ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 

Αριθμός απόφασης 939/2022

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

(διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων)

 

Αποτελούμενο από τον Δικαστή Αλκιβιάδη Φερεσίδη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, ο οποίος ορίσθηκε με κλήρωση.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 23 Μαΐου 2022 χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Των αιτουσών: 1) της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…» και τον διακριτικό τίτλο «…» (Α.Φ.Μ. …), που εδρεύει στην …, …, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, και 2) της αλλοδαπής εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στο …, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, τις οποίες εκπροσώπησε η πληρεξούσια δικηγόρος τους Χριστίνα Σφαέλου του Φιλίππου (Α.Μ. Δ.Σ.Π. 2361), κάτοικος …, η οποία κατέθεσε σημείωμα και το με στοιχεία … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων Δ.Σ.Π.

Της καθ’ ης η αίτηση: της αλλοδαπής εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στις …, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, την οποία εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Φραγκίσκος Ξυδούς του Στυλιανού (Α.Μ. Δ.Σ.Π. 3447), κάτοικος …, ο οποίος κατέθεσε σημείωμα και το με στοιχεία … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων Δ.Σ.Π.

Η αιτούσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 28-4-2022 αίτησή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία με Γ.Α.Κ. 3758/2022 και Ε.Α.Κ. 834/2022 και προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

         Με την κρινόμενη αίτησή της η αιτούσα εταιρεία εκθέτει ότι διατηρεί απαίτηση κατά της καθ’ ης η αίτηση κυρίας του υπό Ελληνική σημαία δεξαμενόπλοιου με την ονομασία «…» (αριθμός νηολογίου …, Δ.Δ.Σ. SXVZ, Ι.Μ.Ο. 9306574), που αφορά αμοιβές της από παροχές υπηρεσιών νηογνώμονα και έκδοσης πιστοποιητικών του πλοίου συνολικού ύψους 33.260 ευρώ για την πρώτη εξ αυτών και 448 ευρώ και το ισάξιο σε ευρώ των 20.094 δολαρίων Η.Π.Α. για τη δεύτερη εξ αυτών, που συνήφθησαν στον Πειραιά διαδοχικώς κατά το χρονικό διάστημα από 13-11-2020 έως 10-11-2021, μεταξύ των αιτουσών και της εταιρείας με την επωνυμία «…», που διαχειρίζεται το ανωτέρω πλοίο και η οποία ενεργεί στο όνομα και για λογαριασμό της καθ’ ης. Ότι για τις ανωτέρω απαιτήσεις, για τις οποίες έχουν εκδοθεί τα αντίστοιχα τιμολόγια, που ενσωματώνονται αυτούσια στο δικόγραφο της αίτησης, έχουν οχλήσει την καθ’ ης κυρία, χωρίς όμως εκείνη να έχει εξοφλήσει τις οφειλές της έναντι αυτών. Επικαλούμενες δε επείγουσα περίπτωση, ζητούν προς εξασφάλιση των προαναφερθεισών απαιτήσεών της να διαταχθεί η συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας της καθ’ ης που βρίσκεται στα χέρια της ίδιας ή στα χέρια τρίτων και ιδίως του ανωτέρω πλοίου με την ονομασία «…», μέχρι του ποσού των 50.000 ευρώ για την πρώτη αιτούσα και 50.000 ευρώ για τη δεύτερη αιτούσα, καθώς και να καταδικασθεί η καθ’ ης στην καταβολή των δικαστικών της εξόδων. Με το παραπάνω περιεχόμενο η αίτηση αρμοδίως εισάγεται, για να συζητηθεί κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρο 682 παρ.1 ΚΠολΔ) ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, που είναι καθ’ ύλην (άρθρο 683 παρ. 1 ΚΠολΔ) και κατά τόπον αρμόδιο (άρθρο 33 ΚΠολΔ ως το Δικαστήριο του τόπου σύναψης των επίδικων δικαιοπραξιών, αλλά και άρθρο 683 παρ. 