ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

TMHMA ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

 

 

Αριθμός Απόφασης

    777 /2020

(ΓΑΚ/ΕΑΚ 10391/4672/2018)

ΤΟ  ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ  ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ  ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Ελισσάβετ Σπυροπούλου, Πρωτοδίκη, η οποία ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου της Διοίκησης του Πρωτοδικείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Χρυσούλα Σαχίνη.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του την 16^η Απριλίου 2019 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: … του …, κατοίκου …, οδός … αριθμ… με ΑΦΜ …, για τον οποίο προκατέθεσε προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος Αθηνών, δυνάμει του από 21-12-2018 πληρεξουσίου, Ιωάννης Τζίφας (ΑΜ ΔΣΑ …), που υπέβαλε το Νο … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών & ενσήμων ΔΣΠ και ο οποίος κατά τη συζήτηση της υπόθεσης δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στο …, οδός … αριθμ. …. και εκπροσωπείται νόμιμα, με ΑΦΜ …, για την οποία προκατέθεσε προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος Πειραιώς, δυνάμει του υπ’ αριθμ. 7.293/06-03-2017 ειδικού πληρεξουσίου του συμβολαιογράφου Αθηνών Σωτηρίου Ματσανιώτη, Ανάργυρος Κουτσούκος (ΑΜ ΔΣΠ …), που υπέβαλε το … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών & ενσήμων ΔΣΠ και η οποία κατά τη συζήτηση της υπόθεσης δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο. Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 08-10-2018 αγωγή του, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου με γενικό αριθμό κατάθεσης 10391/2018 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου 4672/2018, και, μετά το πέρας των προθεσμιών που προβλέπει το άρθρο 237 ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 4335/2015, προσδιορίστηκε να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης, η οποία ορίστηκε δυνάμει της από 26-03-2019 πράξης ορισμού δικαστή και συζήτησης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης, οπότε και γράφτηκε στο πινάκιο με πρωτοβουλία του αρμόδιου Γραμματέα του παρόντος Δικαστηρίου, σύμφωνα με τα οριζόμενα στη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 237 ΚΠολΔ.

Κατά την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, μετά την εκφώνησή της από τη σειρά του οικείου πινακίου, η υπόθεση συζητήθηκε κατ’ άρθρο 237 παρ.4 εδ. ζ ΚΠολΔ, χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.

 ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Το … Δίκαιο της ναυτικής ασφάλισης περιέχεται κωδικοποιημένο στον … Νόμο “Περί Θαλάσσιας Ναυτικής Ασφαλίσεως” του 1906 (Marine Insurance Act 1906), οι διατάξεις του οποίου έχουν εφαρμογή σε κάθε περίπτωση ασφάλισης πλοίων ή πλωτών ναυπηγημάτων ή θαλάσσιων μέσων, αδιακρίτως μεγέθους, τύπου και προορισμού, περιλαμβανομένων και των θαλαμηγών πλοίων και σκαφών αναψυχής. Ο προαναφερόμενος …ς νόμος “Περί Θαλάσσιας Ναυτικής Ασφαλίσεως” του 1906 (Marine Insurance Act 1906), δεν προβλέπει τους επί μέρους προς ασφάλιση κινδύνους (βλ. γενική αναφορά περί θαλασσίων κινδύνων-maritime perils στο άρθρο 3), ούτε αναφέρεται στο περιεχόμενο της ασφαλιστικής σύμβασης (ειδικώς σε περιορισμούς, αιρέσεις, εξαιρέσεις κλπ), καταλείποντας τη διαμόρφωση τούτου (περιεχομένου) στην ελεύθερη βούληση των μερών. Στη πράξη το έργο αυτό έχει αναλάβει το Ινστιτούτο των Ασφαλιστών του …υ (Institute of London Under-writers), το οποίο, ως επαγγελματικό όργανο έρευνας και προώθησης των ναυτασφαλιστικών ζητημάτων στην … αγορά, έχει προβεί στην τυποποίηση των όρων κάλυψης των θαλάσσιων κινδύνων για κάθε κατηγορία ναυτασφάλισης. Για την ασφάλιση των θαλαμηγών οι διεθνώς εν χρήσει όροι είναι έντυποι τοιούτοι του Ινστιτούτου για Σκάφη Αναψυχής, υπό την κωδική ονομασία Institute Yacht Clauses 1/11/1985. Η δια των όρων αυτών παρεχόμενη ασφαλιστική κάλυψη δεν είναι κατά παντός κινδύνου (All risks), αλλά κατά συγκεκριμένων μόνο κατηγοριών κινδύνου, που απαριθμούνται αυτοτελώς και περιοριστικώς. Μεταξύ των ασφαλιζομένων κινδύνων περιλαμβάνονται και οι θαλάσσιοι κίνδυνοι (Perils of the seas-ρήτρα 9.1.1), δηλαδή οι κίνδυνοι οι οποίοι έχουν σχέση με την πλεύση του ασφαλισμένου πλοίου στη θάλασσα. Ο όρος “Perils of the sea” δεν καλύπτει κάθε ατύχημα ή συμβάν, το οποίο μπορεί να επισυμβεί στη θάλασσα. Πρέπει να είναι κίνδυνος εξ αιτίας της θάλασσας. Ο όρος αναφέρεται μόνο σε τυχαία (απρόοπτα) περιστατικά (συμβάντα, ατυχήματα) εξ αιτίας της θάλασσας και δεν περιλαμβάνει την κανονική ενέργεια των ανέμων και των κυμάτων. Πρέπει δηλονότι, να είναι ένας κίνδυνος απρόβλεπτος και ένα μη αποτρέψιμο ατύχημα, όχι ένα προβλέψιμο και αποτρέψιμο αποτέλεσμα και πρέπει να είναι εξ αιτίας της θάλασσας, όχι απλώς επί της θάλασσας (υπόθεση Xantho, 12 APP Cas Ρ 509, βλ. Templeman on MARINE Insurance 6th edit P. 134). Εξάλλου, προκειμένου να γεννηθεί αξίωση αποζημίωσης από την ασφαλιστική σύμβαση, πρέπει να αποδειχθεί ότι η ζημία προκλήθηκε ως έγγιστα από κάποιον ασφαλιστικό κίνδυνο. Η αρχή αυτή εκφράζεται στο γνωστό νομικό απόφθεγμα “causa proxima non remota spectatur” (πρέπει ν’ αναζητείται η εγγύτερη αιτία και όχι η απώτερη) και αποτυπώνεται στη διάταξη του άρθρου 55 (1) ΜΙΑ 1906, που φέρει τον τίτλο “Καλυπτόμενες και Εξαιρούμενες Ζημίες” σύμφωνα με την οποία, υπό την επιφύλαξη των λοιπών διατάξεων του Νόμου και εκτός εάν το ασφαλιστήριο ορίζει διαφορετικά, ο ασφαλιστής ευθύνεται για απώλεια ή ζημία, η οποία έχει ως έγγιστα προκληθεί (proximately caused) από κάποιον ασφαλιστικό κίνδυνο. Συνεπώς, για τη θεμελίωση της ευθύνης του ασφαλιστή σε περίπτωση απώλειας ή ζημίας του ασφαλισμένου