ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός απόφασης
2206/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
——————————————————–
Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Χρυσάνθη Μάντη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου, και τη Γραμματέα Χρυσούλα Σαχίνη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 3 Μαρτίου 2020, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Του ενάγοντος : … του …, με Α.Φ.Μ. …, κατοίκου …, οδός …, ο οποίος κατέθεσε νόμιμα και εμπρόθεσμα, στις 11-11-2019, τις από 1-11-2019 προτάσεις του δια της πληρεξούσιας δικηγόρου του Χρυσούλας Αργυρού, δυνάμει της από 6-11-2019 εξουσιοδότησής του, στην οποία βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής του, και δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο. Η ως άνω πληρεξούσια δικηγόρος προσκόμισε το υπ’ αριθμό …/11-11-2019 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του ΔΣΠ.
Των εναγόμενων : 1) Ανώνυμης ναυτιλιακής εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στον Π…… επί της οδού …, και εκπροσωπείται νόμιμα, και 2) … του …, με την ιδιότητά του ως πλοιάρχου του επιβατικού – οχηματαγωγού πλοίου … (Ν.Π. …), κατοίκου ομοίως ως άνω, αμφότεροι οι οποίοι κατέθεσαν νόμιμα και εμπρόθεσμα, στις 8-11-2019, τις από ίδιας ημερομηνίας προτάσεις τους δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους Δημήτριου Μπόνη, δυνάμει του από 7-11-2019 πληρεξούσιου των νόμιμων εκπροσώπων της πρώτης, … και …, και του από 4-11-2019 πληρεξούσιου του δεύτερου, στα οποία βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής τους, και δεν εκπροσωπήθηκαν στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο. Ο ως άνω πληρεξούσιος δικηγόρος προσκόμισε το υπ’ αριθμό …/8-11-2019 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του ΔΣΠ.
Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 1-7-2019 αγωγή του, που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 6065/2-7-2019 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 3009/2-7-2019, προσδιορίσθηκε να συζητηθεί για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας, δυνάμει της από 12-2-2020 πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, και εγγράφηκε στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η σύμβαση εθνικής θαλάσσιας μεταφοράς επιβάτη εντάσσεται, σύμφωνα με το άρθρο 107 ΚΙΝΔ, στην έννοια της latu sensu ναύλωσης, και ως εκ τούτου, ρυθμίζεται, εκτός από τις διατάξεις των άρθρων 174-189 ΚΙΝΔ, συμπληρωματικά και από όσες διατάξεις των άρθρων 107-173 ΚΙΝΔ προσαρμόζονται στη φύση της σχέσης (Ι. Κοροτζής, Ναυτικό Δίκαιο, τ. 2ος, εκδ. 2005, άρθρο 107, § 4.1, σελ. 100, Α. Αντάπασης-Λ.Αθανασίου Ναυτικό Δίκαιο, εκδ. 2020, § 1500, σελ. 768). Ήδη, διέπεται από τον Κανονισμό (ΕΚ) 392/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Απριλίου 2009 «σχετικά με την ευθύνη των μεταφορέων που εκτελούν θαλάσσιες μεταφορές επιβατών, σε περίπτωση ατυχήματος» [καθώς έχουν παρέλθει αμφότερες οι ημερομηνίες των τεσσάρων ετών από την ημερομηνία εφαρμογής του για τα πλοία κατηγορίας Α και της 31ης-12-2018 για τα πλοία κατηγορίας Β (άρθρο 11), μέχρι τις οποίες η Ελλάδα είχε διατηρήσει τη δυνατότητα αναβολής της εφαρμογής του], ο οποίος θεσπίζει το ενωσιακό καθεστώς σχετικά με την ευθύνη και την ασφάλιση για τις θαλάσσιες μεταφορές επιβατών, όπως ορίζουν οι συναφείς διατάξεις : α) της Σύμβασης των Αθηνών του 1974 σχετικά με τη θαλάσσια μεταφορά