ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

 

ΚΗΡΥΞΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ

 

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:      587/2015

TO ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠPΩTOΔIKEIO ΠΕΙΡΑΙΑ

(Εκουσία Δικαιοδοσία – Τμήμα Ναυτικό)

 

ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τον Δικαστή Χαρίλαο Παππά, Πρωτοδίκη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και την Γραμματέα Πετρούλα Δαμίγου.

ΣYNEΔPIAΣE δημόσια και στο ακροατήριό του, στις 13 Ιανουαρίου 2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: Αλληλασφαλιστικού οργανισμού με την επωνυμία «…», που εδρεύει στο … του … και εκπροσωπείται νόμιμα, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιού του δικηγόρου, Πάρι Καραμήτσιου, ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.

ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ: 1) Εταιρείας με την επωνυμία «… ….», η οποία κατά το καταστατικό της εδρεύει στη Μονροβία της Λιβερίας, στην πραγματικότητα όμως στον Πειραιά, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, 2) εταιρείας με την επωνυμία «…», η οποία κατά το καταστατικό της εδρεύει στη Λευκωσία της Κύπρου, στην πραγματικότητα όμως στον Πειραιά, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, 3) εταιρείας με την επωνυμία «….», η οποία κατά το καταστατικό της εδρεύει στη Λευκωσία της Κύπρου, στην πραγματικότητα όμως στον Πειραιά, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, και 4) εταιρείας με την επωνυμία «….», η οποία κατά το καταστατικό της εδρεύει στις Νήσους Μάρσαλ, στην πραγματικότητα όμως στον Πειραιά, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίες δεν παραστάθηκαν.

Ο αιτών ζήτησε να γίνει δεκτή η από 9-9-2014, με γενικό αριθμό κατάθεσης 37250/2014 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 5592/2014  αίτησή του, η οποία προσδιορίστηκε, μετά από αναβολές κατά τις δικασίμους της 4^ης Νοεμβρίου 2014 και της 9^ης Δεκεμβρίου 2014, για την παραπάνω δικάσιμο και γράφηκε στο πινάκιο.

KATA TH ΣYZHTHΣH της υπόθεσης, ο πληρεξούσιος δικηγόρος του αιτούντος ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις του.

 

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

            Από τις υπ’ αριθ. 3381Γ/10.09.2014, 3382Γ/10.09.2014, 3379Γ/10.09.2014 και 3380Γ/10.09.2014 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιώς, Βασιλείου Χρήστου, που νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται ο αιτών, προκύπτει ότι επίσημο αντίγραφο της υπό κρίση αίτησης με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο της 4^ης Νοεμβρίου 2014, κατά την οποία η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε για τις 9-12-2014, οπότε δόθηκε εκ νέου αναβολή λόγω της αποχής των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους για την αρχικά αναφερομένη δικάσιμο, επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στην πραγματική έδρα των καθ’ ων στην οδό Φίλωνος αριθ. 111 στον Πειραιά (άρθρα 126 παρ. 1δ, 128 παρ. 4, 129 και 748 παρ. 3 και 4 ΚΠολΔ). Οι τελευταίες, όμως, δεν παρέστησαν κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου. Ωστόσο, λαμβανομένου υπόψη ότι η εγγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων (άρθρα 741 και 226 παρ. 4 εδ. γ΄ ΚΠολΔ), πρέπει η συζήτηση να προχωρήσει σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 754 παρ. 2 ΚΠολΔ. Ας σημειωθεί, μάλιστα, ότι, όπως προκύπτει από τα νομίμως προσκομιζόμενα και επικαλούμενα από τον αιτούντα, αντίγραφα από τα πινάκια του παρόντος Δικαστηρίου των δικασίμων της 4^ης Νοεμβρίου 2014 και της 9^ης Δεκεμβρίου 2014, κατά τις οποίες η συζήτηση της υπόθεσης, με επισημείωση στο πινάκιο, αναβλήθηκε για τις 9-12-2014 και για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης, αντίστοιχα, οι καθ’ ων η αίτηση παρέστησαν διά του πληρεξουσίου δικηγόρου τους, Αβραάμ Πασιπουλαρίδη. Επομένως, ενόψει της νόμιμης παράστασής τους κατά τις εν λόγω δικασίμους και την έλλειψη εναντίωσής τους, και δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, η αναβολή της υπόθεσης και η αναγραφή της στο πινάκιο του Δικαστηρίου τούτου για τη μετ’ αναβολή δικάσιμο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων, αυτές (καθ’ ων η αίτηση) λογίζονται νομίμως κλητευθείσες για την παρούσα δικάσιμο, ενώ τυχόν ακυρότητα της κλήτευσής τους για την αρχική δικάσιμο θεωρείται ως καλυφθείσα (βλ. και ΑΠ 12/2011, 498/2008 αμφότερες σε ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», 10/2004 ΧρΙδΔ 2004. 415).