4 ΚΠολΔ ως το Δικαστήριο που βρίσκεται πλησιέστερα στον τόπο όπου πρόκειται να εκτελεστούν τα ασφαλιστικά μέτρα, όταν το πλοίο, που την ημέρα συζήτησης της αίτησης ναυλοχούσε στην αλλοδαπή, εισέλθει στα Ελληνικά χωρικά ύδατα) σε συνδυασμό με το άρθρο 51 παρ. 1 επ. του ν. 2172/1993, που καθιερώνει την λειτουργική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Πειραιά για υποθέσεις ναυτικού δικαίου, και το οποίο -Δικαστήριο- έχει διεθνή δικαιοδοσία προς εκδίκαση της υπόθεσης σύμφωνα με το άρθρο 35 Κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012. Είναι δε ορισμένη και νόμιμη, ερειδόμενη στις διατάξεις των άρθρων 211, 340, 361, 681 επ. ΑΚ, 682, 706, 707 επ., 711, 712 ΚΠολΔ πλην του αιτήματος περί συντηρητικής κατάσχεσης του επίδικου πλοίου «…», το οποίο είναι απορριπτέο ως μη νόμιμο, καθόσον η επίδικη απαίτηση δεν υπάγεται στην έννοια των «θαλάσσιων», όπως αυτές περιοριστικά αναφέρονται στο άρθρο 1 παρ. 1 και 4 της από 10-5-1952 Διεθνούς Συμβάσεως Βρυξελλών για τη συντηρητική κατάσχεση πλοίων (που κυρώθηκε με το ν.δ. 4570/1966). Ωστόσο, το αίτημα περί συντηρητικής κατάσχεσης της (λοιπής) κινητής και ακίνητης περιουσίας της καθ’ ης, είτε βρίσκεται στα χέρια της ίδιας, είτε στα χέρια τρίτων είναι νόμιμο, ερειδόμενο στα προαναφερθέντα άρθρα, καθόσον, όταν η απαίτηση δεν είναι «θαλάσσια» κατά την έννοια της Διεθνούς Συμβάσεως, ο δανειστής δεν μπορεί μεν να κατάσχει το συνδεόμενο με αυτή πλοίο (άρθρα 2 και 3 παρ. 1 της Σύμβασης), αλλά έχει το δικαίωμα να κατάσχει οποιοδήποτε άλλο πλοίο ή περιουσιακό στοιχείο του οφειλέτη του πλοιοκτήτη σύμφωνα με τον ΚΠολΔ (ΜΠΠ 1057/1985 ΕΝΔ 1986 σελ. 209, Α. Αντάπασης/Λ. Αθανασίου «Ναυτικό Δίκαιο» σελ. 332-333 και 341). Σημειωτέον ότι εφαρμοστέο, εν προκειμένω, δίκαιο είναι το ελληνικό, εφόσον από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης προκύπτει ότι οι ως άνω συναφθείσες συμβάσεις συνδέονται προδήλως στενότερα με την Ελλάδα, όπου εδρεύει πραγματικά η διαχειρίστρια των πλοίων εταιρεία με την επωνυμία «…» (οδός …) και όπου συνήφθησαν οι συμβάσεις, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 3 Κανονισμού (ΕΚ) 593/2008. Πρέπει, εξάλλου, να αναφερθεί ότι για τη στοιχειοθέτηση της παθητικής νομιμοποίησης αρκεί ο ισχυρισμός των αιτουσών ότι η καθ’ ης συμβλήθηκε στις ένδικες συμβάσεις ως εργοδότρια και ότι, ως εκ τούτου, τυγχάνει φορέας της αντίστοιχης υποχρέωσης, ανεξαρτήτως της βασιμότητας ή μη του ισχυρισμού αυτού κατ’ ουσίαν, αφού στη δεύτερη περίπτωση η αίτηση απορρίπτεται ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν και όχι ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης ως διαδικαστικής προϋπόθεσης της δίκης (ΕφΠατρ 508/2006 ΑχΝομ 2007 σελ. 340, ΕφΠειρ 455/2005 ΠειρΝομ 2005 σελ. 361). Περαιτέρω, το επιμέρους ζήτημα της αντιπροσώπευσης της καθ’ ης από τη διαχειρίστρια του πλοίου κατά την κατάρτιση των ένδικων συμβάσεων, το οποίο εξαιρείται από το πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού 593/2008, κατά ρητή πρόβλεψη του άρθρου 1 παρ. 2 περ. ζ’, ρυθμίζεται από το δίκαιο της χώρας στην οποία ο αντιπρόσωπος επιχείρησε τη δικαιοπραξία (εν προκειμένω το ελληνικό δίκαιο), για την οποία του χορηγήθηκε η πληρεξουσιότητα, σύμφωνα με τη γενικώς αποδεκτή σχετική αρχή του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου (ΑΠ 777/2015 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Επομένως, πρέπει η αίτηση, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.

Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα των αιτουσών … του …, που εξετάστηκε στο ακροατήριο αυτού του Δικαστηρίου, και όλων των εγγράφων που προσκομίζουν οι διάδικοι, καθώς και από τις προσκομιζόμενες από την καθ’ ης α) υπ’ αριθ. … ένορκη βεβαίωση του …, που δόθηκε ενώπιον του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στη Σαγκάη και β) υπ΄ αριθμ. … ένορκη βεβαίωση του … …, που δόθηκε ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αθηνών Αικατερίνης Κουτάκου και οι οποίες (αμφότερες ένορκες βεβαιώσεις) δόθηκαν στο πλαίσιο άλλων δικών και λαμβάνονται υπόψη κατά την προκείμενη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων χωρίς κλήτευση των αιτουσών (ΜΠρΚορ 8/2009 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ», ΜΠρΑθ 4946/2007 ΕλλΔνη 49 σελ. 302, ΜΠρΑθ 8594/2001 ΕΔΠολ 2001 σελ. 229), πιθανολογούνται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά. Οι αιτούσες τυγχάνουν μέλη του διεθνούς ομίλου «…» και παρέχουν υπηρεσίες ως νηογνώμονας, εκδίδοντας πιστοποιητικά αξιοπλοΐας πλοίων, που έχουν εγγραφεί και παρακολουθούνται από το νηογνώμονα σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς. Η δε καθ’ ης τυγχάνει, κατά τον παρόντα χρόνο, πλοιοκτήτρια του υπό Ελληνική σημαία δεξαμενόπλοιου με την ονομασία «…», νηολογίου …, ΙΜΟ 9306574, ΔΔΣ SXVZ) και μέλος του ομίλου εταιρειών με την επωνυμία «…» («…»), ο οποίος δραστηριοποιείται στον τομέα των διεθνών χρηματοδοτικών επενδύσεων, κατέχει δε και διαθέτει επενδυτικό και χρηματοδοτικό χαρτοφυλάκιο στην ποντοπόρο εμπορική ναυτιλία. Περαιτέρω, η καθ’ ης συνεστήθη από την εταιρία «…» το έτος 2017, προκειμένου να αποτελέσει μέρος χρηματοδοτικού σχήματος, έχοντος τη μορφή πώλησης και επαναμίσθωσης, στο πλαίσιο του οποίου θα καθίστατο ιδιοκτήτρια και, εν συνέχεια, εκναυλώτρια του προαναφερθέντος δεξαμενόπλοιου, του οποίου πλοιοκτήτρια υπήρξε, μέχρι τον Αύγουστο του 2017, η εδρεύουσα στον ….. εταιρεία με την επωνυμία «… …», μέλος του ομίλου ναυτιλιακών εταιριών «…….» και θυγατρική της μητρικής του εν λόγω ομίλου, εταιρείας «…». Ειδικότερα, εντός του έτους 2017 στο πλαίσιο συνεννοήσεων και διαπραγματεύσεων μεταξύ του ανωτέρω ομίλου και της εταιρίας «…» για την (ανα)χρηματοδότηση των ναυτιλιακών επιχειρήσεων του ως άνω ομίλου και την απόκτηση επαρκούς ταμειακής ρευστότητας, συμφωνήθηκε η εκταμίευση, από την (χρηματοδότρια) εταιρεία «…» προς τον όμιλο «…», συνολικού ποσού 65.550.000 δολαρίων ΗΠΑ, στο πλαίσιο πώλησης και επαναμίσθωσης («sale and leaseback») τεσσάρων υπό Eλληνική σημαία δεξαμενόπλοιων, ήτοι των «…», «…» (νηολογίου…., με αριθμό νηολογίου …, ΙΜΟ 9283853, ΔΔΣ SYPX), «…», (νηολογίου …, με αριθμό νηολογίου …, ΙΜΟ 9319545, ΔΔΣ SVET) και «…», (νηολογίου ….., με αριθμό νηολογίου …, ΙΜΟ 93065692 και ΔΔΣ SYQM), τα οποία ανήκαν σε πλοιοκτήτριες εταιρείες του εν λόγω ομίλου. Κατά το περιεχόμενο της ανωτέρω συμφωνίας χρηματοδότησης μέσω πωλήσεων και επαναμισθώσεων, συναφθείσας μεταξύ των εταιρειών «…» (δανείστριας) και «….» (δανειζόμενης), η πρώτη θα προέβαινε στη σύσταση τεσσάρων εταιριών ειδικού σκοπού, οι οποίες προορίζονταν να αποκτήσουν την κυριότητα των ανωτέρω δεξαμενόπλοιων δι’ αγοράς, από τις, τότε, ως άνω πλοιοκτήτριες, έναντι συνολικού τιμήματος 65.550.000 δολαρίων Η.Π.Α. Παράλληλα, με τις συμβάσεις αγοραπωλησίας των πλοίων και με τη μεταβίβαση της κυριότητάς τους στις εταιρείες ειδικού σκοπού του δανειστή ομίλου, οι εν λόγω αγοράστριες εταιρείες θα προέβαιναν στην εκναύλωση των πλοίων προς τις πρώην πλοιοκτήτριες εταιρίες του ομίλου «…», δυνάμει σχετικών συμβάσεων ναύλωσης «γυμνού πλοίου» (bareboat charter agreements) για περίοδο ενενήντα έξι (96) μηνών (ήτοι 8 ετών), στο πλαίσιο των οποίων οι ναυλώτριες θα αναλάμβαναν την υποχρέωση να καταβάλουν μηνιαίους ναύλους στις αγοράστριες-εκναυλώτριες, διατηρώντας τη ναυτική διεύθυνση και κατοχή των πλοίων, τα οποία θα εκμεταλλεύονταν οι ίδιες, ιδίω ονόματι και για δικό τους λογαριασμό, για ολόκληρη τη συμφωνηθείσα περίοδο των ναυλώσεων. Τη δε εμπορική και τεχνική διαχείριση των ανωτέρω πλοίων θα διατηρούσε για ολόκληρη την περίοδο της ναύλωσης ο όμιλος «…», διά της εταιρείας «…», η οποία διατηρεί νόμιμη εγκατάσταση στον …., κατά τις διατάξεις του Ν. 27/1975. Ειδικότερα και αναφορικά με το δεξαμενόπλοιο «…», πιθανολογήθηκε ότι καταρτίστηκε μεταξύ της καθ’ ης και της (τότε πλοιοκτήτριας) εταιρίας «… …», το από 24-8-2017 Προσύμφωνο Αγοραπωλησίας (Memorandum of Agreement), διά του οποίου συμφωνήθηκε η πώληση και η μεταβίβαση της κυριότητας του ανωτέρω πλοίου στην καθ’ ης – αγοράστρια αντί συνολικού τιμήματος 20.750.000 δολαρίων Η.Π.Α. και δυνάμει της από 4-9-2017 σχετικής πράξης μεταβίβασης (Bill of Sale) μεταβιβάστηκε στην καθ’ ης η κυριότητα του πλοίου και παραδόθηκε σε αυτή η νομή και η κατοχή του. Πέραν δε ως άνω πώλησης και μεταβίβασης καταρτίστηκε μεταξύ αφενός της καθ’ ης, ως κυρίας και εκναυλώτριας του ανωτέρω πλοίου και, αφετέρου, της «… …», ως γυμνής ναυλώτριας, η από 24-8-2017 σύμβαση ναύλωσης γυμνού πλοίου, τύπου «BARECON 2001». Και στην περίπτωση δε του ένδικου πλοίου, την εμπορική και τεχνική διαχείριση του αυτού συμφωνήθηκε ότι θα αναλάμβανε και θα διατηρούσε για ολόκληρη τη διάρκεια της ναύλωσης η εταιρεία «…» ενεργώντας κατ’ εντολή και για λογαριασμό της γυμνής ναυλώτριας εταιρείας «… …» ως αντιπρόσωπός της. Για τον λόγο δε αυτό καταρτίστηκε, μεταξύ της ως άνω ναυλώτριας και της εταιρείας «…», η από 8-9-2017 σύμβαση διαχείρισης του πλοίου «…». Η ως άνω, όμως, σύμβαση γυμνής ναύλωσης καταγγέλθηκε από την καθ’ ης δυνάμει της από 