ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 

 

 

 

 

 

 

Αριθμός  απόφασης   3794/2015

(Γενικός Αριθμός Κατάθεσης …)

               (Αριθμός Κατάθεσης …)

 

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

(Ειδική Διαδικασία Εργατικών Διαφορών)

 

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Σοφία Φαρασοπούλου, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε το Τριμελές Συμβούλιο Διεύθυνσης και από το Γραμματέα Αριστομένη Μερμίγκη.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, στις 12 Μαΐου 2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ : 1. … του , χήρας του …, ατομικά και ως έχουσα τη γονική μέριμνα της ανήλικης θυγατέρας της … του … και 2. … – … … του …, κατοίκων απασών … (οδός …), οι οποίες (άπασες) παραστάθηκαν δια του πληρεξουσίου δικηγόρου Γεώργιου ΚΟΝΤΟΣΕΑ.

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ:  Της εταιρείας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στον Πειραιά (οδός …), νόμιμα εκπροσωπούμενη, η οποία εκπροσωπήθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου Ανδρέα Κωνσταντίνου ΤΖΗΜΑ.

ΟΙ ΕΝΑΓΟΥΣΕΣ ζητούν να γίνει δεκτή η από 26-2-2015 αγωγή τους, η οποία κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με γενικό αριθμό κατάθεσης … και αριθμό κατάθεσης …, προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφηκε στο πινάκιο.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης στο ακροατήριο οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.

