ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ

 

Αριθμός απόφασης

519/2021

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

——————————————————–

Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Χρυσάνθη Μάντη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου, και τη Γραμματέα Πετρούλα Δαμίγου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 9 Φεβρουαρίου 2021, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :

Της αιτούσας : Εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στη …, επί της λεωφόρου …, και έχει εγκαταστήσει γραφείο στην Ελλάδα σύμφωνα με τον Α.Ν. 89/67, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, με Α.Φ.Μ. …, νόμιμα εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε στο ακροατήριο δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Ελιζαβέτα – Κατερίνα Ντέεβα, η οποία κατέθεσε το υπ’ αριθμό … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του ΔΣΠ.

Της καθ’ ης η αίτηση : Εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στις …, νόμιμα εκπροσωπούμενης, η οποία έχει πράκτορα, διαχειρίστρια, αντιπρόσωπο και αντίκλητο αυτής την εταιρεία με την επωνυμία «….», που εδρεύει στα νησιά … και έχει λάβει άδεια εγκατάστασης γραφείου στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον Α.Ν. 89/67, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, επί της …, νόμιμα εκπροσωπούμενης, και  παραστάθηκε στο ακροατήριο δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Παύλου Γιαννακούρου, ο οποίος κατέθεσε το υπ’ αριθμό … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του ΔΣΠ.

Η αιτούσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 29-1-2021 αίτησή της, που κατατέθηκε στη γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 721/29-1-2021, ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 400/29-1-2021 και αριθμό αίτησης εξαίρεσης 6/29-1-2021, προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και εγγράφηκε στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και στις προτάσεις τους.

 ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

 ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά το άρθρο 906 ΚΠολΔ «οι αλλοδαπές διαιτητικές αποφάσεις κηρύσσονται εκτελεστές, σύμφωνα με το άρθρο 905 παρ.1, αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 903», κατά δε το άρθρο 905 § 1 ΚΠολΔ «με την επιφύλαξη αυτών που ορίζουν, διεθνείς συμβάσεις, μπορεί να γίνει στην Ελλάδα αναγκαστική εκτέλεση βασισμένη σε αλλοδαπό τίτλο, από τότε που θα τον κηρύξει εκτελεστό απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου της περιφέρειας όπου βρίσκεται η κατοικία και, αν δεν έχει κατοικία, η διαμονή του οφειλέτη και, αν δεν έχει ούτε διαμονή, του Μονομελούς Πρωτοδικείου της πρωτεύουσας του κράτους». Με το άρθρο πρώτο του Ν.Δ. 4220/1961 κυρώθηκε η από 10-6-1958 σύμβαση της Νέας Υόρκης, που αφορά την αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων, έχει δε από 14-10-1962 ισχύ νόμου και υπερέχει κατά το άρθρο 28 του Συντάγματος των άρθρων 903, 905 και 906 ΚΠολΔ (Ολ.ΑΠ 8/1997). Η Αγγλία κύρωσε τη διεθνή αυτή σύμβαση το 1975 και έκτοτε αποτελεί εσωτερικό δίκαιο αυτής. Στο άρθρο 3 της σύμβασης ορίζεται ότι «κάθε συμβαλλόμενο κράτος θα αναγνωρίζει το κύρος της διαιτητικής αποφάσεως και θα επιτρέπει την εκτέλεση σύμφωνα με τους δικονομικούς κανόνες οι οποίοι ακολουθούνται στο έδαφος όπου γίνεται η επίκληση της αποφάσεως και με τις προϋποθέσεις που αναγράφονται στα επόμενα άρθρα. Δεν θα επιβάλλονται για την αναγνώριση ή εκτέλεση των διαιτητικών αποφάσεων στις οποίες εφαρμόζεται η παρούσα σύμβαση, προϋποθέσεις που είναι αισθητώς αυστηρότερες, ούτε δικαστικά έξοδα που είναι αισθητώς ανώτερα από εκείνα που επιβάλλονται για την αναγνώριση ή εκτέλεση ημεδαπών διαιτητικών αποφάσεων». Με το άρθρο 4 ορίζεται ότι «για να επιτύχει την αναγνώριση και εκτέλεση που προβλέπεται από το προηγούμενο άρθρο, εκείνο από τα μέρη που ζητεί την αναγνώριση και εκτέλεση πρέπει να προσκομίσει ταυτόχρονα με την αίτηση : α) το πρωτότυπο της αποφάσεως δεόντως βεβαιωμένο ή αντίγραφο του πρωτοτύπου αυτού που να περιέχει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την αυθεντικότητα του και β) το πρωτότυπο της συμφωνίας που προβλέπεται από το άρθρο 2 ή αντίγραφο που περιλαμβάνει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την αυθεντικότητα του (συμφωνία για υποβολή των μερών σε διαιτησία)». Με το άρθρο 5 ορίζεται ότι «η αναγνώριση και εκτέλεση της αποφάσεως μπορεί να απορριφθεί μόνο με αίτηση του μέρους εναντίον του οποίου γίνεται η επίκληση αυτή, εφόσον το μέρος προσκομίζει στην αρμόδια αρχή της χώρας όπου επιζητείται η αναγνώριση και εκτέλεση, την απόδειξη ότι : α) τα μέρη που αναφέρονται στη συμφωνία η οποία ρυθμίζεται από το άρθρο 2, είχαν με βάση το δίκαιο που εφαρμόζεται σ’ αυτά κάποια ανικανότητα ή ότι η συμφωνία αυτή δεν είναι έγκυρη με βάση το δίκαιο στο οποίο τα μέρη την έχουν υπαγάγει και αν δεν υπάρχει ένδειξη γι’ αυτό, με βάση το δίκαιο της χώρας στην οποία εκδόθηκε η απόφαση ή β) εκείνο από τα μέρη εναντίον του οποίου γίνεται επίκληση της απόφασης, δεν ήταν δεόντως πληροφορημένο για τον ορισμό του διαιτητή ή για τη διαδικασία της διαιτησίας ή ότι ήταν αδύνατο για κάποιο λόγο να κάνει χρήση των μέσων που είχε στη διάθεση του, ή γ) η απόφαση αναφέρεται σε διαφορά που δεν προβλέπεται από το συνυποσχετικό ή δεν περιλαμβάνεται στις διατάξεις της διαιτητικής ρήτρας, ή ότι περιλαμβάνει αποφάσεις που υπερβαίνουν τους όρους του συνυποσχετικού ή της διαιτητικής ρήτρας, ή δ) η συγκρότηση του διαιτητικού δικαστηρίου ή η διαιτητική διαδικασία δεν ήταν σύμφωνα με τη συμφωνία των μερών, ή εάν δεν υπάρχει συμφωνία, ότι δεν ήταν σύμφωνη με το δίκαιο της χώρας όπου έλαβε χώρα η διαιτησία και ε) η απόφαση δεν έχει ακόμα καταστεί δεσμευτική για τα μέρη, ή ακυρώθηκε ή έχει ανασταλεί από αρμόδια αρχή της χώρας στην οποία η κατά το δίκαιο της οποίας εκδόθηκε η απόφαση. Με την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου ορίζεται ότι «η αναγνώριση και εκτέλεση διαιτητικής αποφάσεως, θα μπορεί επίσης να απορριφθεί, αν η αρμόδια αρχή της χώρας στην οποία ζητείται η αναγνώριση και εκτέλεση διαπιστώνει: α) ότι κατά το δίκαιο της χώρας αυτής το αντικείμενο της διαφοράς δεν είναι επιδεκτικό ρύθμισης με διαιτησία ή β) ότι η αναγνώριση και εκτέλεση της αποφάσεως θα ήταν αντίθετη με τη δημόσια τάξη της χώρας αυτής». Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει, ότι η δικαιοδοτική κρίση του δικαστηρίου που καλείται με απόφασή του να κηρύξει εκτελεστή στον τόπο του αλλοδαπή διαιτητική απόφαση, που εκδόθηκε στο έδαφος άλλου κράτους, το οποίο έχει προσχωρήσει στη σύμβαση της Ν. Υόρκης, περιορίζεται στη διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 4 της σύμβασης. Όμως, εκείνος κατά του οποίου γίνεται η επίκληση της αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης, μπορεί να προτείνει και αποδείξει ότι συντρέχει κάποια από τις προβλεπόμενες στη σύμβαση αυτή αρνητικές προϋποθέσεις του άρθρου 5 αυτής προκειμένου να επιτύχει την απόρριψη της αίτησης, τις οποίες το δικαστήριο αυτεπάγγελτα δεν μπορεί να λάβει υπόψη, ενώ ερευνά αυτεπάγγελτα αν το αντικείμενο της διαφοράς δεν είναι επιδεκτικό ρύθμισης με διαιτησία, κατά το δίκαιο που αυτό δικάζει ή αν η εκτέλεση της απόφασης κρίνεται αντίθετη προς τη δημόσια τάξη της χώρας στην οποία ζητείται η αναγνώριση και εκτέλεση. Στις προϋποθέσεις κήρυξης εκτελεστής αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης δεν περιλαμβάνεται και ο έλεγχος της νομικής της ορθότητας και ειδικότερα αν εφαρμόστηκε το ουσιαστικό δίκαιο που έπρεπε να εφαρμοστεί κατά το ελληνικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο ή κατά συμβατικό όρο, αφού το ελληνικό δικαστήριο δεν επιτρέπεται να υπεισέλθει στην ουσία της υπόθεσης, προβαίνοντας σε αναδίκαση και νέα ουσιαστική διάγνωση της, σε τροποποιήσεις, μεταβολές, προσθήκες η αφαιρέσεις ως προς όσα διατάσσονται με την αλλοδαπή απόφαση. Αν η αλλοδαπή διαιτητική απόφαση είναι εσφαλμένη κατ’ ουσία, ο διάδικος που ηττήθηκε μπορεί να ασκήσει εναντίον της τα προβλεπόμενα από το αλλοδαπό δίκαιο ένδικα μέσα ή προσφυγή. Τέλος, από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 905 § 3 και 323 § 5 ΚΠολΔ προκύπτει, ότι για να κηρυχθεί στην Ελλάδα εκτελεστή απόφαση αλλοδαπού δικαστηρίου (στην εκτελεστότητα περιλαμβάνεται και η επιδικαζόμενη δικαστική δαπάνη) απαιτείται, εκτός από άλλα, να μην είναι αντίθετη προς τη «δημόσια τάξη». Στις διατάξεις αυτές η δημόσια τάξη νοείται με την έννοια του άρθρου 33 του ΑΚ. Επομένως η κήρυξη απόφασης αλλοδαπού δικαστηρίου εκτελεστής στην Ελλάδα δεν συγχωρείται όταν, εξαιτίας του περιεχομένου της και ενόψει των συγκεκριμένων περιστάσεων που προκύπτουν από την αλλοδαπή απόφαση, η εκτέλεσή της : α) θα προσέκρουε σε θεμελιώδεις πολιτειακές ηθικές, κοινωνικές, δικαιϊκές ή οικονομικές αντιλήψεις που κρατούν στη χώρα και β) θα διατάρασσε τον έννομο ρυθμό που κρατεί στη χώρα (ΑΠ 1657/2014, ΑΠ 1066/2007 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ ΑΠ 2273/2009). Στην προκείμενη περίπτωση, με την κρινόμενη αίτηση, η αιτούσα, επικαλούμενη έγγραφη συμφωνία περί διαιτησίας, που περιλήφθηκε σε σύμβαση διάσωσης, καταρτισθείσα μεταξύ αυτής και της καθ’ ης, ζητεί να κηρυχθεί εκτελεστή η από …………… διαιτητική