ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Τμήμα Ναυτικών Διαφορών

   

Αριθμός απόφασης   679/2021

ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Τακτική Διαδικασία

 

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Γεώργιο Ξυνόπουλο, Προέδρο Πρωτοδικών, Αθανάσιο Πανταζόπουλο, Πρωτοδίκη – Εισηγητή, Αντωνία Κοντογεωργάκη, Πρωτοδίκη, και από τη Γραμματέα Ελένη Δαβράδου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 13^η Οκτωβρίου 2020 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Α) ΚΑΛΟΥΣΑ – ΕΝΑΓΟΥΣΑ: 1) Η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «…» που εδρεύει στην Αθήνα, με Α.Φ.Μ. … όπως εκπροσωπείται νόμιμα για την οποία προκατέθεσε προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος ΚΑΤΣΑΟΥΝΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ με Α.Μ. … του Δ.Σ. ……., ο οποίος δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.

ΚΑΘ’ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΙ: 1)Η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «…» που εδρεύει στο … όπως εκπροσωπείται νόμιμα για την οποία προκατέθεσε προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΛΕΓΚΑΣ με Α.Μ. … του Δ.Σ. ………, ο οποίος δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο. 2) …, κάτοικος …, για τον οποίο προκατέθεσε προτάσεις η πληρεξούσια δικηγόρος ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΟΝΤΙΚΗ με Α.Μ. … του Δ.Σ. ….., η οποία δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.

Β) ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΕΝΑΓΩΝ – ΚΑΘ’ΟΥ Η ΚΛΗΣΗ: …, κάτοικος …, για τον οποίο προκατέθεσε προτάσεις η πληρεξούσια δικηγόρος ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΟΝΤΙΚΗ με Α.Μ. … του Δ.Σ. …., η οποία δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.

ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗ – ΚΑΘ’ΗΣ Η ΚΛΗΣΗ: Η ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «… που εδρεύει στο … και εκπροσωπείται στην Ελλάδα από την εταιρεία με την επωνυμία … η οποία εδρεύει στην …… όπως εκπροσωπείται νόμιμα, για την οποία προκατέθεσε προτάσεις η πληρεξούσια δικηγόρος ΑΝΝΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ με Α.Μ. … του Δ.Σ. ….., η οποία δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.

Η ενάγουσα ζητά να γίνει δεκτή η από 3-3-2017 με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 513.236 – 780/6-3-2017 αγωγή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών την 6η-3-2017, η οποία, μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 845/2019 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που παρέπεμψε την υπόθεση στο Δικαστήριο, επανήλθε προς συζήτηση με την από 21-5-2019 και με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 8.725 – 4.374/2019 κλήση της καλούσας και, μετά το πέρας των προθεσμιών που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 237 και 238 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 1 άρθρο δεύτερο παρ. 2 του Ν. 4335/2015, προσδιορίστηκε για να συζητηθεί στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας με την από 29-9-2020 πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, και εγγράφηκε στο πινάκιο.

Ο προσεπικαλών – παρεμπιπτόντως ενάγων ζητά να γίνει δεκτή η από 2-5-2017 με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 531.885 – 750/3-5-2017 προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών την 3η-5-2017, η οποία, μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 845/2019 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που παρέπεμψε την υπόθεση στο Δικαστήριο, επανήλθε προς σηζήτηση με την από 21-5-2019 και με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 8.725 – 4.374/4-10-2019 κλήση της καλούσας και μετά το πέρας των προθεσμιών που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 237 και 238 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 1 άρθρο δεύτερο παρ. 2 του Ν. 4335/2015, προσδιορίστηκε για να συζητηθεί στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας με την από 29-9-2020 πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και εγγράφηκε στο πινάκιο.

Οι υποθέσεις εκφωνήθηκαν από τη σειρά τους στο πινάκιο και συζητήθηκαν. 

