ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΟ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 2031/2020
ΓΑΚ – ΕΑΚ προσδιορισμού έφεσης: 8822-4429/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από τον Δικαστή Αθανάσιο Πανταζόπουλο, Πρωτοδίκη, τον οποίο όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα Κούλα Κουντούρη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στον Πειραιά, στις 10 Δεκεμβρίου 2019, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
ΕΚΚΑΛΟΥΝ: Το Ελληνικό Δημόσιο, νομίμως εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό Οικονομικών, που εδρεύει στην …, και από τον προϊστάμενο της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας, (Δ.Ο.Υ.) Φορολογίας Ανωνύμων Εταιρειών (ΦΑΕ) Πειραιά που παραστάθηκε ΔΙΑ της Δικαστικής πληρεξουσίας Ιωάννας ΔΡΕΣΙΟΥ με Α.Μ. 000422 του ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΕΣ: 1) Η ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «…» και με το διακριτικό τίτλο «…» που εδρεύει στον ……, νομίμως εκπροσωπούμενη που παραστάθηκε ΔΙΑ του πληρεξουσίου δικηγόρου Νικολάου ΛΥΓΟΥΡΗ με Α.Μ. 017426 του Δ.Σ. ΑΘΗΝΩΝ.
2) Η ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «…» και τον διακριτικό τίτλο «…», που εδρεύει στην …, και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Σπυρίδωνα ΛΑΛΑ με Α.Μ. 007846 του Δ.Σ. ΑΘΗΝΩΝ, βάσει δηλώσεως κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Επί της υπ’ αριθμ. έκθ. κατ. 10056/2012 ανακοπής του ήδη εκκαλούντος κατά των ήδη εφεσίβλητων, το Ειρηνοδικείο Πειραιώς, αφού συνεκδίκασε την εν λόγω ανακοπή με την υπ’ αριθμ. έκθ. κατ. 113/2016 πρόσθετη παρέμβαση της οφειλέτη υπέρ του ανακόπτοντος και ήδη εκκαλούντος, καθώς και την υπ’ αριθμ. 14.074/2012 ανακοπή της δεύτερης εφεσίβλητης, με την με αριθ. 349/2017 οριστική απόφασή του δέχθηκε την με αριθμό έκθ. κατ. 10056/2012 ανακοπή του ήδη εκκαλούντος ως προς την πρώτη εφεσίβλητη, ενώ απέρριψε την ίδια ανακοπή ως προς την δεύτερη εφεσίβλητη, ομοίως δε και την υπ’ αριθμ. 113/2016 πρόσθετη παρέμβαση, ενώ δέχθηκε την υπ’ αριθμ. 14.074/2012 ανακοπή της δεύτερης εφεσίβλητης, δικάζοντας ερήμην της πρώτης εφεσίβλητης και αντιμωλία των λοιπών κατά την τακτική διαδικασία. Κατά της ως άνω απόφασης ασκήθηκε στο δικαστήριο που την εξέδωσε απευθυνόμενη στο παρόν η ένδικη από 06-08-2019 και με ΓΑΚ – ΕΑΚ κατάθεσης 8276-197/19-08-2019 έφεση του εκκαλούντος, αντίγραφο της οποίας κατατέθηκε στη γραμματεία του παρόντος δικαστηρίου με ΓΑΚ – ΕΑΚ προσδιορισμού 8822-4429/2019. Για τη συζήτηση δε αυτής που γράφτηκε νόμιμα με τη σειρά της στο οικείο πινάκιο ορίστηκε δικάσιμος η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως αναφέρεται παραπάνω, οι δε πληρεξούσιοι Δικηγόροι αφού ανέπτυξαν προφορικά και περιληπτικά τους ισχυρισμούς τους, αναφέρθηκαν στις γραπτές προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 82 εδ. γ΄ ΚΠολΔ, αποφάσεις και δικόγραφα που επιδίδονται στους κύριους διαδίκους πρέπει να επιδίδονται και σε εκείνον που άσκησε πρόσθετη παρέμβαση. Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 81 παρ. 3 του ίδιου Κώδικα, η οποία ορίζει ότι ο παρεμβαίνων καλείται στις επόμενες διαδικαστικές πράξεις από το διάδικο που επισπεύδει τη δίκη και του άρθρου 517 του ίδιου Κώδικα, η οποία ορίζει ότι η έφεση απευθύνεται κατά εκείνων που ήταν διάδικοι στην πρωτόδικη δίκη ή των καθολικών διαδόχων τους, προκύπτει ότι το ένδικο μέσο της έφεσης δεν απευθύνεται κατά του προσθέτως παρεμβάντος στην πρωτόδικη δίκη, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, γιατί αυτός δεν είναι κύριος διάδικος, αλλά πρέπει να καλείται στη συζήτηση της έφεσης. Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή αυτός δεν έχει κλητευθεί και δεν εμφανιστεί κατά την εκφώνηση της υποθέσεως, κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση της εφέσεως και αυτεπαγγέλτως, επειδή πρόκειται για παράβαση, η οποία αφορά την προδικασία [ΑΠ 18/2008, Δ 2008.654 ·ΕφΑθ 109/2018, ΕφΑΔ 2019.217 · ΕφΘεσ 2152/2017, Νομος ·ΕφΠειρ 667/2015, Νομος ·Β.Βαθρακοκοίλης, Η Έφεση, 2015, άρθρο 517, αριθμ. 704 ·Οικονόμου, Η έφεση (Π.Γιαννόπουλος), 2017, άρθρο 517, αριθμ. 15] πλην των περιπτώσεων που η πρόσθετη παρέμβαση απορρίφθηκε ως απαράδεκτη ή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη η συζήτησή της (ΑΠ 134/2015, Νομος ·ΑΠ 1033/2014, ΧρΙΔ 2015.22).
Εν προκειμένω, φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου η από 6.8.2019 (με ΓΑΚ – ΕΑΚ 8276-197/19-08-2019 και αριθμό προσδιορισμού ΓΑΚ – ΕΑΚ προσδιορισμού 8822-4429/2019) έφεσή του εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου, κατά της υπ’ αριθμ. 349/2017 οριστικής αποφάσεως του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε ερήμην της πρώτης εφεσίβλητης και αντιμωλία των λοιπών κατά την τακτική διαδικασία (άρθρ. 933 ΚΠολΔ, ως ίσχυε προ του Ν. 4072/1012 και 4335/2015 – ΑΠ 1410/2007, ΕλλΔνη 2007.1397 – βλ. Γεσίου-Φαλτσή, ΔικΑνΕκτ, ΕιδΜ, β΄έκδ., §63, αριθμ. 210). Η έφεση ασκήθηκε εμπρόθεσμα, αφού οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης αποφάσεως, ούτε παρήλθε τριετία από την έκδοση αυτής (25.8.2017) μέχρι την κατάθεση της έφεσης (19.8.2019) [άρθρ. 518 παρ. 2 ΚΠολΔ, όπως ίσχυε πριν την αντικατάστασή του από το άρθρ. 1 άρθρ. τρίτο του Ν. 4335/2015 κατ’ αναλογική εφαρμογή της διαχρονικού δικαίου αρχής του άρθρου 24 παρ. 1 του ΕισΝΚΠολΔ που συναρτούσε το παραδεκτό των ενδίκων μέσων με την ισχύουσα νομοθεσία κατά την έκδοση της προσβαλλομένης απόφασης – ΟλΑΠ 10/2018, ΧρΙΔ 2019/202]. Από την επισκόπηση της εκκαλούμενης προκύπτει ότι το Ειρηνοδικείο Πειραιώς, αφού συνεκδίκασε την υπ’ αριθμ. έκθ. κατ. 10056/2012 ανακοπή του ήδη εκκαλούντος κατά των ήδη εφεσίβλητων, την υπ’ αριθμ. έκθ. κατ. 113/2016 πρόσθετη παρέμβαση της οφειλέτη υπέρ του ανακόπτοντος και ήδη εκκαλούντος, καθώς και την υπ’ αριθμ. 14.074/2012 ανακοπή της δεύτερης εφεσίβλητης, με την με αριθ. 349/2017 οριστική απόφασή του δέχθηκε την με αριθμό έκθ. κατ. 10056/2012 ανακοπή του ήδη εκκαλούντος ως προς την δεύτερη εφεσίβλητη, ενώ απέρριψε την ίδια ανακοπή ως προς την πρώτη εφεσίβλητη, καθώς και την υπ’ αριθμ. 113/2016 πρόσθετη παρέμβαση ως αβάσιμη, ενώ δέχθηκε την υπ’ αριθμ. 14.074/2012 ανακοπή της δεύτερης εφεσίβλητης, δικάζοντας ερήμην της πρώτης εφεσίβλητης και αντιμωλία των λοιπών κατά την τακτική διαδικασία. Ειδικότερα, ως προς την πρόσθετη παρέμβαση το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι αυτή ασκήθηκε παραδεκτώς και αρμοδίως υπέρ του ανακόπτοντος και νυν εκκαλούντος, πλην όμως οι ισχυρισμοί της προσθέτως παρεμβαίνουσας αφορούσαν, κατ’ εκτίμηση του περιεχομένου αυτών από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, την κατάταξη της αναγγελθείσας ενυπόθηκης δανείστριας και ήδη δεύτερης εφεσίβλητης, ως προς την οποία η ανακοπή του εκκαλούντος – υπερ ού η πρόσθετη παρέμβαση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και συνακόλουθα κρίθηκε ως απορριπτέα για τον ίδιο λόγο και η πρόσθετη παρέμβαση (13ο φύλλο, 26η σελίδα εκκαλουμένης). Κατά της ως άνω απόφασης ασκήθηκε στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο που την εξέδωσε απευθυνόμενη στο Δικαστήριο η ένδικη από 06-08-2019 και με ΓΑΚ – ΕΑΚ κατάθεσης 8276-197/19-08-2019 έφεση του εκκαλούντος, αντίγραφο της οποίας κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου με ΓΑΚ – ΕΑΚ προσδιορισμού 8822-4429/2019. Για τη συζήτηση δε αυτής που γράφτηκε νόμιμα με τη σειρά της στο οικείο πινάκιο ορίστηκε δικάσιμος η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας. Πλην όμως, ούτε ο εκκαλών αλλά ούτε και οι εφεσίβλητοι επικαλούνται με τις προτάσεις τους ότι κλήτευσαν την προσθέτως παρεμβαίνουσα στην πρωτοβάθμια δίκη οφειλέτη στη συζήτηση της υπό κρίση εφέσεως για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, ούτε προσκομίζουν εκθέσεις επιδόσεως από τις οποίες να προκύπτει η κλήτευσή της. Συνακόλουθα, πρέπει, αυτεπαγγέλτως, να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της υπό κρίση εφέσεως ως προς όλους τους διαδίκους. Διάταξη για δικαστικά έξοδα δεν περιλαμβάνεται στην απόφαση, διότι αυτή δεν είναι οριστική (άρθρο 191 παρ. 1 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.-
Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της έφεσης.-
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στις 28-5-2020 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