Απόφαση ΠΠΠ 3138/2015 - ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ

3138/2015

ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

(ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ)

—————————

Αποτελούμενο από τους Δικαστές Θεόκλητο Καρακατσάνη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Ιωάννη Ναυπλιώτη, Πρωτοδίκη – Εισηγητή, Χαρίλαο Παππά, Πρωτοδίκη, και από τη Γραμματέα Ελένη Χαριτοπούλου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 03-03-2015 για να δικάσει τις υποθέσεις μεταξύ:

Α. Της καλούσας – ενάγουσας: εταιρείας με την επωνυμία «….», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Κωνσταντίνο Σωτηριάδη.

Της καθ’ ης η κλήση – εναγομένης: εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στον Πειραιά και εκπροσωπείται νόμιμα, ο νόμιμος εκπρόσωπος της οποίας, Μ. Ρ. του Μ., παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου της Μάρκου Δάρα.

Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 19-09-2013 αγωγή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης … και προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της 11-03-2014, κατά την οποία η συζήτησή της αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 09-12-2014, οπότε και η συζήτησή της ματαιώθηκε. Ήδη η αγωγή αυτή επαναφέρεται προς συζήτηση με την από 24-11-2014 κλήση που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …, προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφηκε στο πινάκιο.

Β. Της καλούσας – ενάγουσας: εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στον Πειραιά και εκπροσωπείται νόμιμα, ο νόμιμος εκπρόσωπος της οποίας, Μ. Ρ. του Μ., παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου της Μάρκου Δάρα.

Της καθ’ ης η κλήση – εναγομένης: εταιρείας με την επωνυμία «….», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Κωνσταντίνο Σωτηριάδη.

Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 19-09-2014 αγωγή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης … και προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της 09-12-2014, κατά την οποία η συζήτησή της ματαιώθηκε. Ήδη η αγωγή αυτή επαναφέρεται προς συζήτηση με την από 24-11-2014 κλήση που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …, προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφηκε στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο του Δικαστηρίου τούτου συζητήθηκαν οι εξής υποθέσεις: α) η από 19-09-2013 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της εταιρείας με την επωνυμία «….» κατά της εταιρείας με την επωνυμία «…», η οποία νόμιμα επαναφέρεται προς συζήτηση με την από 24-11-2014 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … κλήση, και β) η από 19-09-2014 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της εταιρείας με την επωνυμία «…», εναγομένης της ανωτέρω από 19-09-2013 αγωγής, κατά της εταιρείας με την επωνυμία «….», ενάγουσας της από 19-09-2013 αγωγής, η οποία νόμιμα επαναφέρεται προς συζήτηση με την από 24-11-2014 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … κλήση. Οι ως άνω αγωγές, αμφότερες οι οποίες υπάγονται στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου τούτου σύμφωνα με τα κατωτέρω αναλυτικά αναφερόμενα, και, επιπλέον, υπάγονται στην ίδια (τακτική) διαδικασία, πρέπει να συνεκδικασθούν γιατί είναι συναφείς και διευκολύνεται και επιταχύνεται η δίκη καθώς και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρο 246 ΚΠολΔ).

Α. Όπως συνάγεται από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 289 περ. 3 και 291§1 του ΚΙΝΔ, οι αξιώσεις «εκ της εκτελέσεως εργασιών για την ναυπήγησιν, επισκευήν, εξοπλισμόν ή εφοδιασμόν του πλοίου» υπόκεινται σε ετήσια παραγραφή, η οποία αρχίζει «άμα τη λήξει του έτους καθ’ ο συμπίπτει η αφετηρία αυτής». Στην παραγραφή αυτή υπόκεινται οι αξιώσεις που έχουν ως γενεσιουργό αιτία τη σύμβαση που συνάπτει ο πλοιοκτήτης με τον εργολάβο για την εκτέλεση εργασιών επισκευής πλοίου. Οι εργασίες, κατά την έννοια της ως άνω διάταξης του άρθρου 289 περ. 3, δεν περιορίζονται στην επισκευή του πλοίου, αλλά είναι δυνατό να αφορούν τον εξοπλισμό και τον εφοδιασμό του με νέα όργανα, εργαλεία, νέες κατασκευές σ’ αυτό ή στα συστατικά και τα παραρτήματά του (βλ. Ι. Κοροτζή, Ναυτικό Δίκαιο, Τόμος 3^ος, έκδοση 2007, σελ. 658). Εξάλλου, στην ίδια ως άνω διάταξη (αρθρ. 289 περ. 3 ΚΙΝΔ) δεν γίνεται διάκριση ανάλογα με το δικαιούχο ο οποίος ασκεί τις αξιώσεις που έχουν ως νομική και ιστορική βάση τη σύμβαση επισκευής πλοίου. Κατά το γράμμα της δίνεται βαρύτητα στις αξιώσεις και όχι στο πρόσωπο του δικαιούχου τους και, επομένως, στο πεδίο εφαρμογής της εμπίπτουν τόσο οι αξιώσεις του εργολάβου κατά του πλοιοκτήτη όσο και του τελευταίου κατά του πρώτου (ΕφΠειρ 421/2012, Δνη 2013,1403, δημοσιευθείσα και στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Συνεπώς, η γραμματική ερμηνεία του άρθρου 289 περ. 3 του ΚΙΝΔ υποδεικνύει τη διάταξη αυτή ως εφαρμοστέα και επί των αξιώσεων του πλοιοκτήτη (εργοδότη) έναντι του εργολάβου εξαιτίας ελλείψεων του ανατεθέντος σ’ αυτόν έργου. Λόγω δε της ύπαρξης των ως άνω ειδικών διατάξεων των άρθρων 289 περ. 3 και 291§1 του ΚΙΝΔ, δεν υφίσταται εν προκειμένω πεδίο εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 693 του ΑΚ (ΕφΠειρ 496/2008, ΕΕμπΔ 2010,139, δημοσιευθείσα και στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Ισοκράτης του Δ.Σ.Α.). Ωστόσο, κατά την άποψη που το Δικαστήριο αυτό υιοθετεί ως ορθότερη, τούτο ισχύει μόνον ως προς την οριζόμενη στην προαναφερόμενη διάταξη του ΑΚ χρονική έκταση της παραγραφής (έξι μήνες). Αντιθέτως, ως προς το χρονικό σημείο της αφετηρίας της παραγραφής, η ρύθμιση του άρθρου 693 ΑΚ έχει συμπληρωματική εφαρμογή, λόγω του υφιστάμενου ως προς το θέμα αυτό κενού του ΚΙΝΔ. Και τούτο διότι στην προαναφερόμενη διάταξη του άρθρου 291§1 ΚΙΝΔ ορίζεται μεν ότι η παραγραφή των βραχυπρόθεσμων αξιώσεων των άρθρων 289 και 290 του ίδιου Κώδικα αρχίζει στη λήξη του έτους κατά το οποίο συμπίπτει η αφετηρία αυτής, όπως προαναφέρθηκε, χωρίς όμως να προσδιορίζεται περαιτέρω το χρονικό σημείο της εν λόγω αφετηρίας ως προς κάθε ειδικότερη αξίωση. Έτσι, ειδικά η αφετηρία της παραγραφής των αξιώσεων του πλοιοκτήτη κατά του εργολάβου εξαιτίας των ελλείψεων του έργου ανάγεται, σύμφωνα με τον κανόνα της διάταξης του άρθρου 693 ΑΚ (που ως ειδικότερος εφαρμόζεται εν προκειμένου έναντι του γενικού κανόνα του άρθρου 251 ΑΚ), στο χρονικό σημείο κατά το οποίο παραδόθηκε το πλοίο [πρβλ. Ι. Κοροτζή, Ναυτικό Δίκαιο, Τόμος 1^ος, έκδοση 2004, σελ. 53, Αλ. Κιάντου – Παμπούκη, Ναυτικό Δίκαιο, Τόμος Ι, ε΄ έκδοση (2005), σελ. 109]. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, η ετήσια παραγραφή των προαναφερόμενων αξιώσεων αρχίζει από τη λήξη του έτους εντός του οποίου έγινε η παραλαβή του έργου από τον εργοδότη πλοιοκτήτη. Στο ίδιο αποτέλεσμα, άλλωστε, καταλήγει και η αντίθετη άποψη, σύμφωνα με την οποία η ως άνω ετήσια παραγραφή αρχίζει από τη λήξη του έτους εντός του οποίου γεννήθηκαν οι αξιώσεις του πλοιοκτήτη λόγω των ελλείψεων του έργου και είναι δυνατή η δικαστική επιδίωξή τους, με βάση τη διάταξη του άρθρου 251 ΑΚ, που εφαρμόζεται εν προκειμένω συμπληρωματικά (βλ. ΕφΠειρ 421/2012, ο.π.). Τούτο επειδή η ενάσκηση των αξιώσεων που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 688 έως 690 του ΑΚ προϋποθέτει ότι το έργο εκτελέσθηκε και παραδόθηκε ή προσφέρθηκε προς παράδοση, πριν από την οποία (παράδοση ή προσφορά) δεν γεννώνται οι αξιώσεις αυτές (ΑΠ 852/2003, δημοσιευθείσα στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, η δυνατότητα δικαστικής επιδίωξης μίας αξίωσης, κατά την έννοια της προαναφερόμενης διάταξης του άρθρου 251 ΑΚ, αποκλείεται μόνον οσάκις συντρέχουν νομικά κωλύματα, τα οποία καθιστούν αδύνατη τη διά της δικαστικής οδού ικανοποίησή της, είτε διότι το ορίζουν ρητές διατάξεις του νόμου, που απαγορεύουν ευθέως αυτήν, είτε διότι μπορεί να αντιταχθεί από τον καθ’ ου η αξίωση αναβλητική ένσταση, η οποία έχει ως αναγκαίο επακόλουθο τον αποκλεισμό της δικαστικής επιδίωξης της αξίωσης για ορισμένο χρόνο (βλ. λ.χ. τις διατάξεις των άρθρων 501, 855, 1095 ΑΚ) (ΑΠ 901/2014, ΧρΙδΔ 2014,732, ΑΠ 270/2009, ΑΠ 238/2003, ΧρΙδΔ 2003,515, ΝοΒ 2003,1849, ΔΦορΝ 2004,1449, Δνη 2004,473, ΕΕργΔ 2004,820, άπασες δημοσιευθείσες και στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ), πράγμα που δεν συμβαίνει αναφορικά με τις αξιώσεις που προβλέπονται στα άρθρα 688 – 690 ΑΚ. Περαιτέρω, ως παραλαβή του έργου, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 693 ΑΚ, νοείται η περιέλευση αυτού (του έργου) στην κατοχή ή στη σφαίρα επιρροής του εργοδότη, ώστε να είναι σε θέση να το ελέγξει (ΑΠ 361/2014, ΑΠ 1200/2010, αμφότερες δημοσιευθείσες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Αν το έργο που παραλήφθηκε υπόκειται στον έλεγχο ειδικών, που ορίζονται είτε από τον εργοδότη ή τον κύριο του έργου, τότε η παραγραφή των ανωτέρω αξιώσεων του εργοδότη θα αρχίσει ευθύς μόλις ελεγχθεί το έργο από τους ειδικούς που όρισε ο ίδιος ή ο κύριος του έργου. Όμως, κατά τη διάταξη του άρθρου 557 ΑΚ, η οποία εφαρμόζεται αναλόγως και στην περίπτωση ελλείψεων του έργου, κατ’ άρθρον 693 του ίδιου Κώδικα, δεν μπορεί να επικαλεσθεί ο εργολάβος την οριζόμενη στο τελευταίο αυτό άρθρο (693 ΑΚ) παραγραφή αν απέκρυψε με δόλο το ελάττωμα ή την έλλειψη της συμφωνημένης ιδιότητας, οπότε η παραγραφή των άνω αξιώσεων, σύμφωνα με τη γενική διάταξη του άρθρου 249 ΑΚ, είναι εικοσαετής. Δόλια απόκρυψη κατά την έννοια της ανωτέρω διάταξης (557 ΑΚ) υπάρχει όταν ο εργολάβος, κατά τον χρόνο μεταθέσεως του κινδύνου στον εργοδότη, δηλαδή, προκειμένου για κινητό πράγμα, κατά τον χρόνο της παράδοσης του πράγματος στον εργοδότη και της παραλαβής αυτού από τον τελευταίο, αν και γνωρίζει ή βασίμως υποπτεύεται την ύπαρξη ουσιωδών ελαττωμάτων ή ελλείψεων συμφωνημένων ιδιοτήτων (άρθρα 689 και 534 του ΑΚ) δεν τα γνωστοποιεί στον αγνοούντα αυτά εργοδότη, παρά την υποχρέωσή του προς τούτο από τη συναλλακτική καλή πίστη (ΑΠ 361/2014, ο.π.).

Στην προκείμενη περίπτωση, με την κρινόμενη από 19-09-2013 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της εταιρείας με την επωνυμία «….» ιστορούνται τα ακόλουθα: Δυνάμει σύμβασης έργου, που καταρτίσθηκε εγγράφως την 30-09-2010 μεταξύ των διαδίκων εταιρειών, η ενάγουσα, η οποία τυγχάνει πλοιοκτήτρια της υπό ελληνική σημαία θαλαμηγού με την ονομασία «…», αριθμό νηολογίου Πειραιώς … και …, την οποία εκμεταλλεύεται εμπορικά, ανέθεσε στην εναγομένη, η οποία δραστηριοποιείται επιχειρηματικά, μεταξύ άλλων, στην εμπορία παντός είδους ξυλείας και στην εφαρμογή προϊόντων ξυλείας επί καταστρωμάτων σκαφών αναψυχής, την αντικατάσταση της συνθετικής επένδυσης της επιφάνειας του ανώτερου καταστρώματος, του κατώτερου καταστρώματος και της πρυμναίας εξέδρας της ως άνω θαλαμηγού, συνολικού εμβαδού 300 τ.μ. περίπου, με ξύλινη επένδυση τύπου teak, την οποία θα προμήθευε και θα εφάρμοζε επί της ανωτέρω επιφάνειας η ίδια (η εναγομένη), έναντι αμοιβής, το ύψος της οποίας συμφωνήθηκε στο ποσό των 650 €/τ.μ. ξύλινης επένδυσης. Σύμφωνα με τους σχετικούς όρους της ανωτέρω σύμβασης, η εναγομένη έπρεπε να παραδώσει στην ενάγουσα το έργο αποπερατωμένο τη 18-11-2011. Ωστόσο, το έργο δεν είχε ολοκληρωθεί τόσο κατά την ως άνω ημερομηνία όσο και κατά την 25-11-2010, οπότε το σκάφος απέπλευσε από την Ελλάδα προκειμένου να παραδοθεί εγκαίρως (ήτοι περί τα τέλη Δεκεμβρίου) στο ναυλωτή του στην Καραϊβική. Ειδικότερα, μέχρι την αναχώρηση του σκάφους δεν είχαν αποκατασταθεί από την εναγομένη οι ενδεικτικά αναφερόμενες στο δικόγραφο της αγωγής ατέλειες και ζημίες που προέκυψαν κατά την τοποθέτηση της ως άνω ξύλινης επένδυσης, στην προσωρινή επισκευή των οποίων προέβη το πλήρωμα του πλοίου κατά τη διάρκεια του πλου παράδοσής του προς τον προαναφερόμενη ναυλωτή του. Συνεπεία αυτών, η ενάγουσα δεν ενέκρινε το έργο που εκτελέσθηκε από την εναγομένη, με αποτέλεσμα, σύμφωνα με τους αγωγικούς ισχυρισμούς, να μην ολοκληρωθεί αυτό. Για το λόγο αυτό δεν της κατέβαλε το σύνολο της συμφωνηθείσας εργολαβικής αμοιβής, αλλά μέρος αυτής, συνολικού ύψους 160.250 €. Ακολούθως, κατά τη διάρκεια των πλόων του σκάφους στην Καραϊβική, προέκυψαν οι αναλυτικά εκτιθέμενες στο αγωγικό δικόγραφο ζημίες της ανωτέρω ξύλινης επένδυσης, οι οποίες οφείλονται σε υπαιτιότητα της εναγομένης και των προστηθέντων της και, συγκεκριμένα, στην εσφαλμένη τοποθέτηση της χρησιμοποιηθείσας ξυλείας και τη μη επίδειξη της δέουσας επιμέλειας κατά την επίβλεψη των σχετικών εργασιών. Την ύπαρξη των ως άνω ουσιωδών ελαττωμάτων του έργου αποδέχθηκε η εναγομένη, η οποία ανέλαβε περαιτέρω και την αποκατάστασή τους. Προς τούτο συνήφθη μεταξύ των διαδίκων μερών κατά την 30-09-2011 νέα έγγραφη σύμβαση έργου, συμπληρωματική της αρχικής, με την οποία η εναγομένη ανέλαβε, προκειμένου να της καταβληθεί το υπόλοιπο της αρχικά συμφωνηθείσας αμοιβής της, το οποίο ανερχόταν στο ποσό των 31.954 € και είχε παρακρατηθεί από την ενάγουσα έναντι της καλής εκτελέσεως του έργου, να εκτελέσει τις απαιτούμενες εργασίες επισκευής της προαναφερόμενης ξύλινης επένδυσης (οι οποίες εξειδικεύονται στην αγωγή) μέχρι την 31-10-2011, ημερομηνία κατά την οποία θα έπρεπε να παραδοθεί στην ενάγουσα το έργο αποπερατωμένο και δοκιμασμένο. Η καταβολή του προαναφερόμενου παρακρατηθέντος ποσού, καθώς και του επιπλέον ποσού των 6.460 €, στο οποίο αποτιμήθηκε ειδικά το κόστος των υλικών και της εργασίας που απαιτούντο για την επισκευή της ξύλινης επένδυσης της δεξιάς πλευράς του ανώτερου καταστρώματος (sun deck) της θαλαμηγού, το οποίο (κόστος) συμφωνήθηκε να βαρύνει την ενάγουσα, ορίσθηκε να πραγματοποιηθεί αμέσως μετά την ολοκλήρωση των ανωτέρω επισκευαστικών εργασιών και την παράδοση/παραλαβή του έργου. Ωστόσο, ούτε και αυτή τη φορά ολοκληρώθηκε η εκτέλεση του έργου εντός του συμφωνηθέντος χρόνου. Εν τέλει, το πλοίο απέπλευσε από την Ελλάδα την 21-11-2011 προκειμένου να παραδοθεί στο ναυλωτή του στην Καραϊβική, χωρίς η εναγομένη να προβεί στη δοκιμή των επισκευαστικών εργασιών που είχε αναλάβει να εκτελέσει και χωρίς το έργο να εγκριθεί από την ενάγουσα, πράγμα το οποίο, άλλωστε, δεν κλήθηκε από την εναγομένη να πράξει. Ενόψει της προπεριγραφόμενης καθυστερήσεως της ως άνω εργολάβου ως προς την εκπλήρωση των συμβατικών της υποχρεώσεων και της δικαιολογημένης αμφιβολίας της ενάγουσας ως προς την επιτυχή αποκατάσταση των ανωτέρω ζημιών που κλήθηκε να αποκαταστήσει αυτή (η εναγόμενη εργολάβος), η ενάγουσα εξακολούθησε να παρακρατεί το προαναφερόμενο υπόλοιπο της εργολαβικής αμοιβής της εναγομένης (31.954 €) καθώς και το επιπλέον ποσό των 6.460 € που έπρεπε να της καταβάλει για την επισκευή της ξύλινης επένδυσης της δεξιάς πλευράς του ανώτερου καταστρώματος (sun deck) του ένδικου σκάφους. Παρά δε τις εργασίες αποκατάστασης που είχε πραγματοποιήσει η εναγομένη, κατά το μήνα Δεκέμβριο του έτους 2011, ολίγο χρόνο, δηλαδή, μετά την άφιξη του σκάφους στην Καραϊβική, διαπιστώθηκαν και πάλι ζημίες στην ξύλινη επένδυση των καταστρωμάτων του σκάφους, οι οποίες εξειδικεύονται στο αγωγικό δικόγραφο. Τέτοιου είδους ζημίες εμφανίζονταν και καθ’ όλη τη διάρκεια του επόμενου έτους (2012). Οι εν λόγω δε ζημίες οφείλονται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της εναγομένης και δη στην εκ μέρους της εσφαλμένη επιλογή τόσο των διαστάσεων των ξύλινων στοιχείων (μαδεριών) που τοποθετήθηκαν στα προαναφερόμενα καταστρώματα του πλοίου, όσο και της μεθόδου συνδέσεως των στοιχείων αυτών μεταξύ τους (ραμποτέ), καθώς επίσης και στον πλημμελή τρόπο συγκόλλησής τους στην επιφάνεια των ανωτέρω καταστρωμάτων, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αγωγή. Με βάση τα περιστατικά αυτά, και επικαλούμενη επιπλέον ότι οι προαναφερόμενες κακοτεχνίες συνιστούν ελλείψεις (ουσιώδη ελαττώματα) του έργου που εκτέλεσε η εναγομένη, οι οποίες, μάλιστα, δεν ήταν δυνατόν να γίνουν αντιληπτές απ’ αυτήν κατά την παραλαβή του, η ενάγουσα ζητεί, όπως το αίτημα της αγωγής της παραδεκτά, κατ’ άρθρ. 223, 294 και 297 ΚΠολΔ, περιορίσθηκε με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της στο ακροατήριο, που καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, αλλά και με τις προτάσεις της, ως προς μέρος της αιτούμενης αποζημίωσης που αφορά το διαφυγόν κέρδος της λόγω της ματαιώσεως της ναυλώσεως του σκάφους της κατά τα χρονικά διαστήματα από 03-06-2012 έως 17-06-2012 και από 22-05-2012 έως 30-05-2012 συνολικού ύψους (37.103,27 + 20.599,20 =) 57.702,47 €, ως προς τα οποία παραιτήθηκε από το δικόγραφο της αγωγής της, να υποχρεωθεί η αντίδικός της να της καταβάλει ως αποζημίωση για τη μη εκτέλεση των ένδικων συμβάσεων (αρχικής και συμπληρωματικής) λόγω των προαναφερόμενων ελλείψεων του έργου που οφείλονται σε υπαιτιότητά της (της εναγομένης), άλλως λόγω της υπερημερίας της, το συνολικό ποσό του 1.474.513,28 € καθώς και το ισόποσο σε ευρώ του συνολικού ποσού των 46.520 δολαρίων Η.Π.Α. με βάση τη συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ των δύο νομισμάτων κατά το χρόνο της πληρωμής, άλλως το συνολικό ποσό του 1.509.947,81 € (λαμβανομένης υπ’ όψιν, ως προς τη μετατροπή του ποσού των 46.520 $ σε ευρώ, της συναλλαγματικής ισοτιμίας μεταξύ των δύο νομισμάτων κατά το χρόνο πραγματοποίησης της εκάστοτε καταβολής εξαιρετικής αμοιβής προς τα μέλη του πληρώματος της ανωτέρω θαλαμηγού για την προσωρινή επισκευή των εκάστοτε εμφανιζόμενων ζημιών της προαναφερόμενης ξύλινης επένδυσης της επιφάνειας των καταστρωμάτων της), άλλως το συνολικό ποσό του 1.474.513,28 € καθώς και το ισόποσο σε ευρώ του συνολικού ποσού των 46.520 δολαρίων Η.Π.Α. με βάση τη συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ των δύο νομισμάτων κατά το χρόνο της συζήτησης της κρινόμενης αγωγής, επικουρικά δε το συνολικό ποσό του 1.512.297,53 €, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση. Ειδικότερα, ζητεί να της καταβληθεί α) το ισόποσο σε ευρώ του συνολικού ποσού των 46.520 δολαρίων Η.Π.Α. (με βάση τη συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ των δύο νομισμάτων κατά τους προαναφερόμενους χρόνους) και το ποσό των 16.925,75 €, στα οποία ανήλθε η δαπάνη της για τη διενέργεια προσωρινών επισκευών επί της ελαττωματικής ξύλινης επένδυσης που τοποθέτησε η εναγομένη στα καταστρώματα της θαλαμηγού της. Το πρώτο από τα ανωτέρω ποσά (46.520 $) αντιστοιχεί στις εξαιρετικές αμοιβές που κατέβαλε αυτή προς τα μέλη του πληρώματος του ως άνω πλοίου για τη διενέργεια των ανωτέρω προσωρινών επισκευών και το δεύτερο (16.925,75 €) αντιστοιχεί στο κόστος αγοράς των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν για τις εν λόγω επισκευές, β) το ποσό των 21.420 €, το οποίο απαιτείται για την αφαίρεση (αποξήλωση) της προαναφερόμενης ελαττωματικής ξύλινης επένδυσης, γ) το ποσό των 273.870 €, το οποίο απαιτείται για την τοποθέτηση νέας ξύλινης επένδυσης στα ανωτέρω αναφερόμενα καταστρώματα του σκάφους της ενάγουσας και δ) το ποσό των 1.162.297,53 €, το οποίο αντιστοιχεί στο διαφυγόν κέρδος της από την απώλεια των εσόδων λόγω της ματαιώσεως της ναυλώσεως του ανωτέρω πλοίου της κατά τα χρονικά διαστήματα από 03-06-2012 έως 17-06-2012 και από 22-05-2012 έως 30-05-2012. Επικουρικά δε, και σε περίπτωση που δεν γίνουν δεκτά τα ως άνω υπ’ αριθμ. α΄, β΄ και γ΄ αγωγικά κονδύλια, ζητεί να της καταβληθεί το ποσό των 350.000 €, κατά το οποίο μειώθηκε η αξία της θαλαμηγού της συνεπεία των ελλείψεων του έργου που εκτέλεσε η εναγομένη. Επιπλέον, ζητεί να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγομένη στην πληρωμή της δικαστικής της δαπάνης.

Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η αγωγή παραδεκτώς και αρμοδίως εισάγεται για να συζητηθεί κατά την τακτική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, το οποίο είναι καθ’ ύλην (άρθρα 1, 7, 9, 10, 13, 14 και 18 ΚΠολΔ), λειτουργικά (ως εκ του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς – άρθρο 51§§1 και 3Β΄ περ. β΄ του ν. 2172/1993) και κατά τόπον αρμόδιο, καθώς η έδρα της εναγόμενης εταιρείας βρίσκεται στον Πειραιά (άρθρο 25§2 ΚΠολΔ). Είναι ορισμένη, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών της εναγομένης. Επίσης, τυγχάνει νόμιμη, απορριπτομένων ομοίως των περί του αντιθέτου ισχυρισμών της εναγομένης, μόνον, όμως ως προς την κύρια βάση της (που αφορά την ευθύνη της εναγόμενης εργολάβου λόγω των ελλείψεων του ένδικου έργου). Ειδικά δε ως προς το μέρος του κονδυλίου της δαπάνης για τη διενέργεια προσωρινών κατασκευών επί της ελαττωματικής ξύλινης επένδυσης των καταστρωμάτων της ένδικης θαλαμηγού, το οποίο αντιστοιχεί στις εξαιρετικές αμοιβές που κατέβαλε η ενάγουσα προς τα μέλη του πληρώματος της ανωτέρω θαλαμηγού που πραγματοποίησαν τις επισκευές αυτές (συνολικού ύψους 46.520 $), η αγωγή τυγχάνει νόμιμη μόνον καθ’ ο μέρος ζητείται η επιδίκαση του ισόποσου σε ευρώ του ως άνω ποσού δολαρίων Η.Π.Α. με βάση τη συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ των δύο νομισμάτων κατά το χρόνο πραγματοποίησης της εκάστοτε καταβολής εξαιρετικής αμοιβής προς τα μέλη του πληρώματος του προαναφερόμενου σκάφους, δηλαδή με βάση την ισοτιμία του χρόνου της κάθε επιμέρους σχετικής δαπάνης. Αντιθέτως, καθ’ ο μέρος ζητείται η επιδίκαση σε ευρώ του εν λόγω ποσού δολαρίων Η.Π.Α. με βάση τη συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ των δύο νομισμάτων κατά το χρόνο της πληρωμής ή κατά το χρόνο συζήτησης της κρινόμενης αγωγής, η αγωγή τυγχάνει μη νόμιμη και, ως εκ τούτου, απορριπτέα. Και τούτο διότι, όπως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 297 ΑΚ, κάθε αξίωση για αποζημίωση που διέπεται από το ελληνικό δίκαιο είτε αυτή απορρέει από αθέτηση σύμβασης είτε από αδικοπραξία είτε από το νόμο, πρέπει να προσδιορίζεται σε ευρώ (ΕφΠειρ 473/2005, δημοσιευθείσα και στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ του Δ.Σ.Α.). Αν δε η ανορθωτέα ζημία συνίσταται σε δαπάνη ή απώλεια ποσότητας αλλοδαπών νομισμάτων, ο προσδιορισμός σε ευρώ της οφειλόμενης αποζημίωσης πρέπει να γίνεται με βάση την ισοτιμία μεταξύ των ανωτέρω αλλοδαπών νομισμάτων και του εθνικού νομίσματος (ευρώ) κατά το χρόνο της δαπάνης ή της απώλειας (ΕφΠειρ 287/2011, ΕΝαυτΔ 2011,401, δημοσιευθείσα στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, βλ. και ΟλΑΠ 14/1997, Δνη 1997,1036, ΝοΒ 1998,43, ΟλΑΠ 16/1996, ΟλΑΠ 9/1995, ΑρχΝ 1995,266, Δνη 1995,1520, ΝοΒ 1996,487, ΠειρΝομ 1996,9, ΑΠ 1770/2008, ΑΠ 1379/2004, ΑΠ 1232/2002, ΝοΒ 2003,1015, Δνη 2004,398, ΑΠ 1595/2001, ΧρΙδΔ 2002,49, Δνη 2002,750, ΑΠ 1459/1996, ΑρχΝ 1997,495,559, Δνη 1997,560,567, ΕφΠειρ 103/2012, ΕΝαυτΔ 2012,277, ΕφΠειρ 176/2010, ΠειρΝομ 2010,170, άπασες δημοσιευθείσες και στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ), ενώ αν η ζημία δεν αποκαταστάθηκε, περίπτωση που δεν συντρέχει εν προκειμένω, τότε κρίσιμος χρόνος είναι ο της πρώτης συζήτησης της αγωγής (ΕφΠειρ 145/2009, Δνη 2010,211,221, δημοσιευθείσα και στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Μη νόμιμη τυγχάνει, εξάλλου, η επικουρική βάση της αγωγής (που αφορά την ευθύνη της εναγόμενης εργολάβου λόγω της υπερημερίας της ως προς την εκτέλεση του ένδικου έργου), αφού, ακόμη και αν υποτεθούν αληθή τα ιστορούμενα στην αγωγή, η προκληθείσα στην ενάγουσα ζημία (είτε συνίσταται στις δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε αυτή για την προσωρινή αποκατάσταση των βλαβών της ξύλινης επένδυσης των καταστρωμάτων της θαλαμηγού της ή απαιτείται να υποβληθεί για την οριστική αποκατάσταση των ως άνω βλαβών, είτε στο διαφυγόν κέρδος της λόγω των εσόδων που απώλεσε από τη ματαίωση της ναυλώσεως του ανωτέρω πλοίου της, είτε τέλος στη μείωση της αξίας του πλοίου αυτού) δεν συνέχεται αιτιωδώς με την υπαίτια καθυστέρηση της παροχής της εναγομένης, αλλά με τις ελλείψεις του εκτελεσθέντος έργου. Καθ’ ο μέρος κρίθηκε νόμιμη, η αγωγή στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 361, 681, 689, 690, 297, 298, 334§1, 293, 340, 345, 346 ΑΚ, 907, 908§1 περ. στ΄ και 176 ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν δεδομένου ότι έχει καταβληθεί το απαιτούμενο τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ανάλογα ποσοστά υπέρ των ΤΑΧΔΙΚ, Ε.Τ.Α.Α. (Τ.Α.Ν.) και Ε.ΟΠ.Υ.Υ. και το ανάλογο χαρτόσημο (βλ. τα υπ’ αριθμ. … και … διπλότυπα είσπραξης της Γ΄ Δ.Ο.Υ. Πειραιώς με τα επικολληθέντα στο δεύτερο εξ αυτών ένσημα του Ταμείου Νομικών και του Ε.Τ.Α.Α./Τ.Υ.Δ.Π., το υπ’ αριθμ. … γραμμάτιο είσπραξης της …. για λογαριασμό του Ταμείου Νομικών και την υπ’ αριθμ. … απόδειξη του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων/Τομέας Υγείας Δικηγόρων Πειραιά που προσκομίζονται από την ενάγουσα).