πράγματος πρέπει να υφίσταται μεταξύ του ζημιογόνου γεγονότος, δηλαδή του επελθόντος κινδύνου -ο οποίος πρέπει ν’ αποτελεί ασφαλισμένο δια του ασφαλιστηρίου κίνδυνο- και της επελθούσας απώλειας ή προξενηθείσας ζημίας του ασφαλισμένου πράγματος, αιτιώδης σύνδεσμος, ήτοι η ζημία να είναι άμεσο αποτέλεσμα της εγγύτερης προς αυτήν αιτίας. Ως εγγύτερη δε αιτία θεωρείται, όχι η χρονικώς τελευταία, αλλά εκείνη που είναι πρόσφορη και επικρατέστερη για την επέλευση του αποτελέσματος (Predominant in efficiency). Γενικώς, όπου ο κίνδυνος περιγράφει μία αιτία, όπως στη περίπτωση των θαλάσσιων κινδύνων (Perils of the sea), εναπόκειται στον ασφαλισμένο ν’ αποδείξει ότι η απώλεια ή η ζημία, η αξιούμενη βάσει ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου, οφειλόταν σε ένα ασφαλισμένο κίνδυνο. Εάν ο ασφαλισμένος προβάλλει επαρκή αποδεικτικά μέσα για να αποδείξει ότι η απώλεια ή η ζημία πιθανόν προκλήθηκε από ασφαλισμένο κίνδυνο, αλλά ο ασφαλιστής διατυπώνει μια εναλλακτική θεωρία ως προς την αιτία, το ζήτημα θα αποφασισθεί βάσει των πιθανοτήτων και για να επιτύχει ο διάδικος, ο οποίος φέρει το βάρος της αποδείξεως, πρέπει να αποδείξει ότι υπάρχει μία υπερέχουσα πιθανότητα (Preponderance of propability), η οποία στηρίζει την υπόθεσή του. Αυτός δεν οφείλει ν’ αποκλείσει όλες τις πιθανότητες των ισχυρισμών της άλλης πλευράς, απλώς πρέπει ν’ αποδείξει ότι η δική του περίπτωση στηρίζεται σε μία υπερέχουσα πιθανότητα (ΕφΠειρ 204/2015, ΕφΠειρ 358/2007 δημ. στη ΤΝΠ Νόμος, όπου και παραπομπές σε … νομολογία και βιβλιογραφία). Εξάλλου, στην υπόθεση “Cendor MOPU ([2011] UKSC 5, [2011] 1 Lloyd’s Rep. 560”, με την Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της 1^ης Φεβρουαρίου 2011 στην υπόθεση μεταξύ των διαδίκων “Global Process Systems Inc and another (Respondents) v. Syarikat Takaful Malaysia Berhad (Appellant, )” γίνεται ερμηνεία του όρου “perils of the seas” που εμπεριέχεται στον … Νόμο “Περί Θαλάσσιας Ναυτικής Ασφαλίσεως” του 1906 στο κεφάλαιο “Rules for construction of policy”. Η ως άνω φράση ερμηνευόμενη από την ως άνω Απόφαση, αναφέρεται μόνο σε τυχαία συμβάντα και απώλειες που προκαλούνται από τη θάλασσα, χωρίς να περιλαμβάνεται η φυσιολογική επενέργεια των ανέμων και των κυμάτων. Πρέπει να σημειωθεί ότι η λέξη «φυσιολογική» αναφέρεται στην επενέργεια των ανέμων και των κυμάτων και όχι στους ανέμους και τα κύματα, όχι δηλαδή στην κανονικότητα των ανέμων και των κυμάτων, κατά τρόπο ώστε εάν η επενέργεια των ανέμων και των κυμάτων είναι η εγγύτερη αιτία της ζημίας, η αξίωση υπάγεται στο προστατευτικό πεδίο του νόμου ακόμη και αν οι συνθήκες κατά την επέλευση του συμβάντος ήταν εντός του εύρους, το οποίο μπορούσε κάποιος λογικά να αναμένει (Υπόθεση:the Miss Jay Jay [1985] 1 Lloyd’s Rep 264, 271. 16). Εξάλλου, στη παράγραφο 55(2)(c) του ως άνω Νόμου (and the Institute Cargo Clauses) καθίσταται σαφές ότι η φυσιολογική φθορά που προκαλείται από τη θάλασσα ή για άλλο λόγο δεν υπάγεται στην ασφαλιστική κάλυψη (“the insurer is not liable for ordinary wear and tear”), δεδομένου ότι στη περίπτωση αυτή δεν υφίσταται η έννοια του απρόβλεπτου κινδύνου και του μη αποτρέψιμου αποτελέσματος.

