ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός απόφασης 898/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
——————————————————–
Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Χρυσάνθη Μάντη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου, και το Γραμματέα Σωτήριο Σουλούκο.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 9 Φεβρουαρίου 2021, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Της ενάγουσας : Ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «…», με Α.Φ.Μ. …, που εδρεύει στην …, νόμιμα εκπροσωπούμενης, η οποία κατέθεσε νόμιμα και εμπρόθεσμα, στις 2-10-2020, τις από ίδιας ημερομηνίας προτάσεις της δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Νικόλαου Παπαχρονόπουλου, δυνάμει του υπ’ αριθμό … πληρεξουσίου της συμβολαιογράφου Αθηνών Μαργαρίτας Αναστασάκη, και δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο. Ο ως άνω πληρεξούσιος δικηγόρος προσκόμισε το υπ’ αριθμό …/1-10-2020 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του ΔΣΠ.
Της εναγόμενης : Ναυτικής εταιρείας με την επωνυμία «….», με Α.Φ.Μ. …, που εδρεύει στον …, νόμιμα εκπροσωπούμενης, η οποία κατέθεσε νόμιμα και εμπρόθεσμα, στις 5-10-2020, τις από ίδιας ημερομηνίας προτάσεις της δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Ανδρέα-Κωνσταντίνου Τζήμα, δυνάμει της από 2-10-2020 εξουσιοδότησης του νόμιμου εκπροσώπου της …, στην οποία βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής του, και δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο. Ο ως άνω πληρεξούσιος δικηγόρος προσκόμισε το υπ’ αριθμό …/2-10-2020 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του ΔΣΠ.
Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 29-1-2020 αγωγή της, που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 1170/7-2-2020 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 648/7-2-2020, προσδιορίσθηκε να συζητηθεί για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας, δυνάμει της από 19-1-2021 πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, και εγγράφηκε στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Με το άρθρο πρώτο του Ν. 2107/1992 κυρώθηκαν από την Ελλάδα και αποτελούν, κατά το άρθρο 28 του Συντάγματος, εσωτερικό κανόνα δικαίου, με υπερνομοθετική ισχύ, η Διεθνής Σύμβαση των Βρυξελλών της 25ης-8-1924 «Για την ενοποίηση ορισμένων νομικών κανόνων σχετικά με τις φορτωτικές» και τα τροποποιητικά αυτής πρωτόκολλα της 23ης-2-1968 και της 26ης-12-1979 (Κανόνες Χάγης – Βίσμπυ). Από το συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 2 του πιο πάνω νόμου και των άρθρων 1 περ. β΄, 2, 3 § 1, 5 § 2 και 10 §§ 2 και 3 της προαναφερόμενης Διεθνούς Σύμβασης (στο εξής, για λόγους συντομίας, Σύμβαση) προκύπτει, ότι η εν λόγω Σύμβαση έχει εφαρμογή στην Ελλάδα : α) σε κάθε σύμβαση θαλάσσιας μεταφοράς πραγμάτων, στην οποία τα λιμάνια φόρτωσης και εκφόρτωσης βρίσκονται σε διαφορετικά κράτη, εφόσον η μεταφορά αυτή καλύπτεται από φορτωτική ή άλλο παρόμοιο έγγραφο, που αποτελεί τίτλο για την θαλάσσια μεταφορά πραγμάτων και β) σε κάθε θαλάσσια μεταφορά μεταξύ Ελληνικών λιμένων, είτε εκδόθηκε φορτωτική είτε όχι. ΙΙ. Η ευθύνη του θαλάσσιου μεταφορέα υφίσταται, κατ’ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 135 Κ.Ι.Ν.Δ. και του άρθρου 3 της Σύμβασης, έναντι οποιουδήποτε προσώπου που έχει ενδιαφέρον επί του φορτίου, υπό την έννοια ότι είναι φορέας δικαιώματος που απορρέει από τη σύμβαση και μπορεί να θεωρηθεί ότι ζημιώνεται αμέσως από την απώλεια ή βλάβη αυτού. Τέτοια πρόσωπα μπορεί να είναι ο φορτωτής, ο παραλήπτης που είναι νόμιμος κομιστής φορτωτικής, ο ασφαλιστής του φορτίου που αποζημίωσε τη ζημία του ασφαλισμένου και υποκαταστάθηκε στα δικαιώματα αυτού είτε με διάταξη νόμου είτε με εκχώρηση της σχετικής απαίτησης, καθώς και ο ενεχυρούχος δανειστής του φορτίου ή ο εκδοχέας των δικαιωμάτων του παραλήπτη (βλ. ΑΠ 928/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 113/2019 ΕΝαυτΔ 2019, σελ. 20, ΕφΠειρ 142/2012 ΕΝαυτΔ 2012, σελ. 185, Α. Αντάπαση/Λ. Αθανασίου, Ναυτικό Δίκαιο, εκδ. 2020, σελ. 672). ΙΙΙ. Το θεσπιζόμενο σύστημα της ευθύνης του θαλάσσιου μεταφορέα είναι όμοιο με αυτό των άρθρων 134 επόμ. ΚΙΝΔ και βασίζεται στο τεκμαιρόμενο πταίσμα του οφειλέτη, δηλαδή στη νόθο αντικειμενική ευθύνη του θαλάσσιου μεταφορέα, που προβλέπεται στο άρθρο 4 § 1 εδ. 2 της Σύμβασης. Ειδικότερα, σε περίπτωση απώλειας ή βλάβης του φορτίου, ο τελευταίος έχει το βάρος της απόδειξης ότι δεν τον βαρύνει πταίσμα. Το πταίσμα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 4 §§ 1 και 2 της Σύμβασης, διακρίνεται σε ναυτικό και διοικητικό (εμπορικό). Ο εκναυλωτής (θαλάσσιος μεταφορέας) δεν ευθύνεται για το ναυτικό πταίσμα, για το πταίσμα δηλαδή περί τη διακυβέρνηση ή το χειρισμό του πλοίου από τους προστηθέντες αυτού, δηλαδή για πράξεις που ανάγονται στις ειδικές τεχνικές γνώσεις και ικανότητες προς διακυβέρνηση και χειρισμό του πλοίου κατά τους κανόνες της ναυτικής τέχνης, οι οποίες ενεργούνται προς το συμφέρον του πλοίου. Ευθύνη φέρει ο εκναυλωτής μόνον όταν υφίσταται ίδιον αυτού πταίσμα, καθώς επίσης και σε περίπτωση διαχειριστικού ή διοικητικού (εμπορικού) πταίσματος του πλοιάρχου, δηλαδή για πράξεις που βλάπτεται μόνο το συμφέρον του ενδιαφερόμενου επί του φορτίου, το οποίο καλύπτει ο εκναυλωτής δια της ευθύνης του (ΕφΠειρ 113/2019 ό.π., ΕφΠειρ 835/2010 ΕΕμπΔ 2011, σελ. 656). IV. Περαιτέρω, με το άρθρο 4 § 5 εδ. β΄ της Σύμβασης, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 του Πρωτοκόλλου του έτους 1968, ορίζεται ότι «… σε περίπτωση απώλειας ή βλάβης των εμπορευμάτων σε θαλάσσια μεταφορά, το συνολικό ποσό της αποζημιώσεως θα υπολογίζεται σε σχέση με την αξία αυτών των εμπορευμάτων στον τόπο και τον χρόνο που εκφορτώνονται από το πλοίο ή που θα έπρεπε να είχαν εκφορτωθεί, σύμφωνα με την σύμβαση μεταφοράς. Η αξία των εμπορευμάτων θα υπολογίζεται σύμφωνα με την χρηματιστηριακή τιμή για το εμπόρευμα ή αν δεν υπάρχει τέτοια τιμή, σύμφωνα με την τρέχουσα τιμή στην αγορά, ελλείψει δε αμφοτέρων, με βάση την συνήθη αξία των εμπορευμάτων του ίδιου είδους και ποιότητας …». Επομένως, η αξία των εμπορευμάτων υπολογίζεται σύμφωνα με τη χρηματιστηριακή τιμή ή σύμφωνα με την τρέχουσα τιμή στην αγορά ή αν δεν υπάρχει καμία από τις δύο, θα υπολογίζεται με βάση τη συνήθη αξία των εμπορευμάτων του ίδιου είδους και ποιότητας στον τόπο και χρόνο που εκφορτώνονται από το πλοίο ή που θα έπρεπε να έχουν εκφορτωθεί, σύμφωνα με τη σύμβαση μεταφοράς. Απαραίτητο και ουσιώδες, επομένως, στοιχείο της ιστορικής βάσης της σχετικής αγωγής είναι η αναφορά μίας από τις αξίες αυτές στον ως ανωτέρω τόπο και κατά τον ανωτέρω χρόνο, η έλλειψη του οποίου καθιστά το δικόγραφο της αγωγής αόριστο (ΕφΠειρ 113/2019 ό.π., ΕφΠειρ 201/2005 ΕΝαυτΔ 2005, σελ. 199). V. Εξάλλου, μόνη η αθέτηση προϋφιστάμενης ενοχής δεν συνιστά αδικοπραξία. Είναι, όμως, δυνατό μια υπαίτια ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη, με την οποία παραβιάζεται η σύμβαση, να θεμελιώνει και ευθύνη από αδικοπραξία. Τούτο συμβαίνει όταν η ενέργεια αυτή και χωρίς την προϋπάρχουσα συμβατική σχέση θα ήταν παράνομη, ως αντίθετη προς το γενικό καθήκον, που επιβάλλει το άρθρο 914 ΑΚ, να μην προκαλεί κανείς σε άλλον υπαιτίως ζημία ή και αν ακόμα πιο γενικά όταν η ενέργεια χωρίς να συνιστά παράβαση συγκεκριμένου απαγορευτικού ή επιτακτικού κανόνα δικαίου, είναι αντίθετη στο γενικότερο πνεύμα του ή στις καθόλου επιταγές της έννομης τάξης, εφόσον ενέχει παράβαση των γενικών υποχρεώσεων, που επιβάλλουν να μην προσβάλλει κανείς το πρόσωπο ή τα προστατευόμενα υλικά ή ηθικά αγαθά του άλλου (ΑΠ 985/2015, ΑΠ 1120/2005 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Κατά συνέπεια όταν το πταίσμα που επέφερε τη ζημία ταυτίζεται κατά το πραγματικό αυτού περιεχόμενο με την παραβίαση της σύμβασης και τη δημιουργία της παρανομίας δεν μπορούν να έχουν εφαρμογή οι διατάξεις περί αδικοπραξίας (ΑΠ 985/2015 ό.