ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

 

 

 

Αριθμός απόφασης      3585/2015

(Αριθ. καταθ…, εξαίρεση : 7)

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καβαρινού, Πρωτοδίκη, την οποίαν όρισε το Τριμελές Συμβούλιο Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα Σοφία Δέδε.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 12^η Μαΐου 2015, για να δικάσει την υπόθεση, μεταξύ:

ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΣΑΣ – ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: Της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «….», που εδρεύει στον Πειραιά και εκπροσωπείται νόμιμα από τον Ε. Ζ. και Σ. Β., οι οποίοι και παραστάθηκαν μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου τους, Ι. Αβραμίδη.

ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΚΛΗΣΗ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ : Της Ναυτικής Εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στον Πειραιά και εκπροσωπείται νόμιμα από τον Γ. Α., ο οποίος και παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του, Στέφανου Λύρα.

Ο καλών-ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η υπ’ αρ. έκθεσης κατάθεσης …/13.8.2013 αγωγή του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού (Διαδικασία Μισθώσεων) και προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της 4.11.2013, στη συνέχεια δε, κατόπιν εκδόσεως της με αριθμό 396/2014 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, με την οποίαν παραπέμφθηκε η αγωγή προς εκδίκαση στο παρόν Τμήμα Ναυτικών Διαφορών, προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της 3.6.2014. Κατά τη δικάσιμο αυτή, συζητήθηκε η αγωγή, και επ’ αυτής εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 3546/2014 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, με την οποία διατάχθηκε η εΠ.άληψη της συζήτησης, ως προς τα θέματα που ειδικότερα μνημονεύονται στην τελευταία απόφαση του Δικαστηρίου αυτού. Ήδη, νόμιμα φέρεται προς περαιτέρω συζήτηση η ανωτέρω αγωγή, με την υπ’ αρ. έκθεσης κατάθεσης …/14.1.2015 (εξαίρεση : 7) κλήση του ενάγοντα, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού, προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό κρίση, από 12.8.2013 (αριθμός κατάθεσης δικογράφου …/13.8.2010), αγωγή της, η ενάγουσα εξέθεσε ότι, σε συνέχεια του από 7.2.2012 ιδιωτικού συμφωνητικού που καταρτίσθηκε μεταξύ αυτής και της εναγομένης, πλοιοκτήτριας του υπό ελληνική σημαία πλοίου «…» νηολογίου Πειραιά, με αριθμό …, η τελευταία παραχώρησε στην ενάγουσα την εκμετάλλευση όλων των κυλικείων του ως άνω πλοίου, για χρονικό διάστημα από 7.2.2012 έως το πέρας των δρομολογίων του ως άνω πλοίου, του έτους 2013, αντί αμοιβής ανερχόμενης σε ποσοστό 50% επί των συνολικών εισπράξεων των κυλικείων, μετά την αφαίρεση του αναλογούντος ΦΠΑ, καθ’ όλη τη διάρκεια και μέχρι τη λήξη της σύμβασης. Με βάση αυτό το ιστορικό, επικαλούμενη (η ενάγουσα) ότι, από τον Απρίλιο του έτους 2013, η εναγομένη της αφαίρεσε αυθαίρετα τη χρήση και κάρπωση των κυλικείων του ανωτέρω πλοίου, υπό τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στην αγωγή, ζήτησε να υποχρεωθεί η τελευταία, με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, να της καταβάλει το ποσό των 30.808,20 Ευρώ (νομιμοτόκως από την 1.11.2013), που αντιστοιχεί στην αποθετική ζημία την οποίαν αυτή υπέστη εκ της ανωτέρω αντισυμβατικής συμπεριφοράς της εναγομένης, ήτοι σε ποσό που κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα ανέρχονταν τα κέρδη της ενάγουσας από την εκμετάλλευση των κυλικείων για το δεύτερο μισθωτικό έτος (έναρξη πλόων του επίδικου πλοίου κατά το έτος 2013 έως το τέλος των ταξιδίων κατά το έτος 2013), το οποίο ισούται με τα κέρδη που αυτή (η ενάγουσα) πραγματοποίησε από τη λειτουργία των κυλικείων, κατά το πρώτο μισθωτικό έτος της σύμβασης (7.2.1012 έως 31.12.2012), όπως αυτά προκύπτουν από τις καθαρές εισπράξεις (χωρίς ΦΠΑ) που η ενάγουσα είχε από τις πωλήσεις προϊόντων των κυλικείων,  αφαιρουμένων των καθαρών πληρωμών (χωρίς ΦΠΑ) που πραγματοποίησε για τις αγορές των προϊόντων για την τροφοδοσία των κυλικείων, των μισθωμάτων που αυτή κατέβαλε στην εναγομένη, για την εκμετάλλευση των κυλικείων και, τέλος, των αμοιβών του υπευθύνου του κυλικείου, που αντιστοιχούν στις δαπάνες για τη λειτουργία των κυλικείων κατά το ως άνω χρονικό διάστημα (7.2.2012 – 31.12.2012). Επί της ως άνω αγωγής, η οποία απευθύνθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, δικάζοντος κατά τη διαδικασία των μισθωτικών διαφορών, εκδόθηκε, μετά από συζήτηση που έγινε αντιμωλία των διαδίκων, η με αριθμό 396/2014 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, δυνάμει της οποίας, λόγω της φύσεως της διαφοράς ως ναυτικής (σύμβαση σχετική με την οικονομική εκμετάλλευση πλοίου, αρθρ. 51 Ν. 2172/1993), η αγωγή παραπέμφθηκε προς εκδίκαση ενώπιον του παρόντος Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Ακολούθως, η κρινόμενη αγωγή νομίμως εΠ.αφέρθηκε προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του Δικαστηρίου τούτου, δυνάμει της με αριθμό …/6.2.2014 κλήσης προς συζήτηση, κατά τη δικάσιμο της 3.6.2014, οπότε, μετά από συζήτηση που έγινε κατ’ αντιμωλία των διαδίκων εκδόθηκε η με αριθμό 3546/2014 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, η οποία, αφού διέταξε την εκδίκαση της αγωγής κατά την προσήκουσα ειδική διαδικασία των μισθωτικών διαφορών (αρθρ. 647 επ. ΚΠολΔ), έκρινε ορισμένη και νόμιμη της αγωγή, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών της εναγομένης και στη συνέχεια διέταξε την εΠ.άληψη της συζήτησης στο ακροατήριο, προκειμένου, κατά την εΠ.αλαμβανόμενη συζήτηση, α) να προσκομισθεί λογιστική πραγματογνωμοσύνη, τη διενέργεια της οποίας διέταξε, αναφορικά με τα ειδικότερα αναφερόμενα στην εν λόγω απόφαση ζητήματα, β) να προσκομισθούν από την ενάγουσα, τα αναφερόμενα στο διατακτικό της εν λόγω απόφασης έγγραφα και γ) να παραστούν αυτοπροσώπως οι νόμιμοι εκπρόσωποι των διαδίκων στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, προκειμένου να παράσχουν διευκρινίσεις αναφορικά με τα οριζόμενα στην απόφαση ζητήματα. Ήδη, με την από 9.1.2015 (αριθμός κατάθεσης δικογράφου …/14.1.2015, εξαίρεση : 7) κλήση της ως άνω ενάγουσας νόμιμα φέρεται προς συζήτηση η προαναφερόμενη αγωγή, μετά τη διενέργεια της λογιστικής πραγματογνωμοσύνης, που διατάχθηκε με την προαναφερόμενη απόφαση.

