ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

 

 

 

 

 

 

 

 

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ

3145/2015

ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

(ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ)

—————————

Αποτελούμενο από τους Δικαστές Θεόκλητο Καρακατσάνη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Ιωάννη Ναυπλιώτη, Πρωτοδίκη – Εισηγητή, Γεώργιο Κυριακό, Πρωτοδίκη, και από τη Γραμματέα Βασιλική Αναγνωστοπούλου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του τη 17-03-2015 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Της ενάγουσας – καθ’ ης οι πρόσθετες παρεμβάσεις: ναυτιλιακής εταιρείας με την επωνυμία «…», μετά από τροποποίηση της επωνυμίας της «…», που προήλθε από τη μετατροπή της «…», με έδρα την …, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Μιχαήλ Μαρκουλάκο.

Της εναγόμενης – υπέρ ης οι πρόσθετες παρεμβάσεις: «Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (Π.Ν.Ο)» που εδρεύει στον Πειραιά και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους της Παντελή Καραντώνη και Ιωάννη Σταματόπουλο.

Της προσθέτως παρεμβαίνουσας: διεθνούς συνδικαλιστικής οργάνωσης με την επωνυμία «International Transport Workers’ Federation (I.T.F)» («Διεθνής Συνομοσπονδία Εργαζομένων στις Μεταφορές»), που εδρεύει στο Λονδίνο Βρετανίας και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Τρύφωνα Αλυκάτορα.

Των προσθέτως παρεμβαινόντων: α) πρωτοβάθμιου ναυτεργατικού σωματείου με την επωνυμία «Πανελλήνια Ένωση Μηχανικών Ε.Ν.», που εδρεύει στον Πειραιά και εκπροσωπείται νόμιμα, και β) πρωτοβάθμιου ναυτεργατικού σωματείου με την επωνυμία «Πανελλήνια Ένωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής Ε.Ν. – Ο Στέφενσων», που εδρεύει στον Πειραιά και εκπροσωπείται νόμιμα, αμφότερα τα οποία εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Βασίλειο Τσιαντή.

Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 05-11-2013 αγωγή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …/18-11-2013 και προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της 29-04-2014, κατά την οποία η συζήτησή της αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφηκε στο πινάκιο.

Η προσθέτως παρεμβαίνουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 28-03-2014 πρόσθετη παρέμβασή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …, προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφηκε στο πινάκιο.

Τα προσθέτως παρεμβαίνοντα ζητούν να γίνει δεκτή η από 14-02-2014 πρόσθετη παρέμβασή τους, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης … και προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της 14-10-2014, κατά την οποία η συζήτησή της αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφηκε στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.

 

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

Κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο του Δικαστηρίου τούτου συζητήθηκαν οι εξής υποθέσεις: α) η από 05-11-2013 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης …/18-11-2013 αγωγή της αλλοδαπής ναυτιλιακής εταιρείας με την επωνυμία «…» κατά της δευτεροβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης με την επωνυμία «Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (Π.Ν.Ο)», β) η από 28-03-2014 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … πρόσθετη παρέμβαση της διεθνούς συνδικαλιστικής οργάνωσης με την επωνυμία «International Transport Workers’ Federation (I.T.F)» («Διεθνής Συνομοσπονδία Εργαζομένων στις Μεταφορές») υπέρ της εναγομένης και κατά της ενάγουσας της ανωτέρω αγωγής και γ) η από 28-03-2014 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … πρόσθετη παρέμβαση των πρωτοβάθμιων ναυτεργατικών σωματείων με την επωνυμία «Πανελλήνια Ένωση Μηχανικών Ε.Ν.» και «Πανελλήνια Ένωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής Ε.Ν. – Ο Στέφενσων» υπέρ της εναγομένης και κατά της ενάγουσας της ίδιας ως άνω αγωγής. Οι ως άνω αγωγή και πρόσθετες παρεμβάσεις πρέπει να συνεκδικασθούν κατ’ αρθρ. 246 και 285 ΚΠολΔ λόγω συνάφειας και της φύσεως των παρεμβάσεων ως παρεμπιπτουσών αγωγών [ΕφΠειρ 195/2011, δημοσιευθείσα στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας (-Ν. Νίκας), ΚΠολΔ Ι (2000) 80 αριθ. 1].

