ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός απόφασης
3000/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
——————————————————–
Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Χρυσάνθη Μάντη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου, και τη Γραμματέα Ελένη Κατιρτζόγλου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 7 Δεκεμβρίου 2021, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Της ενάγουσας : … (… η οποία προκατέθεσε νόμιμα και εμπρόθεσμα, στις 20-5-2019, τις από ίδιας ημερομηνίας προτάσεις της δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Ιωάννη Αθανασιάδη (Α.Μ. Δ.Σ.Π. 3824), δυνάμει του από 19-5-2021 πληρεξουσίου της, στο οποίο βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής της, και δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο. Ο ως άνω πληρεξούσιος δικηγόρος προσκόμισε το υπ’ αριθμό … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του Δ.Σ.Π.
Της εναγόμενης : Εταιρείας με την επωνυμία «…, νόμιμα εκπροσωπούμενης, η οποία προκατέθεσε νόμιμα και εμπρόθεσμα, στις 21-5-2021 τις από ίδιας ημερομηνίας προτάσεις της δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Αλεξάνδρας Λίνα (Α.Μ. Δ.Σ.Π. 2835), δυνάμει του από 20-5-2021 πληρεξουσίου του νόμιμου εκπροσώπου της …, στο οποίο βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής του, σε συνδυασμό με την υπ’ αριθμό πρωτ. 2212.3-1/3826/41/82566/9-12-2020 βεβαίωση της Υπηρεσίας Μητρώου Ναυτικών Εταιρειών του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής περί εκπροσώπησης, μεταξύ άλλων, της εναγόμενης, και δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο. Η ως άνω πληρεξούσια δικηγόρος προσκόμισε το υπ’ αριθμό … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του Δ.Σ.Π.
Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 8-1-2021 αγωγή της, που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με γενικό και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 94/8-1-2021 και 70/8-1-2021 αντίστοιχα, προσδιορίσθηκε να συζητηθεί για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας, δυνάμει της από 22-10-2021 πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, και εγγράφηκε στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η σύμβαση εθνικής θαλάσσιας μεταφοράς επιβάτη εντάσσεται, σύμφωνα με το άρθρο 107 ΚΙΝΔ, στην έννοια της latu sensu ναύλωσης, και ως εκ τούτου, ρυθμίζεται, εκτός από τις διατάξεις των άρθρων 174-189 ΚΙΝΔ, συμπληρω-ματικά και από όσες διατάξεις των άρθρων 107-173 ΚΙΝΔ προσαρμόζονται στη φύση της σχέσης (Ι. Κοροτζής, Ναυτικό Δίκαιο, τ. 2ος, εκδ. 2005, άρθρο 107, § 4.1, σελ. 100, Α. Αντάπασης-Λ.Αθανασίου Ναυτικό Δίκαιο, εκδ. 2020, § 1500, σελ. 768). Η συμφωνία αυτή (θαλάσσιας μεταφοράς επιβάτη) δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις εκατέρωθεν. Ειδικότερα, δημιουργεί στον εκναυλωτή την υποχρέωση για ασφαλή και άνετη μεταφορά του επιβάτη (άρθρα 44, 104, 110, 111 και 235 ιστ΄ Ν.Δ. 187/1973 «περί Κώδικος Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου»), ενώ κατά το άρθρο 84 εδ. β΄ του ΚΙΝΔ ο πλοιοκτήτης ευθύνεται για τις αδικοπραξίες που διέπραξε ο πλοίαρχος, το πλήρωμα ή ο πλοηγός κατά την εκτέλεση των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων (ΕφΠειρ 170/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟS). Ήδη, διέπεται από τον Κανονισμό (ΕΚ) 392/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Απριλίου 2009 «σχετικά με την ευθύνη των μεταφορέων που εκτελούν θαλάσσιες μεταφορές επιβατών, σε περίπτωση ατυχήματος» [καθώς έχουν παρέλθει αμφότερες οι ημερομηνίες των τεσσάρων ετών από την ημερομηνία