Κατά τη διάταξη του άρθρου 619 του ΑΚ, με τη σύμβαση της μίσθωσης αγροτικού κτήματος ο εκμισθωτής έχει την υποχρέωση, με αντάλλαγμα την καταβολή μισθώματος, να παραχωρήσει στον μισθωτή τη χρήση του μισθίου και την κάρπωση του, με τους όρους της τακτικής εκμετάλλευσης. Το άρθρο 620 του ΑΚ ορίζει ότι στη μίσθωση αγροτικού κτήματος (αγρομίσθωση) εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τη μίσθωση πράγματος, εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά στα άρθρα 621-637 του ΑΚ. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 574, 575 και 584 του ΑΚ, οι οποίες εφαρμόζονται, κατά τα άρθρα 638 και 620 του ιδίου κώδικα και 44 του Π.Δ. 34/1995, και στην εμπορική μίσθωση προσοδοφόρου πράγματος, όπως είναι και η μίσθωση εστιατορίου ή κυλικείου, με τον εξοπλισμό του, για κάρπωση κατά τους κανόνες τακτικής εκμετάλλευσης (βλ. ΑΠ 913/1996, ΕλΔνη 1997, σ.105, ΕφΔωδ 200/2004, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ), προκύπτει ότι ο εκμισθωτής ευθύνεται σε αποζημίωση του μισθωτή για τη μη εκτέλεση της συμβάσεως, εάν παρακωλύει τη συμφωνημένη χρήση του μισθίου ή αφαιρεί αυτήν από το μισθωτή, ο οποίος την αποζημίωση αυτή δικαιούται να απαιτήσει βάσει των γενικών διατάξεων των άρθρων 335, 336 και 343 ΑΚ. Το δικαίωμα αυτό του μισθωτή μπορεί να ασκηθεί μόνο για το συμφωνηθέντα χρόνο διάρκειας της μίσθωσης και όχι για την μεταγενέστερη χρονική περίοδο της νόμιμης αναγκαστικής παράτασης της, βάσει ειδικών νομοθετικών ρυθμίσεων, δεδομένου ότι στην περίπτωση αυτή παύει να υπάρχει ο κατά τις, διατάξεις των άρθρων 297 και 298 απαιτούμενος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της υπαιτιότητας του εκμισθωτή και της επικαλούμενης από το μισθωτή ζημίας από διαφυγόν κέρδος (ΑΠ 104/2014, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Η οφειλόμενη αποζημίωση για τη ζημία που ο μισθωτής υπέστη από τη μη εκμετάλλευση του μισθίου, εξαιτίας της καθυστερήσεως της παραδόσεώς του, περιλαμβάνει, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 297 και 298 ΑΚ, τη μείωση της περιουσίας του (θετική ζημία) και το διαφυγόν κέρδος, δηλαδή εκείνο που προσδοκά κανείς σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις και ιδίως τα προπαρασκευαστικά μέτρα που έχουν ληφθεί (ΑΠ 1453/2009, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Τα περιστατικά που προσδιορίζουν την προσδοκία ορισμένου κέρδους, με βάση της κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων πιθανότητα, καθώς επίσης και οι ειδικές περιστάσεις και τα ληφθέντα προπαρασκευαστικά μέτρα, πρέπει, κατά το άρθρο 216 παρ.1 ΚΠολΔ, να εκτίθενται στην αγωγή. Δεν αρκεί, δηλαδή, η αφηρημένη εΠ.άληψη των εκφράσεων του άρθρου 298 ΑΚ, ούτε του κέρδους που φέρεται συνολικά ως διαφυγόν, αλλά απαιτείται η εξειδικευμένη και λεπτομερής, κατά περίπτωση, μνεία των συγκεκριμένων περιστατικών, περιστάσεων και μέτρων, που καθιστούν πιθανό το κέρδος, ως προς τα επί μέρους κονδύλια και ιδιαίτερη επίκληση αυτών των κονδυλίων (ΟλΑΠ 20/1992, ΑΠ 104/2014, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 2033/2013, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Συνεπώς, κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 216 παρ. 1 ΚΠολΔ, που ορίζει ότι η αγωγή πρέπει να περιέχει σαφή έκθεση των γεγονότων που τη θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο και δικαιολογούν την άσκησή της από τον ενάγοντα κατά του εναγομένου, ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και ορισμένο αίτημα, για να είναι ορισμένη η αγωγή, με την οποία αξιώνεται διαφυγόν κέρδος, που συνίσταται στην απώλεια των κερδών, που θα αποκόμιζε ο ζημιωθείς από την εκμετάλλευση πράγματος ή δικαιώματος, πρέπει να εκτίθενται σε αυτή με πληρότητα και σαφήνεια τα περιστατικά που προσδιορίζουν ήδη, κατά το χρόνο της αγωγής, την προσδοκία ορισμένου κέρδους με βάση την πιθανή εξέλιξη, σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, καθώς και οι ειδικές περιστάσεις και τα ληφθέντα προπαρασκευαστικά μέτρα. Ενόψει τούτων, για την πληρότητα της αγωγής, με την οποία επιδιώκεται επιδίκαση διαφυγόντος κέρδους συνισταμένου σε απώλεια εσόδων λόγω διακοπής ή μειωμένης άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας, αρκεί να αναφέρονται στο δικόγραφό της όλα εκείνα τα περιστατικά, από τα οποία προκύπτει ότι ο ενάγων θα εισέπραττε με πιθανότητα από την επαγγελματική αυτή δραστηριότητα το αιτούμενο ποσό, χωρίς να είναι ανάγκη να αναγράφεται και ότι δεν εξοικονόμησε δαπάνη ή να προσδιορίζεται και να αφαιρείται η τυχόν εξοικονομηθείσα, γιατί ο προσδιορισμός και η αφαίρεση της τυχόν δαπάνης που εξοικονομήθηκε μπορεί να γίνει, βάσει των αποδείξεων, ύστερα από πρόταση του εναγομένου ή και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο, ακόμη και το πρώτον από το Εφετείο, εφόσον το ζήτημα του ύψους της αποθετικής ζημίας κατέστη νομίμως αντικείμενο της κατ’ έφεση δίκης (ΟλΑΠ 22/1995, ΑΠ 1453/2009, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, όταν ως διαφυγόν κέρδος ζητείται η αξία απολεσθέντων καρπών, οι δαπάνες που ήταν αναγκαίες για την παραγωγή τους, ως εμπίπτουσες στα ληφθέντα προπαρασκευαστικά μέτρα, που καθιστούν πιθανή την πραγματοποίηση κερδών, πρέπει να αφαιρεθούν για τον προσδιορισμό του οφειλόμενου καθαρού κέρδους και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ζημία, συνδεόμενη αιτιωδώς με το νόμιμο λόγο ευθύνης (ΑΠ 104/2014, ο.π.). Ειδικότερα, όταν η ζημία εντοπίζεται στην απώλεια των εισπράξεων εξαιτίας μη λειτουργίας εμπορικής επιχείρησης, διαφυγόν κέρδος που αποδίδεται δεν είναι το σύνολο των ακαθάριστων κερδών που θα πραγματοποιούσε η επιχείρηση αν διατηρούνταν σε λειτουργία (ο τζίρος), αλλά το καθαρό ποσό που θα κέρδιζε ο ζημιωθείς μετά την αφαίρεση των εξόδων για την πραγμάτωση του τζίρου που θα πετύχαινε αν η επιχείρησή του διατηρούνταν σε λειτουργία. Γιατί, διαφορετικά, η αποζημίωση δεν θα είχε αποκαταστατικό χαρακτήρα, αλλά θα αποτελούσε πηγή πλουτισμού (ΑΠ 2002/1990, ΔΕΝ 1992, σ.1118, ΠΠρΑθ 2049/2010, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ).

