ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

 

 

Αριθμός απόφασης 189/2022

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

(διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων)

 

Αποτελούμενο από τον Δικαστή Αλκιβιάδη Φερεσίδη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, ο οποίος ορίσθηκε με κλήρωση.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 10 Ιανουαρίου 2022 χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Της αιτούσας: της αλλοδαπής εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στη … όπως εκπροσωπείται νόμιμα, την οποία εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Κωνσταντίνος Δουλφής του Ιωάννη (Α.Μ. Δ.Σ.Α. 25720), κάτοικος …, ο οποίος κατέθεσε σημείωμα και το με στοιχεία … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων Δ.Σ.Π.

Της καθ’ ης η αίτηση: της αλλοδαπής εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στις …, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, την οποία εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Δημήτριος Δημητρίου του Ιωάννη (Α.Μ. Δ.Σ.Π. 3485), κάτοικος …, ο οποίος κατέθεσε σημείωμα και το με στοιχεία … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων Δ.Σ.Π.

Η αιτούσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 8-12-2021 αίτησή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία με Γ.Α.Κ. 10080/2021 και Ε.Α.Κ. 2303/2021 και προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους.

 

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

Με την κρινόμενη αίτησή της η αιτούσα αλλοδαπή εταιρεία, που εδρεύει στις …, εκθέτει ότι διατηρεί απαίτηση κατά της καθ’ ης η αίτηση κυρίας του υπό Ελληνική σημαία δεξαμενόπλοιου με την ονομασία «…» (αριθμός νηολογίου …, Δ.Δ.Σ. SXVZ, Ι.Μ.Ο. 9306574), που αφορά την καταβολή της αμοιβής της συνολικού ύψους 61.977 ευρώ από συμβάσεις έργου που συνήφθησαν διαδοχικώς και ατύπως (προφορικώς) κατά το χρονικό διάστημα από 19-10-2019 έως 19-2-2021, μεταξύ αυτής και της εταιρείας με την επωνυμία «…», που διαχειρίζεται το ανωτέρω πλοίο, καθώς και τα πλοία με τις ονομασίες «…» και «…» και η οποία ενεργεί στο όνομα και για λογαριασμό της καθ’ ης, για την παροχή ένοπλων υπηρεσιών ασφάλειας πάνω στα ως άνω πλοία (επιβίβαση προσωπικού ασφαλείας με τον σχετικό εξοπλισμό ασφαλείας) για τον ασφαλή τους διάπλου από την Αραβική Θάλασσα προς την Ερυθρά Θάλασσα και τανάπαλιν. Ότι για την ανωτέρω απαίτηση, για την οποία έχουν εκδοθεί τα αντίστοιχα τιμολόγια, που ενσωματώνονται στο δικόγραφο της αίτησης, έχει οχλήσει την καθ’ ης κυρία, αλλά και την εφοπλίστρια του ανωτέρω πλοίου, χωρίς όμως να έχει λάβει τη σχετική της αμοιβή. Επικαλούμενη δε επείγουσα περίπτωση, ζητεί προς εξασφάλιση της προαναφερθείσας απαίτησής της να διαταχθεί η συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας της καθ’ ης και ιδίως του ανωτέρω πλοίου με την ονομασία «…», μέχρι του ποσού των 80.000 ευρώ, καθώς και να καταδικασθεί η καθ’ ης στην καταβολή των δικαστικών της εξόδων. Με το παραπάνω περιεχόμενο η αίτηση αρμοδίως εισάγεται, για να συζητηθεί κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρο 682 παρ.1 ΚΠολΔ) ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, που είναι καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 683 παρ. 4 ΚΠολΔ, λόγω και του λιμένα, που ναυλοχεί το ένδικο πλοίο (ΕφΠειρ 928/2007 ΔΕΕ 2008 σελ. 1165, ΜΠρΚαβ 440/2011 ΕΝΔ 2011 σελ.189, ΜΠρΡοδ 44/2009 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ», ΜΠρΠειρ 8280/2006 ΕΕμπΔ 2006 σελ. 1017) σε συνδυασμό με το άρθρο 51 παρ. 1 επ. του ν. 2172/1993, που καθιερώνει την λειτουργική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Πειραιά για υποθέσεις ναυτικού δικαίου, και το οποίο -Δικαστήριο- έχει διεθνή δικαιοδοσία προς εκδίκαση της υπόθεσης σύμφωνα με το άρθρο 35 Κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012. Είναι δε αρκούντως ορισμένη, περιέχουσα έστω και συνοπτικά τα πραγματικά περιστατικά βάσει των οποίων πιθανολογείται το δικαίωμα για την εξασφάλιση του οποίου ζητούνται τα ασφαλιστικά μέτρα, όπως επίσης και ο επικείμενος κίνδυνος (ΜΠρΑθ 24190/1997 ΑρχΝ 49 σελ. 531, ΜΠρΑθ 29396/1995 Δ 27 σελ. 644, Κεραμεύς/Κοδνύλης/Νίκας «Ερμηνεία ΚΠολΔ» 2^η έκδοση-2020 υπό άρθρο 686, αριθ. 10, σελ. 56-57), απορριπτόμενων των ισχυρισμών της καθ’ ης περί αοριστίας της αίτησης και περί έλλειψης παθητικής νομιμοποίησής της. Τυχόν δε λοιπά στοιχεία, όπως τα επικαλούμενα, ως ελλείποντα στοιχεία, από την καθ’ ης, δύνανται να προκύψουν και από την αποδεικτική διαδικασία και αποτελούν αντικείμενο αυτής και όχι στοιχεία του ορισμένου της κρινόμενης αίτησης, χωρίς να δυσχεραίνεται, μετά την παραδεκτή συμπλήρωση της ιστορικής βάσεως αυτή, η δυνατότητα της καθ’ ης να αντιτάξει τους αμυντικούς και ανταποδεικτικούς της ισχυρισμούς και το Δικαστήριο να τάξει τα αποδεικτέα ζητήματα της ένδικης υπόθεσης. Σημειωτέον, εξάλλου, ότι για τη στοιχειοθέτηση της παθητικής νομιμοποίησης αρκεί ο ισχυρισμός της αιτούσας ότι η καθ’ ης συμβλήθηκε στις ένδικες συμβάσεις έργου ως εργοδότρια και ότι, ως εκ τούτου, τυγχάνει φορέας της αντίστοιχης υποχρέωσης, ανεξαρτήτως της βασιμότητας ή μη του ισχυρισμού αυτού κατ’ ουσίαν, αφού στη δεύτερη περίπτωση η αίτηση απορρίπτεται ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν και όχι ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης ως διαδικαστικής προϋπόθεσης της δίκης (ΕφΠατρ 508/2006 ΑχΝομ 2007 σελ. 340, ΕφΠειρ 455/2005 ΠειρΝομ 2005 σελ. 361). Εξάλλου, το επιμέρους ζήτημα της αντιπροσώπευσης της καθ’ ης από τη διαχειρίστρια των πλοίων κατά την κατάρτιση των ένδικων συμβάσεων έργου, το οποίο εξαιρείται από το πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού 593/2008, κατά ρητή πρόβλεψη του άρθρου 1 παρ. 2 περ. ζ’, ρυθμίζεται από το δίκαιο της χώρας στην οποία ο αντιπρόσωπος επιχείρησε τη δικαιοπραξία (εν προκειμένω το ελληνικό δίκαιο), για την οποία του χορηγήθηκε η πληρεξουσιότητα, σύμφωνα με τη γενικώς αποδεκτή σχετική αρχή του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου (ΑΠ 777/2015 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Περαιτέρω, η αίτηση είναι νόμιμη, ερειδόμενη στις διατάξεις των άρθρων 211, 340, 361, 681 επ. ΑΚ, 682, 706, 707 επ., 711, 712 ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος περί συντηρητικής κατάσχεσης του επίδικου πλοίου «…», το οποίο είναι απορριπτέο ως μη νόμιμο, καθόσον η επίδικη απαίτηση δεν υπάγεται στην έννοια των «θαλάσσιων», όπως αυτές περιοριστικά αναφέρονται στο άρθρο 1 παρ. 1 και 4 της από 10-5-1952 Διεθνούς Συμβάσεως Βρυξελλών για τη συντηρητική κατάσχεση πλοίων (που κυρώθηκε με το ν.δ. 4570/1966). Ωστόσο, το αίτημα περί συντηρητικής κατάσχεσης της (λοιπής) κινητής και ακίνητης περιουσίας της καθ’ ης, είτε βρίσκεται στα χέρια της ίδιας, είτε στα χέρια τρίτων είναι νόμιμο, ερειδόμενο στα προαναφερθέντα άρθρα, καθόσον, όταν η απαίτηση δεν είναι «θαλάσσια» κατά την έννοια της Διεθνούς Συμβάσεως, ο δανειστής δεν μπορεί μεν να κατάσχει το συνδεόμενο με αυτή πλοίο (άρθρα 2 και 3 παρ. 1 της Σύμβασης), αλλά έχει το δικαίωμα να κατάσχει οποιοδήποτε άλλο πλοίο ή περιουσιακό στοιχείο του οφειλέτη του πλοιοκτήτη σύμφωνα με τον ΚΠολΔ (Α. Αντάπασης/Λ. Αθανασίου «Ναυτικό Δίκαιο» σελ. 332-333 και 341). Σημειωτέον ότι εφαρμοστέο, εν προκειμένω, δίκαιο είναι το ελληνικό, εφόσον από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης προκύπτει ότι οι ως άνω προφορικώς συναφθείσες συμβάσεις συνδέονται προδήλως στενότερα με την Ελλάδα, όπου εδρεύει πραγματικά η διαχειρίστρια των πλοίων εταιρεία με την επωνυμία «…» (οδός …) και όπου συνήφθησαν οι συμβάσεις, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 3 Κανονισμού (ΕΚ) 593/2008.