εφαρμογής του για τα πλοία κατηγορίας Α και της 31ης-12-2018 για τα πλοία κατηγορίας Β (άρθρο 11), μέχρι τις οποίες η Ελλάδα είχε διατηρήσει τη δυνατότητα αναβολής της εφαρμογής του], ο οποίος θεσπίζει το ενωσιακό καθεστώς σχετικά με την ευθύνη και την ασφάλιση για τις θαλάσσιες μεταφορές επιβατών, όπως ορίζουν οι συναφείς διατάξεις : α) της Σύμβασης των Αθηνών του 1974 σχετικά με τη θαλάσσια μεταφορά επιβατών και των αποσκευών τους, όπως τροποποιήθηκε με το πρωτόκολλο του 2002 και β) των επιφυλάξεων και των κατευθυντήριων γραμμών του ΙΜΟ για την εφαρμογή της Σύμβασης των Αθηνών, που υιοθέτησε η νομική επιτροπή του ΙΜΟ στις 19 Οκτωβρίου 2006 (άρθρο 1 § 1), ενώ επεκτείνει την εφαρμογή αυτών των διατάξεων στις θαλάσσιες μεταφορές εντός ενός και μόνο κράτους μέλους με πλοία κατηγορίας Α και Β σύμφωνα με το άρθρο 4 της οδηγίας 98/18/ΕΚ και θεσπίζει ορισμένες πρόσθετες απαιτήσεις (άρθρα 1 § 2 και 2). Έτσι, το καθεστώς ευθύνης ως προς τους επιβάτες διέπεται από τον εν λόγω κανονισμό, καθώς και από τα άρθρα 1 και 1α, 2 § 2, 3 έως 16, 18, 20 και 21 της Σύμβασης των Αθηνών, που ενσωματώνονται σε αυτόν ως παράρτημα Ι (άρθρο 3 § 1). Δοθέντος, όμως, ότι η Σύμβαση των Αθηνών δεν αποσκοπεί στη ρύθμιση της σύμβασης θαλάσσιας μεταφοράς στο σύνολό της, αλλά αποκλειστικό αντικείμενό της είναι η ευθύνη του θαλάσσιου μεταφορέα επιβατών και αποσκευών, για την πλήρωση των κενών που ανακύπτουν, εφαρμόζονται συμπληρωματικά οι διατάξεις του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου, και όταν αυτό είναι το ελληνικό, οι διατάξεις του ΚΙΝΔ και του ΑΚ (Α. Αντάπασης-Λ.Αθανασίου Ναυτικό Δίκαιο, ό.π.). Στο μέτρο δε που συντρέχουν οι όροι της αδικοπραξίας ο επιβάτης μπορεί να στηρίξει τις αξιώσεις του για αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης στις διατάξεις των άρθρων 914 επ. και 932 ΑΚ (βλ. Ι. Κοροτζή, Ναυτικό Δίκαιο, ό.π., άρθρο 174, § 3, σελ. 471-472). Τούτο συμβαίνει όταν η υπαίτια ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη με την οποία παραβιάζεται σύμβαση, μπορεί πέραν της αξίωσης από τη σύμβαση να θεμελιώσει και αξίωση από αδικοπραξία, όταν και χωρίς τη συμβατική σχέση διαπραττόμενη, θα ήταν παράνομη, ως αντικειμενική στο κατά το άρθρο 914 ΑΚ επιβαλλόμενο γενικό καθήκον να μη ζημιώνει κάποιος τον άλλο υπαιτίως (ΟλΑΠ 967/1973 ΝοΒ 22, 505), οπότε υπάρχει συρροή συμβατικής και αδικοπρακτικής ευθύνης και ο δανειστής έχει το δικαίωμα να στηρίξει την αξίωση του για αποζημίωση, είτε στη σύμβαση είτε στην αδικοπραξία, είτε επιβοηθητικά και στις δύο (ΑΠ 1024/2010, ΑΠ 347/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟS, ΑΠ 1734/2009 ΧριΔ 2011, σελ. 100). Σε κάθε περίπτωση, από τη διατύπωση των διατάξεων των άρθρων 1 § 9, 2, 3 § 1, 7 § 1, 8 §§ 1-3, 12 § 1, 13, 14, 16 §§ 1, 2α και 3 της Σύμβασης (όπως οι διατάξεις των άρθρων 7 § 1 και 8 έχουν αντικατασταθεί με το άρθρο ΙΙ του Πρωτοκόλλου), σε συνδυασμό με το σκοπό της, που είναι η ενοποίηση ορισμένων κανόνων σχετικών με την ευθύνη του θαλάσσιου μεταφορέα για τη διεθνή μεταφορά των επιβατών και των αποσκευών τους, συνάγεται ότι είτε πρόκειται για συμβατική είτε για εξωσυμβατική ευθύνη, οι σχέσεις του μεταφορέα και του επιβάτη θαλάσσιας μεταφοράς ρυθμίζονται αποκλειστικά από τους πιο πάνω διεθνείς κανόνες και τα αναφερόμενα στη Σύμβαση όρια ευθύνης ισχύουν για κάθε προβλεπόμενη από αυτήν αξίωση κατά του μεταφορέα, είτε η αξίωση θεμελιώνεται σε συμβατική, είτε σε εξωσυμβατική ευθύνη (ΕφΠειρ 12/2003 ΕΝαυτΔ 2003, σελ. 141, ΕφΠειρ 181/2001 ΔΕΕ 2001, σελ. 898, βλ. ΑΠ 1002/2002 ΤΝΠ ΝΟΜΟS). ΙΙ. Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 330 και 914 ΑΚ συνάγεται ότι προϋποθέσεις της ευθύνης προς αποζημίωση από αδικοπραξία είναι η υπαιτιότητα του υπόχρεου, η οποία υπάρχει και στην περίπτωση της αμέλειας, δηλαδή όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, το παράνομο της πράξης ή παράλειψης αυτού και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της πράξης ή της παράλειψης κα της επελθούσας ζημίας. Η παράνομη έναντι του ζημιωθέντος συμπεριφορά μπορεί να συνίσταται όχι μόνο σε θετική πράξη αλλά και σε παράλειψη, εφόσον στην τελευταία περίπτωση ο υπαίτιος ήταν υποχρεωμένος να ενεργήσει, η υποχρέωση του δε αυτή σε πράξη μπορεί να επιβάλλεται από δικαιοπραξία, από το νόμο ή από την καλή πίστη, κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη, πράγμα που υπάρχει ιδίως, όταν ο υπαίτιος με ενέργειες του δημιούργησε μια επικίνδυνη κατάσταση από την οποία είναι δυνατό να προκύψει ζημία σε τρίτους. Ειδικότερα, ο χαρακτηρισμός της παράλειψης ως παράνομης συμπεριφοράς προϋποθέτει την ύπαρξη νομικής υποχρέωσης για επιχείρηση της θετικής ενέργειας που παραλείφθηκε, τέτοια δε νομική υποχρέωση μπορεί να προκύψει είτε από δικαιοπραξία, είτε από ειδική διάταξη νόμου, είτε από την αρχή που απορρέει από τα άρθρα 281 και 288 ΑΚ, ήτοι την αρχή της καλής πίστης, όπως αυτή διαμορφώνεται κατά την παρούσα κοινωνική αντίληψη (ΕφΠειρ 207/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟS, ΕφΠειρ 161/2004 ΕΝαυτΔ 2004, σελ. 3), η οποία (αρχή) σε περίπτωση που κάποιος δημιούργησε επικίνδυνη κατάσταση, από την οποία μπορούσε να προέλθει ζημία, του επιβάλλει να επιχειρήσει την ενδεδειγμένη θετική ενέργεια προς αποφυγή της ζημίας (ΑΠ 2247/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟS, ΑΠ 380/2008 ΧρΙΔ 2008, σελ. 880). Αιτιώδης συνάφεια υπάρχει, όταν η πράξη ή παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου ήταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων το επιζήμιο αποτέλεσμα. Από τη διάταξη δε του άρθρου 298 εδ. β΄ ΑΚ προκύπτει, ότι η απαραίτητη για τη θεμελίωση αξίωσης αποζημίωσης αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς και της προκληθείσας ζημίας υπάρχει όταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 § 4 ΚΠολΔ) : α) η φερόμενη ως ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη, κατά την συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων ή τις περιστάσεις της συγκεκριμένης περίπτωσης (άρθρο 298 ΑΚ), ήταν επαρκώς ικανή (πρόσφορη) να επιφέρει το επιζήμιο αποτέλεσμα και β) επέφερε πράγματι τούτο στη συγκεκριμένη περίπτωση (ΑΠ 1396/2010, ΑΠ 605/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟS, ΑΠ 2247/2009 ό.π). Τέλος, από την προαναφερόμενη διάταξη του άρθρου 84 εδ. β΄ του ΚΙΝΔ, σε συνδυασμό με τις γενικές διατάξεις των άρθρων 914 και 922 ΑΚ συνάγεται ότι ο πλοιοκτήτης (προστήσας) ευθύνεται, όταν η αδικοπραξία μέλους του πληρώματος (προστηθέντος) δεν είναι άσχετη ή ξένη με την εκτέλεση της υπηρεσίας που του έχει ανατεθεί, αλλά βρίσκεται σε εσωτερική αιτιώδη σχέση με την υπηρεσία αυτή, υπό την έννοια ότι η αδικοπραξία δεν ήταν δυνατό να υπάρξει χωρίς την πρόστηση ή όταν η τελευταία υπήρξε το αναγκαίο μέσο για την τέλεση της αδικοπραξίας (ΑΠ 864/2009 ΕΝαυτΔ 2009, σελ. 184, ΑΠ 1711/2008 ΕΕμπΔ 2009, σελ. 875). Στην προκειμένη περίπτωση, η ενάγουσα, με την κρινόμενη αγωγή της, εκθέτει ότι στις 11-8-2019, λίγο πριν τις 17:30 μ.