Με το άρθρο πρώτο του Ν.Δ/τος 4220/1961 κυρώθηκε η από 10-6-1958 Διεθνής Σύμβαση που υπογράφηκε στην Ν. Υόρκη Η.Π.Α. και αφορά την αναγνώριση και την εκτέλεση των αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων. Η σύμβαση αυτή, η οποία ισχύει από 14-10-1962, υπερέχει, κατά το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, της ρύθμισης των άρθρων 903, 905 και 906 ΚΠολΔ. Στο άρθρο 3 της πιο πάνω Διεθνούς Σύμβασης, η οποία κυρώθηκε από τη Μεγάλη Βρετανία το έτος 1975, ώστε αυτή αποτελεί πλέον εσωτερικό δίκαιο  αυτού του Κράτους, ορίζεται ότι κάθε συμβαλλόμενο κράτος θ’ αναγνωρίζει το κύρος διαιτητικής απόφασης και θα επιτρέπει την εκτέλεση, σύμφωνα με τους δικονομικούς κανόνες που ακολουθούνται στο έδαφος, όπου γίνεται η επίκληση της απόφασης και με τις προϋποθέσεις που αναγράφονται στα επόμενα άρθρα. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα επιβάλλονται, για την αναγνώριση ή εκτέλεση των διαιτητικών αποφάσεων στις οποίες εφαρμόζεται η παρούσα σύμβαση, προϋποθέσεις που είναι αισθητά αυστηρότερες, ούτε δικαστικά έξοδα που είναι αισθητά ανώτερα από εκείνα, τα οποία επιβάλλονται για την αναγνώριση ή εκτέλεση ημεδαπών διαιτητικών αποφάσεων. Περαιτέρω, από το άρθρο 4 της ίδιας ως άνω Σύμβασης προκύπτει ότι το μέρος εκείνο, το οποίο ζητεί την αναγνώριση και εκτέλεση, πρέπει να προσκομίσει, ταυτόχρονα με την αίτηση: α) το πρωτότυπο της απόφασης δεόντως βεβαιωμένο ή αντίγραφο του πρωτοτύπου αυτού, που να περιέχει τις προϋποθέσεις, οι οποίες απαιτούνται για την αυθεντικότητά του και β) το πρωτότυπο της συμφωνίας που προβλέπεται από το άρθρο 2 (περί υποβολής των μερών σε διαιτησία), ή αντίγραφο, που να περιλαμβάνει τις προϋποθέσεις, οι οποίες απαιτούνται για την αυθεντικότητά του. Με το άρθρο 5 ορίζεται ότι η αναγνώριση και εκτέλεση της απόφασης μπορεί ν’ απορριφθεί μόνο με αίτηση του μέρους, εναντίον του οποίου γίνεται η επίκληση αυτής, εφόσον το μέρος προσκομίζει στην αρμόδια αρχή της χώρας, όπου ζητείται η αναγνώριση και εκτέλεση, την απόδειξη ότι: α) τα μέρη που συνήψαν τη συμφωνία διαιτησίας ήταν ανίκανα ή ότι η συμφωνία αυτή είναι ανίσχυρη κατά το δίκαιο της χώρας, όπου εκδόθηκε η απόφαση, β) ότι το μέρος, εναντίον του οποίου γίνεται η επίκληση της διαιτητικής απόφασης, δεν ήταν κανονικά πληροφορημένο σχετικά με τον ορισμό του διαιτητή ή τη διαδικασία της διαιτησίας ή του ήταν για άλλο λόγο αδύνατη η χρήση των μέσων που είχε στη διάθεσή του, γ) ότι η απόφαση αναφέρεται σε διαφορά, μη προβλεπόμενη από το συνυποσχετικό ή μη περιλαμβανόμενη στη διαιτητική ρήτρα ή ότι περιέχει διατάξεις, που βρίσκονται έξω από το συνυποσχετικό