Από την εκτίμηση κατάθεση του μάρτυρα της αιτούσας …, που εξετάσθηκε στο ακροατήριο αυτού του Δικαστηρίου, και όλων των εγγράφων που προσκομίζουν οι διάδικοι, καθώς και από την προσκομιζόμενη από την καθ’ ης υπ’ αριθ… ένορκη βεβαίωση του …, που δόθηκε ενώπιον του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στη Σαγκάη και λαμβάνεται υπόψη κατά την προκείμενη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων χωρίς κλήτευση της αιτούσας (ΜΠρΚορ 8/2009 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ», ΜΠρΑθ 4946/2007 ΕλλΔνη 49 σελ. 302, ΜΠρΑθ 8594/2001 ΕΔΠολ 2001 σελ. 229), πιθανολογούνται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά [Σημειωτέον ότι η κατατεθείσα από την καθ’ ης από 13-1-2022 «προσθήκη-αντίκρουση» στο σημείωμά της δεν λαμβάνεται υπόψη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής της, καθόσον σύμφωνα με τον Γραμματέα του Τμήματος Ασφαλιστικών Μέτρων αυτή κατατέθηκε στις 13-1-2022 και ώρα 12.50’ μ.μ., ήτοι μετά την ταχθείσα ημερομηνία και ώρα που έταξε ο Δικαστής αυτού του Δικαστηρίου για την κατάθεση σημειωμάτων μετά τη συζήτηση της αίτησης, η οποία (προθεσμία) έληγε στις 12.00’ μ. της 13^ης-1-2022]. Η αιτούσα τυγχάνει εταιρεία με αντικείμενο δραστηριότητας την παροχή υπηρεσιών και εξοπλισμού και εν γένει εξειδικευμένων υπηρεσιών ασφαλείας επί πλοίων χάριν προστασίας τόσο των πληρωμάτων, όσο και του πλοίου και του φορτίου αυτών, η δε καθ’ ης τυγχάνει, κατά τον παρόντα χρόνο, πλοιοκτήτρια του υπό Ελληνική σημαία δεξαμενόπλοιου με την ονομασία «…», νηολογίου …, ΙΜΟ 9306574, ΔΔΣ SXVZ) και μέλος του ομίλου εταιρειών με την επωνυμία «…» («…»), ο οποίος δραστηριοποιείται στον τομέα των διεθνών χρηματοδοτικών επενδύσεων, κατέχει δε και διαθέτει επενδυτικό και χρηματοδοτικό χαρτοφυλάκιο στην ποντοπόρο εμπορική ναυτιλία. Περαιτέρω, η καθ’ ης συνεστήθη από την εταιρία «…» το έτος 2017, προκειμένου να αποτελέσει μέρος χρηματοδοτικού σχήματος, έχοντος τη μορφή πώλησης και επαναμισθωσης, στο πλαίσιο του οποίου θα καθίστατο ιδιοκτήτρια και, εν συνέχεια, εκναυλώτρια του προαναφερθέντος δεξαμενόπλοιου, του οποίου πλοιοκτήτρια υπήρξε, μέχρι τον Αύγουστο του 2017, η εδρεύουσα στον Πειραιά εταιρεία με την επωνυμία «… …», μέλος του ομίλου ναυτιλιακών εταιριών «…» και θυγατρική της μητρικής του εν λόγω ομίλου, εταιρείας «…». Ειδικότερα, εντός του έτους 2017 στο πλαίσιο συνεννοήσεων και διαπραγματεύσεων μεταξύ του ανωτέρω ομίλου και της εταιρίας «…» για την (ανα)χρηματοδότηση των ναυτιλιακών επιχειρήσεων του ως άνω ομίλου και την απόκτηση