ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός αποφάσεως 1390/2019
(ΑΚ αγωγής 4239/2013)
(ΓΑΚ/ΕΑΚ κλήσης 6717/3275/2017)
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ(τακτική διαδικασία)
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αντωνία Κοντογεωργάκη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε το Τριμελές Συμβούλιο Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Πειραιά, και από τη Γραμματέα Κούλα Κουντούρη. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 2 Οκτωβρίου 2018 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΣΑΣ – ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: Της Εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στην …, νομίμως εκπροσωπούμενη, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Ανδριανή Κοντοδήμα – Ραυτόγιαννη του Μάνθου (ΑΜ/ΔΣΑ 13948), κάτοικο …, που κατέθεσε προτάσεις και προσκόμισε το Νο …/8.10.2018 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών & ενσήμων ΔΣΠ. ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1. …, κατοίκου …, ο οποίος εμφανίστηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ανάργυρο Κουτσούκο του Κωνσταντίνου (ΑΜ/ΔΣΠ 1327), κάτοικο …, που κατέθεσε προτάσεις και προσκόμισε το υπ’ αριθ. …/4.10.2018 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών & ενσήμων ΔΣΠ, 2. …, κατοίκου …, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Γεώργιο Φώσκολο του Γεωργίου (ΑΜ/ΔΣΑ 10523), κάτοικο …, που κατέθεσε προτάσεις και προσκόμισε το υπ’ αριθ. …/4.10.2018 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών & ενσήμων ΔΣΠ.Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 23.5.2013 αγωγή της, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου υπ’ αριθ. κατάθεσης 4239/2013, προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 23.10.2014 και γράφτηκε στο πινάκιο. Κατόπιν διαδοχικών αναβολών, η αγωγή προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 11.11.2016 και γράφτηκε στο πινάκιο. Κατά τη δικάσιμο εκείνη η υπόθεση συζητήθηκε και επ’ αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 2916/2016 απόφαση του Δικαστηρίου, με την οποία το δικάσαν Τμήμα κηρύχθηκε αναρμόδιο και παραπέμφθηκε η υπόθεση να δικαστεί από το αρμόδιο Τμήμα Ναυτικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Ήδη η αγωγή εισάγεται προς συζήτηση με την από 20.6.2017 κλήση της ενάγουσας, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με Γενικό Αριθμό Κατάθεσης 6717/2017 και Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης 3275/2017, προσδιορίστηκε για τις 26.9.2017 και γράφτηκε στο πινάκιο. Κατά τη δικάσιμο εκείνη το Δικαστήριο ανέβαλε τη συζήτηση της υπόθεσης για την παραπάνω δικάσιμο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Με την από 20.6.2017 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου (ΓΑΚ/ΕΑΚ) 6717/3275/2017 κλήση της καλούσας – ενάγουσας, νόμιμα εισάγεται προς συζήτηση η από 23.5.2013 υπ’ αριθ. κατάθεσης 4239/2013 αγωγή, η οποία συζητήθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά στη δικάσιμο της 11.11.2016 κατά την τακτική διαδικασία, κατόπιν εκδόσεως της με αριθμό 2916/2016 απόφασης, με την οποία το δικάσαν (κοινό – μη έχον καθορισθεί ως τμήμα ναυτικών διαφορών) Τμήμα του Δικαστηρίου τούτου, δικάζοντας κατ’ αντιμωλία των διαδίκων, κηρύχθηκε αναρμόδιο για την εκδίκαση της υπόθεσης και παρέπεμψε την υπόθεση προς εκδίκαση στο παρόν Τμήμα Ναυτικών Διαφορών του ιδίου Δικαστηρίου.
