ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

 

 

 

 

 

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ         712/2015

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

(Τακτική Διαδικασία)

………………………………………

Αποτελούμενο από τον Δικαστή Χαρίλαο Παππά, Πρωτοδίκη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και την Γραμματέα Σοφία Δέδε.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 13 Ιανουαρίου 2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ – ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: Σ. Κ. του Γ., κατοίκου …..ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιού του δικηγόρου Στεφάνου Λύρα, βάσει δηλώσεως κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.

ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: Εταιρείας με την επωνυμία «…», που έχει την έδρα της στην Κ. Α., όπως νόμιμα εκπροσωπείται, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιάς της δικηγόρου Μαρίας Μπότση.

Ο εκκαλών – ενάγων άσκησε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς τη με γενικό αριθμό κατάθεσης … και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου … αγωγή του κατά της εφεσίβλητης – εναγομένης, με την οποία ζήτησε ό, τι αναφέρει σ’ αυτήν. Το Δικαστήριο, με την υπ’ αριθ. 112/2014 οριστική απόφασή του, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών, αντιμωλία των διαδίκων, την απέρριψε ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο εκκαλών με την υπό κρίση έφεσή του (αριθμός έκθεσης κατάθεσης στη Γραμματεία του Ειρηνοδικείου Πειραιώς …), η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης … και προσδιορίστηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις τους.

 

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

Η κρινόμενη έφεση κατά της υπ’ αριθ. 112/2014 οριστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών, με την οποία απορρίφθηκε η με γενικό αριθμό κατάθεσης … και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου … αγωγή του εκκαλούντος κατά της εφεσίβλητης, έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρα 495 παρ. 1 και 2, 511, 513 παρ. 1, 516, 517 και 518 παρ. 2 ΚΠολΔ). Πρέπει, συνεπώς, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (533 παρ. 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια ως άνω προσήκουσα ειδική διαδικασία.

Με την ως άνω αγωγή του ο εκκαλών ζήτησε να υποχρεωθεί η εφεσίβλητη, ως πλοιοκτήτρια του αναφερομένου σ’ αυτή (αγωγή) πλοίου, να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 6.226,12 ευρώ για δεδουλευμένες αποδοχές και υπερωριακή αμοιβή, αναφορικά με το διαλαμβανόμενο στο δικόγραφο χρονικό διάστημα κατά το οποίο αυτός υπηρέτησε επί του ανωτέρω πλοίου ως ναύκληρος, έναντι συμφωνηθεισών αποδοχών των προβλεπομένων στις διατάξεις της εκάστοτε ισχύουσας ΣΣΕ Πληρωμάτων Μεσογειακών Φορτηγών Πλοίων από … κοχ ή … DWT, δυνάμει συμβάσεως εξαρτημένης ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου που συνήψε μετά της εναγόμενης εταιρείας, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της απόλυσής του από το επίδικο πλοίο, επικουρικά δε από την επίδοση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε την αγωγή ως αβάσιμη. Ο εκκαλών παραπονείται τώρα κατά της εν λόγω απόφασης για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανιστεί αυτή, ώστε να γίνει δεκτή η αγωγή του.