μ., αμέσως μετά την επιβίβασή της στο Ε/Γ-Ο/Γ πλοίο … πλοιοκτησίας της εναγόμενης, το οποίο επρόκειτο να εκτελέσει το δρομολόγιο από Ραφήνα προς Άνδρο, κατά την άνοδό της με την δεξιά κυλιόμενη κλίμακα του πλοίου, η επιβάτης που βρισκόταν ακριβώς μπροστά της έχασε την ισορροπία της, για τους λόγους που ειδικότερα εκτίθενται σε αυτήν, με αποτέλεσμα να την σπρώξει με όλο το βάρος του σώματός της και των αποσκευών της και να πέσει αυτή (η ενάγουσα) προς τα πίσω επί της κυλιόμενης κλίμακας, με επακόλουθο από την πτώση της να τραυματισθεί και συγκεκριμένα, να υποστεί συντριπτικό κάταγμα αριστερής πτέρνας, κάκωση οσφυϊκής μοίρας σπονδυλικής στήλης, με εικόνα θλάσης οσφύος και σύνοδο οίδημα, διάχυτη οστεοπενία, δυσκοκοίλες στα επίπεδα των μεσοσπονδυλίων διαστημάτων Ο3-Ο4 και Ο5-Ι1, πιεστικά φαινόμενα σε νωτιαίο σωλήνα στα επίπεδα Ο3-Ο4, Ο4-Ο5 και Ο5-Ι1, καθώς και ριζιτική συνδρομή Ο5 δεξιά. Ότι ο τραυματισμός της αυτός οφείλεται στην αποκλειστική υπαιτιότητα της εναγόμενης και των προστιθέντων από αυτήν προσώπων ως υπευθύνων αυτής, η οποία συνίσταται στην έλλειψη μέτρων και οδηγιών προς τους επιβάτες για την ασφαλή τους επιβίβαση, την αποφυγή συνωστισμού και την ανοχή του πληρώματος στην μεταφορά υπέρβαρων και ογκωδών αποσκευών στις κυλιόμενες κλίμακες από τους επιβάτες, ενώ υπάρχει ειδικός χώρος εναπόθεσης αποσκευών στο χώρο του πάρκινγκ του πλοίου, αλλά και περαιτέρω, η ζημία που υπέστη επιτάθηκε από αποκλειστική υπαιτιότητα της εναγόμενης, καθώς τα μέλη του πληρώματος, για τους λόγους που ειδικότερα εκθέτει, κατέστησαν αδύνατη την αποβίβασή της στο λιμάνι της Ραφήνας, πριν την αναχώρηση του πλοίου για την Άνδρο, με συνέπεια να οδηγηθεί στο Κέντρο Υγείας Άνδρου, που δεν είχε τα κατάλληλα μέσα για την φροντίδα της, εν αντιθέσει με τα νοσοκομεία της Αττικής, κατά τα αναλυτικώς εκτιθέμενα σε αυτήν. Με βάση το ιστορικό αυτό, όπως παραδεκτά περιόρισε το αγωγικό αίτημα κατά το ποσό των 160,00 ευρώ, που αναφέρεται στο Κεφάλαιο Α΄ της αγωγής και αφορά φυσικοθεραπείες κατ’ οίκον και είχε υπολογισθεί δις, με δήλωση στις προτάσεις της (άρθρα 223 εδ. β΄, 294 εδ. α΄, 295 § 1 εδ. β΄ και 297 ΚΠολΔ), ζητεί να υποχρεωθεί η εναγόμενη να της καταβάλει : α) το συνολικό ποσό των 4.075,85 ευρώ, που αφορά στα εισιτήρια του πλοίου της ιδίας και της συζύγου της από Ραφήνα σε Άνδρο μετ’ επιστροφής, τη διαμονή της σε ξενοδοχείο στην Άνδρο, αμοιβή αποκλειστικής νοσοκόμας κατ’ οίκον, δαπάνες για ακτινογραφίες, δαπάνες μετακίνησής της με ταξί σε ιατρούς στον Πειραιά, δαπάνες για αγορά φαρμάκων, ιατρικές και νοσηλευτικές δαπάνες, φυσικοθεραπείες και αγορά ιατρικών και ορθοπεδικών ειδών, β) το ποσό των (40,00 ευρώ χ 112 ημέρες=) 4.400,00 ευρώ, ως αμοιβή υπηρεσιών αποκλειστικού νοσοκόμου, τις οποίες, με εντατικοποίηση των δυνάμεών του, της παρείχε ο σύζυγός της, …, ημερησίως για το χρονικό διάστημα από 11-8-2019 έως 30-11-2019, και γ) το ποσό των 21.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη λόγω του τραυματισμού της, καθώς και να κηρυχθεί η εκδοθησόμενη απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγόμενη στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή, η οποία επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 215 § 2 ΚΠολΔ (βλ. την υπ’ αριθμό … έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Πειραιά … και για το αντικείμενό της καταβλήθηκε το αντίστοιχο τέλος δικαστικού ενσήμου (βλ. το υπ’ αριθμό … e-παράβολο της ΓΓΠΣ του Υπουργείου Οικονομικών, σε συνδυασμό με το από 28-5-2021 αποδεικτικό πληρωμής της Τράπεζας …, παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία, ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, που είναι αρμόδιο καθ’ ύλη, λειτουργικά και κατά τόπο (άρθρα 7, 9, 10, 14 § 2 και 25 § 2 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με άρθρο 51 §§ 1 περ. α΄ και β΄, 3Α και 3Β περ. δ΄ και ιζ΄ Ν. 2172/1993 λόγω της ναυτικής φύσης της διαφοράς), και είναι