ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης
2138/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΑΚ – ΕΑΚ αγωγής: …
Αποτελούμενο από τoν Δικαστή Αθανάσιο Πανταζόπουλο, Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίστηκε νόμιμα από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα Κούλα Κουντούρη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 11 Δεκεμβρίου 2018, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΕΝΑΓΟΥΣΑ: Η εδρεύουσα στην Α. (…) εταιρεία με την επωνυμία «…», όπως εκπροσωπείται νόμιμα, για την οποία προκατέθεσε προτάσεις η πληρεξούσια δικηγόρος ΑΡΕΤΗ ΣΚΑΝΔΑΜΗ με Α.Μ. … του Δ.Σ. ΑΘΗΝΩΝ, δυνάμει του από 12.9.2018 πληρεξουσίου εγγράφου του νομίμου εκπροσώπου αυτής, Α. Μ., με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής αυτού από δικηγόρο και δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο.
ΕΝΑΓΟΜΕΝΕΣ: 1) Η εταιρεία με την επωνυμία «…», που εδρεύει στο Π. Φ. και εκπροσωπείται νόμιμα, για την οποία προκατέθεσε προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ με Α.Μ. … δυνάμει του από 9.1.2017 πληρεξουσίου εγγράφου του νομίμου εκπροσώπου αυτής, Α. Ρ., με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής αυτού από δικηγόρο και παραστάθηκε στο ακροατήριο δια του ως άνω πληρεξουσίου δικηγόρου.
2) Η εταιρεία με την επωνυμία « …», που εδρεύει στην Α. και εκπροσωπείται νόμιμα για την οποία προκατέθεσε προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος ΚΑΡΟΛΟΣ – ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛΟΓΛΟΥ με Α.Μ. … του Δ.Σ. ΑΘΗΝΩΝ, δυνάμει του υπ’ αριθμ. …/5.10.2018 πληρεξουσίου εγγράφου Συμβολαιογράφου Πειραιώς, Ζωής Βενίτη, του νομίμου εκπροσώπου αυτής, Π. Χ., και παραστάθηκε στο ακροατήριο δια του ως άνω πληρεξουσίου δικηγόρου.
3) Η εταιρεία με την επωνυμία «…» με καταστατική έδρα στις Β.ς και πραγματική στην Ν., για την οποία προκατέθεσε προτάσεις η πληρεξούσια ΚΑΡΜΕΛΑ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΜΑΥΡΟΧΗ με Α.Μ. … του Δ.Σ. ΑΘΗΝΩΝ, δυνάμει του από 3.10.2018 πληρεξουσίου εγγράφου Συμβολαιογράφου Νοργηβίας, Bergen Rand Elin Felde, με επισημείωση – Apostile γνησίου υπογραφής από 3.10.1961 προσκομιζόμενο σε νόμιμη μετάφραση, του νομίμου εκπροσώπου αυτής, H. P. J., και δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 23-04-2018 αγωγή με αριθμό κατάθεσης δικογράφου Γ.A.K./Ε.Α.Κ./ΕΤΟΣ …, η συζήτηση της οποίας (αγωγής), μετά το πέρας των προθεσμιών εκ της διάταξης του άρθρου 237 ΚΠολΔ, προσδιορίστηκε με την από 21-11-2018 έκθεση ορισμού δικασίμου του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης και γράφτηκε στο πινάκιο.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η σύμβαση ναυλομεσιτείας είναι άτυπη και ετεροβαρής σύμβαση βασιζόμενη στη διάταξη του άρθρου 703 ΑΚ. Με βάση τη διάταξη αυτή ο ναυλομεσίτης (sea broker) έχει αξίωση για αμοιβή, ευθύς μόλις καταρτιστεί η σύμβαση της ναύλωσης, για την οποία διαμεσολάβησε ή υπέδειξε την προς τούτο ευκαιρία, χωρίς η αμοιβή του αυτή να εξαρτάται πολλές φορές από την εκτέλεση της σύμβασης ναύλωσης ή της πρότερης απόληψης του ναύλου από τον εκναυλωτή, ο δε ναυλομεσίτης διατηρεί την αξίωση του για αμοιβή και αν ακόμη η σύμβαση της ναύλωσης διαρρηχθεί ανυπαίτια για τον εκναυλωτή, όταν αυτός δικαιούται αποζημίωσης λόγω μη εκπλήρωσης της σύμβασης. Εξάλλου, κατά το άρθρο 703 ΑΚ εκείνος που υποσχέθηκε αμοιβή σε κάποιον (μεσίτη) για την μεσολάβηση ή την υπόδειξη ευκαιρίας για την σύναψη μιας σύμβασης έχει υποχρέωση να πληρώσει την αμοιβή, εάν η σύμβαση καταρτιστεί ως συνέπεια αυτής της μεσολάβησης ή της υπόδειξης. Στο νόμο δεν ορίζεται πότε υπάρχει μεσολάβηση και πότε υπόδειξη και, εφόσον το περιεχόμενο αυτών δεν προκύπτει από την σύμβαση, η μεσολάβηση περιέχει συνήθως κάθε πρόσφορη ενέργεια του μεσίτη για να έλθουν σε επαφή τα ενδιαφερόμενα μέρη με σκοπό να συνεννοηθούν για την κατάρτιση της σύμβασης και είναι δυνατόν, αλλά δεν απαιτείται, να περιλαμβάνει επιπλέον και την παρακολούθηση από τον μεσίτη των συνεννοήσεων των μερών, την μεταφορά ή γνωστοποίηση των προτεινόμενων από το ένα μέρος στο άλλο όρων ή την διαπραγμάτευση των όρων αυτών, ενώ η υπόδειξη ευκαιρίας είναι κάτι λιγότερο από την μεσολάβηση, διότι με αυτήν ο μεσίτης ενημερώνει απλώς τον εντολέα του για την ύπαρξη συγκεκριμένης και άγνωστης προηγουμένως σε αυτόν δυνατότητας σύναψης της σύμβασης που τον ενδιαφέρει. Η εντολή προς τον μεσίτη μπορεί να αφορά μόνο στην μεσολάβηση ή μόνο στην υπόδειξη ευκαιρίας ή και στις δύο. Περαιτέρω, κατά την έννοια της παραπάνω διάταξης μεταξύ της ενέργειας του μεσίτη (μεσολάβησης ή υπόδειξης) και της πραγμάτωσης της σύμβασης πρέπει να υπάρχει σχέση αιτίου προς αποτέλεσμα. Με την απόδειξη της μεσιτικής δραστηριότητας και της σύναψης της κύριας σύμβασης τεκμαίρεται και η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ αυτών και το βάρος ανατροπής του τεκμηρίου μετατίθεται στον αμφισβητούντα την αιτιώδη συνάφεια μεσιτικό εντολέα. Η ύπαρξη της αιτιώδους συνάφειας σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί ζήτημα πραγματικό που κρίνεται κυριαρχικά από το δικαστήριο της ουσίας. Δεν είναι απαραίτητο οι ενέργειες του μεσίτη να αποτελούν την μοναδική αιτία κατάρτισης της σύμβασης. Μέχρι ποίου σημείου