ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ
Αριθμός απόφασης
715/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
——————————————————–
Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Χρυσάνθη Μάντη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου, και τη Γραμματέα Πετρούλα Δαμίγου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 9 Φεβρουαρίου 2021, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Της καλούσας – αιτούσας : Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…, που εδρεύει στην …, με Α.Φ.Μ. … (… …) και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε στο ακροατήριο δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Αθανάσιου Σταυρούδη, ο οποίος κατέθεσε το υπ’ αριθμό … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του Δ.Σ. Θεσσαλονίκης.
Της καθ’ ης η κλήση – αίτηση : Εταιρείας με την επωνυμία «….», που εδρεύει κατά το καταστατικό της στα …, στην πραγματικότητα, όμως, στις …, εκπροσωπείται νόμιμα και αντιπροσωπεύεται στην Ελλάδα από την εταιρεία με την επωνυμία «….», η οποία εδρεύει στην ίδια ως άνω διεύθυνση και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε στο ακροατήριο δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Λεωνίδα Θεοδώρου, ο οποίος κατέθεσε το υπ’ αριθμό … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του ΔΣΠ.
Η καλούσα – αιτούσα, με την από 16-10-2020 κλήση της, που κατατέθηκε στη γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 7993/19-10-2020 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 3724/19-10-2020, η οποία προσδιορίσθηκε να συζητηθεί αρχικά για τη δικάσιμο της 1ης-12-2020, οπότε ματαιώθηκε λόγω της αναστολής λειτουργίας των Δικαστηρίων, δυνάμει του 4ου άρθρου της υπ’ αριθμό Δ1α/Γ.Π.οικ.76629/2020 ΚΥΑ (ΦΕΚ Β 5255/28-11-2020), επαναπροσδιορίσθηκε, ακολούθως, οίκοθεν προς συζήτηση, δυνάμει του άρθρου 158 § 1 Ν. 4764/2020, στη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας, δυνάμει της υπ’ αριθμό 359/19-1-2021 πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και εγγράφηκε στο πινάκιο, επαναφέρει προς περαιτέρω συζήτηση την από 23-6-2020 αίτησή της, που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 4015/23-6-2020 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 1926/23-6-2020, η οποία προσδιορίσθηκε να συζητηθεί στη δικάσιμο της 7ης-7-2020, οπότε συζητήθηκε και εξεδόθη επ’ αυτής η υπ’ αριθμό 2903/2020 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, με την οποία διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο για τους αναφερόμενους σε αυτή λόγους.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και στις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την από 16-10-2020 κλήση της καλούσας – αιτούσας, που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 7993/3724/19-10-2020, φέρεται προς περαιτέρω συζήτηση κατά τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας η από 23-6-2020, με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 4015/1926/23-6-2020 αίτησή της, η οποία συζητήθηκε κατά τη δικάσιμο της 7ης-7-2020 και εξεδόθη η υπ’ αριθμό 2903/2020 μη οριστική απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου με την οποία, αφού κρίθηκε ότι αρμόδια (καθ’ ύλη, λειτουργικά και κατά τόπο) εισήχθη ενώπιον αυτού και είναι νόμιμη, πλην του αιτήματος για την επιδίκαση δικαστικής δαπάνης σε βάρος της καθ’ ης, το Δικαστήριο διέταξε την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο, κατ’ άρθρο 254 ΚΠολΔ, προκειμένου : α) ο διάδικος που έχει την αντίστοιχη νόμιμη δυνατότητα να προσκομίσει ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού την ηλεκτρονική αλληλογραφία που αποδεικνύει την κατάρτιση και το περιεχόμενο της σύμβασης ναύλωσης που φέρεται να έχει καταρτίσει η καθ’ ης με την εταιρεία «…», καθώς και τη συγκεντρωτική οριστικοποίηση των όρων της ναύλωσης (fixture cap), και β) η αιτούσα, εφόσον βρίσκεται στην κατοχή της το πρωτότυπο των επίδικων φορτωτικών, να επιδείξει το σώμα αυτών. Ήδη, η καλούσα – αιτούσα επέδειξε στο παρόν Δικαστήριο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης τις πρωτότυπες φορτωτικές, όπως αυτό προκύπτει από τα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου αυτού, η δε καθ’ ης κλήση – αίτηση προσκόμισε τα ως άνω έγγραφα για τα οποία διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης της υπόθεσης και επομένως, παραδεκτά και νόμιμα φέρεται προς περαιτέρω συζήτηση η προαναφερόμενη από 23-6-2020 αίτηση.
Στην προκείμενη περίπτωση, από όλα τα έγγραφα, που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Η αιτούσα είναι εταιρεία παραγωγής και εμπορίας εκρηκτικών υλικών για αστική εμπορική χρήση, που εδρεύει στην …. Στα πλαίσια της δραστηριότητάς της αυτής και ειδικότερα, σύμβασης πώλησης εμπορικών εκρηκτικών υλών που είχε συνάψει με την εμπορική εταιρεία «…», που εδρεύει στην πόλη …, ανέθεσε στην εταιρεία «…», που εδρεύει στην …, να εξεύρει πλοίο για τη μεταφορά των προς πώληση εμπορευμάτων της από το λιμάνι της Μερσίνας, στην Τουρκία, στο λιμάνι του Τζιμπουτί, από όπου, στη συνέχεια, θα μεταφέρονταν τα εμπορεύματα οδικώς στην Αιθιοπία στην ως άνω αγοράστρια εταιρεία. Συγκεκριμένα, δυνάμει της από 20-11-2017 σύμβασης ναύλωσης που κατήρτισε με την ανωτέρω εταιρεία «…», η αιτούσα ναύλωσε μέρος του πλοίου «…», σημαίας …, με αριθμό ΙΜΟ …, ιδιοκτησίας της καθ’ ης, για τη μεταφορά ενός φορτίου εκρηκτικών υλών, το οποίο τοποθετήθηκε εντός δεκαέξι (16) εμπορευματοκιβωτίων και για το οποίο εκδόθηκαν τα από … τιμολόγια πώλησης, με αποστολέα την αιτούσα, παραλήπτρια την Εμπορική Τράπεζα της Αιθιοπίας και τελική παραλήπτρια την αγοράστρια «…». Ειδικότερα, ως προς τη μεταφορά με το ως άνω πλοίο πρέπει να αναφερθεί ότι η εταιρεία «…» ναύλωσε αρχικά το πλοίο αυτό από την καθ’ ης για ένα ταξίδι, δυνάμει σύμβασης ναύλωσης, η οποία πραγματοποιήθηκε με ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων και ολοκληρώθηκε στις 13-11-2017 με την αποστολή συγκεντρωτικής οριστικοποίησης των όρων της ναύλωσης (fixture cap) από αυτήν ως ναυλώτρια και ακολούθως, το υποναύλωσε κατά χωρητικότητα στην εταιρεία «…», η οποία, με τη σειρά της, το ναύλωσε στην αιτούσα. Κατόπιν αυτών, το παραπάνω πλοίο κατέπλευσε στο λιμάνι της Μερσίνας, όπου, στις 23-11-2017, φορτώθηκαν τα εμπορευματοκιβώτια της αιτούσας και για το σκοπό αυτό εκδόθηκαν, αυθημερόν, από την εταιρεία «…», πράκτορα της καθ’ ης και για λογαριασμό του πλοιάρχου του ως άνω πλοίου, πέντε (5) διεθνείς φορτωτικές με αριθμούς … (οι οποίες καταρτίσθηκαν στην αγγλική γλώσσα και προσάγονται από την αιτούσα σε νόμιμο επικυρωμένο αντίγραφο από το πρωτότυπο και σε νόμιμη αποσπασματική μετάφραση στην ελληνική), στις οποίες αναγράφηκε η αιτούσα ως φορτώτρια και η Εμπορική Τράπεζα της Αιθιοπίας ως παραλήπτρια. Στην εμπρόσθια σελίδα κάθε φορτωτικής («σελίδα 2» όπως αυτή αποτυπώνεται στο επάνω δεξιό μέρος αυτής) αναγράφηκαν τα στοιχεία της φορτώτριας, της παραλήπτριας, του ειδοποιούμενου μέρους, που ήταν η αγοράστρια, του πλοίου, των λιμένων φόρτωσης και εκφόρτωσης, καθώς και η πλήρης περιγραφή του φορτίου που αφορούσε, ενώ στο κάτω δεξιό μέρος της τέθηκε η ημερομηνία, η υπογραφή και η σφραγίδα της εταιρείας «…». Επίσης, στην ίδια ως άνω σελίδα, και δη στο κάτω μέρος αυτής, αναγράφηκε ρητά : «ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΣΕΛΙΔΑ». Στην οπίσθια δε σελίδα εκάστης φορτωτικής αποτυπώθηκαν οι όροι και οι προϋποθέσεις της, μεταξύ των οποίων και ο 4ος όρος υπό τον τίτλο «Νόμος και