ορισμένη, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην υπό στοιχείο ΙΙ μείζονα πρόταση, καθόσον περιέχει όλα τα απαιτούμενα κατά νόμο στοιχεία, ήτοι περιγράφει την αμελή συμπεριφορά της εναγόμενης, καθώς και τη ζημία της ενάγουσας που επήλθε συνεπεία της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς της εναγόμενης, χωρίς να απαιτείται να αναγράφεται ειδικώς πότε προέβη σε αφαίρεση του γύψου από το πόδι της, όπως αβασίμως, κατά τούτο, ισχυρίζεται η εναγόμενη, πλην των κονδυλίων : α) ποσού 141,78 ευρώ για αγορά φαρμάκων και β) ποσού 20,00 ευρώ στο νοσοκομείο …», τα οποία είναι απορριπτέα ως απαράδεκτα λόγω αοριστίας, δεκτού γενομένου του σχετικού ισχυρισμού της εναγόμενης, καθόσον ελλείπει οποιαδήποτε περαιτέρω εξειδίκευση των εν λόγω κονδυλίων, αφού δεν προσδιορίζεται στο δικόγραφο της αγωγής, το είδος, η ποσότητα και η τιμή μονάδας των φαρμάκων που αγόρασε η ενάγουσα προς αποκατάσταση της υγείας της, και τη δαπάνη των οποίων αιτείται να της επιδικασθεί, ούτε και το τι αφορά η καταβολή ποσού 20 ευρώ στο ως άνω νοσοκομείο, έτσι ώστε αφενός μεν το Δικαστήριο να μπορεί να κρίνει εάν οι δαπάνες αυτές συνδέονται αιτιωδώς ή όχι με τον ένδικο τραυματισμό της και συνακόλουθα περί της ουσιαστικής τους βασιμότητας αφετέρου δε να παρέχεται στην εναγόμενη η δυνατότητα άμυνας (βλ. σχετικά ΕφΑθ 755/2020, ΕφΠειρ 183/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟS). Η αοριστία δε αυτή από την ατελή έκθεση των πραγματικών περιστατικών, η οποία εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, ουδόλως συμπληρώθηκε με τις προτάσεις της ενάγουσας (βλ. ΑΠ 1363/1997 ΕλλΔνη 1998, σελ. 325, ΕφΑθ 2509/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟS), η οποία μάλιστα, όσον αφορά το κονδύλιο αγοράς φαρμάκων δεν προσκόμισε τα αντίστοιχα παραστατικά με τις προτάσεις της με επίκληση ενός εκάστου, αλλά συλλήβδην ως δέσμη (σχετικό 8), ενώ δεν μπορεί να θεραπευθεί με την παραπομπή σε άλλα έγγραφα εκτός της αγωγής, ούτε από την εκτίμηση των αποδείξεων. Σημειωτέον ότι το κονδύλιο ποσού 59,93 ευρώ για δέκα (10) μετακινήσεις της ενάγουσας με ταξί σε ιατρούς στην περιοχή του Πειραιά είναι ορισμένο, απορριπτομένου του περί αντιθέτου ισχυρισμού της ενάγουσας, δοθέντος ότι εξειδικεύεται ο αριθμός των διαδρομών, το κόστος εκάστης και ο προορισμός, ήτοι η πραγματοποίηση διαδρομών σε ιατρούς (βλ. ΕφΑθ 755/2020 ό.π.), χωρίς να απαιτείται να αναγράφεται επιπρόσθετα, για το ορισμένο του κονδυλίου αυτού, ο τόπος εκκίνησης και ο τόπος προορισμού κάθε διαδρομής, η ημερομηνία πραγματοποίησής της και ο αριθμός της απόδειξης που χορηγήθηκε για κάθε διαδρομή, καθώς τα τυχόν ελλείποντα αυτά στοιχεία, που δεν άπτονται της ιστορικής βάσης της αγωγής, μπορούν να προκύψουν από τις αποδείξεις (ΕφΑιγ 19/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟS). Κατά το μέρος δε που κρίθηκε ορισμένη, η αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330 εδ. β΄, 345, 346, 914, 922, 926, 929 ΑΚ, 84, 105, 106, 174 ΚΙΝΔ, 15 § 4 Ν. 3709/2008, 176, 907 και 908 ΚΠολΔ, σύμφωνα και με όσα εκτέθηκαν στην υπό στοιχείο Ι μείζονα πρόταση της παρούσας. Επομένως, πρέπει η αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της συζήτησής της προσκομίζεται η από 4-1-2021 έγγραφη ενημέρωση της ενάγουσας από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της για τη δυνατότητα επίλυσης διαφοράς με διαμεσολάβηση, κατ’ άρθρο 3 § 2 Ν. 4640/2019, ενώ δεν υπάρχει υποχρέωση προσφυγής της διαφοράς σε υποχρεωτική αρχική συνεδρία, κατ’ άρθρο 6 § 1 εδ. β΄ του ως άνω νόμου, καθόσον η αξία του αντικειμένου της προκείμενης διαφοράς δεν υπερβαίνει το ποσό των 30.000,00 ευρώ.