14-3-2021 δήλωσης γνωστοποίησης καταγγελίας, δεδομένου ότι η ναυλώτρια είχε καταστεί από τον Ιανουάριο του 2021 υπερήμερη ως προς την καταβολή των ναύλων. Ακολούθως, στις 21-3-2021 και δυνάμει σχετικού δικαιώματος της καθ’ ης (άρθρο 3.7 της από 8-9-2017 επιστολής ανάληψης υποχρέωσης διαχειριστή που εστάλη από την «…» προς την καθ’ ης), η τελευταία κατήγγειλε, με σχετική επιστολή της προς την «…», τη σύμβαση διαχείρισης και ενημέρωσε την τελευταία ότι τη διαχείριση του ένδικου πλοίου αναλάμβανε εφεξής η εταιρεία «…». Επειδή δε τόσο η ναυλώτρια «… …», όσο και η διαχειρίστρια εταιρία «…» αρνήθηκαν να παραδώσουν το πλοίο «…» στην καθ’ ης, η τελευταία αφενός προσέφυγε στην προβλεπόμενη από τη σύμβαση ναύλωσης και τη σύμβαση διαχείρισης Διαιτητική διαδικασία στο Λονδίνο, αφετέρου κατέθεσε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών) αίτηση κατά των ανωτέρω εταιρειών για την υπαγωγή του πλοίου σε δικαστική μεσεγγύηση. Επί της ανωτέρω αιτήσεως, εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 1338/2021 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), η οποία δέχθηκε την ανωτέρω αίτηση, ανέθεσε τη δικαστική μεσεγγύηση του πλοίου στην εταιρεία «…» και διέταξε αμφότερες τις ανωτέρω εταιρείες να παραδώσουν το πλοίο στην τελευταία. Η ανωτέρω απόφαση εκτελέστηκε στις 5-11-2021, δυνάμει σχετικής πράξης του δικαστικού επιμελητή … και παραδόθηκε στη μεσεγγυούχο. Ήδη δε με την υπ’ αριθμ. 568/2022 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου αντικαταστάθηκε η μεσεγγυούχος από την «…». Περαιτέρω, πιθανολογείται ότι κατά το χρονικό διάστημα από 13-11-2020 έως 28-6-2021 η μεν πρώτη αιτούσα και από 29-9-2021 έως 10-11-2021 η δεύτερη αιτούσα συνήψαν συμβάσεις παροχής υπηρεσιών νηογνώμονα και έκδοσης πιστοποιητικών του πλοίου «…» με την εταιρεία με την επωνυμία «…», που διαχειριζόταν το ως άνω πλοίο, στο πλαίσιο του από 1-1-2020 «Ενοποιημένου Συμβολαίου Υπηρεσιών» (Consolidated Contract for Services), που είχαν συνάψει οι αιτούσες με την «…». Για τις ανωτέρω απαιτήσεις συνολικού ύψους α) 33.260 ευρώ για την πρώτη αιτούσα και β) 448 ευρώ και το ισάξιο σε ευρώ την ημέρα πληρωμής 29.094 δολάρια Η.Π.Α. για τη δεύτερη αιτούσα, για τις οποίες έχουν εκδοθεί τα αντίστοιχα τιμολόγια, έχουν οχλήσει οι αιτούσες τη διαχειρίστρια «…», χωρίς, όμως, να έχουν λάβει τα σχετικά ποσά των αμοιβών τους. Ωστόσο, πιθανολογείται ότι η «…», που συνήψε τις επίδικες συμβάσεις, ενεργούσε, εν προκειμένω, στο όνομα και για λογαριασμό της γυμνής ναυλώτριας (εφοπλίστριας) εταιρείας «… …», η οποία κατά τον χρόνο σύναψης και εκτέλεσης των ένδικων συβάσεων πώλησης εκμεταλλευόταν ιδίω ονόματι και για δικό της λογαριασμό το συγκεκριμένο πλοίο μέχρι και τις 15-3-2021, οπότε και καταγγέλθηκε, κατά τα προαναφερθέντα, η