ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης
829/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΑΚ – ΕΑΚ κλήσης: 10507 – 5292/2019
ΓΑΚ – ΕΑΚ αγωγής: 1700 – 734/2018
Αποτελούμενο από τoν Δικαστή Αθανάσιο Πανταζόπουλο, Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίστηκε νόμιμα από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και από την Γραμματέα Φωτεινάτου Χαρίκλεια.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 20 Οκτωβρίου 2020, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΕΝΑΓΩΝ – ΚΑΛΩΝ : …, κάτοικος …, με Α.Φ.Μ …, για τον οποίο προκατέθεσε προτάσεις η πληρεξούσια δικηγόρος ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΛΑΚΑ με ΑΜ 2529 ΔΣΠ δυνάμει του υπ’ αριθμ. …/10.4.2017 ειδικού πληρεξουσίου Συμβολαιογράφου Αλεξανδρούπολής Μαγδαληνής Ζαμπούκη και δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
ΚΑΘΗΣ Η ΚΛΗΣΗ -ΕΝΑΓΟΜΕΝΗ: Η Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία «…» και τον διακριτικό τίτλο «…», η οποία εδρεύει στον …, με Α.Φ.Μ …, Δ.Ο.Υ ΦΑΕ Πειραιά, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, για την οποία προκατέθεσε προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ με ΑΜ 2214 ΔΣΠ δυνάμει του υπ’ αριθμ. /2.3.20187 ειδικού πληρεξουσίου Συμβολαιογράφου Αθηνών Αγγελικής Γρατσία και δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
Ο ενάγων ζητά να γίνει δεκτή η από 14-2-2018 αγωγή του που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης δικογράφου 1700 – 734/2018, που επανήλθε μετά από παραπομπή στο Ναυτικό Τμήμα του Δικαστηρίου με την υπ’ αριθμ. 2002/2019 απόφαση του, με την από 18.11.2019 και με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 10507 – 5292/2019 κλήση, η συζήτηση της οποίας μετά το πέρας των προθεσμιών εκ της διάταξης του άρθρου 237 ΚΠολΔ, προσδιορίστηκε με την από 30-9-2020 έκθεση ορισμού δικασίμου του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, για την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης και γράφτηκε στο πινάκιο.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς κατά το άρθρο 1 του α.ν. 1559/1950, που κυρώθηκε με το ν. 1630/1951, συμπληρώθηκε και τροποποιήθηκε με το ν. 1220/1981, ήταν νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου αποκλειστικώς αρμόδιο για την διοίκηση του λιμένος Πειραιώς. Στο άρθρο 4 παρ. 1 του ιδίου νόμου οριζόταν ότι στην έννοια της διοίκησης του Λιμένος Πειραιώς περιλαμβάνονται τα έργα, η ασφάλεια των εμπορευμάτων και εγκαταστάσεων που βρίσκονται στην περιοχή του κατά κλοπής ή φθοράς καθώς και των εμπορευμάτων, ως θεματοφύλακας αυτών, η γενική εκμετάλλευση του λιμένος, η δι` αυτού εξυπηρέτηση των συγκοινωνιών και εν γένει η λειτουργία αυτού, η εφαρμογή των σχετικών νόμων και η έκδοση και