απόφαση της Διαιτητή …, που εκδόθηκε στο ………, δυνάμει της οποίας καταδικάσθηκε η καθ’ ης να της καταβάλει το ποσό 285.000,00 ευρώ, πλέον τόκων και εξόδων, καθώς και να καταδικασθεί η τελευταία στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η αίτηση παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση κατά την προκείμενη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας στο παρόν Δικαστήριο, το οποίο είναι καθ’ ύλην, λειτουργικά και κατά τόπο αρμόδιο (άρθρα 739, 740 § 1 και 741 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 51 §§ 1 περ. β΄, 2 και 3Β περ. ε΄ Ν. 2172/1993 λόγω της ναυτικής φύσης της διαφοράς, με τη σημείωση ότι το παρόν Δικαστήριο είναι κατά τόπο αρμόδιο προς εκδίκαση της υπόθεσης, διότι η καθ’ ης στερείται έδρας στην Ελλάδα, οπότε κατά τόπο αρμόδιο είναι κατ’ αρχήν το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, ως αρμόδιο καθ’ ύλη Δικαστήριο της πρωτεύουσας της Ελλάδος, κατ’ άρθρα 905 § 1 και 906 ΚΠολΔ, πλην όμως λόγω του ναυτικού χαρακτήρα της υπόθεσης αποκλειστικά κατά τόπο αρμόδιο καθίσταται για ολόκληρο το Νομό Αττικής το Τμήμα Ναυτικών Διαφορών του παρόντος Δικαστηρίου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 51 § 2 εδ α΄  Ν. 2172/1993) και το οποίο, συνακόλουθα, έχει και διεθνή δικαιοδοσία προς εκδίκαση της προκείμενης διαφοράς (άρθρα 3 § 1 και 4 ΚΠολΔ). Είναι δε νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις του άρθρου 36 Ν. 2735/1999 και της από 10-6-1958 Σύμβασης της Νέας Υόρκης «Περί αναγνωρίσεως και εκτελέσεως αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων», που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 4220/1961, που αναφέρθηκαν στη μείζονα πρόταση της παρούσας, πλην του αιτήματος για την επιδίκαση δικαστικής δαπάνης σε βάρος της καθ’ ης, καθώς η αιτούσα, η οποία ασκεί την ένδικη αίτηση για το δικό της συμφέρον, φέρει και το βάρος της δαπάνης αυτής, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 746 εδ. α΄ ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Από όλα τα έγγραφα, που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Η αιτούσα είναι επιχείρηση με κύριο έργο την παροχή υπηρεσιών ρυμουλκήσεων, διασώσεων και ναυαγιαιρέσεων σε παγκόσμια κλίμακα, διαθέτουσα προς τούτο στόλο από επαγγελματικά ναυαγοσωστικά και ρυμουλκά πλοία, με τον απαραίτητο εξοπλισμό, ειδικό προσωπικό και συνεργάτες, καθώς και εξειδικευμένα πληρώματα. Η καθ’ ης είναι πλοιοκτήτρια του, υπό σημαία …, δεξαμενόπλοιου μεταφοράς χημικών και πετρελαίου «…», με αριθμό ΙΜΟ … και ΔΔΣ …. Στις 12-5-2020, το παραπάνω πλοίο, ενώ έπλεε σε κατάσταση έρματος περίπου 130 μίλια νοτιοανατολικά της Κρήτης κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού από τη Βαρκελώνη Ισπανίας προς τη Νταμιέττα Αιγύπτου, υπέστη βλάβες στην κύρια μηχανή του, και λόγω της επείγουσας κατάστασης που καθιστούσε αναγκαία την άμεση παροχή βοήθειας, υπεγράφη αυθημερόν, μεταξύ των διαδίκων, στον …….., σύμβαση διάσωσης (η οποία καταρτίσθηκε στην αγγλική γλώσσα και προσάγεται από την αιτούσα σε νόμιμο επικυρωμένο αντίγραφο από το πρωτότυπο και σε νόμιμη