π.). Επί θαλάσσιας μεταφοράς η συνηθέστερη περίπτωση κατά την οποία αντιμετωπίζεται συρροή συμβατικής και αδικοπρακτικής ευθύνης του εκναυλωτή-θαλάσσιου μεταφορέα είναι η απώλεια ή βλάβη των μεταφερόμενων πραγμάτων. Στην περίπτωση αυτή για το ορισμένο της αγωγής που θεμελιώνεται στις περί αδικοπραξιών διατάξεις απαιτείται σαφής αναφορά των πραγματικών περιστατικών που συνιστούν την υπαιτιότητα των προστηθέντων προσώπων από τον εκναυλωτή, πλοιάρχου και πληρώματος, και δικαιολογούν την ευθύνη τους από την αποδιδόμενη αδικοπραξία (ΑΠ 1036/1999 ΕλλΔνη 40, σελ. 1515, ΕφΠειρ 181/2013 ΕΝαυτΔ 2014, σελ. 18). VI. Περαιτέρω, σύμφωνα με τις ενδοτικού χαρακτήρα διατάξεις των άρθρων 522 § 1, 524, 525 και 529 ΑΚ, ο αγοραστής φέρει τον κίνδυνο για την τυχαία καταστροφή ή απώλεια (ή χειροτέρευση) του πράγματος που πωλήθηκε, αφότου αυτό παραδοθεί ή εάν μετά από αίτηση του ο πωλητής το στέλνει σε τόπο διαφορετικό από τον τόπο της εκπλήρωσης της παροχής, αφότου αυτό παραδοθεί για αποστολή. Μόνη, όμως, η μετάσταση του κινδύνου των μεταφερόμενων πραγμάτων στον αγοραστή τους, κατά την προαναφερόμενη έννοια, έχει ως αποτέλεσμα την υποχρέωση αυτού να πληρώσει το τίμημα, χωρίς και να συνεπάγεται η πλασματική παράδοση των πραγμάτων τη μεταβίβαση της κυριότητάς τους στον ίδιο (τον αγοραστή), για την κτήση της οποίας, εκτός από τη σχετική συμφωνία μεταξύ πωλητή και αγοραστή και την πλασματική παράδοση των πωληθέντων πραγμάτων με τη φόρτωση των πραγμάτων στο μεταφορικό μέσο προς αποστολή, απαιτείται και η μετάθεση της νομής αυτών στον τελευταίο με τους προβλεπόμενους στον ΑΚ τρόπους, μεταξύ των οποίων και με την παράδοση σε αυτόν των φορτωτικών εγγράφων, σύμφωνα με το άρθρο 978 ΑΚ (ΕφΠειρ 173/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ 553/2008 Αρμ 2010, σελ. 367, ΕφΑθ 5138/2005 ΕλλΔνη 2006, σελ. 591). Συνεπώς, το γεγονός ότι η πώληση των πραγμάτων, τα οποία παραδόθηκαν για μεταφορά προς τον αγοραστή με αίτησή του, στο πλαίσιο της πώλησης του άρθρου 524 ΑΚ ή της συγγενούς πώλησης με ρήτρα CIF, δεν σημαίνει ότι ο τελευταίος, είτε είναι παραλήπτης των εμπορευμάτων είτε όχι, απέκτησε και το δικαίωμα αποζημίωσης κατά του μεταφορέα σε περίπτωση βλάβης ή απώλειας των μεταφερομένων πραγμάτων, διότι η πλασματική παράδοση των εμπορευμάτων προς αυτόν από της φόρτωσης αυτών προς αποστολή δεν τον καθιστά άνευ ετέρου νομέα των εμπορευμάτων (βλ. ΕφΘεσ 553/2008, ΕφΑθ 5138/2005 ό.π.). VII. Τέλος, από τη διάταξη του άρθρου 68 ΚΠολΔ που ορίζει ότι δικαστική προστασία έχει δικαίωμα να ζητήσει όποιος έχει άμεσο έννομο συμφέρον, συνάγεται ότι ένδικη προστασία παρέχεται υπέρ ή κατά εκείνων μόνον των προσώπων, τα οποία κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή αποτελούν τα υποκείμενα της επίδικης έννομης σχέσης ή μετέχουν κατά το ουσιαστικό δίκαιο στη διαχείριση της σχέσης αυτής (ΑΠ 1278/2017, ΑΠ 1595/2014, ΑΠ 339/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως, για τη νομιμοποίηση προς διεξαγωγή συγκεκριμένης δίκης αρκεί κατ’ αρχήν ο ισχυρισμός του ενάγοντος ότι αυτός και ο εναγόμενος είναι υποκείμενα της επίδικης έννομης σχέσης και συνεπώς, η εκ μέρους του εναγόμενου στην περίπτωση αυτή αμφισβήτηση των επικαλουμένων για την τυπική θεμελίωση του ισχυρισμού αυτού πραγματικών περιστατικών συνιστά άρνηση της βάσης της αγωγής (ΑΠ 1308/2004, ΕφΠειρ 267/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Στην προκείμενη περίπτωση, η ενάγουσα, με την κρινόμενη αγωγή, εκθέτει ότι τον Οκτώβριο του 2018 η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «…» πώλησε λιπάσματα σε διάφορους πελάτες της, που εδρεύουν σε περιοχές του Ν. Λακωνίας, αλλά και σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου, συνολικού μικτού βάρους 1.762,50 τόνων, αξίας 667.276,59 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α. 24%, ήτοι αξίας 0,38 ευρώ ανά κιλό βάρους, και εκδόθηκαν τα σχετικά τιμολόγια και δελτία αποστολής, όπως οι αγοραστές της, η ποσότητα των λιπασμάτων που αγόρασαν και τα παραστατικά που εκδόθηκαν αναφέρονται ειδικότερα στο συνημμένο σε αυτήν πίνακα. Ότι προκειμένου να μεταφερθούν τα πιο πάνω εμπορεύματα από τις αποθήκες της πωλήτριας, που βρίσκονται στην Καβάλα στις εγκαταστάσεις των αγοραστών, η πωλήτρια σύναψε σύμβαση θαλάσσιας μεταφοράς με την εναγόμενη, με την οποία η τελευταία ανέλαβε, έναντι ναύλου ποσού 41.524,50 ευρώ, να τα μεταφέρει από το λιμάνι της Νέας Καρβάλης Καβάλας στο λιμάνι του Γυθείου, με το υπό ελληνική σημαία Φ/Γ πλοίο της «…». Ότι οι πωλήσεις των εν λόγω εμπορευμάτων έγιναν υπό τον όρο της καλής παράδοσής τους σε καθέναν από τους παραλήπτες και συνεπώς, η ως άνω πωλήτρια έφερε τον κίνδυνο