επαρκούς ταμειακής ρευστότητας, συμφωνήθηκε η εκταμίευση, από την (χρηματοδότρια) εταιρεία «…» προς τον όμιλο «…», συνολικού ποσού 65.550.000 δολαρίων ΗΠΑ, στο πλαίσιο πώλησης και επαναμίσθωσης («sale and leaseback») τεσσάρων υπό Eλληνική σημαία δεξαμενόπλοιων, ήτοι των «…», «…» (νηολογίου …, ΙΜΟ 9283853, ΔΔΣ SYPX), «…», (νηολογίου …, ΙΜΟ 9319545, ΔΔΣ SVET) και «…», (νηολογίου …, ΙΜΟ 93065692 και ΔΔΣ SYQM), τα οποία ανήκαν σε πλοιοκτήτριες εταιρείες του εν λόγω ομίλου. Κατά το περιεχόμενο της ανωτέρω συμφωνίας χρηματοδότησης μέσω πωλήσεων και επαναμισθώσεων, συναφθείσας μεταξύ των εταιρειών «…» (δανείστριας) και «….» (δανειζόμενης), η πρώτη θα προέβαινε στη σύσταση τεσσάρων εταιριών ειδικού σκοπού, οι οποίες προορίζονταν να αποκτήσουν την κυριότητα των ανωτέρω δεξαμενόπλοιων δι’ αγοράς, από τις, τότε, ως άνω πλοιοκτήτριες, έναντι συνολικού τιμήματος 65.550.000 δολαρίων Η.Π.Α. Παράλληλα, με τις συμβάσεις αγοραπωλησίας των πλοίων και με τη μεταβίβαση της κυριότητάς τους στις εταιρείες ειδικού σκοπού του δανειστή ομίλου, οι εν λόγω αγοράστριες εταιρείες θα προέβαιναν στην εκναύλωση των πλοίων προς τις πρώην πλοιοκτήτριες εταιρίες του ομίλου «…», δυνάμει σχετικών συμβάσεων ναύλωσης «γυμνού πλοίου» (bareboat charter agreements) για περίοδο ενενήντα έξι (96) μηνών (ήτοι 8 ετών), στο πλαίσιο των οποίων οι ναυλώτριες θα αναλάμβαναν την υποχρέωση να καταβάλουν μηνιαίους ναύλους στις αγοράστριες-εκναυλώτριες, διατηρώντας τη ναυτική διεύθυνση και κατοχή των πλοίων, τα οποία θα εκμεταλλεύονταν οι ίδιες, ιδίω ονόματι και για δικό τους λογαριασμό, για ολόκληρη τη συμφωνηθείσα περίοδο των ναυλώσεων. Τη δε εμπορική και τεχνική διαχείριση των ανωτέρω πλοίων θα διατηρούσε για ολόκληρη την περίοδο της ναύλωσης ο όμιλος «…», διά της εταιρείας «…», η οποία διατηρεί νόμιμη εγκατάσταση στον Πειραιά, κατά τις διατάξεις του Ν. 27/1975. Ειδικότερα και αναφορικά με το δεξαμενόπλοιο «…», πιθανολογήθηκε ότι καταρτίστηκε μεταξύ της καθ’ ης και της (τότε πλοιοκτήτριας) εταιρίας «… …», το από 24-8-2017 Προσύμφωνο Αγοραπωλησίας (Memorandum of Agreement), διά του οποίου συμφωνήθηκε η πώληση και η μεταβίβαση της κυριότητας του ανωτέρω πλοίου στην καθ’ ης – αγοράστρια αντί συνολικού τιμήματος 20.750.000 δολαρίων Η.Π.