ΑΦΟΥ  ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

Με την κρινομένη αγωγή, κατ’ εκτίμηση του περιεχομένου της, οι ενάγουσες εκθέτουν ότι ο …, σύζυγος της πρώτης και πατέρας της δεύτερης – αντιπροσωπευόμενης από την πρώτη ενάγουσα- και της τρίτης από αυτές, δυνάμει διαδοχικών συμβάσεων εξαρτημένης ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου, που κατήρτισε με την εναγομένη, νόμιμα εκπροσωπούμενη, της τελευταίας σύμβασής του καταρτισθείσας στον Πειραιά, στις 14-11-2011, ναυτολογήθηκε στο με ελληνική σημαία επιβατηγό- οχηματαγωγό πλοίο «…», με αριθμό νηολογίου Πειραιά …, 4.985,75 κ.ο.χ, προκειμένου να εργαστεί ως ναύτης επ’ αυτού, της σύμβασης εργασίας του διεπόμενης από την ισχύουσα συλλογική σύμβαση ναυτικής εργασίας πληρωμάτων επιβατηγών ακτοπλοϊκών πλοίων. Ότι στις …, άρχισε να νιώθει καταβεβλημένος και να αισθάνεται έντονη δυσφορία στο στήθος, συμπτώματα για τα οποία ενημέρωσε στις 20-3-2012 τον πλοίαρχο του παραπάνω πλοίου, ο οποίος θεωρώντας ότι πάσχει από απλή ψύξη, αδιαφόρησε και δεν μερίμνησε για την άμεση αποστολή του σε ιατρό, αντιθέτως επικαλούμενος την ανάγκη παραμονής του στο πλοίο, λόγω των καθημερινών δρομολογίων του, συνέχισε να τον απασχολεί πέραν του νομίμου ωραρίου του και υπερωριακά, όπως τους λοιπούς ναύτες, παρά το γεγονός ότι ο προαναφερόμενος εξακολουθούσε να υποφέρει από έντονο πόνο στο στήθος και δυσφορία.  Ότι στις 27-3-2012 και περί ώρα 21.00, ενώ το πλοίο βρισκόταν στο λιμάνι της Ραφήνας, ο πόνος στο στήθος και η δυσφορία εντάθηκαν και συγχρόνως ο παραπάνω εργαζόμενος εμφάνισε έντονη εφίδρωση και τάση προς έμετο, γεγονός που οδήγησε τον υποπλοίαρχο να καλέσει ασθενοφόρο. Ότι κατά την επιβίβασή του στο ασθενοφόρο απώλεσε τις αισθήσεις του και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στο νοσοκομείο, απεβίωσε. Ότι αιτία θανάτου του ήταν νέο έμφραγμα επί παλαιού, που υπέστη πριν από επτά περίπου ημέρες, οφειλόμενο στην υπαίτια παράλειψη του πλοιάρχου, προστηθέντος της εναγομένης, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης του, την οποία γνώριζε από τις 20-3-2012, να τηρήσει τις διατάξεις των ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων και κανονισμών περί ειδικών όρων ασφαλείας των εργαζομένων, οι οποίες προβλέπονται από το άρθρο 10 του ΒΔ 683/1960, ζητώντας ιατρική συνδρομή και παρέχοντάς του νοσηλεία και κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ώστε να αποφευχθεί το παραπάνω αποτέλεσμα, υποχρεώνοντάς τον να συνεχίσει την εργασία του, κάτω από συνθήκες που λόγω της κατάστασης της υγείας του μεταβλήθηκαν σε ασυνήθεις και εξαιρετικές, κατά τα ιστορούμενα στην αγωγή, ώστε να υφίσταται εργατικό ατύχημα. Ότι ο θανών, ηλικίας κατά το χρόνο του ατυχήματος 43 ετών, πιθανότατα θα ζούσε μέχρι το 80^ο έτος της ηλικίας του και θα δαπανούσε μέχρι τη συνταξιοδότησή του, κατά το 65^ο έτος της ηλικίας του : α) για διατροφή της πρώτης ενάγουσας, συζύγου του, το ποσό των 1.620 ευρώ μηνιαίως, β) για διατροφή της δεύτερης ενάγουσας, ανήλικης κόρης του, που γεννήθηκε στις 10-10-2001, μέχρι τη συμπλήρωση του 25^ου έτους της ηλικίας της, ήτοι μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών της και την απόκτηση οικονομικής αυτοτέλειας, το ποσό των 1.000 ευρώ μηνιαίως και γ) για διατροφή της τρίτης ενάγουσας, ενήλικης κόρης του, που γεννήθηκε στις 10-2-1997, ομοίως για τους ίδιους λόγους, μέχρι τη συμπλήρωση του 25^ου έτους της ηλικίας της, το ποσό των 1.000 ευρώ μηνιαίως. Ότι τα παραπάνω ποσά  είναι ανάλογα των αναγκών των εναγουσών, της οικογενειακής τους ζωής και της οικονομικής τους θέσης, καθόσον τα εισοδήματα από την εργασία του θανόντος ανέρχονταν στο ποσό των 5.240 ευρώ μηνιαίως, ενώ κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων θα αποκόμιζε αυτά και στο μέλλον, τα δε τέκνα του θανόντος στερούνται εισοδημάτων από οποιαδήποτε πηγή και αδυνατούν να διαθρέψουν τον εαυτό τους εξ ιδίων χρημάτων, ενόψει της ανηλικότητας της δεύτερης ενάγουσας και των αναγκών εκπαίδευσης της τρίτης ενάγουσας. Ότι το συνολικά οφειλόμενο σε κάθε ενάγουσα, για την αιτία αυτή, ποσό ανέρχεται σε 417.150 ευρώ, 174.433,33 ευρώ και 118.433,33 ευρώ, αντίστοιχα, το οποίο πρέπει να τους καταβληθεί εφάπαξ, λόγω της αφερεγγυότητας της εναγομένης και της ανάγκης εξασφάλισης ενός σταθερού εισοδήματος με την κατάλληλη αξιοποίηση των χρημάτων αυτών, άλλως σε μηνιαίες δόσεις των 1.620 ευρώ, 1.000 ευρώ και 1.000 ευρώ, αντίστοιχα, αρχής γενομένης από 27-3-2012, όπως ειδικότερα αναφέρεται για το αιτούμενο κονδύλιο στην αγωγή. Ότι ακολούθως, οι ενάγουσες υπέστησαν από το θάνατο του συζύγου και πατέρα τους, ψυχική οδύνη, προς αποκατάσταση της οποίας, η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, λαμβανομένης υπόψη της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των μερών, ανέρχεται στο ποσό των 200.044 ευρώ για καθεμία, από το οποίο ποσό 44 ευρώ η κάθε ενάγουσα επιφυλάσσεται να αναζητήσει ως πολιτικώς ενάγουσα ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου. Ότι επικουρικά, σε περίπτωση που κριθεί ότι δε συντρέχει παράβαση ειδικών κανόνων ασφαλείας εκ μέρους του προστηθέντος της εναγομένης, πρέπει να επιδικασθεί υπέρ αυτών η προαναφερόμενη εύλογη χρηματική ικανοποίηση ποσού 200.000 ευρώ για καθεμία, καθόσον ο επελθών θάνατος του συζύγου και πατέρα τους οφείλεται σε αμέλεια του παραπάνω προστηθέντος, ενώ επίσης πρέπει να επιδικασθεί υπέρ των εναγουσών, κατά ποσοστό 2/5 στην πρώτη ενάγουσα ατομικά και κατά ποσοστό 3/5 στις λοιπές ενάγουσες, το ποσό των 80.801,02 ευρώ, ως αποζημίωση κατ’ άρθρο 3 Ν. 551/1915. Με βάση το ιστορικό αυτό, οι ενάγουσες- η δεύτερη, ανήλικο τέκνο του θανόντος, όπως νόμιμα αντιπροσωπεύεται και παρίσταται- ζητούν: [Α]. Κατά την κύρια βάση της αγωγής τους να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει σε κάθε ενάγουσα – στην πρώτη ατομικά και για λογαριασμό της δεύτερης ενάγουσας, ανηλίκου τέκνου της –   με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της κρινομένης αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση: α) το ποσό των 200.000 ευρώ ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης και β) εφ’ άπαξ το ποσό των 417.150 ευρώ, 174.433,33 ευρώ και 118.433,33 ευρώ, αντίστοιχα για κάθε δικαιούχο, λόγω στέρησης της δικαιούμενης από τον θανόντα διατροφής, άλλως κάθε μήνα το ποσό των 1.620 ευρώ μέχρι τις 13-9-2033, 1.000 ευρώ μέχρι τις 10-10-2026 και 1.000 ευρώ μέχρι τις 10-2-2022,  αντίστοιχα για κάθε δικαιούχο, την 27^η ημέρα κάθε μήνα, αρχής γενομένης από τις 27-3-2012 και [Β]. Επικουρικά, σε περίπτωση απόρριψης της κύριας βάσης της αγωγής, να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει σε κάθε ενάγουσα– στην πρώτη ατομικά και για λογαριασμό της δεύτερης ενάγουσας, ανηλίκου τέκνου της – με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της κρινομένης αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση: α) το ποσό των 200.000 