Η εναγομένη, με προφορική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της, η οποία καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά της συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, αλλά και με τις προτάσεις της αρνείται την αγωγή, επιπλέον δε προβάλλει την ένσταση της ετήσιας παραγραφής των επίδικων αξιώσεων ισχυριζόμενη ότι η ενάγουσα παρέλαβε το έργο, μετά την εκτέλεση των εργασιών επισκευής που συμφωνήθηκαν με την από 30-09-2011 σύμβαση, την 20-11-2011 στον Πειραιά, άλλως την 28-11-2011 στο Γιβραλτάρ, από το τέλος δε του έτους εντός του οποίου παρελήφθη το έργο (2011) έως την άσκηση της υπό κρίσιν αγωγής παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους. Η ανωτέρω ένσταση είναι ορισμένη και νόμιμη, καθώς στηρίζεται στις προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 289 περ. 3, 291§1 ΚΙΝΔ και 693 ΑΚ. Πρέπει δε να γίνει δεκτή και κατ’ ουσίαν καθώς, όπως συνομολογείται από την ενάγουσα στο δικόγραφο της κρινόμενης αγωγής, μετά την ολοκλήρωση της εκτέλεσης των επισκευαστικών εργασιών που ανέλαβε να πραγματοποιήσει η εναγομένη, δυνάμει της από 30-09-2011 συμπληρωματικής σύμβασης έργου, επί της ξύλινης επένδυσης που εκείνη (η εναγομένη) είχε τοποθετήσει προηγουμένως στην επιφάνεια του ανώτερου καταστρώματος, του κατώτερου καταστρώματος και της πρυμναίας εξέδρας της ένδικης θαλαμηγού σε εκτέλεση της αρχικής από 30-09-2010 σύμβασης έργου, το έργο παρελήφθη από την ενάγουσα, περιήλθε, δηλαδή, στην κατοχή και τη σφαίρα επιρροής της, ώστε να είναι σε θέση να το ελέγξει, το αργότερο μέχρι 21-11-2011, ημερομηνία κατά την οποία το ανωτέρω σκάφος απέπλευσε από την Ελλάδα με προορισμό την Καραϊβική, προκειμένου να παραδοθεί στον εκεί ευρισκόμενο ναυλωτή του. Το γεγονός ότι το ένδικο έργο είχε ελλείψεις καθώς και ότι ουδέποτε εγκρίθηκε από την ενάγουσα, σύμφωνα με τους αγωγικούς ισχυρισμούς, ουδεμία έννομη επιρροή ασκεί εν προκειμένω ως προς την αφετηρία της παραγραφής των αξιώσεων της ενάγουσας εξαιτίας των ως άνω ελλείψεων. Επομένως, εφόσον η υπό κρίσιν αγωγή επιδόθηκε στην εναγομένη την 23-09-2013, όπως προκύπτει από τη μετ’ επικλήσεως προσκομισθείσα υπ’ αριθμ. … έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Πειραιώς …, ήτοι σε χρόνο πέραν του προβλεπόμενου στις προαναφερόμενες διατάξεις του ΚΙΝΔ και του ΑΚ ενός έτους από τη λήξη του έτους εντός του οποίου συνέπεσε η παραλαβή του επίδικου έργου, η οποία οριοθετεί και την αφετηρία της παραγραφής (είτε κατά τη διάταξη του άρθρου 693 ΑΚ είτε κατά τη διάταξη του άρθρου 251 ΑΚ, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα), η παραγραφή των ένδικων αξιώσεων συμπληρώθηκε (την 31-12-2012) χωρίς να διακοπεί ή ανασταλεί κατά νόμιμο τρόπο. Η ενάγουσα ισχυρίζεται με την προσθήκη των προτάσεών της ότι η έναρξη της παραγραφής των ένδικων αξιώσεών της δεν θα μπορούσε να επέλθει προτού μπορέσει να αντιληφθεί τις ελλείψεις του έργου και να καταστεί έτσι δυνατή η άσκηση των σχετικών της αξιώσεων. Ωστόσο, όπως προεκτέθηκε η έναρξη της παραγραφής των προβλεπόμενων στις διατάξεις των άρθρων 688 – 690 ΑΚ αξιώσεων δεν προϋποθέτει γνώση των ελλείψεων του έργου εκ μέρους του εργοδότη, αλλ’ απλώς παραλαβή του έργου απ’ αυτόν, υπό την έννοια της υλικής του σχέσης ως προς το πράγμα που αποτελεί το αντικείμενο του έργου, η οποία του παρέχει τη δυνατότητα να το ελέγξει, ώστε να αντιληφθεί τις ελλείψεις του και ν’ ασκήσει τις ανωτέρω αξιώσεις του (βλ. τις προαναφερόμενες ΑΠ 361/2014, ΑΠ 1200/2010, καθώς και την ΑΠ 1587/1991, Δνη 1993,324, δημοσιευθείσα και στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Ακόμη δε και υπό την εκδοχή της συμπληρωματικής εφαρμογής του άρθρου 251 ΑΚ (αντί του άρθρου 693 ΑΚ) ως προς τον καθορισμό της αφετηρίας της ετήσιας παραγραφής των αξιώσεων που απορρέουν από την επισκευή πλοίου, η γνώση ή η άγνοια των ως άνω αξιώσεων δεν ασκεί έννομη επιρροή στην έναρξη της παραγραφής (βλ. Μαρία – Χριστίνα Καλογερά, Αστικός Κώδιξ Γεωργιάδη – Σταθόπουλου, αρθρ. 251, αρ. 2, σελ. 450, Β. Βαθρακοκοίλη, ΕρΝομΑΚ, αρθρ. 251, αρ. 2, σελ. 1030), ούτε συνιστά λόγο αποκλεισμού της δυνατότητας δικαστικής επιδίωξης των εν λόγω αξιώσεων, αφού τέτοιο λόγο αποτελεί, κατά την έννοια της προαναφερόμενης διάταξης του άρθρου 251 ΑΚ, μόνο η συνδρομή νομικών κωλυμάτων, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα. Εξάλλου, η ενάγουσα δεν επικαλείται (προβάλλοντας σχετική αντένσταση) ούτε αποδεικνύει ότι το ένδικο έργο υπέκειτο σε έλεγχο ειδικών για την ανεύρεση των ελλείψεων, ώστε η αφετηρία της παραγραφής των αξιώσεών της να μετατεθεί στο χρόνο διενέργειας του εν λόγω ελέγχου, αλλ’ ούτε ότι η εναγόμενη εργολάβος απέκρυψε δολίως την ύπαρξη ουσιωδών ελαττωμάτων ή ελλείψεων συμφωνημένων ιδιοτήτων του έργου κατά τον χρόνο μεταθέσεως του κινδύνου σ’ αυτήν (την ενάγουσα), δηλαδή κατά τον χρόνο της παράδοσης του έργου, ώστε να καταστεί εικοσαετής η παραγραφή των ανωτέρω αξιώσεών της, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα. Τέλος, η ενάγουσα προβάλλει καθ’ υποφορά με την αγωγή της τον ισχυρισμό περί συμβατικής επιμήκυνσης της παραγραφής των ένδικων αξιώσεών της, επικαλούμενη ειδικότερα ότι η εναγομένη της παρέσχε εγγύηση δώδεκα (12) μηνών για τις εκτελεσθείσες από εκείνην εργασίες αποκατάστασης της ξύλινης επένδυσης των καταστρωμάτων της θαλαμηγού της με βάση ρητό όρο της έγγραφης σύμβασης που συνήφθη την 30-09-2011. Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός αλυσιτελώς προβάλλεται και, συνακόλουθα, πρέπει να απορριφθεί. Τούτο επειδή, όπως η ίδια συνομολογεί στην αγωγή της, τα ελαττώματα του έργου που ανέλαβε να εκτελέσει η εναγομένη με βάση τη συμπληρωματική σύμβαση της 30-09-2011, είχαν ήδη εκδηλωθεί εντός του έτους 2011, και ειδικότερα κατά το μήνα Δεκέμβριο του εν λόγω έτους, όταν και παρατηρήθηκε α) αποκόλληση ζευγών ξύλινων στοιχείων (μαδεριών) σε τρία διαφορετικά σημεία του ανώτερου καταστρώματος (sun deck) της θαλαμηγού, β) ύπαρξη υγρασίας κάτω από την ξύλινη επένδυση σε αρκετά σημεία, γ) ρωγμές στα άκρα των ξύλινων στοιχείων και δ) κομμάτιασμα ή ανύψωση της ελαστικής κολλητικής ουσίας. Επομένως, εφόσον η εκδήλωση των ως άνω ελλείψεων, η οποία αποτελεί και το αφετήριο γεγονός της παραγραφής με βάση τη διάταξη του άρθρου 556 ΑΚ (που εφαρμόζεται αναλόγως και στην παραγραφή του άρθρου 693 ΑΚ), έλαβε χώρα εντός του έτους 2011, η παραγραφή των ένδικων αξιώσεων συμπληρώθηκε την 31-12-2012, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 291§1 ΚΙΝΔ. Κατόπιν αυτών πρέπει η κρινόμενη αγωγή, καθ’ ο μέρος κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη, να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη, γενομένου δεκτού του ισχυρισμού (ένστασης) της εναγομένης περί παραγραφής των επίδικων αξιώσεων της ενάγουσας.

Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της η υπό κρίσιν αγωγή και να καταδικασθεί η ενάγουσα, λόγω της ήττας της, στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης της εναγομένης, με βάση και το σχετικό αίτημα της τελευταίας (άρθρα 176 και 191§§1,2 του ΚΠολΔ).

Β. Με την κρινόμενη από 19-09-2014 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της εταιρείας με την επωνυμία «…» ιστορούνται τα ακόλουθα: Δυνάμει σύμβασης έργου, που καταρτίσθηκε εγγράφως στον Πειραιά την 30-09-2010 μεταξύ των διαδίκων εταιρειών, η εναγομένη, η οποία τυγχάνει πλοιοκτήτρια της υπό ελληνική σημαία θαλαμηγού με την ονομασία «…», αριθμό νηολογίου Πειραιώς …, …, νεκρού βάρους (dw) 500 τόνων, ανέθεσε στην ενάγουσα – η οποία δραστηριοποιείται επιχειρηματικά, μεταξύ άλλων, στον κλάδο των εισαγωγών, εξαγωγών, εμπορίας, επεξεργασίας και μεταποίησης κάθε φύσεως προϊόντων ξύλου και βραδύκαυστων, άκαυστων συστημάτων και υλικών σε κάθε φύσεως εφαρμογές – την προμήθεια και εφαρμογή 300 τ.μ. περίπου ξυλείας, τύπου BURMA TEAK DECK κολλητού επί στόκου, τον οποίο (στόκο) θα είχε εφαρμόσει προηγουμένως κατάλληλα η εναγομένη, προς αντικατάσταση του πλαστικού μέρους του άνω καταστρώματος (sun deck), του καταστρώματος πρύμνης (lower deck) και της πλατφόρμας μπάνιου της ως άνω θαλαμηγού, έναντι αμοιβής, το ύψος της οποίας συμφωνήθηκε στο ποσό των 650 €/τ.μ. ξύλινης επένδυσης. Με βάση τους σχετικούς όρους της ανωτέρω σύμβασης, η καταβολή της εργολαβικής αμοιβής, το συνολικό ποσό της οποίας συμφωνήθηκε να προκύψει κατά την τελική επιμέτρηση, θα γινόταν τμηματικά, με βάση τις αναφερόμενες στην αγωγή διακρίσεις, ενώ η αποπεράτωση του έργου ορίσθηκε να γίνει εντός 35 ημερολογιακών ημερών από την παράδοση από την εργοδότρια της επιφάνειας επί της οποίας θα τοποθετείτο η ξυλεία στεγνής και αλφαδιασμένης και την καταβολή της συμφωνηθείσας προκαταβολής. Η εκτέλεση του έργου, η οποία έλαβε χώρα στη μαρίνα Φαλήρου και τη Χαλκίδα, ξεκίνησε τη 14-10-2010 και ολοκληρώθηκε περί το τέλος του δευτέρου δεκαημέρου του μηνός Νοεμβρίου του έτους 2010, οπότε και παραδόθηκε αυτό (το έργο) στο νόμιμο εκπρόσωπο της εναγομένης. Ενόψει δε του ότι στο ως άνω σκάφος τοποθετήθηκαν 312 τ.μ. ξυλείας, και επίσης χρησιμοποιήθηκαν κατά την εκτέλεση του έργου επιπλέον υλικά, πέραν αυτών που περιλαμβάνονταν στην αμοιβή που είχε συμφωνηθεί, τα οποία εξειδικεύονται στην αγωγή κατ’ είδος, ποσότητα και τιμή μονάδος, η αμοιβή της ενάγουσας ανήλθε στο συνολικό ποσό των 207.474,39 € και, κατόπιν σχετικής εκπτώσεως στην οποία προέβη αυτή, διαμορφώθηκε τελικά στο ποσό των 205.000 €. Με βάση τους σχετικούς όρους της σύμβασης, μέρος του ως άνω ποσού (ποσοστού 80%) έπρεπε να έχει καταβληθεί με την ολοκλήρωση του έργου, ενώ το υπόλοιπο αυτού θα έπρεπε να καταβληθεί διαδοχικά 45 και 90 ημέρες μετά την ολοκλήρωση του έργου, σε δύο ισόποσες δόσεις (ποσοστού 10% εκάστης). Ωστόσο, η εναγομένη κατέβαλε στην ενάγουσα τμηματικά, μέχρι τη 14-02-2011, μόνο το συνολικό ποσό των 170.250 €, παρακρατώντας το υπόλοιπο της οφειλόμενης αμοιβής, που ανερχόταν στο ποσό των 34.750 €, με τον ισχυρισμό ότι κατά τη διάρκεια των πλόων του πλοίου η ξύλινη επιφάνεια που είχε τοποθετήσει στα προαναφερόμενα καταστρώματα αυτού η ενάγουσα είχε εμφανίσει βλάβες. Τελικά, κατόπιν διαπραγματεύσεων, τα διάδικα μέρη συνήψαν κατά την 30-09-2011 στο Ν. Φάληρο νέα, συμπληρωματική της αρχικής, έγγραφη σύμβαση έργου, δυνάμει της οποίας η ενάγουσα ανέλαβε να εκτελέσει τις αναλυτικά προσδιοριζόμενες εργασίες επισκευής των ανωτέρω βλαβών, παρότι αυτή δεν ήταν υπαίτια για την πρόκλησή τους, αλλά οφείλονταν κυρίως στη μη ορθή εκ μέρους της εναγομένης επιπεδοποίηση – αλφάδιασμα του καταστρώματος επί του οποίου είχε τοποθετηθεί η ξυλεία. Μεταξύ των επισκευαστικών εργασιών που ανέλαβε να εκτελέσει η ενάγουσα ήταν και η αποξήλωση της ξύλινης επιφάνειας του ανώτερου καταστρώματος (sun deck) και η αντικατάστασή της με νέα. Το κόστος των υλικών και της εργασίας που απαιτούντο ειδικά για την εκτέλεση της συγκεκριμένης εργασίας ορίσθηκε στο ποσό των 6.460 € και συμφωνήθηκε να καταβληθεί στην ενάγουσα από την εναγομένη, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των εργασιών. Περαιτέρω, ως απώτατος χρόνος αποπεράτωσης του έργου ορίσθηκε η 31-10-2011, ενώ αμέσως μετά την παράδοσή του συμφωνήθηκε να καταβληθεί από την εναγομένη στην ενάγουσα το ποσό των 31.954 €, που είχε ήδη παρακρατηθεί έναντι της καλής εκτελέσεως του έργου, καθώς και το προαναφερόμενο επιπλέον ποσό των 6.460 €, χωρίς να υφίσταται καμία περαιτέρω απαίτηση της ενάγουσας. Έτσι, με βάση τη νεότερη σύμβαση των διαδίκων μερών, η οφειλόμενη στην ενάγουσα αμοιβή καθορίσθηκε κατ’ αποκοπή στο συνολικό ποσό των 38.414 €. Η εκτέλεση του έργου, η οποία έλαβε χώρα στη μαρίνα Φαλήρου και το Πέραμα, ξεκίνησε στις αρχές Οκτωβρίου του έτους 2011 και ολοκληρώθηκε την 20-11-2011, οπότε και παραδόθηκε αυτό (το έργο) στο νόμιμο εκπρόσωπο της εναγομένης. Την επομένη, το σκάφος απέπλευσε από την Ελλάδα. Κατά την αναχώρησή του, επιβιβάσθηκε σ’ αυτό για προληπτικούς λόγους και ένας καραβομαραγκός, μέλος του συνεργείου που είχε αναλάβει την εκτέλεση των προαναφερόμενων εργασιών, ο οποίος παρέμεινε επί μία εβδομάδα στο πλοίο και εκτέλεσε εν πλω τις αναφερόμενες στην αγωγή ήσσονος σημασίας εργασίες. Εν τέλει, αποβιβάσθηκε στο Γιβραλτάρ την 28-11-2011, οπότε και παρέδωσε το έργο στον πλοίαρχο του πλοίου. Ωστόσο, η εναγομένη δεν κατέβαλε στην ενάγουσα τη συμφωνηθείσα αμοιβή της κατά τον ορισθέντα χρόνο, εξακολουθεί δε να της την οφείλει παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της τελευταίας προς τούτο. Με βάση τα περιστατικά αυτά, ζητεί να υποχρεωθεί η εναγόμενη να της καταβάλει για την ανωτέρω αιτία το ποσό των 38.414 €, με το νόμιμο τόκο από τη δήλη ημέρα κατά την οποία έπρεπε αυτή να εκπληρώσει τη σχετική συμβατική υποχρέωσή της, ήτοι από την 20-11-2011, οπότε παραδόθηκε το έργο στο νόμιμο εκπρόσωπό της, άλλως από την 28-11-2011, οπότε παραδόθηκε το έργο στον πλοίαρχο της ένδικης θαλαμηγού, άλλως από την 01-01-2013, ήτοι την επομένη της επίδοσης της προγενέστερης από 28-12-2012 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγής που είχε ασκήσει η ενάγουσα κατά της εναγομένης ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την ίδια ιστορική και νομική βάση και το ίδιο αίτημα με την κρινόμενη αγωγή (με τη διαφοροποίηση ότι τότε ζητούσε το νόμιμο τόκο από τη 15-11-2011, άλλως από την επίδοση εκείνης της αγωγής), από το δικόγραφο της οποίας παραιτείται με ρητή δήλωση που περιέχεται στο δικόγραφο της κρινόμενης αγωγής της, και μέχρι την πλήρη εξόφληση. Επιπλέον, ζητεί να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγομένη στην πληρωμή της δικαστικής της δαπάνης.