Με την υπό κρίση αγωγή του ο ενάγων ισχυρίζεται ότι είναι κύριος του υπό … σημαία ιδιωτικού σκάφους αναψυχής «…», τύπου …, με λιμάνι νηολογήσεως …, αριθμό νηολογίου … και έτος κατασκευής το 2008. Ότι με σύμβαση θαλάσσιας ασφάλισης που καταρτίσθηκε μεταξύ του ιδίου και της εναγομένης, η τελευταία που είναι ασφαλιστική εταιρεία ασφάλισε δυνάμει του υπ’ αριθμ. … ασφαλιστηρίου συμβολαίου το παραπάνω σκάφος για το χρονικό διάστημα από 28-05-2017 μέχρι 28-05-2018. Ότι η επίδικη ασφαλιστική σύμβαση κατά τους όρους του συμβολαίου και σύμφωνα με τις ρήτρες του Ινστιτούτου για ασφάλιση σκαφών αναψυχής της 1-11-1985 κάλυπτε και τις βλάβες των μηχανικών μερών και του εξοπλισμού του σκάφους από κάθε θαλάσσιο κίνδυνο (για ίδιες ζημίες αυτού) μέχρι το ποσό των 180.000 ευρώ. Ότι στις 27-06-2017 και ενώ το προαναφερθέν σκάφος ήταν αγκυροβολημένο σε μόνιμο αγκυροβόλιο στο θαλάσσιο χώρο της … στην … βάθους περίπου 2 μέτρων, βυθίστηκε λόγω της προοδευτικής εισροής θαλασσινού ύδατος στο εσωτερικό του σκάφους, το οποίο βρήκε δίοδο από την τάπα που υπάρχει στο πίσω μέρος του (clearing valve), η οποία πιθανόν μετακινήθηκε χωρίς να γίνει αυτό αντιληπτό, συνεπεία πιθανής πρόσκρουσης του σκάφους με άγνωστο θαλάσσιο αντικείμενο κατά την πλεύση προς την …. Ότι η βύθιση του σκάφους οφείλεται σε τυχαίο γεγονός, δηλαδή την εισροή θαλασσινού ύδατος υπαγόμενο στην έννοια των θαλάσσιων κινδύνων, από την οποία προήλθε η ζημία στο ίδιο το σκάφος και έτσι επήλθε η ασφαλιστική περίπτωση, την οποία γνωστοποίησε στην εναγομένη την 29^η-07-2017. Ότι για την αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν στο σκάφος πρέπει να δαπανήσει το συνολικό ποσό των 139.302,22 ευρώ, όπως το ποσό αυτό εξειδικεύεται στην αγωγή κατά την αξία των ανταλλακτικών, την αμοιβή για τις εργασίες επισκευής και τα έξοδα παραμονής του σκάφους στο συνεργείο. Με βάση αυτό το ιστορικό ζητεί να υποχρεωθεί η εναγομένη να του καταβάλλει το ποσό των 139.302,22 ευρώ ως ασφαλιστική αποζημίωση μετά την επέλευση του ασφαλιστικού κινδύνου με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, να κηρυχθεί η εκδοθησόμενη απόφαση προσωρινά εκτελεστή, καθώς και να καταδικαστεί η εναγομένη στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης. Με το ανωτέρω περιεχόμενο και αιτήματα, η αγωγή παραδεκτώς φέρεται προς εκδίκαση, με την προκείμενη τακτική διαδικασία, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, το οποίο είναι αρμόδιο καθ’ ύλην (άρθρα 8, 9, 10, 12 παρ. 1 και 14 παρ. 2 ΚΠολΔ) και κατά τόπον δυνάμει της συμπεριληφθείσας στη σύμβαση ρήτρας που θεμελιώνει την αποκλειστική δωσιδικία των Δικαστηρίων του Πειραιά (άρθρα 42 επ. ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 51 Ν. 2172/1993 ως εκ του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς). Επιπροσθέτως, τίθεται ζήτημα εφαρμοστέου δικαίου στην προκείμενη ιδιωτική διαφορά, δεδομένου ότι αυτή απορρέει από διεθνή έννομη σχέση, ήτοι σχέση με στοιχεία αλλοδαπότητας. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 2 του Κανονισμού (ΕΚ) 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 17ης Ιουνίου 2008 «για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι)», οι συμβάσεις ασφάλισης που καλύπτουν μεγάλους κινδύνους, όπως ορίζονται στο άρθρο 5 στοιχείο δ΄ της Πρώτης Οδηγίας 73/239/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 24ης Ιουλίου 1973, «περί συντονισμού των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων που αφορούν την ανάληψη δραστηριότητος πρωτασφαλίσεως, εκτός της ασφαλίσεως ζωής, και την άσκηση αυτής», διέπονται από το δίκαιο που έχουν επιλέξει τα μέρη σύμφωνα με το άρθρο 3 του εν λόγω Κανονισμού. Σύμφωνα δε με το προαναφερόμενο στοιχείο δ΄ του άρθρου 5 της ως άνω Πρώτης Οδηγίας 73/239/ΕΟΚ, όπως αυτό προστέθηκε με το άρθρο 5 της Δεύτερης Οδηγίας 88/357/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 22ας Ιουνίου 1988 «για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων σχετικά με την πρωτασφάλιση, εκτός της ασφάλειας ζωής, και τη θέσπιση των διατάξεων που σκοπό έχουν να διευκολύνουν την πραγματική άσκηση της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών καθώς και για την τροποποίηση της οδηγίας 73/239/ΕΟΚ», μεγάλοι κίνδυνοι είναι, μεταξύ άλλων, οι κίνδυνοι που κατατάσσονται στον κλάδο 6 του σημείου Α του παραρτήματος της Πρώτης Οδηγίας 73/239/ΕΟΚ (στον οποίο υπάγονται τα πλοία, και συγκεκριμένα τα ποτάμια, λιμναία και θαλάσσια σκάφη) και αφορούν κάθε ζημία την οποία υφίστανται ποτάμια, λιμναία και θαλάσσια σκάφη. Εν προκειμένω, αμφότεροι οι διάδικοι ισχυρίζονται ότι με ρήτρα του ασφαλιστηρίου συμβολαίου έχει συμφωνηθεί μεταξύ τους ότι εφαρμοστέο στην ένδικη σύμβαση θαλάσσιας ασφάλισης είναι το … δίκαιο και η … πρακτική. Όπως πράγματι προκύπτει από το προσκομιζόμενο μετ’ επικλήσεως από αμφότερα τα διάδικα μέρη ασφαλιστήριο συμβόλαιο, έχει ρητώς συμφωνηθεί ότι η ένδικη σύμβαση ασφάλισης διέπεται από το προαναφερόμενο ουσιαστικό δίκαιο. Επομένως, εφόσον η σύμβαση αυτή συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών που καλύπτουν μεγάλους κινδύνους, καθώς αφορά στην ασφαλιστική κάλυψη ζημιών σε θαλάσσιο σκάφος, εφαρμοστέο στην προκείμενη υπόθεση τυγχάνει το … ουσιαστικό δίκαιο ως το δίκαιο που επέλεξαν τα μέρη, σύμφωνα με τις προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 7 παρ. 2 και 3 παρ. 1 του Κανονισμού (ΕΚ) 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 17ης Ιουνίου 2008. Το εν λόγω δίκαιο, το οποίο κατά διεθνή συναλλακτική πρακτική επιλέγεται από τα συμβαλλόμενα μέρη στις ναυτασφαλιστικές συναλλαγές, ανεξαρτήτως, μάλιστα, του ουσιώδους ή μη συνδέσμου με αυτές (ΕφΠειρ 525/2003 όπ. π., 996/1999 ΕΝΔ 29. 165), περιέχεται κωδικοποιημένο στον … Νόμο «Περί θαλασσίας ασφαλίσεως του 1906» (γνωστό ως «MARINE INSURANCE ACT 1906 – M.I.A. 1906»), στο Κοινό Δίκαιο (COMMON LAW), εφόσον οι ρυθμίσεις αυτού δεν προσκρούουν σε ρητή διάταξη του ως άνω Νόμου, καθώς και στην … Πρακτική (… PRACTICE), όπως ερμηνεύεται από τα … Δικαστήρια και τους … νομικούς συγγραφείς και ερμηνευτές του δικαίου, σε συνδυασμό με τις προαναφερόμενες Ρήτρες των Ασφαλιστών του …… της 1.11.1985. Επίσης, σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν τα συναλλακτικά ήθη, τα οποία ρυθμίζουν πολλά θέματα για τα οποία δεν υπάρχει ρητή πρόβλεψη στο νόμο, σε βαθμό, μάλιστα, τέτοιο, ώστε αυτά να επικρατούν και όταν ακόμη υπάρχει έμμεση ρύθμιση από το νόμο. Ακολούθως και δεδομένου ότι δεν απαιτείται εν προκειμένω να διαταχθεί, κατ’ άρθρο 337 ΚΠολΔ, η απόδειξη του περιεχομένου του ισχύοντος στην υπό κρίση περίπτωση … δικαίου, ενόψει του ότι αυτό είναι γνωστό στο Δικαστήριο, η αγωγή κρίνεται μη νόμιμη, διότι υπό τα εκτιθέμενα περιστατικά δεν δύναται να στοιχειοθετηθεί κατά το … δίκαιο ευθύνη της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας από τη σύμβαση ή τον νόμο έναντι του ενάγοντος. Και τούτο διότι στην υπό κρίση αγωγή μνημονεύεται ως αιτία επέλευσης του ασφαλιστικού κινδύνου κάποιο τυχαίο συμβάν (μετακίνηση της τάπας που υπάρχει στο πίσω μέρος του σκάφους – clearing valve). Η μετακίνηση της τάπας που υπάρχει στο πίσω μέρος του σκάφους, συνεπεία πιθανής πρόσκρουσης του σκάφους με άγνωστο θαλάσσιο αντικείμενο κατά την πλεύση προς …, εφόσον χαρακτηρίζεται τυχαία και δεν αποδίδεται σε αιφνίδιο γεγονός, δεν αποτελεί κίνδυνο απρόβλεπτο ούτε μη αποτρέψιμο ατύχημα, αλλά αντιθέτως αποτελεί φυσιολογική φθορά που ακόμη και αν υποτεθεί πως προκλήθηκε από τη θάλασσα ή από άλλο λόγο, δεν υπάγεται στην ασφαλιστική κάλυψη, καθόσον δεν εμπίπτει στην έννοια του θαλάσσιου κινδύνου, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη (άρθρο 55 (2) ΜΙΑ 1906). Επομένως, εφόσον με βάση τα ιστορούμενα στην αγωγή η βύθιση του σκάφους δεν προκλήθηκε από τη θάλασσα (Perils of the seas-ρήτρα 9.1.1), αλλά προκλήθηκε επί της θάλασσας, από αιτία που δεν εμπίπτει στην έννοια του θαλάσσιου κινδύνου (διάταξη του άρθρου 55 (1) ΜΙΑ 1906), πρέπει η αγωγή να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμη και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα της εναγομένης σε βάρος του ενάγοντος λόγω της ήττας του (άρθρα 176, 190 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τα δικαστικά έξοδα της εναγομένης σε βάρος του ενάγοντος, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.

 

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις                -2020.

 

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                          Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