Από τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται, την υπ’ αριθ. … ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα του ενάγοντος, Ι. Κ., ενώπιον της συμβολαιογράφου Κατερίνης, Μαρίας Χαλκίδου, και την υπ’ αριθ. … ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα της εναγομένης, Π. Μ., ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιώς, Κυριακής Λαουλάκου, οι οποίες (ένορκες βεβαιώσεις) ελήφθησαν μετά από προηγούμενη νόμιμη κλήτευση των διαδίκων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει συμβάσεως εξαρτημένης ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου που κατήρτισε ο ενάγων στον Ασπρόπυργο, στις 06.09.2010, με την εναγόμενη εταιρεία, ναυτολογήθηκε αυθημερόν, με την ειδικότητα του ναύκληρου, στο ανήκον στην πλοιοκτησία της τελευταίας υπό ελληνική σημαία δεξαμενόπλοιο με το όνομα «…», νηολογίου Πειραιώς με αριθμό …, κοχ …, με συμφωνηθείσες μηνιαίες αποδοχές τις προβλεπόμενες από τη ΣΣΕ Πληρωμάτων Μεσογειακών Φορτηγών Πλοίων από … κοχ ή … DWT, παρείχε δε από την ανωτέρω ημερομηνία ναυτολόγησής του την εργασία του σ’ αυτό συνεχώς έως τις 31.01.2011, οπότε απολύθηκε στο λιμάνι της Ελευσίνας αμοιβαία συναινέσει. Κατά τη διάρκεια της ναυτολόγησής του στο επίδικο πλοίο, ο ενάγων απασχολούνταν με τα καθήκοντα της ειδικότητάς του στην υπηρεσία καταστρώματος του πλοίου. Ειδικότερα, είχε την ευθύνη για τη διατήρηση της τάξης και της πειθαρχίας του κατώτερου προσωπικού του καταστρώματος, καθώς και την ευθύνη για τη διενέργεια απ’ αυτό (προσωπικό) εργασιών συντήρησης και καθαρισμού των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων του καταστρώματος του πλοίου, στις οποίες πολλές φορές και ο ίδιος συμμετείχε καταβάλλοντας προσωπική εργασία. Του είχε επίσης ανατεθεί το έργο της συλλογής και φύλαξης των αναλώσιμων υλικών του πλοίου και όλων των εργαλείων, ενώ μεριμνούσε για την καλή λειτουργία και συντήρηση των μηχανημάτων αγκυροβολίας, τα οποία επέβλεπε κατά τον απόπλου και κατάπλου του πλοίου, συμμετέχοντας και ο ίδιος στο χειρισμό τους. Τέλος, είχε την ευθύνη για την σωστή εκτέλεση των εργασιών φορτοεκφορτώσεως του φορτίου του πλοίου, κατά τις οποίες άνοιγε τα επιστόμια των δεξαμενών, χειριζόταν τις αντλίες πετρελαίου και παρακολουθούσε από τον υπολογιστή του πλοίου τη στάθμη στις δεξαμενές των υγρών φορτίων, το σύστημα θερμάνσεως και πιέσεως αυτών και το άδειασμα των δεξαμενών. Εξάλλου, λαμβανομένων υπόψη των σταθερά εκτελουμένων από το επίδικο πλοίο δρομολογίων, καθ’ όλη τη χρονική περίοδο ναυτολόγησης του ενάγοντος σ’ αυτό, κατά τα οποία (δρομολόγια) μεταφερόταν από το πλοίο πετρέλαιο και βενζίνη από το λιμάνι Αγίων Θεοδώρων προς διάφορα νησιά του Αιγαίου (Λήμνο, Μυτιλήνη, Σύρο, Πάρο, Νάξο, Κύθνο, Μύκονο) και των Σποράδων (Σκύρο, Σκιάθο, Σκοπέλο, Αλόννησο), και προς την Κρήτη, καθώς και των προπεριγραφόμενων καθηκόντων του ενάγοντος, σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο τελευταίος, κατά το χρονικό διάστημα που υπηρέτησε επί του ένδικου πλοίου, παρείχε, κατά μέσο όρο, εργασία 12 ωρών ημερησίως. Η ανωτέρω κρίση του Δικαστηρίου, που ενισχύεται από τα νόμιμα προσκομιζόμενα και επικαλούμενα από την εναγομένη, έντυπα καταγραφής των ωρών εργασίας και ανάπαυσης του ενάγοντος κατά τη διάρκεια της ναυτολόγησής του στο επίδικο πλοίο, τα οποία, μάλιστα, φέρουν τη μη αμφισβητούμενη υπογραφή του (ενάγοντος) και, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 671 παρ. 1 ΚΠολΔ, λαμβάνονται υπόψη ακόμη και αν τηρήθηκαν κατά παράβαση των διατάξεων του ΠΔ 152/2003, όπως αλυσιτελώς ισχυρίζεται η εναγομένη με το δεύτερο λόγο εφέσεως, δεν αναιρείται από όσα διαλαμβάνονται στην ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα του ενάγοντος, Ι. Κ., περί απασχόλησής του (ενάγοντος) επί 17 ώρες καθημερινά, η οποία, ως μη ενισχυόμενη από κάποιο άλλο αποδεικτικό μέσο, δεν παρέχει πίστη στο Δικαστήριο, καθόσον, όπως προκύπτει από την ασκηθείσα ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς με γενικό αριθμό κατάθεσης 7221/2011 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 221/2011 αγωγή, που νομίμως προσκομίζει και επικαλείται η εναγομένη, ο εν λόγω μάρτυρας βρίσκεται σε αντιδικία με την τελευταία, εγείροντας παρόμοιες αξιώσεις, γεγονός το οποίο αντικειμενικώς αξιολογείται κατά την εκτίμηση των αποδείξεων. Μάλιστα, το γεγονός ότι μεταξύ των διαδίκων είχε συνομολογηθεί η καταβολή ποσών ως «δώρο πλοιοκτήτη» από την εναγόμενη εταιρεία, που θα συμψηφίζονταν με πιθανή μελλοντική υπερωριακή εργασία, τα οποία (ποσά), σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στον πρώτο λόγο εφέσεως, αντιστοιχούσαν σε περίπου 15 ώρες εργασίας ημερησίως, δεν συνεπάγεται και την πραγματοποίηση αυτού του αριθμού των ωρών εργασίας εκ μέρους του ενάγοντος, δεδομένου, εκτός των άλλων, ότι τα ως άνω ποσά είχε συμφωνηθεί ότι θα κάλυπταν και τυχόν πρόσθετες εργασίες του (ενάγοντος), καθώς και όποια αύξηση ήθελε θεσπιστεί στο μέλλον από τη νέα σύμβαση συλλογικής εργασίας επί του βασικού μισθού, των επιδομάτων και λοιπών παροχών της ειδικότητάς του (ενάγοντος). Κατ’ ακολουθίαν, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχτηκε τα ίδια, δεν έσφαλε, αλλά ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, με συνέπεια, τα όσα περί του αντιθέτου ισχυρίζεται ο εκκαλών με τους σχετικούς πρώτο και δεύτερο λόγους της υπό κρίση εφέσεώς του, να είναι απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμα.