Από την εκτίμηση των εξηγήσεων και διασαφήσεων που παρείχαν οι διάδικοι στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, της με αριθμό … πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος με τη με αριθμό 3546/2014 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, πραγματογνώμονος, …, Λογιστή – Οικονομολόγου, που εγχειρίσθηκε στο Γραμματέα του Δικαστηρίου τούτου την 21.11.2014, των εγγράφων που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι (μεταξύ των οποίων και η από 20.4.2015 τεχνική έκθεση του διορισθέντος από την εναγομένη Τεχνικού Συμβούλου, Μ. Ο., Λογιστή – Συμβούλου Επιχειρήσεων και της από 15.5.2015 τεχνικής έκθεσης του Ι. Β. …, Ορκωτού Ελεγκτή Λογιστή, την οποίαν προσκομίζει και επικαλείται η εναγομένη με την προσθήκη των προτάσεών της, η οποία λαμβάνεται υπόψιν μόνο προς αντίκρουση και σχολιασμό των ισχυρισμών της ενάγουσας που προτάθηκαν κατά την παρούσα συζήτηση, κατ’ αρθρ. 238 εδ.γ΄ ΚΠολΔ σε συνδ. με αρθρ. 591 παρ.1 ΚΠολΔ, βλ. ΑΠ 543/2014, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ), καθώς και από την εΠ.εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης, που έλαβαν χώρα στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με τις προαναφερόμενες μη οριστικές αποφάσεις (ΜΠρΠειρ 3546/2014 και ΜΠρΠειρ 396/2014) πρακτικά συνεδρίασής του, της με αριθμό … ένορκης βεβαίωσης του Γ. Α., ενώπιον της Ειρηνοδίκου Πειραιά, που νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται η εναγομένη, η οποία λήφθηκε νόμιμα (αρθρ. 671 ΚΠολΔ) με επιμέλεια αυτής, ύστερα από προηγούμενη κλήτευση της αντιδίκου της ενάγουσας (βλ. τη με αριθμό … έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά, Ι. Ν. Χ.) και των εγγράφων, τα οποία οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται (με την επισήμανση ότι δε λαμβάνονται υπόψιν τα προσκομιζόμενα από την ενάγουσα και αναφερόμενα στις ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου προτάσεις της, ως υπ’ αριθμ. σχετ. V, «παραστατικά δαΠ.ών … για τις αγορές προϊόντων προς διάθεση από τα κυλικεία του πλοίου …», διότι δε γίνεται σαφής και ορισμένη επίκληση αυτών με τις προτάσεις και δεν προκύπτει η ταυτότητα των εγγράφων αυτών, ούτε από τις προτάσεις, ούτε από το δικόγραφο της αγωγής, βλ. ΑΠ 394/2012, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1632/2012, δημοσίευση ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1263/2010, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ), αποδείχθηκαν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Δυνάμει σύμβασης που καταρτίσθηκε εγγράφως, την 7.2.2012, μεταξύ της ενάγουσας, η οποία είναι εταιρεία που δραστηριοποιείται επί ετών στο χώρο της τροφοδοσίας και του εφοδιασμού πλοίων (με κύριο αντικείμενο την εκμετάλλευση μπαρ, κυλικείων και εστιατορίων πλοίων),  και της εναγομένης, πλοιοκτήτριας του υπό Ελληνική Σημαία πλοίου με το όνομα «…», νηολογίου Πειραιά (…), η τελευταία συμφώνησε την παραχώρηση στην ενάγουσα, με αντάλλαγμα, του δικαιώματος εμπορικής εκμετάλλευσης των δύο χώρων κυλικείων του ως άνω πλοίου, δια της εισαγωγής και διάθεσης τροφίμων, πάσης φύσεως ποτών, ευφραντικών και τυποποιημένων προϊόντων, ικανών προς κατανάλωση (βλ. προσκομιζόμενο και επικαλούμενο από την ενάγουσα, από 7.2.2012 ιδιωτικό συμφωνητικό). Η διάρκεια της σύμβασης συμφωνήθηκε, δυνάμει σχετικού όρου του από 7.2.2012 καταρτισθέντος μεταξύ των μερών ιδιωτικού συμφωνητικού, «… αρχόμενη την 07/02/2012 και λήγουσα με το πέρας των δρομολογίων του έτους 2013, με δικαίωμα της Εταιρείας (όπου Εταιρεία ορίζεται η εδώ εναγομένη, πλοιοκτήτρια) ένα χρόνο παράτασης της παρούσης». Ως αντάλλαγμα για την παραχώρηση εκμετάλλευσης των μπαρ, συμφωνήθηκε η καταβολή στην εναγομένη (εκμισθώτρια) από την ενάγουσα (μισθώτρια) ποσoύ ίσου με το 50% των συνολικών εισπράξεων, μετά την αφαίρεση του αναλογούντος Φ.Π.Α. Ειδικότερα, με το σχετικό όρο της σύμβασης ορίσθηκε ότι «… Η σχετική εκκαθάριση θα λαμβάνει σύμφωνα με τα «Ζ», οπότε θα συντάσσεται το Πρωτόκολλο Εκκαθάρισης με τη σύμπραξη του επόπτη ή άλλου προσώπου εξουσιοδοτημένου για το σκοπό αυτό, εγγράφως από την Ανάδοχο και του υπεύθυνου του πλοίου ως εξουσιοδοτημένο πρόσωπο της Εταιρείας, προκειμένου να αποδοθεί το οφειλόμενο μίσθωμα. Το μίσθωμα θα καταβάλλεται ως κάτωθι : την 16^η κάθε μήνα θα καταβάλλεται στην Εταιρεία το 50% του πρώτου 15ημέρου των αναλογούντων εισπράξεων καθώς επίσης την 1^η του επομένου μηνός το 50% του δεύτερου δεκαπενθημέρου των αναλογούντων εισπράξεων και το αργότερο εντός 10 ημερών θα γίνεται η τελική εκκαθάριση του προηγούμενου μήνα». Στην πράξη, η εμπορική εκμετάλλευση των κυλικείων γινόταν κάθε έτος, κατά το διάστημα από την έναρξη έως τη λήξη της τουριστικής περιόδου, ήτοι περίπου από το μήνα Μάιο έως το μήνα Οκτώβριο, όσο δηλαδή διαρκούσαν τα καθορισμένα δρομολόγια του πλοίου. Ακολούθως, κατά το μήνα Οκτώβριο, γίνονταν επισκευές και εργασίες συντήρησης στο πλοίο και στη συνέχεια, μετά το νέο ημερολογιακό έτος, γινόταν η προετοιμασία για τα δρομολόγια της νέας τουριστικής περιόδου (βλ. προσκομιζόμενη και επικαλούμενη από την εναγομένη,  αριθμό … ένορκη βεβαίωση του Γ. Α.). Η συνεργασία των διαδίκων ήταν πολυετής και υπογράφονταν μεταξύ τους ομοίου περιεχομένου συμβάσεις κάθε δύο έτη (βλ. προσκομιζόμενo και επικαλούμενo από την ενάγουσα, από 23.3.2010, ιδιωτικό συμφωνητικό), ενώ όμοια κατά τους όρους και τον τρόπο εκτέλεσής τους συνεργασία είχε η ενάγουσα και με άλλες εταιρείες, πλοιοκτήτριες άλλων πλοίων, οι οποίες ανήκαν στον ίδιο όμιλο εταιρειών με την ενάγουσα (ενδεικτικά, τις πλοιοκτήτριες των πλοίων … και …). Στα πλαίσια της κατά τα άνω συνεργασίας, την 7.2.2013, η ενάγουσα απέστειλε στην εναγομένη (ως μέλος του ομίλου εταιρειών …) επιστολή, με την οποίαν την ενημέρωσε ότι επιθυμεί τη συνέχιση της συνεργασίας τους για δύο επιπλέον έτη, ήτοι από την 1.1.2014 έως το πέρας δρομολογίων του έτους 2015, μετά τη λήξη της διάρκειας του προαναφερθέντος, από 7.2.2012, ιδιωτικού συμφωνητικού. Ακολούθως, η ενάγουσα απέστειλε την από 4.4.2013, νέα επιστολή της προς την εναγομένη, με την οποίαν, αφού εΠ.έφερε το ζήτημα της ανανέωσης της διάρκειας της από 7.2.2012 σύμβασης, ζήτησε διευκρινίσεις αναφορικά με την πρόθεση της εναγομένης να μισθώσει τα κυλικεία του ως άνω πλοίου σε νέα εταιρεία, μολονότι δεν είχε παρέλθει ο χρόνος διάρκειας της μεταξύ των διαδίκων σύμβασης μίσθωσης. Ακολούθησε συνάντηση μεταξύ των νομίμων εκπροσώπων των διαδίκων, στα γραφεία της εναγομένης, κατά την οποίαν η τελευταία δήλωσε στην ενάγουσα ότι πράγματι συμφώνησε με άλλη εταιρεία να μισθώσει άμεσα τα κυλικεία του πλοίου, αιτήθηκε, δε (η εναγομένη), τη μετακίνηση του εξοπλισμού της από τα κυλικεία του πλοίου. Την 17.4.2013, η εναγομένη, εκπροσωπούμενη από τη … (όμιλος εταιρειών στον οποίον ανήκει και η εναγομένη) απέστειλε στην ενάγουσα επιστολή, με την οποίαν, επικαλούμενη εΠ.