μεταφοράς τους από τη φόρτωση αυτών μέχρι το χρόνο παράδοσής τους στους αγοραστές, έχουσα ταυτόχρονα το δικαίωμα διάθεσης αυτών. Ότι δεδομένου ότι όλα τα εμπορεύματα της παραπάνω πωλήτριας, που εισάγει, εξάγει ή διακινεί, ταξιδεύουν με δικό της κίνδυνο, κατήρτισε με την ενάγουσα την περιγραφόμενη σύμβαση ασφάλισης, με την οποία ασφαλίσθηκαν όλα τα μεταφερόμενα για λογαριασμό της εμπορεύματα εντός της ελληνικής επικράτειας, έναντι όλων των κινδύνων κατά τη μεταφορά (από αποθήκη σε αποθήκη), κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σε αυτήν, για το χρονικό διάστημα από 1-1-2018 έως 1-1-2019. Ότι σε εκτέλεση της ανωτέρω σύμβασης θαλάσσιας μεταφοράς, την 21η-10-2018, τα προαναφερόμενα εμπορεύματα, αφού συσκευάστηκαν με τον ενδεδειγμένο για τη μεταφορά τους τρόπο, φορτώθηκαν με επιμέλεια της εναγόμενης στο ως άνω πλοίο, ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσής της, και το πλοίο απέπλευσε αυθημερόν από το λιμάνι της Νέας Καρβάλης προς το λιμάνι του Γυθείου, με προβλεπόμενο χρόνο άφιξης την 23η-10-2018. Ότι την επόμενη ημέρα και περί ώρα 23:17 και ενώ το ως άνω πλοίο έπλεε ανατολικά της Μονεμβασιάς, στο Μυρτώο Πέλαγος, προσέκρουσε με το αριστερό πρωραίο τμήμα του στη βραχονησίδα Καράβι, και ακολούθως, αφού ειδοποιήθηκαν οι λιμενικές αρχές, έπλευσε συνοδεία σκάφους του Λιμενικού, αρχικά στο λιμένα Νέαπολης Λακωνίας προς επιθεώρηση των ζημιών του και κατόπιν, με δικά του μέσα, στο λιμένα προορισμού. Ότι εξαιτίας της πρόσκρουσης, το φορτίο μετατοπίσθηκε, με αποτέλεσμα αφενός ποσότητα λιπάσματος ανερχόμενη στους 50 τόνους να διαρρεύσει, λόγω του σκισίματος της συσκευασίας του, και να απωλεσθεί ολικά, καθώς δεν ήταν δυνατό να συλλεχθεί και να τοποθετηθεί εκ νέου σε σάκους λόγω της διείσδυσης σε αυτό ξένων υλών, και αφετέρου η υπόλοιπη ποσότητα λιπάσματος, λόγω της φθοράς της συσκευασίας του, να χυθεί κατά την εκφόρτωση και να μη μπορεί πλέον να διατεθεί στην ίδια τιμή με αυτήν που είχε πρωτύτερα. Ότι, ειδικότερα, η συνήθης αξία 50 τόνων λιπάσματος του ίδιου είδους με την απωλεσθείσα, στον τόπο προορισμού και εκφόρτωσης και κατά το χρόνο της εκφόρτωσης, ήτοι τόσο κατά την έναρξη την 25η-10-2018, όσο και κατά την ολοκλήρωση της εκφόρτωσης την 4η-11-2018, ελλείψει χρηματιστηριακής τιμής ή τρέχουσας τιμής, ανέρχεται στο ποσό των (50.000 κιλών χ 0,38 ευρώ=) 19.000,00 ευρώ. Ότι η πωλήτρια προκειμένου να μπορέσει να διαθέσει το ζημιωθέν φορτίο των 1.712,50 τόνων, έστω και σε κατώτερη τιμή από αυτήν που είχε πριν τη βλάβη και να περιορίσει τη ζημία της, μίσθωσε μηχανήματα και απασχόλησε προσωπικό για να ανασκευάσει τα λιπάσματα, δαπανώντας το συνολικό ποσό των 22.085,23 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α. 24%, όπως αναλύεται περαιτέρω σε αυτήν. Ότι, κατόπιν των εργασιών αυτών της πωλήτριας, η συνήθης αξία των 1.712,50 τόνων λιπάσματος του ίδιου είδους με τη ζημιωθείσα στον τόπο προορισμού και εκφόρτωσης και κατά το χρόνο της εκφόρτωσης, ήτοι τόσο κατά την έναρξη την 25η-10-2018 όσο και κατά την ολοκλήρωση της εκφόρτωσης την 4η-11-2018, ελλείψει χρηματιστηριακής τιμής ή τρέχουσας τιμής, ανέρχεται στο ποσό των (1.712.500 κιλών χ 0,36 ευρώ=) 616.500,00 ευρώ. Ότι, συνεπώς, η ζημία της ανήλθε τελικώς στο συνολικό ποσό των [19.000,00 ευρώ + (650.750,00 ευρώ πριν τη βλάβη – 616.500,00 ευρώ μετά τη βλάβη και τις εργασίες διάσωσης=) 34.250,00 ευρώ=] 53.335,23 ευρώ, για την οποία αποζημιώθηκε, λόγω επέλευσης της ασφαλιστικής περίπτωσης, από την ίδια (ενάγουσα) με το ποσό των 32.169,48 ευρώ. Ότι με την καταβολή της ασφαλιστικής αποζημίωσης στην πωλήτρια στις 2-10-2019, η ίδια υποκαταστάθηκε αυτοδικαίως στα δικαιώματα της ασφαλισμένης της, αναφορικά με την ανωτέρω ζημία, τόσο εκ του νόμου, όσο και δυνάμει όρου περί εκχώρησης των δικαιωμάτων αυτών κατά κάθε τρίτου υπεύθυνου για αυτήν και υπόχρεου σε αποκατάστασή της, που περιλήφθηκε στην εξοφλητική απόδειξη, και ήδη αναγγέλλει την εκχώρηση αυτή με την ένδικη αγωγή. Ότι η προαναφερόμενη πρόσκρουση του πλοίου στη βραχονησίδα οφείλεται στο ότι ως άνω πλοίο δεν διέθετε σύστημα AIS σε λειτουργία, άλλως σε ορθή λειτουργία, με αποτέλεσμα να μη γίνει έγκαιρα αντιληπτό από τον πλοίαρχο και το πλήρωμά του έτερο πλοίο, που έπλεε με αντίθετη πορεία σε απόσταση ενός με δύο ναυτικών μιλίων, και να προβούν, προς αποφυγή του, σε αριστερό ελιγμό προσκρούοντας στη βραχονησίδα, η ύπαρξη της οποίας, επίσης, δεν έγινε έγκαιρα αντιληπτή εξαιτίας της πλημμελούς λειτουργίας του ανωτέρω συστήματος AIS. Ότι, συνεπώς, η ζημία της ασφαλισμένης της οφείλεται σε πταίσμα της εναγόμενης, η οποία δεν είχε το πλοίο κατάλληλο για θαλασσοπλοΐα, δηλαδή αξιόπλοο για την ασφαλή μεταφορά εμπορευμάτων, καθώς καίτοι όφειλε να ελέγξει εάν το ως άνω σύστημα AIS λειτουργούσε, άλλως λειτουργούσε ορθά, δεν το έπραξε, αλλά επέτρεψε τον απόπλου του πλοίου εν γνώσει της ότι πιθανόν να προξενηθεί ζημία. Ότι, τέλος, η εναγόμενη, πέραν της συμβατικής της ευθύνης, ευθύνεται και από αδικοπραξία. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητεί να υποχρεωθεί η εναγόμενη να της καταβάλει το ποσό των 32.169,48 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από 25-10-2018, άλλως από 2-10-2019, άλλως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση, να κηρυχθεί η εκδοθησόμενη απόφαση προσωρινά εκτελεστή, και να καταδικασθεί η εναγόμενη στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η αγωγή, η οποία επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 215 § 2 ΚΠολΔ (βλ. την υπ’ αριθμό 9429Δ΄/20-2-2020 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών …), και για το αντικείμενό της καταβλήθηκε το αντίστοιχο τέλος δικαστικού ενσήμου (βλ. το υπ’ αριθμό … e-παράβολο της ΓΓΠΣ του Υπουργείου Οικονομικών, σε συνδυασμό με το από 1-10-2020 αποδεικτικό πληρωμής της Alpha Bank), παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία, ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, που είναι αρμόδιο καθ’ ύλη, λειτουργικά και κατά τόπο (άρθρα 7, 9, 10, 14 § 2, 25 § 2 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 51 §§ 1 περ. α΄, 2, 3Α και 3Β περ. δ΄, ε΄ και στ΄ Ν. 2172/1993 λόγω της ναυτικής φύσης της διαφοράς). Σημειώνεται ότι η αγωγή είναι παραδεκτή όσον αφορά στην ενεργητική νομιμοποίηση της ενάγουσας, εφόσον επικαλείται ότι η ασφαλισμένη σε αυτήν εταιρεία ζημιώθηκε άμεσα από την απώλεια-βλάβη του φορτίου της με ευθύνη της εναγόμενης (βλ. σχετικά την υπό στοιχείο ΙΙ μείζονα πρόταση) και για τη νομιμοποίηση για τη διεξαγωγή συγκεκριμένης δίκης αρκεί κατ’ αρχήν ο ισχυρισμός της ότι η ίδια και η εναγόμενη είναι τα υποκείμενα της επίδικης έννομης σχέσης, η δε εκ μέρους της τελευταίας αμφισβήτηση των επικαλούμενων για την τυπική θεμελίωση του ισχυρισμού αυτού πραγματικών περιστατικών συνιστά άρνηση της αγωγής, που θα εξετασθεί περαιτέρω στην ουσία, και όχι ένσταση έλλειψης νομιμοποίησης, σύμφωνα και με όσα εκτέθηκαν στην υπό στοιχείο VII μείζονα πρόταση. Είναι, όμως, απορριπτέα ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας κατά το μέρος που θεμελιώνεται στην αδικοπρακτική ευθύνη της εναγόμενης, δεδομένου ότι δεν γίνεται σε αυτήν αναφορά των πραγματικών περιστατικών που συνιστούν την υπαιτιότητα των προστηθέντων προσώπων από τον εκναυλωτή, πλοιάρχου και πληρώματος, και δικαιολογούν την ευθύνη τους από αδικοπραξία, κατά τα εκτιθέμενα στην υπό στοιχείο V νομική σκέψη. Κατά τα λοιπά, ήτοι κατά το μέρος που θεμελιώνεται στη συμβατική ευθύνη της εναγόμενης, είναι ορισμένη, με βάση τις διατάξεις των άρθρων 118 αριθ. 4 και 216 § 1 ΚΠολΔ, απορριπτομένων των αντίθετα υποστηριζόμενων από την εναγόμενη, σύμφωνα και με τα εκτιθέμενα στην υπό στοιχείο IV μείζονα σκέψη, δοθέντος ότι ρητά αναφέρεται σε αυτήν η συνήθης αξία του ίδιου είδους και ποσότητας των εμπορευμάτων, που απωλέσθηκαν ή ζημιώθηκαν, στον τόπο προορισμού και κατά το χρόνο της εκφόρτωσης, ελλείψει χρηματιστηριακής ή τρέχουσας τιμής, και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 2, 3 §§ 1 και 2, 4 § 5 στοιχ. Β΄ ΚΧΒ, 297 εδ. α΄, 330 εδ. β΄, 334, 340, 345, 346, 455, 460, 462 ΑΚ, 257, 264 ΚΙΝΔ, 1 § 1 περ. α΄, 7 § 7, 14 § 1 Ν. 2496/1997 και 176 ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η αγωγή, για το παραδεκτό της συζήτησης της οποίας προσκομίζεται η από 3-2-2020 έγγραφη ενημέρωση της ενάγουσας από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της για τη δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς με διαμεσολάβηση, κατ’ άρθρο 3 Ν. 4640/2019, κατά το μέρος που κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη, να εξετασθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Ο θαλάσσιος μεταφορέας απαλλάσσεται από την ευθύνη του, μεταξύ άλλων, εάν επικαλεστεί και αποδείξει ότι η ζημία οφείλεται σε έναν από τους εξαιρούμενους κινδύνους, που προβλέπονται με τις διατάξεις του άρθρου 4 § 2 των ΚΧΒ (Α. Αντάπασης/Λ. Αθανασίου, ό.π., σελ. 679). Ειδικότερα, με την περίπτωση α΄ της παραγράφου 2 του παραπάνω άρθρου προβλέπεται η απαλλαγή του μεταφορέα για απώλεια ή ζημία που προέρχεται ή προκύπτει από «πράξη ή παράλειψη ή αμέλεια του πλοιάρχου, ναυτικού, πλοηγού ή προστηθέντος από το μεταφορέα, σχετικά με τη διακυβέρνηση ή το χειρισμό του πλοίου». Στην προκειμένη περίπτωση, η εναγόμενη, με τις προτάσεις της, αρνείται την ευθύνη της για την ένδικη ζημία, ισχυριζόμενη ότι το πλοίο της ήταν αξιόπλοο και το σύστημα AIS λειτουργούσε κανονικά, το δε επίδικο συμβάν οφείλεται σε πταίσμα των προστηθέντων από αυτήν, πλοιάρχου και μελών του πληρώματος, περί τη διακυβέρνηση του πλοίου, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στις προτάσεις της. Ο εν λόγω ισχυρισμός της εναγόμενης, με τον οποίο επικαλείται ότι η ζημία του φορτίου οφείλεται σε εξαιρούμενο κίνδυνο, είναι ορισμένος και νόμιμος, στηριζόμενος στην προπαρατεθείσα διάταξη του άρθρου 4 § 2 περ. α΄ των ΚΧΒ και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω στην ουσία του.
Από την εκτίμηση της υπ’ αριθμό …/20-10-2020 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρα της ενάγουσας, που δόθηκε ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών …, μετά από προηγούμενη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εναγόμενης, κατ’ άρθρο 422 § 1 ΚΠολΔ, (βλ. την υπ’ αριθμό …/15-10-2020 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών …, σε συνδυασμό με την από 14-10-2020 εξώδικη δήλωση – πρόσκληση σε ένορκη βεβαίωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της ενάγουσας), της υπ’ αριθμό …/1-10-2020 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρα της εναγόμενης, που δόθηκε ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά Ιωάννας Κορδάλη, μετά από προηγούμενη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση της ενάγουσας, κατ’ άρθρο 422 § 1 ΚΠολΔ, (βλ. την υπ’ αριθμό …΄/28-9-2020 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Πειραιά …, σε συνδυασμό με την από 25-9-2020 γνωστοποίηση μάρτυρα και πρόσκληση του πληρεξούσιου δικηγόρου της εναγόμενης), και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν με επίκληση και τα οποία λαμβάνονται υπόψη του Δικαστηρίου, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα (άρθρα 432 επ. ΚΠολΔ), είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 § 3, 339 και 395 ΚΠολΔ), συμπεριλαμβανομένων : α) φωτογραφιών του φορτίου και του πλοίου, που προσκομίζει η ενάγουσα, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § 1 περ. 3, 448 § 2, 457 § 4 ΚΠολΔ), και β) των συνταχθέντων στην αγγλική γλώσσα εγγράφων που δεν συνοδεύονται από την κατ’ άρθρο 454 ΚΠολΔ επίσημη μετάφρασή τους στην ελληνική, τα οποία ως μη πληρούντα τους όρους του νόμου αποδεικτικά μέσα εκτιμώνται ελεύθερα, κατ’ άρθρο 340 § 1 εδ. β΄ ΚΠολΔ (ΕφΠειρ 47/2021, ΕφΑθ 189/2019 ΤΝΠ NOMOS), όπως μερικά από αυτά αναφέρονται ιδιαιτέρως παρακάτω, χωρίς να παραλειφθεί κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Με διάφορες συμβάσεις πώλησης η μη διάδικος στην παρούσα δίκη εταιρεία με την επωνυμία «…» πώλησε λιπάσματα, συνολικού μικτού βάρους 1.762,50 τόνων, σε διάφορους πελάτες της, που εδρεύουν σε περιοχές του Νομού Λακωνίας, αλλά και σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου, και εξέδωσε προς τούτο εβδομήντα έξι (76) δελτία αποστολής με αριθμούς 7536 έως 7611, ημερομηνίας 21ης-10-2018. Προκειμένου να μεταφέρει τα πωληθέντα εμπορεύματα στους αγοραστές τους, δοθέντος ότι οι αποθήκες της βρίσκονται στην Καβάλα, η ως άνω πωλήτρια εταιρεία σύναψε σύμβαση θαλάσσιας μεταφοράς με την εναγόμενη, με την οποία η τελευταία ανέλαβε, έναντι ναύλου ποσού 41.524,50 ευρώ (εκδοθέντος σχετικά του υπ’ αριθμό ../22-102018 τιμολογίου παροχής υπηρεσιών), να τα μεταφέρει από το λιμάνι της Νέας Καρβάλης Καβάλας στο λιμάνι του Γυθείου, με το υπό ελληνική σημαία Φ/Γ πλοίο «…», με αριθμό νηολογίου …, ΙΜΟ 7708417 και ολική χωρητικότητα 1.927 κόρων, πλοιοκτησίας της. Σε εκτέλεση της θαλάσσιας αυτής μεταφοράς, αφού προηγουμένως η πωλήτρια συσκεύασε κατάλληλα την προαναφερόμενη ποσότητα λιπάσματος σε 26.340 σάκους των 25 κιλών και σε 27.600 σάκους των 40 κιλών και στη συνέχεια, τοποθέτησε τους ως άνω σάκους ανά ντάνες σε 1.129 παλέτες, έκαστη των οποίων τυλίχθηκε κατάλληλα με φιλμ και στερεώθηκε με τσέρκια, η εναγόμενη, στις 21-20-2018, προέβη στη φόρτωση των εν λόγω εμπορευμάτων στο ως άνω πλοίο της, το οποίο απέπλευσε το απόγευμα της ίδιας ημέρας από το λιμάνι της Νέας Καρβάλης για το προγραμματισμένο ταξίδι με προορισμό το λιμάνι του Γυθείου, υπό τη διακυβέρνηση του πλοιάρχου, με οκταμελές συνολικά πλήρωμα. Τα ανωτέρω εμπορεύματα καλύπτονταν από σύμβαση ασφάλισης, διάρκειας από 1-1-2018 έως 1-1-2019, που είχε καταρτισθεί μεταξύ της πωλήτριας και της ενάγουσας και για την οποία είχε εκδοθεί το υπ’ αριθμό … ανοιχτό ασφαλιστήριο μεταφορών, με το οποίο ασφαλίζονται, έναντι συμφωνηθέντος και καταβληθέντος ασφαλίστρου, όλα τα μεταφερόμενα για λογαριασμό της παραπάνω ασφαλισμένης εμπορεύματα εντός της ελληνικής επικράτειας, εναντίον όλων των κινδύνων κατά τη μεταφορά (από αποθήκη σε αποθήκη), σύμφωνα με τη ρήτρα Α του Ινστιτούτου Ασφαλιστών του Λονδίνου και μέχρι του ποσού της τιμολογιακής τους αξίας πλέον 10% όσον αφορά σε καινούρια εμπορεύματα, με ανώτατο όριο μέχρι του ποσού του 1.000.000 ευρώ ανά φόρτωση. Σημειωτέον ότι τον κίνδυνο της τυχαίας καταστροφής ή χειροτέρευσης των ως άνω εμπορευμάτων, που φορτώθηκαν στο πλοίο της εναγόμενης, έφερε η πωλήτρια αυτών, στα δικαιώματα της οποίας έχει ήδη υπεισέλθει η ενάγουσα λόγω εκχώρησης, και όχι οι αγοραστές αυτών, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η εναγόμενη, επικαλούμενη τη διάταξη του άρθρου 524 ΑΚ, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στα προαναφερόμενα δελτία αποστολής αναγραφόταν ρητά ότι «η παράδοση των εμπορευμάτων στο αρμόδιο πρακτορείο μεταφορών θεωρείται παράδοση στον αγοραστή». Και αυτό διότι, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στην υπό στοιχείο VI μείζονα πρόταση στην αρχή της παρούσας, μόνη η μετάσταση του κινδύνου των μεταφερόμενων πραγμάτων στον αγοραστή τους δεν συνεπάγεται τη μεταβίβαση της κυριότητάς τους σε αυτόν, αλλά απαιτείται επιπρόσθετα και η μετάθεση της νομής τους με τους προβλεπόμενους στον ΑΚ τρόπους, περίπτωση που δεν συντρέχει στην προκείμενη περίπτωση, ούτε, άλλωστε, επικαλείται η εναγόμενη. Επομένως, η πώληση των εν λόγω εμπορευμάτων, τα οποία παραδόθηκαν για μεταφορά προς τους αγοραστές με αίτησή τους, δεν σημαίνει ότι οι τελευταίοι, ως παραλήπτες αυτών, απέκτησαν και το δικαίωμα αποζημίωσης κατά του μεταφορέα σε περίπτωση βλάβης ή απώλειας των μεταφερόμενων πραγμάτων, αφού μόνο η πλασματική παράδοση των εμπορευμάτων προς αυτούς με τη φόρτωση αυτών προς αποστολή δεν τους καθιστά άνευ ετέρου νομείς των εμπορευμάτων. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι την επόμενη ημέρα του απόπλου, ήτοι στις 22-10-2018, και ενώ το πλοίο ακολουθούσε πορεία νοτιοδυτική, μετά την παράκαμψη του ακρωτηρίου Μαλέας, περί ώρα 23:17, προσέκρουσε με το αριστερό πρωραίο τμήμα του (μάσκα) στο δυτικό άκρο της βραχονησίδας Καράβι. Ειδικότερα, σύμφωνα με το ημερολόγιο γέφυρας του πλοίου, την από 23-10-2018 αρχική αναφορά του πλοιάρχου Αλέξανδρου Γερόκουνα και το από 27-10-2018 υπόμνημα παροχής εξηγήσεών του, που κατέθεσε την ίδια ημέρα ενώπιον του Λιμεναρχείου Νεάπολης/Βοιών, προκύπτει ότι στις 22-10-2018 και ώρα 23:05 εντοπίσθηκε πλοίο, νότια της βραχονησίδας Καράβι, άνευ ένδειξης στο σύστημα εντοπισμού θέσης AIS, το οποίο εκτέλεσε απότομα αλλαγή πορείας βορειοδυτικά από τη βραχονησίδα και παρά τις συνεχείς προσπάθειες συνομιλίας από τον ανωτέρω πλοίαρχο με αυτό, με κλήσεις μέσω VHF στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, αυτή δεν κατέστη δυνατή, αφού δεν έλαβε καμία απάντηση. Κατόπιν δε εκτίμησης ότι τυχόν δεξιός κύκλος στροφής θα επέφερε σύγκρουση με το έτερο πλοίο σε απόσταση 1,5 περίπου ναυτικού μιλίου, προτιμήθηκε αριστερός κύκλος στροφής και η ομαλή, καθώς έγινε κράτηση των μηχανών, σύγκρουση με την ως άνω βραχονησίδα Καράβι. Από την εν λόγω πρόσκρουση μετατοπίσθηκε το φορτίο της ασφαλισμένης της ενάγουσας, με αποτέλεσμα κάποιες παλέτες στις οποίες είχε στοιβαχτεί το εμπόρευμα να διαλυθούν και να σκισθούν ή να φθαρούν κάποιοι σάκοι με λιπάσματα, τα οποία έτσι είτε χύθηκαν και καταστράφηκαν ολοσχερώς ή χρειάζονταν να συσκευασθούν εκ νέου. Ακολούθως, το πλοίο απομακρύνθηκε από τη βραχονησίδα με πορεία ως έναντι και, αφού ακολουθήθηκαν οι διαδικασίες ανάγκης και διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχαν τραυματίες ή κίνδυνος πυρκαγιάς, ενώ παράλληλα ενημερώθηκαν και οι λιμενικές αρχές Γυθείου – Νεάπολης, συνέχισε τον πλου μέχρι τη Νεάπολη Βοιών Λακωνίας και ακολούθως, μετά από άδεια των αρχών του επιτράπηκε να πλεύσει αυτοδύναμα μέχρι το Γύθειο Λακωνίας προς εκφόρτωση και στη συνέχεια, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος Πειραιά προς επισκευές. Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά συνάγεται ότι η πρόσκρουση του πλοίου στη βραχονησίδα οφείλεται αιτιωδώς στη διακυβέρνησή του από τον πλοίαρχο και τους χειρισμούς αυτού, ήτοι σε ναυτικό πταίσμα, και όχι στο γεγονός ότι το ένδικο πλοίο ήταν αναξιόπλοο και δεν είχε σε λειτουργία, άλλως σε ορθή λειτουργία, σύστημα εντοπισμού θέσης (Automatic Identification System-AIS), με συνέπεια να μην αντιληφθεί εγκαίρως την πορεία του άλλου πλοίου, αλλά και της βραχονησίδας Καράβι, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η ενάγουσα. Συγκεκριμένα, πέραν του ότι το σύστημα αυτόματου εντοπισμού θέσης (το οποίο είναι ένα σύστημα αυτόματης ανταλλαγής ψηφιακών σημάτων μεταξύ πλοίων) στο πλοίο της εναγόμενης είχε επιθεωρηθεί στις 19-6-2018, στο Πέραμα, από την εταιρεία με την επωνυμία «….», σαφώς προκύπτει τόσο από τις προαναφερόμενες, από 27-10-2018, εξηγήσεις του πλοίαρχου του πλοίου, όπου αναγράφεται ότι «22.10.2018 23:05 – Εντοπίσθηκε οπτικός Στόχος, Νότια της Βραχονησίδας Καράβι, άνευ ενδείξεως στο σύστημα εντοπισμού θέσης (AIS) … Παρά τις επανειλημμένες κλήσεις μου στο εν λόγω πλοίο, ουδέποτε έλαβα απάντηση. Ενώ στο συγκεκριμένο σκάφος δεν λειτουργούσε το Σύστημα Εντοπισμού Θέσης (AIS)…», όσο και στην ως άνω, από 23-10-2018, αναφορά του πλοίαρχου, στην οποία αναφέρεται σχετικά «…ο στόχος δεν αναγνωρίστηκε διότι δεν έφερε στοιχεία στο AIS (ήταν κλειστό)…» ότι το έτερο πλοίο, αγνώστων λοιπών στοιχείων, καθώς τα στοιχεία του δεν έγιναν γνωστά εν τέλει ούτε προέκυψαν με άλλο τρόπο, δεν είχε ανοιχτό το δικό του σύστημα AIS, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επικοινωνήσει με αυτό και να εκτιμήσει την πορεία του. Συνεπώς, από κανένα προσκομιζόμενο αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε η βασιμότητα του ισχυρισμού της ενάγουσας ότι το ένδικο πλοίο της εναγόμενης ήταν αναξιόπλοο εξαιτίας της έλλειψης ή της πλημμελούς λειτουργίας του συστήματος AIS, αλλά ότι η πρόσκρουσή του στη βραχονησίδα και οι εξ αυτής συνέπειες ανάγονται αποκλειστικά σε πταίσμα περί τη διακυβέρνηση, άλλως τη ναυτική-τεχνική οδήγηση του πλοίου από τον πλοίαρχο αυτού, η οποία συναρτάται με το άμεσο συμφέρον του πλοίου. Πρέπει, επομένως, εφόσον η εναγόμενη δεν ευθύνεται από τη σύμβαση θαλάσσιας μεταφοράς για αποζημίωση της ενάγουσας, δεκτού γενομένου του σχετικού ισχυρισμού της περί συνδρομής εξαιρούμενου κινδύνου στην επέλευση της ζημίας (κατ’ άρθρο 4 § 2 περ. α΄ των ΚΧΒ) ως ουσιαστικά βάσιμου, να απορριφθεί η αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε παραδεκτή και νόμιμη, ως ουσιαστικά αβάσιμη και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα της εναγόμενης, κατά παραδοχή σχετικού αιτήματός της με τις προτάσεις της (άρθρο 106 ΚΠολΔ), σε βάρος της ενάγουσας, λόγω της ήττας της (άρθρα 176, 189 και 191 § 2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αγωγή.
Επιβάλλει σε βάρος της ενάγουσας τα δικαστικά έξοδα της εναγόμενης, τα οποία ορίζει στο ποσό των εννιακοσίων (900,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, στις 27 Απριλίου 2021 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