ή τη διαιτητική ρήτρα, δ) ότι η συγκρότηση του διαιτητικού δικαστηρίου ή η διαιτητική διαδικασία δεν ήταν σύμφωνη προς τη συμφωνία των μερών ή, αν δεν υπήρχε τέτοια συμφωνία, προς το δίκαιο της χώρας όπου διεξήχθη η διαιτησία και ε) ότι η απόφαση δεν έχει ακόμη γίνει δεσμευτική για τα μέρη ή έχει ακυρωθεί ή ανασταλεί από την αρμόδια αρχή της χώρας, κατά το δίκαιο της οποίας εκδόθηκε. Επίσης, η κήρυξη της διαιτητικής απόφασης μπορεί να αποκρουστεί: α) αν το αντικείμενο της διαφοράς δεν είναι, κατά το δίκαιο της χώρας όπου ζητείται η κήρυξη της απόφασης εκτελεστής, δεκτικό υπαγωγής σε διαιτησία και β) αν η εκτέλεση θα αντέβαινε προς τη δημόσια τάξη της χώρας αυτής (άρθρο 5 παρ. 2 του ν. 4220/1961). Μεταξύ δε των προϋποθέσεων που ελέγχονται, προκειμένου να κηρυχθεί εκτελεστή η αλλοδαπή διαιτητική απόφαση, δεν συμπεριλαμβάνεται και το αν αυτή είναι νομικά ορθή (ΕφΑθ 10698/95 ΕλλΔνη 37. 1042, 6886/84 ΕΝΔ 13. 465). Από τις προπαρατεθείσες διατάξεις συνάγεται ότι, με εξαίρεση τις αμέσως προαναφερόμενες περιπτώσεις με στοιχ. α και β της παρ. 2 του άρθρου 5, το δικαστήριο που επιλαμβάνεται της αίτησης για την κήρυξη εκτελεστής αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης δεν ερευνά αυτεπάγγελτα λόγους, για τους οποίους θα πρέπει το ίδιο ν’ αρνηθεί την εκτέλεση της απόφασης, αλλά απαιτείται εκείνος, κατά του οποίου γίνεται η επίκληση της απόφασης, να προτείνει και να αποδείξει τα γεγονότα εκείνα, τα οποία παρέχουν στο δικαστήριο τη δυνατότητα ή του επιβάλλουν την υποχρέωση ν’ αρνηθεί την κήρυξη εκτελεστής της διαιτητικής απόφασης (ΑΠ 460/1990 ΕλλΔνη 32. 532, ΕφΑθ 2135/1987 ΕΝΔ 16. 21, 6886/1984 ΕΝΔ 13. 465). Στην προκείμενη περίπτωση, ο αιτών αλληλασφαλιστικός οργανισμός, με την υπό κρίση αίτησή του, εκθέτει ότι οι καθ’ ων εταιρείες είναι μέλη του και έχουν αποδεχθεί τους Κανόνες κάλυψης αστικής ευθύνης και νομικής προστασίας εκ μέρους του, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν και ο όρος υπαγωγής οποιασδήποτε διαφοράς μεταξύ αυτού και των μελών του σε διαιτησία˙ ότι, προς επίλυση των διαφορών που προέκυψαν μεταξύ του ίδιου και των καθ’ ων αναφορικά με τις χρεώσεις για την ασφαλιστική κάλυψη των αναφερομένων στο δικόγραφο πλοίων τους (καθ’ ων), αυτές παραπέμφθηκαν στο Διαιτητικό Δικαστήριο Λονδίνου, συγκροτούμενο από διαιτητή της επιλογής του (αιτούντος), το οποίο, με την από 23-7-2014 απόφασή του, δέχθηκε τις σχετικές αξιώσεις του, ύψους 216.834,84 δολ. Η.Π.