ευρώ ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης και β) το ποσό των 80.801,02 ευρώ, κατά ποσοστό 2/5 στην πρώτη ενάγουσα ατομικά και κατά ποσοστό 3/5 στη δεύτερη και στην τρίτη ενάγουσα, ως αποζημίωση κατ’ άρθρο 3 Ν. 551/1915, να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγομένη στα δικαστικά τους έξοδα. Με το παραπάνω περιεχόμενο και αίτημα, η αγωγή αρμόδια καθ’ ύλην και κατά τόπο, εισάγεται προς συζήτηση στο Δικαστήριο αυτό (άρθρα 7, 8, 9, 10, 12, 13, 14 παρ. 2, 16 περ. 2, 25 παρ. 2 και 74 ΚΠoλΔ και άρθρο 51 παρ.3^Α του Ν. 2172/1993, λόγω του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς), κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών (άρθρα 663 επ. ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 82 του ΚΙΝΔ) και είναι νόμιμη, κατά την κύρια και την επικουρική βάση της, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων  298, 299, 361, 648 επ., 330, 914, 922, 926, 928, 930 παρ. 1 εδ.β΄, 932, 1389, 1390, 1485 επ., 1510 παρ. 1 και 2 ΑΚ, 38 ΕισΝΑΚ, 53, 84 ΚΙΝΔ, 1 παρ. 1, 3, 5 παρ. 1 του ΑΝ 3276/1944 “περί συλλογικών συμβάσεων στη ναυτική εργασία”, της από 31-3-2011 Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Πλοίων έτους 2011, που κυρώθηκε με τη με αριθμό 3525.1.5.2/01/2011  απόφαση του Υπουργού Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας (ΦΕΚ Β΄ 1070/31-5-2011), 1, 2, 3, 6 και 16 Ν. 551/1915 που κωδικοποιήθηκε με το β. δ. της 24.7/25.8.1920 «περί ευθύνης προς αποζημίωση των εξ ατυχημάτων εν τη εργασία παθόντων εργατών ή υπαλλήλων», 10 του ΒΔ 683/1960 «Περί εγκρίσεως και θέσεως εις εφαρμογήν Κανονισμού εσωτερικής υπηρεσία επί Ελληνικών επιβατηγών πλοίων    πεντακοσίων κ.οχ. και άνω.»,  907, 908 παρ. 1 περ. δ΄ και ε΄και 176 ΚΠολΔ. Πρέπει επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι για την αξίωση αποζημίωσης λόγω εργατικού ατυχήματος, δεν απαιτείται να καταβληθεί τέλος δικαστικού ενσήμου, διότι οι αγωγές με τις οποίες ζητείται αποζημίωση του παθόντος εργάτη ή υπαλλήλου, καθώς και των κληρονόμων του, από ατύχημα στην εργασία – στην έννοια της ανωτέρω αποζημίωσης εμπίπτει και η αξίωση διατροφής των δικαιούμενων τέτοιας από τον θανόντα (βλ. σχετ. ΑΠ 345/2012 ΝοΒ 2012.2347, ΕφΛαμ 18/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), αλλά και οι σχετικές αξιώσεις για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, δεν υπόκεινται σε δικαστικό ένσημο, κατ’ ανάλογη εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 15 παρ.2 Ν. 551/15 [πρβλ. ΑΠ 691/2006 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΔυτΜακ 36/2007 Αρμ. 2008.936, ΕφΛαρ 51/2005 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ 1081/2004 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ και Λεων. Δ. Ντάσιου, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, Τόμος Α/Ι (έκδοση 5^η –  1999) ΙΙ, Ατομικές Εργασιακές Σχέσεις και Δικαστική επίλυση των διαφορών, § 461 σελ. 696], ενώ σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 61 παρ. 4 Ν. 4194/2013, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 7 παρ. 8β΄ Ν. 4205/2013 και ισχύει από 1-11-2013 σύμφωνα με τα άρθρα 165 παρ. 11 Ν. 4194/2013, όπως προστέθηκε με το άρθρο 7 παρ. 13δ΄Ν. 4205/2013, προσκομίστηκαν από τους διαδίκους τα οικεία γραμμάτια προκαταβολής εισφορών (βλ. το με αριθμό Α 028694/15-5-2015 γραμμάτιο του ΔΣΠ για τις ενάγουσες και το με αριθμό Α027361/12-5-2015 γραμμάτιο του ΔΣΠ για την εναγομένη).