ειλημμένες επικοινωνίες των μερών αναφορικά με την καταγγελία και λύση της επίδικης συνεργασίας τους, την καλούσε να προχωρήσει σε άμεση ανάληψη των συσκευών της από το εν  λόγω πλοίο. Στη συνέχεια, η ενάγουσα απέστειλε στην εναγομένη την από 17.4.2013 επιστολή της, με την οποίαν εΠ.έλαβε προς την εναγομένη ότι η ισχύς της μεταξύ τους σύμβασης διαρκεί μέχρι το πέρας των δρομολογίων του έτους 2013 και ότι δεν μπορεί να παρεμποδισθεί η ελεύθερη πρόσβασή της στα κυλικεία του πλοίου κατά το ως άνω χρονικό διάστημα, καθώς και την από 24.4.2013 επιστολή της, με την οποίαν ζήτησε να της κοινοποιηθεί ο χρόνος έναρξης των πλόων του έτους 2013, ώστε να προβεί στην αναγκαία συντήρηση των μηχανημάτων και να τροφοδοτήσει τα κυλικεία με προϊόντα. Εξάλλου, η ενάγουσα, στις 20.4.2013, είχε αποστείλει στην εναγομένη την από 17.4.2013 εξώδικη διαμαρτυρία, με την οποίαν την καλούσε, εντός 24 ωρών, να δηλώσει εγγράφως ότι θα τηρήσει τους όρους και συμφωνίες του μεταξύ τους, από 7.2.2012 ιδιωτικού συμφωνητικού και ειδικότερα τον συμφωνηθέντα χρόνο διάρκειας αυτού. Ωστόσο, την 1.5.2013, η ενάγουσα έλαβε φαξ από την εναγομένη, εκπροσωπούμενη, ως άνω, από την …, στο οποίο της ανέφερε ότι ο εξοπλισμός της ενάγουσας που βρισκόταν στους μισθωμένους από αυτήν χώρους των κυλικείων του ως άνω πλοίου, μεταφέρθηκε από την ίδια στην έδρα της, στην οδό Γ. ….στον Πειραιά. Κατά την ίδια ως άνω ημερομηνία, η ενάγουσα έλαβε φαξ από την εναγομένη, εκπροσωπούμενη ως άνω, με την οποίαν η τελευταία, σε απάντηση των επιστολών της ενάγουσας, εξέθετε ότι έχει καταγγείλει τη μεταξύ τους, από 7.2.2012 σύμβαση μίσθωσης κυλικείου ήδη από τη λήξη της τουριστικής περιόδου (Οκτώβριος 2012), για τους λόγους που της  είχε εκθέσει στις μεταξύ των εκπροσώπων τους συναντήσεις και, ως εκ τούτου, ότι η ενάγουσα αυθαίρετα αιτείτο την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της εναγομένης από μία μη υφιστάμενη σύμβαση. Ακολούθως, η ενάγουσα απέστειλε στην εναγομένη, εκπροσωπούμενη ως ανωτέρω, την από 2.5.2013 επιστολή της, με την οποίαν ζήτησε την τήρηση των όρων του μεταξύ των διαδίκων, από 7.2.2012, ιδιωτικού συμφωνητικού (περί των ανωτέρω, βλ. προσκομιζόμενες και επικαλούμενες από αμφότερους τους διαδίκους, επιστολές, καθώς και προσκομιζόμενη και επικαλούμενη από την ενάγουσα, εξώδικη δήλωση της ενάγουσας, απευθυνόμενη προς την εναγομένη). Εν τω μεταξύ, η εναγομένη είχε συνάψει το από 10.4.2013 ιδιωτικό συμφωνητικό εμπορικής συνεργασίας – παραχώρησης χρήσης κυλικείων του ιδίου ως άνω πλοίου, με την εταιρεία με την επωνυμία «…», σύμφωνα με το οποίο η εδώ εναγομένη ανέλαβε να παραχωρήσει και παραχώρησε έναντι συμφωνηθέντος ανταλλάγματος προς την ως άνω εταιρεία, την εμπορική εκμετάλλευση των κυλικείων του πλοίου της, αντί συμφωνηθέντος ανταλλάγματος, ίσου προς 0,90 Ευρώ ανά εισιτήριο (πλέον Φ.Π.Α.), ενώ στα μισά εισιτήρια συμφωνήθηκε να καταβάλλεται το μισό ποσό ανά εισιτήριο, δηλαδή 0,45 Ευρώ (πλέον του Φ.Π.Α.). Η διάρκεια της σύμβασης αυτής συμφωνήθηκε αρχόμενη με την υπογραφή του ιδιωτικού συμφωνητικού (10.4.2013) και λήγουσα την 31.12.2014. Ωστόσο, με την κατά τα άνω (ενόψει της έναρξης των δρομολογίων των πλοίων για το έτος 2013) παράδοση των μισθίων χώρων (κυλικείων του πλοίου) στην ως άνω εταιρεία (…), νέα μισθώτρια των επίδικων χώρων, η εναγομένη περιήλθε σε υπαίτια αδυναμία παροχής, ως προς την παράδοση των χώρων στην εδώ ενάγουσα (περί του ότι η παράδοση του πράγματος σε διαφορετικό μισθωτή, συνιστά αδυναμία παροχής ως προς τον άλλο μισθωτή, στον οποίον δεν παραδόθηκε το μίσθιο, πρβλ. ΑΠ 32/2001, Α΄ δημοσίευση ΝΟΜΟΣ) και, συνακόλουθα, η ενάγουσα δικαιούται αποζημίωσης, σύμφωνα με τα αναλυτικά διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας. Σε ίδιο συμπέρασμα, αναφορικά με την υποχρέωση της εναγομένης όπως καταβάλει αποζημίωση στην ενάγουσα, για την ανωτέρω αιτία, κατέληξε με το σκεπτικό της και η με αριθμό 3546/2014, προδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, δυνάμει της οποίας διατάχθηκε, αφενός μεν, η προσκόμιση, με επιμέλεια της ενάγουσας, α) η δήλωση φορολογίας εισοδήματος της ενάγουσας του οικονομικού έτους 2013 και β) τα παραστατικά (τιμολόγια και αποδείξεις) των δαΠ.ών που η ενάγουσα παραθέτει στην αγωγή για τις αγορές προϊόντων προς διάθεση από τα κυλικεία του ως άνω πλοίου, κατά το έτος 2012, και των εν γένει λειτουργικών εξόδων της επιχείρησης, αναφορικά με τις παρασχεθείσες υπηρεσίες κατά το έτος 2012, αφετέρου δε, η διενέργεια λογιστικής πραγματογνωμοσύνης, ώστε να προσδιορισθούν τα μηνιαία καθαρά κέρδη της ενάγουσας (χωρίς ΦΠΑ) από τα κυλικεία του επίδικου πλοίου κατά το χρονικό διάστημα από 7.2.2012 έως 31.12.2012, τα οποία προκύπτουν από τις καθαρές εισπράξεις που η ίδια (η ενάγουσα) επέτυχε σε αυτά, αφαιρουμένων των καθαρών δαΠ.ών (χωρίς ΦΠΑ) που πραγματοποίησε για τις αγορές των προοριζομένων για την τροφοδοσία των εν λόγω κυλικείων προϊόντων, καθώς και των σχετικών μισθωμάτων και των αμοιβών που κατέβαλε στην εναγομένη και τον υπεύθυνο του κυλικείου, αντιστοίχως, κατά την ανωτέρω χρονική περίοδο από 7.2.2012 έως 31.12.2012, αλλά και η αυτοπρόσωπη εμφάνιση των νομίμων εκπροσώπων των διαδίκων στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, για την παροχή διευκρινίσεων, αναφορικά με τα δρομολόγια του πλοίου κατά το έτος 2013. Η εναγομένη, αρνούμενη την αγωγή αναφορικά με τη υποχρέωσή της προς καταβολή αποζημίωσης, ήτοι εν προκειμένω διαφυγόντων κερδών, λόγω μη λειτουργίας των κυλικείων κατά το διάστημα από το Φεβρουάριο του 2013 έως το τέλος του έτους αυτού, επικαλείται τον όρο του από 7.2.2012 ιδιωτικού συμφωνητικού, με τον οποίον το ανωτέρω πλοίο «… εκτελεί πλόες σε γραμμή σύμφωνα με το εγκεκριμένο δρομολόγιο του Υ.Ε.Ν…» και ισχυρίζεται, ότι η διάρκεια ισχύος της από 7.2.2012 σύμβασης παραχώρησης δικαιώματος εμπορικής εκμετάλλευσης των κυλικείων του πλοίου, συμφωνήθηκε να καθορίζεται από τη σχετική εγκριτική πράξη – ανακοίνωση του Υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας αναφορικά με το χρόνο διάρκειας των εγκεκριμένων με αυτήν δρομολογίων του πλοίου, ήτοι, εν προκειμένω, για χρονικό διάστημα από 19.5.2012 έως 18.5.2013, το οποίο όριζε η με αριθμ. πρωτ. 3314.1/17/12 Ανακοίνωση Δήλωσης Δρομολόγησης του Ε/Γ πλοίου «ΣΟΥΠΕΡ ΤΖΕΤ», στις γραμμές Ραφήνας – Κυκλάδων, Πειραιά – Κυκλάδων και Ηρακλείου – Κυκλάδων και ότι, ως εκ τούτου, η μεταξύ των εδώ διαδίκων, από 7.2.2012 σύμβαση παραχώρησης εμπορικής εκμετάλλευσης των κυλικείων του πλοίου έληξε την 18.5.2013. Ωστόσο, τα ανωτέρω δεν αποδείχθηκαν από το προσκομιζόμενο ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου αποδεικτικό υλικό, καθόσον από το περιεχόμενο του από 7.2.2012 ιδιωτικού συμφωνητικού μεταξύ των διαδίκων, ουδόλως συνάγεται η συνάρτηση της διάρκειας της υπό κρίση σύμβασης μίσθωσης από τη διάρκεια του εγκεκριμένου δρομολογίου του Υ.