επιβατών και των αποσκευών τους, όπως τροποποιήθηκε με το πρωτόκολλο του 2002 και β) των επιφυλάξεων και των κατευθυντήριων γραμμών του ΙΜΟ για την εφαρμογή της Σύμβασης των Αθηνών, που υιοθέτησε η νομική επιτροπή του ΙΜΟ στις 19 Οκτωβρίου 2006 (άρθρο 1 § 1), ενώ επεκτείνει την εφαρμογή αυτών των διατάξεων στις θαλάσσιες μεταφορές εντός ενός και μόνο κράτους μέλους με πλοία κατηγορίας Α και Β σύμφωνα με το άρθρο 4 της οδηγίας 98/18/ΕΚ και θεσπίζει ορισμένες πρόσθετες απαιτήσεις (άρθρα 1 § 2 και 2). Έτσι, το καθεστώς ευθύνης ως προς τους επιβάτες διέπεται από τον εν λόγω κανονισμό, καθώς και από τα άρθρα 1 και 1α, 2 § 2, 3 έως 16, 18, 20 και 21 της Σύμβασης των Αθηνών, που ενσωματώνονται σε αυτόν ως παράρτημα Ι (άρθρο 3 § 1). Δοθέντος, όμως, ότι η Σύμβαση των Αθηνών δεν αποσκοπεί στη ρύθμιση της σύμβασης θαλάσσιας μεταφοράς στο σύνολό της, αλλά αποκλειστικό αντικείμενό της είναι η ευθύνη του θαλάσσιου μεταφορέα επιβατών και αποσκευών, για την πλήρωση των κενών που ανακύπτουν, εφαρμόζονται συμπληρωματικά οι διατάξεις του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου, και όταν αυτό είναι το ελληνικό, οι διατάξεις του ΚΙΝΔ και του ΑΚ (Α. Αντάπασης-Λ.Αθανασίου Ναυτικό Δίκαιο, ό.π.). Στο μέτρο δε που συντρέχουν οι όροι της αδικοπραξίας ο επιβάτης μπορεί να στηρίξει τις αξιώσεις του για αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης στις διατάξεις των άρθρων 914 επ. και 932 ΑΚ (βλ. Ι. Κοροτζή, Ναυτικό Δίκαιο, ό.π., άρθρο 174, § 3, σελ. 471-472). Τούτο συμβαίνει όταν η υπαίτια ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη με την οποία παραβιάζεται σύμβαση, μπορεί πέραν της αξίωσης από τη σύμβαση να θεμελιώσει και αξίωση από αδικοπραξία, όταν και χωρίς τη συμβατική σχέση διαπραττόμενη, θα ήταν παράνομη, ως αντικειμενική στο κατά το άρθρο 914 ΑΚ επιβαλλόμενο γενικό καθήκον να μη ζημιώνει κάποιος τον άλλο υπαιτίως (ΟλΑΠ 967/1973 ΝοΒ 22, 505), οπότε υπάρχει συρροή συμβατικής και αδικοπρακτικής ευθύνης και ο δανειστής έχει το δικαίωμα να στηρίξει την αξίωση του για αποζημίωση, είτε στη σύμβαση είτε στην αδικοπραξία, είτε επιβοηθητικά και στις δύο (ΑΠ 1024/2010, ΑΠ 347/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1734/2009 ΧριΔ 2011, σελ. 100). Σε κάθε περίπτωση, από τη διατύπωση των διατάξεων των άρθρων 1 § 9, 2, 3 § 1, 7 § 1, 8 §§ 1-3, 12 § 1, 13, 14, 16 §§ 1, 2α και 3 της Σύμβασης (όπως οι διατάξεις των άρθρων 7 § 1 και 8 έχουν αντικατασταθεί με το άρθρο ΙΙ του Πρωτοκόλλου), σε συνδυασμό με το σκοπό της, που είναι η ενοποίηση ορισμένων κανόνων σχετικών με την ευθύνη του θαλάσσιου μεταφορέα για τη διεθνή μεταφορά των επιβατών και των αποσκευών τους, συνάγεται ότι είτε πρόκειται για συμβατική είτε για εξωσυμβατική ευθύνη, οι σχέσεις του μεταφορέα και του επιβάτη θαλάσσιας μεταφοράς ρυθμίζονται αποκλειστικά από τους πιο πάνω διεθνείς κανόνες και τα αναφερόμενα στη Σύμβαση όρια ευθύνης ισχύουν για κάθε προβλεπόμενη από αυτήν αξίωση κατά του μεταφορέα, είτε η αξίωση θεμελιώνεται σε συμβατική, είτε σε εξωσυμβατική ευθύνη (ΕφΠειρ 12/2003 ΕΝαυτΔ 2003, σελ. 141, ΕφΠειρ 181/2001 ΔΕΕ 2001, σελ. 898, βλ. ΑΠ 1002/2002 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 330 και 914 ΑΚ συνάγεται ότι προϋποθέσεις της ευθύνης προς αποζημίωση από αδικοπραξία είναι η υπαιτιότητα του υπόχρεου, η οποία υπάρχει και στην περίπτωση της αμέλειας, δηλαδή όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, το παράνομο της πράξης ή παράλειψης αυτού και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της πράξης ή της παράλειψης κα της επελθούσας ζημίας. Η παράνομη έναντι του ζημιωθέντος συμπεριφορά μπορεί να συνίσταται όχι μόνο σε θετική πράξη αλλά και σε παράλειψη, εφόσον στην τελευταία περίπτωση ο υπαίτιος ήταν υποχρεωμένος να ενεργήσει, η υποχρέωση του δε αυτή σε πράξη μπορεί να επιβάλλεται από δικαιοπραξία, από το νόμο ή από την καλή πίστη, κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη, πράγμα που υπάρχει ιδίως, όταν ο υπαίτιος με ενέργειες του δημιούργησε μια επικίνδυνη κατάσταση από την οποία είναι δυνατό να προκύψει ζημία σε τρίτους. Ειδικότερα, ο χαρακτηρισμός της παράλειψης ως παράνομης συμπεριφοράς προϋποθέτει την ύπαρξη νομικής υποχρέωσης για επιχείρηση της θετικής ενέργειας που παραλείφθηκε, τέτοια δε νομική υποχρέωση μπορεί να προκύψει είτε από δικαιοπραξία, είτε από ειδική διάταξη νόμου, είτε από την αρχή που απορρέει από τα άρθρα 281 και 288 ΑΚ, ήτοι την αρχή της καλής πίστης, όπως αυτή διαμορφώνεται κατά την παρούσα κοινωνική αντίληψη (ΕφΠειρ 207/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 161/2004 ΕΝαυτΔ 2004, σελ. 3), η οποία (αρχή) σε περίπτωση που κάποιος δημιούργησε επικίνδυνη κατάσταση, από την οποία μπορούσε να προέλθει ζημία, του επιβάλλει να επιχειρήσει την ενδεδειγμένη θετική ενέργεια προς αποφυγή της ζημίας (ΑΠ 2247/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 380/2008 ΧρΙΔ 2008, σελ. 880). Αιτιώδης συνάφεια υπάρχει, όταν η πράξη ή παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου ήταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων το επιζήμιο αποτέλεσμα. Από τη διάταξη δε του άρθρου 298 εδ. β΄ ΑΚ προκύπτει, ότι η απαραίτητη για τη θεμελίωση αξίωσης αποζημίωσης αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς και της προκληθείσας ζημίας υπάρχει όταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 § 4 ΚΠολΔ) : α) η φερόμενη ως ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη, κατά την συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων ή τις περιστάσεις της συγκεκριμένης περίπτωσης (άρθρο 298 ΑΚ), ήταν επαρκώς ικανή (πρόσφορη) να επιφέρει το επιζήμιο αποτέλεσμα και β) επέφερε πράγματι τούτο στη συγκεκριμένη περίπτωση (ΑΠ 1396/2010, ΑΠ 605/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 2247/2009 ό.π). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 84 εδ. β΄ του Κώδικα Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου (ΚΙΝΔ), ο πλοιοκτήτης ευθύνεται από τις αδικοπραξίες, που διέπραξε ο πλοίαρχος ή το πλήρωμα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων που τους έχουν ανατεθεί. Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό με τις γενικές διατάξεις των άρθρων 914 και 922 ΑΚ συνάγεται ότι ο πλοιοκτήτης (προστήσας) ευθύνεται, όταν η αδικοπραξία μέλους του πληρώματος (προστηθέντος) δεν είναι άσχετη ή ξένη με την εκτέλεση της υπηρεσίας που του έχει ανατεθεί, αλλά βρίσκεται σε εσωτερική αιτιώδη σχέση με την υπηρεσία αυτή, υπό την έννοια ότι η αδικοπραξία δεν ήταν δυνατό να υπάρξει χωρίς την πρόστηση ή όταν η τελευταία υπήρξε το αναγκαίο μέσο για την τέλεση της αδικοπραξίας (ΑΠ 864/2009 ΕΝαυτΔ 2009, σελ. 184, ΑΠ 1711/2008 ΕΕμπΔ 2009, σελ. 875). Στην προκειμένη περίπτωση, ο ενάγων, με την υπό κρίση αγωγή, όπως παραδεκτά διορθώθηκε με τις προτάσεις του κατ’ άρθρο 224 εδ. β΄ ΚΠολΔ (ως προς το ότι το ατύχημα συνέβη «καθώς επιχειρούσε να εξέλθει από τη συγκεκριμένη πόρτα» αντί του εσφαλμένου «καθώς επιχειρούσε να εισέλθει»), εκθέτει ότι στις 15-9-2017 και περί ώρα 1:00 π.μ., ταξιδεύοντας με το Ε/Γ-Ο/Γ πλοίο «…», πλοιοκτησίας της πρώτης εναγόμενης, το οποίο εκτελούσε δρομολόγιο από Εύδηλο προς Πειραιά, τραυματίσθηκε στο άκρο του μέσου δακτύλου του αριστερού του χεριού, κατά την έξοδό του από το σαλόνι στο εξωτερικό κατάστρωμα του πλοίου, λόγω πλημμελούς λειτουργίας της πόρτας που συνέδεε τους δύο χώρους, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σε αυτήν, με επακόλουθο τον ημιακρωτηριασμό της ονυχοφόρου φάλλαγγος. Ότι ο τραυματισμός του αυτός οφείλεται στην αποκλειστική υπαιτιότητα των εναγόμενων, ήτοι της πρώτης εναγόμενης εταιρείας που εκμεταλλεύεται το πλοίο και έχει την ευθύνη για την ασφάλεια όλων των εγκαταστάσεών, και του δεύτερου εναγόμενου, πλοιάρχου του πλοίου και προστηθέντος της πρώτης, καθόσον δεν έδωσε εντολή στους αρμόδιους τεχνικούς να προβούν στον απαιτούμενο έλεγχο όλων των εγκαταστάσεων του πλοίου, πριν τον απόπλου του, ώστε να διασφαλισθεί ότι το πλοίο είναι ασφαλές για τους επιβαίνοντες, αλλά κι αν έδωσε εντολή και έγινε κάποιος έλεγχος, δεν έλαβε τα απαιτούμενα μέτρα ασφαλείας. Με βάση το ιστορικό αυτό, όπως παραδεκτά περιόρισε άπαντα τα αγωγικά αιτήματα από καταψηφιστικά σε αναγνωριστικά, με δήλωση στις προτάσεις του (άρθρα 223 εδ. β΄, 294 εδ. α΄, 295 § 1 εδ. β΄ και 297 ΚΠολΔ), ζητεί να αναγνωρισθεί η υποχρέωση των εναγόμενων, ενεχόμενων αλληλεγγύως και εις ολόκληρον, να του καταβάλουν : α) το ποσό των 796,33 ευρώ, που αφορά εισοδήματα που απώλεσε το χρονικό διάστημα από 15-9-2017 έως τις 13-9-2017, β) το ποσό των 3.800,00 ευρώ, που αφορά δαπάνη μελλοντικής χειρουργικής επέμβασης, όπως τα επιμέρους ποσά εξειδικεύονται στην αγωγή, η οποία απαιτείται προς διαμόρφωση του κολοβώματος του δακτύλου, γ) το ποσό των 40.000,00 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη λόγω του τραυματισμού του, επιφυλασσόμενος να ζητήσει το επιπλέον αυτού ποσό των 44,00 ευρώ για την ίδια αιτία κατά την παράστασή του ως πολιτικώς ενάγων ενώπιον του αρμόδιου ποινικού δικαστηρίου, και δ) το ποσό των 40.000,00 ευρώ ως ιδιαίτερη αποζημίωση του άρθρου 931 ΑΚ, λόγω της επικαλούμενης συνεπεία του τραυματισμού του μόνιμης αναπηρίας του, που είναι βέβαιο ότι θα επιδράσει δυσμενώς στην οικονομική, προσωπική και κοινωνική του εξέλιξη, κατά τα αναλυτικά εκτιθέμενα στην αγωγή, άπαντα τα ανωτέρω ποσά με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής. Τέλος, ζητεί η απόφαση που θα εκδοθεί να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην καταβολή των δικαστικών του εξόδων. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή, η οποία επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 215 § 2 ΚΠολΔ (βλ. τις με αριθμούς …/3-7-2019 και …/3-7-2019 έεκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών …), και για το αντικείμενο της οποίας δεν απαιτείται πλέον η καταβολή δικαστικού ενσήμου, μετά τον προαναφερόμενο περιορισμό του συνόλου των αιτημάτων της από καταψηφιστικά σε αναγνωριστικά (άρθρο 7 § 3 του Ν.