Από τα άρθρα 1 και 2 του Ν. 551/1915, όπως κωδικοποιήθηκε με το Β.Δ/γμα 24 Ιουλίου /25 Αυγούστου 1920 και εφαρμόζεται και στη ναυτική εργασία (άρθρο 22 του ίδιου νόμου και άρθρο 66 του ΚΙΝΔ) συνάγεται ότι, εργατικό ατύχημα, δηλαδή ατύχημα από βίαιο συμβάν κατά την έννοια των εν λόγω διατάξεων, θεωρούνται και η σωματική βλάβη, ή η ασθένεια του εργαζομένου, που επήλθαν κατά την εκτέλεση της εργασίας του ή εξ αφορμής αυτής και είχαν ως συνέπεια την ολική ή μερική ανικανότητα του προς εργασία, εφόσον προκλήθηκαν από αιφνίδιο και απρόβλεπτο γεγονός και είναι άσχετες με την ιδιοσυστασία του οργανισμού του και με τη βαθμιαία εξασθένηση και φθορά του, λόγω της φύσεως και του είδους της εργασίας και των συνδεομένων μ’ αυτήν δυσμενών όρων (βλ. σχετ. Α.Π 944/2001 ΕλλΔνη 2001.923). Τέτοιο ατύχημα θεωρείται και η επιδείνωση προϋπάρχουσας ασθένειας του εργαζομένου, η οποία προκλήθηκε από την εξακολούθηση της απασχολήσεως του, έστω και υπό κανονικές συνθήκες, αφού στην περίπτωση αυτή ο εργοδότης, ο οποίος οφείλει να ρυθμίζει τα σχετικά με την εργασία ζητήματα, κατά τρόπο που να προστατεύεται η ζωή και η υγεία του εργαζομένου (άρθρα 288 και 662 ΑΚ), εάν έχει γνωστοποιηθεί σ’ αυτόν η ασθένεια, δεν μπορεί να αξιώσει τη συνέχιση της απασχολήσεως του ασθενούντος ναυτικού και, αν δεν τον θέσει εκτός υπηρεσίας, οι συνθήκες παροχής της εργασίας καθίστανται εξαιρετικές και ασυνήθιστα δυσμενείς, προσλαμβάνοντας έτσι το χαρακτήρα του βίαιου συμβάντος (βλ. ΑΠ 1690/2013 ΕΝαυτΔ 2013.283, ΑΠ 1616/2003 ΕλλΔνη 2004.768, ΑΠ 1432/2002 ΕΝαυτΔ 30.443, ΕφΠειρ 23/2013 Αρμ. 2014.93, ΕφΠειρ 315/2011 ΕΝαυτΔ 2012.14, ΕφΠειρ 837/2010 ΕΝαυτΔ 2011.116).

Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα της εναγομένης που εξετάσθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του – σημειώνεται ότι οι ενάγουσες δεν εξέτασαν μάρτυρα στο ακροατήριο –  από τις προσκομιζόμενες με επίκληση από τις ενάγουσες, με αριθμούς … ένορκες βεβαιώσεις των …, … και …, αντίστοιχα, από τις οποίες οι δύο πρώτες λήφθηκαν ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά και η τρίτη ενώπιον της συμβολαιογράφου Σουφλίου Αμαλίας Γιολδάση, με πρωτοβουλία των εναγουσών, μετά από νόμιμη πριν από 24 ώρες κλήτευση της εναγομένης, κατ’ άρθρο 671 παρ.1 εδ τελευταίο ΚπολΔ (βλ.  τη με αριθμό … έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Πειραιά …), καθώς και από όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι, χωρίς να παραλείπεται κανένα από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, κατά την ουσιαστική διερεύνηση της υπόθεσης, ακόμη και αν δεν μνημονεύεται ρητά παρακάτω, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει διαδοχικών συμβάσεων εξαρτημένης ναυτικής εργασίας, που συνήφθησαν μεταξύ του …, Έλληνα απογεγραμμένου ναυτικού, κατόχου του με αριθμό … ναυτικού φυλλαδίου και της εναγομένης, νόμιμα εκπροσωπούμενης, αρχής γενομένης στις 5-1-2011, της τελευταίας σύμβασής του συναφθείσας την 1-3-2012, ο προαναφερόμενος ναυτολογήθηκε για να υπηρετήσει ως ναύτης στο με ελληνική σημαία επιβατηγό- οχηματαγωγό πλοίο «…», με αριθμό νηολογίου Πειραιά …, ολικής χωρητικότητας 4.985,75 κόρων, πλοιοκτησίας της εναγομένης, έναντι των συμφωνηθεισών μηνιαίων μικτών αποδοχών του, όπως αυτές καθορίζονταν σύμφωνα με την ισχύουσα  από 31-3-2011 Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Πλοίων έτους 2011. Ο προαναφερόμενος, εργάστηκε ανελλιπώς με την παραπάνω ειδικότητα μέχρι τις 27-3-2012, οπότε και απεβίωσε λίγες ώρες μετά την επιστροφή του στο παραπάνω πλοίο, κατόπιν εξόδου του από αυτό, αφήνοντας μόνους εγγύτερους ευρισκόμενους στη ζωή συγγενείς του την πρώτη ενάγουσα, σύζυγό του, …, τη δεύτερη ενάγουσα, ανήλικη κόρη του, νόμιμα αντιπροσωπευόμενη από τη μητέρα της, …, που γεννήθηκε στις 10-10-2001 και την τρίτη ενάγουσα, ενήλικη κόρη του, …, που γεννήθηκε στις 10-2-1997. Ειδικότερα, ο θανών  την παραπάνω ημέρα είχε πραγματοποιήσει με το συνάδελφό του …, τετράωρη βάρδια από ώρα 12.00 έως ώρα 16.00 και στη συνέχεια αναπαύθηκε στην καμπίνα του. Περί ώρα 19.00, αποβιβάστηκε από το παραπάνω πλοίο, που βρισκόταν στο λιμάνι της Ραφήνας, για να επισκεφθεί οδοντίατρο, επιστρέφοντας περί ώρα 21.20. Περί ώρα 21.50 και ενώ βρισκόταν στην καμπίνα του, άρχισε να αισθάνεται δυσφορία και πόνο στο στήθος και την πλάτη, γεγονός που ανέφερε στον προαναφερόμενο συνάδελφό του, ο οποίος αφού τον έβαλε να ξαπλώσει στην καμπίνα τους, ενημέρωσε τον αξιωματικό φυλακής …. Όταν οι δύο άνδρες, περί ώρα 21.55, βρήκαν τον θανόντα στην καμπίνα του να κάνει εμετό και να εμφανίζει δύσπνοια, ο …, άμεσα περί ώρα 22.05, ενημέρωσε σχετικά τόσο το Λιμεναρχείο Ραφήνας, ζητώντας ασθενοφόρο, όσο και τον πλοίαρχο του πλοίου και συνόδευσε από κοινού με τον … τον θανόντα σε ανοιχτό χώρο του γκαράζ για να πάρει αέρα.  Στη συνέχεια, περί ώρα 22.55, ο θανών επιβιβάστηκε στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ περπατώντας, βοηθούμενος από τον συνάδελφό του …, προκειμένου να μεταφερθεί στο νοσοκομείο «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ», ωστόσο κατά τη διακομιδή του εξέπνευσε (βλ. τις από … εκθέσεις ένορκης εξέτασης μάρτυρα ενώπιον του υπηρετούντος στο Κ.Λ Ραφήνας προανακριτικού υπαλλήλου …, Ανθυποπλοίρχου Λ.