Ε.Ν., το οποίο κάθε έτος εκτελεί το πλοίο, αλλά ορίζεται η λήξη αυτής με το πέρας των δρομολογίων του πλοίου κατά το έτος 2013. Εξάλλου, από τις διευκρινήσεις των νομίμων εκπροσώπων των διαδίκων στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, κατά τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας, κατέστη σαφές ότι εκτελέστηκαν δρομολόγια από το εν λόγω πλοίο κατά το έτος 2013 (βλ. σελ. 108, σελ 113, 114, 115 των ταυτάριθμων με την παρούσα απόφαση πρακτικών του Δικαστηρίου τούτου, όπου οι σχετικές αναφορές από όλους τους διαδίκους, ειδικά, δε, του νομίμου εκπροσώπου της ίδιας της ότι εκτελέστηκαν δρομολόγια «μέχρι τον Οκτώβριο 2013»). Η εκμετάλλευση, όμως, των κυλικείων κατά το διάστημα αυτό, έγινε από τη νέα μισθώτρια αυτών, εταιρεία «…». Ενισχυτικό, άλλωστε, της κρίσης του Δικαστηρίου περί των ανωτέρω, τυγχάνει και το ότι όμοιος όρος αναφορικά με τη διάρκεια της σύμβασης παραχώρησης της χρήσης των κυλικείων του πλοίου (10.4.2013 – 31.12.2014) συμφωνήθηκε και με τη νέα μισθώτρια αυτών, εταιρεία «…», σύμφωνα με τα ανωτέρω εκτεθέντα. Εξάλλου, η αναφορά του νομίμου εκπροσώπου της εναγομένης, στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, ότι η ορισθείσα διάρκεια της σύμβασης αναφερόταν σε δρομολογιακή περίοδο, όπως αυτή οριζόταν στην απόφαση του Υπουργείου, ήτοι μέχρι το Μάιο του έτους 2013, επίσης αλυσιτελώς προβάλλεται, καθόσον κατά το μήνα Μάιο εκάστου έτους (εν προκειμένω του έτους 2013) εξεδίδετο νέα Υπουργική Απόφαση (μετά από αίτηση της πλοιοκτήτριας για ανανέωση των δρομολογίων, υποβαλλόμενη τον Ιανουάριο του 2013, βλ. διευκρινίσεις νομίμου εκπροσώπου της, σελ. 122 πρακτικών), για τη δρομολογιακή περίοδο του τρέχοντος έτους (εν προκειμένω, 2013 – 2014), επομένως η επίδικη σύμβαση, στην οποίαν ρητά ορίζεται ότι η ισχύς της επεκτείνεται μέχρι τη λήξη των δρομολογίων του έτους 2013, προβλέφθηκε ώστε να αφορά και τα δρομολόγια του έτους 2013 που θα όριζε η νέα αυτή Υπουργική Απόφαση. H συνεργασία, άλλωστε, μεταξύ των εδώ διαδίκων ελάμβανε χώρα με τον ίδιο τρόπο κατά τα παρελθόντα έτη, όπως συνάγεται από το προσκομιζόμενο και επικαλούμενο από την ενάγουσα, από 23.3.2010, ιδιωτικό συμφωνητικό, όπου η διάρκεια ορίζεται ως «αρχόμενη την 23.3.2010 και λήγουσα με το πέρας των δρομολογίων του έτους 2011», σε συνδυασμό με τα με αριθμούς 61/2011 και 64/2011 τιμολόγια παροχής υπηρεσιών, που αφορούν την καταβολή μισθωμάτων για τη λειτουργία των κυλικείων κατά τα διαστήματα από 1/4/2011 έως 31/10/2011, ήτοι κατά το δεύτερο έτος ισχύος της εν λόγω μίσθωσης, χωρίς να δύναται να συναχθεί, από το περιεχόμενο της εν λόγω σύμβασης ή από κάποιο έγγραφο παράτασής της, ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι η διάρκεια αυτής μέχρι το πέρας της θερινής περιόδου του επόμενου έτους από το οποίο συμφωνήθηκε, ήταν αποτέλεσμα ειδικής συμφωνίας των μερών για ανανέωσή της. Αντίθετη κρίση περί των ανωτέρω, δε δύναται, άλλωστε, να συναχθεί ούτε από την κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης, Γ. Α., στην προσκομιζόμενη και επικαλούμενη από την εναγομένη, με αριθμό … ένορκη βεβαίωσή του, ενώπιον της Ειρηνοδίκου Πειραιά, σύμφωνα με την οποίαν, «… έγιναν διάφορες συναντήσεις και συζητήσεις και με την εταιρεία … για πιθανή συνεργασία και ουδέποτε στις συναντήσεις μας αυτές τέθηκε θέμα ισχύος της από 7.2.2012 σύμβασής μας μέχρι το τέλος του 2013», καθόσον, πράγματι, η συμφωνία των διαδίκων, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, αφορούσε τη λήξη των δρομολογίων του έτους 2013 και όχι το πέρας του έτους 2013. Επιπρόσθετα, ο ίδιος ο ανωτέρω μάρτυρας ανταπόδειξης βεβαιώνει ότι το ως άνω πλοίο «…εκτελούσε δρομολόγια από 2/5/2013 έως 20/10/2013, ενώ κατά το έτος 2012 εκτελούσε δρομολόγια από 16/5/2012 έως 22/10/2012…», γεγονός που καταδεικνύει ότι το εν λόγω πλοίο εκτέλεσε, εν τέλει, πλόες και κατά την επίδικη τουριστική περίοδο, για την οποίαν υπολογίσθηκε το προσδοκώμενο διαφυγόν κέρδος της ενάγουσας (έτους 2013), διάρκειας περίπου όσο και κατά την παρελθούσα τουριστική περίοδο (έτους 2012). Ομοίως, η αναφορά του ίδιου ως άνω μάρτυρα, ότι, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Υπουργείου ναυτιλίας, εγκρίθηκαν τα δρομολόγια για το χρονικό διάστημα από 19.5.2012 έως 18.5.2013, διάστημα το οποίο θα αποτελούσε, κατά τους ισχυρισμούς της εναγομένης, και τη διάρκεια ισχύος της επίδικης σύμβασης, αντικρούεται από την ίδια την αναφορά της εναγομένης, στην προαναφερόμενη, από 1.5.2013 επιστολή της προς την ενάγουσα, περί καταγγελίας και λύσης της συνεργασίας τους από τη λήξη της τουριστικής περιόδου (Οκτώβριος 2012), αλλά και από το ότι, ακόμη υπό την εκδοχή της εναγομένης ότι η ισχύς της επίδικης σύμβασης ακολούθησε αυτήν της δρομολογιακής περιόδου του πλοίου (27.5.2013), η εναγομένη είχε ήδη (στις 10.4.2013) καταρτίσει νέα σύμβαση μίσθωσης με τρίτη εταιρεία, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα. Σε συνέχεια των ανωτέρω, σύμφωνα με τους όρους της από 7.2.2012 σύμβασης μίσθωσης μεταξύ των μερών, σε συνδυασμό με τα ανωτέρω, στη μείζονα σκέψη της παρούσας εκτιθέμενα, η εναγομένη, εκμισθώτρια, ήταν υποχρεωμένη να παραχωρήσει στην ενάγουσα, μισθώτρια, τη χρήση των μισθίων χώρων (κυλικείων) κατά την τουριστική περίοδο του έτους 2013, πλην όμως, αντ’ αυτού, παραχώρησε αυτήν σε νέα μισθώτρια εταιρεία, καθιστώντας έτσι αδύνατη την παροχή της έναντι της ενάγουσας, χωρίς την ύπαρξη νομίμου λόγου. Εάν, δε, η εναγομένη, δεν αποστερούσε τη χρήση και εκμετάλλευση των κυλικείων του πλοίου από την ενάγουσα κατά την τουριστική περίοδο του έτους 2013, κατά την οποίαν, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, το πλοίο θα εκτελούσε ακτοπλοϊκά δρομολόγια, η ενάγουσα θα εξακολουθούσε να προβαίνει, καθ’ όλη τη διάρκεια της επίδικη σύμβασης, ήτοι μέχρι το πέρας των δρομολογίων του έτους 2013, στην εκμετάλλευση των κυλικείων του πλοίου. Από την εκμετάλλευση αυτή, θα αποκόμιζε, με πιθανότητα και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, καθαρά κέρδη αντίστοιχα με αυτά της παρελθούσας τουριστικής περιόδου (έτους 2012), τα οποία προκύπτουν από τις καθαρές εισπράξεις που η ίδια επέτυχε σε αυτά, αφαιρουμένων των καθαρών δαΠ.ών (χωρίς ΦΠΑ) που πραγματοποίησε για τις αγορές των προοριζομένων για την τροφοδοσία των εν λόγω κυλικείων προϊόντων, καθώς και των σχετικών μισθωμάτων και των αμοιβών που κατέβαλε στην εναγομένη και στον υπεύθυνο (bar manager), αντιστοίχως, κατά την ανωτέρω χρονική περίοδο (βλ. σκέψεις της με αριθμό 3546/2014 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου και αντίστοιχα τεθέντα ερωτήματα προς τον διορισθέντα πραγματογνώμονα). Αναφορικά με τα  ανωτέρω, ο πραγματογνώμονας (λογιστής – οικονομολόγος – φοροτεχνικός) Π. Ν., ο οποίος διορίσθηκε με την υπ’ αριθμ.3546/2015 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, στην από 20.11.2014 έκθεση πραγματογνωμοσύνης την οποίαν συνέταξε σύμφωνα με το διατακτικό της ανωτέρω απόφασης, αναφέρει, μεταξύ άλλων, παραθέτοντας προς τούτο σχετικούς πίνακες, οι οποίοι διαλαμβάνουν τις εισπράξεις και τις δαπάνες της ενάγουσας κατά το διάστημα 7.2.2012 έως 31.12.2012, ειδικότερα, δε, κατά τους μήνες Μάιο, Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο, Σεπτέμβριο και Οκτώβριο 2012 οπότε το πλοίο εκτελούσε δρομολόγια και λειτούργησαν τα κυλικεία, τα εξής : «Μετά τον έλεγχο των στοιχείων που παρέλαβα από τη δικογραφία και τους διαδίκους, όπως περιγράφονται στο κεφάλαιο 3 της παρούσας Έκθεσης, που αφορούν την εταιρεία “….” σχετικά με τη διαχείριση των κυλικείων του πλοίου “…” κατά το έτος 2012, προκύπτουν, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω “Α) Εισπράξεις … Από τη διασταύρωση των στοιχείων του ισοζυγίου, του καθολικού της εταιρείας και των ταινιών «Ζ» των ταμειακών μηχανών, παρατηρείται ότι οι εισπράξεις για τη χρονική περίοδο από 7/02/2012 έως 31/12/2012 ανέρχονται στο ποσό των 196.930,13 Ευρώ ….. Β) Δαπάνες … Σύμφωνα με τα στοιχεία του ισοζυγίου – καθολικού της εταιρείας, οι δαπάνες για την αγορά προϊόντων ανέρχονται σε 52.313,01 Ευρώ, ενώ από τον έλεγχο των τιμολογίων αγοράς οι δαπάνες ανέρχονται σε 52.090,87 Ευρώ. Η διαφορά των 222,14 Ευρώ (52.313,01 – 52.090,87) θεωρείται αμελητέα και μπορεί να οφείλεται σε αθροιστικό λάθος του λογιστή της εταιρείας ή σε απώλεια κάποιου τιμολογίου. Για το λόγο αυτό θεωρούμε ως σωστό το ποσό των 52.313,01 Ευρώ … Γ) Μισθώματα … Οι δαπάνες για την καταβολή μισθωμάτων, σύμφωνα με το από 7.2.2012 εμφανίζονται στον παρακάτω πίνακα … (παρατίθεται πίνακας με τις μηνιαίες καταβολές κατά την 30.6.2012, 31.7.2012, 31.8.2012, 30.9.2012 και 31.10.2012, ύψους 23.181,80 Ευρώ, 24.686,30 Ευρώ, 23.569,93 Ευρώ, 18.487,27 Ευρώ και 8.483,60 Ευρώ, αντίστοιχα) 98.408,90 Ευρώ. Δ) Αμοιβές υπευθύνου (bar manager) … (παρατίθεται πίνακας καταβολών την 31.7.2012, 31.8.2012 και 30.9.2012, ύψους 6.600 Ευρώ, 4.400 Ευρώ και 4.400 Ευρώ, αντίστοιχα) 15.400 Ευρώ” και καταλήγει αυτός στο ακόλουθο συμπέρασμα «… Συμπερασματικά, το συνολικό καθαρό κέρδος της εταιρείας «….» για το χρονικό διάστημα από 07/02/2012 έως 31/12/2012 ανέρχεται σε 30.808,22 Ευρώ. Τα αποτελέσματα προκύπτουν από διασταύρωση πρωτογενών στοιχείων (ταινίες «Ζ» ταμειακών μηχανών, τιμολόγια αγοράς προϊόντων, ιδιωτικό συμφωνητικό, τιμολόγια παροχής υπηρεσιών και λοιπά παραστατικά) με τα λογιστικά στοιχεία (ισοζύγια – καθολικό – ημερολόγια) της εταιρείας …». Η εναγομένη, με τις προτάσεις της στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, αρνείται το αποτέλεσμα της ανωτέρω πραγματογνωμοσύνης, ισχυριζόμενη ότι αυτό είναι παράλογο, καθώς εμφανίζει πωλήσεις με ποσοστό 376% επί της αγοράς των εμπορευμάτων και ότι πιθανόν η ενάγουσα αποκρύπτει τιμολόγια δαΠ.ών για αγορές εμπορευμάτων (αντικρούουν ότι ο πραγματογνώμονας δεν κάνει μνεία στα τιμολόγια που του επεδείχθησαν ούτε αναφέρει εάν τα τιμολόγια αυτά συνοδεύονται και από τα οικεία δελτία αποστολής). Προς ενίσχυση των ανωτέρω ισχυρισμών της, η εναγομένη προσκομίζει και επικαλείται την από 20.4.2015, τεχνική έκθεση του διορισθέντος από αυτήν τεχνικού συμβούλου, Μ. Ο., ο οποίος, κατά το σχολιασμό της ανωτέρω έκθεσης πραγματογνωμοσύνης, εκθέτει ότι « … Η σχέση μεταξύ αγορών και εισπράξεων κατά λογικό συμπέρασμα δεν είναι δυνατόν να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, δεδομένου ότι εμφανίζεται μια σχέση ποσοστού της τιμής πώλησης 376% επί της τιμής αγοράς των διατιθεμένων προϊόντων. Κατά λογικό συμπέρασμα αυτό σημαίνει ότι εμφανίζονται λιγότερες αγορές από τις πραγματικές, το οποίο είναι αδύνατον να συμβεί με γεγονός ότι πωλούνται και προϊόντα διατίμησης που αποτελούν σοβαρό κομμάτι του τζίρου …, νερό, τοστ, καφές, τσάι». Ακολούθως, ο ίδιος τεχνικός σύμβουλος, αναφερόμενος στη μη προσκομιζόμενη σε αυτόν δήλωση φορολογίας εισοδήματος (& Ε3 ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ), εκθέτει ότι δεν προκύπτουν «… τα λοιπά λειτουργικά έξοδα της Εταιρείας, τα οποία βαρύνουν όλους τους κλάδους της επιχείρησης» και ότι «… η εταιρεία … δεν μπορεί να απομονώσει το αποτέλεσμα από την εκμετάλλευση των συγκεκριμένων κυλικείων και με τα λοιπά της Λειτουργικά έξοδα να βαρύνει τους άλλους κλάδους, πλην αυτού διότι αυτό αντίκειται στους κανόνες της Λογιστικής και της Φορολογίας», καταλήγοντας ότι ο πίνακας απεικόνισης των καθαρών κερδών που παρατίθεται στη σελίδα 7 της εν λόγω πραγματογνωμοσύνης είναι «λογιστικά μη ορθός». Ακολούθως, η εναγομένη, με την προσθήκη – αντίκρουση επί των προτάσεών της, κατά το σχολιασμό των αποδείξεων που προσκομίζει η εναγομένη, ειδικότερα δε, κατά το σχολιασμό του προσκομιζόμενου και επικαλούμενου από την ενάγουσα, Μηχανογραφικού Δελτίου Οικονομικών Στοιχείων (Ε3) Οικονομικού έτους 2013, δηλαδή χρήσης 1.1.2012 έως 31.12.2012, προσκομίζει και επικαλείται την από 15.5.2015 τεχνική έκθεση του Ορκωτού Ελεγκτή Λογιστή, Ι. Β. …, σύμφωνα με την οποίαν, ενώ με τις από 20.11.2014 εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης του Π. Ν., που αφορούν τις επιχειρήσεις εκμετάλλευσης κυλικείων και στα τρία πλοία των οποίων την εκμετάλλευση είχε η εναγομένη (ήτοι το επίδικο πλοίο «…», το πλοίο «…» και το πλοίο «…»),  το συνολικό καθαρό αποτέλεσμα της εναγομένης, για την περίοδο 7.2.2012 έως 31.12.2012 από την εκμετάλλευση των κυλικείων των τριών αυτών πλοίων, ανέρχεται σε κέρδος ποσού 112.821,85 Ευρώ, από την εν λόγω τεχνική έκθεση προκύπτουν αποκλίσεις στα συνολικά καθαρά αποτελέσματα της εναγομένης για την ίδια περίοδο, από την εκμετάλλευση των κυλικείων στα τρία ως άνω πλοία, που καταλήγουν σε ζημία η οποία εκτιμάται σε ποσό – 21.000 Ευρώ περίπου. Ωστόσο, οι ισχυρισμοί αυτοί της εναγομένης, αφενός μεν, αλυσιτελώς προβάλλονται, καθόσον τα συμπεράσματα της ανωτέρω, από 20.11.2014, πραγματογνωμοσύνης του Π.. Ν., αναφορικά με τις δαπάνες που πραγματοποίησε η ενάγουσα, προέκυψαν όχι μόνο από έλεγχο των τιμολογίων αγοράς των προϊόντων, αλλά