Α. και δυνάμει της από 4-9-2017 σχετικής πράξης μεταβίβασης (Bill of Sale) μεταβιβάστηκε στην καθ’ ης η κυριότητα του πλοίου και παραδόθηκε σε αυτή η νομή και η κατοχή του. Πέραν δε ως άνω πώλησης και μεταβίβασης καταρτίστηκε μεταξύ αφενός της καθ’ ης, ως κυρίας και εκναυλώτριας του ανωτέρω πλοίου και, αφετέρου, της «… …», ως γυμνής ναυλώτριας, η από 24-8-2017 σύμβαση ναύλωσης γυμνού πλοίου, τύπου «…». Και στην περίπτωση δε του ένδικου πλοίου, την εμπορική και τεχνική διαχείριση του αυτού συμφωνήθηκε ότι θα αναλάμβανε και θα διατηρούσε για ολόκληρη τη διάρκεια της ναύλωσης η εταιρεία «…» ενεργώντας κατ’ εντολή και για λογαριασμό της γυμνής ναυλώτριας εταιρείας «… …», ως αντιπρόσωπός της. Για τον λόγο δε αυτό καταρτίστηκε, μεταξύ της ως άνω ναυλώτριας και της εταιρείας «…», η από 8-9-2017, σύμβαση διαχείρισης του πλοίου «…». Η ως άνω, όμως, σύμβαση γυμνής ναύλωσης καταγγέλθηκε από την καθ’ ης δυνάμει της από 14-3-2021 δήλωσης γνωστοποίησης καταγγελίας, δεδομένου ότι η ναυλώτρια είχε καταστεί από τον Ιανουάριο του 2021 υπερήμερη ως προς την καταβολή των ναύλων. Ακολούθως, στις 21-3-2021 και δυνάμει σχετικού δικαιώματος της καθ’ ης (άρθρο 3.7 της από 8-9-2017 επιστολής ανάληψης υποχρέωσης διαχειριστή που εστάλη από την «…» προς την καθ’ ης), η τελευταία κατήγγειλε, με σχετική επιστολή της προς την «…», τη σύμβαση διαχείρισης και ενημέρωσε την τελευταία ότι τη διαχείριση του ένδικου πλοίου αναλάμβανε εφεξής η εταιρεία «…». Επειδή δε τόσο η ναυλώτρια «… …», όσο και η διαχειρίστρια εταιρία «…» αρνήθηκαν να παραδώσουν το πλοίο «…» στην καθ’ ης, η τελευταία αφενός προσέφυγε στην προβλεπόμενη από τη σύμβαση ναύλωσης και τη σύμβαση διαχείρισης Διαιτητική διαδικασία στο Λονδίνο, αφετέρου κατέθεσε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών) αίτηση κατά των ανωτέρω εταιρειών για την υπαγωγή του πλοίου σε δικαστική μεσεγγύηση. Επί της ανωτέρω αιτήσεως, εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 1338/2021 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), η οποία δέχθηκε την ανωτέρω αίτηση, ανέθεσε τη δικαστική μεσεγγύηση του πλοίου στην εταιρεία «…» και διέταξε αμφότερες τις ανωτέρω εταιρείες να παραδώσουν το πλοίο στην τελευταία. Η ανωτέρω απόφαση εκτελέστηκε στις 5-11-2021, δυνάμει σχετικής πράξης του δικαστικού επιμελητή … και παραδόθηκε στη μεσεγγυούχο. Περαιτέρω, πιθανολογείται ότι η αιτούσα συνήψε προφορικές συμβάσεις έργου για το χρονικό διάστημα από 19-10-2019 έως 19-2-2021 με την εταιρεία με την επωνυμία «…», που διαχειριζόταν το ως άνω πλοίο, καθώς και τα πλοία με τις ονομασίες «…» και «…», για την παροχή ένοπλων υπηρεσιών ασφάλειας πάνω στα ως άνω πλοία (επιβίβαση προσωπικού ασφαλείας με τον σχετικό εξοπλισμό ασφαλείας) για τον ασφαλή τους διάπλου από την Αραβική Θάλασσα προς την Ερυθρά Θάλασσα και τανάπαλιν. Για την ανωτέρω απαίτηση, για την οποία έχουν εκδοθεί τα αντίστοιχα τιμολόγια, που ενσωματώνονται στο δικόγραφο της αίτησης, έχει οχλήσει η αιτούσα την καθ’ ης, χωρίς όμως να έχει λάβει τη σχετική της αμοιβή. Ωστόσο, πιθανολογείται ότι η «…», που συνήψε τις επίδικες συμβάσεις, ενεργούσε, εν προκειμένω, στο όνομα και για λογαριασμό της γυμνής ναυλώτριας (εφοπλίστριας) εταιρείας «… …», η οποία κατά τον χρόνο σύναψης και εκτέλεσης των ένδικων συβάσεων έργου εκμεταλλευόταν ιδίω ονόματι και για δικό της λογαριασμό το συγκεκριμένο πλοίο μέχρι και τις 15-3-2021, οπότε και καταγγέλθηκε, κατά τα προαναφερθέντα, η σύμβαση γυμνής ναύλωσης που αυτή είχε συνάψει με την καθ’ ης. Η διαχείριση, εξάλλου, του πλοίου «…» είχε ανατεθεί στην εταιρεία «…» από την ως άνω γυμνή ναυλώτρια δυνάμει της από 8-9-2017 σύμβασης διαχείρισης και όχι από την καθ’ ης, η οποία, σύμφωνα με τις ανωτέρω παραδοχές, δεν εκμεταλλευόταν καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της γυμνής ναύλωσης το πλοίο. Κατόπιν των ανωτέρω, πιθανολογήθηκε ότι η διαχειρίστρια εταιρεία «…» δεν είχε την ιδιότητα του αντιπροσώπου τής καθ’ ης εταιρείας, ούτε συμβλήθηκε στις ένδικες συμβάσεις έργου στο όνομα και για λογαριασμό της τελευταίας. Η ανωτέρω κρίση του Δικαστηρίου δεν μπορεί να αναιρεθεί από την κατάθεση του μάρτυρα της αιτούσας, ο οποίος κατέθεσε ότι η αιτούσα δεν είχε ποτέ επαφή με την καθ’ ης για ζητήματα που αφορούσαν τις εργασίες στο πλοίο και ότι μόνο η διαχειρίστρια εμφανιζόταν στις επαφές και συνεννοήσεις για αυτές, χωρίς να δηλώνει ότι ενεργεί στο όνομα και για λογαριασμό της καθ’ ης, το γεγονός δε ότι οι εκτελεσθείσες εργασίες έγιναν ανεπιφύλακτα δεκτές από τον πλοίαρχο του πλοίου δεν αποτελεί στοιχείο κατάφασης της ευθύνης της καθ’ ης, δεδομένου ότι βάσει του αγγλικού δικαίου, το οποίο διέπει την προαναφερθείσα από 24-8-2017 σύμβαση ναύλωσης γυμνού πλοίου, τύπου «…», στη σύμβαση γυμνής ναυλώσεως πλοίου ο πλοίαρχος ενεργεί στο όνομα και για λογαριασμό του γυμνού ναυλωτή και δέχεται οδηγίες από αυτόν, ο δε κύριος του πλοίου δεν εμπλέκεται καθόλου στη διαχείριση του πλοίου, αποποιούμενος κάθε εξουσία επί του πλοίου, του πλοιάρχου και του πληρώματος (Α. Αντάπασης/Λ. Αθανασίου ό.