Δ. 1544/1942, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 42 § 1 Ν. 4640/2019, ΦΕΚ Α 190/30-11-2019), παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, το οποίο είναι καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμόδιο (άρθρα 7, 8, 9, 10, 14 § 2, 22 και 25 § 2 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 51 §§ 1 περ. α΄, 2, 3Α και 3Β περ. δ΄ Ν. 2172/1993 λόγω της ναυτικής φύσης της διαφοράς), κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία, και είναι ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού (ΕΚ) 392/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Απριλίου 2009 «σχετικά με την ευθύνη των μεταφορέων που εκτελούν θαλάσσιες μεταφορές επιβατών, σε περίπτωση ατυχήματος», 1, 3 § 2, 4 §§ 1 και 2, 14 της Διεθνούς Σύμβασης των Αθηνών σχετικά με τη θαλάσσια μεταφορά επιβατών και των αποσκευών τους, 297, 298, 299, 330 εδ. β΄, 345, 346, 482, 914, 922, 931 ΑΚ, 84, 105, 106, 174 ΚΙΝΔ, 15 § 4 Ν. 3709/2008, 70 και 176 ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος περί κήρυξης της παρούσας προσωρινά εκτελεστής που είναι απορριπτέο ως νομικά αβάσιμο μετά τον περιορισμό των αιτημάτων της αγωγής από καταψηφιστικά σε αναγνωριστικά, καθόσον οι αναγνωριστικές αποφάσεις δεν αποτελούν εκτελεστούς τίτλους (άρθρο 904 § 2 εδ. α΄ ΚΠολΔ), ώστε να μπορούν να κηρυχθούν και προσωρινά εκτελεστές. Επομένως, πρέπει η αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Οι εναγόμενοι αρνούνται την ιστορική βάση της αγωγής, ισχυριζόμενοι ότι αποκλειστικά υπαίτιος στην πρόκληση του επίδικου ατυχήματος και την επέλευση του τραυματισμού του, άλλως συνυπαίτιος, είναι ο ενάγων, κατά ποσοστό 99,99%, καθώς δεν επέδειξε την απαιτούμενη προσοχή κατά τη χρήση της θύρας, όπως ειδικότερα περιγράφεται στις προτάσεις τους. Ο ισχυρισμός περί αποκλειστικού πταίσματος συνιστά αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής, ενώ ο επικουρικός ισχυρισμός περί συντρέχοντος πταίσματος αποτελεί νόμιμη ένσταση, καταλυτική εν μέρει της αγωγής, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 300, 330 ΑΚ, 262 § 1 ΚΠολΔ και 6 της Διεθνούς Σύμβασης των Αθηνών και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα.
Από την εκτίμηση της υπ’ αριθμό …/4-11-2019 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρα … του …, που προσκομίζουν με επίκληση οι εναγόμενοι και δόθηκε ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά Ελένης Τσούμα, μετά από προηγούμενη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση του ενάγοντος, κατ’ άρθρο 422 § 1 ΚΠολΔ (βλ. την υπ’ αριθμό …΄/30-10-2019 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών …, σε συνδυασμό με την από 29-10-2019 κλήση – γνωστοποίηση λήψης εξέτασης μάρτυρος του πληρεξούσιου δικηγόρου των εναγόμενων), της υπ’ αριθμό …/22-11-2019 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρα …, που προσκομίζει με επίκληση ο ενάγων, με την κατ’ άρθρο 237 § 2 ΚΠολΔ προσθήκη στις προτάσεις του, με ρητή μνεία ότι την προσκομίζει προς αντίκρουση της παραπάνω ένορκης βεβαίωσης των εναγόμενων (βλ. ΑΠ 613/2018, ΑΠ 74/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), και δόθηκε ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών Χριστίνας Καραμπάτσου, μετά από προηγούμενη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των εναγόμενων, κατ’ άρθρο 422 § 1 ΚΠολΔ, (βλ. τις με αριθμούς …/19-11-2019 και …/19-11-2019 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών …, σε συνδυασμό με τις από 19-11-2019 κλήσεις γνωστοποίησης εξέτασης μάρτυρος της πληρεξούσιας δικηγόρου του ενάγοντος), και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν με επίκληση και τα οποία λαμβάνονται υπόψη του Δικαστηρίου, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα (άρθρα 432 επ. ΚΠολΔ), είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 § 3, 339 και 395 ΚΠολΔ), όπως