Α., πλέον τόκων και εξόδων. Με βάση αυτά τα πραγματικά περιστατικά και επικαλούμενος τη συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων για την κήρυξη της εκτελεστότητας, ζητεί να κηρυχθεί εκτελεστή στην Ελλάδα η ως άνω διαιτητική απόφαση και να καταδικασθούν οι καθ’ ων η αίτηση στη δικαστική δαπάνη του. Με αυτά ως περιεχόμενο και αιτήματα, η κρινόμενη αίτηση παραδεκτά εισάγεται, προκειμένου να συζητηθεί κατά την προσήκουσα διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 739 – 781 ΚΠολΔ, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, το οποίο τυγχάνει καθ’ ύλην αρμόδιο, κατ’ άρθρο 740 παρ. 1 ΚΠολΔ, και κατά τόπον αρμόδιο, λόγω της επικαλούμενης πραγματικής έδρας των καθ’ ων στον Πειραιά, έχον συνακόλουθα και διεθνή δικαιοδοσία (άρθρα 3 παρ. 1, 4, 25 παρ. 2, 905 παρ. 1 και 906 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τα άρθρα 51 παρ. 1 περ. β΄ και παρ. 3Α Ν. 2172/1993 και 1 της Δ.Σ. της Νέας Υόρκης, που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 4220/1961), είναι δε νόμιμη, ως στηριζόμενη στις διατάξεις που διαλαμβάνονται στη νομική σκέψη της παρούσας, πλην του αιτήματος για την επιδίκαση δικαστικής δαπάνης, διότι ο αιτών, ο οποίος ασκεί την ένδικη αίτηση για το δικό του συμφέρον, φέρει και το βάρος της δαπάνης αυτής, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 746 εδ. α΄ ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Από το σύνολο των προσκομιζομένων από τον αιτούντα εγγράφων, μεταξύ των οποίων και τα οριζόμενα στο άρθρο 4 της από 10-6-1958 Διεθνούς Συμβάσεως της Νέας Υόρκης, που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 4220/1961, αποδεικνύονται τα ακόλουθα: Από το 2009 μέχρι και το 2013 οι καθ’ ων η αίτηση υπήρξαν μέλη του αιτούντος, αλληλασφαλιστικού οργανισμού με την επωνυμία «…», που εδρεύει στο … του …, κατόπιν δε σχετικού τους αιτήματος, ζητήθηκε η ανανέωση των ασφαλίσεών τους για το ασφαλιστικό έτος 2013/2014, προκειμένου να συνεχίσουν να ασφαλίζονται από τον εν λόγω οργανισμό τα δύο ποντοπόρα πλοία μεταφοράς χύδην φορτίων, α) «…», σημαίας Κύπρου, με αριθμό ΙΜΟ 9145059, πλοιοκτησίας της δεύτερης καθ’ ης εταιρείας με την επωνυμία «…», η οποία κατά το καταστατικό της εδρεύει στη Λευκωσία της Κύπρου, και β) «…», σημαίας Κύπρου, με αριθμό ΙΜΟ 9244233, πλοιοκτησίας της τρίτης καθ’ ης εταιρείας «….», ομοίως με καταστατική έδρα στη Λευκωσία της Κύπρου, καθώς και γ) η υπό σημαία Λιβερίας θαλαμηγός αναψυχής «…», νηολογίου Μονροβίας με αριθ. νηολόγησης 10181, πλοιοκτησίας της πρώτης των καθ’ ων εταιρείας με την επωνυμία «… ….», η οποία κατά το καταστατικό της εδρεύει στη Μονροβία της Λιβερίας και ανήκει στον όμιλο επιχειρήσεων της τέταρτης καθ’ ης εταιρείας «….», διαχειρίστρια των δύο πρώτων ως άνω πλοίων, η οποία, σύμφωνα με τις διατάξεις του Α.Ν. 89/67 όπως ισχύουν, έχει εγκαταστήσει γραφεία στον Πειραιά, στη διεύθυνση Φίλωνος αριθ. 111, όπου ασκείται πραγματικά η διοίκηση των υποθέσεων όλων των ανωτέρω εταιρειών (καθ’ ων η αίτηση) και λαμβάνονται οι αποφάσεις που αφορούν ουσιωδώς στην επιχειρηματική τους δραστηριότητα. Σε σχέση με τη θαλαμηγό της πρώτης καθ’ ης εταιρείας συμφωνήθηκε να καλύπτεται μόνον η αστική ευθύνη και να χρεωθεί ένα προκαθορισμένο ασφάλιστρο, ενώ αναφορικά με τα πλοία «…» και «…» συμφωνήθηκε η κάλυψη τόσο της αστικής ευθύνης όσο και της νομικής προστασίας και η χρέωση προκαταβολικών και συμπληρωματικών εισφορών. Ακολούθως, αφού έγιναν αποδεκτοί από τις προεκτιθέμενες εταιρείες οι Κανόνες του αιτούντος για την κάλυψη της αστικής ευθύνης και της νομικής προστασίας, ο τελευταίος εξέδωσε τα σχετικά πιστοποιητικά εισδοχής – ασφάλισης για το ασφαλιστικό έτος 2013/14, σύμφωνα με τα οποία η ασφάλιση διέπονταν από τους ως άνω Κανόνες, και, ειδικότερα, σε σχέση με τη θαλαμηγό «…» το υπ’ αριθ. … πιστοποιητικό, σε σχέση με το πλοίο «…» το υπ’ αριθ. … πιστοποιητικό και αναφορικά με το πλοίο «…» το υπ’ αριθ. … πιστοποιητικό. Στα προμνημονευόμενα πιστοποιητικά συμπεριλήφθηκε και ο όρος «ασφάλιση στόλου» («fleet cover»), δεδομένου ότι συμφωνήθηκε η από κοινού ασφάλιση των ανωτέρω πλοίων, ήτοι η ένταξη ενός εκάστου εξ αυτών ως τμήμα του στόλου πλοίων της εταιρείας «….», με τους αντίστοιχους ευνοϊκότερους όρους ασφαλιστικής κάλυψης, αλλά και την πρόβλεψη εις ολόκληρον οφειλής των σχετικών ασφαλίστρων και εισφορών εκ μέρους όλων των συμμετεχόντων στο «στόλο» πλοίων και πλοιοκτητών. Εξάλλου, στους ενσωματωμένους στις ένδικες ασφαλίσεις Κανόνες Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης και Νομικής Προστασίας, ενυπάρχει ο Κανόνας υπ’ αριθ. 38 των Κανόνων Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης και ο Κανόνας υπ’ αριθ. 49 των Κανόνων Νομικής Προστασίας, οι οποίοι ορίζουν ότι κάθε διαφορά του αιτούντος με τα μέλη του θα επιλύονταν σε διαιτησία στο Λονδίνο, διεπόμενη από τον αγγλικό Νόμο περί Διαιτησίας του 1996, από δύο διαιτητές εκ των οποίων ένας θα διοριζόταν από τον αιτούντα και ένας από τους αντιδίκους του, οι οποίοι (διαιτητές) στη συνέχεια θα διόριζαν τρίτο διαιτητή. Περαιτέρω, όπως αποδείχθηκε, ο αιτών, για την είσπραξη των οφειλομένων από τις καθ’ ων, ασφαλίστρων και εισφορών όπως αυτά προέκυπταν από τα χρεωστικά σημειώματα που τους αποστέλλονταν κατά τη διάρκεια της ασφάλισης των προαναφερόμενων πλοίων, προσέφυγε σε διαιτητικό όργανο στο Λονδίνο, αποτελούμενο από τον T. R. που διόρισε ο ίδιος (αιτών), καλώντας τις καθ’ ων η αίτηση να διορίσουν το δικό τους διαιτητή και επιδίδοντας σε αυτή και τη σχετική γνωστοποίηση διαιτησίας. Εντούτοις, οι τελευταίες δεν προέβησαν σε τέτοιο διορισμό ούτε κατέθεσαν προτάσεις και σχετικά έγγραφα, παρά τις προς τούτο κλήσεις και προθεσμία που έλαβαν από τον εν λόγω Διαιτητή. Ακολούθως και αφού ο ως άνω T. R. απεδέχθη το διορισμό του, σύμφωνα με τους εφαρμοζόμενους κατά τα ανωτέρω Κανόνες Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης και Νομικής Προστασίας και τις διατάξεις του αγγλικού Νόμου περί Διαιτησίας του 1996, ως μοναδικού διαιτητή στην εν λόγω διαφορά, γνωστοποιώντας το στις καθ’ ων, εκδόθηκε η από 23-7-2014 οριστική και εκτελεστή, σύμφωνα με το άρθρο 70 παρ. 3 του προεκτιθέμενου Νόμου περί Διαιτησίας, διαιτητική απόφαση, δυνάμει της οποίας έγιναν δεκτές οι αξιώσεις του αιτούντος και, ειδικότερα, του επιδικάσθηκαν από το Διαιτητικό Δικαστήριο: α) το ποσό των 216.834,84 δολ. Η.Π.Α. μαζί με τον επ’ αυτού τόκο με επιτόκιο 5% ετησίως από την 1^η Ιανουάριου 2014 και β) 3.990,00 λίρες Αγγλίας για δικαστικά έξοδα. Εξάλλου, το προδιαληφθέν αντικείμενο της διαιτησίας δεν ήταν εκτός της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και το διατακτικό της παραπάνω διαιτητικής απόφασης δεν αντίκειται στη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη. Κατόπιν όλων των ανωτέρω, σύμφωνα και με τα εκτιθέμενα στη μείζονα πρόταση της παρούσας και ενόψει του προφανούς εννόμου συμφέροντος του αιτούντος, πρέπει η υπό κρίση αίτηση να γίνει δεκτή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη, σύμφωνα με όσα ορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό.

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

           

           ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην των καθ’ ων η αίτηση.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό, τι κρίθηκε απορριπτέο στο σκεπτικό.

ΔΕΧΕΤΑΙ κατά τα λοιπά την αίτηση.

ΚΗΡΥΣΣΕΙ εκτελεστή την εκδοθείσα στο Λονδίνο Μ. Βρετανίας από 23-7-2014 διαιτητική απόφαση του Διαιτητή T. R., δυνάμει της οποίας καταδικάστηκαν οι καθ’ ων η αίτηση να καταβάλουν στον αιτούντα το συνολικό ποσό των δολλ. ΗΠΑ 216.834,84, νομιμοτόκως με επιτόκιο 5% ετησίως από την 1^η Ιανουάριου 2014, πλέον εξόδων διαιτησίας ποσού λιρών Αγγλίας 3.990,00.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στο ακροατήριό του και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση, στις     -2-2015, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιών τους δικηγόρων.

 

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                        Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