πρέπει να προχωρήσουν οι ενέργειες αυτές για να θεωρηθεί ότι υπάρχει αιτιώδης συνάφεια δεν μπορεί να καθορισθεί με γενικούς ορισμούς εκ των προτέρων, μπορεί, όμως, να λεχθεί γενικά, ότι ο μεσίτης δεν υποχρεούται να παρακολουθήσει μέχρι τέλους τις διαπραγματεύσεις, αρκεί η ενέργειά του να είναι τέτοια, ώστε να μπορεί να φέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και να χρησίμευσε ουσιωδώς προς τούτο. Και αν διακόπηκαν οι ενέργειες του μεσίτη για κάποιο χρονικό διάστημα, η κύρια, όμως, σύμβαση καταρτίσθηκε μεταγενέστερα συνεπεία των προτέρων ενεργειών του, υπάρχει η απαιτουμένη κατά νόμο αιτιώδης συνάφεια (ΑΠ 335/2011, ΑΠ 1203/2009, ΕφΠειρ 242/2015, Αρμ 2017.767, ΕφΠειρ 762/2013, ΕφΠειρ 165/2012, ΕφΠειρ 262/2012 Νομος). Ας σημειωθεί δε ότι στη ναυτιλιακή πρακτική είθισται οι ναυλομεσίτες να αποστέλλουν τα διαθέσιμα ανά είδος, μέγεθος και περιοχή φορτία και πλοία σε πληθώρα πλοιοκτητών και ναυλωτών αντίστοιχα, με σκοπό τη διερεύνηση και εξεύρεση πλοίου ή φορτίου, η κάθε δε πλοιοκτήτρια εταιρεία μπορεί να λαμβάνει πληθώρα μηνυμάτων από διάφορα μεσιτικά γραφεία για το ίδιο φορτίο, το ίδιο δε συμβαίνει και με τους ναυλωτές, οι οποίοι λαμβάνουν από διάφορες μεσιτικές εταιρείες τη διαθεσιμότητα του ίδιου πλοίου προς ναύλωση. Ο πλοιοκτήτης μπορεί να αρχίσει έρευνα με πολλά ναυλομεσιτικά γραφεία, αλλά, τελικά, θα ναυλώσει το πλοίο του μέσω του ναυλομεσίτη που του εξασφαλίζει τη «δεσμευτική προσφορά» του ναυλωτή και του προσφέρει τους καλύτερους όρους, ώστε να επιτευχθεί η ναύλωση και να εκτελεστεί το ταξίδι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούνται όλα τα ναυλομεσιτικά γραφεία που υπέδειξαν τη δουλειά, μεσιτική αμοιβή, αφού τυχόν πληροφορίες για τιμές ναύλων, καυσίμων κλπ δεν θεωρούνται διαμεσολάβηση δεσμευτική για τον πλοιοκτήτη ή τον ναυλωτή. Σε αρκετές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης ένα μέρος μπορεί να αποχωρήσει όταν δεν συμφωνεί με κάποιον όρο, μπορεί όμως και να επιτευχθεί η ναύλωση μέσω ναυλομεσίτη αποκλειστικά της αρεσκείας του ναυλωτή, δεδομένου ότι το πλοίο ναυλώνεται από τον ναυλωτή, ο δε συγκεκριμένος ναυλομεσίτης δικαιούται να εισπράξει την αμοιβή, αφού ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις και υπογραφεί το σχετικό ναυλοσύμφωνο και από τα δύο μέρη δηλαδή αφενός τον πλοιοκτήτη και, αφετέρου, τον ναυλωτή (ΕφΠειρ 242/2015, Αρμ 2017.767).
Με την υπό κρίση αγωγή, η οποία επανασκήθηκε μετά την απόρριψη αγωγής με συναφές ιστορικό με τους ίδιους διαδίκους ως αόριστη με την υπ’ αριθμ. 4287/2017 απόφαση του Δικαστηρίου, η ενάγουσα, παραιτούμενη με το αγωγικό δικόγραφο των ενδίκων μέσων κατά της τελευταίας απόφασης, εκθέτει ότι τυγχάνει εταιρεία δραστηριοποιούμενη στον τομέα της πρακτόρευσης και μεσιτείας ναυλώσεων πλοίων παγκοσμίως και διατηρεί γραφείο στην Ελλάδα. Ότι οι δύο πρώτες εναγόμενες τυγχάνουν εταιρείες κοινών συμφερόντων, συγκεκριμένα, δε, ότι η πρώτη είναι ναυτιλιακή εταιρία, η οποία διαχειρίζεται πλοία, εκ των οποίων το μεγαλύτερο χρησιμοποιείται ως πλωτή αποθήκη πετρελαίων, μόνιμα αγκυροβολημένο στο Γιβραλτάρ, έμφορτο πετρελαίου και από το οποίο όλα τα υπόλοιπα πλοία (υπό τη διαχείριση της πρώτης εναγομένης) φορτώνουν για να προμηθεύσουν με πετρέλαιο άλλα εμπορικά πλοία στην περιοχή, τα οποία ανήκουν σε τρίτους, ενώ η δεύτερη εναγόμενη ασκεί την εμπορική δραστηριότητα των πετρελεύσεων και ανεφοδιασμών των πλοίων, ως ιδιοκτήτρια των ποσοτήτων πετρελαίων πού μεταφέρει η πρώτη εναγομένη, με αποτέλεσμα η δεύτερη να ακολουθεί τις εντολές της πρώτης. Ότι οι δύο εταιρίες παλαιότερα συστεγάζοντο, οι ιδιοκτήτες τους έχουν συγγενική σχέση κι ότι στην ιστοσελίδα της δεύτερης εταιρίας περιγράφονται ως περιουσιακά στοιχεία τα πλοία της πρώτης. Ότι στις αρχές Νοεμβρίου 2014, η πρώτη εναγομένη, δια του αναφερομένου στην αγωγή προστηθέντος – υπαλλήλου της και ενεργούσα για λογαριασμό της δεύτερης εναγόμενης, ανέθεσε στην ενάγουσα την εντολή να ανεύρει πλοίο τύπου “A.” προς χρήση από τη δεύτερη των εναγομένων ως πλωτή αποθήκη καυσίμων στο Γιβραλτάρ, για χρονική περίοδο τουλάχιστον έξι μηνών, πλην όμως η ενάγουσα, λόγω του υψηλού ημερήσιου ναύλου των πλοίων του τύπου αυτού και της χρήσης για την οποία προορίζονταν το προς αναζήτηση πλοίο (ακίνητο, ως αποθήκη καυσίμων, εκτιθέμενο σε φθορές από την ακινησία και την προσέγγιση μικρών πλοίων σε αυτό), της πρότεινε προς ναύλωση ένα πλοίο τύπου “ΟΒΟ” (τα πλοία αυτού του τύπου, προορισμένα για μεταφορά μεταλλευμάτων, χύδην, ελαίου και πετρελαίου, υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις λειτουργούν ως τάνκερ και έχουν πολύ χαμηλότερες τιμές ναύλωσης σε σχέση με τα κανονικά τάνκερ), το οποίο πληρούσε τις αιτούμενες από την πρώτη εναγομένη τεχνικές προδιαγραφές και διατίθεντο σε πολύ συμφέρουσα τιμή ναύλου, ήτοι 18.000 δολ. ΗΠΑ ημερησίως και συγκεκριμένα, ότι στις 30.1.2015 της υπέδειξε (ως μεσίτης) ένα διαθέσιμο πλοίο τύπου “ΟΒΟ”, με το όνομα “…”, αφού (η ενάγουσα) είχε έλθει σε επικοινωνία με την τρίτη εναγομένη – ιδιοκτήτρια 12 τέτοιων πλοίων, η οποία της παρείχε εγγράφως (μετά από αίτημα της πρώτης εναγομένης) τις τεχνικές πληροφορίες για το πλοίο και ενδεικτική τιμή ναύλωσης, ύψους 18.000 Δολλαρίων ΗΠΑ ημερησίως, για αρχικά έξι μήνες