μερικά από αυτά αναφέρονται ιδιαιτέρως παρακάτω, χωρίς να παραλειφθεί κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται ιδίως : α) τα έγγραφα της σχηματισθείσας για το ένδικο ατύχημα ποινικής προδικασίας, που εκτιμώνται ελεύθερα στην παρούσα δίκη ως δικαστικά τεκμήρια (βλ. ΑΠ 1382/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), β) η υπ’ αριθμό …/22-12-2017 προκαταρκτική τεχνική έκθεση του ναυπηγού μηχανολόγου – μηχανικού … και η από 17-10-2019 ιατροδικαστική γνωμοδότηση του ιατρού δημόσιας υγείας – ιατροδικαστή …, τις οποίες προσκομίζουν οι εναγόμενοι, αποτελούν ιδιωτικές γνωμοδοτήσεις και εκτιμώνται ελεύθερα (άρθρα 340 και 390 ΚΠολΔ, βλ. ΟλΑΠ 8/2005 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕπισκΕμπΔ 2005, σελ. 82, ΕλλΔνη 2005, σελ. 694, ΑΠ 858/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), και γ) φωτογραφίες της θύρας του πλοίου, που προσκομίζουν οι εναγόμενοι, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § 1 περ. 3, 448 § 2, 457 § 4 ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Στις 14-8-2017 και περί ώρα 17:25 μ.μ., ο ενάγων επιβιβάσθηκε, μαζί με το φίλο του …, από το λιμάνι του Ευδήλου Ικαρίας, στο υπό ελληνική σημαία επιβατηγό-οχηματαγωγό πλοίο «…», πλοιοκτησίας της πρώτης εναγόμενης, που εκτελούσε το δρομολόγιο Καρλόβασι-Εύδηλος-Μύκονος-Πειραιάς, επιστρέφοντας από τις θερινές διακοπές τους. Κατά την προσέγγιση του πλοίου στο λιμάνι του Πειραιά, στις 15-8-2017 και περί ώρα 1:00 π.μ., ο ενάγων και ο φίλος του μετέφεραν τις αποσκευές τους από το κατάστρωμα 7 του πλοίου στο εσωτερικό σαλόνι, μέσω της αριστερής θύρας εισόδου στο πρυμναίο κλιμακοστάσιο, ώστε να είναι έτοιμοι προς αποβίβαση και ακολούθως, επιχείρησαν να εξέλθουν εκ νέου στο κατάστρωμα αφενός για να ελέγξουν ότι είχαν μετακινήσει όλες τις αποσκευές τους και αφετέρου για να παρακολουθήσουν την προσέγγιση του πλοίου στο λιμάνι. Κατά την έξοδο του ενάγοντος από την ίδια ως άνω θύρα, που συνδέει το σαλόνι του πλοίου με το κατάστρωμα, εγκλωβίσθηκε το άκρο του μέσου δακτύλου του αριστερού του χεριού, με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό του άκρου της ονυχοφόρου φάλλαγγος. Μετά τον τραυματισμό του, του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες από νοσηλεύτρια, η οποία ήταν εν πλω και κλήθηκε για βοήθεια από τα μεγάφωνα του πλοίου, ενώ ενημερώθηκε από το πλήρωμα ότι ήδη είχε κληθεί ασθενοφόρο για έτερο επιβάτη και θα βρισκόταν στο λιμάνι του Πειραιά κατά την άφιξή τους. Πράγματι, περί ώρα 1:08 π.μ., κατά την αποβίβασή του στο λιμάνι του Πειραιά παρελήφθη από ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ και μεταφέρθηκε αρχικά στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «…» και κατόπιν στο «…», όπου υπήρχε Τμήμα Πλαστικής Χειρουργικής-Μικροχειρουργικής και όπου διαπιστώθηκε ακρωτηριαστικό τραύμα της ονυχοφόρου φάλαγγος του αριστερού 3ου δακτύλου, έγινε καθαρισμός, διαμόρφωση του κολοβώματος και συρραφή του τραύματος, ενώ του δόθηκαν οδηγίες και φαρμακευτική αγωγή και έγινε σύσταση για επανεκτίμηση (βλ. την υπ’ αριθμό πρωτ. …/21-8-2017 ιατρική βεβαίωση της Διευθύντριας του ως άνω νοσοκομείου …). Κατά την επισκοπική εξέτασή του δε από το χειρουργό ορθοπαιδικό …, στις 13-12-2017, διαπιστώθηκε βράχυνση του 3ου δακτύλου της αριστερής χειρός λόγω του ημιακρωτηριασμού της ονυχοφόρου φάλαγγος, αποπλάτυνση του κολοβώματος, έκφυση του όνυχος με παλαμιαία φορά, με συνέπεια την είσφρυση – εισολκή αυτού εντός