εφαρμογή των αναγκαίων κανονισμών επί των ανωτέρω θεμάτων, καθώς και κάθε συναφής προς αυτά ενέργεια (ΑΠ 8/2000, ΝοΒ 2000.1243). Ήδη με το ν. 2688/25.2/1.3.1999 ΦΕΚ Α` 40 το πιο πάνω νομικό πρόσωπο μετετράπη σε ανώνυμη εταιρία κοινής ωφέλειας με σκοπό την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, η οποία λειτουργεί πλέον κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και απολαμβάνει διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας, ενώ διέπεται από τις διατάξεις του πιο πάνω νόμου και των διατάξεων περί ανωνύμων εταιριών και συμπληρωματικά από τις διατάξεις του ν. 2414/1996 καθώς και του α. ν. 1559/1950. Κατά το άρθρο 3 δε του ν. 2688/1999 σκοπός της εταιρείας είναι η διοίκηση και εκμετάλλευση του Λιμένος Πειραιώς ή και άλλων λιμένων και ιδίως η παροχή υπηρεσιών ελλιμενισμού των πλοίων και διακίνησης φορτίων και επιβατών από και προς τον Λιμένα (α), η εγκατάσταση, οργάνωση και εκμετάλλευση κάθε είδους λιμενικής υποδομής (β), η ανάληψη κάθε δραστηριότητας που έχει σχέση με το λιμενικό έργο, καθώς και κάθε άλλης εμπορικής, βιομηχανικής, πετρελαϊκής και επιχειρηματικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένων ιδίως της τουριστικής, της πολιτιστικής, της αλιευτικής και του σχεδιασμού και οργάνωσης λιμενικών εξυπηρετήσεων (γ). Επίσης, κατά το εδάφιο δ` του ίδιου άρθρου στο σκοπό της εταιρείας περιλαμβάνεται και κάθε άλλη αρμοδιότητα που είχε ανατεθεί στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου (ΕφΠειρ 293/2003, ΕΝαυτΔ 2003.191). Σύμφωνα δε με την παράγραφο 3α που προστέθηκε με το άρθρο 208 Ν.4072/2012,ΦΕΚ Α 86/11.4.2012 «επισκευές – επεμβάσεις τοπικού χαρακτήρα και εργασίες συντήρησης στην περιοχή αρμοδιότητας του Ο.Λ.Π. Α.Ε. εκτελούνται σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ο.Λ.Π. Α.Ε., μετά από εισήγηση της Διεύθυνσης Έργων, η οποία κοινοποιείται προς γνώση στη Διεύθυνση Λιμενικών Υποδομών της Γενικής Γραμματείας Λιμένων και Λιμενικής Πολιτικής, εφόσον συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) αποσκοπούν στη συντήρηση υπάρχοντος εξοπλισμού ή στην αποκατάσταση φθορών, ζημιών ή βλαβών που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των εργαζομένων και των χρηστών και προκαλούνται από συνήθη χρήση κατά την εκτέλεση θεμελιωδών δραστηριοτήτων του λιμένα ή της λιμενικής εγκατάστασης (φορτο-εκφόρτωση και κυκλοφορία βαρέων οχημάτων, αποεπιβίβαση συναλλασσόμενων, συνήθη καιρικά φαινόμενα κλπ.) ή και από έκτακτες καταστάσεις (θεομηνίες, πρόσκρουση πλοίων κλπ.), όπως ιδίως υποσκαφές (σπηλαιώσεις), πάσης φύσεως φθορές ή ζημιές σε κρηπιδώματα και προβλήτες, καθιζήσεις ανωδομών, εξοπλισμός που χρήζει αντικατάστασης, τοπικές αστοχίες θωράκισης – προστασίας εξωτερικών λιμενικών έργων (βραχισμός), β) δεν τροποποιούν με οποιονδήποτε τρόπο τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά των λιμένων ή των λιμενικών εγκαταστάσεων, γ) ο προϋπολογισμός δαπάνης δημοπράτησης τους δεν υπερβαίνει το ποσό των 100.000,00 ευρώ πλέον δαπάνης Φ.