Σύμφωνα με το άρθρο 169 ΚΠολΔ, το Δικαστήριο, ύστερα από αίτηση του εναγομένου ή του διαδίκου εναντίον του οποίου ασκήθηκε κύρια παρέμβαση ή ένδικο μέσο, μπορεί να υποχρεώσει σε εγγυοδοσία τον ενάγοντα ή το διάδικο που άσκησε κύρια παρέμβαση ή ένδικο μέσο για τα έξοδα της διαδικασίας που γίνεται στο ίδιο δικαστήριο, αν αυτό κρίνει ότι υπάρχει προφανής κίνδυνος αδυναμίας να εκτελεσθεί η ενδεχόμενη καταδίκη του διαδίκου αυτού στη δικαστική δαπάνη του αντιδίκου του. Από τη διάταξη αυτή, που αποσκοπεί στην εξασφάλιση του εναγομένου (του καθ’ ου η κύρια παρέμβαση ή του καθ’ ου ασκήθηκε το ένδικο μέσο) για την είσπραξη των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του οικείου δικαστηρίου, σε συνδυασμό προς εκείνες των άρθρων 171 και 172 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι: α) για να υπάρξει υποχρέωση προς παροχή εγγυοδοσίας του ενεργούντος την επιθετική πράξη διαδίκου υπέρ του αντιδίκου του απαιτείται να υποβληθεί αίτηση του τελευταίου, και μάλιστα, κατά την πρώτη συζήτηση επί ποινή απαραδέκτου (άρθρ. 263 περ. γ΄ ΚΠολΔ), β) κριτήριο της υποχρεώσεως εγγυοδοσίας είναι εδώ η προφανής οικονομική αδυναμία του επιτιθέμενου διαδίκου, ανεξάρτητα από τις πιθανότητες ουσιαστικής κρίσεως της διαφοράς υπέρ του ενός ή του άλλου διαδίκου μέρους. Ο σχετικός κίνδυνος πρέπει να είναι προφανής, και τούτο ισχύει, λόγου χάρη, όταν ο επιτιθέμενος διάδικος στερείται εμφανούς περιουσίας, είναι άγνωστης διαμονής, αναξιόχρεος λόγω πολλαπλών χρεών έναντι τρίτων ή και του ίδιου του διαδίκου και ήδη αιτούντος και εν γένει αφερέγγυος, γ) για να διαταχθεί η ανωτέρω εγγυοδοσία πρέπει, κατά την κρίση του δικαστηρίου που δικάζει και σχηματίζεται με ελεύθερη απόδειξη προαποδεικτικώς από τα στοιχεία που έχουν τεθεί υπ’ όψιν του (αρθρ. 162 ΚΠολΔ), να υπάρχει προφανής κίνδυνος για την αδυναμία εκτέλεσης της διατάξεως για τα δικαστικά έξοδα σε περίπτωση ενδεχόμενης καταδίκης σ’ αυτά του υπόχρεου στην καταβολή της εγγυοδοσίας διαδίκου, δ) το δικαστήριο, που δέχεται τη διακωλυτική της δίκης ένσταση για εγγυοδοσία, καθορίζει όχι μόνο το μέγεθος αυτής, αλλά και την προθεσμία εντός της οποίας οφείλει ο υπόχρεος να την καταβάλει (αρθρ. 162 ΚΠολΔ), ενώ, αν αυτή παρέλθει άπρακτη, το δικαστήριο, με αίτηση εκείνου που ζήτησε την εγγυοδοσία, ανακαλεί την αγωγή, κύρια παρέμβαση ή το ένδικο μέσο. Η ανάκληση, μάλιστα, αυτή θεωρείται, ότι αφορά το δικόγραφο και όχι το δικαίωμα προς άσκηση της αγωγής, της κύριας παρεμβάσεως ή του ένδικου μέσου, ε) Το βάρος αποδείξεως των προϋποθέσεων της εν λόγω δικονομικής αναβλητικής ενστάσεως (που εισάγει εξαιρετικού χαρακτήρα δικονομικό κανόνα) φέρει ο εναγόμενος, ο καθ’ ου η κύρια παρέμβαση ή εκείνος κατά του οποίου ασκείται το ένδικο μέσο, ενώ αυτή (ένσταση) είναι βάσιμη αν αποδειχθεί πλήρως, χωρίς να αρκεί απλή πιθανολόγηση (ΑΠ 1875/2014, ΑΠ 990/2008, αμφότερες δημοσιευθείσες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, η διάταξη του άρθρου 169, σε συνδυασμό με την εξαίρεση του άρθρου 170 αριθμ. 1 ΚΠολΔ., είναι συμβατή με το άρθρο 20 του Συντάγματος, αλλά και προς το Κοινοτικό Δίκαιο, και συγκεκριμένα το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.) ή Σύμβασης της Ρώμης (04-11-1950), σύμφωνα με την οποία «κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσή του δικασθεί δίκαια, δημόσια και εντός λογικής προθεσμίας, από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο…», έχει δε ως σκοπό όχι μόνο τη διασφάλιση της απαιτήσεως για τα δικαστικά έξοδα, αλλά και την περιστολή της καταχρηστικής προσφυγής στη δικαιοσύνη. Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα δικαιώματα του ανθρώπου έχει κρίνει ότι δεν προσβάλλεται το θεμελιακό δικαίωμα για ελεύθερη πρόσβαση στα δικαστήρια με τη διατασσόμενη εγγυοδοσία για τα δικαστικά έξοδα (Ε.Σ.Δ.Α. 6§1). Το είδος της αγωγής ως αναγνωριστικής ή καταψηφιστικής είναι αδιάφορο (ΑΠ 990/2008, δημοσιευθείσα στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Τέλος, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 162, 163 και 164 ΚΠολΔ προκύπτει ότι η εγγυοδοσία γίνεται με κατάθεση μετρητών χρημάτων στο ταμείο παρακαταθηκών και δανείων, το δε γραμμάτιο της κατάθεσης κατατίθεται στη γραμματεία του δικαστηρίου που διέταξε την εγγυοδοσία εντός της προθεσμίας που ορίσθηκε απ’ αυτό για την καταβολή της εγγυοδοσίας. Εξάλλου, το δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει να δοθεί εγγυοδοσία με έναν από τους αναφερόμενους στο άρθρο 164 ΚΠολΔ τρόπους, μόνον, όμως, ύστερα από αίτηση του υποχρέου.

Στην προκείμενη περίπτωση, η εναγομένη με προφορική δήλωση των πληρεξουσίων της δικηγόρων, η οποία καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά της συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου αλλά και με τις προτάσεις της, ζητεί να επιβληθεί εγγυοδοσία σε βάρος της ενάγουσας λόγω υπάρξεως προφανούς κινδύνου αδυναμίας εκτελέσεως της διατάξεως για τα δικαστικά έξοδα σε περίπτωση ενδεχόμενης καταδίκης της σ’ αυτά, αφού αυτή έχει καταστεί αδρανής και εξακολουθεί να υφίσταται ως νομικό πρόσωπο για τυπικούς μόνο λόγους, και δη προκειμένου να εξυπηρετούνται τα δάνειά της από τις μητρικές εταιρείες του επιχειρηματικού ομίλου στον οποίο ανήκει, αφού η ίδια στερείται περιουσιακών στοιχείων και έχει περιέλθει ήδη σε κατάσταση παύσης των πληρωμών της. Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, το αίτημα αυτό της εναγομένης, το οποίο συνιστά δικονομική, αναβλητική της δίκης, ένσταση, παραδεκτώς προβάλλεται κατά την παρούσα συζήτηση της υπόθεσης και τυγχάνει νόμιμο, καθώς στηρίζεται στην προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 169 ΚΠολΔ, η οποία δεν προσκρούει στο Σύνταγμα, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς της ενάγουσας. Πρέπει, δε, να γίνει δεκτό και ως ουσία βάσιμο, αφού από τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκομίζουν μετ’ επικλήσεως οι διάδικοι και τέθηκαν υπ’ όψιν του Δικαστηρίου, αποδεικνύεται η προφανής οικονομική αδυναμία της ενάγουσας να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα της παρούσας δίκης σε περίπτωση ενδεχόμενης καταδίκης της σ’ αυτά. Ειδικότερα, όπως η ίδια η ενάγουσα συνομολογεί στο δικόγραφο της αγωγής της, έχει διακόψει οριστικά τη λειτουργία της ήδη από το μήνα Αύγουστο του έτους 2010, καθώς συνεπεία της ένδικης διαμάχης της με την εναγομένη εξαναγκάσθηκε σε απομάκρυνση από την εκμετάλλευση της ακτοπλοϊκής γραμμής Ραβέννας – Κ., η οποία ήταν και η μόνη επιχειρηματική δραστηριότητα που είχε μέχρι τότε αναπτύξει στο σύντομο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την ίδρυσή της που έλαβε χώρα κατά την …. Συγκεκριμένα, η ενάγουσα ιστορεί με την κρινόμενη αγωγή της τα ακόλουθα: Κατά το μήνα Οκτώβριο του έτους 2009 ξεκίνησε τη λειτουργία της ναυλώνοντας δύο πλοία τύπου Ro – Ro με την ονομασία «R. I.» και «», τα οποία κατά τον ίδιο μήνα δρομολόγησε στην ως άνω ακτοπλοϊκή γραμμή προκειμένου να διενεργεί μέσω αυτών μεταφορές ρυμουλκούμενων οχημάτων, συνοδευόμενων ή μη, διά θαλάσσης. Ωστόσο, η εναγομένη προέβη παρανόμως στην ακινητοποίηση των πλοίων αυτών στο λιμένα της Κ., επί 24 ώρες κατά το μήνα Απρίλιο του έτους 2010 και καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια του μηνός Ιουνίου του ίδιου έτους, απειλώντας στη συνέχεια να πράξει το ίδιο στο άμεσο μέλλον. Οι ως άνω ενέργειες της εναγομένης, οι οποίες έλαβαν χώρα λίγους μόλις μήνες μετά τη δραστηριοποίηση της ενάγουσας στην ως άνω ακτοπλοϊκή γραμμή, σε χρόνο δηλαδή κατά τον οποίο η τελευταία, έχοντας αναλάβει τεράστιο επιχειρηματικό κίνδυνο και τεράστιο δανεισμό για τη λειτουργία της, δεν είχε κατορθώσει ακόμη να κατοχυρώσει τη θέση της στην αγορά των θαλάσσιων μεταφορών μεταξύ Ελλάδας και …ς, είχαν ως επακόλουθο να παραλύσει η επιχειρηματική της δραστηριότητα, να συρρικνωθεί δραματικά το πελατολόγιό της και να υποχρεωθεί τελικά αυτή να διακόψει πρόωρα τη ναύλωση των ανωτέρω πλοίων κατά την 03-08-2010. Έκτοτε, έχει παύσει να λειτουργεί ουσιαστικά, έχοντας όμως τεράστιες οικονομικές υποχρεώσεις, λόγω των δανείων που είχε λάβει κατά την έναρξη της επιχειρηματικής της δραστηριότητας. Συνεχίζει δε να υφίσταται ως νομικό πρόσωπο μόνο για τυπικούς λόγους, ώστε να εξυπηρετούνται σταδιακά τα ανωτέρω δάνεια από τις μητρικές εταιρείες του επιχειρηματικού ομίλου στον οποίο ανήκει. Τα ανωτέρω εκτιθέμενα στην αγωγή αποτελούν πλήρη απόδειξη (αρθρ. 352§1 ΚΠολΔ) ως προς τη λειτουργική αδράνεια στην οποία έχει περιέλθει