του δέρματος του δακτύλου και στοιχεία χρονίας φλεγμονής και ακόμη, κρίθηκε ότι πρέπει ο ασθενής να υποβληθεί σε νέα χειρουργική επέμβαση προς διαμόρφωση του κολοβώματος, ώστε να βελτιωθεί η λειτουργικότητα, αλλά και η εμφάνιση του δακτύλου. Επίσης, κατά την εξέτασή του, στα εξωτερικά ιατρεία της Κλινικής Χεριού – Μικροχειρουργικής – Άνω Άκρου του Νοσοκομείου ………. στις 25-1-2018, διαπιστώθηκε μετεγχειρητική επώδυνη παραμόρφωση όνυχος στην περιοχή του κολοβώματος και δυσκαμψία του μέσου δακτύλου και κρίθηκε ότι χρήζει νέας επέμβασης προς αποκατάσταση της παραμόρφωσης. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι η θύρα του πλοίου, στην οποία εγκλωβίσθηκε το μέσο δάκτυλο του αριστερού χεριού του ενάγοντος, ανοίγει με περιστροφή στη δεξιά κάθετη ακμή της από μέσα προς τα έξω, φέροντας χερούλι ανοίγματος στην αριστερή κάθετη ακμή και διαθέτει μηχανισμό αυτόματου κλεισίματος «DORMA», καθότι είναι εξωτερική και πρέπει να παραμένει κλειστή για προστασία των κλειστών χώρων από το εξωτερικό περιβάλλον, όπως από βροχή και άνεμο. Ο εν λόγω μηχανισμός φρενάρει τη φόρα της θύρας λίγο πριν το κλείσιμο και συγκεκριμένα, σταματάει σε απόσταση 3 εκατοστών πριν το πλήρες κλείσιμο για περίπου 3-4 δευτερόλεπτα, ενώ διασφαλίζει το κλείσιμο ακόμη και αν κάποιος ανοίξει και αφήσει ελεύθερο το φύλλο της (βλ. την υπ’ αριθμό …/22-12-2017 τεχνική έκθεση του ναυπηγού μηχανολόγου – μηχανικού …). Από τις φωτογραφίες δε που επισυνάπτονται στην ίδια παραπάνω τεχνική έκθεση, καθώς και από αυτές που προσκομίζουν οι εναγόμενοι, προκύπτει ότι στο κέντρο της θύρας, σε αμφότερες τις πλευρές της, υπάρχει επιγραφή στην αγγλική και στην ελληνική γλώσσα στην οποία αναγράφεται «ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΑΡΓΑ ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΜΑΚΡΙΑ», ώστε να αποφευχθεί τυχόν τραυματισμός κατά το κλείσιμό της. Ακόμη, η θύρα διαθέτει κατώφλι 15 εκατοστών, όπως απαιτείται για αποφυγή εισόδου υδάτων (λόγω βροχής ή κυματισμού) από το εξωτερικό κατάστρωμα προς τον εσωτερικό διάδρομο, ενώ υπάρχει πλήρης ηλεκτρικός φωτισμός, κατά τη νύχτα, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική πλευρά της. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι ο προαναφερόμενος μηχανισμός καθυστέρησης της θύρας λειτουργούσε κανονικά κατά τη στιγμή του ατυχήματος. Τόσο ο ενάγων, όσο και ο φίλος του, άλλωστε, όπως οι ίδιοι έχουν καταθέσει προανακριτικά (βλ. την από 14-9-2017 έκθεση προφορικής μήνυσης και την από 29-9-2017 έκθεση ένορκης εξέτασης μάρτυρα ενώπιον του Κ.Λ.Π./Α΄Λ/Τ) και ήδη προαναφέρθηκε, είχαν αμέσως πριν τον τραυματισμό του πρώτου εξ αυτών, διαβεί την ως άνω θύρα με αντίστροφη κατεύθυνση, ήτοι από το κατάστρωμα προς το σαλόνι, χωρίς να αντιληφθούν κάποια δυσλειτουργία. Επιπλέον, παρόλο που, λόγω της ημερομηνίας που έγινε το ατύχημα (δεκαπενταύγουστος), υπήρχε πολύ κόσμος στο πλοίο και μεγάλη κινητικότητα αυτού ενόψει της άφιξης του πλοίου στον τελικό του προορισμό, ουδόλως αναφέρθηκε από κάποιον άλλο επιβάτη παρόμοιο πρόβλημα. Επιπρόσθετα, μετά το ατύχημα έγινε έλεγχος από τον ύπαρχο του πλοίου … και βρέθηκε σε άριστη κατάσταση και λειτουργία (βλ. την π’ αριθμό …/4-11-2019 ένορκη βεβαίωσή του ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά Ελένης Τσούμα), ενώ στο πλοίο είχε γίνει επιθεώρηση στις 10-4-2017 από κλιμάκιο της Λιμενικής Αρχής Πειραιά, τριμηνιαία συντήρηση των συστημάτων ασφαλείας τον Ιούνιο του 2017, κατά την οποία δοκιμάστηκαν όλες οι πόρτες πυρασφαλείας, και διέθετε το από 4-11-2016 πιστοποιητικό ασφαλείας επιβατηγού πλοίου του Κλάδου Ελέγχου Πλοίων του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, το οποίο ήταν σε ισχύ κατά τον επίδικο χρόνο. Αντίθετα, αποδεικνύεται ότι ο ενάγων, δεν επέδειξε την προσοχή και την επιμέλεια του μέσου συνετού επιβάτη, παρότι όφειλε και μπορούσε υπό τις ως άνω περιστάσεις, με συνέπεια από δική του αποκλειστικά αμέλεια να προκαλέσει τον τραυματισμό του. Ειδικότερα, αυτός κατά τη χρήση της προαναφερθείσας εξωτερικής θύρας, και παρότι υπήρχε επαρκής τεχνητός φωτισμός κατά την ώρα του συμβάντος, δεν πρόσεξε τις οδηγίες χρήσης πάνω σε αυτή, με αποτέλεσμα κατά την έξοδό του από το σαλόνι του πλοίου στο κατάστρωμα να θέσει και να μην απομακρύνει το χέρι του από το σημείο όπου εφάπτεται η πόρτα κατά το κλείσιμο με την κάσα, τραυματίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο το άκρο του μέσου δακτύλου του αριστερού του χεριού. Επισημαίνεται ότι το άνοιγμα της θύρας για τους κινούμενους από μέσα προς τα έξω γίνεται, κατά τη συνήθη πορεία, με το δεξί χέρι του εκάστοτε χρήστη, καθώς το χερούλι της βρίσκεται στην αριστερή ακμή της, με αποτέλεσμα να εξέρχεται κανείς στο κατάστρωμα και τελευταία να αποσύρει το δεξί του χέρι από το χερούλι. Συνεπώς, η θέση του αριστερού χεριού του ενάγοντος στο σημείο της κάσας όπου κλείνει η θύρα δε δικαιολογείται και είναι οπωσδήποτε αμελής. Ο ισχυρισμός δε του φίλου του και συνεπιβάτη στο πλοίο, …, ότι ο ενάγων εξερχόμενος, κρατούσε την πόρτα με το αριστερό του χέρι, επιτρέποντας και σε άλλους επιβάτες να κινηθούν (ο οποίος αναφέρεται το πρώτον στην ως άνω ένορκη βεβαίωσή του), και ο τραυματισμός του έλαβε χώρα τη στιγμή που άφηνε την πόρτα για να απομακρυνθεί από αυτήν, η οποία έκλεισε απότομα, χωρίς να σταματήσει για λίγο πριν το οριστικό της κλείσιμο, αφενός δεν εξηγεί τον τραυματισμό του ενάγοντος, καθώς οι πόρτες, πολλώ δε μάλλον μια εξωτερική πόρτα πλοίου, η οποία έφερε προειδοποιητική πινακίδα με ρητή οδηγία να κρατά ο χρήστης τα χέρια του μακριά, ανοίγουν και κλείνουν από τα χερούλια και όχι από την άκρη του φύλλου τους και αφετέρου δεν κρίνεται πειστικός, για τους λόγους που πρεκτέθηκαν. Τέλος, πρέπει να αναφερθεί ότι άμεση υπήρξε η κινητοποίηση του πληρώματος να ζητήσει από τα μεγάφωνα του πλοίου τη συνδρομή ιατρικής βοήθειας και τη διακομιδή αυτού με ασθενοφόρο, δεδομένου ότι στο πλοίο δεν είχε τοποθετηθεί ιατρός υπηρεσίας υπαίθρου (βλ. το υπ’ αριθμό πρωτ. 2253.7-23/78009/29-10-2019 έγγραφο του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου). Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, εφόσον δεν αποδεικνύεται από τον ενάγοντα, που έχει το βάρος απόδειξης, παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά των εναγόμενων, από την οποία να προκλήθηκε αιτιωδώς ο τραυματισμός του, η υπό κρίση αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά βάσιμη και να επιβληθούν σε βάρος του ενάγοντος, λόγω της ήττας του, τα δικαστικά έξοδα των εναγόμενων, κατόπιν σχετικού αιτήματός τούς με τις προτάσεις τους (άρθρα 106, 176, 189 και 191 § 2 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αγωγή.
Επιβάλλει σε βάρος του ενάγοντος τα δικαστικά έξοδα των εναγόμενων, τα οποία ορίζει στο συνολικό ποσό των χιλίων επτακοσίων ευρώ (1.700,00€).
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, στις 12 Ιουνίου 2020 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