Π.Α. και δ) συνδέονται άρρηκτα με την ομαλή και ασφαλή λειτουργία του λιμένα ή της λιμενικής εγκατάστασης. Για την έναρξη εκτέλεσης των επισκευών – επεμβάσεων της παραγράφου αυτής απαιτείται αστυνομικής φύσεως άδεια της αρμόδιας λιμενικής αρχής.» Τέλος, σύμφωνα με την Σύμβαση Παραχώρησης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της ΟΛΠ ΑΕ που κωδικοποιηθείσα κυρώθηκε με τον Ν. 4404/2016 έχει χορηγηθεί αποκλειστικό δικαίωμα κατοχής, χρήσης, διαχείρισης, συντήρησης, βελτίωσης και εκμετάλλευσης έως 13.2.2052 του Λιμένος Πειραιώς, μεταξύ δε των στοιχείων που έχει παραχωρηθεί είναι (υπό 3.2) η Χερσαία Λιμενική Ζώνη που συνίσταται στο σύνολο των χερσαίων (στεγασμένων και υπαίθριων) περιοχών εντός του χώρου του λιμένα, που ορίζεται από τους νόμους που αναφέρονται στο αρθρο 3.1 και το παράρτημα 3.1, ενώ πέραν των δρόμων και άλλων χώρων που χρησιμοποιούνται για γενική πρόσβαση και κυκλοφορία, η Χερσαία Λιμενική Ζώνη χωρίζεται σε διάφορους χώρους, μεταξύ αυτών δε (υπό 3.3 στ) και στον χώρο επισκευής πλοίων (τα Ναυπηγεία), ενώ (υπό 3.4) η Θαλάσσια Λιμενική Ζώνη αποτελείται από τη συνολική θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται δίπλα στη Χερσαία Λιμενική Ζώνη, όπως ορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 20 του Νόμου 2971/2001, στην οποία, ενδεικτικά, συμπεριλαμβάνονται αγκυροβόλια, προκυμαίες, ναυπηγικές κλίνες, δεξαμενές και ναυπηγεία, καθώς και το θαλάσσιο τμήμα των λιμενικών έργων, των υποδομών, ανωδομών και εγκαταστάσεων που έχουν κατασκευαστεί σύμφωνα με το εφαρμοστέο δίκαιο. Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 925 ΑΚ ο κύριος ή νομέας κτίσματος ή άλλου έργου που συνέχεται με το έδαφος ευθύνεται για τη ζημία που προξενήθηκε σε τρίτο, εξαιτίας ολικής ή μερικής πτώσης του, εκτός αν αποδείξει ότι η πτώση δεν οφείλεται σε ελαττωματική κατασκευή ή σε πλημμελή συντήρηση του. Με την διάταξη αυτή καθιερώνεται γνήσια αντικειμενική ευθύνη του κυρίου ή νομέα κτίσματος ή άλλου έργου, για την ζημία που προκάλεσε σε τρίτο η πτώση του. Αυτός απαλλάσσεται μόνο αν επικαλεσθεί κατ’ ένσταση και κατ’ ουσίαν αποδείξει ότι η πτώση δεν οφειλόταν σε ελαττωματική κατασκευή ή πλημμελή συντήρηση. Το μόνο, δηλαδή, που τεκμαίρεται είναι το ότι η πτώση προήλθε κατ’ αιτιώδη συνάφεια από ελαττωματική κατασκευή ή πλημμελή συντήρηση και για να απαλλαγεί ο κύριος ή νομέας πρέπει να αποδείξει ακριβώς ότι τέτοιος αιτιώδης σύνδεσμος δεν υπάρχει, γιατί η πτώση προήλθε από κάποια άλλη τρίτη αιτία, όπως ανωτέρα βία ή ενέργεια τρίτου. Πταίσμα του κυρίου ή νομέα, δικό του ή των προστηθέντων του δεν απαιτείται ούτε τεκμαίρεται, ούτε και τον ωφελεί η απόδειξη ότι δεν βαρύνεται ο ίδιος με πταίσμα, αλλά κάποιος άλλος, ενδεχομένως ο κατασκευαστής ή ο δικαιοπάροχος του. Οι προϋποθέσεις εφαρμογής της ως άνω διάταξης είναι: 1) Ο υπεύθυνος προς αποζημίωση πρέπει να είναι κύριος ή νομέας του κτίσματος ή του συνεχόμενου μετά του εδάφους άλλου έργου κατά την πτώση αυτών. Υπεύθυνος επομένως, προς αποζημίωση είναι: α) ο κύριος του κτίσματος, εφόσον ευρίσκεται στη νομή αυτού ο ίδιος ή δι’ αντιπροσώπου και β) ο νομέας αυτού. 2) Να πρόκειται περί κτίσματος ή άλλου έργου συνεχόμενου μετά του εδάφους. Σαν κτίσμα νοείται κάθε ανθρώπινο δομικό δημιούργημα, που συνδέεται σταθερά με το έδαφος, πάνω ή κάτω από την επιφάνεια του, αδιάφορα από την κατάσταση ή τον προορισμό του. Στην έννοια του «άλλου έργου» περιλαμβάνεται κάθε τεχνητό αντικείμενο, που συνδέεται με το έδαφος και εγκυμονεί κίνδυνο από πιθανή κατάρρευση του και που, λόγω του τρόπου κατασκευής και της ιδιομορφίας του, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν «κτίσμα» (κολώνες καλωδίων, κεραίες, καπνοσυλλέκτες, διαφημιστικές πινακίδες κλπ). 3) Η ζημία του τρίτου πρέπει να επήλθε εξαιτίας της πτώσεως του κτίσματος, ή του άλλου έργου ολικής ή μερικής. Σαν πτώση νοείται η λύση των τεχνικών συνδέσμων των διαφόρων υλικών του και η ολική ή μερική κατάρρευση του σύμφωνα με το νόμο της βαρύτητας ή και η ολική ή μερική υποχώρηση κάτω από μία συνηθισμένη δύναμη, λ.χ. υποχώρηση μιας σκάλας ή δαπέδου κάτω από το βάρος ανθρώπινου σώματος (ΑΠ 755/2009 ΧρΙΔ 2010. 103, ΕλλΔνη 2011. 980, ΕφΠειρ 169/2014, ΕφΛαμ 186/2011, ΕφΠατρ 216/2006 ΑχΝομ 2007. 43, ΕφΠατρ 67/2004 ΑχΝομ 2005. 140, ΕφΑΘ 9369/1987 ΑρχΝ 1988. 219, ΕφΑΘ 5890/2008 ΕλλΔνη 2011. 508, ΠολΠρΠειρ 658/2016, ΕλλΔνη 2016.582) Κρίσιμο, επομένως, για την κατάφαση της ευθύνης της ΑΚ 925 είναι το γεγονός και μόνο αν η πτώση οφειλόταν ή όχι σε ελαττωματική κατασκευή ή πλημμελή συντήρηση του κτιρίου. Κατά τα λοιπά, η επίκληση της διάταξης του άρθρου 925 ΑΚ δεν αποκλείει περαιτέρω την εφαρμογή και άλλων διατάξεων περί αδικοπραξιών, όπως αυτών περί θανατώσεως προσώπου, βλάβης σώματος ή υγείας (ΑΚ 928-931), χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης (ΑΚ 932-933) και παραγραφής (ΑΚ 937). Δεν αποκλείει, επίσης, το ενδεχόμενο ύπαρξης οικείου πταίσματος του ζημιωθέντος κατά την ΑΚ 300, ενώ παράλληλη ή τελείως ανεξάρτητη από αυτή της ΑΚ 925 αξίωση αποζημίωσης μπορεί να θεμελιωθεί σε συνδυασμό με την ΑΚ 914, εφόσον υφίσταται δόλος ή αμέλεια (Απ.Γεωργιάδης, Η αστική ευθύνη από σεισμό, ΕλλΔνη 2001.1181 επ., και συγκεκριμένα σ. 1183, βλ. επίσης και ΕφΛαμ 186/2011 ό.π. · ΕφΑΘ 5890/2008 ό.π. ·ΠολΠρΠειρ 658/2016, ο.π.).
Με την από 14-2-2018 αγωγή του που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης δικογράφου 1700 – 734/2018 και νομίμως επανήλθε, λόγω παραπομπής στο Ναυτικό Τμήμα του Δικαστηρίου με την υπ’ αριθμ. 2002/2019 απόφαση του, με την από 18.11.2019 και με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 10507 – 5292/2019 κλήση, ο ενάγων εκθέτει ότι στις 2.3.2017 και ώρα 13.00 κατά την διενέργεια από αυτόν εργασιών επί του πλοίου «…», ελλιμενισμένου στον μώλο …, ο οποίος ανήκει στην διαχείριση της εναγόμενης εταιρίας, αφού εξήλθε από το πλοίο για να αναλάβει υλικά, όταν επιχείρησε να ανέλθει σιδερένια σκάλα που ξεκινούσε το πρώτο σκαλί ήμισυ μέτρο από το έδαφος αυτή αποκολλήθηκε αυτή αιφνίδια από την βάση της και ανατράπηκε κτυπώντας τον στο πρόσωπο κατά την πτώση του στο έδαφος, με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις του και να υποστεί κάταγμα των οστών της γνάθου και του ζυγωματικού οστού – εδάφους του οφθαλμικού κόγχου, προς αποκατάσταση των οποίων υποβλήθηκε σε γναθοπλαστική χειρουργική επέμβαση και νοσηλεύθηκε επί δεκατρείς ημέρες στο Νοσοκομείο «…» όπου και μεταφέρθηκε άμεσα συνοδεία συναδέλφων του. Ότι έκτοτε η υγεία του δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως, έχει ιλίγγους, μειωμένη αίσθηση γεύσης και όσφρησης και έχει έλλειψη αίσθησης του προσώπου του από την πλευρά της επέμβασης, υποστάς ηθική βλάβη. Με βάση το αυτό ιστορικό και μετά από παραδεκτό περιορισμό του αγωγικού αιτήματος ήδη κατά την προηγούμενη συζήτηση της υπόθεσης στο δικαστήριο που παρέπεμψε την υπόθεση, με τροπή του συνολικού χρηματικού αιτήματος από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό (άρθρο 223 ΚΠολΔ), ο ενάγων ζητά να αναγνωριστεί η υποχρέωση της εναγομένης να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 40.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης, την οποία υπέστη, εξαιτίας της παραπάνω αδικοπρακτικής συμπεριφοράς της, νομιμοτόκως από την επίδοση της ένδικης αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση, να κηρυχθεί η εκδοθησόμενη απόφαση προσωρινά εκτελεστή, καθώς και να καταδικαστεί η εναγόμενη στα δικαστικά του έξοδα. Με το περιεχόμενο και τα αιτήματα αυτά η υπό κρίση αγωγή παραδεκτώς εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου, το οποίο είναι αρμόδιο καθ’ ύλην λόγω ποσού (άρθρα 8, 9, 10, 12 § 1, 13 και 14§2 ΚΠολΔ) και λειτουργικώς – κατά τόπον (άρθρα 25,35, 46 ΚΠολΔ – 51 § 1, 2 και 3Β περ. ιε΄ Ν. 2172/1993) ως εκ του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς. Η ένσταση παθητικής νομιμοποίησης που προέβαλε η εναγόμενη, κατά το σκέλος αυτής που επικαλείται ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου και όχι της ίδιας για το ατύχημα που έλαβε χώρα στα όρια του Λιμένος