Από την εκτίμηση της από 19-5-2021 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρα …, που δόθηκε με επιμέλεια της ενάγουσας ενώπιον της δικηγόρου Πειραιά Ειρήνης Κοντοσέα, μετά από προηγούμενη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εναγόμενης, κατ’ άρθρο 422 § 1 ΚΠολΔ, (βλ. την υπ’ αριθμό …κθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Πειραιά … σε συνδυασμό με την από 13-5-2021 γνωστοποίηση μαρτύρων και πρόσκληση του πληρεξούσιου δικηγόρου της ενάγουσας), των με αριθμούς … ένορκων βεβαιώσεων των μαρτύρων … που δόθηκαν με επιμέλεια της εναγόμενης ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά Ιωάννας Κανελλοπούλου, μετά από προηγούμενη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση της ενάγουσας, κατ’ άρθρο 422 § 1 ΚΠολΔ, (βλ. την υπ’ αριθμό … έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Πειραιά … σε συνδυασμό με την από 17-5-2021 γνωστοποίηση μαρτύρων και πρόσκληση της πληρεξούσιας δικηγόρου της εναγόμενης), και από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν με επίκληση και τα οποία λαμβάνονται υπόψη του Δικαστηρίου, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα (άρθρα 432 επ. ΚΠολΔ), είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 § 3, 339 και 395 ΚΠολΔ), όπως μερικά από αυτά αναφέρονται ιδιαιτέρως παρακάτω, χωρίς να παραλειφθεί κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής (άρθρο 336 § 4 ΚΠολΔ), που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το παρόν Δικαστήριο, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Στις 11-8-2019 και περί ώρα 17:00 μ.μ., κατέπλευσε στον λιμένα της Ραφήνας από την Άνδρο το υπό … Ε/Γ-Ο/Γ πλοίο … με αριθμό Νηολογίου … πλοιοκτησίας της εναγόμενης, και αμέσως μετά ξεκίνησε η αποβίβαση των επιβατών και των μεταφερόμενων οχημάτων. Ακολούθως, περί ώρα 17:20 μ.μ., άρχισε η επιβίβαση των νέων επιβατών και των οχημάτων με προορισμό την Άνδρο και εκτιμώμενη ώρα αναχώρησης 17:30 μ.μ. Μεταξύ των επιβατών που επρόκειτο να ταξιδέψουν ήταν και η ενάγουσα με τον σύζυγό της, …, οι οποίοι χωρίσθηκαν πριν από την επιβίβασή τους, καθώς ο τελευταίος ήταν εποχούμενος και κατευθύνθηκε στο χώρο στάθμευσης μεταφερόμενων οχημάτων (γκαράζ). Η ενάγουσα, ακολουθώντας τις οδηγίες του πληρώματος, επιβιβάσθηκε στο πλοίο από τον καταπέλτη επιβατών, και στη συνέχεια, αφού ελέγχθηκε το εισιτήριό της, κατευθύνθηκε στη δεξιά ηλεκτρική κυλιόμενη κλίμακα ανόδου προκειμένου να μεταβεί στο κατάστρωμα επιβατών. Κατά την άνοδό της, όμως, έχασε την ισορροπία της, με αποτέλεσμα να επιπέσει στην κλίμακα και να τραυματίσει το αριστερό της πόδι. Τα μέλη του πληρώματος που βρίσκονταν στη βάση και στην κορυφή της κλίμακας για να εποπτεύουν και να συνδράμουν την επιβίβαση σταμάτησαν άμεσα τη λειτουργία της κυλιόμενης κλίμακας και σήκωσαν την ενάγουσα, βοηθώντας την να καθίσει σε μια καρέκλα στην είσοδο του πλοίου. Για το συμβάν ενημερώθηκε και ο Ύπαρχος του πλοίου, ο οποίος κατέφθασε στο σημείο. Κατόπιν, η ενάγουσα ρωτήθηκε επισταμένως αν επιθυμεί να αποβιβασθεί από το πλοίο ή αν θα ταξιδέψει, αλλά η ίδια τους δήλωσε ότι δεν ήθελε να αποβιβασθεί και θα ταξίδευε με δική της ευθύνη, για το λόγο δε αυτό υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση που της εγχείρισε το πλήρωμα, στην οποία αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι για το περιστατικό που συνέβη στις κυλιόμενες σκάλες φέρει την αποκλειστική ευθύνη, καθώς η πτώση της οφείλεται σε δική της απροσεξία. Στη συνέχεια, προσέτρεξε και ο σύζυγός της, που ειδοποιήθηκε στο μεταξύ τηλεφωνικά, και αφού και αυτός ρωτήθηκε αν επιθυμούν να αποβιβασθούν απάντησε αρνητικά. Μετά ταύτα η ενάγουσα οδηγήθηκε υποβασταζόμενη σε μια καμπίνα και από τα μεγάφωνα του πλοίου έγινε ανακοίνωση για παροχή των πρώτων βοηθειών από τυχόν επιβαίνοντα ιατρό, στην οποία ανταποκρίθηκε μια επιβάτης φυσικοθεραπεύτρια, η …, η οποία τοποθέτησε πάγο στο πόδι της ενάγουσας