χρονοναύλωσης, με σκοπό παράτασης για ένα επιπλέον εξάμηνο. Ότι στις 18.2.2015, με διάφορες προφάσεις, η πρώτη εναγόμενη επέμεινε ότι ήθελε άλλο πλοίο, τύπου A., και στις 8.4.2015 ζήτησε από την ενάγουσα να μην ασχολείται πλέον με τη συγκεκριμένη υπόδειξη ναύλωσης, διότι κατά τους ισχυρισμούς της, που στη συνέχεια αποδείχθηκαν ψευδείς, το πλοίο τύπου “ΟΒΟ”, που της είχε υποδείξει η ενάγουσα δεν πληρούσε τις αιτούμενες προδιαγραφές και η δεύτερη των εναγομένων είχε ήδη βρει λύση. Ότι στις 14.5.2015 η ενάγουσα αντιλήφθηκε ότι το πλοίο που η ίδια είχε προτείνει και για το οποίο αντάλλαζε πληροφορίες επί ένα μήνα με την πρώτη των εναγομένων, χρησιμοποιείτο ως πλωτή αποθήκη για λογαριασμό της δεύτερης των εναγομένων, ενώ, σε σχετική τηλεφωνική επικοινωνία με τον αρμόδιο υπάλληλο της πρώτης εναγομένης, καμία διευκρίνιση δεν της δόθηκε και, ακολούθως, σε σχετική συνάντηση που έλαβε χώρα στις 15.5.2015, στα γραφεία της πρώτης εναγομένης, οι προστηθέντες υπάλληλοι της τελευταίας επιβεβαίωσαν την εν λόγω ναύλωση και επικαλέστηκαν ότι η δεύτερη των εναγομένων ναύλωσε το συγκεκριμένο πλοίο εν αγνοία τους. Ότι η εν λόγω ναύλωση εξακολουθεί να υφίσταται, καθόσον το πλοίο που αντικαταστάθηκε από εν λόγω πλοίο (…) είχε ήδη πουληθεί σε τρίτους από το Νοέμβριο του 2014, επομένως με την επίδικη ναύλωση καλύφθηκε επείγουσα ανάγκη αντικατάστασης του πλοίου της πρώτης των εναγομένων για μια μεγάλη χρονική περίοδο, γεγονός που εκ προθέσεως απέκρυψε η πρώτη των εναγομένων εξ αρχής, ενώ διαρκεί μέχρι την άσκηση της αγωγής. Ότι, σύμφωνα με την καλή πίστη και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη που επικρατούν στο χώρο της ναυτιλίας, οι εναγόμενες όφειλαν να έχουν ενημερώσει την ενάγουσα για την ως άνω ναύλωση, διότι αυτή (κατόπιν ιδέας και με ενέργειες των προστηθέντων της) είχε πρώτη υποδείξει την εν λόγω λύση, ήτοι τη ναύλωση πλοίου σε πολύ χαμηλή τιμή, ενώ η μη ανεύρεση κατάλληλου πλοίου θα είχε ως συνέπεια τη διακοπή των εργασιών τους στο Γιβραλτάρ, καθώς οι λοιποί μεσίτες στους οποίους απευθύνθηκαν δεν μπορούσαν να βρουν κατάλληλο πλοίο, προς τούτο, δε, η πρώτη των εναγομένων επικοινωνούσε καθημερινά με τους προστηθέντες της ενάγουσας και ενδιαφερόταν σχετικά με την επικείμενη ναύλωση. Ότι οι ενέργειες των εναγομένων, ήτοι η απόκρυψη (με την επίκληση των προαναφερομένων δικαιολογιών) της ναύλωσης που η ενάγουσα είχε υποδείξει και ενώ αυτή (η ενάγουσα) συνέχιζε να προβαίνει σε υποδείξεις προς την πρώτη των εναγομένων για την εν λόγω ναύλωση, σε χρόνο κατά τον οποίο (όπως αυτή αντιλήφθηκε εκ των υστέρων), οι δύο πρώτες των εναγομένων είχαν ήδη κλείσει τη ναύλωση με την τρίτη των εναγομένων και ενώ η τρίτη των εναγομένων όφειλε να απόσχει από τη σύναψη της σύμβασης (αφού η ενάγουσα είχε διαπραγματευτεί τη σύναψη της εν λόγω σύναψης με την πρώτη και δεύτερη των εναγομένων), έγιναν με σκοπό να αποφύγουν να καταβάλουν στην ενάγουσα την αναλογούσα αμοιβή, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της, κατά παράβαση των χρηστών συναλλακτικών ηθών και της καλής πίστης. Με βάση αυτό το ιστορικό, επικαλούμενη (η ενάγουσα) την επέλευση ζημίας εκ της παράνομης και υπαίτιας (δόλιας) συμπεριφοράς των εναγομένων, η οποία, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, αντίκειται στην καλή πίστη και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη, ζητά να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον, να της καταβάλουν α) το συνολικό ποσό των 206.077,84 ευρώ, που αντιστοιχεί στο ισόποσο σε ευρώ δολαρίων ΗΠΑ, με βάση την ισοτιμία των δύο νομισμάτων κατά τις ημερομηνίες που θα καταβαλλόταν μεσιτική αμοιβή σε ποσοστό του ναύλου που αναλυτικά και ειδικά εκτίθενται ανά μήνα στο αγωγικό δικόγραφο, ως ημέρα επέλευσης της ζημίας της ενάγουσας ανά μήνα, λόγω της αδικαιολόγητης αθέτησης και υπαναχώρησης εκ μέρους της πρώτης και της δεύτερης των εναγομένων από την εντολή που είχαν δώσει στην ενάγουσα, το οποίο αντιστοιχεί στην αμοιβή (16.700 δολάρια ΗΠΑ Χ 1,25%) την οποίαν θα όφειλε να καταβάλει η τρίτη των εναγομένων στην ενάγουσα, για την υπόδειξη της συγκεκριμένης ναύλωσης του εν λόγω πλοίου, αντί ημερήσιου ναύλου 16.700 δολάρια ΗΠΑ, για χρονικό διάστημα από 10.4.2015 έως 30.4.2018, και β) το ποσό των 30.000 ευρώ, ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση για την βλάβη που υπέστη η ενάγουσα λόγω της δυσφήμισης που υπέστη, ως εταιρεία, στον επαγγελματικό της κύκλο και τον κλονισμό της επαγγελματικής υπόληψης και του εμπορικού της μέλλοντος και συγκεκριμένα στους Νορβηγούς τρίτους των εναγομένων διαχειριστές του ως άνω πλοίου και στους Ισπανούς μεσίτες, μέσω των οποίων ναυλώθηκε το ανωτέρω πλοίο, τελικά, αν και η ενάγουσα υπέδειξε το πλοίο αυτό στην πρώτη εναγομένη για λογαριασμό της δεύτερης εναγομένης, αφού προηγουμένως (για χρονικό διάστημα ενός μηνός) βρισκόταν σε συνεχή επικοινωνία και ανταλλαγή μηνυμάτων με τους Νορβηγούς διαχειριστές – πλοιοκτήτες, για την επίμαχη ναύλωση του πλοίου. Ζητεί, επίσης, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να απειληθεί προσωρινή κράτηση διάρκειας ενός έτους και χρηματική ποινή 60.000 ευρώ ως μέσο εκτέλεσης της εκδοθησόμενης απόφασης και να καταδικαστεί η εναγομένη στην καταβολή των δικαστικών της εξόδων.
Η αγωγή αυτή παραδεκτώς εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον αυτού του αρμοδίου καθ’ ύλην και κατά τόπον Δικαστηρίου (άρθρα 1, 7, 9, 10, 12 παρ.1, 13, 14 παρ.2, 25 ΚΠολΔ και 51 παρ.1 και 2 του Ν. 2172/1993) και συζητείται κατά την τακτική διαδικασία, χωρίς να προκύπτει απαράδεκτο του δικογράφου, λόγω καταστατικής (και όχι μόνο πραγματικής) έδρας της τρίτης εναγομένης στη Ν. και όχι στις Β., όπως αναγράφεται στο εισαγωγικό δικόγραφο, αφού δεν προκύπτει ζήτημα ταυτότητας της τρίτης εναγομένης διαδίκου, δεδομένου ότι ουδείς ισχυρίζεται ότι υφίσταται εταιρία με την ίδια επωνυμία, αντικείμενο δραστηριότητας και καταστατική έδρα στις Β. ώστε να τίθεται ζήτημα αμφισβήτησης ως προς τον αληθή διάδικο ή να πρόκειται για ανύπαρκτο πρόσωπο, καθώς η διάδικος – τρίτη εναγομένη αληθώς υφίσταται με καταστατική όμως (και πραγματική) έδρα στη Ν. (ΕφΘεσ 2446/1989, ΕλλΔνη 1991.1349, ΕφΘεσ 2418/1986, ΑρχΝ 1986.701, βλ. Αρβανιτάκη, Οι διάδικοι στην πολιτική και διοικητική δίκη, 2005, σελ. 80 – 83), ενώ καταβλήθηκε το αναλογούν δικαστικό ένσημο (βλ. προσκομιζόμενο υπ’ αριθμ. … ηλεκτρονικό παράβολο). Ακολούθως, ενόψει του ότι η ένδικη διαφορά έχει στοιχεία αλλοδαπότητας, τίθεται ζήτημα εφαρμοστέου δικαίου. Λαμβάνοντας υπόψη τα εκτιθέμενα στην ένδικη αγωγή πραγματικά περιστατικά και δη ότι ο τόπος επελεύσεως της ζημίας της ενάγουσας είναι η Ελλάδα, στην οποία εδρεύει η ενάγουσα και πρώτη εναγόμενη, καθώς και πραγματικώς η δεύτερη εναγόμενη κι ότι στην Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό έλαβε χώρα η αποδιδόμενη στους εναγόμενους αδικοπρακτική συμπεριφορά, κατά το άρθρο 4 του Κανονισμού 864/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 11-7-2007 («Ρώμη ΙΙ», τεθείς σε ισχύ κατά το άρθρο 32 αυτού στις αδικοπραξίες που τελέστηκαν από τις 11.1.2009) εφαρμοστέο δίκαιο είναι το ελληνικό (βλ. Γραμματικάκη – Αλεξίου/Παπασιώπη – Πασιά/Βασιλακάκη, Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, στ΄έκδ., σελ. 344 – 345), δεδομένου ότι στην περίπτωση που τα πραγματικά περιστατικά που υλοποιούν την αδικοπραξία, μεταξύ των οποίων και η επέλευση του ζημιογόνου αποτελέσματος, συντελούνται στο έδαφος περισσότερων πολιτειών, στο ζημιωθέντα απόκειται η επιλογή του εφαρμοστέου δικαίου (ΑΠ 903/2010, ΧρΙΔ 2011.353, ΑΠ 295/2000, Νόμος). Οι εναγόμενοι αρνούνται την αγωγή καθώς ο ισχυρισμός της τρίτης εναγομένης ότι στην πραγματικότητα δεν είναι πλοιοκτήτρια, διαχειρίστρια, εκναυλώτρια του πλοίου δεν συνιστά έλλειψη παθητικής νομιμοποίησης κατ’ άρθρο 68 ΚΠολΔ, αφού η νομιμοποίηση κρίνεται με βάση τους (αντίθετους εν προκειμένω) αγωγικούς ισχυρισμούς (βλ. ενδεικτικώς Κεραμέα, ΑΔΔ – ΓΜ, σελ.108). Η αγωγή ως προς το αίτημα περί προσωποκράτησης των εναγομένων είναι απορριπτέα ως αόριστη, καθώς δεν απευθύνεται ατομικώς κατά αυτών (ΑΠ 127/1987, Δ 1987.695, ΑΠ 23/2004, ΕλλΔνη 2004.750, ΕφΑθ 7826/1982, ΕλλΔνη 1983.992, ΕφΔωδ 78.2007, Νομος, Γεσίου Φαλτση, ΔικΑν Εκτ ΙΙβ, 2018, §67, αριθμ. 79 με παραιτέρω παραπομπές). Ως προς τα υπόλοιπα αιτήματα της, η αγωγή με την οποία επικαλείται η ενάγουσα δόλια συμπαικτική μεταξύ των εναγομένων συμπεριφορά που προκάλεσε την αιτούμενη περιουσιακή της ζημία και τη βλάβη στη φήμη και την αξιοπιστία της είναι νόμιμη, ερειδόμενη στα άρθρα 919 [βλ. Γεωργιάδη – Σταθόπουλου ΕρμΑΚ (-Γεωργιάδη), άρθρο 919, αριθμ. 38], 914, 932, 926, 298, 346, 480 επ. και 297 εδαφ. ά ΑΚ σε συνδυασμό με άρθρο 1 του Ν. 2842/2000 «Λήψη συμπληρωματικών μέτρων για την εφαρμογή των Κανονισμών [ΕΚ] 1103/97, 974/98 και 2866/98 του Συμβουλίου, όπως ισχύουν σχετικά με την εισαγωγή του ευρώ» (ΟλΑΠ 14/1997, Δνη 1997.1036), 907, 908δ΄, 176 ΚΠολΔ και πρέπει να εξεταστεί, περαιτέρω, ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα. Επιπλέον, η ενάγουσα με τις προτάσεις της υποβάλλει αίτημα επίδειξης εγγράφων της αρχικής και των μεταγενέστερων συμβάσεων ναυλώσεων του πλοίου …, καθώς και το έγγραφο έγκρισης από τις λιμενικές αρχές του ίδιου πλοίου κατά το πρώτο τρίμηνο του 2015 και δη μέχρι τις 3/4/2015, αίτημα που υποβάλλεται παραδεκτά με τις προτάσεις (άρθρο 451 ΚΠολΔ), πλην όμως πρέπει να απορριφθεί, σε αμφότερες τις περιπτώσεις διότι δεν προβάλλονται θεμελιωτικά του εννόμου συμφέροντος περιστατικά προς άμεση ή έμμεση απόδειξη λυσιτελούς ισχυρισμού της αιτούσας – ενάγουσας, δεδομένου ότι η σύμβαση ναύλωσης και η ανανέωση της δεν αμφισβητείται από τους εναγόμενους, ούτε ο ναύλος επί του οποίου υπολογίζεται η επικαλούμενη ως απωλεσθείσα μεσιτική αμοιβή (ας σημειωθεί ότι προσκομίζεται η αρχική σύμβαση από την δεύτερη εναγόμενη και από την ενάγουσα σε αντίγραφο), κατά δε το δεύτερο σκέλος του ως αόριστο, για τον επί πλέον λόγο ότι δεν εξειδικεύεται το έγγραφο ως προς την αρχή έκδοσης και το είδος της πιστοποίησης καταλληλότητας του πλοίου.
Από όλα τα μετ’ επικλήσεως προσκομιζόμενα έγγραφα εκ των σε ξένη γλώσσα συντεταγμένων νομίμως μεταφρασμένων στην ελληνική γλώσσα, ακόμη δε και των ηλεκτρονικών μηνυμάτων (μηχανικών απεικονίσεων) εξομοιούμενων ρητώς πλέον κατ’ άρθρο 444§2 ΚΠολΔ (μετά τον Ν.3994/2011) με ιδιωτικά έγγραφα (και χωρίς αυτά να εμπίπτουν στην έννοια των αντιγράφων – Κουσούλης, ΔΕΕ 2001.381), που προσκομίζονται από όλα τα διάδικα μέρη, διότι ο καθορισμός της ηλεκτρονικής διεύθυνσης με τρόπο μοναδικό εκ μέρους του χρήστη έχει τον χαρακτήρα ιδιωτικής υπογραφής (ΜΠρΑθ 1963/2004, Δ 2005.587, Κουσούλης, Σύγχρονες μορφές έγγραφης συναλλαγής, 1992, σελ. 145, Νίκας, Συμψηφισμός στη δίκη επί της ανακοπής κατά της εκτελέσεως. Προϋποθέσεις προτάσεώς του η προϋπόθεση της άμεσης αποδείξεως της συμψηφιζόμενης ανταπαιτήσεως ικανοποιείται και μέσω ιδιωτικής επιστολής του αναγνωρίζοντος τη συμψηφιστέα οφειλή του, που διαβιβάσθηκε στον συμψηφίζοντα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) ή με την εγγραφή της συμψηφιζόμενης οφειλής του αντιδίκου στα συννόμως τηρούμενα (ΚΠολΔ 448 ΙΙ) εμπορικά βιβλία του συμψηφίζοντος, ΕΠολΔ 2017, γνμ. ΕΠολΔ, 2017, σελ. 47 με περαιτέρω παραπομπές), τα οποία λαμβάνονται υπόψη (ΑΠ 1698/2012, Νομος), απορριπτομένων των ισχυρισμών της πρώτης εναγόμενης περί παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών, καθώς ο αποστολέας του περιεχομένου των εν λόγω εγγράφων γνωρίζει ότι αυτά αποθηκεύονται σε υλικό φορέα στο τερματικό του παραλήπτη λαμβάνοντας μορφή ηλεκτρονικού εγγράφου και, ότι είναι δυνατή η χρήση τους από τον παραλήπτη, εφόσον ο τελευταίος δεν τα απέκτησε αθέμιτα, δεδομένου ότι η συνταγματική προστασία του απορρήτου αναπτύσσει ισχύ κατ’ αρχήν έναντι επεμβάσεων της κρατικής εξουσίας (Μάνεσης, Ατομικές Ελευθερίες, τ. ά, σελ. 234) και έναντι τρίτων, εφόσον υπάρχει υποκειμενική προσδοκία απορρήτου έναντι αυτών, ενώ δεν νοείται παραβίαση του απορρήτου αυτής από τον επικοινωνούντα κατά τα προεκτιθέμενα (βλ. ΜΠρΑθ 7826/2018, ΧρΙΔ 2019.208 και τις εκεί θεωρητικές παραπομπές), από την συνεκτίμηση των προσκομιζόμενων μετ’ επικλήσεως υπ’ αριθμ. … ένορκης βεβαίωσης του Β. Μ. ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς και υπ’ αριθμ. … ένορκης βεβαίωσης του Α. Τ. ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, οι οποίες ελήφθησαν νομίμως και εμπροθέσμως κατόπιν νομίμου κλητευσεων των εναγομένων (βλ. υπ’ αριθμ. … έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Πειραιώς Ι. Π., για την επίδοση της αγωγής στην πρώτη των εναγομένων, … έκθεση επίδοσης του ίδιου δικαστικού επιμελητή για την επίδοση της αγωγής στην δεύτερη των εναγομένων και την από 18.6.2018 βεβαίωση του δικαστηρίου του Μπέργκεν της Ν. για την επίδοση της αγωγής στην τρίτη των εναγομένων, στην οποία περιέχεται κλήση για παράσταση τις ανωτέρω ένορκες βεβαιώσεις), από την υπ’ αριθμ. … ένορκη βεβαίωση του Α. Λ. ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, η οποία ελήφθη νομίμως και εμπροθέσμως κατόπιν νομίμου κλητεύσεως της ενάγουσας (βλ. την υπ’ αριθ. … έκθεση επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών, Ε. Τ. με συνημμένη την από 25.09.2018 γνωστοποίηση εξετάσεως μαρτύρων), από την υπ’ αριθμ. … ένορκη βεβαίωση του Α. Λ. ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς και από την από 4.10.2018 και την υπ’ αριθ. … ένορκη βεβαίωση του Α. Μ. ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς που λήφθηκαν στην προηγούμενη δίκη μεταξύ των διαδίκων και χρησιμεύει στην προκείμενη δίκη ως δικαστικό τεκμήριο (ΑΠ 315/2008 ΝοΒ 2008.1584), από την υπ’ αριθμ. … ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα Π. Χ. και από την υπ’ αριθμ. … ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα Γ. Ρ. αμφότερες ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς Ζωής Βενίτη, ληφθείσες κατόπιν νομοτύπου και εμπροθέσμου κλητεύσεως της ενάγουσας (βλ. υπ’ αριθμ. … έκθεση επίδοσης Δικ. Επιμελητή Εφετείου Πειραιώς, Μ. Κ.), καθώς και από την υπ’ αριθμ. … ένορκη βεβαίωση του … ενώπιον της Υπαλλήλου ΥΠΕΞ, Ό. Κ., νομίμου αναπληρωτή του Έλληνα Πρόξενου στο Προξενείο Ελλάδας στο Όσλο Νορβηγίας με χρήση διερμηνέα (άρθρο 52 στ΄ Ν. 3566/2007) ληφθείσα κατόπιν νομοτύπου και εμπροθέσμου κλητεύσεως της ενάγουσας (βλ. υπ’ αριθμ. … έκθεση επίδοσης Δικ. Επιμελητή Εφετείου Αθηνών Η. Μ.), από όλες τις φωτογραφίες των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Η ενάγουσα έχει ως κύριο αντικείμενο εργασιών την ναυλομεσιτεία, δραστηριοποιούμενη στην ανταγωνιστική αγορά, χωρίς να έχει δηλαδή αποκλειστική εντολή μεσιτείας (“…”) εκ των προτέρων για δεδομένο πλοίο και φορτίο, αλλά αναζητεί όταν της ζητηθεί το ανάλογο πλοίο για το φορτίο που της ζητείται από τους πελάτες της (“competitive broker”). Στα μέσα του έτους 2014 η πρώτη εναγόμενη, που έχει ως αντικείμενο δραστηριότητας την διαχείριση πλοίων και δη δεξαμενόπλοιων μεταφοράς παραγώγων πετρελαίου και ασφάλτου, εκναύλωσε για χρονικό διάστημα έως το τέλος του 2014 στην δεύτερη εναγόμενη, με αντικείμενο δραστηριότητας την εμπορία καυσίμων σε πλοία, το δεξαμενόπλοιο τύπου “A.”, χωρητικότητας 80.000 – 119.999 τόνων, με το όνομα “…”, το οποίο λειτουργούσε έκτοτε ως πλωτή δεξαμενή διαφόρων τύπων καυσίμων στο λιμένα του Γιβραλτάρ, από το οποίο αντλούσαν το προς πώληση πετρέλαιο άλλα πλοία-φορτηγίδες και με τα οποία μεταφέρονταν το πωλούμενο πετρέλαιο στους πελάτες της δεύτερης εναγομένης (πλοία-παραλήπτες). Το Νοέμβριο του έτους 2014 η δεύτερη εναγόμενη ειδοποιήθηκε από την πρώτη εναγόμενη ότι το πλοίο πωλήθηκε στη ρώσικη εταιρία “SEA TRADE TANKERS LIMITED” κι ότι έπρεπε να ανεύρει μετά τη λήξη της ναύλωσης νέο πλοίο. Προς τούτο, η δεύτερη εναγόμενη απευθύνθηκε στις 10.12.2014, δια του προϊσταμένου της του τμήματος ναυλώσεων, Γ. Ρ. σε τρία ναυλομεσιτικά γραφεία (ιταλίκό “N.”, νορβηγικό “Grieg Shiprbrokers” και ισπανικό “M.”) αναζητώντας αντίστοιχο πλοίο και συγκεκριμένα τύπου “A.”, 110-120 χιλιάδων τόνων, κατασκευής 96-98 και εντεύθεν για θαλάσσια αποθήκευση καυσίμων στο Γιβραλτάρ, χωρίς περιορισμό στη σημαία για περίοδο 3+3 μηνών, παράδοση 1-15/01 με τρεις τουλάχιστον χώρους αποθήκευσης (δεξαμενές) και με διπλές διαχωριζόμενες βαλβίδες σε κάθε δεξαμενή (βλ. και ηλεκτρονικά μηνύματα αυτού προς τους υπαλλήλους των τριών ανωτέρω γραφείων της ανωτέρω ημερομηνίας). Λόγω δυσκολίας δε ανεύρεσης νέου πλοίου συμφωνήθηκε από τους νέους πλοιοκτήτες η συνέχιση της τεχνικής διαχείρισης του πλοίου από την πρώτη εναγόμενη και της εκναύλωσης του πλοίου στη δεύτερη εναγόμενη για σύντομο χρονικό διάστημα με διαχείριση του πλοίου από την πρώτη εναγόμενη, ως αμοιβαία συμφέρουσα λύση για όλα τα μέρη, καθώς η νέα πλοιοκτήτρια δεν δραστηριοποιούνταν στον λιμένα Γιβραλτάρ. Η πρώτη εναγόμενη, από τον Νοέμβριο του 2014 είχε επίσης απευθυνθεί στην ενάγουσα μέσω του υπαλλήλου της Μιχάλη Γκιώνη, προς ανεύρεση πλοίου που θα διαχειριζόταν η ίδια, με σκοπό να το εκναυλώσει στην δεύτερη εναγόμενη, χωρίς όμως να προκύπτει ότι η πρώτη εναγόμενη ενεργούσε για λογαριασμό της δεύτερης εναγόμενης, αλλά ως υποψήφια εκναυλωτής της δεύτερης εναγομένης, η οποία είχε σταθερή παλαιόθεν εμπορική παρουσία στο λιμένα του Γιβραλτάρ και με την οποία συνεργαζόταν με εκναύλωση πλοίων – φορτηγίδων που η ίδια διαχειριζόταν. Στο πλαίσιο ανεύρεσης υποψήφιων πλοίων προς ναύλωση, στάδιο κατά το οποίο δεν κατατίθενται δεσμευτικές προσφορές (καλούμενο ως “enquiry” στη ναυλομεσιτική πρακτική), στις 30.1.2015 ο ίδιος υπάλληλος της ενάγουσας (Μπαιλης) απευθύνθηκε στην διαχειρίστρια εταιρία δεξαμενόπλοιων και πλοίων εναλλακτικού και ξηρού φορτίου (OBO) “…” και στον υπάλληλο του τμήματος ναυλώσεων αυτής, Sverre Thomas Hanssen, αναζητώντας διαθέσιμο πλοίο τύπου “A.”, προκειμένου να το προτείνει στην πρώτη εναγόμενη προς εκναύλωση. Ο τελευταίος, αφού του ζήτησε πληροφορίες για τον υποψήφιο ναυλωτή και πιο συγκεκριμένα στοιχεία για τη ναύλωση, τον ενημέρωσε για τη μη ύπαρξη τέτοιου πλοίου διαθέσιμου από εκείνα που διαχειριζόταν η εταιρία του και του πρότεινε εναλλακτικά τη ναύλωση πλοίου τύπου εναλλακτικού και ξηρού φορτίου (“OBO”) και δη το πλοίο “…” με 7 αντλίες/7 δεξαμενές, λαμβάνοντας την απάντηση από τον υπάλληλο της ενάγουσας ότι η πελάτης της δεν θεωρεί κατάλληλο τέτοιο πλοίο και ζήτησε πληροφορίες, αν είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν τέτοιο πλοίο ως δεξαμενή διαφόρων τύπων καυσίμων σε λιμένα και τα πρόσφατα φορτία του. Ακολούθως δε, κατόπιν επικοινωνίας με την πρώτη εναγόμενη και συγκεκριμένα τον Ανδρέα Λυμπερόπουλο, ζήτησε πληροφορίες για το σχέδιο ευστάθειας του πλοίου, τη δυνατότητα πλήρωσης φορτίου και το βύθισμα του πλοίου, εικόνες του τελευταίου σκάφους, καθώς και εκτίμηση ναύλου, που ο νορβηγός υπάλληλος της υποψήφιας εκναυλώτριας εκτίμησε στα 18.000 δολάρια ΗΠΑ ημερησίως για 6 μήνες ναύλωση, πληροφορίες που μετέφερε στον Ανδρέα Λυμπερόπουλο, καταλήγοντας ότι ο μόνος περιορισμός (έναντι πλοίου τύπου “A.”) είναι ότι δεν επιτρέπεται να πληρωθεί με καύσιμο κάποιο από τα κύτη φορτίου, όταν το βύθισμα είναι λιγότερο από τα 2/3 του μέγιστου βυθίσματος. Όμως, ο τελευταίος ζήτησε περαιτέρω πληροφορίες για περιορισμούς εν μέρει γεμάτων δεξαμενών από το εγχειρίδιο ευστάθειας πλοίου. Από τα ανωτέρω δεν προκύπτει η ύπαρξη δεσμευτικής πρότασης (“firm offer”) από τον ανωτέρω υπάλληλο της ενάγουσας, που στην ναυλομεσιτική αγορά προκαλεί δέσμευση των μερών, ήτοι συνιστά πρόταση για την κατάρτιση της σύμβασης ναύλωσης, ούτε και στάδιο υποβολής αντιπροσφορών, ώστε δια της αποδοχής να καταρτιστεί η σύμβαση ναύλωσης και για το λόγο αυτό το ως άνω δεσμευτικό στάδιο προσφοράς αντιπροσφοράς διαρκεί πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (ωρών). Εντωμεταξύ, η δεύτερη ενάγουσα στις 20.1.2015 επανήλθε δια του ίδιου υπαλλήλου της, Γ. Ρ., με νέα εντολή για διερεύνηση πλοίου τύπου “A.” προς δύο από τα ναυλομεσιτικά γραφεία που είχε και προηγουμένως απευθυνθεί, χωρίς αποτέλεσμα (ιταλικό “N.” και ισπανικό “M.”) και, εκ νέου με ίδιο αίτημα στις 4.2.2015, οπότε στις 13.2.2015 έλαβε μήνυμα από το ισπανικό ναυλομεσιτικό γραφείο “M.” ότι ήταν διαθέσιμο το πλοίο …” της εταιρίας “…”, τύπου “OBO”, χωρητικότητας 110.000 τόνων, κατασκευής 1999 για ένα χρόνο με έναρξη τον Φεβρουάριο και ναύλο στα 1.800 δολάρια ΗΠΑ ημερησίως, οπότε στις 16.2.2015 δόθηκε από την δεύτερη εναγόμενη εντολή αποκλειστικής διαπραγμάτευσης της συγκεκριμένης ναυλομεσιτείας (και όχι πλέον ανταγωνιστικής) μέσω του εν λόγω ναυλομεσιτικού γραφείου και του όμοιου γραφείου “….”, συμφωνήθηκε δε, μετά ταύτα, η αποστολή προσωπικού σε συμφωνημένη ημερομηνία για επιθεώρηση του εν λόγω πλοίου, με την ανωτέρω (νορβηγική) διαχειρίστρια του πλοίου. Επακολούθησε επιθεώρηση του πλοίου από τον Π. Χ. εκ μέρους της δεύτερης εναγόμενης και τον T. L., ναυτιλιακό διευθυντή της διαχειρίστριας του πλοίου και συντάχθηκε σχετική έκθεση ελέγχου της Αρχής του Λιμένος Γιβραλτάρ, προκειμένου το πλοίο να χρησιμοποιηθεί ως πλωτή αποθήκη στον απομακρυσμένο μώλο, σε αντικατάσταση του πλοίου “P. S.”, όπως είχε μετονομαστεί εντωμεταξύ από τους νέου πλοιοκτήτες το πλοίο “…” (βλ. και προσκομιζόμενη από 11/3/2015 έκθεση ελέγχου του πλοίου …” από τον εν λόγω Λιμένα). Εν συνεχεία, στις 18.3.2015 δόθηκε δεσμευτική πρόταση (“firm offer”) για απάντηση έως τις 18.00 της ίδιας ημέρας από το ίδιο ισπανικό ναυλομεσιτικό γραφείο “M.” για το εν λόγω πλοίο …” (παρόμοιων προδιαγραφών με εκείνο που εν τέλει ναυλώθηκε δύο μήνες μετά) με μεσιτική αμοιβή 1,25% + 1,25% πληρωτέων μηνιαίως προκαταβολικά (αφού επρόκειτο για τα δύο ανωτέρω ναυλομεσιτικά ισπανικά γραφεία) ναύλο 18.500 δολάρια ΗΠΑ, περίοδο 6 τουλάχιστον μηνών και παράδοση στο λιμένα Γιβραλτάρ, πρόταση που δεν έγινε αποδεκτή από τη δεύτερη εναγόμενη, καθώς δεν προέβη σε αποδοχή της. Επακολούθησε νέα επαφή στις 24.3.2015, πλην όμως η εταιρία “…”, ενημέρωσε ότι το πλοίο …” τύπου “OBO” δεν ήταν πλέον διαθέσιμο, ούτε το παρόμοιο πλοίο “…” της ίδιας εταιρίας, αφού ανέμενε για το τελευταίο αποδοχή προσφοράς από την εταιρία “…” μέχρι τις 2.4.2015 κι ότι το – επίσης τύπου “OBO” πλοίο της ίδιας εταιρίας – ονόματι “…” θα ήταν διαθέσιμο στις αρχές Μαΐου. Επακολούθησε δε δεσμευτική πρόταση (“firm offer”) για απάντηση έως τις 18.00 της 30.3.2015 από το ίδιο ισπανικό ναυλομεσιτικό γραφείο “M.” για το πλοίο “…” με μεσιτική αμοιβή 1,25% + 1,25% πληρωτέων μηνιαίως προκαταβολικά (αφού επρόκειτο για τα δύο ανωτέρω ναυλομεσιτικά ισπανικά γραφεία) ναύλο 18.500 δολάρια ΗΠΑ, περίοδο 6 τουλάχιστον μηνών και παράδοση στο λιμένα Γιβραλτάρ, πρόταση που επίσης δεν έγινε αποδεκτή από τη δεύτερη εναγόμενη. Μετ’ ού πολύ η δεύτερη εναγόμενη επανήλθε στο ίδιο ναυλομεσιτικό γραφείο (“M.”), αλλά, καθώς το πλοίο “…” είχε τεχνικά προβλήματα, έδωσε εντολή στο ίδιο (ισπανικό) γραφείο για σύναψη ναύλωσης με οποιοδήποτε υποψήφιο πλοίο. Τελικά, στις 3.4.2015 και μετά τη μη σύναψη συμφωνίας της πλοιοκτήτριας με την εταιρία “…”, απεστάλη δεσμευτική πρόταση (“firm offer”) στην δεύτερη εναγόμενη για απάντηση έως τις 12.00 ώρα Μπέργκεν Ν. της 4ης.4.2015 από το ίδιο ισπανικό ναυλομεσιτικό γραφείο “M.” για το πλοίο “…” με μεσιτική αμοιβή 1,25% + 1,25% πληρωτέων μηνιαίως προκαταβολικά (αφού επρόκειτο για τα δύο ανωτέρω ναυλομεσιτικά ισπανικά γραφεία) ναύλο 18.500 δολάρια ΗΠΑ, περίοδο 6 τουλάχιστον μηνών και παράδοση στο λιμένα Γιβραλτάρ. Η συγκεκριμένη δεσμευτική πρόταση τροποποιημένη ως προς το ποσό του ναύλου (16.700 ευρώ δολ ΗΠΑ ημερήσιος ναύλος), την περίοδο χρονοναύλωσης (9 μηνών), έγινε δεκτή και εν τέλει συνήφθη το από 10.4.2015 χρονοναυλοσύμφωνο μεταξύ της δεύτερης εναγομένης και της εταιρίας … (και όχι της τρίτης εναγομένης – εταιρίας συμμετοχών) με τους ανωτέρω τροποποιημένους όρους. Ως προελέχθη δε, καθώς καταρτίστηκε με την ως άνω σύμπραξη των ισπανικών ναυλομεσιτικών γραφείων “M.” και της “….”, συμφωνήθηκε η καταβολή μεσιτικής αμοιβής 1,25% σε έκαστη αυτών καταβλητέα από την πλοιοκτήτη “…” που δεν ταυτίζεται με την τρίτη εναγόμενη – εταιρία συμμετοχών. Ενόψει αυτών, η επίδικη σύμβαση δεν αποδείχθηκε ότι καταρτίστηκε με δόλιες και συμπαικτικές ενέργειες των τριών εναγομένων που αποσκοπούσαν στην μη σύναψη της τελικής σύμβασης χρονοναύλωσης που η ενάγουσα είχε προετοιμάσει και οδηγήσει τα μέρη σε δεσμευτική προσφορά, όπως διατείνεται στην αγωγή, αλλά αντίθετα ότι η σύμβαση χρονοναύλωσης καταρτίστηκε μετά από μακρές διαπραγματεύσεις πολλών μηνών και την απόρριψη τριών διαδοχικών δεσμευτικών προτάσεων εκ μέρους της δεύτερης εναγομένης, τους οποίους δεν έφερε σε επαφή η ενάγουσα, αλλά διαφορετικά ναυλομεσιτικά