ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ – ΜΙΣΘΩΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

 

Αριθμός απόφασης

1628/2021

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

——————————————————–

Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Χρυσάνθη Μάντη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου, και τη Γραμματέα Κούλα Κουντούρη.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, την 1^η Ιουνίου 2021, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :

Της ενάγουσας : Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…», με Α.Φ.Μ. …, που εδρεύει στον …, νόμιμα εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Νικόλαου Λύγουρη, ο οποίος προσκόμισε το υπ’ αριθμό … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του ΔΣΠ.

Της εναγόμενης : Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στη … νόμιμα εκπροσωπούμενης, η οποία δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο.

Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 9-6-2020 αγωγή της, που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 3547/12-6-2020 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 1727/12-6-2020, προσδιορίσθηκε να συζητηθεί αρχικά για τη δικάσιμο της 26^ης-1-2021, οπότε ματαιώθηκε λόγω της αναστολής λειτουργίας των Δικαστηρίων, δυνάμει του άρθρου 1^ου α/α 4 § 5 της υπ’ αριθμό Δ1α/Γ.Π.οικ.4992/2021 ΚΥΑ (ΦΕΚ Β 186/23-1-2021), επαναπροσδιορίσθηκε, ακολούθως, οίκοθεν προς συζήτηση, δυνάμει του άρθρου 83 § 2 Ν. 4790/2021, στην αναγραφόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, βάσει της υπ’ αριθμό 2104/20-5-2021 πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, και εγγράφηκε στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ο πληρεξούσιος δικηγόρος της ενάγουσας ανέπτυξε τους ισχυρισμούς της και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και στις προτάσεις της.

  ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

  ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από την υπ’ αριθμό …/2-7-2020 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών … προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά, που νόμιμα προσκομίζει με επίκληση η ενάγουσα, προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση αγωγής, με έκθεση κατάθεσης δικογράφου, πράξη ορισμού συζήτησης και παραγγελία προς επίδοση και κλήση για συζήτηση στην αρχικά ορισθείσα δικάσιμο της 26^ης-1-2021, επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα για την εναγόμενη στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά (άρθρα 122 § 1, 123, 124, 126 § 1 εδ. α΄, 127 § 1, 134, 136 § 1 και 591 § 1 περ. α΄ ΚΠολΔ), δοθέντος ότι εφαρμοστέες τυγχάνουν, στην προκείμενη περίπτωση, οι γενικές διατάξεις του ΚΠολΔ, καθώς η Λιβερία δεν έχει προσχωρήσει στη Διεθνή Σύμβαση της Χάγης της 15^ης-11-1965 σχετικά με την επίδοση και κοινοποίηση στο εξωτερικό δικαστικών και εξώδικων πράξεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (βλ. status table 14 – Convention of 15 November 1965 on the service abroad of judicial and extrajudicial documents in civil or commercial matters – hcch.net), ούτε έχει συνάψει με την Ελλάδα σχετική διμερή σύμβαση (βλ. διμερείς συμβάσεις δικαστικής συνεργασίας σε αστικά και ποινικά θέματα – ministryofjustice.gr). Κατά την ως άνω δικάσιμο, η συζήτηση της υπόθεσης ματαιώθηκε λόγω της αναστολής λειτουργίας των Δικαστηρίων, δυνάμει του άρθρου 1^ου α/α 4 § 5 της υπ’ αριθμό Δ1α/Γ.Π.οικ.4992/2021 ΚΥΑ (ΦΕΚ Β 186/23-1-2021), επαναπροσδιορίσθηκε, στη συνέχεια, αυτεπαγγέλτως προς συζήτηση, δυνάμει του άρθρου 83 § 2 Ν. 4790/2021, στην αναγραφόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, βάσει της υπ’ αριθμό 2104/20-5-2021 πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και εγγράφηκε στο πινάκιο. Η εναγόμενη, όμως, δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο (94 § 1 ΚΠολΔ), κατά την εν λόγω δικάσιμο, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε στη σειρά της από το πινάκιο και επομένως, δεδομένου ότι η εγγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων, κατ’ άρθρο 83 § 2 Ν. 4790/2021, πρέπει το Δικαστήριο να προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης ερήμην αυτής (άρθρα 271 §§ 1 και 2 εδ. α΄ και 591 § 1 εδ. α΄ ΚΠολΔ).

Η ενάγουσα, με την κρινόμενη αγωγή της, εκθέτει ότι δυνάμει της από 23-12-2002 σύμβασης μίσθωσης και παραχώρησης δικαιωμάτων εκμετάλλευσης του Τουριστικού Λιμένα …, μίσθωσε από την εταιρεία με την επωνυμία «….» τον τουριστικό λιμένα … και ανέλαβε τη διαχείριση και εκμετάλλευσή του από την 1^η-1-2003 και για σαράντα έτη. Ότι βάσει της ως άνω σύμβασης η εκμισθώτρια της εκχώρησε τις απαιτήσεις της για την καταβολή από 1^ης-1-2003 των τελών ελλιμενισμού όλων των σκαφών που περιγράφονται στο παράρτημα Χ της σύμβασης και τις απαιτήσεις της κατά των μισθωτών για την καταβολή από την ανωτέρω ημερομηνία των μισθωμάτων που οφείλουν οι μισθωτές δυνάμει των αντίστοιχων συμβάσεων μίσθωσης που περιγράφονται στο παράρτημα V της σύμβασης. Ότι μεταξύ των σκαφών που ελλιμενίζονται στον τουριστικό λιμένα … συμπεριλαμβάνεται και το υπό σημαία … ιδιωτικό σκάφος αναψυχής με το όνομα «…» (…), με αριθμό νηολογίου …, μήκους 25,00 μέτρων και πλάτους 5,20 μέτρων, που ανήκει κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή στην εναγόμενη. Ότι δυνάμει της από 1^ης-1-2017 σύμβασης ελλιμενισμού του ως άνω σκάφους, που καταρτίστηκε μεταξύ των διαδίκων, συμφωνήθηκε η χρήση από την εναγόμενη των εγκαταστάσεων του παραπάνω λιμένα για το χρονικό διάστημα από 1-1-2017 έως 31-12-2017, μετά την παρέλευση του οποίου η σύμβαση κατέστη αορίστου χρόνου. Ότι τα μηνιαία τέλη ελλιμενισμού του σκάφους της εναγόμενης, σύμφωνα με το τιμολόγιο του τουριστικού λιμένα … και τις διαστάσεις του, καθορίστηκαν δυνάμει των με αριθμούς … πρακτικών του Δ.Σ. της στα ποσά των : α) 1.736,90 ευρώ για το διάστημα από 1-1-2018 έως 31-7-2018, β) 1.579,00 ευρώ για τα διαστήματα από 1-8-2018 έως 31-12-2018 και 1-1-2019 έως 31-12-2019 και γ) 1.706,00 ευρώ για το διάστημα από 1-1-2020 έως 31-12-2020, άπαντα τα ανωτέρω ποσά πλέον του αναλογούντος Φ.Π.Α. 24%, τα οποία, όπως και οι κοινόχρηστες δαπάνες, ήταν καταβλητέα εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα. Ότι παρότι η ίδια εκπλήρωσε τις συμβατικές της υποχρεώσεις, η εναγόμενη δεν της έχει καταβάλει, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της, τα οφειλόμενα τέλη ελλιμενισμού από 1-4-2018 έως 30-6-2020, εκ ποσών : α) 8.615,02 ευρώ για το διάστημα από 1-4-2018 έως 31-7-2018, β) 9.789,80 ευρώ για το διάστημα από 1-8-2018 έως 31-12-2018, γ) 23.495,52 ευρώ για το διάστημα από 1-1-2019 έως 31-12-2019 και δ) 12.692,64 ευρώ για το διάστημα από 1-1-2020 έως 30-6-2020, ήτοι συνολικού ποσού 54.592,98 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α. 24%, για τα οποία εξέδωσε τα αναφερόμενα σε αυτήν τιμολόγια παροχής υπηρεσιών. Ότι, ακόμη, η εναγόμενη της οφείλει το συνολικό ποσό των (96,72 ευρώ χ 18 μήνες=) 1.740,96 ευρώ για κοινόχρηστες δαπάνες που της αναλογούν στο πλαίσιο επιπρόσθετων παροχών που της προσέφερε από 1-1-2019 έως 30-6-2020, όπως αυτές ενδεικτικά αναφέρονται στην αγωγή, αντί του ποσού των 0,60 ευρώ/ τ.μ. του σκάφους της, και για τις οποίες εξέδωσε τα αναφερόμενα σε αυτήν τιμολόγια παροχής υπηρεσιών. Με βάση το ιστορικό αυτό, ζητεί να υποχρεωθεί η εναγόμενη να της καταβάλει το συνολικό ποσό των (54.592,98 = 1.740,96=) 56.333,94 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επόμενη της ημερομηνίας κατά την οποία κάθε επιμέρους κονδύλιο ήταν καταβλητέο και απαιτητό, ήτοι από την 6^η ημέρα έκαστου και αντίστοιχου μηνός, άλλως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση, να κηρυχθεί η εκδοθησόμενη απόφαση προσωρινά εκτελεστή, και να καταδικασθεί η εναγόμενη στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή, για το αντικείμενο της οποίας καταβλήθηκε το αντίστοιχο τέλος δικαστικού ενσήμου (βλ. το υπ’ αριθμό … e-παράβολο της ΓΓΠΣ του Υπουργείου Οικονομικών, σε συνδυασμό με την από 3-6-2021 απόδειξη συναλλαγής της τράπεζας …), παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση κατά την προκείμενη διαδικασία των περιουσιακών – μισθωτικών διαφορών (άρθρα 614 § 1 και 615-620 ΚΠολΔ, βλ. σχετικά ΕφΠειρ 303/2016, ΕφΠειρ 605/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, που είναι καθ’ ύλη (άρθρα 7, 9 και 16 περ. 1 ΚΠολΔ), κατά τόπο, δυνάμει του συμπεριληφθέντος όρου στην καταρτισθείσα μεταξύ των διαδίκων από 1-1-2017 σύμβαση παραμονής σκάφους που θεμελιώνει την αποκλειστική δωσιδικία των Δικαστηρίων του Πειραιά (άρθρα 42 ΚΠολΔ, 1 § 1, 25 § 1 και 66 § 1 του Κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 2012 «για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις»), και λειτουργικά αρμόδιο (άρθρο 51 §§ 1 περ. α΄, 2 και 3Α Ν. 2172/1993) λόγω της ναυτικής φύσης της διαφοράς, το οποίο έχει συνακόλουθα και διεθνή δικαιοδοσία προς εκδίκαση της προκείμενης διαφοράς (άρθρα 3 § 1 και 4 ΚΠολΔ). Περαιτέρω, ενόψει του ότι με την ένδικη αγωγή εισάγεται προς διάγνωση ιδιωτική διαφορά από διεθνή έννομη σχέση, δηλαδή σχέση με στοιχεία αλλοδαπότητας, εφαρμοστέο ουσιαστικό δίκαιο που διέπει την εν λόγω διαφορά είναι το ελληνικό, καθώς η ευθύνη της εναγόμενης θεμελιώνεται στη σύμβαση ελλιμενισμού, στην οποία (βλ. τον όρο αυτής υπό τον τίτλο «Δωσιδικία») ρητά επέλεξαν τα συμβαλλόμενα μέρη το δίκαιο αυτό να διέπει την έννομη σχέση τους, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1 § 1, 2, 3 § 1 και 29 του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Ιουνίου 2008 «για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές» [(Κανονισμός Ρώμη Ι), ο οποίος αντικατέστησε τη Σύμβαση του 1980 για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Σύμβαση της Ρώμης), που είχε με τη σειρά της αντικαταστήσει το άρθρο 25 ΑΚ στις συμβατικές ενοχές που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της (βλ. Χ. Μεϊδάνη, Η εμφανιζόμενη στη νομολογία σωρευτική εφαρμογή της Σύμβασης της Ρώμης του 1980 για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές και του άρθρου 25 ΑΚ, ΝοΒ 2005, σελ. 996 επ., Ζ. Παπασιώπη-Πασιά, Η εφαρμογή της Σύμβασης της Ρώμης του 1980 για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές από τα ελληνικά δικαστήρια. Προβλήματα μεθοδολογικής προσέγγισης και σημεία τριβής με το άρθρο 25 του ελλΑΚ, ΕπισκΕΔ 1998, σελ. 298)]. Το ελληνικό δίκαιο, άλλωστε, η ενάγουσα ρητά επικαλείται με την αγωγή και τις προτάσεις της και η εναγόμενη αποδέχεται σιωπηρά λόγω της ερημοδικίας της, υφισταμένης έτσι σιωπηρής μετασυμβατικής συμφωνίας σχετικά με την εφαρμογή του (άρθρο 3 § 2 της Σύμβασης, βλ. ΕφΠειρ 89/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Γραμματικάκη–Αλεξίου/Παπασιώπη-Πασιά/ Βασιλακάκης, Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, έκδ. 2017, σελ. 308-309). Με βάση, επομένως, το ελληνικό δίκαιο, η αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 341, 345, 346, 361, 574, 595 ΑΚ, 1, 8 § 1 περ. α΄ Ν. 2859/2000, 31 α Ν. 2160/1993, 4 § 4.5 του Ειδικού Κανονισμού Λειτουργίας του Τουριστικού Λιμένα …, που εγκρίθηκε με την υπ’ αριθμό 14350/2008 απόφαση του Υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης (ΦΕΚ Β΄ 1476/28-7-2008), σε συνδυασμό με το Γενικό Κανονισμό Λειτουργίας Τουριστικών Λιμένων, που περιέχεται στην υπ’ αριθμό Τ/9803/5-9-2003 κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Εμπορικής Ναυτιλίας (ΦΕΚ Β΄ 1323/16-9-2003), 176, 907 και 910 περ. 2 ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της συζήτησής της προσκομίζεται η από 12-5-2020 έγγραφη ενημέρωση του νόμιμου εκπρόσωπου της ενάγουσας από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της για τη δυνατότητα επίλυσης διαφοράς με διαμεσολάβηση, κατ’ άρθρο 3 Ν. 4640/2019.

Οι πραγματικοί ισχυρισμοί της ενάγουσας, που δεν αναφέρονται σε γεγονότα για τα οποία απαγορεύεται η ομολογία, τεκμαίρονται ομολογημένοι λόγω της ερημοδικίας της εναγόμενης, εναντίον δε της αγωγής δεν υπάρχει κάποια ένσταση που να εξετάζεται αυτεπάγγελτα (άρθρα 271 § 3 και 591 § 1 εδ. α΄ ΚΠολΔ). Πρέπει, συνεπώς, η αγωγή να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των πενήντα έξι χιλιάδων τριακοσίων τριάντα τριών ευρώ και ενενήντα τεσσάρων λεπτών (56.333,94€), με το νόμιμο τόκο από την επόμενη ημέρα της δήλης μέρας πληρωμής κάθε επιμέρους ποσού, ήτοι από την έκτη (6^η) ημέρα κάθε αντίστοιχου μήνα ελλιμενισμού και μέχρι την πλήρη εξόφληση. Το παρεπόμενο αίτημα περί κήρυξης της παρούσας απόφασης προσωρινά εκτελεστής πρέπει να γίνει δεκτό ως ουσιαστικά αβάσιμο, καθόσον αφορά σε τέλη ελλιμενισμού, ήτοι σε εν ευρεία έννοια οφειλόμενα μισθώματα (άρθρο 910 αριθ. 2 ΚΠολΔ), ενώ, ακόμη, ως μίσθωμα (σε ευρεία έννοια, βλ. Παντελίδου σε Α. Γεωργιάδη, ΣΕΑΚ Ι, άρθρο 574, § 13, σελ. 1127) θεωρείται και η αναλογία των κοινοχρήστων δαπανών που βαρύνουν το μίσθιο, εφόσον ο μισθωτής έχει με τη μισθωτική σύμβαση αναλάβει την υποχρέωση να καταβάλλει και την αναλογία αυτή (ΑΠ 902/1996 ΕλλΔνη 1997, σελ. 108, ΕφΠειρ 126/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Τέλος, λόγω της ερημοδικίας της εναγόμενης, πρέπει να ορισθεί το νόμιμο παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας από αυτήν κατά της παρούσας (άρθρα 501, 502 § 1 και 505 § 2 ΚΠολΔ), και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας σε βάρος της, λόγω της ήττας της (άρθρα 106, 176, 189 και 191 § 2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό της παρούσας.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει ερήμην της εναγόμενης.

Ορίζει το παράβολο ερημοδικίας στο ποσό των διακοσίων ευρώ (200,00€).

Δέχεται την αγωγή.

Υποχρεώνει την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των πενήντα έξι χιλιάδων τριακοσίων τριάντα τριών ευρώ και ενενήντα τεσσάρων λεπτών (56.333,94€), με το νόμιμο τόκο από την επόμενη ημέρα της δήλης μέρας πληρωμής κάθε επιμέρους ποσού, ήτοι από την έκτη (6^η) ημέρα κάθε αντίστοιχου μήνα ελλιμενισμού και μέχρι την πλήρη εξόφληση.

Κηρύσσει την παρούσα απόφαση προσωρινά εκτελεστή ως προς την ανωτέρω διάταξή της.

Επιβάλλει σε βάρος της εναγόμενης τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων τριακοσίων ευρώ (2.300,00€).

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, στις 2 Αυγούστου 2021 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                             Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