Δικαιοδοσία», όπου ορίσθηκε ότι «εκτός εάν αναφέρεται διαφορετικά εδώ, κάθε διαφορά που προκύπτει υπό ή σε σύνδεση με αυτή τη φορτωτική θα φέρεται προς διαιτησία στο Λονδίνο. Η διαιτησία θα διεξάγεται με βάση τους όρους της Ένωσης Ναυτικών Διαιτητών Λονδίνου (LMAA). Το διαιτητικό δικαστήριο θα απαρτίζεται από τρείς διαιτητές, έναν διαιτητή που θα διορίζεται από κάθε μέρος και οι δύο θα διορίζουν τρίτο διαιτητή. Ο αγγλικός νόμος είναι εφαρμοστέος». Η εν λόγω ρήτρα περί διαιτησίας, η εγκυρότητα της οποίας κρίνεται από το επιλεγέν από τα μέρη δίκαιο, ήτοι από το αγγλικό, σύμφωνα με το άρθρο 5 § 1 εδ. α΄ της Σύμβασης της Νέας Υόρκης «Περί αναγνωρίσεως και εκτελέσεως αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων», που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 4220/1961 (βλ. Α. Αντάπαση – Λ. Αθανασίου, Ναυτικό Δίκαιο, εκδ. 2020, § 1191, σελ. 599), είναι έγκυρη σύμφωνα με τα άρθρα 4 και 32 του Αγγλικού νόμου περί διαιτησίας του 1996 (Arbitration Act 1996), εφόσον καταρτίστηκε εγγράφως και περιέχει τον τόπο σύγκλησης των διαιτητών και το εφαρμοστέο δίκαιο για τη διαιτητική επίλυση της διαφοράς (βλ. σχετ. ΜΠΠειρ 452/1991 ΕΝαυτΔ 1992, σελ. 353). Η καθ’ ης ισχυρίζεται ότι, στις 23-11-2017, ο πλοίαρχος του πλοίου της εξουσιοδότησε την πράκτορα «…» να εκδώσει φορτωτικές για το παραπάνω φορτίο υπό την προϋπόθεση της συμφωνίας με όλους τους όρους και προϋποθέσεις του κυριαρχούντος ναυλοσυμφώνου, που διέπει τη φόρτωση, το οποίο θα ενσωματωνόταν σε αυτές, ήτοι του ναυλοσυμφώνου που είχε καταρτίσει με τη ναυλώτρια εταιρεία «…», για το οποίο ίσχυαν οι όροι και συνθήκες του ναυλοσυμφώνου …. Ωστόσο, το παραπάνω ναυλοσύμφωνο διέπει τη σχέση μόνο μεταξύ της καθ’ ης και της ναυλώτριάς της, ενώ η σχέση μεταξύ μεταφορέα και φορτώτριας, ήτοι μεταξύ των διαδίκων (δεδομένου ότι η φορτώτρια είναι διαφορετικό πρόσωπο από τη ναυλώτρια), διέπεται από τις προαναφερόμενες φορτωτικές (βλ. Α. Αντάπαση – Λ. Αθανασίου, ό.π., §§ 896 και 898, σελ. 460 και 461 αντίστοιχα), οι οποίες, όμως, δεν είναι φορτωτικές ναυλοσυμφώνου, όπως, δηλαδή, ισχυρίζεται η καθ’ ης, αφού δεν περιέχουν ρήτρα παραπομπής στους όρους του ναυλοσυμφώνου (βλ. Α. Αντάπαση – Λ. Αθανασίου, ό.π., § 1206, σελ. 607), ούτε ενσωματώνουν τους όρους του ναυλοσυμφώνου, το οποίο και δεν προσδιορίζουν (βλ. ΕφΠειρ 200/1997 ΕΝαυτΔ, 997, σελ. 76, Α. Αντάπαση – Λ. Αθανασίου, ό.π., § 1132, σελ. 562-563). Περαιτέρω, η καθ’ ης ισχυρίζεται ότι οι φορτωτικές που εκδόθηκαν είναι τύπου «…» στο πραγματικό οπισθόφυλλο των οποίων (με βάση το συστηματοποιημένο έντυπο του διεθνούς οργανισμού BIMCO) συμπεριλαμβάνεται ο όρος 3, σύμφωνα με τον οποίο «οι διαφορές που προκύπτουν από ή σε σχέση με την φορτωτική θα επιλύονται αποκλειστικά από τα Δικαστήρια και σύμφωνα με τη νομοθεσία του τόπου όπου ο Μεταφορέας έχει την κύρια έδρα του…», η αιτούσα, όμως, προσκόμισε σε προγενέστερη δίκη ασφαλιστικών μέτρων και ήδη ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου διαφορετικό από το ως άνω