και από τα στοιχεία και βιβλία της ενάγουσας (ισοζύγιο – λογαριασμοί καθολικού), η δε απόκλιση από τη διασταύρωση των δύο αυτών δεδομένων (222,14 Ευρώ), εκτιμήθηκε ως αμελητέα από τον πραγματογνώμονα, κατά τα ανωτέρω ειδικά αναφερόμενα, αφετέρου δε, στηρίζονται επί εσφαλμένης προϋπόθεσης, καθόσον κάνουν αναφορά στις δαπάνες που προκύπτουν από όλους τους κλάδους της επιχείρησης της ενάγουσας (από τις οποίες θα προέκυπτε ο συντελεστής καθαρού κέρδους αυτής), πλην όμως, το αποδεικτέο, εν προκειμένω, ζήτημα (για το οποίο, άλλωστε, τέθηκαν και τα συγκεκριμένα ερωτήματα στον πραγματογνώμονα, στο διατακτικό της προαναφερόμενης μη οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου τούτου), αφορά στις δαπάνες που απαιτήθηκαν για τη συγκεκριμένη εκμετάλλευση, των κυλικείων του εν λόγω πλοίου, οι οποίες και μόνον συνδέονται αιτιωδώς με την επίτευξη των μικτών κερδών της συγκεκριμένης, επιμέρους, εκμετάλλευσης της ενάγουσας. Πλέον τούτων, η από 15.5.2015 τεχνική έκθεση του Ορκωτού Ελεγκτή, Ι. …, λαμβάνει ως δεδομένο ότι, σύμφωνα με το μηχανογραφικό δελτίο οικονομικών στοιχείων της επιχείρησης, το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων προέρχεται από τη δραστηριότητα «υπηρεσίες παροχής γευμάτων από κυλικείο σε πλοίο» (βλ. σελ. 8 της εν λόγω τεχνικής έκθεσης), χωρίς όμως, να συνάγεται σαφώς από την εν λόγω τεχνική έκθεση το είδος των λοιπών δραστηριοτήτων της εναγομένης (πόσα κυλικεία σε λοιπά πλοία εκμεταλλεύεται και με τι όρους ή τι άλλες, επιμέρους δραστηριότητες έχει αυτή), καθώς και ότι καθαρό κέρδος της επιχείρησης είναι το λογιστικό κέρδος, αφού αφαιρεθούν από τις πωλήσεις, τα κόστη των πωλήσεων, οι συνδεδεμένες με το κόστος δαπάνες, οι λειτουργικές δαπάνες (έξοδα διοίκησης και διάθεσης), οι αποσβέσεις, τα Χρηματοοικονομικά κόστη και ο φόρος εισοδήματος (βλ. ορισμούς επί της σελ. 5 της εν λόγω τεχνικής έκθεσης), χωρίς όμως, τούτο να συνιστά αποδεικτέο ζήτημα, αφού, σύμφωνα και με τα ανωτέρω εκτεθέντα, ζητούμενο εν προκειμένω είναι τα καθαρά κέρδη από την σύμβαση μίσθωσης των κυλικείων του ανωτέρω πλοίου της ενάγουσας (κατά την τουριστική περίοδο του έτους 2012 και, κατ’ επέκταση, του έτους 2013 και όχι καθ’ όλο το οικονομικό έτος) και όχι από το σύνολο της εμπορικής  της δραστηριότητας καθ’ όλη τη χρήση. Ούτε δύναται να συναχθεί, από την ανωτέρω τεχνική έκθεση, πώς συνδέονται αιτιωδώς οι «λοιπές δαπάνες» (ύψους 30.327,34 Ευρώ) που αναφέρονται στο αναμορφωμένο, από τον συντάξαντα αυτήν Ορκωτό Ελεγκτή Λογιστή, αποτέλεσμα, αναγόμενο σε ζημίες ύψους 6.449,40 Ευρώ για το ως άνω πλοίο (βλ. σελ. 16 της εν λόγω τεχνικής έκθεσης). Πλέον ειδικά, δε δύναται να συναχθεί, από την εν λόγω τεχνική έκθεση, η αιτιώδης συνάφεια των στοιχείων που εκεί διαλαμβάνονται ως αφαιρούμενα από τις πωλήσεις για την ανεύρεση του καθαρού κέρδους της επιχείρησης, όπως, ενδεικτικά, παραθέτει τις αποσβέσεις (κατά τον ορισμό στην εν λόγω έκθεση «… δεν αποτελούν δαπάνη, αλλά αντιπροσωπεύουν τον σταδιακό επιμερισμό της αρχικής επένδυσης στο λειτουργικό κόστος») ή το χρηματοοικονομικό κόστος (κατά τον ορισμό στην εν λόγω έκθεση «αφορά το κόστος των χρηματοδοτήσεων της επιχείρησης και γενικότερα το κόστος των τραπεζικών της συναλλαγών»), αφού δεν παρίσταται λογικό να καταλογίζεται στο κόστος λειτουργίας των κυλικείων του εν λόγω πλοίου, κατά την επίδικη χρονική περίοδο, το εν γένει κόστος λειτουργίας της επιχείρησης της εναγομένης στο σύνολό της, συμπεριλαμβανομένης της αρχικής επένδυσης και του σταδιακού επιμερισμού αυτής στο λειτουργικό κόστος, αφού αυτά δε συνιστούν έξοδα για την παραγωγή κερδών από τα κυλικεία (και ως εκ τούτου συνδεόμενα αιτιωδώς με τις δαπάνες που χρειάστηκαν για τη παραγωγή των κερδών αυτών) αλλά έξοδα για την ίδρυση και την εν γένει λειτουργία της επιχείρησης, τα οποία θα εξακολουθούσαν να είναι αναγκαία για τη λειτουργία της ενάγουσας, ακόμη και μετά την αφαίρεση της χρήσης των κυλικείων του ως άνω πλοίου, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα. Εν τέλει, ούτε από το περιεχόμενο της εν λόγω τεχνικής έκθεσης, ούτε από άλλα αποδεικτικά μέσα, δύναται να συναχθεί, κατά τρόπο ειδικό και ορισμένο, το είδος των δαπανών που εκεί παρουσιάζονται αυξημένες (σε σύγκριση με την πραγματογνωμοσύνη του Π. Ν.), για τη λειτουργία των κυλικείων του εν λόγω πλοίου (επιπλέον 6.930,28 Ευρώ για αγορές προϊόντων κυλικείων 30.327,34 Ευρώ για λοιπές δαπάνες), ο τρόπος υπολογισμού και συναγωγής αυτών των στοιχείων, η αιτία διενέργειάς τους και η αιτιώδης συνάφεια αυτών με τη λειτουργία των κυλικείων του συγκεκριμένου πλοίου. Εξάλλου, και ο διορισθείς, κατά τα άνω, πραγματογνώμονας, Π. Ν.ς, κατά τις συμπερασματικές του παρατηρήσεις του, κάνει σαφή μνεία στο ανέφικτο της διασταύρωσης, για τη συναγωγή του επιστημονικά ορθού συμπεράσματος, προς απάντηση επί του αποδεικτέου, εν προκειμένω, ζητήματος, των εν λόγω στοιχείων, με τη Φορολογική Δήλωση Ε3 της εταιρείας, διότι «… αυτή περιλαμβάνει το σύνολο των κυλικείων των τριών πλοίων (“…”, “…” και “…”), καθώς και άλλων κυλικείων (όπως “…”, κ.λ.π.)», σημειώνοντας, επίσης, ότι «Τα στοιχεία που θα μπορούσαν άλλωστε να αντληθούν από τη Φορολογική Δήλωση Ε3 δεν είναι απαραίτητα γιατί η μέθοδος με την οποία πραγματοποιήθηκε ο έλεγχος είναι πλήρης και εξασφαλίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον υπολογισμό των μηνιαίων καθαρών κερδών καθώς και του συνολικού καθαρού κέρδους της εταιρείας», συμπέρασμα το οποίο, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, συμπλέει, τόσο με τα αναλυτικά ανωτέρω αποδειχθέντα, όσο και με τα ερωτήματα που ετέθησαν με τη με αριθμό 3546/2014 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, όσο και με τους κανόνες της λογικής και τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψιν αυτεπαγγέλτως (αρθρ. 336 παρ.4 ΚΠολΔ). Ούτε, βέβαια, παρίσταται λογικό μία, ήδη από το έτος 2012, ζημιογόνος για τη μισθώτρια (κατά τους ισχυρισμούς της εναγομένης) επιχείρηση, να μισθώνεται για το επίδικο έτος (2013), σε νέα μισθώτρια (εταιρεία «…») με συμφερότερους όρους για την εκμισθώτρια, ήτοι με δαπάνες μισθώσεως που θα επιβάρυναν περισσότερο το κόστος λειτουργίας της. Ενόψει των ανωτέρω, καθίσταται σαφές ότι, εάν δεν λάμβανε χώρα η ως άνω αντισυμβατική συμπεριφορά της εναγομένης εκμισθώτριας (αφαίρεση της χρήσης και εκμετάλλευσης των κυλικείων του πλοίου “…”), η ενάγουσα θα κέρδιζε, κατά τη διάρκεια της ένδικης μίσθωσης προσοδοφόρων αντικειμένων, ήτοι μέχρι το πέρας των δρομολογίων του έτους 2013, με πιθανότητα και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, από την εκμετάλλευση των κυλικείων του εν λόγω πλοίου, το ποσό των 30.808,22 Ευρώ.