Πειραιώς, πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμη, καθώς για την συντήρηση και ασφάλεια των εγκαταστάσεων που υφίστανται στον τελευταίο και εν προκειμένω στην χερσαία λιμενική ζώνη στον χώρο του Ναυπηγείου υπεύθυνη κατά νόμο είναι η εναγόμενη σύμφωνα με όσα ορίζουν οι διατάξεις που αναφέρονται στην πρώτη (μείζονα) σκέψη του υπαγωγικού συλλογισμού. Η αγωγή με βάση τις ίδιες διατάξεις σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 914, 925, 932, 297 επ., 346 ΑΚ, 176 ΚΠολΔ είναι νόμιμη, πλην του αιτήματος περί κήρυξης της απόφασης ως προσωρινά εκτελεστής δεδομένου ότι το αίτημα της αγωγής κατέστη αναγνωριστικό (ΕφΑθ 628/2003, ΕλλΔνη 2004, σ.1670 ·ΕφΑθ 3702/1986 ΕλλΔνη 1986.706 ·Νικολόπουλος σε Κεραμεύς/Κονδύλης/Νικας ΕρμΚΠολΔ ΙΙ, άρθρο 907αριθμ. 3). Επομένως, πρέπει να εξεταστεί κατ’ ουσίαν, δεδομένου ότι η εναγόμενη αρνείται την αγωγή, ισχυριζόμενη ότι ουδέποτε υπήρχε τέτοια σκάλα στο σημείο, άλλως ότι αυτή τέθηκε από την εργοδότη του ενάγοντος, αμφισβητώντας και τον τραυματισμό του ενάγοντος υπό τις εκτιθέμενες από αυτόν συνθήκες και περαιτέρω προβάλλει, επικουρικώς, ένσταση συνυπαιτιότητας, ισχυριζόμενη ότι συνετέλεσε στο αποτέλεσμα η αμελής συμπεριφορά του ενάγοντος, ο οποίος χρησιμοποίησε την εν λόγω σκάλα, παρά το ότι αυτή είχε εμφανείς οξειδώσεις και ότι υπήρχαν εγγύς αυτής άλλες ασφαλείς κτισμένες από τσιμέντο κλίμακες. Η ένσταση αυτή έστω και μη προσδιορίζουσα συγκεκριμένο ποσοστό συνυπαιτιότητας είναι ορισμένη (ΑΠ 650/1978 ΝοΒ 1978.513 με σημ. Μπέη ·ΕφΑθ 1048/83 ΕλλΔνη 1983.1016 ·ΠολΠρΠειρ 6016/2000, ΧρΙΔ 2001.340 ·ΜΠρΑθ 2082/1995, Αρμ 1996.980) και νόμιμη (άρθρο 300 ΑΚ) και πρέπει να εξεταστεί στην ουσία της.
Από τις υπ’ αριθμ. … ένορκες βεβαιώσεις των βεβαιούντων …, ληφθείσες ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς Γεωργία Ντάση, κατόπιν εμπρόθεσμης και νομότυπης κλήσης της ένα;γόμενης στις 17-5-2020 (βλ. υπ’ αριθμ. …/17-5-2018 έκθεση επίδοσης Δικ. Επιμελητή Εφετείου Αθηνών …), από όλα τα έγγραφα που προσκομίζονται με επίκληση και από όλες τις φωτογραφίες των οποίων δεν αμφισβητήθηκε η γνησιότητα, αποδεικνύονται τα εξής : ο ενάγων είχε προσληφθεί με σύμβαση εργασία αορίστου χρόνου στην εταιρία επισκευών πλοίων «….» ως εργατοτεχνίτης, η οποία τον Μάρτιο του 2017 διενεργούσε εργασίες ναυπηγοεπισκευής στο πλοίο «…». Το εν λόγω πλοίο ήταν ελλιμενισμένο στον μώλο …, σε χώρο που είχε διαθέσει προς τούτο εκεί η εναγόμενη για τέσσερις μήνες, κατόπιν της από 31-1-2017 αίτησης της πλοιοκτήτριας εταιρίας «…». Ο χώρος αυτός ευρίσκεται εντός της Χερσαίας Λιμενικής Ζώνης που παραχωρήθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο με την από 24.6.2016 Σύμβαση Παραχώρησης που κυρώθηκε με τον νόμο 4404/2016 και τον οποίο εκμεταλλεύεται και