σύμβαση γυμνής ναύλωσης που αυτή είχε συνάψει με την καθ’ ης. Η διαχείριση, εξάλλου, του πλοίου «…» είχε ανατεθεί στην εταιρεία «…» από την ως άνω γυμνή ναυλώτρια δυνάμει της από 8-9-2017 σύμβασης διαχείρισης και όχι από την καθ’ ης, η οποία, σύμφωνα με τις ανωτέρω παραδοχές, δεν εκμεταλλευόταν καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της γυμνής ναύλωσης το πλοίο. Κατόπιν των ανωτέρω, πιθανολογήθηκε ότι η διαχειρίστρια εταιρεία «…» δεν είχε την ιδιότητα του αντιπροσώπου τής καθ’ ης εταιρείας, ούτε συμβλήθηκε στις ένδικες συμβάσεις στο όνομα και για λογαριασμό της τελευταίας, γεγονός που από τα διδάγματα της κοινής πείρας ήταν σε γνώση των αιτουσών, οι οποίες πιθανολογήθηκε ότι ουδέποτε είχαν οχλήσει την καθ’ ης, σαν να ήταν αντισυμβαλλόμενή τους για την εξόφληση των τιμολογίων παρά μόνο την ως άνω διαχειρίστρια, με την οποία είχαν μακροχρόνια συνεργασία, ενώ και άλλοι δανειστές γνώριζαν τον εφοπλισμό (βλ. μεταξύ άλλων τις προσκομιζόμενες από την καθ’ ης υπ’ αριθμ. 189/2022, 210/2022, 586/2022 και 686/2022 αποφάσεις αυτού του Δικαστηρίου, με τις οποίες απορρίφθηκαν για τον ίδιο λόγο αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων συντηρητικής κατάσχεσης άλλων δανειστών κατά της καθ’ ης). Η ανωτέρω κρίση του Δικαστηρίου δεν μπορεί να αναιρεθεί από την κατάθεση του μάρτυρα των αιτουσών στο ακροατήριο, ο οποίος κατέθεσε ότι οι αιτούσες δεν είχαν ποτέ επαφή με την καθ’ ης για ζητήματα που αφορούσαν τις εργασίες στο πλοίο και ότι μόνο η διαχειρίστρια εμφανιζόταν στις επαφές και συνεννοήσεις για αυτές, χωρίς να δηλώνει ότι ενεργεί στο όνομα και για λογαριασμό της καθ’ ης, αλλά ούτε και από την προσκομιζόμενη από τις αιτούσες υπ’ αριθμ. πρωτ. … βεβαίωση του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, στην οποία η εταιρεία «…» εμφανίζεται ως εκπροσωπούσα την πλοιοκτήτρια καθ’ ης, δεδομένου ότι μόνη η υποβολή τέτοιας δήλωσης στην προαναφερθείσα διοικητική αρχή δεν αποτελεί ικανή περίσταση, που να μπορεί να ανατρέψει το πιθανολογηθέν πραγματικό γεγονός της εκμετάλλευσης του ένδικου πλοίου από τη γυμνή ναυλώτρια «… …» (από τις 24-8-2017) και της διαχείρισης αυτού από την «…» (από τις 8-9-2017) κατά τον χρόνο κατάρτισης και εκτέλεσης των επίδικων συμβάσεων στο όνομα και για λογαριασμό της ως άνω ναυλώτριας πλοίου (ΕφΠειρ 77/2008 ΕΝΔ 2008 σελ. 211). Όσον αφορά τα τιμολόγια που εκδόθηκαν μετά την πρόωρη καταγγελία της σύμβασης γυμνής ναύλωσης με την «… …» στις 14-3-2021 και την επιστολή παύσης διαχείρισης της καθ’ ης προς την «…» στις 21-3-2021 (το από 28-6-2021 τιμολόγιο ποσού 260 ευρώ, το από 29-9-2021 τιμολόγιο ποσού 448 ευρώ, το από 5-10-2021 τιμολόγιο ποσού 850 δολαρίων ΗΠΑ, το από 6-10-2021 τιμολόγιο ποσού 3.650 δολαρίων ΗΠΑ, το από 6-10-2021 τιμολόγιο ποσού 475 δολαρίων