Σε συνέχεια των ανωτέρω, η υπό κρίση αγωγή, η οποία τυγχάνει επαρκώς ορισμένη, σύμφωνα με τις αναλυτικές σκέψεις που εκτίθενται στη μείζονα σκέψη της παρούσας και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις που προεκτέθηκαν, στην ανωτέρω μείζονα σκέψη, πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη από ουσιαστική άποψη και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των τριάντα χιλιάδων οκτακοσίων οκτώ Ευρώ και είκοσι δύο λεπτών του Ευρώ (30.808,22 Ευρώ), με το νόμιμο τόκο από την 1.11.2013, οπότε η επίδικη απαίτηση κατέστη απαιτητή (ΑΠ 116/2012), μέχρι την εξόφληση του ποσού αυτού. Ωστόσο, το αίτημα περί της κηρύξεως της αποφάσεως προσωρινώς εκτελεστής πρέπει να απορριφθεί, γιατί δεν αποδείχθηκε ότι η καθυστέρηση της εκτέλεσης μπορεί να επιφέρει σημαντική ζημία στην ενάγουσα, ούτε συντρέχουν εξαιρετικοί προς τούτο λόγοι. Τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, με βάση και το σχετικό αίτημά της, πρέπει να βαρύνουν την εναγομένης (άρθρα 174, 191§2 του ΚΠολΔ, συνδ. αρθρ. 61, 63, 68 Ν. 4194/2013 – Κώδικα Δικηγόρων).

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει κατ’ αντιμολία των διαδίκων.

Δέχεται την αγωγή.

Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα, το συνολικό ποσό των τριάντα χιλιάδων οκτακοσίων οκτώ Ευρώ και είκοσι δύο λεπτών του Ευρώ (30.808,22 Ευρώ), με το νόμιμο τόκο από την 1.11.2013, μέχρι την εξόφληση.

Επιβάλλει σε βάρος της εναγομένης τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, τα οποία καθορίζει σε ποσό  χίλια τριακόσια εξήντα (1.360) Ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς να παρευρίσκονται οι διάδικοι και πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 24-9-2015.

H   ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                 ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