II. Από τις διατάξεις των άρθρων 111 παρ. 2, 118 παρ. 4, 216 ΚΠολΔ, 914, 297, 298 ΑΚ προκύπτει ότι στην αγωγή προς αποζημίωση από αδικοπραξία για την πληρότητα του δικογράφου πρέπει να αναφέρονται τα περιστατικά εκείνα που συνιστούν την παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του εναγομένου. Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να συνίσταται όχι μόνο σε θετική πράξη, αλλά και σε παράλειψη, εφόσον εκείνος που υπέπεσε στην παράλειψη ήταν υποχρεωμένος σε πράξη από το νόμο, τη δικαιοπραξία ή από την καλή πίστη κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη. Πρέπει, περαιτέρω, να αναφέρονται τα γεγονότα που δικαιολογούν την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της συμπεριφοράς και της ζημίας που επήλθε στον ενάγοντα, καθώς και τα στοιχεία εκείνα που προσδιορίζουν τη (θετική και αποθετική) ζημία του ενάγοντος (βλ. ΕφΛαρ 327/2014 Δικογραφία 2016.237). Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό κρίση αγωγή, κατ’ ορθή εκτίμηση του δικογράφου αυτής, η ενάγουσα εταιρεία ισχυρίζεται ότι στις 28.6.2009 περί ώρα 17.45, ο πρώτος εναγόμενος, ως κυβερνήτης του σκάφους «…» υπ’ αριθ. Νηολογίου …, πλοιοκτησίας της δεύτερης εναγόμενης, προκάλεσε φθορά κατά την προσπάθεια απεμπλοκής της άγκυρας του ως άνω σκάφους, που ήταν αγκυροβολημένο σε περιοχή απαγορευμένη προς τούτο εξαιτίας των πολλαπλών υποβρυχίων ηλεκτροφόρων καλωδίων της, στο βόρειο τμήμα καλωδίου διασύνδεσης της γραμμής Μέθανα – Αίγινα, σε βάθος 21 μ. και σε απόσταση 240 μ. από την Αίγινα. Ότι η βλάβη του ανωτέρω καλωδίου οφειλόταν σε αποκλειστική υπαιτιότητα (αμέλεια) του πρώτου των εναγομένων, προστηθέντος της δεύτερης, ο οποίος, αν και υποχρεούτο να χρησιμοποιήσει τα ναυτιλιακά βοηθήματα του πλοίου και να λάβει υπόψη του κατά το άνοιγμα της άγκυρας το βάθος του λιμένα, το είδος του βυθού, το μέγεθος του σκάφους του και τις καιρικές συνθήκες, δεν το έπραξε, με αποτέλεσμα να τεθεί αυτό εκτός λειτουργίας από 30.6.2009 έως 4.7.2009, προκειμένου ν’ αποκατασταθεί η βλάβη, με τη συνολική δαπάνη ανερχόμενη στο ποσό των 68.510,31 ευρώ, κατά τις μερικότερες στο δικόγραφο διακρίσεις. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητεί να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, εις ολόκληρον έκαστος, λόγω της τελεσθείσας αδικοπραξίας, να τής καταβάλουν το συνολικό ποσό των 68.510,31 ευρώ, από την επομένη της οχλήσεώς τους (8.3.2010), άλλως από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Τέλος, ζητεί να κηρυχθεί η παρούσα προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στη δικαστική δαπάνη της. Με το ανωτέρω περιεχόμενο και αίτημα η αγωγή παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του αρμόδιου τούτου Δικαστηρίου (άρθρα 9, 14 αριθ. 2, 22, 37 παρ. 1 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 51 παρ. 3Β περ. δ΄του Ν. 2172/1993, ως εκ του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς), κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία. Περαιτέρω, είναι επαρκώς ορισμένη, απορριπτομένου του περί του αντιθέτου ισχυρισμού των εναγομένων, καθόσον, όπως προκύπτει από το δικόγραφό της, περιέχει όλα τα προεκτεθέντα στοιχεία που απαιτούνται για τη θεμελίωσή της στη διάταξη του άρθρου 914 ΑΚ, αφού προσδιορίζονται επαρκώς οι συνθήκες τέλεσης της επικαλούμενης από την ενάγουσα αδικοπραξίας, τα στοιχεία της ζημίας της και οι δαπάνες αποκατάστασής της. Σχετικά με την ενεργητική νομιμοποίηση της ενάγουσας, σημειώνεται ότι με το άρθρο 123 του ν. 4001/2011 προβλέφθηκε η απόσχιση του κλάδου διανομής της … και η εισφορά του στη θυγατρική εταιρεία με την επωνυμία «…, η οποία (ενάγουσα) υποκαταστάθηκε σε όλα εν γένει τα δικαιώματα, τις έννομες σχέσεις και τις υποχρεώσεις της … που αφορούν στον εισφερόμενο κλάδο. Σημειώνεται, εξάλλου, ότι για τη νομιμοποίηση προς διεξαγωγή συγκεκριμένης δίκης καταρχήν αρκεί ο ισχυρισμός του ενάγοντος ότι ο ίδιος και ο εναγόμενος είναι τα υποκείμενα της επίδικης έννομης σχέσεως και, συνεπώς, η από μέρους του εναγομένου αμφισβήτηση των επικαλουμένων για την τυπική θεμελίωση του ισχυρισμού αυτού πραγματικών περιστατικών συνιστά όχι ένσταση ελλείψεως νομιμοποιήσεως αλλά άρνηση της βάσεως της αγωγής, εν προκειμένω δε δεν αποκλείεται η ιδιότητα των εναγόμενων με βάση τα όσα εκτίθενται στο δικόγραφο της αγωγής, επομένως οι σχετικοί με την εκ μέρους των εναγομένων αμφισβήτηση των πραγματικών περιστατικών που επικαλείται η ενάγουσα για την παθητική νομιμοποίηση της αγωγής της, ισχυρισμοί, θα ερευνηθούν κατ’ ουσίαν (ΑΠ 60/2010, ΑΠ 1988/2009 και ΑΠ 1397/2006 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 8107/2001 ΕλλΔνη 2003.225, ΕφΑθ 6769/2001 ΕΔΠολ 2004.173). Περαιτέρω, η αγωγή είναι νόμω βάσιμη, ερειδόμενη στις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 914, 297, 298, 330, 481, 922, 340, 345, 346 ΑΚ, 84 ΚΙΝΔ, 10 του από 8.2.1978 Γενικού Κανονισμού Λιμένος Αίγινας (ΦΕΚ 327/ Β΄/1978), 907, 908 και 176 ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, ενώ δεν απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου παρά το καταψηφιστικό της αίτημα, αφού παραμένουν σε ισχύ και εφαρμόζονται αναλόγως υπέρ της ενάγουσας …, σύμφωνα με τη ρητή διάταξη της παρ. 8 του άρθρου 123 του ως άνω ν. 4001/2011, όλα τα δικαστικά και δικονομικά προνόμια του Δημοσίου των οποίων απολάμβανε η … (άρθρο 1 παρ. 2 και 4 παρ. 1 του ν. 1468/1950, σε συνδυασμό με την παρ. 1 του άρθρου 36 του από 28.1.1951 β. διατάγματος, που δεν καταργήθηκε με το π.δ. 360/1991 «περί εξόδου της ΔΕΗ από το δημόσιο τομέα» ούτε με τους νόμους 1914/1990 και 1947/1991 – βλ. σχετικά ΑΠ 1789/2002, ΑΠ 4/2001 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΠΠρΘεσ 16299/2008 Αρμ 2008.1215), με συνέπεια η ενάγουσα ν’ απαλλάσσεται της σχετικής υποχρέωσης.