π. σελ. 446-449, Ι. Ρόκας/Γ. Θεοχαρίδης «Ναυτικό Δίκαιο» 4^η έκδοση-2021 σελ. 193). Εξάλλου, ως προς τα ένδικα τιμολόγια που αφορούν τα πλοία «…» και «…» πρέπει να σημειωθεί ότι ιδιοκτήτριες αυτών υπήρξαν κατά την κρίσιμη περίοδο και παραμένουν μέχρι την ημέρα συζήτησης της αίτησης οι εδρεύουσες στις … εταιρείες με τις επωνυμίες «…» και «…» αντίστοιχα και όχι η καθ’ ης. Η διαχείριση, εξάλλου, των πλοίων «…» και «…» είχε ανατεθεί στην εταιρεία «…» από τις γυμνές ναυλώτριες εταιρείες με τις επωνυμίες «… …» και «… …» αντίστοιχα δυνάμει συμβάσεων διαχείρισης και όχι από την καθ’ ης, η οποία, σύμφωνα με τις ανωτέρω παραδοχές, δεν υπήρξε ποτέ ιδιοκτήτρια των ως άνω δύο πλοίων, πολλώ δε μάλλον δεν εκμεταλλευόταν καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της γυμνής ναύλωσης αυτά τα δύο πλοία. Παρέπεται ότι η διαχειρίστρια εταιρεία «…» δεν είχε την ιδιότητα του αντιπροσώπου τής καθ’ ης εταιρείας (η οποία δεν υπήρξε ποτέ ιδιοκτήτρια αυτών των δύο πλοίων), ούτε συμβλήθηκε στις ένδικες συμβάσεις έργου στο όνομα και για λογαριασμό της τελευταίας. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι η ένδικη απαίτηση της αιτούσας κατά της καθ’ ης στηρίζεται αποκλειστικά, κατά την ιστορική βάση της κρινόμενης αιτήσεως, στη συμβατική ευθύνη της τελευταίας (κυρίας του πλοίου) ως δι’ αντιπροσώπου συμβληθείσας στις ένδικες συμβάσεις έργου. Συνεπώς, δεν μπορεί να τεθεί ζήτημα παραδοχής πραγματοπαγούς ευθύνης της τελευταίας, εκ του άρθρου 106 Κ.Ι.Ν.Δ. ή άλλου εφαρμοστέου δικαίου, ως κυρίας του πλοίου και μέχρι την αξία αυτού, από τη στιγμή που η τελευταία φέρεται ότι συμβλήθηκε η ίδια και για λογαριασμό της, μέσω της αντιπροσώπου της εταιρείας «…», αλλά ούτε και παραδοχή ευθύνης αυτής ως πλοιοκτήτριας (έστω και κατόπιν ανατροπής του μαχητού τεκμηρίου του άρθρου 105 παρ. 3 ΚΙΝΔ), αφού υπό αυτή την εκδοχή θα άλλαζε ανεπίτρεπτα η ιδιότητα της καθ’ ης από αυτή της κυρίας του πλοίου σε αυτή της πλοιοκτήτριας (ΑΠ 954/2004 ΕΝΔ 32 σελ. 342). Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και εφόσον δεν πιθανολογήθηκε η ύπαρξη συμβατικής ευθύνης της καθ’ ης εκ των ένδικων συμβάσεων έργου και η εξ αυτής ένδικη (διασφαλιστέα) απαίτηση της αιτούσας σε βάρος της, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη. Τα δικαστικά έξοδα της καθ’ ης η αίτηση, όπως ορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό, βαρύνουν την αιτούσα λόγω της ήττας της (άρθρα 176, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, 84 παρ. 2 εδ. α’  Κώδικα Δικηγόρων).

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Απορρίπτει την αίτηση.

Επιβάλλει στην αιτούσα τα δικαστικά έξοδα της καθ’ ης η αίτηση, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 4-2-2022.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                                     ..…ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΟΝΟ