ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

 

 

 

 

 

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ      972/2015

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

(Τακτική Διαδικασία)

………………………………………

Αποτελούμενο από τον Δικαστή Χαρίλαο Παππά, Πρωτοδίκη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και την Γραμματέα Σοφία Δέδε.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 13 Ιανουαρίου 2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ – ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: Ι. Α. του Ι., κατοίκου Δ. Ξ., ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιού του δικηγόρου Στεφάνου Λύρα, βάσει δηλώσεως κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.

ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: Ναυτικής Εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στην Α. Α. (Τ.), διατηρούσης γραφεία και στο Μ. Α., όπως νόμιμα εκπροσωπείται, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιάς της δικηγόρου Βασιλικής Σπέντζου.

Ο εκκαλών – ενάγων άσκησε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς τη με γενικό αριθμό κατάθεσης … και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου … αγωγή του κατά της εφεσίβλητης – εναγομένης, με την οποία ζήτησε ό, τι αναφέρει σ’ αυτήν. Το Δικαστήριο, με την υπ’ αριθ. 114/2014 οριστική απόφασή του, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών, αντιμωλία των διαδίκων, την απέρριψε ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο εκκαλών με την υπό κρίση έφεσή του (αριθμός έκθεσης κατάθεσης στη Γραμματεία του Ειρηνοδικείου Πειραιώς 107/6-6-2014), η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 3805/12-6-2014 και προσδιορίστηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις τους.

 

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

Η κρινόμενη έφεση κατά της υπ’ αριθ. 114/2014 οριστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών, με την οποία απορρίφθηκε η με γενικό αριθμό κατάθεσης … και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου … αγωγή του εκκαλούντος κατά της εφεσίβλητης, έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρα 495 παρ. 1 και 2, 511, 513 παρ. 1, 516, 517 και 518 παρ. 2 ΚΠολΔ). Πρέπει, συνεπώς, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (533 παρ. 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια ως άνω προσήκουσα ειδική διαδικασία.

Με την ως άνω αγωγή του ο ενάγων και ήδη εκκαλών εκθέτει ότι, δυνάμει συμβάσεως εξαρτημένης ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου, καταρτισθείσας στον Πειραιά, στις 20-4-2011, μετά της εναγομένης και ήδη εφεσίβλητης, πλοιοκτήτριας του υπό ελληνική σημαία τουριστικού – επιβατηγού πλοίου «…», νηολογίου Πειραιώς με αριθ. … και κ.ο.χ. …, ναυτολογήθηκε στο εν λόγω πλοίο, αντί των αναφερομένων αναλυτικά στο δικόγραφο μηνιαίων αποδοχών και σύμφωνα με τους όρους της οικείας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας Πληρωμάτων Μεσογειακών – Τουριστικών Επιβατηγών Πλοίων· ότι την επόμενη της ναυτολογήσεώς του, ήτοι στις 21-4-2011, απολύθηκε λόγω εξοφλήσεως ναυτολογίου, χωρίς να λάβει αποζημίωση απόλυσης· ότι καίτοι η ναυΤ.γησή του διήρκεσε μία ημέρα, έπρεπε να λάβει ένα πλήρη μηνιαίο μισθό ύψους 2.418,52 ευρώ, κατ’ άρθρο 60 του ΚΙΝΔ. Με βάση αυτά τα πραγματικά περιστατικά, ο ενάγων ζήτησε να υποχρεωθεί η εναγομένη να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 3.547,15 ευρώ για αποζημίωση απόλυσης, κατ’ άρθρα 72, 75 και 76 του ΚΙΝΔ, και για υπόλοιπο μισθού ενός μηνός, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της απόλυσής του από το επίδικο πλοίο, επικουρικά δε από την επίδοση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε την αγωγή ως αβάσιμη. Ο εκκαλών παραπονείται τώρα κατά της εν λόγω απόφασης για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανιστεί αυτή, ώστε να γίνει δεκτή η αγωγή του.