ΙΙΙ. Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων της ενάγουσας και του πρώτου εναγόμενου (η δεύτερη εναγόμενη δεν εξέτασε μάρτυρα) και την ανωμοτί κατάθεση του πρώτου εναγόμενου που εξετάστηκαν νόμιμα στο ακροατήριο του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και περιλαμβάνονται στα υπ’ αριθ. 2916/2016 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από την ένορκη εξέταση του μάρτυρα που εξετάστηκε με επιμέλεια του πρώτου εναγόμενου στο ακροατήριο του Δικαστηρίου και περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από τις υπ’ αριθ. … και …/28.9.2018 ένορκες βεβαιώσεις που ελήφθησαν με επιμέλεια του πρώτου εναγόμενου ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά Μαρίας Γ. Κολοβού κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της αντιδίκου της (βλ. την υπ’ αριθ. …/25.9.2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Πειραιά …), καθώς και απ’ όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, άλλα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 23.6.2009 το υπό ελληνική σημαία ιστιοφόρο επαγγελματικό σκάφος αναψυχής «…», υπ’ αριθ. νηολ. …, ολικού μήκους 14,91 μ., απέπλευσε από το Καλαμάκι με προορισμό την Αίγινα, με κυβερνήτη τον πρώτο εναγόμενο …, συγκυβερνήτη (co skipper) τον … και επιβάτες 9 άτομα. Όπως προκύπτει από το υπ’ αριθ. Πρωτ. …/26.9.2018 πιστοποιητικό κυριότητας πλοίου του Νηολόγου του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιά, που προσκομίζει μετ’ επικλήσεως η δεύτερη εναγόμενη, το εν λόγω πλοίο νηολογήθηκε στις 17.5.2001 στα ονόματα των: 1) … (ποσοστό 25%), 2) … (ποσοστό 12,5%), 3) … (ποσοστό 12,5%), 4) … (ποσοστό 25%) και 5) … (ποσοστό 25%), στους οποίους ανήκε και κατά τον επίδικο χρόνο, υπό τη διαλυτική αίρεση αποπληρωμής του τιμήματος. Επομένως, η δεύτερη εναγόμενη ουδέποτε υπήρξε πλοιοκτήτρια του επίδικου σκάφους ούτε προστήσασα του πρώτου εναγόμενου και ως προς αυτήν η αγωγή τυγχάνει απορριπτέα ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη προεχόντως λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησής της. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι στις 28.6.2009 το σκάφος αυτό με τους ανωτέρω επιβαίνοντες αγκυροβόλησε στον όρμο Σάρπα, ΝΑ της νήσου Αίγινας, λόγω της αυξημένης έντασης των ανέμων που καθιστούσαν δυσχερή την πλεύση με ιστία και του υψηλού κυματισμού της θάλασσας, ενόψει και του ότι ο κοντινός όρμος Μουριώτου ήταν κατακλυσμένος από σκάφη. Σύμφωνα με τον προσκομιζόμενο μετ’ επικλήσεως από τον πρώτο εναγόμενο «Πλοηγό» (γ΄ έκδ. 1976), όπου περιλαμβάνονται ναυτιλιακές οδηγίες της Υδρογραφικής Υπηρεσίας για τις ελληνικές ακτές, στο νοτιοανατολικό όριο του ορμίσκου αυτού (Σάρπα) καταλήγουν υποβρύχια καλώδια, προερχόμενα από τον Αγ. Γεώργιο της χερσονήσου Μεθάνων, συνεπεία δε τούτου απαγορεύεται η αγκυροβολία εντός ζώνης εύρους ενός δεκάτου του μιλίου εκατέρωθεν των καλωδίων. Ο πρώτος εναγόμενος, τελώντας εν γνώσει της ύπαρξης των υποβρύχιων καλωδίων, που επισημαίνεται με μεγάλες πινακίδες στο σημείο προσγιάλωσης, και της μερικής απαγόρευσης της αγκυροβολίας ένεκα τούτων, κατηύθυνε το σκάφος βαθιά μέσα στον όρμο και πλησίον της απέναντι ακτής (βόρειας) σε σχέση με εκείνη των καλωδίων, πόντισε δε την άγκυρα του σκάφους με συνολικό έκταμα αλυσίδας περί τα 30-40 μέτρα. Με τη φορά του ανέμου το σκάφος έλαβε θέση κατά τρόπο που η πλώρη του κοίταζε προς το στόμιο της εισόδου του όρμου και η πρύμνη του προς την παραλία του μυχού, μετά, όμως, από κάποια ώρα η φορά του ανέμου άλλαξε με συνέπεια την αλλαγή και της θέσης του σκάφους, η πλώρη του οποίου κοίταζε πλέον προς τη νότια ακτή του όρμου, όπου κατέληγαν τα καλώδια, και η πρύμνη προς τα βράχια της βόρειας ακτής. Επειδή δε ο βυθός της θάλασσας εκεί που είχε ποντιστεί η άγκυρα είχε άμμο και φύκια, αυτή είχε αρχίσει να μετακινείται και η πρύμνη του σκάφους να πλησιάζει επικίνδυνα τα βράχια. Τότε αποφασίστηκε η έλξη της αλυσίδας της άγκυρας με το ηλεκτρικό βαρούλκο του σκάφους, προκειμένου αυτή ν’ ακινητοποιηθεί σε κάποιο σταθερό σημείο του βυθού, με τον τρόπο, όμως, αυτό εξαντλήθηκαν σχεδόν τα αποθέματα ηλεκτρικού ρεύματος στις μπαταρίες του πλοίου, και μάλιστα ενώ η άγκυρα «σκάλωσε» σε σημείο τέτοιο που η πρύμνη του σκάφους απείχε ελάχιστα μέτρα από τα βράχια της ακτής, η δε προπέλα ακουμπούσε ελαφρά στον βυθό, λόγω του μικρού βάθους. Ακολούθησε νέα απόπειρα έλξης της άγκυρας με το ηλεκτρικό βαρούλκο, που είχε ως αποτέλεσμα τη μετακίνηση του σκάφους αρκετά μέτρα από την ακτή. Όταν, όμως, ο κυβερνήτης επιχείρησε να ξεκινήσει τη μηχανή, διαπιστώθηκε ότι τούτο δεν ήταν δυνατό, διότι οι μπαταρίες είχαν εξαντληθεί. Τότε ο συγκυβερνήτης, χρησιμοποιώντας τη μικρή βοηθητική φουσκωτή βάρκα του σκάφους, πήγε πάνω από το σημείο της άγκυρας και, φορώντας μάσκα, από την επιφάνεια της θάλασσας διαπίστωσε ότι η άγκυρα είχε ακινητοποιηθεί κάτω από έναν πεπλατυσμένο βράχο. Ταυτόχρονα, περί ώρα 17:50, ο κυβερνήτης – πρώτος εναγόμενος κάλεσε τηλεφωνικά το Λιμεναρχείο Αίγινας και δήλωσε ότι είχε πρόβλημα ν’ ανασύρει την άγκυρά του, ζήτησε δε τη συνδρομή βοήθειας. Από το Λιμεναρχείο ενημερώθηκε ο δύτης …, ο οποίος μετέβη στο σημείο με το σκάφος του «…» και, αφού αποκατέστησε το πρόβλημα, εν συνεχεία ρυμούλκησε το σκάφος στο κεντρικό λιμάνι της Αίγινας. Συγκεκριμένα, ο δύτης, εξεταζόμενος ενόρκως ενώπιον του Δικαστηρίου, κατέθεσε ότι όταν μετέβη στο σημείο με έτερο συνάδελφό του, ο ανέμος έπνεε δυτικός με ένταση περίπου 5 μποφόρ, ενώ στον όρμο υπήρχαν περίπου 20-25 σκάφη, ανάμεσα στα οποία και δύο πολύ μεγάλα (σκάφη), της τάξεως των 40-50 μέτρων. Ο ίδιος απέμπλεξε την άγκυρα από τις πέτρες και στη συνέχεια με τα χέρια την ανέβασε πάνω στο σκάφος, το οποίο ακολούθως ρυμουλκήθηκε μέχρι το λιμάνι, καθώς δεν ήταν δυνατό να κινηθεί αυτοδύναμα. Η ενάγουσα εταιρεία ισχυρίζεται με την υπό κρίση αγωγή της ότι η άγκυρα του επίδικου σκάφους προκάλεσε τη βλάβη υποβρυχίου καλωδίου της διασύνδεσης Μέθανα-Αίγινα, βλάβη που εντοπίστηκε στο βόρειο