ΗΠΑ και το από 10-11-2021 τιμολόγιο ποσού 24.119 δολαρίων ΗΠΑ), και αυτά εκδόθηκαν από την «…» στο πλαίσιο του «Ενοποιημένου Συμβολαίου Υπηρεσιών» (Consolidated Contract for Services), που είχαν συνάψει οι αιτούσες με την «…», χωρίς και πάλι η τελευταία να ενεργεί στο όνομα και για λογαριασμό της καθ’ ης και χωρίς η «…» να είναι πλέον διαχειρίστρια του πλοίου. Πράγματι, η καθ’ ης μετά τις 21-3-2021 και κατά τη διάρκεια έκδοσης των ως άνω τιμολογίων επιχειρούσε να πετύχει από τη γυμνή ναυλώτρια και τη διαχειρίστρια του πλοίου την επαναπαράδοση του πλοίου της στην ίδια, γεγονός που, όπως προαναφέρθηκε, πέτυχε μόλις στις 5-11-2021 με την εκτέλεση της ως άνω υπ’ αριθμ. 1338/25-10-2021 απόφασης αυτού του Δικαστηρίου, με την οποία τέθηκε το πλοίο υπό δικαστική μεσεγγύηση και υποχρεώθηκαν οι «… …» και «…» να παραδώσουν το πλοίο στην ορισθείσα μεσεγγυούχο εταιρεία. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι οι ένδικες απαιτήσεις των αιτουσών κατά της καθ’ ης στηρίζονται αποκλειστικά, κατά την ιστορική βάση της κρινόμενης αιτήσεως, στη συμβατική ευθύνη της τελευταίας (κυρίας του πλοίου) ως δι’ αντιπροσώπου συμβληθείσας στις ένδικες συμβάσεις. Συνεπώς, δεν μπορεί να τεθεί ζήτημα παραδοχής πραγματοπαγούς ευθύνης της τελευταίας, εκ του άρθρου 106 Κ.Ι.Ν.Δ. ή άλλου εφαρμοστέου δικαίου, ως κυρίας του πλοίου και μέχρι την αξία αυτού, από τη στιγμή που η τελευταία φέρεται ότι συμβλήθηκε η ίδια και για λογαριασμό της, μέσω της αντιπροσώπου της εταιρείας «…», αλλά ούτε και παραδοχή ευθύνης αυτής ως πλοιοκτήτριας (έστω και κατόπιν ανατροπής του μαχητού τεκμηρίου του άρθρου 105 παρ. 3 ΚΙΝΔ), αφού υπό αυτή την εκδοχή θα άλλαζε ανεπίτρεπτα η ιδιότητα της καθ’ ης από αυτή της κυρίας του πλοίου σε αυτή της πλοιοκτήτριας (ΑΠ 954/2004 ΕΝΔ 32 σελ. 342). Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και εφόσον δεν πιθανολογήθηκε η ύπαρξη συμβατικής ευθύνης της καθ’ ης εκ των ένδικων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών νηογνώμονα και έκδοσης πιστοποιητικών πλοίου και οι εξ αυτής ένδικες (διασφαλιστέες) απαιτήσεις των αιτουσών σε βάρος της, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη. Τα δικαστικά έξοδα της καθ’ ης η αίτηση, όπως ορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό, βαρύνουν τις αιτούσες λόγω της ήττας τους (άρθρα 176, 180, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, 84 παρ. 2 εδ. α’  Κώδικα Δικηγόρων).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Απορρίπτει την αίτηση.

Επιβάλλει στις αιτούσες τα δικαστικά έξοδα της καθ’ ης η αίτηση, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 3-6-2022.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                                     ..…ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΟΝΟ