ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

 

 

 

 

Αριθμός απόφασης   

715/ 2019       

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

(Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ. : 2456/1047/5-3-2018 κλήση)

( Γ.Α.Κ/Α.Κ.Δ. :  92270/5933/17-5-2010 αγωγή)

 

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσούλα Γκοτόβου, Πρωτοδίκη, η οποία ορίσθηκε νόμιμα από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Σπυριδούλα Βαλλιανάτου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά την 15^η  Μάϊου 2018, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Της καλούσας-ενάγουσας: … του …, κατοίκου …, οδός …, με Α.Φ.Μ. …, η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της,  Γεώργιου Παπαδημητρίου (ΑΜ ΔΣΑ : 11202).

Των καθ’ών η κλήση- εναγομένων: 1) Της Α.Ν.Ε. με την επωνυμία «….», η οποία εδρεύει στην … , οδός …, η οποία εκπροσωπείται νόμιμα και 2) … του …, κατοίκου … (…), οι οποίοι παραστάθηκαν στο Δικαστήριο δια της πληρεξουσίας δικηγόρου τους, Καρολίνας –Ζωής Ανδριακοπούλου (ΑΜ ΔΣΑ: 16996).

Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 20-4-2010 με Γ.Α.Κ/Α.Κ.Δ. : 92270/5933/17-5-2010 αγωγή της, την οποία απηύθυνε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 15ης-10-2015 ότε συζητήθηκε από το ως άνω Δικαστήριο, το οποίο με την υπ’αριθμ. 1819/2016 οριστική του απόφαση κήρυξε εαυτό λειτουργικώς και κατά τόπον αναρμόδιο και παρέπεμψε την υπόθεση στο παρόν Δικαστήριο. Η υπόθεση επαναφέρθηκε προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και του λειτουργικά αρμόδιου τμήματος των ναυτικών διαφορών με την με Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ. :  4267/2279/2016 κλήση, η οποία προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 11ης-10-2016 ότε συζητήθηκε από το ως άνω Δικαστήριο, το οποίο με την υπ’αριθμ. 741/2017 μη οριστική του απόφαση, ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης και διέταξε την επανάληψη της δίκης προκειμένου :α) να διενεργηθεί ιατρική πραγματογνωμοσύνη και β) να προσκομισθεί από τον επιμελέστερο των διαδίκων η αναφερόμενη στο σκεπτικό της απόφασης βεβαίωση του Ο.Α.Ε.Ε. Μετά την έκδοση της υπ’αριθμόν …../13-2-2018 έκθεσης πραγματογνωμοσύνης και της προσκομιδής επιμελεία της καλούσας-ενάγουσας της υπ’αριθμ. πρωτ. …/20-10-2017 βεβαίωσης του  ΟΑΕΕ, η υπόθεση φέρεται εκ νέου προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος λειτουργικά αρμόδιου τμήματος με την από 23-2-2018 με Γ.Α.Κ./ Ε.Α.Κ. : 2456/1047/5-3-2018 κλήση, η οποία προσδιορίστηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και γράφτηκε στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις προτάσεις τους.

 

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

Νόμιμα επαναφέρεται προς συζήτηση με την από23-2-2018 με Γ.Α.Κ./ Ε.Α.Κ.: 2456/1047/5-3-2018 κλήση, η οποία προσδιορίστηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και γράφτηκε στο πινάκιο,  η υπό κρίση από 20-4-2010 με Γ.Α.Κ/Α.Κ.Δ. : 92270/5933/17-5-2010 αγωγή την οποία  καλούσα απηύθυνε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών,  η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 15ης-10-2015 ότε συζητήθηκε από το ως άνω Δικαστήριο, το οποίο με την υπ’αριθμ. 1819/2016 οριστική του απόφαση κήρυξε εαυτό λειτουργικώς και κατά τόπον αναρμόδιο και παρέπεμψε την υπόθεση στο παρόν Δικαστήριο. Η υπόθεση επαναφέρθηκε προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και του λειτουργικά αρμόδιου τμήματος των ναυτικών διαφορών με την με Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ. :  4267/2279/2016 κλήση, η οποία προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 11ης-10-2016 ότε συζητήθηκε από το ως άνω Δικαστήριο, το οποίο με την υπ’αριθμ. 741/2017 μη οριστική του απόφαση, ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης και διέταξε την επανάληψη της δίκης προκειμένου :α) να διενεργηθεί ιατρική πραγματογνωμοσύνη και β) να προσκομισθεί από τον επιμελέστερο των διαδίκων η αναφερόμενη στο σκεπτικό της απόφασης βεβαίωση του  Ο.Α.Ε..Ε. Μετά την έκδοση της υπ’αριθμόν …./13-2-2018 έκθεσης πραγματογνωμοσύνης και της προσκομιδής επιμελεία της καλούσας-ενάγουσας της υπ’αριθμ. πρωτ. …/20-10-2017 βεβαίωσης του  ΟΑΕΕ, η ως άνω κλήση επαναφοράς της συζήτησης της αγωγής ορίσθηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και  εγγράφηκε στο πινάκιο.

           Από το συνδυασμό των ως άνω διατάξεων των άρθρων 299,330,914 του Α.Κ .και της διατάξεως του άρθρου 932 του ιδίου κώδικα, συνάγεται ότι η χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη ο παθών από αδικοπραξία έχει ως γενεσιουργό αιτία αδικοπραξία (Γεωργιάδης -Σταθόπουλος, Αστικός Κώδικας, ειδικό ενοχικό δίκαιο, αρθρ. 932 αρ. 5, Στ. Πιτεράκης, Η χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, σελ. 224) και επιδικάζεται σ’ αυτόν, κατ’ ελεύθερη εκτίμηση του δικαστηρίου της ουσίας, με βάση τα υποβαλλόμενα στην κρίση του πραγματικά περιστατικά, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής, χωρίς να υποχρεούται να διατάξει αποδείξεις, ως προς την επέλευση ή μη της ηθικής βλάβης, καθώς και ως προς το ύψος του ποσού της επιδικαζόμενης χρηματικής ικανοποίησης, λαμβανομένων υπόψη προς τούτο των συγκεκριμένων συνθηκών τέλεσης του εκάστοτε αδικήματος, του είδους και του μεγέθους της προσβολής που υπέστη ο ζημιωθείς, του βαθμού του πταίσματος του υπαιτίου προσώπου, της συμπεριφοράς του μετά την αδικοπραξία, της ύπαρξης ή μη πταίσματος του παθόντος, καθώς και της οικονομικής καταστάσεως των διαδίκων (ΑΠ 967/2001, ΑΠ 274/1999, ΑΠ 534/1998 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Δ.Σ.Α., ΑΠ 350/1999 Δνη 40.1515, ΑΠ 1807/1999 Δνη 41.968, ΑΠ 829/1999 Δνη 41/345, ΑΠ 493/1986 Δνη 28.1011, Εφθεσ 3691/90 Αρμ 1990.1172). Η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ ορισμένης πράξης ή παράλειψης και ορισμένου επιζήμιου αποτελέσματος, που κρίνεται κατά τις προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 297 και 298 Α.Κ., εξαρτάται από το αν η πράξη ή παράλειψη αφενός μεν αποτέλεσε έναν από τους αναγκαίους όρους του αποτελέσματος, που αν αυτός έλειπε αυτό δεν θα επερχόταν, αφετέρου δε μόνη της και αντικειμενικά λαμβανόμενη αν ήταν ικανή, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και με τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων, να επιφέρει το αποτέλεσμα αυτό. Ως εκ τούτου, προκειμένου να χωρήσει αποκατάσταση, αρκεί να διαπιστωθεί α) ότι επήλθε πράγματι ζημία και β) ότι αυτή τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με την παράνομη και υπαίτια πράξη ή παράλειψη. Το ζήτημα αν η πράξη ή παράλειψη ήταν ικανή, αντικειμενικά εξεταζόμενη, να επιφέρει τη ζημία ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο και μάλιστα από την άποψη της παραβιάσεως ή μη των διδαγμάτων της κοινής πείρας κατά την υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που διαπιστώθηκαν στην αόριστη νομική έννοια της αιτιώδους συνάφειας. Αντίθετα, το ζήτημα αν η πράξη ή παράλειψη υπήρξε στη συγκεκριμένη περίπτωση ένας από τους αναγκαίους όρους του αποτελέσματος αποτελεί κρίση περί τα πράγματα και συνεπώς, διαφεύγει τον αναιρετικό έλεγχο (ΑΠ 1084/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ 96/2016 ΤΝΠ ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ).

Στην προκειμένη περίπτωση το παραδεκτό, το ορισμένο και νόμιμο της υπό κρίση αγωγής, για την παραδεκτή μετ’επανάληψη προκείμενη συζήτηση της  οποίας οι παρασταθέντες δικηγόροι των διαδίκων προσκόμισαν τα  υπ’αριθμ. … και  … γραμμάτια προκαταβολής εισφορών του Δ.Σ.Π. αντίστοιχα, κρίθηκε ήδη με την υπ’αριθμόν 741/2017  μη οριστική απόφαση του παρόντος  Δικαστηρίου με την οποία η παρούσα αποτελεί ενιαίο σύνολο και προς αποφυγή άσκοπων επαναλήψεων το παρόν Δικαστήριο αναφέρεται στις νομικές σκέψεις της εν λόγω απόφασης συμπληρώνοντας μόνο την προπαρατεθείσα νομική σκέψη σχετικά με την κατ’άρθρο 932 Α.Κ. αξίωση και προσθέτοντας  ότι  και το αγωγικό αίτημα για την απαγγελία προσωπικής κράτησης κατά του δεύτερου εναγομένου  και των νομίμων εκπροσώπων της πρώτης εναγομένης, διαρκείας έξι (6) μηνών πρέπει να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμο, λόγω της τροπής του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε αναγνωριστικό.  Πρέπει επομένως η αγωγή, να εξεταστεί περαιτέρω, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη αλλά και προς την ουσιαστική βασιμότητά της κατά τα επιμέρους κονδύλιά της, που άπαντα κρίθηκαν ορισμένα και τέθηκαν προς απόδειξη της ουσιαστικής βασιμότητάς τους δεδομένου ότι το ζήτημα της (αποκλειστικής) υπαιτιότητας του δεύτερου εναγομένου και της εις ολόκληρον εκ του νόμου ευθύνης της πρώτης εναγομένης ως προστήσασας αυτόν (άρθρο 922 Α.Κ.), κρίθηκαν ομοίως με την υπ’αριθμόν 741/2017 μη οριστική απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου με την οποία η παρούσα αποτελεί ενιαίο σύνολο, απορριπτομένων  ως αβάσιμων τόσο του αρνητικού ισχυρισμού των εναγομένων περί αποκλειστικής υπαιτιότητας της ενάγουσας όσο και της ένστασης των εναγομένων περί  συνυπαιτιότητας της ενάγουσας κατά ποσοστό 95 %.

Από το σύνολο του αποδεικτικού υλικού που προσκομίζεται στη δικογραφία και δη από την εκτίμηση της ένορκης επ’ ακροατηρίου κατάθεσης του μάρτυρος απόδειξης, …, που περιέχεται στα τηρηθέντα με φωνοληψία (άρθρο 256 παρ. 1 και 3 Κ.Πολ.Δ., π.δ. 326/2001) ταυτάριθμα :α) με την υπ’αριθμ. 1819/2016 παραπεμπτική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και β) με την  υπ’αριθμ. 741/2017 μη  οριστική απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, τις  υπ αριθμ …/30-9-2016 και …/30-9-2016 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ανταπόδειξης, … και … ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά Μελίνα Ιωαννίδου που προσκομίζουν και επικαλούνται οι εναγόμενοι, οι οποίες δόθηκαν με επιμέλεια αυτών μετά από νομότυπη κλήτευση της ενάγουσας (βλ.υπ’αριθμ. … /27-9-2016 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών …) αλλά και τις προγενέστερες υπ’αριθμ. ….25-9-2012 και …/25-9-2012 ένορκες βεβαιώσεις των ίδιων μαρτύρων ενώπιον της προαναφερόμενης συμβολαιογράφου, οι οποίες δόθηκαν ομοίως με επιμέλεια των εναγομένων μετά από νομότυπη κλήτευση της ενάγουσας (βλ.υπ’αριθμ. …’/18-9-2012 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών …) , την υπ’αριθμόν …/13-2-2018 έκθεση πραγματογνωμοσύνης της νευροχειρουργού …,  που ορίσθηκε με την υπ’αριθμ. 741/2017 μη οριστική απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου όπως συνεκτιμάται με το σύνολο του αποδεικτικού υλικού στο οποίο εμπεριέχεται και η από 27-4-2018 ιατρική έκθεση του ορισθέντος από τους εναγόμενους ως τεχνικού συμβούλου, νευροχειρουργού …  και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται και σε μερικά απ’ τα οποία έγγραφα γίνεται παρακάτω ειδική μνεία, δίχως να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης(ΑΠ250/2000, ΕλλΔ/νη 41, 980, ΑΠ 587/1992, ΕλλΔ/νη 35, 1278, ΕφΑθ 2750/2006 Τ.Ν.Π.ΝΟΜΟΣ) μεταξύ των οποίων τόσο οι μαρτυρικές καταθέσεις και τα λοιπά έγγραφα που αποτέλεσαν περιεχόμενο της με στοιχεία Ζ2008/12766 ποινικής δικογραφίας της Εισαγγελίας Πρωτοδικών όσο και η υπ’αριθμόν 65780/2012 από 29-6-2012 απόφαση του Α Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών και τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρ. 336 παρ. 4 ΚΠολΔ – βλ. σχετ. AΠ 1456/1996 AρχN 48. 311),αποδεικνύονται- πλέον των όσων κρίθηκαν με την υπ’αριθμ.741/2017 μη οριστική απόφαση του παρόντος που αποτελεί ενιαίο σύνολο με την παρούσα- τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Το ένδικο ατύχημα της ενάγουσας στις 9 Μαρτίου 2008,  επισυνέβη κατά την επιβίβασή της στο υπό ελληνική σημαία ΕΓ/ ΟΓ  πλοίο “…” N.Π. …, πλοιοκτησίας της πρώτης εναγομένης που είχε προστήσει με εργασιακή σύμβαση τον δεύτερο εναγόμενο ως πλοίαρχο κατά τον επίδικο χρόνο. Ως προς τις  συνθήκες επέλευσης αυτού, κρίνεται πειστική η από 28- 3-2008 ένορκη κατάθεση της ίδιας της ενάγουσας ενώπιον των προανακριτικών υπαλλήλων που διερεύνησαν το ένδικο συμβάν και αποτελεί μέρος της ποινικής δικογραφίας, που από την πρώτη στιγμή ανέφερε τα όσα αναφέρει και στην υπό κρίση αγωγή της. Σύμφωνα με αυτήν βασίμως αποδεικνύεται ότι  η ενάγουσα εισήλθε στο πλοίο κι ανέβηκε την κλίμακα που οδηγεί στο κατάστρωμα των επιβατών ότε καθώς περπατούσε στο κατάστρωμα του πλοίου, γλίστρησε από τα υπάρχοντα ύδατα που υπήρχαν στο κατάστρωμα χωρίς να υπάρχει προειδοποιητική σήμανση ή άλλο μέτρο ασφαλείας προς αποφυγή ατυχημάτων, και αφού έχασε την ισορροπία της έπεσε προς τα πίσω με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο πίσω μέρος του σώματός της και να υποστεί συμπιεστικό κάταγμα, όπως ειδικότερα θα αναφερθεί κατωτέρω. Το γεγονός δε ότι υπήρχε υγρασία κατά τον ως άνω χρόνο και ότι δεν είχε στεγνώσει το κατάστρωμα γιατί ήταν το πρώτο δρομολόγιο του πλοίου επιβεβαίωσε στην από 14 5-2008 κατάθεσή του ενώπιον των προανακριτικών υπαλλήλων ο δεύτερος εναγόμενος-πλοίαρχος. Κατά τον χρόνο πτώσης της ενάγουσας δεν υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας κάποιος εκ των εξετασθέντων μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, ούτε κάποιο μέλος του πληρώματος, ενώ δεν προτάθηκε ούτε κατονομάστηκε ως μάρτυρας το πρόσωπο που κατά τους ισχυρισμούς της ενάγουσας την σήκωσε μετά την πτώση και κατά το χρόνο που την είδε υποβασταζόμενη ο μάρτυρας απόδειξης -σύντροφός της , …. Όπως ήδη έγινε δεκτό και με την υπ’ αριθμ. 741/2017 μη οριστική απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, ο τραυματισμός της ενάγουσας οφείλεται αποκλειστικά στην αμελή συμπεριφορά του προστηθέντος από την πλοιοκτήτρια του πλοίου πρώτης εναγομένης πλοιάρχου δεύτερου εναγομένου ο οποίος βρισκόταν στην υπηρεσία της πρώτης εναγομένης και όφειλε με βάση την επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές στην καλή πίστη και τους κανόνες της Ναυτιλίας και της ναυτικής τέχνης ως πλοίαρχος και υπεύθυνος για την ασφάλεια των επιβαινόντων σε αυτό να λάβει όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα προς διατήρηση της ασφάλειας στο πλοίο πλην όμως από έλλειψη της προσοχής στην οποία όφειλε ως εκ του επαγγέλματος του και μπορούσε να επιδείξει υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις δεν μερίμνησε για την καθαριότητα του πλοίου και ιδιαιτέρως των κοινοχρήστων από τους επιβάτες χωρών ώστε να μένουν αυτοί καθαροί και στεγνοί από ύδατα ούτε για την τοποθέτηση αντιολισθητικών δαπέδων και την προειδοποίηση των επιβατών κατά την επιβίβαση τους περί την ολισθηρότητα του δαπέδου ώστε  να έχουν ιδιαιτέρως τεταμένη την προσοχή τους .Την κρίση αυτή του Δικαστηρίου επιβεβαιώνει ο μάρτυρας απόδειξης …-σύντροφος της ενάγουσας και συνοδός της την επίδικη ημέρα στο εν λόγω ταξίδι τόσο στην αρχική του κατάθεση στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (βλ. υπ’αριθμ. 1819/2016 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης) όσο και στην κατάθεσή του ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου (βλ.υπ’αριθμ. 741/2017 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης) και ειδικότερα ότι ήταν ολισθηρό το δάπεδο. Πλέον συγκεκριμένα ο εν λόγω μάρτυρας, του οποίου η κατάθεση συνεκτιμάται με το σύνολο του αποδεικτικού υλικού, κατέθεσε μεταξύ άλλων ότι 20 χρόνια που έκανε το συγκεκριμένο δρομολόγιο (Ραφήνα-Μαρμάρι Ευβοίας) δεν είχε δει ποτέ τόσα νερά  στο κατάστρωμα και στο στεγασμένο τμήμα του πλοίου, ότι διαπίστωσε κι ο ίδιος την ολισθηρότητα, ότι δεν υπήρχε σήμανση, καθώς και ότι τα υπάρχοντα νερά δεν δικαιολογούνταν από τυχόν υγρασία γιατί ο καιρός ήταν καλός και δεν είχε βρέξει ενώ αντίθετη κρίση δεν μπορεί να προκύψει από τις προαναφερόμενες ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ανταπόδειξης του … και …, οι οποίοι υπηρετούσαν ως οικονομικός αξιωματικός και υποπλοίαρχος του πλοίου αντίστοιχα και δεν αρνήθηκαν ειδικώς την ύπαρξη ολισθηρότητας στο κατάστρωμα -έστω και λόγω της πρωινής υγρασίας- ούτε ισχυρίστηκαν ότι υπήρχαν τοποθετημένες προειδοποιητικές σημάνσεις ασφαλείας. Αντιθέτως αυθαίρετος και σε κάθε περίπτωση αναπόδεικτος τυγχάνει ο ισχυρισμός του μάρτυρα απόδειξης ότι  συζήτησε με άλλους επιβάτες του πλοίου οι οποίοι του ανέφεραν ότι «έχει πέσει πολύς κόσμος» χωρίς να κατονομάσει τα πρόσωπα είτε αυτά που του μετέφεραν την πληροφορία αυτή είτε αυτά που «είχαν πέσει» ούτε και ημερομηνίες των τυχόν συναφών ατυχημάτων. Επίσης αλυσιτελώς όσον αφορά την αιτία της ολισθηρότητας του καταστρώματος, ο μάρτυρας ανταπόδειξης … (υποπλοίαρχος του πλοίου) ανέφερε στην υπ’αριθμόν …/2012 ένορκη βεβαίωσή του ότι δεν υπήρχαν λάδια, γεγονός το οποίο ουδέποτε ισχυρίστηκε η ενάγουσα ως αιτία της ολισθηρότητας του καταστρώματος. Ομοίως αλυσιτελώς σχετικά με την ύπαρξη υπαιτιότητάς τους ως προς το ένδικο ατύχημα, οι εναγόμενοι προσκομίζουν πιστοποιητικά ασφαλείας του πλοίου επικαλούμενοι την τήρηση των κανόνων ασφαλείας και την απουσία οιασδήποτε παρατήρησης από την επιθεώρηση που είχε γίνει στο πλοίο πριν και μετά το ατύχημα καθώς και απόσπασμα από το ημερολόγιο γέφυρας του πλοίου επικαλούμενοι ότι δεν έχει παραπονεθεί άλλος επιβάτης από τους 50 περίπου που επιβιβάστηκαν εκείνη την ημέρα στο πλοίο. Ενόψει όλων των ανωτέρω, που συμπληρωματικά με τις σκέψεις της υπ’αριθμ 741/2017 μη οριστικής απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου επισημαίνονται με την παρούσα, για το ένδικο ατύχημα της ενάγουσας, ευθύνεται (νόθα) αντικειμενικώς η πρώτη εναγομένη πλοιοκτήτρια εις ολόκληρον με τον υποκειμενικώς ευθυνόμενο δεύτερο εναγόμενο προστηθέντα από αυτήν πλοίαρχο του πλοίου, απορριπτομένων ως αβάσιμων στην ουσία τους των προβαλλόμενων εκ νέου με τις προτάσεις που υπέβαλαν στην παρούσα μετ’απόδειξη δίκη οι εναγόμενοι, ισχυρισμών τους περί αποκλειστικής υπαιτιότητας άλλως περί συνυπαιτιότητας κατά ποσοστό 95% της ενάγουσας στο ένδικο ατύχημα, καθώς από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε συμπεριφορά της ενάγουσας από την οποία να μπορεί να συναχθεί ότι αυτή συντέλεσε στην επέλευση του τραυματισμού της. Ειρήσθω δε εν παρόδω ότι ομοίως αναπόδεικτος κι ως εκ τούτου απορριπτέος στην ουσία του τυγχάνει και ο έτερος ισχυρισμός των εναγομένων, ήτοι ότι το κάταγμα που υπέστη η ενάγουσα και διαπιστώθηκε, όπως θα αναφερθεί κατωτέρω στις 14-4-2008, ήτοι ένα μήνα μετά το από 9-3-2008 ένδικο συμβάν προήλθε από άλλες αιτίες.

Περαιτέρω, αυθημερόν μετά το ένδικο ατύχημα η ενάγουσα μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο «…» στα επείγοντα περιστατικά της Β Ορθοπαιδικής Κλινικής όπου, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο από την ενάγουσα από το από  21-3 2008  υπ’αριθμ. πρωτ. … πιστοποιητικό νοσηλείας αφού εξετάστηκε διαγνώστηκε αναφερόμενη πτώση εξ ιδίου ύψους κάκωση Ο.Μ.Σ.Σ. χωρίς εικόνα κατάγματος ή νευρολογική συμπτωματολογία ,της χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή, της δόθηκαν οδηγίες και απεχώρησε χωρίς να νοσηλευθεί. Επειδή όμως παρά τη φαρμακευτική αγωγή που έλαβε η ενάγουσα, ένιωθε άλγος στον Ο.Μ.Σ.Σ. , μετά από μαγνητική τομογραφία Θ.Μ.Σ.Σ. που υπεβλήθη, το πρώτον στις 14 -4-2008 διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί συμπιεστικό κάταγμα Θ11 σπονδύλου (συμπιεστικού)  με παρεκτόπιση εντός του νωτιαίου σωλήνα και της τοποθετήθηκε θωρακοοσφυικος κηδεμόνας. Η ύπαρξη του κατάγματος διαγνώσθηκε και με την από 9-4-2008 αξονική τομογραφία Θ-Ο.Μ.Σ.Σ. που υπογράφει ο ιατρός ακτινοδιαγνωστης …, ακολούθως με την από 11-4-2008 μαγνητική τομογραφία που υπογράφει ο ιατρός που υπογράφει ο ιατρός ακτινολόγος …, αναφέροντας μάλιστα συγκεκριμένα σε «σχετικά πρόσφατο συμπιεστικό κάταγμα …» αλλά και αναφέρεται στις με ίδια ημερομηνία ιατρικές γνωματεύσεις των νοσοκομείων «….» και «….». Επίσης επιβεβαιώθηκε και με το από 2-5-2008 με αριθμ. πρωτ. … πιστοποιητικό νοσηλείας του νοσοκομείου «…»  στο οποίο η ενάγουσα μετέβη για επανέλεγχο, και με το ίδιο πιστοποιητικό βεβαιώθηκε ότι βρίσκεται σε συντηρητική αγωγή και συνίσταται παράταση αποχής από την εργασία επί ένα (1) μήνα εισέτι. Ακολούθως όπως προκύπτει από τα προσκομισθέντα από την ενάγουσα ιατρικά έγγραφα του ίδιου Νοσοκομείου, (η ενάγουσα) μετέβη σε αυτό στις 19-6-2009 και στις 12-2-2010, όπου έγινε επανέλεγχος και δόθηκαν ιατρικές οδηγίες. Σημειωτέον εδώ ότι οι εναγόμενοι αλυσιτελώς προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι εκτός από το … πιστοποιητικό του «…» όλα τα λοιπά ιατρικά πιστοποιητικά, που προσκομίζει η ενάγουσα έχουν μόνο υπογραφή ιατρού και όχι τη στρογγυλή σφραγίδα της γραμματείας του νοσοκομείου, πλην όμως δεν προσβάλλουν τα εν λόγω έγγραφα ως πλαστά , δεν αμφισβητούν την γνησιότητά τους ούτε πλήττουν το περιεχόμενό τους.

          Περαιτέρω, οι εναγόμενοι, όπως ήδη προαναφέρθηκε, αρνούνται τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ της πτώσης της ενάγουσας στις 9-3-2008 και της εξαιτίας αυτής πρόκλησης του κατάγματος που υπέστη, επικαλούμενοι κυρίως ότι αυτό δεν διαπιστώθηκε στις 9-3-2008 ενώ προς απόδειξη προσκομίζουν μεταξύ άλλων τις προαναφερόμενες ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ανταπόδειξης σύμφωνα με τους οποίους η ενάγουσα μετά την πτώση της (στις 9-3-2008) δεν έφερε εξωτερικά τραύματα. Ο αρνητικός αυτός ισχυρισμός τους, αντικρούεται από το πόρισμα της υπ’αριθμ. ../13-2-2018 έκθεσης πραγματογνωμοσύνης, της διορισθείσας με την υπ’αριθμ 741/2017 μη οριστική απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, ιατρού-νευροχειρουργού, …, που εξέτασε την ενάγουσα στις 17-1-2018 και κατέληξε στις εξής διαπιστώσεις :“από τις ακτινογραφίες, την μαγνητική και αξονική τομογραφία της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης που μου προσκομίστηκαν αναδεικνύονται το συμπιεστικό κάταγμα του Θ11 σπονδύλου με την σφηνοειδή παραμόρφωση αυτού….ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Από τη σημερινή (17-01-2018) κλινική εικόνα της ασθενούς , το ιστορικό του τραυματισμού της και τις απεικονιστικές εξετάσεις που μου προσκομίστηκαν προκύπτουν τα ακόλουθα : Η ασθενής κατά την πτώση της στο κατάστρωμα του πλοίου  “…” υπέστη συμπιεστικό κάταγμα του σώματος του Θ11 σπονδύλου….Στο νοσοκομείο που διακομίστηκε ο διενεργηθείς έλεγχος με ακτινογραφίες στην οσφυϊκή μοίρα ήταν αρνητικός ενώ οι διενεργηθείσες ακτινογραφίες θωρακικής μοίρας δεν ανέδειξαν το κάταγμα του Θ11 σπονδύλου διότι :α)  Ήταν πολύ νωρίς και δεν είχε επέλθει ακόμα παραμόρφωση του σώματος του σπονδύλου, ώστε να διαφανεί με σαφήνεια το κάταγμα, γεγονός που είναι σύνηθες στην ιατρική πρακτική , 2)  Οι ακτινογραφίες της θωρακικής μοίρας ήταν κακής ποιότητας και πάνω στον επίμαχο σπόνδυλο απεικονίζεται το κούμπωμα του στηθόδεσμου, γεγονός που δυσκολεύει τη διάγνωση .Παρ’όλα αυτά η κλινική εικόνα της ασθενούς δεν απέκλειε την ύπαρξη του κατάγματος. Και ενώ η κλινική της εικόνα επιδεινωνόταν σταδιακά, ένα (1) μήνα μετά στην διενεργηθείσα αξονική τομογραφία ανευρίσκεται το κάταγμα του Θ11 σπονδύλου, ενώ η μαγνητική τομογραφία που διενεργήθηκε δύο (2) ημέρες μετά την αξονική τομογραφία, κάνει λόγο για σχετικά πρόσφατο συμπιεστικό κάταγμα του σώματος του Θ11 σπονδύλου με λίαν περιορισμένης έκτασης αιμορραγικών στοιχείων στον παρασπονδύλιο χώρο και μόλις υποσημαινόμενη περιοχή οστικού οιδήματος στην πρόσθια κάτω γωνία του σώματός του Θ11 σπονδύλου. Η  όλη  διατύπωση του πορίσματος μαγνητικής τομογραφίας καθιστά σαφές ότι πρόκειται για κάταγμα τουλάχιστον τριών (3) εβδομάδων, αφού η εικόνα του πρόσφατου κατάγματος στην μαγνητική τομογραφία αναδεικνύει την ύπαρξη μεγάλης έκτασης αιμορραγικών στοιχείων και οστικού οιδήματος στην περιοχή του κατάγματος. Το ότι η αιμορραγία και το οίδημα είναι λίαν περιορισμένα σημαίνει ότι αυτά πρόλαβαν να απορροφηθούν κατά το χρόνο που μεσολάβησε από τον τραυματισμό της μέχρι τη διενέργεια της μαγνητικής τομογραφίας. Εξάλλου στο πιστοποιητικό νοσηλείας του Νοσοκομείου “…” το οποίο υπογράφει ο … ,αναπληρωτής διευθυντής της Β’ Ορθοπεδικής Κλινικής, αναφέρεται με σαφήνεια ότι έγινε επανέλεγχος του συμπιεστικού κατάγματος του Θ11 σπονδύλου για το οποίο ευρίσκεται υπό συντηρητική αγωγή (κηδεμόνας) και συνιστάται παράταση της αποχής από την εργασία της από τη μέρα του ατυχήματος( 09-03-2008) επί ένα  (1)μήνα  εισέτι . Όπως αναφέρει η ασθενής είχε μαγαζί με υφάσματα και έπρεπε να σηκώνει βάρη (τοπία υφάσματος). Σαφώς και δεν ήταν και δεν είναι μέχρι και σήμερα σε θέση να κάνει αυτή τη δουλειά, αφού αντενδείκνυται να σηκώνει βάρη .Η ασθενής αντιμετωπίστηκε για το κάταγμα συντηρητικά με τοποθέτηση θώρακοοσφυικού κηδεμόνα και φαρμακευτική αγωγή. Η συντηρητική αντιμετώπιση σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα ήταν λανθασμένη και τούτο διότι θα έπρεπε να έχει αντιμετωπιστεί χειρουργικά με τη μέθοδο της κυφοπλαστικής ή της σπονδυλοπλαστικής , οι οποίες και θα είχαν σαν αποτέλεσμα αφενός μεν να εξαφανιστεί συμπτωματολογία της ασθενούς ( πόνος, δυσκινησία κλπ) και αφετέρου να σταματήσουν τις δυσμενείς συνέπειες του κατάγματος στο μέλλον, όπως αυτές περιγράφηκαν ήδη λεπτομερώς στην προηγηθείσα ανάλυση των επιστημονικών δεδομένων…».Η ως άνω έκθεση πραγματογνωμοσύνης, είναι πλήρης και επαρκώς αιτιολογημένη, απορριπτομένων των αντιθέτων ισχυρισμών των εναγομένων περί πλημμελειών σε αυτή που εντοπίζονται στην από 27-4-2018 ιατρική έκθεση του τεχνικού συμβούλου-ιατρού,νευροχειρουργού … που όρισαν οι ίδιοι και συνίστανται (οι πλημμέλειες της έκθεσης πραγματογνωμοσύνης) μεταξύ άλλων στο ότι: η έκθεση πραγματογνωμοσύνης δεν συνοδεύεται από τα ιατρικά έγγραφα που αναφέρει ότι προσκομίστηκαν από την ενάγουσα, δεν παραπέμπει σε βιβλιογραφία, δεν εξηγεί γιατί οι διαφορετικοί ιατροί δημόσιων νοσοκομείων  δεν συνέστησαν στην ενάγουσα καμία χειρουργική επέμβαση αλλά συντηρητική αγωγή (κηδεμόνα) και παράταση της αποχής από την εργασία της από την ημέρα του ατυχήματος για 1 μήνα , δεν γίνεται βιβλιογραφική αναφορά γιατί η συντηρητική αντιμετώπιση του κατάγματος ήταν λανθασμένη,δεν αναφέρει αν προσκομίστηκαν ιατρικά έγγραφα που δείχνουν μία συνεχή παρακολούθηση της ενάγουσας από τον τραυματισμό της μέχρι σήμερα δηλαδή για χρονικό διάστημα δέκα ετών και δεν αναφέρεται αν υπάρχουν ιατρικές γνωματεύσεις για την ικανότητα της ενάγουσας ή μη προς εργασία, ποια φάρμακα λαμβάνει σε καθημερινή βάση και αν παίρνει φάρμακα και  δη για την οστεοπόρωση. Οι εν λόγω μη αναφορές όμως δεν καθιστούν αναιτιολόγητη την έκθεση πραγματογνωμοσύνης ούτε καθιστούν πλημμελές ή εσφαλμένο το πόρισμα της εν λόγω πραγματογνώμονα, το οποίο σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να αποδυναμωθεί αποδεικτικά από τα όσα αναφέρει ο τεχνικός σύμβουλος στην δική του έκθεση του, δεδομένου ότι  όπως ο ίδιος συνομολογεί, αυτός δεν εξέτασε την ενάγουσα, δεν είχε τη δυνατότητα μελέτης όλων των ακτινολογικών εξετάσεων και της κλινικής εξέτασης της ενάγουσας, διότι δεν τέθηκαν υπόψην του η μαγνητική και η αξονική τομογραφία της ενάγουσας,που διενεργήθηκαν το 2008 αλλά έκρινε βάσει μίας πρόσφατης ακτινογραφίας σπονδυλικής στήλης και επιστημονικών δεδομένων. …». Ενόψει των ανωτέρω και λαμβάνοντας υπόψην ότι η έκθεση της διαταχθείσας από το παρόν Δικαστήριο και διενεργηθείσας πραγματογνωμοσύνης, κρίνεται επαρκής, συνεκτιμάται ελεύθερα με την έκθεση του τεχνικού συμβούλου, όπως και με το σύνολο του αποδεικτικού υλικού , δεν δεσμεύει το παρόν δικαστήριο σύμφωνα με τα οριζόμενα στη διάταξη των άρθρων 340 και 387 ΚΠολΔ, ενώ δεν συντρέχει λόγος για συμπλήρωσή της πολλώ δε μάλλον για νέα πραγματογνωμοσύνη από την ίδια ή άλλο πραγματογνώμονα κατά το άρθρο 388 ΚΠολΔ, είναι απορριπτέο ως αβάσιμο στην ουσία του το σχετικό αίτημα των εναγομένων για διεξαγωγή νέας πραγματογνωμοσύνης. Επομένως βάσει των ανωτέρων αποδεικτικών στοιχείων ως συνεκτιμώνται, προκύπτει ότι το κάταγμα που εμφάνισε η ενάγουσα στις 14-4-2008, οφείλεται στο ένδικο από 93-2008 ατύχημα, που υπέστη (η ενάγουσα), για το οποίο υπεύθυνοι εις ολόκληρον κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξιών κι ως εκ τούτου προς αποκατάσταση της περιουσιακής και μη περιουσιακής ζημίας της είναι οι εναγόμενοι, χωρίς να ελλείπει ο αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της συμπεριφοράς τους και της προκληθείσας σωματικής βλάβης της ενάγουσας. Συνεπώς πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμος ο αντίθετος ισχυρισμός των εναγομένων.

Έτσι ,όσον αφορά την εξαιτίας της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς των εναγομένων περιουσιακή ζημία που υπέστη η ενάγουσα κατά τα επιμέρους αγωγικά κονδύλια, απεδείχθη ότι επειδή της συντηρητική αγωγή με τη χρήση κηδεμόνα, αυτή (η ενάγουσα) αγόρασε κηδεμόνα τύπου NYRUP από Nτουραλουμίνιο, συνολικής αξίας με ΦΠΑ 380, 38 ευρώ (βλ.την υπ αριθμόν απόδειξη Νο ΛΑ … από 15-4-2008 της … και Σία Ο.Ε.). Επειδή επομένως αποδεικνύεται ότι κατέβαλε την εν λόγω δαπάνη, ζημιούμενη άνευ δικού της πταίσματος ισόποσα, βασίμως η ενάγουσα αιτείται να αναγνωρισθεί ότι υποχρεούνται οι εναγόμενοι να της την αποδώσουν ως θετική ζημία κι ως εκ τούτου πρέπει να γίνει δεκτό στην ουσία του το σχετικό (πρώτο) αγωγικό κονδύλιο. Αντιθέτως, το δεύτερο αγωγικό κονδύλιο, που αφορά δαπάνες μίσθωσης ταξί ποσού 340 ευρώ, στις οποίες η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι υπεβλήθη  για τη μετάβασή της από την οικία της προς τα νοσοκομεία και τον Ο.Α.Ε.Ε., είναι απορριπτέο ως αβάσιμο στην ουσία του αφενός διότι δεν αποδεικνύεται ότι εξαιτίας του ενδίκου ατυχήματος και της σωματικής βλάβης που υπέστη η ενάγουσα, δεν μπορούσε να οδηγήσει το Ι.Χ. αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσε μέχρι τότε για τις μετακινήσεις της όπως ανέφερε ο μάρτυρας απόδειξης (βλ.υπ’αριθμ. 741/2017 πρακτικά Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά) και ότι χρειάστηκε να μετακινηθεί με ταξί προκειμένου να μεταβεί 7 φορές στα αναφερόμενα στην αγωγή της νοσοκομεία και Ι.Δ.Ε.  και 5 φορές στον Ο.Α.Ε.Ε. στον Πειραιά αφετέρου διότι δεν προσκομίζονται εκ μέρους της ενάγουσας αποδείξεις μίσθωσης ταξί, από τις οποίες βασίμως να προκύπτει ότι πράγματι κατέβαλε τα αιτούμενα ποσά. Αντίθετη κρίση δεν μπορεί να προκύψει από τα όσα γενικά και αόριστα κατέθεσε σχετικά ο μάρτυρας απόδειξης …, ήτοι ότι οι αναφερόμενες στα νοσοκομεία μετακινήσεις της ενάγουσας και οι επισκέψεις της στον Ο.Α.Ε.Ε. (πρώην ΤΕΒΕ) στον Πειραιά έγιναν όλες με ταξί και δη ότι η ενάγουσα «πήγαινε μέρα παρά μέρα στο νοσοκομείο», γεγονός που δεν ισχυρίζεται ούτε η ίδια στην υπό κρίση αγωγή της, όπως και ότι η σχετική δαπάνη ανήλθε στα «5-6 κατοστάρικα για ταξί», χωρίς να προσκομίζονται οι σχετικές αποδείξεις, παρότι ισχυρίστηκε ο εν λόγω μάρτυρας ότι κατέχει η ενάγουσα. Επίσης απορριπτέο ως αναπόδεικτο είναι και το τρίτο αγωγικό κονδύλιο που αφορά σε αποθετική ζημία λόγω διαφυγόντων εισοδημάτων ποσού 22.094,80 ευρώ τα οποία , η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι θα αποκέρδαινε από τον τραυματισμό της και για 26 μήνες κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων αν δεν είχε επέλθει ο τραυματισμός της από τη λειτουργία της επιχείρησης της. Ειδικότερα, δεν προσκομίζεται καμία ιατρική βεβαίωση από την οποία να αποδεικνύεται ότι συνεπεία του τραυματισμού της στις 9-3-2008 η ενάγουσα κατέστη ανίκανη να ασκεί το επάγγελμα που ασκούσε πριν τον τραυματισμό της και για 26 μήνες μέχρι την άσκηση της αγωγής δηλαδή αυτό της ιδιοκτήτριας καταστήματος πώλησης υφασμάτων. Όπως ήδη προαναφέρθηκε με το από 2-5-2008 με αριθμ. πρωτ. … πιστοποιητικό νοσηλείας του «…» βεβαιώθηκε ότι κατά την ως άνω ημερομηνία η ενάγουσα βρίσκεται υπό συντηρητική αγωγή (χρήση κηδεμόνα) και το πρώτον αναφέρεται ότι συνίσταται παράταση αποχής από την εργασία επί ένα (1) μήνα εισέτι. Πλήν όμως από κανένα ιατρικό πιστοποιητικό από τις 9-3-2008 μέχρι και τις 12-2-2010, που ύστερα από επανέλεγχο η ενάγουσα έλαβε ιατρικές οδηγίες από το νοσοκομείο «…» ή από άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα, δεν προκύπτει ότι της έγινε σύσταση είτε για νοσηλεία είτε για ακινησία πολλώ δε μάλλον δεν προσκομίζεται σχετική βεβαίωση του ασφαλιστικού της φορέα και δη της αρμόδιας Υγειονομικής Επιτροπής, βάσει της οποίας να προκύπτει ότι διαπιστώθηκε ολική ανικανότητα ή έστω μειωμένη ικανότητα της ενάγουσας προς εργασία. Αντιθέτως, στην προσκομιζόμενη από την ενάγουσα υπ’αριθμ. πρωτ. …/20-10-2017 βεβαίωση του Ο.Α.Ε.Ε. αναφέρεται αφενός ότι  αυτή δεν έχει λάβει κανενός είδους χρηματική αποζημίωση αφετέρου ότι δεν δικαιούται κάποιου είδους παροχή σχετικά με το ένδικο ατύχημα της 9ης-3-2008.Επίσης , το γεγονός ότι η ενάγουσα δεν κατέστη ολικώς ή μερικώς ανίκανη προς εργασία λόγω του κατάγματος που υπέστη στις 9-3-2008, επιρρώνεται και από το ότι κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ουδέποτε  χρειάστηκε να νοσηλευθεί όπως μάλιστα επιβεβαίωσε στην ενώπιον του ακροατηρίου κατάθεσή του και ο μάρτυρας απόδειξης , …. Η κατάθεσή του αυτή ως προς το εν λόγω ζήτημα επιβεβαιώνεται από όλα τα προσκομιζόμενα ιατρικά πιστοποιητικά, σε αντίθεση με το ζήτημα του χρόνου που η ενάγουσα χρειάστηκε να φορά τον κηδεμόνα, που δεν προκύπτει ποιος ήταν. Ειδικότερα, ο εν λόγω μάρτυρας, κατέθεσε ότι η ενάγουσα επί 2,5 χρόνια μετά το ένδικο ατύχημα  φόραγε τον κηδεμόνα, πλην όμως από τα προσκομιζόμενα ιατρικά πιστοποιητικά δεν προκύπτει ο χρόνος που ήταν υποχρεωμένη να φορά κηδεμόνα ούτε ότι αυτός έπρεπε να φοριέται συνέχεια. Επίσης ναι μεν το επάγγελμα της ενάγουσας απαιτούσε την ικανότητά της να σηκώνει βάρη -τόπια υφασμάτων, πλην όμως όπως ανέφερε ο μάρτυρας απόδειξης (βλ.υπ’αριθμ. 741/2017 πρακτικά Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά), απασχολείτο στην επιχείρηση που διατηρούσε η ενάγουσα και η ενήλικη κόρη της. Επίσης δεν προσκομίζεται βεβαίωση διακοπής των εργασιών της εν λόγω επιχείρησης, ώστε να προκύψει ο χρόνος διακοπής και δη η χρονική απόστασή του από το ένδικο ατύχημα αλλά και ο λόγος της διακοπής παρά μόνο η σχετική δήλωση έναρξης στην Εφορία. Ο σύντροφος της ενάγουσας–μάρτυρας απόδειξης …, ερωτηθείς σχετικώς ενώπιον του ακροατηρίου, δεν έδωσε καμία απάντηση για το λόγο διακοπής της επιχείρησής της αλλά ούτε και για ποιο λόγο η ενάγουσα παρότι ήταν ασφαλισμένη δεν υπέβαλε αίτηση στον ασφαλιστικό της φορέα για να εξετασθεί από την αρμόδια υγειονομική επιτροπή και να λάβει επίδομα λόγω ανικανότητας εργασίας. Τέλος, από το απόσπασμα της υπ’αριθμ. 65780/2012 από 29-6-2012 απόφασης του Α Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, ενώπιον του οποίου παραπέμφθηκε ο δεύτερος εναγόμενος να δικαστεί ως υπαίτιος για σωματική βλάβη εξ αμελείας αφορώσα το ένδικο από 9-3-2008 συμβάν, προκύπτει ότι το ποινικό Δικαστήριο, έκρινε ότι η σωματική βλάβη που υπέστη η ενάγουσα ήταν εντελώς ελαφρά σωματική βλάβη και έπαυσε οριστικά (κι αμετάκλητα) την ασκηθείσα ποινική δίωξη λόγω παραγραφής.  Η κρίση αυτή του ποινικού Δικαστηρίου, συνεκτιμάται μεν χωρίς να δεσμεύει με ισχύ δεδικασμένου το παρόν αστικό Δικαστήριο. Ενόψει όλων των ανωτέρω αποδεικνύεται ότι ελλείπει ο αιτιώδης σύνδεσμος, μεταξύ της σωματικής βλάβης (κατάγματος) που υπέστη η ενάγουσα στις 9-3-2008 από το ένδικο ατύχημα και της απώλειας εισοδήματος από την επιχείρησή της για 26 μήνες μετά από αυτό, καθώς η διακοπή της επιχειρηματικής της δραστηριότητας, δεν απεδείχθη ότι οφείλεται στο ένδικο ατύχημα.

           Τέλος απεδείχθη ότι από την αδικοπρακτική συμπεριφορά των εναγομένων, πλέον της αποδεδειγμένης κατά τα ανωτέρω θετικής ζημίας που υπέστη η ενάγουσα (κατά το αγωγικό κονδύλιο της δαπάνης αγοράς του κηδεμόνα ύψους 380,38 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ), υπέστη και ηθική βλάβη, υπό την έννοια της σωματικής αλλά και της ψυχικής ταλαιπωρίας προς αποκατάσταση της οποίας βαρύνονται οι εναγόμενοι εις ολόκληρον με καταβολή σε αυτήν εύλογης χρηματικής ικανοποίησης. Ειδικότερα, σύμφωνα με την προαναφερθείσα υπ’αριθμ. …/13-2-2018 έκθεση πραγματογνωμοσύνης της ιατρού νευροχειρουργού …, η ενάγουσα «ακόμη και σήμερα (2018) υποφέρει από χρόνιο πόνο, που την δυσκολεύει κατά πολύ στην καθημερινότητα της, κάνει σχεδόν καθημερινά χρήση παυσίπονων φαρμάκων (δεν μπορεί να λάβει αντιφλεγμονώδη αγωγή, η οποία έχει καλύτερη ανταπόκριση στον πόνο, επειδή πάσχει από αρτηριακή υπέρταση υπό αγωγή).  Ο πόνος κάνει αδύνατη και ιδιαίτερα επώδυνη την ορθοστασία αλλά και τη βάδιση και φυσικά η ασθενής αδυνατεί να ασχοληθεί με οποιοδήποτε σπόρ ή χόμπυ. Ο χρόνιος πόνος έχει επίπτωση και στην ψυχική υγεία, αφού, όπως αναφέρει η ίδια, νιώθει άχρηστη και ανεπαρκής να τελέσει απλές καθημερινές δουλειές του σπιτιού της και χρειάζεται τη βοήθεια άλλου προσώπου για να τις διεκπεραιώσει. Στις ακτινογραφίες της σπονδυλικής στήλης που μου προσκομίστηκαν (01-10-2008 και 17-01-2018) εμφανίζει κύφωση της θωρακικής μοίρας εξαιτίας του κατάγματος με αποτέλεσμα την δεξιόστροφη σκολίωση της θωρακικής μοίρας και αντανακλαστικά αριστερόστροφη σκολίωση της οσφυϊκής μοίρας. Με αυτά τα δεδομένα είναι σχεδόν βέβαιο ότι στο μέλλον η ασθενής θα χρειαστεί να αντιμετωπιστεί χειρουργικά, να γίνει δηλαδή σπονδυλοδεσία με βίδες κ και ράβδους τιτανίου εκατέρωθεν του κατάγματος, προκειμένου να σταματήσει η εξέλιξη της κύφωσης της θωρακικής μοίρας αλλά και της αντιρροπιστικής  σκολίωσης της οσφυϊκής μοίρας για να περιοριστεί ο πόνος, επέμβαση, η οποία θεωρείται εξαιρετικά βαριά και ιδιαίτερα κοστοβόρα, αφού τα υλικά σπονδυλοδεσίας που θα  απαιτηθούν είναι πάρα πολύ ακριβά. Τέλος η ασθενής πρέπει να βρίσκεται συνεχώς υπό ειδική κινησιοθεραπεία- φυσικοθεραπεία, προκειμένου να διατηρήσει όσον το δυνατόν καλή μυϊκή κατάσταση, για να βοηθηθεί στην ένταση του πόνου αλλά και να επιβραδυνθεί η εξέλιξη της κύφωσης».  Επίσης όπως κατέθεσε ο σύντροφός της –μάρτυρας απόδειξης …, το ένδικο ατύχημα δυσκόλεψε την καθημερινότητα της ενάγουσας καθώς όπως επί λέξει κατέθεσε (βλ.υπ’αριθμ. 1819/2016 πρακτικά Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών) «δεν μπορεί να πάρει αγκαλιά ούτε το εγγονάκι της 8 μηνών…σηκώναμε οι 2 μας μια βάρκα, της άρεσε το ψάρεμα… πονάει λίγο αν κουραστεί». Ενόψει αυτών κι επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη το βαθμό του πταίσματος του δεύτερου εναγομένου, το είδος της προσβολής, την έκταση της βλάβης, τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων-όπως επαρκώς αναφέρεται στην αγωγή, απορριπτομένου του αντιθέτου ισχυρισμού των εναγομένων ως αβασίμου-, και τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, το Δικαστήριο κρίνει ότι η ενάγουσα  δικαιούται  από τους εναγόμενους εις ολόκληρον ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων ευρώ (4.000 €). Ως εκ τούτου, θα πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει δεκτή ως εν μέρει βάσιμη και στην ουσία της και να αναγνωρισθεί ότι υποχρεούνται οι εναγόμενοι να καταβάλουν εις ολόκληρον στην ενάγουσα για τις ως άνω αιτίες το συνολικό ποσό των τεσσάρων χιλιάδων τριακοσίων ογδόντα ευρώ και τριάντα οκτώ λεπτών (4.380,38 €) με το νόμιμο τόκο από την επομένη ημέρα από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Τέλος οι εναγόμενοι πρέπει να καταδικασθούν σε μέρος των εξόδων της ενάγουσας λόγω της (εν μέρει) ήττας τους και αναλόγως αυτής (άρθρα 178,180, 189 παρ.1, 191 παρ.2 ΚΠολΔ), γινομένου εν μέρει δεκτού ως βάσιμου του σχετικού αιτήματος της ενάγουσας κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας.

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

Δικάζει κατ΄αντιμωλία των διαδίκων την από 20-4-2010 με Γ.Α.Κ/Α.Κ.Δ. : 92270/5933/17-5-2010 αγωγή.

Δέχεται  εν μέρει την αγωγή.

Αναγνωρίζει ότι υποχρεούνται οι εναγόμενοι να καταβάλουν στην ενάγουσα εις ολόκληρον το συνολικό ποσό των τεσσάρων χιλιάδων τριακοσίων ογδόντα ευρώ και τριάντα οκτώ λεπτών (4.380,38 €) με το νόμιμο τόκο από την επομένη ημέρα από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.

Καταδικάζει τους εναγομένους να καταβάλουν στην ενάγουσα μέρος των εξόδων αυτής, το οποίο ορίζει στο ποσό των  τριακοσίων ευρώ ( 300 €).

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων στις ………..

 

 Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                                       Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