και της το έδεσε με επίδεσμο από το ύψος του γονάτου ως τον αστράγαλο, συνάμα δε την συμβούλευσε ότι πρέπει να βγάλει ακτινογραφία για να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάταγμα. Μετά την αποβίβασή της στην Άνδρο, η ενάγουσα μετέβη στο Κέντρο Υγείας του νησιού, όπου της έγινε ακτινογραφία οσφύος και ποδοκνημικής αριστερά, βάσει των οποίων εκτιμήθηκε, λόγω έλλειψης ακτινολόγου ιατρού, πιθανό κάταγμα φτέρνας, της τοποθετήθηκε γυψονάρθηκας και συνεστήθη εκτίμηση από ορθοπεδικό σε νοσοκομείο (βλ. το υπ’ αριθμό πρωτ. … έγγραφο της Διευθύντριας του Κέντρου Υγείας Άνδρου). Την επόμενη ημέρα του ατυχήματος, με την επιστροφή της στην Αθήνα, η ενάγουσα υπεβλήθη εκ νέου σε ακτινογραφία ποδοκνημικής αριστερά, με διάγνωση κατάγματος στην επιφάνεια της αριστερής πτέρνης αντίστοιχα προς την πτερνοκυβοειδή άρθρωση (βλ. το από 12-8-2019 έγγραφο της ιατρού – ακτινοδιαγνώστριας … ενώ εξετάσθηκε και από τον ιδιώτη ιατρό ορθοπαιδικό …, σύμφωνα με την από 12-8-2019 γνωμάτευση του οποίου, η ενάγουσα από την κλινική εξέταση και τον ακτινολογικό έλεγχο έχει συντριπτικό κάταγμα αριστερής πτέρνης με μικρού βαθμού διάσταση των κατεαγόντων τμημάτων χωρίς παρεκτόπιση – φέρει ΓΝ/ΚΠΔ με ακινητοποίηση της αριστερής ποδοκνημικής και της αριστερής πτέρνης, κάκωση ΟΜΣΣ με συνοδό οίδημα και θλάση οσφύος χωρίς οστική βλάβη, δισκοκοίλες (Ο3-Ο4) και (Ο5Ι-1) μ.δ. με ριζιτική έντονη συνδρομή Ο5 δεξιά και χρήζει, λόγω της επιδείνωσης των συμπτωμάτων και της αδυναμίας βάδισης, αναπηρικού αμαξιδίου. Το ως άνω ατύχημα, όμως, ήτοι η πτώση της ενάγουσας και ο επακόλουθος τραυματισμός της, οφείλεται σε δική της απροσεξία, καθόσον δεν αποδείχθηκε ο αγωγικός της ισχυρισμός ότι έμπροσθεν αυτής, δύο σκαλιά παραπάνω, στεκόταν άλλη επιβάτης που κουβαλούσε μεγάλες αποσκευές, η οποία σπρώχθηκε από τους επιβαίνοντες που προηγούνταν αυτής λόγω συνωστισμού, με αποτέλεσμα, εξαιτίας και του μεγάλου βάρους και όγκου των αποσκευών της, να χάσει την ισορροπία της προς τα πίσω και να σπρώξει ξαφνικά με όλο το βάρος του σώματος και των αποσκευών της την ενάγουσα, η οποία με τη σειρά της έχασε και αυτή την ισορροπία της και έπεσε. Ειδικότερα, ο εν λόγω ισχυρισμός της ενάγουσας δεν ευσταθεί, λαμβανομένων υπόψη των διδαγμάτων της κοινής πείρας και λογικής, καθώς εάν είχε χάσει την ισορροπία της η προπορευόμενη αυτής επιβάτης θα είχε πέσει επάνω σε αυτήν και αφενός θα τραυματιζόταν η ίδια (η επιβάτης), αφετέρου η ενάγουσα παρασυρόμενη θα έχανε εντελώς την ισορροπία της και θα κατρακυλούσε στην κυλιόμενη κλίμακα προς τα πίσω, με την έκταση του τραυματισμού της να είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που πράγματι προκλήθηκε, ενώ θα διαπιστώνονταν, σε κάθε περίπτωση, έστω και απλές κακώσεις, εκδορές και μώλωπες από τους ιατρούς, που την εξέτασαν, δοθείσης της επιφάνειας στην οποία επέπεσε (κυλιόμενη κλίμακα σε λειτουργία), του υλικού κατασκευής της κλίμακας αυτής (μεταλλικές απολήξεις στις βαθμίδες της, με χαρακτηριστικές αιχμηρές ραμβώσεις), αλλά και του ελαφριού ρουχισμού, που έφερε η ενάγουσα, εφόσον το συμβάν έλαβε χώρα κατά το μήνα Αύγουστο. Η κρίση του Δικαστηρίου αυτού επιρρωνύεται τόσο από τις καταθέσεις των μαρτύρων της εναγόμενης, … προϊστάμενου οικονομικού, οι οποίοι ήταν αυτόπτες μάρτυρες, δεδομένου ότι υπηρετούσαν στο πλοίο κατά τον κρίσιμο χρόνο, ο πρώτος εξ αυτών ως θαλαμηπόλος, ευρισκόμενος στη βάση της κυλιόμενης κλίμακας, και ο δεύτερος ως προϊστάμενος του οικονομικού, ευρισκόμενος στην είσοδο του πλοίου, επιφορτισμένος με τον έλεγχο των εισιτηρίων, και καταθέτουν ότι η ενάγουσα ανεβαίνοντας μόλις μερικά σκαλιά στην κλίμακα έστρεψε το πρόσωπό της προς τα πίσω νομίζοντας ότι την φωνάζουν τα μέλη του πληρώματος του πλοίου για να τους επιδείξει την κάρτα ΝΑΤ και έχασε την ισορροπία της, παραπατώντας, με αποτέλεσμα να πέσει πίσω, όσο και από το γεγονός ότι στην καταγραφή του ένδικου περιστατικού στο ημερολόγιο γέφυρας του