ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

   

Αριθμός Απόφασης

1127/2021

 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 Αποτελούμενο από τη Δικαστή Γεωργία Παναγιωτοπούλου, Πρόεδρο Πρωτοδικών, η οποία ορίστηκε κατόπιν κληρώσεως σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.3327/2005.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 3 Σεπτεμβρίου 2021, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Της αιτούσας: Της εταιρείας με την επωνυμία «…» (…) εδρεύουσας στις … (…), στερούμενης ελληνικού ΑΦΜ, νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της Αγγελικής  Ζαρόκωστα (ΑΜ ΔΣΑ 20584).

Της καθ’ης η αίτηση: Της εταιρείας με την επωνυμία «…», εδρεύουσας στην …, νομίμως εκπροσωπουμένης, η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Αθανασίου Μαρκάκη (ΑΜ ΔΣΑ 18229).

Η αιτούσα ζητεί  να γίνει δεκτή η από 5-7-2021  αίτησή της  που κατατέθηκε στην Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, με γενικό αριθμό κατάθεσης 4957/2021 και ειδικό αριθμό κατάθεσης 1099/2021, προσδιορίστηκε να συζητηθεί για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και εκφωνήθηκε από το έκθεμα.

Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων  ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.

    ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ 

    ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

                Σύμφωνα με τις διατάξεις της & 1 του άρθρου 698 ΚΠολΔ, η απόφαση που διέταξε ασφαλιστικό μέτρο ανακαλείται ολικά ή εν μέρει α) αν εκδοθεί οριστική απόφαση στη δίκη για την κύρια υπόθεση κατά εκείνου ο οποίος είχε ζητήσει το ασφαλιστικό μέτρο και γίνει τελεσίδικη, β) αν εκδοθεί οριστική απόφαση που τον ωφελεί και εκτελεστεί, γ) αν συμφωνηθεί συμβιβασμός για την κύρια υπόθεση, δ) αν περάσουν τριάντα ημέρες από την κατάργηση ή περάτωση ης δίκης με άλλο τρόπο. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι η ως άνω υποχρεωτική ολική ή μερική ανάκληση των ασφαλιστικών μέτρων, ανάλογα με την έκβαση της κύριας δίκης, είναι απόρροια του παρεπόμενου χαρακτήρα των ασφαλιστικών μέτρων ως προς την κύρια διαγνωστική δίκη (Ερμ. ΚΠολΔ Κεραμέα – Κονδύλη – Νίκα υπ` αρθρ, 698 αρ. 1, Κ. Κεραμέα, Αναμν. τομ. Μιχελάκη σελ. 429-432, ΕΘεσ. 1506/89 Αρμ. 89.537).  Περαιτέρω, από τις διατάξεις του άρθρου δεύτερου παρ. 2 του Ν. 2107/1992, που επικύρωσε τη Διεθνή Σύμβαση των Βρυξελλών της 25.8.1924 για την ενοποίηση ορισμένων νομικών κανόνων σχετικά με τις φορτωτικές (Κανόνες της Χάγης) και τα τροποποιητικά αυτής πρωτόκολλα των Βρυξελλών της 23.2.1968 (Κανόνες του Βίσμπυ) και της 21.12.1979, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 1 περ. β`, 5 παρ. 2 και 10 παρ. 2 της ως άνω Δ.Σ., όπως ισχύει μετά τις τροποποιήσεις της με τα παραπάνω πρωτόκολλα, προκύπτει ότι η εν λόγω Δ.Σ. εφαρμόζεται από 23.6.1993 στην Ελλάδα και έχει ισχύ στις θαλάσσιες μεταφορές που τα λιμάνια φόρτωσης-εκφόρτωσης βρίσκονται σε διαφορετικά κράτη, εφόσον έχει εκδοθεί φορτωτική θαλάσσιας μεταφοράς, καθώς και στις θαλάσσιες μεταφορές μεταξύ ελληνικών λιμένων, είτε εκδόθηκε φορτωτική είτε όχι (Ι. Κοροτζή, Η ευθύνη του θαλασσίου μεταφορέα σύμφωνα με τους Κανόνες Χάγης-Βίσμπυ, έκδ. 1994, 1.2 σελ. 12, 13, Α. Κιάντου-Παμπούκη, Η κύρωση των Κανόνων Χάγης-Βίσμπυ και το δίκαιο της ναυλώσεως, ΕΝΔ 21, 287 επ. και ιδίως 290, Στ. Στυλιανού, Η έκταση εφαρμογής στην Ελλάδα της Διεθνούς Σύμβασης των Βρυξελλών, ΕΝΔ 22, 1, 7, ΕφΠειρ 1023/1997 αδημ., ΜονΕφΘεσσ 1241/2019, ΝΟΜΟΣ) .Ειδικότερα, με το άρθρο 3 παρ. 6 εδ. 4 της Διεθνούς Συμβάσεως, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 1 του πρωτοκόλλου της 23-2-1998, ορίζεται: “Σε κάθε περίπτωση, ο μεταφορέας και το πλοίο απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη για απώλειες ή ζημίες, εφόσον δεν ασκηθεί αγωγή μέσα σ` ένα χρόνο, από την παράδοση των εμπορευμάτων ή από την ημερομηνία που θα έπρεπε να είχε γίνει η παράδοση”. Με το άρθρο αυτό καθιερώνεται ετήσια παραγραφή του δικαιώματος του παραλήπτη για αποζημίωση του απολεσθέντος ή βλαβέντος φορτίου. Η παραγραφή αυτή αρχίζει από την παραλαβή ή την παράδοση των πραγμάτων ή από την ημερομηνία που θα έπρεπε να είχαν  παραδοθεί και ισχύει ενιαίως, τόσο στην συμβατική όρο και στην εξωσυμβατική ευθύνη   του θαλάσσιου μεταφορέα, όχι μόνο για την απώλεια ή βλάβη εμπορευμάτων, αλλά και για τις λοιπές αξιώσεις του ενδιαφερομένου ως προς το φορτίο (ΑΠ 1092/2014).