γραφεία, μεταξύ τριών στα οποία είχε απευθυνθεί η δεύτερη εναγόμενη τα οποία ενήργησαν ανταγωνιστικώς, σύμφωνα και με τα εκτιθέμενα στην πρώτη (μείζονα) σκέψη της παρούσας για τη σύμβαση ναυλομεσιτείας. Η κατάρτιση δε της ανωτέρω χρονοναύλωσης έλαβε χώρα δύο μήνες μετά την τελευταία επικοινωνία της ενάγουσας με την πλοιοκτήτρια εταιρία, ενώ δεν αποδείχθηκε η χορήγηση εντολής της δεύτερης εναγόμενης προς την πρώτη εναγόμενη για ανεύρεση πλοίου, αφού ουδείς λόγος συνέτρεχε, όπως αποδείχθηκε από την ανάθεση εντολής σε τρία ναυλομεσιτικά γραφεία, αλλά, αντίθετα, ότι η ενάγουσα ενήργησε κατόπιν εντολής μόνο της πρώτης εναγομένης για αναζήτηση (ανταγωνιστικώς με άλλα μεσιτικά γραφεία) πλοίου προς ναύλωση, χωρίς να καταλήξει σε επιτυχή αποτελέσματα με την πρόταση δεσμευτικής προσφοράς προς την πρώτη ενάγουσα από την πλοιοκτήτρια εταιρία που δεν ταυτίζεται με την τρίτη εναγόμενη, ως προς την οποία η αγωγή είναι απορριπτέα ως ουσία αβάσιμη και εξ αυτού του λόγου. Συνεπώς, δεν αποδείχθηκε παραβίαση της καλής πίστης και των χρηστών συναλλακτικών ηθών που επικρατούν στο χώρο της ναυτιλίας με εκμετάλλευση της ιδέας προς ναύλωση τέτοιου πλοίου (τύπου “OBO”) από τους εναγόμενους, όπως ισχυρίζεται η ενάγουσα, καθώς η μεν εκναυλώτρια έχει στόλο τέτοιων πλοίων και είναι πολύ γνωστή στον χώρο των δεξαμενόπλοιων, ο δε επικεφαλής της πρώτης ενάγουσας είχε ακριβείς γνώσεις των διαφορών των δύο τύπων πλοίων και δη για τη χρήση που προορίζονταν (πλωτή δεξαμενή), όπως προκύπτει από τις λεπτομερείς πληροφορίες που επανειλημμένως ζήτησε για την ευστάθεια του πλοίου επί διαφόρων σεναρίων φόρτωσης από τις χωρισμένες δεξαμενές του και δεν προχώρησε, εκ του λόγου αυτού, τη διαδικασία αναζήτησης τέτοιου πλοίου σταματώντας στο στάδιο αυτό τη διαδικασία ναυλομεσιτείας (στάδιο “enquiry”). Πλήρη γνώση της καταλληλότητας υπό όρους τύπου πλοίου “OBO” αποδείχθηκε ότι είχαν και τα δύο μεσιτικά γραφεία που επέτυχαν τη σχετική χρονοναύλωση, σε αντίθεση με τον υπάλληλο της ενάγουσας που πληροφορήθηκε την δυνατότητα ναύλωσης τέτοιου πλοίου υπό προϋποθέσεις και περιορισμούς από τον …, υπάλληλο της πλοιοκτήτριας. Τέλος, η πλοιοκτήτρια εταιρία κατέβαλε διπλάσια μεσιτική αμοιβή και εισέπραξε πολύ χαμηλότερο ναύλο και, επομένως, εφόσον είχε διαθέσιμο πλοίο και υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον της πρώτης ενάγουσας για το πλοίο “…” (που από την επανειλημμένη αναζήτηση τεχνικών στοιχείων, την επιμονή της για πλοίο τύπου “A.”, δεν προέκυψε ότι επείσθη για την καταλληλότητα του συγκεκριμένου τύπου πλοίου “OBO”, που έχει συγκεκριμένους περιορισμούς κατά την φόρτωση από διαφορετικές δεξαμενές του ως προς τη συνολική του χωρητικότητα) θα ήταν προς το συμφέρον της να προχωρήσει σε διατύπωση δεσμευτικής πρότασης, όπως έγινε τρεις διαδοχικές φορές με την δεύτερη εναγόμενη, πράγμα που στην περίπτωση της πρώτης εναγομένης δεν έγινε λόγω των επιφυλάξεων της πρώτης ενάγουσας για ναύλωση του συγκεκριμένου πλοίου. Τέλος, αποδείχθηκε ότι η πρώτη εναγόμενη είχε μεν στενή εμπορική συνεργασία με την δεύτερη εναγόμενη, διαχειριζόμενη πλοία που η δεύτερη εναγόμενη χρησιμοποιούσε στην εμπορική της δραστηριότητα (πετρέλευση άλλων πλοίων – παραληπτών), χωρίς όμως να υφίσταται αποκλειστική συνεργασία μεταξύ τους, ούτε ταύτιση κύκλου δραστηριοτήτων, καθώς η πρώτη ενάγουσα διαχειρίζεται και πλοία μεταφοράς ασφάλτου (“…” “…”), ενώ η δεύτερη ενάγουσα χρησιμοποιεί στην άσκηση της εμπορικής της δραστηριότητας και πλοία άλλων διαχειριστριών εταιριών, η δε εμπορική συνεργασία μεταξύ τους γίνεται από επαχθή και όχι χαριστική αιτία (βλ. και προσκομιζόμενα χρονοναυλοσύμφωνα πλοίων “…”, “……”), πρόκειται δε για εταιρίες με διαφορετικό διοικητικό συμβούλιο και διαφορετική εμπορική δραστηριότητα, ενώ δεν προέκυψε ταύτιση συμφερόντων των κυρίων μετόχων τους. Συνεπώς, η αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη στο σύνολο της και τα δικαστικά έξοδα να επιδικαστούν σε βάρος της ενάγουσας, εν μέρει μειωμένα, καθώς το ύψος ενός εκ των κονδυλίων (ηθική βλάβη) εξαρτάται από την κρίση του Δικαστηρίου (άρθρα 176, 178§2 ΚΠολΔ) δι’ έκαστο των ομοδίκων που εκπροσωπήθηκαν από διαφορετικό συνήγορο, έχοντες συμφέρον για χωριστή εκπροσώπηση ως εκ του αγωγικού ισχυρισμού περί τέλεσης από κοινού αδικοπραξίας σε βάρος της (ΑΠ 556/1965, ΝοΒ 1966.506, ΑΠ 221/1967, ΕΕΝ 1967.612, ΜΠρΘηβ 220/2017, Νομος, Ορφανίδης σε Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας, ΕρμΚΠολΔ Ι, άρθρο 180, αριθμ.5).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.-
Απορρίπτει την αγωγή.-
Καταδικάζει την ενάγουσα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων των εναγομένων, τα οποία ορίζει, δι’ έκαστο αυτών, σε τέσσερις χιλιάδες ευρώ (4.000€).-
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, στις …..
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