η ενάγουσα ήδη από το έτος 2010 και το αναξιόχρεο αυτής, λόγω της ύπαρξης υπέρογκων χρεών της προς τρίτους δανειστές και της αδυναμίας εξυπηρέτησης των χρεών της αυτών με ίδια οικονομικά μέσα, γεγονός από το οποίο συνάγεται επιπλέον ότι αυτή στερείται εμφανούς περιουσίας. Σημειωτέον, άλλωστε, ότι από τα αναφερόμενα στο πρακτικό της έκτακτης γενικής συνέλευσης των μετόχων της ενάγουσας που πραγματοποιήθηκε τη 16-07-2010, αντίγραφο του οποίου προσκομίζεται σε επίσημη μετάφραση νομίμως επικυρωμένη, αποδεικνύεται ότι η σύντομη λειτουργία της εν λόγω διαδίκου (που διήρκησε από την ίδρυσή της, το μήνα Οκτώβριο του έτους 2009, έως τα μέσα του θέρους του έτους 2010, κατά τα προεκτεθέντα) υπήρξε ιδιαίτερα ζημιογόνα, καθώς η εταιρεία αυτή (το εταιρικό κεφάλαιο της οποίας ανέρχεται, μετά τη μετατροπή της σε μονοπρόσωπη …. στο ποσό των 30.000 €, όπως προκύπτει από το ισχύον καταστατικό της καθώς και το υπ’ αριθμ. πρωτ. … πιστοποιητικό εγγραφής του Εμπορικού, Βιομηχανικού, Βιοτεχνικού και Γεωργικού Επιμελητηρίου του Μιλάνου, τα οποία προσκομίζονται σε επίσημη μετάφραση νομίμως επικυρωμένη) εμφάνισε κατά τη χρήση του έτους 2009 ζημίες ύψους 2.660.726,96 € με βάση τον εγκριθέντα ισολογισμό της 31-12-2009, ενώ μέχρι την 30-06-2010 εμφάνισε περιοδικές ζημίες ύψους 5.796.786,28 € με βάση τον εγκριθέντα ενδιάμεσο ισολογισμό της 30-06-2010.Περαιτέρω, η ενάγουσα ζητεί με την κρινόμενη αγωγή της, όπως το αίτημα αυτής παραδεκτά, κατ’ άρθρ. 223, 294 και 297 ΚΠολΔ, περιορίσθηκε με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της στο ακροατήριο, που καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, αλλά και με τις προτάσεις της, τόσο ως προς μέρος της αιτούμενης αποζημίωσης ύψους 11.380.000 € όσο και ως προς μέρος της αιτούμενης χρηματικής ικανοποίησης ύψους 2.990.000 €, ως προς τα οποία παραιτήθηκε από το δικόγραφο της αγωγής της, να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της εναγομένης να της καταβάλλει το ποσό του 1.000.000 € ως αποζημίωση και το ποσό των 9.956 € ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση, επιφυλασσόμενη ως προς το ποσό των 44 €, του οποίου την επιδίκαση πρόκειται να αξιώσει ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από την παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά της αντιδίκου της παριστάμενη ως πολιτικώς ενάγουσα στην ποινική δίκη κατά του γενικού γραμματέα της εναγομένης. Ενόψει του ανωτέρω αιτήματος της αγωγής, σε περίπτωση ενδεχόμενης ήττας της ενάγουσας, η δικαστική δαπάνη που πρέπει να επιδικασθεί στην εναγομένη κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 176 και 189 ΚΠολΔ (και με την επιφύλαξη της διάταξης του άρθρου 179 ΚΠολΔ), ανέρχεται τουλάχιστον στο ποσό των 14.850 € (αρθρ. 63§1, 68§1 και 84§1 ν. 4194/2013). Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, το Δικαστήριο άγεται στην κρίση ότι υπάρχει προφανής κίνδυνος, σε περίπτωση απόρριψης της αγωγής, η ενδεχόμενη καταδίκη της ενάγουσας στα δικαστικά έξοδα της παρούσας δίκης να μην καταστεί δυνατό να εκτελεσθεί. Επομένως πρέπει, γενομένης δεκτής της περί εγγυοδοσίας ένστασης της εναγομένης, να υποχρεωθεί η ενάγουσα να παράσχει εγγυοδοσία ποσού 14.850 € για τα έξοδα της παρούσας δίκης, εντός προθεσμίας τριών μηνών από τη νόμιμη κοινοποίηση σ’ αυτήν της παρούσας απόφασης, με κατάθεση μετρητών χρημάτων στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (εφόσον η τελευταία δεν αιτείται να δοθεί η εγγυοδοσία με έναν από τους αναφερόμενους στο άρθρο 164 ΚΠολΔ τρόπους), καταθέτοντας στη συνέχεια το σχετικό γραμμάτιο μέσα στην ίδια ως άνω προθεσμία στη γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου. Πρέπει, επίσης, να ανασταλεί η συζήτηση της κρινόμενης αγωγής και, συνακόλουθα, και των συνεκδικαζόμενων πρόσθετων παρεμβάσεων, ώσπου να κατατεθεί από την ενάγουσα η ως άνω εγγυοδοσία.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