            Με την υπό κρίση αίτηση, η αιτούσα ζητεί να ανακληθεί η υπ’αριθ. 1878/2017 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, δυνάμει της οποίας διατάχθηκε η συντηρητική κατάσχεση του υπό την πλοιοκτησία της πλοίου “…” για το λόγο ότι έχει εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση κατά της καθ’ης η αίτηση, στη δίκη για την κύρια υπόθεση. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα, η αίτηση παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρα 25 παρ.2, 683 παρ.1 και 3 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 51 παρ.2 του Ν.2172/1993 λόγω του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς), το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία να δικάσει την κρινόμενη διαφορά που έχει στοιχεία αλλοδαπότητας, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο (lex fori) που είναι πάντα εφαρμοστέο επί δικονομικών θεμάτων (Εφ. Πειρ. 138/1996 Νομ.Ναυτ. Τμ. 1996-1997, ΠολΠρΠειρ 2669/2005, Αρμ 2006, 502) και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 698 παρ.1 ΚΠολΔ. Πρέπει συνεπώς να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της.

            Από την εκτίμηση των εγγράφων που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι και από όλη εν γένει  τη διαδικασία, πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Κατόπιν αιτήσεως της καθ’ης, η οποία έγινε μερικά δεκτή, εκδόθηκε σε βάρος της αιτούσας η υπ’αριθ. 1878/2017 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία διατάχθηκε η συντηρητική κατάσχεση του, υπό την πλοιοκτησία της, πλοίου “…” προς εξασφάλιση απαίτησης της καθ’ης, έως του ποσού των 65.000 ευρώ. Ακολούθως η καθ’ης άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την από 23-02-2018 (αριθ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/2090/888/2018) αγωγή, η οποία έγινε δεκτή, εκδοθείσης της υπ’αριθ. 30/2019 απόφασης, η οποία υποχρέωσε την αιτούσα να της καταβάλει το ποσό των 45.014,16 ευρώ, ως αποζημίωση για τη ζημία του φορτίου της (3.276,40 μετρικούς τόνους ουγγρικού μαλακού αλευροποιήσιμου σίτου χύδην εσοδείας 2016), που αγόρασε και μετέφερε το πλοίο “…” από το λιμένα της Κωστάντζα Ρουμανίας, στο λιμάνι του Πειραιά, την οποία ζημία διαπίστωσε η καθ’ης κατά την παράδοση του φορτίου στο λιμένα προορισμού, την 20-6-2017, ούσα κομίστρια εξ οπισθογραφήσεως, της υπ’αριθ. 1/12.06.2017 Φορτωτικής, που  εξέδωσε ο Πλοίαρχος του πλοίου  “…”. Κατά της ανωτέρω απόφασης η αιτούσα άσκησε την από 20-03-2019 (αριθ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/2756/212/2019) έφεση, η οποία ακολούθως κατατέθηκε στο Εφετείο Πειραιώς (αριθ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/360/246/2019), με την οποία προσέβαλε την εκκαλουμένη, πρωτίστως διότι απέρριψε την ένστασή της περί απαραδέκτου της αγωγής λόγω υπαγωγής της διαφοράς σε διαιτησία κατά το  άρθρο 264 ΚΠολΔ. Το Μονομελές Εφετείο Πειραιά εξέδωσε την υπ’αριθ. 585/2020 απόφαση με την οποία δέχθηκε τυπικά και κατ’ ουσίαν την έφεση, εξαφάνισε την υπ’αριθ. 30/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Ναυτικό Τμήμα) και παρέπεμψε την υπόθεση στη ναυτική διαιτησία του Λονδίνου. Ειδικότερα το  Εφετείο Πειραιά με την ανωτέρω απόφαση, έκρινε ότι η επικαλούμενη Φορτωτική …, προέβλεπε ρητά  ότι “Ενσωματώνονται στην παρούσα όλοι οι όροι και προϋποθέσεις, δικαιώματα  και εξαιρέσεις του Ναυλοσυμφώνου με ημερομηνία όπως στο πρόσθιο φύλλο, συμπεριλαμβανομένης της Ρήτρας Εφαρμοστέου Δικαίου και Διαιτησίας¨.  Το ναυλοσύμφωνο της 01.06.2017 τους όρους του οποίου ενσωμάτωσε η Φορτωτική προέβλεπε ότι “Διαιτησία και Γενική Αβαρία στο Λονδίνο …. υπό τους Κανόνες (Διαιτησίας) του LMAA (London Maritime Arbitrators Association), εφαρμοστέο το αγγλικό δίκαιο, Κανόνες της Υόρκης Αμβέρσας 94 Ορος Paramount εφαρμοστέοι οι Κανόνες Χάγης Βίσμπυ”. Δηαλδή το Δικαστήριο έκρινε ότι η καθ’ης δεσμευόταν από την προαναφερόμενη ρήτρα περί διαιτησίας και για το λόγο αυτό, έκρινε εαυτόν αναρμόδιο και παρέπεμψε την υπόθεση να κριθεί στη Διαιτησία του Λονδίνου με εφαρμοστέο το αγγλικό δίκαιο. Περαιτέρω, πιθανολογήθηκε ότι η καθ’ης παρέλειψε να ασκήσει την αξίωσή της ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου του Λονδίνου, εντός προθεσμίας ενός έτους από τη διαπίστωση της ζημίας των εμπορευμάτων, η οποία, όπως προαναφέρθηκε έγινε την         20-6-2017, ήτοι δεν άσκησε την αξίωσή της έως την 20-6-2018, με συνέπεια αυτή να έχει πλέον αποσβεσθεί. Σημειωτέον ότι η άσκηση αγωγής ενώπιον αναρμοδίου δικαστηρίου, που έγινε κατά παράβαση της ρήτρας διαιτησίας, δεν επιφέρει την διακοπή της προθεσμίας του άρθρου 3 παρ. 6 εδ. 4 της Διεθνούς Συμβάσεως των Βρυξελλών. Συνεπώς, εφόσον, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, το δικαίωμα της καθ’ ης, σε εξασφάλιση του οποίου είχε διαταχθεί το ασφαλιστικό μέτρο της συντηρητικής κατάσχεσης του πλοίου “…”, έχει αποσβεστεί, ουδείς λόγος συντρέχει για τη διατήρηση αυτού. Σημειωτέον ότι πληρεξούσιος δικηγόρος της καθ’ ης, ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο, δήλωσε ότι συναινεί στην ανάκληση της υπ’αριθ. 1878/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Κατόπιν των ανωτέρω η αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή ως και κατ’ουσίαν βάσιμη κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Δικαστικά έξοδα δεν επιδικάζονται λόγω ελλείψεως σχετικού αιτήματος.

 ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ 

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται την αίτηση.

Ανακαλεί την υπ’αριθ. 1878/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων), δυνάμει της οποίας το Δικαστήριο διέταξε τη συντηρητική κατάσχεση του υπό σημαία … πλοίου “…” με ΙΜΟ … και ΔΔΣ 3ΕΥΒ4, ΚΟΧ 2498 και ΚΚΧ 1749.

Διατάσσει την απόδοση στην αιτούσα, της κατατεθείσης με την υπ’αριθ. … Έκθεση Κατάθεσης Εγγυητικής Επιστολής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος ΑΕ, υπ’αριθ. …, ποσού 90.000,00 ευρώ, υπέρ της καθ’ ης.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις                                      , χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

 

Η  ΔIKAΣTHΣ                                                   Η  ΓPAMMATEAΣ

Για τη δημοσίευση