Περαιτέρω, όπως αποδείχθηκε, για τo ένδικο χρονικό διάστημα της υπηρεσίας του επί του ανωτέρω πλοίου της εναγομένης, που απασχολήθηκε υπερωριακά επί 4 ώρες την ημέρα για 102 καθημερινές και 20 Κυριακές, ο ενάγων δικαιούνταν εξ αυτού του λόγου, ως αμοιβή, σύμφωνα και με την οικεία ΣΣΕ Πληρωμάτων Μεσογειακών Φορτηγών Πλοίων από … κοχ ή … DWT, το συνολικό ποσό των {(102 ημέρες Χ 4 ώρες Χ 6,57 ευρώ ανά ώρα=) 2.680,56 ευρώ + (20 ημέρες Χ 4 ώρες Χ 7,89 ευρώ ανά ώρα=) 631,20 ευρώ=} 3.311,76 ευρώ. Επίσης, για την ημερήσια απασχόλησή του επί 12 ώρες, το ίδιο ως άνω χρονικό διάστημα, για 21 Σάββατα και 5 αργίες, δικαιούνταν ως αμοιβή το συνολικό ποσό των (26 Σάββατα και αργίες Χ 12 ώρες Χ 7,89 ευρώ ανά ώρα=) 2.461,68 ευρώ. Τέλος, σύμφωνα με την ανωτέρω ΣΣΝΕ, ο ενάγων έπρεπε να λαμβάνει μηνιαίως το συνολικό ποσό των (909,52 ευρώ βασικό μισθό + 200,09 ευρώ επίδομα Κυριακών + 18,95 ευρώ διορθωτικό επίδομα + 85,03 ευρώ επίδομα κατώτερου πληρώματος + 44,01 ευρώ επίδομα ναυκλήρου + 90,95 ευρώ επίδομα πετρελαιοφόρου + 546,08 ευρώ άδεια μετά τροφής=) 1.894,63 ευρώ και, επομένως, για την υπηρεσία των 148 ημερών στο ένδικο πλοίο κατά την ως άνω περίοδο ναυτολόγησής του, έπρεπε να λάβει το συνολικό ποσό των 9.346,84 ευρώ (=1.894,63 : 30 X 148). Εξάλλου, όπως προκύπτει από τους προσκομιζόμενους από τους διαδίκους λογαριασμούς μισθοδοσίας του ενάγοντος, ο τελευταίος, κατά την ένδικη περίοδο ναυτολόγησής του, ελάμβανε μηνιαίως για τις προεκτιθέμενες αιτίες το συνολικό ποσό των 3.336,53 ευρώ ως «κλειστό μισθό», αναλυόμενο ως εξής: 894,32 ευρώ «βασικός μισθός» + 196,75 ευρώ «επίδομα Κυριακών» + 429,27 άδεια + 89,43 «επίδομα δεξαμενόπλοιου» + 43,27 «επίδομα ναυκλήρου» + 83,61 «επίδομα κατώτερου πληρώματος» + 18,63 «διορθωτικό επίδομα» + 1.581,25 «δώρο πλοιοκτήτη», ήτοι έλαβε, έναντι του συνολικού ποσού των 15.120,38 ευρώ (=3.311,76 + 2.461,68 + 9.346,84), το ποσό των 16.682,65 ευρώ (=3.336,53 X 5 μήνες). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε τα ίδια και, κάνοντας δεκτή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη την προταθείσα εκ μέρους της εναγομένης, στηριζόμενη στα άρθρα 361 και 416 του ΑΚ, ένσταση εξοφλήσεως (συμβατικού συμψηφισμού), απέρριψε την αγωγή και καταδίκασε τον ενάγοντα στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης της εναγομένης ύψους 200,00 ευρώ, δεν έσφαλε, αλλά ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και εφάρμοσε το νόμο, απορριπτομένων ως ουσιαστικά αβάσιμων των τρίτου και τέταρτου λόγων της κρινόμενης έφεσης. Κατόπιν όλων των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς έρευνα, πρέπει αυτή ν’ απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της και να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος, λόγω της ήττας του, τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατόπιν και του σχετικού αιτήματός της (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας.

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την έφεση και

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν κατ’ ουσίαν.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500,00) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στο ακροατήριό του και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση, στις      -3-2015, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιών τους δικηγόρων.

 

          Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                        Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