Συνεκδικάζει, αντιμωλία των διαδίκων, την από 05-11-2013 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης …/18-11-2013 αγωγή της αλλοδαπής ναυτιλιακής εταιρείας με την επωνυμία «…», την από 28-03-2014 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … πρόσθετη παρέμβαση της διεθνούς συνδικαλιστικής οργάνωσης με την επωνυμία «International Transport Workers’ Federation (I.T.F)» («Διεθνής Συνομοσπονδία Εργαζομένων στις Μεταφορές») και την από 28-03-2014 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης … πρόσθετη παρέμβαση των πρωτοβάθμιων ναυτεργατικών σωματείων με την επωνυμία «Πανελλήνια Ένωση Μηχανικών Ε.Ν.» και «Πανελλήνια Ένωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής Ε.Ν. – Ο Στέφενσων».

Υποχρεώνει την ενάγουσα να παράσχει εγγυοδοσία ποσού δεκατεσσάρων χιλιάδων οκτακοσίων πενήντα ευρώ (14.850 €) για τα έξοδα της παρούσας δίκης, με κατάθεση μετρητών χρημάτων στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, και να καταθέσει στη συνέχεια το σχετικό γραμμάτιο στη γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου εντός προθεσμίας τριών μηνών από τη νόμιμη κοινοποίηση σ’ αυτήν της παρούσας απόφασης.

Αναστέλλει τη συζήτηση της αγωγής και των πρόσθετων παρεμβάσεων ώσπου να κατατεθεί από την ενάγουσα η ως άνω εγγυοδοσία.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 13-07-2015 και δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, απόντων των μετεχόντων της δίκης, στις 04-08-2015.

 

Ο Πρόεδρος                                                                   Η Γραμματέας