οπισθόφυλλο, στο οποίο αναγράφεται ως επικεφαλίδα «PBILL OF LANDING TERMS AND CONDITIONS» και έχει διαφορετικούς όρους και προϋποθέσεις, με συνέπεια ο νόμιμος εκπρόσωπος της διαχειρίστριας του πλοίου «….» να προβεί στην υποβολή της από 10-6-2020 μήνυσης ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά για τα αδικήματα της πλαστογραφίας των επίδικων φορτωτικών και της απάτης επί Δικαστηρίω. Συγκεκριμένα, με την ως άνω μήνυση εγκαλείται η αιτούσα ότι προσκόμισε στο Δικαστήριο έγγραφα τα οποία ήταν παραποιημένα ως προς το περιεχόμενό τους, αφού τα αυθεντικά έγγραφα των φορτωτικών ήταν τύπου «…» και εμπεριείχαν στο οπισθόφυλλό τους τους αντίστοιχους γενικούς κανόνες και όχι άλλους, όπως αυτούς (με την επικεφαλίδα «PBILL OF LANDING TERMS AND CONDITIONS») που προσκομίσθηκαν σε φωτοτυπίες στο Δικαστήριο αυτό, που δίκασε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, με αποτέλεσμα την παραπλάνησή του και την έκδοση (της υπ’ αριθμό 1645/2019) απόφασης υπέρ της αιτούσας. Ο ισχυρισμός, όμως, αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, καθώς, όπως προέκυψε από την επίδειξη των πρωτότυπων φορτωτικών ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στην αναγραφόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, αυτές πράγματι έχουν οπισθόφυλλο με την επικεφαλίδα «PBILL OF LANDING TERMS AND CONDITIONS». Με την προσθήκη – αντίκρουση δε στις προτάσεις της, η καθ’ ης ισχυρίζεται το πρώτον ότι στα επιδειχθέντα οπισθόφυλλα των επίδικων φορτωτικών δεν υπάρχει η σφραγίδα και η υπογραφή της πράκτορα και άρα, μπορεί να επισυνάφθηκε άλλο οπισθόφυλλο, που προφανώς εξυπηρέτησε την αιτούσα για να προσφύγει στη διαιτησία. Ο ισχυρισμός αυτός περί επισύναψης οπισθόφυλλου που δεν φέρει τη σφραγίδα και υπογραφή της πράκτορα της καθ’ ης έρχεται προδήλως σε αντίθεση με τον αμέσως προηγούμενο περί πλαστογραφίας στις φωτοτυπίες των φορτωτικών δια της παραποίησής τους, αλλά σε κάθε περίπτωση προβάλλεται αλυσιτελώς, καθώς η φορτωτική φέρει κατά νόμο την υπογραφή του εκδότη στην εμπρόσθια όψη, στην οποία η μόνη ένδειξη περί του ότι υπάρχουν και κάποιοι άλλοι όροι τίθεται κάτω – κάτω (όπως προαναφέρθηκε και στην προκείμενη περίπτωση), μετά την ολοκλήρωση του κατά νόμο περιεχόμενου της φορτωτικής, που κλείνει με την υπογραφή του εκδότη κάτω δεξιά, ενώ, εξάλλου, οι όροι που αναγράφονται στην οπίσθια όψη της φορτωτικής δεν υπογράφονται και συνήθως, άλλωστε, δεν προβλέπεται και χώρος για να τεθεί υπογραφή (βλ. Σπ. Τσαντίνη, Παρέκταση διεθνούς δικαιοδοσίας στους Γενικούς Όρους (τυπωμένους στην οπίσθια όψη) θαλάσσιας φορτωτικής και τυχόν εξ αυτή δέσμευση και του ασφαλιστή, Δίκαιο χωρίς σύνορα, εκδ. 2018, σελ. 197, Ι. Κοροτζή, Ναυτικό Δίκαιο, τομ. ΙΙ, εκδ. 2005, σελ. 352). Κατόπιν αυτών, συνάγεται ότι η καθ’ ης δεσμεύεται από τη ρήτρα διαιτησίας, που τέθηκε στις επίδικες φορτωτικές, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών της (κατ’ άρθρο 5 § 1 εδ. α΄ και γ΄ της Σύμβασης) για την απόρριψη της κρινόμενης αίτησης. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι το πλοίο απέπλευσε από το λιμάνι της Μερσίνας στις 23-11-2017 με προορισμό το λιμάνι του Τζιμπουτί, στο οποίο υπολογιζόταν να καταπλεύσει στις 10-12-2017 μέσω της διώρυγας του Σουέζ, πλην, όμως, αυτή η διαδρομή δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά το πλοίο άλλαξε πορεία και έπλευσε, στις 6-1-2018, στο θαλάσσιο κόλπο του Μιραμπέλου στην Κρήτη, ήτοι εντός ελληνικών χωρικών υδάτων, όπου, αφού οδηγήθηκε από την Ελληνική Ακτοφυλακή στο λιμάνι του Ηρακλείου, κατασχέθηκε μαζί με το μεταφερόμενο φορτίο και σχηματίσθηκε σε βάρος του εκπροσώπου της καθ’ ης, του πλοιάρχου και των μελών του πληρώματος η υπό στοιχεία ΑΒΜ Φ18-31 ποινική δικογραφία για παράβαση του άρθρου 15 § 1 εδ. α΄ του Ν. 2168/1993 κατά συναυτουργία, με σκοπό τον παράνομο εφοδιασμό ομάδων και οργανώσεων, διατάραξη της ασφάλειας των πλοίων από πρόθεση κατά συναυτουργία, από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος για ανθρώπους και για πράγματα, παράβαση του άρθρου 458 Α ΠΚ κατά συναυτουργία και παράβαση των άρθρων 1 και 2 του Ν. 92/1967. Στη συνέχεια, εκδόθηκε επί της ανωτέρω δικογραφίας η υπ’ αριθμό 288/21-3-2019 αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πειραιά, με την οποία, μεταξύ άλλων, διατάχθηκε η απόδοση των ως άνω κατασχεθέντων εμπορευμάτων στην αιτούσα. Ωστόσο, τα εμπορεύματα αυτά είχαν συγκεκριμένες ημερομηνίες λήξης, οι οποίες παρήλθαν, με αποτέλεσμα την αχρήστευσή τους και τη ζημία της αιτούσας. Για το λόγο αυτό η αιτούσα ξεκίνησε διαδικασία διαιτησίας για την επίδικη διαφορά, σύμφωνα με την προαναφερόμενη ρήτρα περί διαιτησίας, υποβάλλοντας στις 28-11-2018 αίτημα στον κ. …, μέλος του London Maritime Arbitrators Association (LMAA), για το διορισμό του ως Διαιτητή, ο οποίος έγινε αποδεκτός αυθημερόν. Ακολούθως, η αιτούσα, στις 30-11-2018, επέδωσε με δικαστικό επιμελητή στην καθ’ ης και δη στον εκπρόσωπό της … την από 28-11-2018 ανακοίνωση προς διαιτησία, καλώντας την να προβεί στο διορισμό δικού της διαιτητή εντός δεκατεσσάρων (14) ημερών και στη συνέχεια, στις 15-1-2019, επέδωσε στον ίδιο ως άνω εκπρόσωπο την από 21-12-2018 ανακοίνωσή της με όμοιο περιεχόμενο, ήτοι το διορισμό διαιτητή εντός πλέον προθεσμίας επτά (7) ημερών (βλ. τις με αριθμούς … εκθέσεις επίδοσης των δικαστικών επιμελητών του Πρωτοδικείου Αθηνών … και … αντίστοιχα και τις συνημμένες σε αυτές ανακοινώσεις στην αγγλική και σε νόμιμη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα). Επίσης, κλήση προς διαιτησία απέστειλε και στην καταχωρημένη διεύθυνση της καθ’ ης …, κατόπιν σχετικού αιτήματος του ως άνω Διαιτητή, ενώ, στις 30-11-2018, απέστειλε με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αντίστοιχη κλήση για λογαριασμό της καθ’ ης και στην πράκτορα αυτής «…» και στον πληρεξούσιο δικηγόρο του …, όπως προκύπτει από το ιστορικό της κατωτέρω αναφερόμενης ενδιάμεσης, υπ’ αριθμό 1, διαιτητικής απόφασης. Σημειωτέον ότι η διαιτησία συμφωνήθηκε να διεξάγεται με βάση τους όρους της Ένωσης Ναυτικών Διαιτητών Λονδίνου (LMAA) και το διαιτητικό δικαστήριο να απαρτίζεται από τρείς διαιτητές, έναν από κάθε μέρος και έναν ακόμη με κοινή επιλογή των μερών. Κατόπιν, όμως, της άρνησης της καθ’ ης να διορίσει δικό της διαιτητή εντός δεκατεσσάρων (14) ημερών και των επιπρόσθετων επτά (7) ημερών, σύμφωνα με τους όρους της ενότητας 17 του εφαρμοστέου νόμου της διαιτησίας, ήτοι του Διαιτητικού νόμου της Αγγλίας και της Ουαλίας με το όνομα η Πράξη Διαιτησίας 1996, στους οποίους παραπέμπει η ενότητα 10 των όρων LMAA, σε περίπτωση που το ένα μέρος αρνείται ή παραλείπει να διορίσει έναν διαιτητή εντός του καθορισμένου χρόνου, καθώς και άλλων επτά (7) ημερών από τις 25-6-2019, οπότε η αιτούσα επέδωσε ακόμη μια κλήση προς διαιτησία, η τελευταία ειδοποίησε τον ως άνω ορισθέντα Διαιτητή να αποδεχθεί το διορισμό του ως μοναδικός Διαιτητής, όπως και έγινε στις 10-7-2019, γνωστοποιώντας τούτο στα διάδικα μέρη. Στη συνέχεια και ενόψει του ισχυρισμού της καθ’ ης, μέσω του ως άνω εκπροσώπου της …, προς τον ανωτέρω Διαιτητή ότι η διαδικασία διαιτησίας Λονδίνου δεν αναγνωρίζεται από αυτήν ως ουδέποτε συμφωνηθείσα μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών, εμμένοντας ότι ισχύουν οι συμφωνηθέντες όροι και συνθήκες του ναυλοσυμφώνου μεταξύ αυτής και της …, που είναι γνωστοί σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και βάσει των οποίων αρμόδια δικαστήρια επίλυσης της διαφοράς σύμφωνα με το CONLINE BOOIKNG NOTE είναι αυτά του ……, ήτοι εκεί που ο μεταφορέας (καθ’ ης) έχει την επιχειρηματική του έδρα, ο ως άνω Διαιτητής εξέδωσε την από 13-11-2019 ενδιάμεση, υπ’ αριθμό 1, απόφασή του (η οποία προσκομίζεται από την αιτούσα σε πρωτότυπο και σε νόμιμη μετάφραση από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα) για την ουσιαστική αρμοδιότητά του με βάση τους ισχυρισμούς αμφοτέρων των μερών. Ειδικότερα, με την εν λόγω απόφασή του δέχθηκε ότι οι επίδικες φορτωτικές έχουν υπογραφεί από τη … για λογαριασμό του πλοιάρχου του πλοίου, η οποία ήταν πράκτορας του μεταφορέα, ήτοι της καθ’ ης, και επομένως, είχε εξουσία να δεσμεύει την καθ’ ης, ότι στο άρθρο 4 των φορτωτικών αυτών υπάρχει συμφωνία διαιτησίας μεταξύ των διαδίκων, που είναι δεσμευτική για αυτά και ότι κανένα στοιχείο δεν προσκομίσθηκε από την καθ’ ης που να αποδεικνύει ότι οι εν λόγω φορτωτικές είχαν εκδοθεί παράνομα ή παράτυπα, οπότε αποφάνθηκε ότι έχει ουσιαστική δικαιοδοσία να επιλύσει τη διαφορά μεταξύ των μερών. Ακολούθως, στις 17-3-2019, ο ως άνω Διαιτητής προχώρησε στην έκδοση της τελικής, υπ’ αριθμό 2, απόφασής του [η οποία προσκομίζεται από την αιτούσα σε πρωτότυπο, που φέρει την επισημείωση (apostille) της Σύμβασης της Χάγης της 5ης Οκτωβρίου 1961, και σε νόμιμη μετάφραση από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα], με την οποία αποφάνθηκε για την ουσία της υπόθεσης κρίνοντας ότι, καίτοι η αιτούσα είχε προπληρώσει το ναύλο, η καθ’ ης απέτυχε να παραδώσει το φορτίο στο λιμάνι εκφόρτωσης ή όσο πλησιέστερα μπορούσε να φθάσει με ασφάλεια, με αποτέλεσμα την παραβίαση των όρων των φορτωτικών και την εξ αυτού του λόγου ευθύνη της προς αποζημίωση της αιτούσας για τη ζημία που υπέστη, που συνίσταται στην αξία του φορτίου, και υποχρέωσε την καθ’ ης να καταβάλει στην αιτούσα το ποσό των 401.327,00 δολαρίων Η.