Όπως ορίζεται με το άρθρο 60 του Ν. 3816/1958 περί Κ.Ι.Ν.Δ., «Εάν ο μισθός συνωμολογήθη κατά μήνα, ο ναυτικός δικαιούται εις τον μισθόν των μηνών και ημερών, καθ’ ας διήρκεσεν η ναυΤ.γησις. Εάν όμως αύτη διήρκεσεν έλασσον του μηνός, ο ναυτικός δικαιούται εις πλήρη μηνιαίον μισθόν. Ως πλήρης ημέρα θεωρείται και η απλώς αρξαμένη.». Εξάλλου, σε περίπτωση λύσεως της σύμβασης ναυΤ.γησης ο ναυτικός έχει, μεταξύ άλλων, δικαίωμα για αποζημίωση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 75 -77 του Κ.Ι.Ν.Δ., εκτός αν η λύση έγινε: α) με τη συμπλήρωση του χρόνου ή με το πέρας του ταξιδιού για το οποίο καταρτίστηκε η σύμβαση, είναι δηλαδή ορισμένου χρόνου (άρθρα 70 και 71 του Κ.Ι.Ν.Δ.), β) με καταγγελία από τον πλοίαρχο για παράπτωμα του ναυτικού (άρθρο 75 παρ. 3 του Κ.Ι.Ν.Δ.), γ) με καταγγελία από τον ίδιο τον ναυτικό όταν δεν στηρίζεται σε παράβαση του πλοιάρχου (άρθρο 73 Κ.Ι.Ν.Δ.), δ) με υπαναχώρηση του πλοιάρχου λόγω μη επιβιβάσεως του ναυτικού (άρθρο 56 του Κ.Ι.Ν.Δ.) και ε) σε περίπτωση λύσης της σύμβασης με αμοιβαία συναίνεση (ΕφΠειρ 808/2007 ΕΝΔ 35. 395, 22/2003 ΕΝΔ 31. 284, ΕφΘεσ 721/2000 ΕΝΔ 29. 47). Στην προκείμενη περίπτωση, από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, οι οποίες περιέχονται στα νομίμως προσκομιζόμενα και επικαλούμενα, ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση, πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του ως άνω Δικαστηρίου, από όλα, ανεξαιρέτως, τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται, και από την υπ’ αριθ. 149/2013 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα της εναγομένης, Δημητρίου Τριανταφύλλου, ενώπιον του Ειρηνοδίκη Ναυπλίου, η οποία ελήφθη μετά από προηγούμενη νόμιμη κλήτευση του ενάγοντος, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει προφορικής συμβάσεως εξαρτημένης ναυτικής εργασίας που κατήρτισε ο ενάγων στον Πειραιά, στις 20-4-2011, με την εναγόμενη εταιρεία, ναυτολογήθηκε αυθημερόν, με την ειδικότητα του ναύτη, στο ανήκον στην πλοιοκτησία της τελευταίας υπό ελληνική σημαία τουριστικό – επιβατηγό πλοίο «…», νηολογίου Πειραιώς με αριθ. … και κ.ο.χ. …, το οποίο από τις 7-4-2011 ήταν ανενεργό και είχε κλείσει το ναυΤ.γιο, επειδή δεν είχε τα απαραίτητα και προβλεπόμενα από τη νομοθεσία πιστοποιητικά, βρισκόταν δε στο Πέραμα για εργασίες συντήρησης και επιθεώρησης. Η εναγόμενη εταιρεία, θέλοντας να μεταφέρει το ανωτέρω πλοίο στο Τ. για να είναι έτοιμο να ξεκινήσει δρομολόγια και επειδή μέχρι τις 20-4-2011 στερούνταν τα απαραίτητα πιστοποιητικά, πήρε άδεια από το Λιμεναρχείο Πειραιώς προκειμένου να επιτραπεί στο πλοίο να εκτελέσει το συγκεκριμένο ταξίδι για το λιμάνι του Τολού, χωρίς επιβάτες και φορτίο {βλ. το νομίμως προσκομιζόμενο και επικαλούμενο από την εναγομένη, αντίγραφο από το ημερολόγιο του πλοίου στη σελίδα 60 (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I) με τη χειρόγραφη καταχώριση του υποπλοιάρχου Φ. Θ.. του Λιμενικού Σταθμού Περάματος Πειραιά}. Για την εκτέλεση του ταξιδιού αυτού, ήτοι τη μεταφορά του πλοίου από το Πέραμα στο λιμάνι του Τολού, ο πλοίαρχος, κατόπιν εντολής της πλοιοκτήτριας εταιρείας, αναζήτησε πλήρωμα και στα πλαίσια αυτά καταρτίστηκε η ένδικη συμφωνία μεταξύ αυτού και του ενάγοντος, με αντικείμενο τη ναυΤ.