Σ των …, … και …, αντίστοιχα). Αιτία δε του θανάτου του … ήταν πρόσφατο έμφραγμα του μυοκαρδίου του ελεύθερου τοιχώματος της αριστερής κοιλίας, επί εκτεταμένου παλαιού εμφράγματος, λόγω στεφανιαίας νόσου, αφού ο θανών παρουσίαζε βαρύτατες αθηρωματικές αλλοιώσεις των στεφανιαίων αρτηριών, τύπου Va, Vb και VI (θρόμβωση), που προκαλούσαν επί της δεξιάς στένωση του αυλού κατά 75% και του πρόσθιου κατιόντα κλάδου απόφραξη (βλ. τη με αριθμό … ιατροδικαστική έκθεση). Ο ισχυρισμός των εναγουσών ότι ο θανών στις … άρχισε να νιώθει καταβεβλημένος και να αισθάνεται έντονη δυσφορία στο στήθος, συμπτώματα, του παλαιού εμφράγματος που διαπιστώθηκε κατά την προαναφερόμενη ιατροδικαστική έκθεση,  για τα οποία ενημέρωσε στις 20-3-2012 τον πλοίαρχο του παραπάνω πλοίου, ο οποίος θεωρώντας ότι πάσχει από απλή ψύξη, αδιαφόρησε και δεν μερίμνησε για την άμεση αποστολή του σε ιατρό, αντιθέτως επικαλούμενος την ανάγκη παραμονής του στο πλοίο, λόγω των καθημερινών δρομολογίων του, συνέχισε να τον απασχολεί πέραν του νομίμου ωραρίου του και υπερωριακά, όπως τους λοιπούς ναύτες, παρά το γεγονός ότι ο προαναφερόμενος εξακολουθούσε να υποφέρει από έντονο πόνο στο στήθος και δυσφορία, με αποτέλεσμα να υποστεί στις 27-3-2012 το δεύτερο έμφραγμα που οδήγησε στο θάνατό του, δεν αποδείχθηκε. Ειδικότερα, οι προσκομιζόμενες με επίκληση από τις ενάγουσες, προς απόδειξη του παραπάνω ισχυρισμού, ένορκες βεβαιώσεις των …,  … και … δεν κρίνονται πειστικές, καθόσον έρχονται σε προφανή αντίθεση με όσα αναφέρονται στις παραπάνω αναφερόμενες, εγγύτερα χορηγηθείσες στο συμβάν,  από … εκθέσεις ένορκης εξέτασης μάρτυρα ενώπιον του …, Ανθυποπλοίρχου Λ.Σ, των … και του ιδίου του …, οι οποίοι ναι μεν αναφέρουν ότι ο θανών ένιωθε πριν από το συμβάν της 27^ης Μαρτίου 2012 κομμάρες, αδυναμία, κούραση,  πόνους στα κόκκαλα και στο κορμί του, χωρίς ωστόσο ούτε να παραπονείται για ενοχλήσεις και πόνους στην καρδιά, το στήθος ή την πλάτη, αλλά ούτε να έχει απευθυνθεί στον πλοίαρχο σχετικά με τις ενοχλήσεις αυτές, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο ίδιος ο θανών, αγνοώντας τη σοβαρή κατάσταση της υγείας του, με την εν γένει συμπεριφορά του είχε δημιουργήσει ευλόγως την πεποίθηση στην εναγομένη και στους λοιπούς συναδέλφους του ότι ήταν υγιής και για το λόγο αυτό, ικανός να ασκεί το επάγγελμα του ναυτικού, το οποίο, ως εκ των συνθηκών, είναι επίπονο, βαρύ και ανθυγιεινό. Όπως δε εναργώς αναφέρει στην από 21-5-2012 κατάθεσή του ο …, ο θανών θεωρούσε πως είχε κάποιο μυϊκό πρόβλημα, ενώ την ημέρα του θανάτου του, αν και είχε εκδηλώσει έντονα συμπτώματα εμφράγματος, δεν επιθυμούσε να μεταβεί σε νοσοκομείο, λαμβανομένου συγχρόνως υπόψη ότι κατά την έξοδό του από το πλοίο περί ώρα 19.00, δεν επεδίωξε να εξετασθεί από κάποιο παθολόγο ή καρδιολόγο, αλλά επισκέφθηκε οδοντίατρο. Αν λοιπόν πράγματι, ο θανών, επιθυμούσε να εξετασθεί από παθολόγο ή καρδιολόγο, ευχερώς θα μπορούσε να πράξει τούτο, αφού το πλοίο τη Δευτέρα και την Τρίτη, 19 και 20 Μαρτίου αντίστοιχα, δεν πραγματοποίησε δρομολόγιο, λόγω απεργίας της ΠΝΟ, ευρισκόμενο στο λιμάνι της Ραφήνας, τις δε ημέρες Τετάρτη, Πέμπτη και Σάββατο, 21, 22 και 24 Μαρτίου, όπως και τη Δευτέρα 26 Μαρτίου, κατέπλευσε στη Ραφήνα στις 18.30 το απόγευμα. Ακόμα και αν υποτεθεί ότι όλες τις παραπάνω ημέρες, κατά τις ώρες που το πλοίο βρισκόταν στη Ραφήνα ο θανών είχε υπηρεσία – γεγονός που δεν ισχυρίζονται οι ενάγουσες, ούτε αποδεικνύεται από κανένα αποδεικτικό μέσο – ο τελευταίος θα μπορούσε να αιτηθεί σχετικής άδειας στον πλοίαρχο, ο οποίος επανειλημμένως στο παρελθόν είχε χορηγήσει εντολή ιατρικής εξέτασης  σε τουλάχιστον άλλα πέντε μέλη του πληρώματος, ακόμη και για ήσσονος σημασίας – σε σχέση με τυχόν ενδείξεις καρδιολογικής πάθησης – σωματικές βλάβες και παθήσεις, όπως μυαλγίες, άλγη αρθρώσεων και κοιλιακής χώρας, γαστρεντερίτιδα, ζητώντας σχετική βεβαίωση για το αν δύνανται να εργαστούν ή χρήζουν ανάπαυσης (βλ. τα από … διαβιβαστικά έγγραφα και τα αντίγραφα ημερολογίου γέφυρας στις 28-2-2012 και 18-3-2012). Σε κάθε περίπτωση δε, αξίζει να σημειωθεί πως η απασχόληση του θανόντος, ακόμη και καθ’ υπέρβαση του νομίμου ωραρίου του, ήτοι επί 45 ώρες συνολικά το μήνα κατά τα Σάββατα και τις αργίες και επί 20 ώρες συνολικά το μήνα κατά τις καθημερινές και τις Κυριακές (βλ. τον προσκομιζόμενο με επίκληση λογαριασμό μισθοδοσίας μηνός Μαρτίου 2012), μη κρινομένων πειστικών των ενόρκων βεβαιώσεων των … και …, οι οποίοι αορίστως αναφέρουν ότι ο θανών εργαζόταν επί 14 ώρες καθημερινά, χωρίς καμιά περαιτέρω εξειδίκευση των καθηκόντων του και του είδους της παρεχόμενης από αυτόν εργασίας, λαμβανομένου συγχρόνως υπόψη ότι οι προαναφερόμενοι έχουν εγείρει ομοίου περιεχομένου αξιώσεις σε βάρος της εναγομένης (βλ. τις με αριθμούς κατάθεσης … και … ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού αγωγές, αντίστοιχα), γεγονός που κλονίζει την αξιοπιστίας τους, δεν καθιστούσε τις συνθήκες εργασίας του δυσμενείς και ιδιαίτερα επιβαρυντικές, αλλά κανονικές και σύμφυτες με την παρεχόμενη εργασία του ναύτη. Επομένως, ουδεμία παράβαση ειδικών κανόνων ασφαλείας (ειδική αμέλεια) υφίσταται, ούτε αμέλεια ως προς τη μη τήρηση των όρων που επιβάλλονται από την κοινή αντίληψη, τη γενική υποχρέωση πρόνοιας και την απαιτούμενη στις συναλλαγές επιμέλεια συνέτρεξε εκ μέρους του πλοιάρχου, προστηθέντος της εναγομένης, ως προς την πρόκληση του θανάτου του …, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται εργατικό ατύχημα, αφού ο θάνατός του δεν οφειλόταν σε αιφνίδιο και απρόβλεπτο εξωτερικό γεγονός ξένο προς τον οργανισμό του, που επήλθε κατά τη διάρκεια ή με αφορμή την εργασία του, αλλά σε προϋπάρχουσα πάθηση του, ήτοι στεφανιαία νόσο, την οποία και ο ίδιος αγνοούσε, ενώ οι συνθήκες ναυτολόγησής του μέχρι την ημέρα του θανάτου του, ήταν σύμφυτες και προσιδιάζουσες στη φύση των καθηκόντων, που είχε αναλάβει να εκτελέσει, χωρίς η εναγομένη, δια του παραπάνω προστηθέντος της, να γνωρίζει, ούτε να αγνοεί υπαίτια την αληθή κατάσταση της υγείας του θανόντος, καθώς και ότι αυτή θα μπορούσε να επιδεινωθεί και να οδηγήσει στο επελθόν αποτέλεσμα με την εξακολούθηση της απασχόλησής του (πρβλ. ΕφΠειρ 111/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 283/2011 ΕΝαυτΔ 2011.300 και ΕφΠειρ 193/2007 ΕΝαυτΔ 2007.89). Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η αγωγή πρέπει ν’ απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, τόσο κατά την κύρια, όσο και κατά την επικουρική βάση της, ενώ τα δικαστικά έξοδα της εναγομένης, κατόπιν σχετικού αιτήματός της, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των εναγουσών, λόγω της ήττας της (άρθρα 176 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό της παρούσας.

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τα δικαστικά έξοδα της εναγομένης σε βάρος των εναγουσών, τα οποία προσδιορίζει στο ποσό των οκτακοσίων (800) ευρώ.

 

ΚPIΘHKE, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε, στον Πειραιά, στο ακροατήριό του, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις  26  Οκτωβρίου 2015, χωρίς να είναι παρόντες οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους.

 

     Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                               Ο  ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