πλοίου ουδόλως αναγράφεται η ύπαρξη άλλου προσώπου που ενεπλάκη στο ατύχημα ή τραυματίσθηκε, αλλά και στο ότι η ίδια η ενάγουσα υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση στην οποία αναφέρει ότι αυτή ευθύνεται για τον τραυματισμό της, χωρίς τα ανωτέρω να αναιρούνται από την κατάθεση του συζύγου της, ο οποίος δεν έχει ίδια αντίληψη, αλλά τα όσα κατέθεσε βασίζονται στις διηγήσεις της ίδιας, και η οποία δεν ενισχύεται από κάποιο άλλο αποδεικτικό στοιχείο που να παρέχει πίστη στο Δικαστήριο. Περαιτέρω, ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι η προαναφερόμενη υπεύθυνη δήλωση υπεγράφη από αυτήν αμέσως μετά το ατύχημα εν αγνοία του περιεχομένου της, καθώς πιεστικά της ζητήθηκε από το πλήρωμα να υπογράψει το εν λόγω έγγραφο που αφορούσε, όπως της είπαν, το αν θέλει να ταξιδέψει ή να κατέβει, αποκρύβοντάς της το αληθές περιεχόμενό του και παρόλο που η ίδια τους δήλωσε ότι δεν έχει τα γυαλιά της, δεν κρίνεται πειστικός, καθόσον όπως σαφώς κατέθεσε και ο μάρτυρας της εναγόμενης, …, Ύπαρχος, στην ένορκη βεβαίωσή του, ο ίδιος την ρώτησε αρχικά αν επιθυμεί να αποβιβασθεί και στη συνέχεια, την ενημέρωσε ότι πρέπει να υπογράψει ότι το ατύχημα οφείλεται σε δική της απροσεξία και το πλοίο δεν ευθύνεται και αφού πήρε τη συναίνεσή της, της προσκόμισε την εν λόγω υπεύθυνη δήλωση, την οποία και υπέγραψε, αφού μάλιστα έδωσε στον Ύπαρχο την αστυνομική της ταυτότητα για να συμπληρώσει τα στοιχεία της. Κατόπιν δε η ενάγουσα ενημέρωσε τον σύζυγό της για την υπογραφή της ως άνω δήλωσης με το πραγματικό περιεχόμενό της και για το λόγο αυτό ο τελευταίος, όπως καταθέτει στην ένορκη βεβαίωσή του, άμεσα διαμαρτυρήθηκε στον Ύπαρχο και ζήτησε να δει ή να ενημερωθεί τουλάχιστον για το περιεχόμενο του εγγράφου που η σύζυγός του υπέγραψε, το ίδιο δε έπραξε και την επόμενη ημέρα κατά την επιστροφή τους στην Αθήνα, χωρίς αποτέλεσμα, ενώ εάν η ενάγουσα τον είχε ενημερώσει ότι υπέγραψε ένα έγγραφο προς το πλοίο για το ότι επιθυμεί να συνεχίσει το ταξίδι της, όπως αβασίμως ισχυρίζεται, αυτός δεν θα επεδείκνυε τέτοια σπουδή για να λάβει γνώση του περιεχομένου του εγγράφου αυτού αμέσως μετά το ατύχημα. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι δεν αποδείχθηκε ούτε υπαίτια πράξη ή παράλειψη των προστιθέντων της εναγόμενης, από την οποία να επιτάθηκε η ζημία της ενάγουσας, και δη ότι αυτοί κατέστησαν αδύνατη την αποβίβασή της στο λιμάνι της Ραφήνας, όπου σε νοσοκομείο της Αττικής θα μπορούσε να έχει καλύτερη ιατρική βοήθεια για την αποκατάσταση του τραυματισμού της, αφού, όπως η ίδια συνομολογεί, ρωτήθηκε εάν επιθυμεί να αποβιβασθεί και η ίδια αρνήθηκε, και τούτο είτε επειδή δεν ήταν μαζί της ο σύζυγός της για να αποφασίσουν από κοινού, είτε επειδή δεν αξιολόγησε δεόντως τη σοβαρότητα του τραυματισμού της, ενόψει και του ότι έπρεπε να αποφασίσει άμεσα διότι επίκειτο η αναχώρηση του πλοίου. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, εφόσον δεν αποδεικνύεται από την ενάγουσα, που έχει το βάρος απόδειξης της ιστορικής βάσης της αγωγής, παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά των προστιθέντων της εναγόμενης, με την παράλειψη λήψης των ενδεικνυόμενων μέτρων για ασφαλή και άνετη μεταφορά των επιβατών, από την οποία να προκλήθηκε αιτιωδώς ο τραυματισμός της, ή ζημιογόνος συμπεριφορά των ανωτέρω από την οποία να επιτάθηκε η ζημία της ενάγουσας, η υπό κρίση αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά βάσιμη. Τέλος, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της ενάγουσας, λόγω της ήττας της, τα δικαστικά έξοδα της εναγόμενης, κατόπιν σχετικού αιτήματός της με τις προτάσεις της (άρθρα 106, 176, 189 και 191 § 2 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αγωγή.
Επιβάλλει σε βάρος της ενάγουσας τα δικαστικά έξοδα της εναγόμενης, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, στις 29 Σεπτεμβρίου 2022 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