Η εναγομένη, με προφορική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της, η οποία καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά της συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, αλλά και με τις προτάσεις της αρνείται την αγωγή, επιπλέον δε προβάλλει την ένσταση μερικής αποσβέσεως της απαιτήσεως της ενάγουσας ως προς το ποσό των 31.954 €, λόγω καταπτώσεως της σχετικής εγγυήσεως καλής εκτέλεσης του έργου. Ειδικότερα, ισχυρίζεται ότι ενόψει των οφειλόμενων σε υπαιτιότητα της αντιδίκου της – εργολάβου ελλείψεων του ένδικου έργου, οι οποίες περιγράφονται αναλυτικά στο δικόγραφο των προτάσεών της, δεν υποχρεούται στην καταβολή προς την ενάγουσα του ως άνω ποσού, το οποίο είχε παρακρατηθεί απ’ αυτήν (την εναγομένη) ως εγγύηση καλής εκτελέσεως του έργου με ρητό όρο της συμπληρωματικής, από 30-09-2011, σύμβασης έργου. Ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμος επειδή, ακόμη και αν υποτεθούν αληθή τα εκτιθέμενα στις προτάσεις της εναγομένης προς θεμελίωσή του, δεν υφίσταται δικαίωμα παρακρατήσεως της εναγομένης επί του προαναφερόμενου ποσού. Συγκεκριμένα, στον υπ’ αριθμ. 12 όρο της ανωτέρω από 30-09-2011 σύμβασης έργου, το περιεχόμενο του οποίου έχει καταχωρισθεί αυτούσιο στις προτάσεις της εναγομένης, ορίζονται τα ακόλουθα: «Ποσό και χρόνος αποπληρωμής: Το ήδη παρακρατηθέν ποσό των ευρώ 31.954 έναντι καλής εκτελέσεως του έργου, καθώς και το ποσό της παραγράφου 7 ανωτέρω (ευρώ 6.460) θα καταβληθεί στον εργολήπτη αμέσως μετά την παράδοση/παραλαβή των ανωτέρω αναφερθεισών εργασιών άνευ ουδεμίας άλλης απαίτησης». Από τη σαφή διατύπωση του ως άνω όρου συνάγεται ότι το ποσό των 31.954 € δεν συμφωνήθηκε να παρακρατηθεί ως εγγύηση καλής εκτελέσεως των εργασιών επισκευής που ανέλαβε να πραγματοποιήσει η ενάγουσα με την από 30-09-2011 σύμβαση, αλλά είχε ήδη παρακρατηθεί από την εναγομένη έναντι της καλής εκτέλεσης του έργου που ανατέθηκε στην ενάγουσα με την αρχική, από 30-09-2010, σύμβαση και ορίσθηκε να αποδοθεί σ’ αυτήν (την ενάγουσα), χωρίς όρο ή αίρεση, με την παράδοση/παραλαβή των επισκευαστικών εργασιών που συμφωνήθηκαν με τη συμπληρωματική, από 30-09-2011, σύμβαση. Εφόσον, επομένως, με βάση τα αναφερόμενα στις προτάσεις της εναγομένης, δεν υπήρξε συμφωνία περί παρακράτησης του ποσού των 31.954 € ως εγγύηση καλής εκτέλεσης των εργασιών που ανατέθηκαν στην ενάγουσα με τη συμπληρωματική, από 30-09-2011, σύμβαση, η εναγομένη δεν δικαιούται στην παρακράτησή του. Περαιτέρω, η εναγομένη επικαλείται ότι έχει ληξιπρόθεσμη απαίτηση κατά της ενάγουσας προς αποζημίωση λόγω της ζημίας που υπέστη (θετικής και αποθετικής) συνεπεία των ελλείψεων του ένδικου έργου που οφείλονται σε υπαιτιότητα της αντιδίκου της και περιγράφονται αναλυτικά στο δικόγραφο των προτάσεών της. Ισχυρίζεται δε ότι το ύψος της απαίτησής της αυτής ανέρχεται στο συνολικό ποσό του 1.474.513,28 € καθώς και το ισόποσο σε ευρώ του συνολικού ποσού των 46.520 δολαρίων Η.Π.Α. με βάση τη συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ των δύο νομισμάτων κατά το χρόνο της πληρωμής, άλλως στο συνολικό ποσό του 1.509.947,81 € (λαμβανομένης υπ’ όψιν, ως προς τη μετατροπή του ποσού των 46.520 $ σε ευρώ, της συναλλαγματικής ισοτιμίας μεταξύ των δύο νομισμάτων κατά το χρόνο πραγματοποίησης εκ μέρους της της εκάστοτε καταβολής στο ως άνω αλλοδαπό νόμισμα), άλλως στο συνολικό ποσό του 1.474.513,28 € καθώς και το ισόποσο σε ευρώ του συνολικού ποσού των 46.520 δολαρίων Η.Π.Α. με βάση τη συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ των δύο νομισμάτων κατά το χρόνο της συζήτησης της κατωτέρω αναφερόμενης αγωγής, επικουρικά δε το συνολικό ποσό του 1.512.297,53 €. Μάλιστα, για την απαίτησή της αυτή αναφέρει ότι έχει ήδη ασκήσει κατά της ενάγουσας την προαναφερόμενη από 19-09-2013 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (που συνεκδικάζεται με την κρινόμενη αγωγή), με την οποία ζητεί να υποχρεωθεί η ενάγουσα να της καταβάλει τα ως άνω ποσά. Με βάση τα ανωτέρω, προτείνει κατ’ ένσταση σε συμψηφισμό την ανταπαίτησή της αυτή κατά της ενάγουσας με αίτημα την απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων, καθ’ ο μέρος καλύπτονται, από τότε που συνυπήρξαν. Ωστόσο, η ένσταση αυτή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας καθώς στο δικόγραφο των προτάσεων της εναγόμενης ουδεμία αναφορά γίνεται στα στοιχεία που είναι αναγκαία για τον προσδιορισμό της θετικής και αποθετικής ζημίας που ισχυρίζεται ότι υπέστη αυτή συνεπεία των ελλείψεων του ένδικου έργου (βλ. ΕφΛαμ 116/2010, ΕφΑθ 3686/2009, Δνη 2009,1521, ΕφΑθ 7466/2007, Δνη 2008,933, άπασες δημοσιευθείσες και στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Ειδικότερα, πέραν της μνείας ότι η ζημία που έχει υποστεί είναι τόσο θετική όσο και αποθετική, η εναγομένη δεν προβαίνει σε οιαδήποτε άλλη εξειδίκευση των επιμέρους κονδυλίων τα οποία περιλαμβάνονται στην αποζημίωση που αξιώνει αυτή (αν, δηλαδή, τα κονδύλια αυτά συνίστανται σε δαπάνες αποκατάστασης των ελλείψεων ή σε διαφυγόν κέρδος ή σε άλλη ζημία της που συνδέεται αιτιωδώς με την ύπαρξη των ελλείψεων), γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να μην παρέχεται στην ενάγουσα η ευχέρεια της άμυνας και στο Δικαστήριο η δυνατότητα ελέγχου της ως άνω αποζημίωσης. Σημειωτέον ότι η αοριστία της ανωτέρω ένστασης δεν μπορεί να συμπληρωθεί με παραπομπή σε άλλα έγγραφα της δίκης, και δη στη συνεκδικαζόμενη με την κρινόμενη αγωγή από 19-09-2013 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της εναγομένης στην οποία αναφέρεται αυτή με τις προτάσεις της, αλλ’ ούτε και από την εκτίμηση των αποδείξεων (ΑΠ 1389/2014, ΑΠ 449/2014, Ε7 2015,141, αμφότερες δημοσιευθείσες και στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Συνεπεία δε της ως άνω αοριστίας καθίσταται αδύνατη η διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων της εκκρεμοδικίας ως προς την προβαλλόμενη ένσταση συμψηφισμού. Ειδικότερα, ενόψει του ότι στις προτάσεις της εναγομένης δεν εξειδικεύεται σε τι συνίσταται η ζημία της που προκλήθηκε από τις ελλείψεις του ένδικου έργου, δεν μπορεί να γίνει λόγος για ταυτότητα ιστορικής βάσης και, κατ’ επέκταση, για ταυτότητα διαφοράς μεταξύ της εν λόγω ένστασης και της προαναφερόμενης από 19-09-2013 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγής της εναγομένης κατά της ήδη ενάγουσας. Επομένως, δεν συντρέχει λόγος αναστολής της εκδίκασης της ένστασης συμψηφισμού έως ότου περατωθεί η δίκη επί της ως άνω αγωγής, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 222§2 ΚΠολΔ.

Από τη συνεκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα Ε. Μ. και της χωρίς όρκο εξέτασης του νομίμου εκπροσώπου της ενάγουσας, Μ. Ρ., στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά συνεδρίασής του, τις υπ’ αριθμ. …, … και … ένορκες βεβαιώσεις των Χ. Ζ. του Κωνσταντίνου, Ν. Σ. του Χριστόφορου και Γ. Τ. του Σταματίου αντιστοίχως, οι οποίες συντάχθηκαν ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, παραδεκτώς δε λαμβάνονται υπ’ όψιν κατ’ αρθρ. 270§2 εδ. γ΄ ΚΠολΔ, καθώς τηρήθηκε η νόμιμη προδικασία, ήτοι η κλήτευση της αντιδίκου της ενάγουσας προ δύο τουλάχιστον εργασίμων ημερών, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμ. … έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Πειραιώς … προς την εναγομένη, των υπ’ αριθμ. … και … ενόρκων βεβαιώσεων των Θ. Κ. του Ε. και Δ. Σ. του Χρήστου – Διονυσίου αντιστοίχως, οι οποίες συντάχθηκαν ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιώς Ελένης Τσούμα, παραδεκτώς δε λαμβάνονται υπ’ όψιν κατ’ αρθρ. 270§2 εδ. γ΄ ΚΠολΔ, καθώς τηρήθηκε η νόμιμη προδικασία, ήτοι η κλήτευση της αντιδίκου της εναγομένης προ δύο τουλάχιστον εργασίμων ημερών, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμ. … έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Πειραιώς … προς την ενάγουσα, και της υπ’ αριθμ. … ένορκης βεβαίωσης του Δ. Σ. του Χ. Δ., η οποία συντάχθηκε ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιώς Ελένης Τσούμα, παραδεκτώς δε λαμβάνεται υπ’ όψιν κατ’ αρθρ. 270§2 εδ. γ΄ και 237§3 εδ. γ΄ ΚΠολΔ, καθώς διενεργήθηκε προς αντίκρουση του ισχυρισμού (ένστασης) περί παραγραφής της αξίωσης αποζημίωσης της εναγομένης από τις ελλείψεις του ένδικου έργου που προέβαλε η ενάγουσα με τις προτάσεις που κατέθεσε επί της συνεκδικαζόμενης με την κρινόμενη αγωγή από 19-09-2013 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της εναγομένης, επιπλέον δε τηρήθηκε η νόμιμη προδικασία, ήτοι η κλήτευση της αντιδίκου της εναγομένης προ δύο τουλάχιστον εργασίμων ημερών, όπως προκύπτει από την προαναφερόμενη υπ’ αριθμ. … έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Πειραιώς … προς την ενάγουσα, καθώς και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν, τα οποία λαμβάνονται υπ’ όψιν είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα εταιρεία δραστηριοποιείται επιχειρηματικά, μεταξύ άλλων, στον κλάδο των εισαγωγών, εξαγωγών, εμπορίας, επεξεργασίας και μεταποίησης κάθε φύσεως προϊόντων ξύλου και βραδύκαυστων, άκαυστων συστημάτων και υλικών σε κάθε φύσεως εφαρμογές. Η εναγομένη τυγχάνει πλοιοκτήτρια της υπό ελληνική σημαία θαλαμηγού (yacht) με την ονομασία «…», αριθμό νηολογίου Πειραιώς …, …, νεκρού βάρους (dw) 500 τόνων. Την 30-09-2010 συνήφθη στον Πειραιά μεταξύ των διαδίκων εταιρειών, εκπροσωπούμενων από τους νομίμους εκπροσώπους τους Κ. Μ. (η εναγομένη) και Μ. Ρ. (η ενάγουσα), έγγραφη σύμβαση έργου με την οποία η εναγομένη ανέθεσε στην ενάγουσα την αντικατάσταση της συνθετικής επένδυσης της επιφάνειας του άνω καταστρώματος (sun deck), του κατώτερου καταστρώματος (lower deck) και της πρυμναίας εξέδρας (πλατφόρμας μπάνιου) της ως άνω θαλαμηγού, συνολικού εμβαδού 300 τ.μ. περίπου, με ξύλινη επένδυση, έναντι αμοιβής. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο μετ’ επικλήσεως προσκομιζόμενο από 30-09-2010 ιδιωτικό συμφωνητικό που καταρτίσθηκε για την ως άνω σύμβαση έργου, η ενάγουσα ανέλαβε την προμήθεια 300 τ.μ. περίπου ξυλείας, τύπου BURMA TEAK DECK, αποτελούμενης από ισόβενα, με ελάχιστες αποκλίσεις σε περιορισμένη ποσότητα, ξύλινα στοιχεία (μαδέρια) πάχους, πριν το τελικό τρίψιμο, 17 χιλιοστών, πλάτους 95-98 χιλιοστών και μήκους 275 εκατοστών και άνω, και την εφαρμογή αυτής (της ξυλείας) με συγκόλληση επί της επιφάνειας των ανωτέρω καταστρωμάτων, την προηγούμενη επιπεδοποίηση (leveling) της οποίας με στόκο ανέλαβε την υποχρέωση να εκτελέσει η εναγομένη εργοδότρια. Επιπλέον, συμφωνήθηκε η συναρμογή των ξύλινων στοιχείων να γίνει με πλεκτό τρόπο, να χρησιμοποιηθούν υλικά συγκόλλησης και αρμολόγησης SIMSON, BOSTIK Ολλανδίας και τα περιμετρικά κουρζέτα να είναι φαρδύτερα. Το ύψος της αμοιβής της ενάγουσας για την εκτέλεση των ως άνω εργασιών καθορίσθηκε στο ποσό των 650 € ανά τοποθετημένο τ.μ. ξυλείας. Η αμοιβή αυτή θα περιελάμβανε μόνο α) τις δαπάνες προμήθειας και τοποθέτησης όλων των αναγκαίων υλικών, β) τις δαπάνες και το κόστος επεξεργασίας όλων των υλικών για την πλήρη εκτέλεση του έργου, γ) τις δαπάνες λειτουργίας των απαιτούμενων για τη εκτέλεση του έργου εργαλείων, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτές οι δαπάνες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και ύδατος, αφού την παροχή αυτή ανέλαβε η εναγόμενη εργοδότρια, και δ) τα γενικά έξοδα και το εργολαβικό κέρδος (όφελος), ενώ οιαδήποτε άλλη δαπάνη θα βάρυνε την εναγομένη. Με βάση ρητό όρο της σύμβασης, η καταβολή της εργολαβικής αμοιβής, το συνολικό ποσό της οποίας συμφωνήθηκε να προκύψει κατά την τελική επιμέτρηση, ορίσθηκε να γίνει τμηματικά και, συγκεκριμένα, ποσοστό 10% αυτής να προκαταβληθεί με την υπογραφή της σύμβασης και στη συνέχεια να καταβληθεί ποσοστό 30% αυτής με την παράδοση όλων των αναγκαίων υλικών επί του πλοίου, ποσοστό 10% αυτής με την ολοκλήρωση της τοποθέτησης σε ποσοστό 50% (εξαιρουμένου του τελικού τριψίματος), ποσοστό 30% αυτής με την ολοκλήρωση της τοποθέτησης (συμπεριλαμβανομένου του τελικού τριψίματος), ποσοστό 10% αυτής μετά την πάροδο 45 ημερών από την ολοκλήρωση της τοποθέτησης και ποσοστό 10% αυτής μετά την πάροδο 90 ημερών από την ολοκλήρωση της τοποθέτησης. Τέλος, το έργο συμφωνήθηκε να αποπερατωθεί εντός 35 ημερολογιακών ημερών από την παράδοση από την εναγόμενη εργοδότρια της επιφάνειας επί της οποίας θα τοποθετείτο η ξυλεία στεγνής και αλφαδιασμένης και την καταβολή της συμφωνηθείσας προκαταβολής. Η εκτέλεση του έργου ξεκίνησε τη 14-10-2010, ενώ το πλοίο ναυλοχούσε στη μαρίνα Φαλήρου. Στον ίδιο τόπο διενεργήθηκε και το κύριο μέρος αυτής, ενώ το υπόλοιπο πραγματοποιήθηκε στο ναυπηγείο Χαλκίδας, όπου είχε καταπλεύσει το σκάφος για να υποβληθεί σε επισκευές. Κατά τη διάρκεια αυτής η ενάγουσα προέβη στην τοποθέτηση ποσότητας 312 τ.μ. του συμφωνηθέντος τύπου ξυλείας στις επιφάνειες την αντικατάσταση της συνθετική επένδυσης των οποίων με ξύλινη είχε αναλάβει με την ανωτέρω σύμβαση. Με βάση δε τον τρόπο υπολογισμού που είχαν επιλέξει τα μέρη για τον καθορισμό της αμοιβής της ενάγουσας, το ύψος αυτής ανήλθε στο ποσό των (650 € χ 312 τ.μ. =) 202.800 €. Επιπλέον, η ως άνω εργολάβος χρησιμοποίησε και υλικά πέραν των αρχικά συμφωνηθέντων, ήτοι 468 τεμάχια έξτρα κόλας SIMSON CA, 9,27 τ.μ. ξυλείας πάχους μεγαλύτερου του συμφωνηθέντος (22 χιλιοστών αντί 17) και 7 τεμάχια κόντρα πλακέ θαλάσσης 15 χιλιοστών, 10 χιλιοστών και 6 χιλιοστών. Η δαπάνη προμήθειας των υλικών αυτών, η οποία δεν συμπεριλαμβανόταν στη συμφωνηθείσα εργολαβική αμοιβή και, επομένως, βάρυνε την εναγόμενη εργοδότρια με βάση τον προαναφερόμενο ρητό όρο της σύμβασης, ανήλθε, βάσει της τιμής μονάδος κάθε υλικού (8,80 €/τεμάχιο κόλας, 30 €/τ.μ. ξυλείας, 62,61 € το κόντρα πλακέ θαλάσσης των 15 χιλιοστών, 125,40 € το κόντρα πλακέ θαλάσσης των 10 χιλιοστών και 87 € το κόντρα πλακέ θαλάσσης των 6 χιλιοστών), στο συνολικό ποσό των (468 χ 8,80 € + 9,27 χ 30 € + 62,61 € + 125,40 € + 87 € =) 4.671,51 €. Επομένως, το συνολικό ποσό που έπρεπε να καταβληθεί από την εναγομένη στην ενάγουσα για τις ανωτέρω αιτίες ανήλθε στο ύψος των (202.800 + 4.671,51 =) 207.471,51 €, το οποίο τελικά περιορίσθηκε, κατόπιν σχετικής εκπτώσεως στην οποία προέβη η τελευταία, στο ποσό των 205.000 €. Τα ανωτέρω δεν αμφισβητούνται ειδικώς από την εναγομένη, συναγομένης, ενόψει και των λοιπών ισχυρισμών της, σχετικής ομολογίας της (αρθρ. 261 ΚΠολΔ). Το συμφωνηθέν έργο εκτελέσθηκε με την ολοκλήρωση της τοποθέτησης της ξυλείας στις ορισθείσες επιφάνειες και του τριψίματος αυτής και, ακολούθως, προσπορίσθηκε στην εναγόμενη εργοδότρια, υπό την έννοια ότι περιήλθε στη σφαίρα εξουσίασής της, στη μαρίνα Φαλήρου κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ των τελών του δεύτερου δεκαημέρου και των αρχών του τρίτου δεκαημέρου του μηνός Νοεμβρίου του έτους 2010, πάντως όχι αργότερα από την 25-11-2010 κατά την οποία το ένδικο πλοίο απέπλευσε από την ως άνω μαρίνα με προορισμό την Καραϊβική, προκειμένου να παραδοθεί στον εκεί ευρισκόμενο ναυλωτή του. Σύμφωνα με τον προαναφερόμενο ρητό όρο της ανωτέρω σύμβασης έργου, η εναγόμενη όφειλε να έχει καταβάλει τμηματικά στην ενάγουσα ποσοστό 80% του προαναφερόμενου ποσού, ήτοι (205.000 χ 80% =) 164.000 €, με την ολοκλήρωση του έργου, το δε υπόλοιπο έπρεπε να το εξοφλήσει τμηματικά, σε δύο δόσεις που αντιστοιχούσαν σε ποσοστό 10% του ανωτέρω ποσού, δηλαδή ανέρχονταν στο ποσό των 20.500 €, η καθεμία, με τη συμπλήρωση χρονικού διαστήματος 45 και 90 ημερών αντιστοίχως από την ολοκλήρωση του έργου. Ωστόσο, η εναγομένη κατέβαλε στην ενάγουσα με τμηματικές καταβολές, η τελευταία εκ των οποίων διενεργήθηκε τη 14-02-2011, το συνολικό ποσό των 170.250 €, όπως συνομολογείται από αμφότερα τα διάδικα μέρη. Έκτοτε αρνήθηκε να προβεί σε οιαδήποτε καταβολή, παρακρατώντας έτσι το οφειλόμενο υπόλοιπο (34.750 €), επικαλούμενη ότι κατά τη διάρκεια των πλόων της ένδικης θαλαμηγού στην Καραϊβική είχαν προκύψει σοβαρές βλάβες στην ξύλινη επένδυση που τοποθέτησε η ενάγουσα και, συνακόλουθα, ότι το έργο είχε ελλείψεις, τις οποίες απέδιδε σε υπαιτιότητα της τελευταίας (της ενάγουσας). Ειδικότερα, ισχυριζόταν ότι διαπιστώθηκε: α) η ύπαρξη ορισμένων φαρδύβενων στοιχείων (αντί των ισόβενων που είχαν συνολογηθεί), καθώς επίσης και β) η ύπαρξη ρωγμών (κρακς) σε πολλά από τα στοιχεία (μαδέρια) της ως άνω ξύλινης επένδυσης, γ) υπερύψωση πολλών από τα στοιχεία αυτά και δ) διάνοιξη των αρμών σε διάφορα σημεία του καταστρώματος, ήτοι βλάβες (οι ανωτέρω υπ’ αριθμ. β΄, γ΄ και δ΄) οι οποίες οφείλονταν στην εκ μέρους της εναγομένης εσφαλμένη επιλογή τόσο των διαστάσεων των στοιχείων (μαδεριών) της ξύλινης επένδυσης, όσο και της μεθόδου συνδέσεως των στοιχείων αυτών μεταξύ τους (ραμποτέ), καθώς επίσης και στον πλημμελή τρόπο συγκόλλησής τους στην επιφάνεια των προαναφερόμενων καταστρωμάτων του πλοίου. Η ενάγουσα δεν αμφισβήτησε την ύπαρξη των ανωτέρω βλαβών, απέδωσε όμως την πρόκλησή τους κατά κύριο λόγο στη μη προσήκουσα επιπεδοποίηση (leveling) εκ μέρους της εναγομένης της επιφάνειας επί της οποίας τοποθετήθηκε εν συνεχεία η ξύλινη επένδυση, γεγονός που είχε ως συνέπεια την αδυναμία ορθής συγκόλλησης της επένδυσης αυτής στο κατάστρωμα, λόγω των μεταξύ τους υφιστάμενων χασμάτων σε πολλά σημεία, και κατ’ επέκταση τη συσσώρευση υγρασίας στα ανωτέρω σημεία και την αποκόλληση των εκεί ευρισκόμενων ξύλινων στοιχείων. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις μεταξύ των διαδίκων μερών με αντικείμενο την αποκατάσταση των ανωτέρω βλαβών και τη διευθέτηση της εξόφλησης του οφειλόμενου υπολοίπου της εργολαβικής αμοιβής. Εν τέλει, τα μέρη κατέληξαν σε συμβιβαστική συμφωνία, η οποία αποτέλεσε το περιεχόμενο νέας σύμβασης έργου που ρητά συμφωνήθηκε ότι ήταν συμπληρωματική της αρχικής και καταρτίσθηκε εγγράφως στο Ν. Φάληρο (Σ.Ε.Φ.) την 30-09-2011 μεταξύ των προαναφερόμενων νομίμων εκπροσώπων τους (βλ. το μετ’ επικλήσεως προσκομιζόμενο από 30-09-2011 συμφωνητικό – τεχνικές προδιαγραφές επισκευών στο …). Με την εν λόγω σύμβαση η εναγομένη ανέθεσε στην ενάγουσα την εκτέλεση των ακόλουθων επισκευαστικών εργασιών: α) επιδιόρθωση όλων των εμφανών διά «γυμνού οφθαλμού» κακοτεχνιών σύμφωνα με την κοινά αποδεκτή τεχνική και αισθητική, β) αντικατάσταση όλων των ξύλινων στοιχείων που εμφάνιζαν τριχοειδείς ρωγμές (κρακς) πάσης φύσεως, γ) επισκευή των διαμήκων αρμών κατά τρόπον ώστε να κυμαίνονται αυτοί μεταξύ ελαχίστου 5,5 χιλιοστών και μεγίστου 6,5 χιλιοστών, δ) επισκευή των εγκάρσιων αρμών κατά τρόπο ώστε να κυμαίνονται αυτοί μεταξύ ελαχίστου 6 χιλιοστών και μεγίστου 7 χιλιοστών, ε) ευθυγράμμιση των εγκάρσιων αρμών ώστε η μέγιστη απόκλιση μεταξύ τους να μην υπερβαίνει το 1 χιλιοστό, στ) αντικατάσταση όλων των υπερυψωμένων ξύλινων στοιχείων των εγκάρσιων αρμών, πλην εκείνων των οποίων η βλάβη θα μπορούσε να αποκατασταθεί με τοπική λείανση και εξομάλυνση που δεν θα απέφερε αφαίρεση ποσότητας ξύλου πάχους μεγαλύτερου των 2 χιλιοστών, ζ) αποκατάσταση του προβληματικού τομέα της ξύλινης επένδυσης του ανώτερου καταστρώματος (sun deck) με την αποξήλωση της δεξιάς πλευράς αυτής και την αντικατάστασή της με νέα ίδιων τεχνικών προδιαγραφών και αισθητικού αποτελέσματος με την υπόλοιπη, η) εκτέλεση «ενέσεων» συγκολλητικού υλικού μέχρι πλήρους αποκατάστασης των επισφαλών δαπέδιων συγκολλήσεων, θ) αντικατάσταση όλων των φαρδύβενων ξύλινων στοιχείων που είχαν εντοπισθεί από αμφότερα τα μέρη με νέα ίδιων συμβατικών συμβατικών τεχνικών προδιαγραφών και τεχνικής μεθόδου και ι) επισκευή ξύλινης επένδυσης πρυμναίου deck και πασαρέλας. Το κόστος των υλικών και της εργασίας που απαιτούντο ειδικά για την εκτέλεση της ανωτέρω υπ’ αριθμ. ζ΄ εργασίας ορίσθηκε στο ποσό των 6.460 € κατ’ αποκοπή και συμφωνήθηκε να καταβληθεί στην ενάγουσα από την εναγομένη, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των εργασιών. Ως προς τις υπόλοιπες εργασίες δεν συμφωνήθηκε κάποια επιπλέον αμοιβή της ενάγουσας πέραν της ήδη οφειλόμενης, την οποία είχε παρακρατήσει η εναγομένη κατά τα προεκτεθέντα. Ωστόσο, το ύψος της αμοιβής αυτής περιορίσθηκε εν μέρει, αφού προσδιορίσθηκε από κοινού στο κατ’ αποκοπή ποσό των 31.954 €. Το ποσό που προέκυψε με βάση την ανωτέρω συμφωνία (31.954 + 6.460 = 38.414 €), ορίσθηκε ρητά να καταβληθεί στην ενάγουσα αμέσως μετά την παράδοση/παραλαβή των προαναφερόμενων επισκευαστικών εργασιών, η οποία θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί μετά την αποπεράτωση και δοκιμή του έργου και μέχρι την 31-10-2011 το αργότερο, με βάση ρητό όρο της σύμβασης. Τέλος, η ενάγουσα παρέσχε εγγύηση 12 μηνών από την παράδοση του έργου για την εργασία της και 5 ετών για τα υλικά που επρόκειτο να χρησιμοποιήσει. Η εκτέλεση των ανωτέρω εργασιών, η οποία έλαβε χώρα όσο το πλοίο ναυλοχούσε στη μαρίνα Φαλήρου αρχικά και εν συνεχεία στο ναυπηγείο Κανέλλου στο Πέραμα, όπου είχε καταπλεύσει αυτό για να υποβληθεί σε επισκευές, ξεκίνησε στις αρχές Οκτωβρίου του έτους 2011 και ολοκληρώθηκε, με καθυστέρηση, την 20-11-2011, οπότε και παραδόθηκε το έργο στην εναγόμενη εργοδότρια, υπό την έννοια ότι περιήλθε στη σφαίρα εξουσίασής της, στον Πειραιά, απ’ όπου το σκάφος απέπλευσε την επομένη (21-11-2011) με προορισμό την Καραϊβική, προκειμένου να παραδοθεί στον εκεί ευρισκόμενο ναυλωτή του. Κατά την αναχώρησή του, επιβιβάσθηκε σ’ αυτό και ο καραβομαραγκός Μ., μέλος του συνεργείου που είχε αναλάβει την εκτέλεση των προαναφερόμενων εργασιών, για προληπτικούς λόγους, και δη για την αποκατάσταση ενδεχόμενων βλαβών που θα προέκυπταν μετά τον απόπλου του πλοίου. Ο εν λόγω τεχνίτης παρέμεινε επί μία εβδομάδα στο πλοίο, κατά τη διάρκεια της οποίας εκτέλεσε εν πλω ήσσονος σημασίας εργασίες καθ’ υπόδειξη του νομίμου εκπροσώπου της εναγομένης, ο οποίος επίσης είχε επιβιβασθεί στο πλοίο κατά τον απόπλου του και παρέμεινε σ’ αυτό επί μία ημέρα προκειμένου να προβεί σε έλεγχο των επισκευαστικών εργασιών που είχε πραγματοποιήσει η ενάγουσα σε εκτέλεση των υποχρεώσεών της που απέρρεαν από την από 30-09-2011 συμπληρωματική σύμβαση έργου. Συγκεκριμένα, πραγματοποίησε φινιρίσματα στις ελαστικές μαστίχες πλήρωσης των αρμών, τις οποίες συμπλήρωσε με ειδικά πολυμερή ή εποξειδικά υλικά, και σε ορισμένα σημεία των επιφανειών των ξύλων, τα οποία και έτριψε. Εν τέλει, αποβιβάσθηκε την 28-11-2011 στο Γιβραλτάρ, χωρίς μέχρι τότε να προκύψει κάποια περαιτέρω βλάβη (βλ. τα αναφερόμενα στην υπ’ αριθμ. … ένορκη βεβαίωση του πλοιάρχου του πλοίου κατά το επίδικο διάστημα, Δ. Σ.). Η εναγομένη συνομολογεί ότι οι επισκευαστικές εργασίες που ανέλαβε να εκτελέσει η ενάγουσα με την από 30-09-2011 συμπληρωματική σύμβαση ολοκληρώθηκαν, και κατ’ επέκταση ότι το έργο εκτελέσθηκε και προσπορίσθηκε σ’ αυτήν, πριν την 21-11-2011, οπότε η θαλαμηγός της απέπλευσε από την Ελλάδα (ειδικά δε την αποπεράτωση της προαναφερόμενης υπ’ αριθμ. ζ΄ εργασίας, για την πραγματοποίηση της οποίας είχε συμφωνηθεί η καταβολή προς την ενάγουσα του ποσού των 6.460 € κατ’ αποκοπή, επιβεβαιώνει και ο πλοίαρχος του ένδικου σκάφους στην ανωτέρω αναφερόμενη υπ’ αριθμ. … ένορκη βεβαίωσή του). Ισχυρίζεται, όμως, περαιτέρω, ότι η εκτέλεση του έργου δεν ήταν η προσήκουσα, επειδή ολίγο μετά την άφιξη του σκάφους της στην Καραϊβική, κατά το μήνα Δεκέμβριο του έτους 2011, διαπιστώθηκαν και πάλι ζημίες στην ως άνω ξύλινη επένδυση των καταστρωμάτων του και, συγκεκριμένα, στο ανώτερο κατάστρωμα (sun deck) παρατηρήθηκε α) αποκόλληση ζευγών ξύλινων στοιχείων (μαδεριών) σε τρία διαφορετικά σημεία, β) ύπαρξη υγρασίας κάτω από την ξύλινη επένδυση σε αρκετά σημεία, γ) ρωγμές στα άκρα των ξύλινων στοιχείων και δ) κομμάτιασμα ή ανύψωση της ελαστικής κολλητικής ουσίας, κατά δε τη 13-01-2012 προκλήθηκε αποκόλληση τεσσάρων ξύλινων στοιχείων, πλάτους 10 και μήκους 80 εκατοστών, στην πρυμναία εξέδρα του κύριου καταστρώματος, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους 2012 αλλά και κατά τα επόμενα έτη προκαλούνταν συνεχώς σχισίματα της ξύλινης επένδυσης και της κολλητικής ουσίας καθώς και ρωγμές και ανυψώσεις ξύλινων στοιχείων. Τις ζημίες αυτές αποδίδει σε ελλείψεις του έργου οφειλόμενες σε υπαιτιότητα της ενάγουσας εργολάβου. Επιπλέον, ισχυρίζεται ότι αυτή ουδέποτε ενέκρινε το έργο, ούτε, άλλωστε, της ζητήθηκε από την ενάγουσα να το πράξει, αλλ’ ούτε και παρέλαβε αυτό. Για τους λόγους αυτούς, εξάλλου, αρνήθηκε την καταβολή του ανωτέρω συμφωνηθέντος ποσού (38.414 €) στην ενάγουσα κατά το χρόνο που είχε ορισθεί με τη συμπληρωματική, από 30-09-2011, σύμβαση έργου και εξακολουθεί να εμμένει στην άρνησή της αυτή παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της τελευταίας προς τούτο. Ως προς τους ισχυρισμούς αυτούς της εναγομένης λεκτέα τα εξής: Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 681, 694, 688 έως 691, 685 εδ. β΄, 374 και 699 ΑΚ συνάγονται τα εξής: 1) Με τη σύμβαση έργου ο μεν εργολάβος υποχρεούται να εκτελέσει το έργο, ο δε εργοδότης να καταβάλει την συμφωνημένη αμοιβή, η οποία, δυνάμενη να συμφωνηθεί κατ’ αποκοπή ή κατά μονάδα εργασίας, είναι καταβλητέα κατά την παράδοση του έργου, εκτός αν έχει συμφωνηθεί να καταβληθεί τμηματικά, οπότε καταβάλλεται μόλις γίνει η παράδοση κάθε τμήματος (ΑΚ 694). 2) Ο εργολάβος που ενάγει τον εργοδότη προς καταβολή της συμφωνημένης αμοιβής, ενόψει του ότι είναι υποχρεωμένος σε προεκπλήρωση, αρκεί να επικαλεσθεί και, στην περίπτωση αμφισβητήσεως, αποδείξει τη σύναψη της εργολαβικής συμβάσεως, το συμφωνημένο έργο, την συμφωνημένη αμοιβή, την εκτέλεση του έργου, καθώς και την παράδοσή του ή τουλάχιστον, την πραγματική προσφορά του προς τον εργοδότη. Στην περίπτωση ελλείψεων του έργου, στις οποίες περιλαμβάνονται τόσο τα ουσιώδη και επουσιώδη αυτού ελαττώματα, όσο και η έλλειψη συνομολογηθεισών ιδιοτήτων, ο εργοδότης, ακόμη και στην περίπτωση κατά την οποία το εκτελεσθέν και παραδοθέν έργο είναι άχρηστο, έχει κατά του εργολάβου που ζητεί την καταβολή της συμφωνημένης εργολαβικής αμοιβής του, υπό προϋποθέσεις, ορισμένα δικαιώματα, όπως εκείνο της αναστροφής της συμβάσεως ή της μειώσεως της αμοιβής ή εκείνο της αποζημιώσεως (άρθρα 688 έως 690 ΑΚ), ενώ δεν έχει τις κατά τις γενικές διατάξεις (άρθρα 374 επ. ΑΚ) ενστάσεις της μη εκπληρώσεως ή της μη προσήκουσας εκπληρώσεως της συμβάσεως και γενικότερα δεν μπορεί να αποποιηθεί το προσφερόμενο από τον εργολάβο έργο, ώστε να τον καταστήσει υπερήμερο οφειλέτη σχετικά με την παράδοση του έργου, ή, αν έχει επέλθει τέτοια υπερημερία του, να παρεμποδίσει την, με την προσφορά του έργου, άρση της υπερημερίας του και να καταστήσει ανενεργό τη δική του υποχρέωση προς καταβολή της αμοιβής κατά το άρθρο 694 ΑΚ, εκτός αν εξαιτίας της ελλείψεως ιδιοτήτων ή των ελαττωμάτων του το έργο που παραδόθηκε ή προσφέρθηκε είναι εντελώς διαφορετικό από εκείνο που συμφωνήθηκε ως εκτελεστέο ή έχει συμφωνηθεί μεταξύ κυρίου του έργου και εργολάβου αντίθετη της πιο πάνω ρύθμιση, και τούτο διότι οι διατάξεις για την έλλειψη ιδιοτήτων ή ελαττωμάτων του έργου και οι σχετικές από αυτές ρυθμίσεις έχουν χαρακτήρα διατάξεων ενδοτικού δικαίου (ΑΠ 1775/2014, δημοσιευθείσα στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, βλ. και ΑΠ 1665/2014, ΑΠ 119/2014, δημοσιευθείσες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προαναφέρθηκε, τόσο το έργο που ανατέθηκε στην ενάγουσα με την αρχική, από 30-09-2010, σύμβαση, όσο και αυτό που της ανατέθηκε με τη συμπληρωματική, από 30-09-2011, σύμβαση εκτελέσθηκαν και παραδόθηκαν στην εναγομένη, υπό την έννοια ότι προσπορίσθηκαν σ’ αυτήν, περιήλθαν, δηλαδή, στη σφαίρα εξουσίασής της. Ακόμη δε και αν υποτεθεί αληθές ότι η τελευταία δεν ενέκρινε, αλλ’ αντιθέτως αποποιήθηκε το πραγματικά προσφερθέν σ’ αυτήν έργο (που συμφωνήθηκε με την από 30-09-2011 συμπληρωματική σύμβαση), επικαλούμενη την ύπαρξη ελλείψεων αυτού, οφειλόμενων σε υπαιτιότητα της εναγομένης, και αρνούμενη περαιτέρω να συμπράξει στην κατάρτιση πρακτικού παράδοσης – παραλαβής, τούτο δεν αρκεί για να καταστήσει ανενεργή την υποχρέωσή της προς καταβολή της οφειλόμενης εργολαβικής αμοιβής, έστω και αν οι ελλείψεις αυτές κατέστησαν το εκτελεσθέν έργο άχρηστο, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα. Η ενάγουσα δεν θα εδικαιούτο αμοιβής αν εξαιτίας των ως άνω ελλείψεων το έργο που παρέδωσε ή προσέφερε στην εναγομένη ήταν εντελώς διαφορετικό από εκείνο που συμφωνήθηκε ως εκτελεστέο, πράγμα, όμως, που ούτε επικαλείται ούτε αποδεικνύει η τελευταία. Από τα ανωτέρω εκτιθέμενα, και ενόψει της εκτέλεσης από την ενάγουσα και παράδοσης του συμφωνηθέντος με τη συμπληρωματική, από 30-09-2011, σύμβαση έργου στην εναγόμενη, προκύπτει ότι η τελευταία οφείλει στην πρώτη το συνολικό ποσό των 38.414 €, που ορίσθηκε κατ’ αποκοπήν με την ως άνω σύμβαση.

Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσία βάσιμη η υπό κρίσιν αγωγή και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των τριάντα οκτώ χιλιάδων τετρακοσίων δεκατεσσάρων ευρώ (38.414 €) με το νόμιμο τόκο από την επομένη της παράδοσης του έργου (ήτοι την 21-11-2011) και μέχρις εξοφλήσεως. Ωστόσο, το αίτημα περί της κηρύξεως της αποφάσεως προσωρινώς εκτελεστής πρέπει να απορριφθεί, γιατί η καθυστέρηση της εκτέλεσης δεν θα επιφέρει σημαντική ζημία στην ενάγουσα, ούτε συντρέχουν εξαιρετικοί προς τούτο λόγοι. Τέλος, πρέπει να καταδικασθεί η εναγομένη, λόγω της ήττας της, στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, με βάση και το σχετικό αίτημα της τελευταίας (άρθρα 176 και 191§§1,2 του ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Συνεκδικάζει, αντιμωλία των διαδίκων, την από 19-09-2013 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της εταιρείας με την επωνυμία «….» και την από 19-09-2014 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της εταιρείας με την επωνυμία «…».

Απορρίπτει την από 19-09-2013 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της εταιρείας με την επωνυμία «….».

Καταδικάζει την ενάγουσα στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης της εναγομένης, την οποία ορίζει στο ποσό των είκοσι χιλιάδων ευρώ (20.000 €).

Δέχεται την από 19-09-2014 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … αγωγή της εταιρείας με την επωνυμία «…».

Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των τριάντα οκτώ χιλιάδων τετρακοσίων δεκατεσσάρων ευρώ (38.414 €) με το νόμιμο τόκο από την 21-11-2011 και μέχρις εξοφλήσεως.

Καταδικάζει την εναγομένη στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, την οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων εξακοσίων ευρώ (1.600 €).

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 13-07-2015 και δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, απόντων των μετεχόντων της δίκης, στις 04-08-2015.

Ο Πρόεδρος Η Γραμματέας