είναι υπεύθυνη για την συντήρηση των εγκαταστάσεων και των υποδομών του η εναγόμενη. Στον μώλο υφίσταται κρηπίδωμα μήκους 253 μέτρων κατασκευασμένο από τεχνιτούς ογκόλιθους και σκυρόδεμα με έγχυτες ανωδομές σκυροδέματος σε ύψος 1,20 μέτρων πάνω από την μέση στάθμη της θάλασσας και εξοπλισμό με μεταλλικές δέστρες, κρίκους και προσκρουστήρες. Σε απόσταση 5,40 μέτρων από την ακμή του κρηπιδώματος η στάθμη της ανωδομής μεταβάλλεται και ευρίσκεται σε ύψος 2,50 μέτρων πάνω από την μέση στάθμη της θάλασσας. Για την σύνδεση των δύο επιπέδων αυτών στο σημείο που ελλιμενιζόταν το ανωτέρω πλοίο υπάρχουν ανά 35 – 40 μέτρα κλίμακες από σκυρόδεμα. Εντούτοις, παρά τον εν λόγω σχεδιασμό, για να μην μετακινούνται οι πεζοί μέχρι και 20 μέτρα προς τα σκαλοπάτια από σκυρόδεμα σε απόσταση 30 μέτρων από το πλοίο υπήρχε και σιδερένια κλίμακα στερεωμένη επί του κρηπιδώματος με βίδες στο κάθετο σημείο που συνέδεε τα δύο επίπεδα, η οποία ξεκινούσε μισό μέτρο πάνω από το επίπεδο των 1,20 μέτρων πάνω από την στάθμη της θάλασσας και με δύο ακόμα σκαλιά επέτρεπε την άνοδο στο επάνω επίπεδο του κρηπιδώματος. Για την διευκόλυνση δε της ανόδου είχε και σωληνωτή χειρολαβή που διευκόλυνε το πρώτο βήμα για την άνοδο της σιδερένιας σκάλας, η οποία όμως δεν ήταν συνδεδεμένη αυτόνομα με το κρηπίδωμα, αλλά είχε συγκολληθεί στα τρία σκαλοπάτια της εν λόγω κλίμακας. Ως εκ των οξειδώσεων και του μόνιμου της κατασκευής στον συγκεκριμένο χώρο εκμετάλλευσης της εναγομένης ο ισχυρισμός ότι η σκάλα αυτή είχε τεθεί από την εργοδότη του ενάγοντος είναι απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος. Την σκάλα αυτή χρησιμοποιούσαν οι εργαζόμενοι στην ανωτέρω προβλήτα, παρά το ότι λόγω μη συντήρησης της είχε εμφανώς οξειδωθεί, ενόψει και της γειτνίασης με το θαλάσσιο περιβάλλον (βλ. και προσκομιζόμενες φωτογραφίες της). Στις 2.3.2017 και ώρα 13.00 ο ενάγων εξήλθε από το ανωτέρω πλοίο στο οποίο απασχολείτο για να αναλάβει υλικά, όταν επιχείρησε να ανέλθει την εν λόγω σιδερένια σκάλα. Όταν όμως άσκησε πίεσε στο πρώτο σκαλί κρατώντας την ισορροπία του από την χειρολαβή, αυτή αποκολλήθηκε αιφνίδια από την βάση της και ανατράπηκε κτυπώντας τον στο πρόσωπο κατά την πτώση του στο έδαφος, με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις του και να υποστεί κάταγμα στο πρόσωπο. Για το εν λόγω ατύχημα φέρει ευθύνη και ο ενάγων, ο οποίος χρησιμοποίησε σκάλα εμφανώς οξειδωμένη και μη εμπεπηγμένη στο σκυρόδεμα των δύο επιπέδων, δεδομένου ότι σε μικρή απόσταση ευρίσκετο ασφαλής κλίμακα από σκυρόδεμα, όπως θα έπραττε ο μέσος συνετός εργαζόμενος στο εν λόγω σημείο, γενομένης δεκτής εν μέρει της ένστασης περί συνυπαιτιότητας της δεύτερης ενάγουσας σε ποσοστό 40 %. Καθώς ο ενάγων απώλεσε τις αισθήσεις του, κλήθηκε το ΕΚΑΒ και ο τελευταίος διακομίστηκε στο Νοσοκομείο …, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα δεξιού ζυγωματικού συμπλέγματος και συγκεκριμένα κάταγμα του MALAR και των οστών της άνω γνάθου – άνω σιαγόνας και ζυγωματικού οστού – κάταγμα του εδάφους του οφθαλμικού κόγχου. Υποβλήθηκε δε προς αποκατάσταση του κατάγματος υπό γενική αναισθησία σε ανοικτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα στο δεξιό υπόκόγχιο χείλος, νοσηλεύθηκε δε στο ίδιο νοσκομείο επί δεκατρείς ημέρες. Δεν αποδείχθηκε όμως ότι η υγεία του δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως σήμερα, καθώς οι επικαλούμενοι στην αγωγή ιλίγγοι, μειωμένη αίσθηση γεύσης και όσφρησης και έλλειψη αίσθησης του προσώπου του από την πλευρά της επέμβασης δεν προκύπτουν από κάποιο ιατρικό πιστοποιητικό και δη νευροχειρούργου, το δε προσκομιζόμενο από 3-4-2017 ιατρικό έγγραφο του γναθοχειρούργου … δεν αναφέρεται σε κάποια μόνιμη βλάβη, αλλά σε σπασμό των προσωπικών μυών και αδυναμία διάνοιξης στόματος, ως είθισται, κατά δίδαγμα κοινής πείρας, για το στάδιο αποθεραπείας στο οποίο ο ίδιος γιατρός στο εν λόγω πιστοποιητικό βεβαιώνει ότι ευρίσκετο ο ενάγων, όταν εξετάστηκε, μόλις δύο μήνες μετά το συμβάν. Από το παραπάνω περιστατικό, ο ενάγων, ενόψει των συνθηκών που έγινε το ατύχημα, του είδους και βαθμού του τραυματισμού του και της μετέπειτα καταστάσεώς του εξ αιτίας αυτού μέχρι να αποθεραπευτεί, του προεκτεθέντος βαθμού συνυπαιτιότητας του, της κοινωνικής και οικονομικής καταστάσεως του ιδίου ως φυσικού προσώπου, υπέστη ηθική βλάβη η χρηματική ικανοποίηση για την οποία αποτιμάται στο εύλογο ποσό των οκτώ χιλιάδων ευρώ (8.000€). Σύμφωνα επομένως με όσα προεκτέθηκαν, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η ένδικη αγωγή ως βάσιμη και στην ουσία της και να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη οφείλει στον ενάγοντα, για την ανωτέρω αιτία, το ποσό των οκτώ χιλιάδων ευρώ (8.000€). Τέλος, πρέπει να επιβληθεί ένα μέρος των δικαστικών εξόδων σε βάρος του ενάγοντος, λόγω της μερικής του ήττας (ενόψει του συνολικού αιτήματός του), μειωμένα όμως καθώς ο καθορισμός του κονδυλίου της ηθικής βλάβης εξαρτάται από την κρίση του δικαστή (άρθρο 178§§1,2 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.-
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.-
Αναγνωρίζει ότι η εναγόμενη οφείλει στον ενάγοντα το ποσό των οκτώ χιλιάδων ευρώ (8.000 €), με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής.-
Καταδικάζει τον ενάγοντα στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων της εναγόμενης, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.-
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, στις 14 Απριλίου 2021.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