Π.Α., πλέον σύνθετου τόκου : α) με επιτόκιο 5,50% ετησίως, ανατοκιζόμενο σε τριμηνιαία χρονικά διαστήματα από 7-12-2017 μέχρι την ημερομηνία έκδοσης της διαιτητικής αυτής απόφασης και β) με επιτόκιο 5,50% ετησίως, ανατοκιζόμενο σε τριμηνιαία χρονικά διαστήματα από την επόμενη της ημερομηνίας έκδοσης της εν λόγω διαιτητικής απόφασης έως την ημερομηνία της πραγματικής πληρωμής, πλέον αμοιβών και εξόδων για τη διαιτητική απόφαση συνολικού ποσού (1.841,00 + 2.120,00=) 3.961,00 λιρών Αγγλίας, το οποίο σε περίπτωση πληρωμής από την αιτούσα θα της καταβληθεί από την καθ’ ης με σύνθετο τόκο με επιτόκιο 5,50% ετησίως, ανατοκιζόμενο σε τριμηνιαία χρονικά διαστήματα από την ημερομηνία της καταβολής έως την ημερομηνία της πραγματικής πληρωμής. Η παραπάνω διαιτητική απόφαση έχει καταστεί, από 14-4-2020, δεσμευτική και εκτελεστή, αφού καμία κλήση από αρμόδιο δικαστήριο δεν κοινοποιήθηκε στον ως άνω Διαιτητή, που να επιβεβαιώνει ότι οποιοδήποτε από τα μέρη έχει ασκήσει έφεση ή προσφυγή κατά αυτής εντός της χρονικής προθεσμίας των είκοσι οκτώ ημερών, που ορίζεται στην ενότητα 70 (3) της Πράξης Διαιτησίας 1996 (βλ. την από 5-6-2020 επιστολή του ως άνω Διαιτητή η οποία επισυνάπτεται στην τελική, υπ’ αριθμό 2, διαιτητική απόφαση). Περαιτέρω, η προαναφερόμενη, τελική, διαιτητική απόφαση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της Διεθνούς Σύμβασης της Νέας Υόρκης, ενώ το αντικείμενο της διαφοράς που επιλύθηκε με αυτήν, είναι, με βάση το ελληνικό δίκαιο, επιδεκτικό υπαγωγής σε διαιτησία, διότι η προκείμενη διαφορά είναι ιδιωτικού δικαίου (άρθρο 867 ΚΠολΔ). Ενόψει δε του περιεχομένου της, η εκτέλεση της παραπάνω απόφασης δεν κρίνεται αντίθετη προς τη δημόσια τάξη, κατά την έννοια του άρθρου 33 ΑΚ, αφού : α) δεν προσκρούει σε θεμελιώδεις πολιτειακές ηθικές, κοινωνικές, δικαιϊκές ή οικονομικές αντιλήψεις που κρατούν στη χώρα και β) δε διαταράσσει τον έννομο ρυθμό που κρατεί στη χώρα (ΑΠ 1657/2014, ΑΠ 1066/2007 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η υπό κρίση αίτηση, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, πρέπει να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να κηρυχθεί εκτελεστή στην Ελλάδα ης ως άνω διαιτητική απόφαση, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δέχεται την αίτηση.
Κηρύσσει εκτελεστή στην Ελλάδα την εκδοθείσα στο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας από 17-3-2020 διαιτητική απόφαση του Διαιτητή …, δυνάμει της οποίας επιδικάσθηκαν σε βάρος της καθ’ ης η αίτηση και υπέρ της αιτούσας τα αναφερόμενα στο σκεπτικό της παρούσας απόφασης ποσά.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, στις 29 Μαρτίου 2021 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