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

            Με την από 3-3-2017 με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 513.236 – 780/2017 αγωγή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών την 6η-3-2017, η οποία, μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 845/2019 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που παρέπεμψε την υπόθεση στο Δικαστήριο, αφού διέταξε την συνεκδίκαση της με την κατωτέρω αναφερόμενη προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή, νομίμως επανήλθε προς συζήτηση με την από 21-5-2019 και με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 8.725 – 4.374/2019 κλήση της καλούσας (άρθρο 230 σε συνδυασμό με άρθρο 246 – ΕφΑθ 2088/1971, Αρμ 1971.1073 ΠολΠρΑθ 3333/2011, Νομος Μακρίδου σε Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας, άρθρο 230, αριθμ.2), όπως αυτή παραδεκτώς με τις προτάσεις περιορίστηκε ήδη κατά την προηγούμενη συζήτηση της με τροπή όλων των αιτημάτων σε έντοκα αναγνωριστικά (άρθρο 223 ΚΠολΔ – ΟλΑΠ 5/1997, ΕλλΔνη 1997.1033), η ενάγουσα εκθέτει ότι δια του νόμιμου εκπροσώπου της συνήψε με την πρώτη των εναγομένων, μέσω του δεύτερου των εναγομένων μεσίτη ασφαλειών, το με αριθμό … ασφαλιστήριο συμβόλαιο κλάδου μεταφορών «…», το κείμενο του οποίου ενσωματώνεται στο δικόγραφο, προς τον σκοπό της αντιμετώπισης των κινδύνων, μεταφοράς των 15 λαστιχοφόρων και ερπιστριοφόρων μηχανημάτων – οχημάτων αυτής (ενάγουσας), τα οποία θα φορτώνονταν, στις 28 και 29 Ιουνίου 2013, στο πλοίο «…» και θα μεταφέρονταν από το λιμάνι του … στο λιμάνι του …, όπου και θα εκφορτώνονταν προκειμένου να παραδοθούν στην εταιρία «….» Ότι ο δεύτερος των εναγομένων, ο οποίος εκπροσωπούσε την πρώτη από αυτούς στην περιοχή του …….. παρουσίασε στον νόμιμο εκπρόσωπό της, … την τελευταία ως την καλύτερη και πλέον κατάλληλη ασφαλιστική εταιρεία προκειμένου να αναλάβει την κάλυψη των κινδύνων, ζημιών ή καταστροφής (ολικής ή μερικής) κατά την φόρτωση και εκφόρτωση των μηχανημάτων, όπως η ενάγουσα επιθυμούσε, προς τούτο δε αυτή κατάβαλε τα ασφάλιστρα ποσού 1.260 ευρώ, χωρίς όμως να λάβει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Ότι το πλοίο αναχώρησε από το λιμάνι του ………. την 30η.06.2013 και κατέφθασε στο λιμάνι του …… την 13η.09.2013, πλην όμως κατά τη διάρκεια της εκφόρτωσης από το πλοίο του κύριου οχήματός της, και ειδικότερα του τριαξονικού φορτηγού …, βάρους 25 τόνων, το οποίο ήταν και το σπουδαιότερο διότι είχε τη δυνατότητα κίνησης σε οποιοδήποτε έδαφος και μεγάλη ανυψωτική ικανότητα, λόγω θραύσης των ιμάντων και κακού χειρισμού των εργατών εκφόρτωσης, αυτό κατέπεσε στο έδαφος από ύψος 9 μέτρων με αποτέλεσμα τη σχεδόν ολική καταστροφή του. Ότι ο δεύτερος των εναγομένων ειδοποιήθηκε για το συμβάν προκειμένου να ενημερώσει σχετικά την