καλώδιο σε απόσταση περίπου 240 μ. από την Αίγινα και σε βάθος 21 μ., συνάγει δε τούτο από το γεγονός ότι την ημέρα εκείνη περί ώρα 17:45, πέντε λεπτά προτού ο πρώτος εναγόμενος ενημερώσει τηλεφωνικά το Λιμεναρχείο για το πρόβλημα που αντιμετώπιζε με την ανάσυρση της άγκυρας του σκάφους του, προκλήθηκε γενική διακοπή (R-260) του ηλεκτρικού ρεύματος. Ωστόσο, από το γεγονός και μόνο ότι η γενική διακοπή συνέπεσε χρονικά με την τηλεφωνική κλήση σε βοήθεια του πρώτου εναγόμενου δεν αποδεικνύεται ότι αυτός ήταν υπαίτιος για τη βλάβη του καλωδίου της. Αντίθετα, αποδείχθηκε ότι το καλώδιο διερχόταν από τον βυθό της θάλασσας σε απόσταση 150 περίπου μέτρων από το σημείο εμπλοκής της άγκυρας του «…», το οποίο, σε κάθε περίπτωση, λόγω της φύσεως και του μεγέθους του, δεν ήταν ικανό να προκαλέσει τέτοια βλάβη σε ένα υποβρύχιο καλώδιο. Καταλυτική υπήρξε για τα ανωτέρω η ένορκη κατάθεση του μάρτυρα …, ο οποίος απέμπλεξε την άγκυρα κατόπιν αιτήματος της λιμενικής αρχής. Άλλωστε, η επιβολή στον πρώτο εναγόμενο από τη Λιμενική Αρχή Αίγινας πρόστιμου (ποινής) 200 ευρώ, λόγω αγκυροβολίας σε περιοχή που απαγορευόταν, κατά τη σχετική έκθεση βεβαίωσης παράβασης, δε συνεπάγεται άνευ ετέρου ότι το σκάφος αυτό υπήρξε υπαίτιο της βλάβης του υποβρυχίου καλωδίου της ενάγουσας, καθόσον στον όρμο Σαρπά είχαν αγκυροβολήσει το ίδιο χρονικό διάστημα και άλλα σκάφη, κάποια των οποίων ήταν αρκετά μεγαλύτερα σε μέγεθος και βρίσκονταν σε σημείο πλησίον της εκβολής των υποβρυχίων καλωδίων. Ο ενόρκως εξετασθείς με επιμέλεια της ενάγουσας μάρτυρας κατέθεσε αορίστως ότι οι δύτες που ενεπλάκησαν στην αποκατάσταση της ζημίας και την αντικατάσταση του καλωδίου (κατά το χρονικό διάστημα 30.6-4.7.2009) τού ανέφεραν πως η βλάβη στο καλώδιο είχε προκληθεί από άγκυρα, τούτο, ωστόσο, δε σημαίνει ότι προκλήθηκε από την άγκυρα του «…». Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, επειδή δεν αποδείχθηκε ότι η ζημία της ενάγουσας οφείλεται σε αδικοπραξία του πρώτου εναγόμενου, κυβερνήτη του σκάφους «…», η υπό κρίση αγωγή τυγχάνει και ως προς αυτόν ουσιαστικά αβάσιμη και απορριπτέα. Τέλος, η ενάγουσα πρέπει να καταδικαστεί, λόγω της ήττας της, στη δικαστική δαπάνη των εναγόμενων, που παραστάθηκαν με διαφορετικό δικηγόρο και κατέθεσαν προτάσεις [άρθρα 176, 180, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, 58, 63 παρ. 1, 68 παρ. 1 ν. 4194/2013 (Κώδικα Δικηγόρων)], όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό, καθόσον η διάταξη του άρθρου 22 Ν. 3693/1957 που αφορά τη δικαστική δαπάνη του δημοσίου δεν καταλαμβάνει και τη ΔΕΗ (βλ. ΠΠρΑθ 781/2013 ΕφΑΔ 2013.320).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την ενάγουσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων εκάστου των εναγόμενων, το ύψος των οποίων καθορίζει στο ποσό των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ για τον καθένα.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων, στις
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