αποσπασματική μετάφραση στην ελληνική), με βάση τους όρους του τυποποιημένου συμφωνητικού των … («…»). Ειδικότερα, στο συμφωνητικό αυτό, με τη ρήτρα υπό στοιχείο Ι, υπό τον τίτλο «Διαιτησία και ΛΣΣΑ ρήτρες», προβλέφθηκε ότι «η αμοιβή (σώστρα) του διασώστη ή/και άλλη ειδική αποζημίωση θα καθορισθεί στο πλαίσιο διαιτητικής διαδικασίας στο Λονδίνο, κατά τον τρόπο που ορίζουν οι ρήτρες διαιτησίας των … (…)… Οι εν λόγω ρήτρες LSAC είναι ενσωματωμένες και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της παρούσας συμφωνίας διάσωσης. Οποιαδήποτε διαφορά που ανακύπτει από την παρούσα συμφωνία διάσωσης … υπάγεται στην εν λόγω διαιτητική διαδικασία». Επίσης, με τη ρήτρα υπό στοιχείο J συμφωνήθηκε ότι εφαρμοστέο δίκαιο που διέπει τη συμφωνία και τη διαιτητική διαδικασία είναι το αγγλικό. Η εν λόγω συμφωνία περί διαιτησίας, η εγκυρότητα της οποίας κρίνεται από το επιλεγέν από τα μέρη δίκαιο, ήτοι από το αγγλικό, σύμφωνα με το άρθρο 5 § 1 εδ. α΄ της Σύμβασης (βλ. Α. Αντάπαση – Λ. Αθανασίου, Ναυτικό Δίκαιο, εκδ. 2020, §§ 1191, σελ. 599), είναι έγκυρη σύμφωνα με τα άρθρα 4 και 32 του Αγγλικού νόμου περί διαιτησίας του 1996 (Arbitration Act 1996), εφόσον καταρτίστηκε εγγράφως και περιέχει τον τόπο σύγκλησης των διαιτητών και το εφαρμοστέο δίκαιο για τη διαιτητική επίλυση της διαφοράς (βλ. σχετ. ΜΠΠειρ 452/1991 ΕΝαυτΔ 1992, σελ. 353). Ακολούθως, στις 13-5-2020, τα διάδικα μέρη υπέγραψαν Πρόσθετη Συμφωνία (η οποία επίσης καταρτίσθηκε στην αγγλική και προσάγεται από την αιτούσα σε νόμιμο επικυρωμένο αντίγραφο από το πρωτότυπο και σε νόμιμη αποσπασματική μετάφραση στην ελληνική γλώσσα), με την οποία συμφωνήθηκε ότι η αποζημίωση της αιτούσας για την παροχή των υπηρεσιών διάσωσης στο ως άνω πλοίο ορίσθηκε στο ποσό των 285.000,00 ευρώ εφάπαξ, όλων συμπεριλαμβανομένων, εάν το πλοίο ρυμουλκείτο στον Πειραιά. Ενόψει των ανωτέρω, η αιτούσα προέβη στις απαραίτητες ενέργειες για τη ρυμούλκηση του πλοίου στον Πειραιά και πράγματι, στις 16-5-2020, το διασωθέν πλοίο αγκυροβόλησε με ασφάλεια στο Νέο Μόλο Δραπετσώνας στον Πειραιά, όπου παραδόθηκε στην καθ’ ης και υπογράφηκε μεταξύ των μερών το σχετικό Πιστοποιητικό Ασφαλούς Παράδοσης. Ωστόσο, παρά τις οχλήσεις της αιτούσας προς την καθ’ ης, με τις οποίες ζητούσε να της καταβληθεί η συμβατικά καθορισμένη αμοιβή της, η τελευταία δεν προέβη στην αποπληρωμή του οφειλόμενου ποσού, και για το λόγο αυτό η αιτούσα υπέβαλε στις 15-10-2020 αίτημα στο Συμβούλιο των … για το διορισμό Διαιτητή, σύμφωνα με την προαναφερόμενη ρήτρα περί διαιτησίας. Στις 20-10-2020 το Συμβούλιο των … την ενημέρωσε ότι διορίσθηκε ως μοναδική Διαιτητής για την επίδικη διαφορά η …. Η αιτούσα, στις 21-10-2020, με μήνυμα του πληρεξούσιου δικηγόρου της μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ενημέρωσε την καθ’ ης για την προσφυγή της στη διαιτητική διαδικασία και την πρόοδο αυτής στην περίπτωση που δεν της καταβαλλόταν το συμφωνηθέν ποσό εντόκως εντός επτά ημερών, η τελευταία δε στις 4-11-2020, της απάντησε με μήνυμα του εκπροσώπου της Χρήστου Χρήστου, ομοίως μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι : «… Δυστυχώς το Πλοίο έχει κατασχεθεί από διάφορους δανειστές και είναι αρκετά πιθανό ότι αυτό θα εκπλειστηριασθεί. Εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν, οι Πλοιοκτήτες αδυνατούν να κάνουν οποιαδήποτε πληρωμή έναντι του οφειλόμενου ποσού, το οποίο συμφωνήθηκε συμβατικά με τους πελάτες σας. Εάν οι πελάτες σας επιθυμούν να προχωρήσουν με την LOF Διαιτησία (στην οποία υποβαλλόμεθα οικειοθελώς) και/ή να προχωρήσουν εναντίον του πλοίου, ας γίνει έτσι, όπως θέλουν. Λυπούμεθα πολύ γι’ αυτήν την εξέλιξη.» (βλ. το προσκομιζόμενο από την αιτούσα από 4-11-2020 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της καθ’ ης στην αγγλική και σε νόμιμη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα), γεγονός που επιβεβαιώνεται και από το περιεχόμενο της διαιτητικής απόφασης. Κατόπιν αυτών και δεδομένου ότι δεν υπήρξε καμία αντίρρηση ως προς την οφειλή του συμβατικά καθορισμένου ποσού ή για τη δικαιοδοσία της ως άνω Διαιτητή να εκδώσει απόφαση, η τελευταία προχώρησε στις 18-11-2020 στην έκδοση οριστικής απόφασης. Με την εν λόγω απόφαση, η καθ’ ης υποχρεώθηκε να καταβάλει στην αιτούσα για τις παρασχεθείσες υπηρεσίες διάσωσης το ποσό των 285.000,00 ευρώ, πλέον τόκου επ’ αυτού, με επιτόκιο 4,25% ετησίως, από την 14^η-6-2020 μέχρι την ημέρα δημοσίευσης της απόφασης αυτής, που ανέρχεται συνολικά σε 5.210,03 ευρώ, πλέον τόκου, που μπορεί να καταστεί απαιτητός σύμφωνα με τη ρήτρα 9.3 των όρων Διαιτησίας των … 2020 σχετικά με τη διάσωση και είναι ημερησίως 33,18 ευρώ, πλέον εξόδων της αιτούσας που καθορίζονται σε 2.223,50 λίρες Αγγλίας μαζί με τις αμοιβές και/ ή τα έξοδα που έχουν χρεωθεί από το Συμβούλιο των … για τις υπηρεσίες τους σε σχέση με την εν λόγω απόφαση και τα έξοδα για την έκδοση της απόφασης, τα οποία ανέρχονται σε 4.325,00 λίρες Αγγλίας. Σημειωτέον ότι και ως προς τα δικαστικά έξοδα, για τα οποία η αιτούσα είχε υποβάλει πίνακα δαπανών, η διαιτητής έταξε στην καθ’ ης προθεσμία επτά ημερών προκειμένου να σχολιάσουν τον πίνακα δαπανών, αλλά κανένα σχόλιο δεν έγινε, όπως προκύπτει από το αιτιολογικό της διαιτητικής απόφασης. Το πρωτότυπο δε της ανωτέρω απόφασης, που φέρει την επισημείωση (apostille) της Σύμβασης της Χάγης της 5^ης Οκτωβρίου 1961, προσάγεται από την αιτούσα σε νόμιμο επικυρωμένο αντίγραφο από το πρωτότυπο και σε νόμιμη μετάφραση από το πρωτότυπο από την αγγλική γλώσσα στην ελληνική από τη Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών. Περαιτέρω, η παραπάνω διαιτητική απόφαση έχει καταστεί πλέον εκτελεστή, αφού καμία έφεση δεν κατατέθηκε από την καθ’ ης η αίτηση εντός της χρονικής προθεσμίας που προβλέπεται στους όρους του Συμφωνητικού Διάσωσης (βλ. το από 12-1-2021 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του …, υπεύθυνου του Τμήματος Διοικητικών Υπηρεσιών του Παραρτήματος Διαιτησίας Διασώσεων …, που προσκομίζεται από την αιτούσα σε νόμιμο επικυρωμένο αντίγραφο από το ηλκτρονικά ληφθέν πρωτότυπο και σε νόμιμη μετάφραση από την αγγλική γλώσσα στην ελληνική). Επιπρόσθετα, η εν λόγω διαιτητική απόφαση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της