γηση του τελευταίου για τη διενέργεια του συγκεκριμένου πλου, έναντι αμοιβής ύψους 150,00 ευρώ, η οποία και του καταβλήθηκε (βλ. τη με ημερομηνία 20-4-2011 απόδειξη πληρωμής του ανωτέρω ποσού, με αιτιολογία «εξόφληση εργασίας στο πλοίο … για την 20-4-2011»). Επομένως, κρίνεται ότι η επίδικη σύμβαση ναυτικής εργασίας ήταν ορισμένου χρόνου και όχι αορίστου, όπως αβασίμως ισχυρίζεται ο ενάγων, η δε απόλυσή του (ενάγοντος) στις 21-4-2011 οφείλεται στη λήξη της σύμβασης αυτής, η οποία είχε διάρκεια μία ημέρα και αφορούσε το προεκτιθέμενο ταξίδι. Αυτό κατέθεσε με σαφήνεια και ο μάρτυρας της εναγομένης στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, Β. Π., ο οποίος και αυτός ναυτολογήθηκε μαζί με τον ενάγοντα προκειμένου να εκτελεσθεί το ως άνω ταξίδι μεταφοράς του πλοίου «…» στο λιμάνι του Τολού. Ας σημειωθεί ότι στον ενάγοντα καταβλήθηκε στις 20-4-2011 προκαταβολή 300,00 ευρώ για μισθό Μαΐου (βλ. την από 20-4-2011 απόδειξη πληρωμής του ως άνω ποσού με τη σχετική αιτιολογία), δεδομένου ότι, όπως διαλαμβάνεται και στην υπό κρίση έφεση, ο πλοίαρχος του ένδικου πλοίου υποσχέθηκε στον ενάγοντα ότι θα τον προσλάβει εκ νέου σ’ αυτό (πλοίο) μόλις συλλέξει όλα τα πιστοποιητικά και ξεκινήσουν τα δρομολόγια τον Μάιο του 2011. Σε αντίθετη κρίση δεν άγει μόνο το γεγονός ότι στο ναυτικό φυλλάδιο του ενάγοντος ανεγράφη ως αιτία απόλυσής του στις 21-4-2011 η εξόφληση ναυτολογίου και όχι η λήξη της – ορισμένου χρόνου – συμβάσεως ναυτικής εργασίας του, διότι η αναγραφή αυτή προδήλως οφείλεται στην έλλειψη έγγραφης σύμβασης ναυτικής εργασίας. Όλα τα ανωτέρω δεν αναιρούνται από όσα ανέφερε ο μάρτυρας του ενάγοντος στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, δεδομένου ότι, όπως καθίσταται σαφές από το σύνολο της κατάθεσής του, δεν έχει ιδία αντίληψη και γνώση των αποδεικτέων πραγματικών περιστατικών και μετέφερε πληροφορίες που περιήλθαν σ’ αυτόν στα πλαίσια της φιλικής του σχέσης με τον ενάγοντα, ώστε εξ αυτού του λόγου η εν λόγω κατάθεσή του να μην κρίνεται αξιόπιστη και ικανή να εισφέρει στο σχηματισμό δικανικής πεποίθησης. Κατ’ ακολουθίαν, σύμφωνα και με τα εκτιθέμενα στην προπαρατεθείσα νομική σκέψη της παρούσας, ο ενάγων δεν δικαιούται αποζημίωση απόλυσης κατ’ άρθρα 72, 75 και 76 του Κ.Ι.Ν.Δ., όπως αβασίμως αιτείται με την κρινόμενη αγωγή του, ούτε το μισθό ενός πλήρους μηνός, κατά τη διάταξη του άρθρου 60 του ίδιου ως άνω Κώδικα, έστω και αν η επίδικη σύμβαση ναυτικής εργασίας διήρκεσε λιγότερο από ένα μήνα, καθόσον η εν λόγω διάταξη προϋποθέτει συνομολόγηση μισθού κατά μήνα και όχι κατά πλουν διαρκούντα για χρονικό διάστημα έλασσον του μηνός, όπως συμβαίνει στην προκείμενη περίπτωση. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχτηκε τα ίδια, δεν έσφαλε, αλλά ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, με συνέπεια τα όσα περί του αντιθέτου ισχυρίζεται ο εκκαλών με την υπό κρίση έφεσή του να είναι απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμα. Κατόπιν όλων των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς έρευνα, πρέπει αυτή ν’ απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της και να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος, λόγω της ήττας του, τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατόπιν και του σχετικού αιτήματός της (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας.

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την έφεση και

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν κατ’ ουσίαν.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400,00) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στο ακροατήριό του και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση, στις      -3-2015, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιών τους δικηγόρων.

 

          Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                        Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