πρώτη των εναγομένων σύμφωνα με τον όρο 18 του ασφαλιστηρίου συμβολαίου, τόσο την ίδια ημέρα από τον συνεργάτη αυτής … όσο και την 15η.09.2012 (εννοώντας προφανώς από παραδρομή 15^η.9.2013) από τον νόμιμο εκπρόσωπό της, αυτός, δε (δεύτερος των εναγομένων) την διαβεβαίωσε ότι ενημέρωσε την πρώτη των εναγομένων, η οποία αμέσως θα κάλυπτε τη ζημία της. Ότι η απώλεια του ανωτέρω οχήματος, με το οποίο αυτή θα μετέφερε το σύνολο των οχημάτων στον τόπο εκτέλεσης χωματουργικών εργασιών από την κατασκευαστική εταιρία «…», προκάλεσε σοβαρές ζημίες στην ενάγουσα, διότι φάνηκε ασυνεπής έναντι της τελευταίας εταιρίας, για τις οποίες ζημίες μεγάλο μέρος ευθύνης φέρει η πρώτη των εναγομένων που δεν της έχει ακόμη καταβάλει το ασφάλισμα. Ότι οι ζημίες της υπερβαίνουν το ποσό των 2.890.000 USD, ενώ η αχρήστευση των μηχανημάτων της στο λιμάνι του ……, σύμφωνα με έγγραφο του λιμανιού καθορίζεται στο ποσό των 1.800.000 USD. Ότι, σύμφωνα με τη με ημερομηνία 02.11.2013 «ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΗΜΙΩΝ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ …» της εταιρίας «…», την οποία αυτή συνέταξε κατόπιν ενδελεχούς εξέτασης των μεταφερόμενων μηχανημάτων/οχημάτων και το κείμενο της οποίας (2 σελίδων) στην αγγλική γλώσσα ενσωματώνεται στο δικόγραφο (χωρίς μετάφραση), οι ζημίες και οι κλοπές των μεταφερόμενων οχημάτων της αλλά και τα έξοδα για την επισκευή, την αποθήκευση και την αντικατάσταση αυτών ανέρχεται στο ποσό των 656.060 USD ή στο ποσό των 590.353,64 ευρώ. Ότι η πρώτη των εναγομένων, παρά το γεγονός ότι της είχε ήδη αποσταλεί η ανωτέρω έκθεση, αρνήθηκε να καταβάλει σε αυτήν (ενάγουσα) το ποσό των ζημιών της με την αιτιολογία ότι το συγκεκριμένο ασφαλιστήριο συμβόλαιο δεν κάλυπτε τον κίνδυνο απώλειας ή καταστροφής εμπορευμάτων κατά την εκφόρτωσή τους από το πλοίο, καθόσον, σύμφωνα με την πρώτη σελίδα του ασφαλιστήριου συμβολαίου, η μεταφορά καλυπτόταν σύμφωνα με τη ρήτρα Institute Cargo Clauses “C” 01/01/82 για τους κινδύνους που αναφέρονται στο άρθρο 1 αυτής. Ότι, όταν έλαβε από την πρώτη των εναγομένων την «ΑΙΤΗΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΛΑΔΟΥ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ» διαπίστωσε ότι αυτή ήταν πλαστογραφημένη από τον δεύτερο των εναγομένων, με παραποίηση της υπογραφής του νόμιμου εκπροσώπου της, και νοθευμένο το περιεχόμενό της σε σχέση προς το ασυμπλήρωτο έντυπο που της είχε δοθεί από τον δεύτερο των εναγομένων, καθόσον ως ημερομηνία φόρτωσης αναφερόταν η «01.08.2013» ενώ στο έντυπο που αυτή είχε λάβει αναφερόταν η «(28-29)-6-2013». Ότι μετά την παραλαβή του ασφαλιστηρίου συμβολαίου διαπίστωσε ότι ο δεύτερος των εναγομένων την είχε εξαπατήσει, αποκρύπτοντάς της σκόπιμα ότι, σε συμπαιγνία με την πρώτη από αυτούς, είχε περιορίσει την έκταση της κάλυψής της μόνο στους βασικούς ασφαλιστικούς κινδύνους του φορτίου, μη συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου καταστροφής του εμπορεύματος κατά την φόρτωση – εκφόρτωσή του, για την κάλυψη του οποίου αυτός την είχε διαβεβαιώσει. Ότι, σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν ο δεύτερος των εναγομένων είχε προϊδεάσει, αόριστα και αφηρημένα, τον νόμιμο εκπρόσωπό της για την ύπαρξη της ανωτέρω ρήτρας, σε κάθε περίπτωση ο τελευταίος δεν θα μπορούσε να κατανοήσει τον όρο αυτόν χωρίς σαφή και εμπεριστατωμένη ανάλυση. Ότι ο δεύτερος των εναγομένων, ο οποίος ενεργούσε ως εντολοδόχος και για λογαριασμό της πρώτης από αυτούς με αποκλειστικό σκοπό την προώθηση των συμφερόντων της καθόσον μόνο αυτήν πρότεινε ως ασφαλιστική εταιρεία, την παραπλάνησε ώστε να προβεί στη σύναψη της συγκεκριμένης ασφαλιστικής σύμβασης, παρουσιάζοντας σε αυτήν ότι η ρήτρα Institute Cargo Clauses “C” 01/01/82 κάλυπτε τους συνήθεις κινδύνους που καλύπτονται σε μία διεθνή σύμβαση μεταφοράς φορτίου, δηλαδή και τον κίνδυνο καταστροφής του φορτίου κατά την φόρτωση – εκφόρτωσή του, το οποίο αυτή επιθυμούσε. Ότι ο δεύτερος των εναγομένων έχει την ιδιότητα του προστηθέντος της πρώτης από αυτούς, καθόσον ενήργησε στο γενικό πλαίσιο των οδηγιών της και τελούσε σε σχέση εξάρτησης προς αυτήν, δεδομένου ότι της παρέδωσε αίτηση με το λογότυπο της πρώτης των εναγομένων και την διαβεβαίωσε ότι θα ενημέρωνε άμεσα την τελευταία για την επέλευση του κινδύνου, ενώ στην πραγματικότητα ουδέποτε την ενημέρωσε. Ότι η ανωτέρω περιουσιακή της ζημία, ανερχόμενη στο ποσό των 590.353,64 ευρώ, πρέπει να καλυφθεί διότι το ποσό αυτό θα λάμβανε δυνάμει της προαναφερόμενης ασφαλιστικής σύμβασης εάν καλυπτόταν και ο κίνδυνος ζημιών στα οχήματά της κατά την φόρτωση και εκφόρτωση αυτών, δεδομένου ότι το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που εκδόθηκε για την ασφαλιστική σύμβαση καλύπτει ως ασφαλιζόμενο κεφάλαιο το ποσό του 1.800.000 ευρώ, το οποίο υπερβαίνει το ποσό της ζημίας της. Ότι, επιπλέον, έχει υποστεί και ηθική βλάβη, καθόσον υποβλήθηκε σε ταλαιπωρία και απώλεια αξιοπιστίας έναντι της αγοράστριας εταιρείας «…», με έδρα το Τιμόρ, με απώτερη συνέπεια την βλάβη στο κύρος και στην φήμη αυτής. Με βάση το ανωτέρω ιστορικό, η ενάγουσα ζητεί να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι υποχρεούνται να της καταβάλουν, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον ο καθένας, προς αποκατάσταση της περιουσιακής της ζημίας το ποσό των 590.353,64 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της από 18.10.2015 προηγούμενης αγωγής της και μέχρι την εξόφληση, και ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το ποσό των 120.000 ευρώ. Τέλος, ζητεί να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στα δικαστικά της έξοδα.

Με το περιεχόμενο και τα αιτήματα αυτά η υπό κρίση αγωγή αρμοδίως εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου που είναι καθ’ ύλην και κατά τόπον (συντρεχόντως) αρμόδιο ως εκ της έδρας/κατοικίας των εναγομένων στην ημεδαπή (άρθρα 3, 22, 18, 46, άρθρο 51 του Ν. 2172/1993). Ακολούθως, ενόψει του ότι η ένδικη διαφορά έχει στοιχεία αλλοδαπότητας, τίθεται ζήτημα εφαρμοστέου δικαίου. Λαμβάνοντας υπόψη τα εκτιθέμενα στην ένδικη αγωγή πραγματικά περιστατικά και δη ότι η ενάγουσα εδρεύει στην Ελλάδα, στην οποία εδρεύει η πρώτη εναγόμενη και κατοικεί ο δεύτερος εναγόμενος και ότι στην Ελλάδα έλαβε χώρα η αποδιδόμενη στην εναγόμενη αδικοπρακτική συμπεριφορά κατά το άρθρο 4 του Κανονισμού 864/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 11-7-2007 («Ρώμη ΙΙ», τεθείς σε ισχύ κατά το άρθρο 32 αυτού στις αδικοπραξίες που τελέστηκαν από τις 11.1.2009) με οικουμενικό χαρακτήρα εφαρμογής, εφαρμοστέο δίκαιο ως προς την επίδικη αδικοπραξία είναι το ελληνικό (βλ. Γραμματικάκη – Αλεξίου/Παπασιώπη – Πασιά/Βασιλακάκη, Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, στ΄έκδ., σελ. 344 – 345) και, επιπλέον, εκ του λόγου ότι η ενάγουσα επικαλείται ρητώς το ελληνικό δίκαιο, ως προελέχθη, για να θεμελιώσει την αγωγή της και οι εναγόμενοι δεν αντιλέγουν (συμφωνία μεταγενέστερη της επέλευσης του ζημιογόνου γεγονότος – άρθρο 14§1 ίδιου Κανονισμού, βλ. Γραμματικάκη – Αλεξίου/Παπασιώπη – Πασιά/Βασιλακάκη, ο.π., σελ. 347). Το ίδιο ως άνω δίκαιο τυγχάνει εφαρμοστέο και αναφορικά με τους τόκους επιδικίας, που αρχίζουν από το χρόνο ασκήσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση του ποσού που θα επιδικασθεί, οι οποίοι κρίνονται κατά το δίκαιο του δικάζοντος Δικαστηρίου (lex fori) και, στην προκειμένη περίπτωση, κατά το ελληνικό (ΠΠρΠειρ 626/2004 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΠΠρΠειρ 5462/1999 ΕΝαυτΔ 1999.370, ΠΠρΠειρ 1336/1990 ΕΝαυτΔ 1991.6, ΠΠρΠειρ 1545/1980 ΕΝαυτΔ 9.124). Ωστόσο, με το ανωτέρω περιεχόμενο και αίτημα η υπό κρίση αγωγή, για την εξέταση του ορισμένου της οποίας εφαρμόζεται, σύμφωνα και με τα διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, το ελληνικό δικονομικό δίκαιο (lex fori), το δικονομικό δίκαιο δηλαδή της χώρας του Δικαστηρίου που δικάζει (ΠΠρΠειρ 2102/2019 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΠΠρΠειρ 785/1997 ΕΝαυτΔ 1998.130, ΠΠρΠειρ 9355/1980 ΝοΒ 28.1598), τυγχάνει απορριπτέα ως αόριστη, καθώς αναφέρεται αρχικά σε ολική καταστροφή (μεταχειρισμένου) οχήματος κατά την εκφόρτωση, χωρίς να προσδιορίζει την αγοραία αξία του (ΑΠ 272/2020, Νομος ·ΑΠ 839/2012 Νομος ΕφΠειρ 107/2014, Νομος ·ΕφΠειρ 413/2005 ΠειρΝ 2005.290). Περαιτέρω, ενώ εκθέτει αρχικά ως ζημία που υπέστη την «σχεδόν ολική» καταστροφή από την πτώση του συγκεκριμένου οχήματος κατά την εκφόρτωση, ακολούθως αναφέρεται σε «κλοπές και ζημίες των μεταφερόμενων οχημάτων, αλλά και στα έξοδα για την επισκευή, την αποθήκευση και την αντικατάσταση τους», τις οποίες συνολικά ανάγει στο ποσό των 590.353,64 ευρώ μέσω της τεχνικής έκθεσης με ημερομηνία 02.11.2013 τιτλοφορούμενης ως «ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΗΜΙΩΝ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ …» της εταιρίας «…», το κείμενο της οποίας (2 σελίδων) ενσωματώνεται στο δικόγραφο στην αγγλική γλώσσα χωρίς μετάφραση. Το εν λόγω έγγραφο, που αυτοτελώς χωρίς επίσημη μετάφραση δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη καν ως αποδεικτικό έγγραφο (454 ΚΠολΔ), δεν μπορεί ως (ενσωματωμένο στο εισαγωγικό δικόγραφο) έγγραφο να προσδιορίσει κατ’ άρθρο 216 ΚΠολΔ την έκταση της ζημίας, ήτοι την επίκληση απαραίτητου γεγονότος για την πλήρωση του σιωπηρά επικαλούμενου κανόνα και συγκεκριμένα ως προς το στοιχείο της ζημίας (άρθρο 914 ΑΚ –Μακρίδου, Η αόριστη αγωγή και οι δυνατότητες θεραπείας της, δ΄έκδ, 2006, σ. 22), δεδομένου ότι η γλώσσα των δικογράφων, εφόσον βεβαιώνουν διαδικαστική πράξη των διαδίκων και απευθύνονται προς Ελληνικά δικαστικά όργανα είναι η Ελληνική και σε περίπτωση που διατυπώνονται σε άλλη γλώσσα δεν λαμβάνονται υπόψη (ΕφΑθ 872/1963, ΝοΒ 1963.481 ·ΠολΠρΑθ 1013/2011, Νομος· Ράμμος, ΕγχΑΔΔ, τόμος Α΄, § 153 υπό Β΄ ·Μπέης, ΠολΔ, πριν το άρθρο 118, σ. 631 – 632 ·Νίκας, ΠολΔ ΙΙ, §54, αριθμ.4), ως είθισται για την γλώσσα της διαδικασίας ενώπιον κρατικού δικαστηρίου (lingua fori –βλ. Κλαμαρή, Συστήματα ορισμού της γλώσσας στη διαιτησία, Διαιτησία και Διαμεσολάβηση, 2020, σ. 11 – 12). Επίσης, η αγωγή ως προς το έτερο αίτημα της για επιδίκαση ηθικής βλάβης ομοίως είναι απορριπτέα ως αόριστη, καθώς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης μπορούν να ζητήσουν και οι εταιρίες, αν με την αδικοπραξία προσβλήθηκε η εμπορική τους πίστη, η επαγγελματική τους υπόληψη και γενικά το εμπορικό τους μέλλον (ΑΠ 14/20121, Νομος ΑΠ 419/2018, Νομος), εν προκειμένω δε, πέραν του ότι εκθέτει μόνο ότι υποβλήθηκε σε ταλαιπωρία και απώλεια αξιοπιστίας έναντι της αγοράστριας εταιρείας «…», με έδρα το ……, με απώτερη συνέπεια την βλάβη στο κύρος και στην φήμη αυτής, χωρίς να εκθέτει κανένα στοιχείο από το οποίο να προκύπτει ότι υπέστη βλάβη στο κύρος και η φήμη της, δεδομένου ότι ιστορεί μόνο ατύχημα κατά την εκφόρτωση ενός μηχανήματος και ιδίως δεν εκθέτει εάν ακυρώθηκε η σύμβαση σε εκπλήρωση της οποίας έλαβε χώρα η θαλάσσια μεταφορά, εάν υποχρεώθηκε σε ενέργειες και ποιες προς εκπλήρωση της σύμβασης (καθώς εκθέτει όλως ασαφώς την βλάβη του ή των μεταφερόμενων πραγμάτων κατά τα προεκτιθέμενα) και ποια η συγκεκριμένη επίπτωση της επικαλούμενης αδικοπραξίας στην εμπορική της πίστη και την επαγγελματική της υπόληψη. Επομένως, η αγωγή πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της ως αόριστη και να καταδικαστεί η ενάγουσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εναγομένων, κατά παραδοχή του αιτήματος τους, όπως ορίζεται στο διατακτικό (άρθρο 176 ΚΠολΔ – άρθρα 68, 63, i, β΄ Ν.4139/2013), κατ’ ίσο μέρος [ΑΠ 831/1980, ΝοΒ 1981.85 ·Ορφανίδης σε Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας ΕρμΚΠολΔ Ι, άρθρο 180, αριθμ.5)], μετά δε την απόρριψη της αγωγής ως απαράδεκτης και την οριστική εκκαθάριση των εξόδων της παρούσας δίκης και ελλείψει ιεράρχησης των διαδικαστικών προϋποθέσεων – διαδικαστικών κωλυμάτων στο νόμο που πάντως λογικά προϋποθέτει την κατάφαση των διαδικαστικών προϋποθέσεων (εν προκειμένω του αντικειμένου της δίκης) έναντι των διαδικαστικών κωλυμάτων [βλ. Νίκα, ΠολΔ Ι, β΄έκδ. (2020), § 33, αριθμ. 17) παρέλκει η εξέταση της νομοτύπως προβληθείσας ένστασης που ο δεύτερος εναγόμενος προέβαλε με τις προτάσεις του, περί μη καταβολής των λεπτομερώς αναφερόμενων εξόδων της προηγούμενης δίκης, όπου παραιτήθηκε η ενάγουσα του δικογράφου της κατά τα άρθρα 295§2, 263 ΚΠολΔ. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των εναγόμενων, κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματός τους, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της ενάγουσας λόγω της ήττας της (άρθρα 176 και 191 § 2 ΚΠολΔ – άρθρα 63§1, i-στ΄, 68 Ν. 4194/2013) κατ’ ίσο μέρος [ΑΠ 831/1980, ΝοΒ 1981.85 ·Ορφανίδης σε Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας ΕρμΚΠολΔ Ι, άρθρο 180, αριθμ.5), σύμφωνα με τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό, μειωμένα όμως ως προς το κονδύλιο της ηθικής βλάβης, το οποίο ως προς τον καθορισμό του μεγέθους της απαίτησης εξαρτάται από την κρίση του δικαστή (άρθρα 176, 178 ΚΠολΔ, 68§§1,3, 63,i,β΄ Ν.4139/2013). Περαιτέρω, με την από 2.6.2017 με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 531.885-1491/2017 ανακοίνωση δίκης – προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή, με την οποία παραιτείται από την από 08.03.2016 (ΓΑΚ/ΕΑΚ:1105/590/2016) ανακοίνωση δίκης – προσεπίκληση, την οποία είχε ασκήσει ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 845/2019 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που παρέπεμψε την υπόθεση στο Δικαστήριο, αφού διέταξε την συνεκδίκαση της με την ανωτέρω κύρια αγωγή, νομίμως επανήλθε προς συζήτηση με την από 21-5-2019 και με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 8.725 – 4.374/2019 κλήση της καλούσας (άρθρο 230 σε συνδυασμό με άρθρο 246 ΚΠολΔ – ΕφΑθ 2088/1971, Αρμ 1971.1073 ·ΠολΠρΑθ 3333/2011, Νομος ·Μακρίδου σε Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας, ΕρμΚΠολΔ Ι, άρθρο 230, αριθμ.2), ο δεύτερος των εναγομένων της από 03.03.2017 (ΓΑΚ/ΕΑΚ δικογράφου: 513236/780/2017) κύριας αγωγής εκθέτει ότι σε βάρος του έχει ασκηθεί η προεκτεθέισα κύρια αγωγή, το περιεχόμενο της οποίας παραθέτει αυτολεξεί. Περαιτέρω, εκθέτει ότι, μεταξύ αυτού, ο οποίος από το έτος 2000 έως και τον Φεβρουάριο του έτους 2017 ασκούσε το επάγγελμα του μεσίτη ασφαλειών, δραστηριοποιούμενου στον …….., και της προς ην η ανακοίνωση δίκης προσεπικαλουμένης – παρεμπιπτόντως εναγομένης, ασφαλιστικής εταιρείας, μέλους του συνδικάτου της ‘Ενωσης Ασφαλιστών ……, είχε συναφθεί σύμβαση ασφάλισης κλάδου επαγγελματικής αστικής ευθύνης, δυνάμει της οποίας είχε εκδοθεί το με αριθμό ….. ασφαλιστήριο συμβόλαιο, το οποίο ίσχυσε αρχικά από την 01η.02.2008 έως και την 01η.02.2009 και, έκτοτε, μέχρι και το έτος 2016 δυνάμει σχετικών διαδοχικών συμβολαίων ανανέωσης του αρχικού, τα οποία του αποστέλλονταν, με αντικείμενο την ασφάλιση της επαγγελματική αστικής ευθύνης διαμεσολαβητή (μεσίτη και ασφαλιστικού συμβούλου), η οποία θα προέκυπτε από την ανάληψη και άσκηση δραστηριοτήτων ασφαλιστικής και αντασφαλιστικής διαμεσολάβησης κατά τις διατάξεις του ΠΔ 190/2016, για όποιο ποσό τυχόν θα υποχρεωνόταν να καταβάλει σε τρίτους εξαιτίας πράξης ή παράλειψης, συντελεσθείσας στο πλαίσιο της επαγγελματικής του δραστηριότητας, και μέχρι του ποσού του ανώτατου ορίου αποζημίωσης, τόσο ανά συμβάν όσο και καθόλη τη διάρκεια της εκάστοτε ασφαλιστικής περιόδου. Ότι, για τα χρονικά διαστήματα από 01.02.2013 έως 01.02.2014, 01.02.2014 έως 01.02.2015, 01.02.2015 έως 01.02.2016 και 01.02.2016 έως 01.02.2017 είχαν εκδοθεί από την προς ην η ανακοίνωση δίκης – προσεπικαλουμένη – παρεμπιπτόντως εναγομένη τα αναφερόμενα στην αγωγή ανανεωτήρια ασφαλιστικά συμβόλαια, με ανώτατο όριο αποζημίωσης 1.200.200, 1.250.618, 1.250.618, 1.250.618 ευρώ, αντίστοιχα. Ότι, δυνάμει των αναφερόμενων στην αγωγή όρων της σύμβασης ασφάλισης, αυτός ανήγγειλε εμπρόθεσμα στην προς ην η ανακοίνωση δίκης – προσεπικαλουμένη – παρεμπιπτόντως εναγομένη την σε βάρος του απαίτηση από την κύρια αγωγή με το προς αυτήν με ημερομηνία 27-4-2017 ηλεκτρονικό μήνυμα. Ενόψει αυτών, επικαλούμενος έννομο συμφέρον του, ανακοινώνει την ανοιγείσα κύρια δίκη στην ανωτέρω ασφαλιστική εταιρία και προσεπικαλεί αυτή να παρέμβει αναγκαστικά υπέρ αυτού στη δίκη αυτή, περαιτέρω δε, με τη σωρευόμενη υπό αίρεση παρεμπίπτουσα αγωγή του ζητά να αναγνωριστεί ότι η καθ’ ης η ανακοίνωση δίκης – προσεπικαλουμένη -παρεμπιπτόντως εναγομένη υποχρεούται να του καταβάλει κάθε ποσό (κεφάλαιο, τόκους και δικαστικά έξοδα), που τυχόν θα υποχρεωθεί να καταβάλει στην ενάγουσα της κύριας αγωγής, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της καταβολής και μέχρι την πλήρη εξόφληση. Τέλος, ζητά να καταδικαστεί η προς ην ανακοίνωση δίκης – προσεπικαλουμένη – παρεμπιπτόντως εναγομένη στα δικαστικά του έξοδα. Η εν λόγω προσεπίκληση δικονομικού εγγυητή με την σωρευθείσα παρεμπίπτουσα αγωγή (άρθρα 88 και 89 ΚΠολΔ) έχει εκ των πραγμάτων επικουρικό χαρακτήρα, δηλαδή εξετάζεται μόνο σε περίπτωση παραδοχής της κύριας αγωγής, εάν δε η αγωγή αυτή απορριφθεί, το άνω δικόγραφο δεν ερευνάται ως άνευ αντικειμένου (ΑΠ 1206/1989, ΕΕΝ 1990.481), έτι ειδικότερα δε αν απορριφθεί η κύρια αγωγή ως απαράδεκτη, απορρίπτεται και η παρεμπίπτουσα αγωγή ως απαράδεκτη (ΑΠ 1202/1994, Δ 1995.362). Σημειώνεται δε ότι εν προκειμένω η προσεπικαλούμενη – παρεμπιπτόντως εναγόμενη δεν άσκησε (πρόσθετη) παρέμβαση, αλλά παραστάθηκε μόνο προς απόκρουση της εναντίον της προσεπίκλησης – παρεμπίπτουσας αγωγής. Ενόψει αυτών, η εν λόγω προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή, η οποία αρμοδίως και εμπροθέσμως ασκήθηκε (άρθρο 31, 46, 88, 89, 238 ΚΠολΔ) πρέπει, μετά την απόρριψη της κύριας αγωγής ως απαράδεκτης κατά τα προεκτιθέμενα λόγω αοριστίας, να απορριφθεί και αυτή ως απαράδεκτη και τα δικαστικά έξοδα της προσεπικαλούμενης – παρεμπιπτόντως εναγόμενης να επιβληθούν σε βάρος του προσεπικαλούντος – παρεμπιπτόντως ενάγοντος λόγω της ήττας του, μειωμένα όμως ως προς το κονδύλιο της ηθικής βλάβης, το οποίο ως προς τον καθορισμό του μεγέθους της απαίτησης εξαρτάται από την κρίση του δικαστή [άρθρα 176, 178 ΚΠολΔ, 68§§1,3, 63,i,β΄ Ν.4139/2013 – Στ.Πανταζόπουλος, Η προσεπίκληση κατά τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, 1995, σ. 179 ·Ορφανίδης σε Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας, ΕρμΚΠολΔ Ι, άρθρο 176, αριθμ.1].

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.-

Α) Δικάζοντας επί της από 3-3-2017 με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 513.236 – 780/2017 αγωγής:

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.-

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την ενάγουσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εναγόμενων, κατ’ ίσο μέρος, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των εννέα χιλιάδων (9.000) ευρώ.-

Β) Δικάζοντας επί της από την από 2.6.2017 με γενικό – ειδικό αριθμό κατάθεσης 531.885-1491/2017 ανακοίνωση δίκης – προσεπίκληση – παρεμπίπτουσας αγωγής:

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή.-

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον παρεμπιπτόντως ενάγοντα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της προσεπικαλούμενης – παρεμπιπτόντως εναγομένης, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των εννέα χιλιάδων (9.000) ευρώ.-

  

Κρίθηκε και αποφασίστηκε στον Πειραιά την 11η-03-2020, και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του την …-01-2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