Διεθνούς Σύμβασης της Νέας Υόρκης, ενώ το αντικείμενο της διαφοράς που επιλύθηκε με αυτήν, είναι, με βάση το ελληνικό δίκαιο, επιδεκτικό υπαγωγής σε διαιτησία, διότι η διαφορά που απορρέει από τη σύμβαση διάσωσης πλοίου και την οφειλόμενη εξ αυτής αμοιβή είναι ιδιωτικού δικαίου (άρθρο 867 ΚΠολΔ). Ενόψει δε του περιεχομένου της, η εκτέλεση της παραπάνω απόφασης δεν κρίνεται αντίθετη προς τη δημόσια τάξη, κατά την έννοια του άρθρου 33 ΑΚ, όπως αυτή προεκτέθηκε στη μείζονα σκέψη στην αρχή της παρούσας. Άλλωστε, ο προβαλλόμενος ισχυρισμός της καθ’ ης ότι αφενός η προσφυγή της αιτούσας στο διαιτητικό δικαστήριο έγινε καταχρηστικά, δοθέντος ότι κατά το διάστημα αυτό δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να ορίσει εξειδικευμένο δικηγόρο στην Αγγλία για να εξετάσει την υπόθεση, ενώ το πλοίο της ήταν συντηρητικώς κατασχεμένο, δυνάμει της υπ’ αριθμό 987/2020 απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), γεγονός που συνεπάγεται την παντελή απουσία εσόδων της και τη μείωση της αξίας του, και αφετέρου το ένδικο δικαίωμα της αιτούσας περί αναγνώρισης της εκτελεστότητας αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης ασκείται, επίσης, καταχρηστικά, αφού η αιτούσα γνωρίζει ότι αυτή (καθ’ ης) αντικειμενικά δεν είναι σε θέση να της καταβάλει την αμοιβή της και της ζήτησε πίστωση χρόνου, πρέπει να απορριφθεί ως νομικά αβάσιμος, καθώς δεν κρίνεται αντίθετος στη δημόσια τάξη, κατ’ άρθρο 5 § 2 εδ. β΄ της Σύμβασης, ούτε εμπίπτει σε κάποια εκ των προαναφερόμενων στο άρθρο 5 § 1 της Σύμβασης αρνητικών προϋποθέσεων, οι οποίες επάγονται την απόρριψη της αίτησης. Σε κάθε δε περίπτωση, είναι ουσιαστικά αβάσιμος, καθόσον η υπαγωγή της διαφοράς σε διαιτησία έλαβε χώρα κατόπιν συμφωνίας των διαδίκων, οι οικονομικές συνέπειες από την κήρυξη εκτελεστής της ως άνω απόφασης είναι απότοκος των οικονομικών αυτής υποχρεώσεων έναντι της αιτούσας, οι οποίες ουδέποτε αμφισβητήθηκαν από αυτήν και τέλος, δεν αποδεικνύεται ότι η αιτούσα δημιούργησε την πεποίθηση στην καθ’ ης ότι δεν πρόκειται να ασκήσει τα δικαιώματά της από τη μεταξύ τους σύμβαση, αλλά και το δικαίωμά της να ζητήσει να κηρυχθεί εκτελεστή η ένδικη απόφαση στην ημεδαπή. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η υπό κρίση αίτηση, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, πρέπει να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να κηρυχθεί εκτελεστή στην Ελλάδα ης ως άνω διαιτητική απόφαση, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στο διατακτικό της παρούσας.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δέχεται την αίτηση.

Κηρύσσει εκτελεστή στην Ελλάδα την εκδοθείσα στο Λονδίνο Μ. Βρετανίας από 18-11-2020 διαιτητική απόφαση της Διαιτητή …, δυνάμει της οποίας επιδικάσθηκαν σε βάρος της καθ’ ης η αίτηση και υπέρ της αιτούσας τα αναφερόμενα στο σκεπτικό της παρούσας απόφασης ποσά.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, στις 10 Μαρτίου 2021 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                         Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