €) και αμοιβή δρομολογίων εξπρές (2.608,20 €), τα ανωτέρω ποσά δε με το νόμιμο τόκο, κατά το παρεπόμενο αίτημα της αγωγής, από την επομένη της απολύσεώς του (22-07-2015) και μέχρι εξοφλήσεως. Ως προς το παρεπόμενο αίτημα για την κήρυξη της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, το Δικαστήριο κρίνει ότι η απόφαση πρέπει να κηρυχθεί εν μέρει προσωρινά εκτελεστή, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό, γιατί η επιβράδυνση της εκτέλεσης είναι δυνατό να προξενήσει σημαντική ζημία στον ενάγοντα, οι απαιτήσεις του οποίου απορρέουν από παροχή εξαρτημένης εργασίας (907 και 908 παρ.1 ε΄ ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει να καταδικαστούν οι εναγόμενες σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντα, λόγω της εν μέρει ήττας τους, όπως ειδικότερα ορίζεται κατωτέρω στο διατακτικό (άρθρα 178 παρ. 1 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

-ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

-ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

-ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τις εναγόμενες, ευθυνόμενες εις ολόκληρον, η δεύτερη όμως περιορισμένα δια του πλοίου …» και μέχρι της αξίας αυτού, να καταβάλουν στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων τριακοσίων σαράντα έξι ευρώ και εξήντα τεσσάρων λεπτών (15.346,64 €), όπως αυτό αναλυτικά εκτέθηκε στο σκεπτικό της παρούσας, με το νόμιμο τόκο, από την επομένη της απολύσεώς του (22-07-2015) και μέχρι εξοφλήσεως.

-ΚΗΡΥΣΣΕΙ την απόφαση, ως προς την αμέσως προηγούμενη καταψηφιστική της διάταξη, προσωρινά εκτελεστή για το ποσό των πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ.

-ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι εναγόμενες, ευθυνόμενες εις ολόκληρον, η δεύτερη όμως περιορισμένα δια του πλοίου …» και μέχρι της αξίας αυτού, οφείλουν να καταβάλουν στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των τεσσάρων χιλιάδων διακοσίων σαράντα δύο ευρώ και πενήντα λεπτών (4.242,50 €), όπως αυτό αναλυτικά εκτέθηκε στο σκεπτικό της παρούσας, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της απολύσεώς του (22-07-2015) και μέχρι εξοφλήσεως.

-ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντα σε βάρος των εναγομένων, το οποίο προσδιορίζει στο ποσό των επτακοσίων (700) ευρώ.

ΚPIΘHKE, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Π., στο ακροατήριό του, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 8 Νοεμβρίου 2016, χωρίς να είναι παρόντες οι διάδικοι και οι πληρεξουσίες δικηγόροι τους.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